Erdal yani Engin Sincer yoldaşı şahadetinin onuncu yıldönümünde anarken, onun şahsında tüm Kürdistan ve devrim şehitlerimizin anılarının önünde saygıyla eğiliyoruz.

Erdal yoldaş tam on yıldır fiziken aramızda yok. Aramızda fiziken olmasa da her zaman yanımızda ve ruhumuzda yaşıyor. Özgürlük mücadelesine yeni katılan birçok genç bugün Erdal’ın ismini taşıyor. Kimisi Sincer oluyor, kimisi Engin ve kimisi de Erdal oluyor. Yine birçok gerillanın ikinci isimleri de Erdal, Engin ve Sincer oluyor. Erdal’ın içimizde güçlü bir şekilde yaşadığı, yaşatıldığının en güçlü işaretlerinden bir tanesi budur.

İkinci ve belki de birincisinden daha etkili olan ise Erdal yoldaşın düşüncelerinin, inandıklarının bugün Kürdistan’da ve özgürlük dağlarında daha güçlü ve etkili bir şekilde yaşatılmış olması gerçekliğidir. Bugün özgürlük gerillası her zamanınkinden daha güçlü. Dağlar, özgürlük dağları daha dolu. Umut zirvede. Yine Kürdistan halkı ve Kürdistanlı halklar daha büyük umutlarla yarınlara bakıyorlar. Daha büyük kitlesel katılımlarla kendileri olmak için meydanlara çıkıyorlar.

Diğer önemli bir husus ise Kürdistan devriminin somut olarak ete kemiğe bürünmüş olmasıdır. Zamanında Erdal’ın dediği gibi; “militan militanlığının gereklerini yapmalı” gerçeği az bir şey hayata geçirildiğinde Rojava’da görüldüğü gibi büyük destanlar yaratılması hiçte gerçek dışı değildir.

Evet, Erdal yoldaşı anarken, onun yapmak istediklerinin ne kadarını yapıp yapmadıklarımıza bakarak ona olan bağlılığımızı, hayranlığımızı, onun yol arkadaşı olup olmadığımızı tespit edebiliriz.

Dönüp geçmiş on yıla baktığımızda özgürlük mücadelesinde ileriye dönük çok daha büyük mesafeler kat ettiğimizi söyleyeceğimiz gibi, birçok ihanetçi ve haini ise hak ettikleri yerlere gerisin geriye itildiklerini rahatlıkla dile getirebiliriz. Ve tabi Erdal’ın en çok emekler sarf ettiği Avrupa’da da birçok değerli değerin ortaya çıktığını da söyleyebiliriz. Hele KNK’nin yıllık kongresinin her zamankinden çok daha geniş katılımlarla gerçekleştiğini Erdal yoldaş görmüş olsaydı, muhakkak ki çok sevinecekti.

Belki de Erdal yoldaşın en çok istediği gerçeklik; ulusal birlik çalışmaları olmuştur. Öyle ki Erdal yoldaş nerede olmuşsa olsun, nerede ve hangi sahada çalışmış olursa olsun yaptığı ilk iş kesinlikle parçalanmışlığa karşı güçlü duruşu olmuştur. Bu karşı duruşunu öncelikli olarak kendi şahsında aşmanın yollarını aramıştır. Ve kendi şahsında parçalanmayı aşmanın ilk işi ise Kürtçe dilinin farklı lehçelerinde kendini dile getirebilme gerçekliğidir. Yine Kürtçeyi iyi kullanabilme gerçekliğidir. Erdal yoldaşla çalışanlar bilirler ki o nerede ve kiminle çalışırsa çalışsın kendi kişiliğinde herkesi bir araya getirebilmiş.

Örneğin Erdal yoldaş Botan’ın en sert coğrafyası olan Uludere’de çalışmalardayken yurtseverliğiyle bilinen Guyan aşiretinin dilini harfiyen kullanmıştır. Benzer bir şekilde ise Agitlerin diyarı olan Gabar’dayken de Şırnakların dilini çok güçlü bir şekilde kullanmıştır.

Erdal yoldaşla kalanlar birde bilirler ki Erdal yoldaş sadece dili kullanmaz o aynı zamanda bulunduğu alanlarda çok güçlü bir şekilde halkımızla en ileri düzeyde ilişkilerde kurar. Botan’da bunun böyle olduğunu onunla gerillacılık yapan her yoldaşı iyi bilir. Ancak bunun böyle olduğunu onunla Avrupa’dayken diplomasi çalışmalarında yer alanlarda bilir.

İşte bu herkesle, her dilde, her kültürde bir araya gelebilmek onun ulusallaşma düzeyiyle bağlantılı bir gerçeklikti. Erdal’ın en büyük hayali ulusal parçalanmaya son vererek, ulusal birlik çalışmalarına vererek ulusal birliği sağlamaydı. Ve bugün her ne kadar çeşitli düzeylerde halen sorunlar olsa da, Amed, Ankara, Avrupa’da yapılan konferanslar ve de Hewler’de yapılacak olan Kürtler arası geniş konferansla önemli bir mesafe alınmış olacaktır. Dört parçada insanların, örgütlerin, aydınların, sanatçıların bir araya gelerek bir çatı altında toplanacak olmaları ilk kez gerçekleşecek olan bir hayalin gerçekleşmesi olacaktır.

İşte bunun için diyoruz ki, Erdal’ı onuncu şahadet yıl dönümde anarken onun gerçekleştirmek istediklerine bakarak, ona yaraşır bir yaşam ve mücadele yürütüp yürütmediğimizi tespit edebiliriz.

Bizler onun yol arkadaşları, silah arkadaşları ve özelde de onun küçüklük, gençlik ve dava yoldaşı olarak-eksiklerimiz olsa da-ona her zaman layık olabilmek için yaşamaya çalıştığımızı dile getirebiliriz. Onun anısına her zaman bağlı kalarak mücadeleci olduk.

Aynısını Erdal’a layık olması gerekenlerden, olmak isteyenlerden, ona yakın olanlardan, çevresinden, ona hayran olmuş olanlardan, onun ismini taşıyanlardan, tüm Pazarcıklardan, Alevilerden, Kürdistanlılardan istemek, beklemek hakkımız olduğu gibi böylelerini daha sağlıklı bir şekilde Erdal’a layık olmaya çağırma görevimiz olduğunu da ek olarak belirtelim.

Erdal yoldaşı onuncu şahadet yıl dönümünde anarken yine ama bu kez daha derinlikli bir şekilde diyoruz ki:

“YAŞAMAK SENİ

Rüzgârların esintisinde

Nehirlerin çağlayışında

Güneşin ışınlarının tenime sıcak dokunuşunda

Çiseleyen yağmur taneciklerinin yüzümü sıyırışında

Çocukların saf gülüşlerinde

Anaların dokunaklı çığlıklarında

Sevdam diye bildiğim kadınların gözyaşlarında

Ay’ın şavkını toprağa vurduğu

Her anda hep yaşayacağım seni.”

Kasım Engin