Belê, di nav gelan de her tim qehremanên bê nav hene. Gelek ji van tên nasîn lê gelek jı van tenê di nav rûpelên dîrokê de bê nav û nîşan in.gava gelek li azadîya xwe bigere ,neçare bersîvê bide qederê .Lewra qehremanên bê nav , her tim piştevanên vê dozê ne .
Gava mirov dibêje têkoşîn, ma tenê kar û xebat e gelo an mirovên bijare vî karî dikin. Di hemû şoreşan de birîndarên şoreşê, li enîya dawî cih digirin. Her wiha tenê weke sembolên şoreşê tên dîtin.
Lê di nav têkoşîna gelê Kurd de bi taybet di nav tevger a PKK ê de birîndarên şoreşê an ku gazî her tim bi xebat û jîyana xwe, bûne mînak û nimûne jı bo gel, heval û têkoşînê.
Yek jı van hevalan rê heval Dılgeş e.
Rê heval Dilgeş di sala 1977de li navçe ya Çelê ku girêdayî bajarê Colemêrgê hatîye cihanê.Di zarokatiya xwe de her tim bibû navenda hez kirin û rêzê, her wiha ji ber rewşa gel, desthilatîya dijmin di sala 1993 de biryara beşdar bûna nava tevgerê dide û di demeke kinde beşdarî nav refên Gerîla dibe. Li herêma Zagros an.
Belê di destpêka ciwaniya xwe de bi hêz û hez kirineke mezin beşdarî kar û xebatê bû. Bi vê kesayeta xwe ya giran, fedakar û bi coş di nav jîyana Gerîlatîyê de jî her tim bibû navenda hez kirin rêz û çavkanîya hevaltîya rast. Ev bi xwe zarokê Zagrosan bû . Li her biharê weke berfîne kê li keviyên berfa Çarçêla serî hildida û geş dibû. Bi rûkenî û peyvên xwe yên xweş di karî bû dilê hemû kesan vebike û bi eşqa hevaltiyê dilê wan hevalên xwe dagir bikira .
Di demên herî tengde çi di nav çalakî çi di nav zor û zehmetiyên xwezayê de Zagros ev weke zarokekî diparast. Lewra eşq û evîna wî her tim weke kanîyekê li çîyayê Samora diherikî. Hin caran jî weke teyrê bazekî bask li xwe dida û bi hêrseke pir mezin li ser neyaran ve di çû.
Di rojeke ku dayîk Zagros ketibû nav xeweke şêrîn de mayîneke bêbext şîyar ma bû. dem sala 1996 piştî çend caran ji çalekî û birîndarî lê vê carê ancex bi bêbextî kari bû zarokê Zagrosan ji çîyan, têkoşîn û hevalan dûr bike .
Gelo ma çi li vê cîhanê ji hêza evîna çîyan, têkoşîn û hevaltiyê bi hêztir heye.Weke Rêber APO dibêje; ne girînge ku mirov jiyan bike an jiyan neke, ya girîng ewe ku piştî mirov ji vê cîhanê çû li dûv xwe şopekê bihêle ...Her wiha Rêber APO dibêje; gazî şehîd zindîne li ser vê bingehê rê heval Dilgeş carek din berê xwe dide çîyan .bê ku ew lingê jêbû yî ji xwe re bike asteng.Her kesek dikare xwe bi hin tiştan îfade bike . Lê gaziyek wê xwe bi çi îfade bike. Li ser vê pirsê û bersîva we têkoşîna rê heval Dilgeş mînaka herî ber çave. Ew kesayeta Apoyî, fedekar, milîtanê xetê cangorî yê Rêbertî û doza xwe bû.
Belê bi vê kesayetê û biryar bûnê di kar, têkoşîn û jîyana xwe de dabû avakirin. Belê birîndarek bi vê helwest û têkoşîna xwe dikare bibe şehîdekî zindî.
Di demeke ku aştî li deriyê dijminan dixist. Rê heval Dilgeş erkê parastina gel û nirxên têkoşînê dabû ser milê xwe. Lê her tim kevokên spî dibin qûrbanê durûtiya mirovahiyê. Di dema ku ji aliyê tevgera me KCK ê bê çalakî hatibû destpêkirin ne hezim kirina wan ji vê re bû sedema pêşxistina operasyonan. Bi hemû hêz û teknîka xwe bi ser hevalan de diçin. Di 8 ê îlona 2009 de li cihê dayîkbûna rê heval Dilgeş operasyonek dest pê kir. Di dema ku rê hevalê Dilgeş bîranînên xwe zarokatî bi bîrtanîn û destpêka tevlê bûna xwe li ber çavên xwe zindî dikirin. Belê di katjimêr 3ê nîv a şevê de ji erd û asîmanan ve dijmin dora wan pêça. Lê nedizanîn ew bi kurê Rûstemê Zal re şer dikir in. Çawa Îskenderê makedonî serî tewand wê ew jî bitewînin û birevin. Piştî demeke dirêj ji bihevçûnan re, rê heval Dilgeş bi tev 7 hevalên xwe ve weke stêrkan ji asîmanan rijiyan û bi ber girava ROJ ê ve herikîn.
....BİLA HERKES DUA BIKE, EV KEVOK CAREK DIN NE BI BAZ, EGER GOTIN ÇIMA EZÊ BEJIM HEMA….
Sılav û rêzên şoreşgerî
Metîn Zîndan...