Em di 15. salvegera komploya navnetewî ya ku li ser Rêber APO hate meşandindene. Çalakiyên protestokirinên îsal ji her salê cudatir bû. Hem ji aliyê tevlîbûna girseyî, hem jî ji hêla naveroka çalakiyan ve pir baş bû. Ez di serî de her kesekî/e ku kevirek avête dijmin pîrozdikim û dest xweşiya wan dikim.
Ev dijmin ji kevirekî zêdetir tiştan heqdike. Hêrsa me ewqas mezine, ne di wê rewşêde ye ku bi kevirekî, du keviran dakeve. Ew dijminê ku îro, duh, pêr me ew dane ber keviran tam 16 salin li Rêber APO êşkenceya herî giran dikin. Li Wan, Colemêrg, Agirî, Amed, Êlih, Cizîr, Sîlopî, bi kurtasî li her deverê Kurdistanê dayîkên me, zarokên me, hevalên me kirin hedefa çekên xwe, êrîşkirin û qetilkirin. Ji bo ku em van kirinên neyar ji bîr bikin, divê em bê hafizebin û bêşîrbin.
Şîrheramî di nava civaka me de tiştê herî bê rûmet e. Hema hema bi xîyanetê re hemta ye. Tişta ku ezê niha behsa wê bikim ne ku wekî xiyanet digirime dest. Lê mixabin ji ber ku hîna jî dilê hinekên di nava gelê me de bi dijminê me dişewite, tiştên ku dikin avê dibe ser aşê dijmin.
Bi rastî jî gelê me yê Bakûrê Kurdistanê jî wekî Rojava û Başûrê Kurdistanê îsal berxwedaneke bêhempa nîşan da. Vê berxwedana Bakûrê Kurdistanê hêvî û bawerî da me. Careke din hestên şoreşgerî di nava dil û mûjiyên me de liviya. Hesreta demekî ji ya din zûtir dîtina Rêber APO di dilê me de qat bi qat zêdetir bû. Ciwanên welatparêz û şoreşger mînaka herî payeberz ya serhildanê nîşandan. Careke din destê wan xweş be. Aveke hênik bi ser dilê me de kirin.
Lê di nava dîmenan de hinek kesan bala min kişand ku esas ez dixwazim li ser wan çend tiştan bêjim. Bi taybetî li bajarên me, hinek kesan xwe avêtibûn pêşiya ciwanan û nedihîştin li dijmin bixin. Ez nizanim dibe ku polêsên sîvîlbin jî. Lê na eger ne polêsbin ew kîbûn ku nedihîştin ciwan li polêsên dagirkerbixin? Bila ew kes derkevin pêşiya medyayê û lêborînê ji gelê Kurd bixwazin! Bila rexnedana xwe jî bi xebata hilbijartinan ve bidin.
Dîmenek hebû ku ev mesele tam ji usûl derxistibû. Polês bi hemû hêza xwe ve êrîşdikire gel. Ava sar di vê zivistanê de bi ser girseyê de dikir. Çend kes ketibûn nava girse û polêsan de. Yek ji wan jî derketibû ser TOMA’yê û nedihîşt ciwan xwe biparêzin. Niha ez ji wan kesan dipirsim; çi mafê we heye ku hun di rojeke wekî 15’ê Sibatê de wiha tevdigerin? Hun kî, ji kî diparêzin? We pir aşkere polês diparast? Polês jî degera pênc qurişan nîşanî we neda û hema av bi ser we de jî kir. Yên ku bi vî awayî dikevin pêşiya gel xwe çi dihesibînin? Ma hun heramzadene? We şîrê dayîkeke Kurd vexwaribe eger, divê şûna ku we wisabikira we jî kevir bavîta polêsan ku heta canê wan derketa.
Ciwanên welatparêz û şoreşger pir aşkere gotin ku “emê polês û ajanên wan ji kolan, tax û gundên xwe derxînin.” Eger we ev nebihîstibe bibihîzin. Na eger we bihîstibe û rexmê wê we wisakiribe, ma hun ji sîlleya şoreşgeran jî natirsin?
Rêber APO, Rêberê hemû gelê Kurd e. Herkes jana esareta Rêber APO dikişîne. Lê mafê tu kesî nîne ku wisa li ber kamerayan Don Kîşotiyê bike. Dibe ku bi dilekî saf jî wisa kiribin, lê ev kesekî eleqedarnake. Başe eger ku molotofek bihata û bi ser we ve biteqiya wê çibûya? Hereketên wisa sivik tenê dilê dijminan şadike.
Sala 2014’an wê bibe sala azadiya Rêber APO û azadiya Kurdistanê. Rêber Apo ji bo vê got ku “kesek nikare pêşiya gel bigire, ji xwe mafê kesekî jî nîne pêşiyê bigire.” Başe hun bi kîjan fikrê pêşiya ciwanên germbûyî digirin? Ciwanên Kurd fedaî ne. Tu kes nikare bi helwestên sivik pêşî li wan bigire û destê wan lewazbike. Ez dibêjim ji îro û şûn ve pêşiya girseyên serhildanê negirin. Ez hêvîdarim ku tiştên min gotin rast bêne femkirin.
Helwest û sekna ciwanên Kurd hêjayî silavkirinê ye. Divê em vê berxwedana xwe heya azadiya Rêber APO di vê astê de bigirin û berdewambikin. Berdewambikin da ku yek endamê dagirkeriya dijmin di nava Kurdistanê de nemîne.
Serhad Tendurek