Yıllarca ve defalarca yazılıp söylendiği ve daha bu kış sıkça dillendirildiği gibi ‘bitirilmiştik.’

Masa üzerlerinde hazırlanan planlar, türlü proje ve operasyonlar, katliam ve politikalar bitirememiş meğer.

Yine, her yerde ve hep varız.

Dün Şemzinan’da, bugün Bêşebap’ta, yarın…?

Yalanlarla, perdelerle, sis bulutlarıyla, yasakla, tehditle gizleyemezsiniz. Yenilginin psikolojisi yüzlere, mimiklere sinmişken, çaresizliğin öfkesi gözlerde çakmak çakmak dururken, ağzını açan nefretini ve tiksinilecek iğrençliğini tekrar tekrar gösterirken elbette ki bir neden aranacak.

“Neden” diye sorulacak. Lakin gerçeklere bu denli uzaktayken cevap bulunamayacak.

***

Bir arkadaşımızın tanıdığı anlatmış. 1999 depreminde Sakarya’daymış. Depremden hemen sonra yardımına koşmuş depremzedelerin. Orta yaşlı bir adamı altında kaldığı beton bloklarından çıkarmaya çalışıyorlarmış. Bele kadar çıkarmışlar. Gözle görülür bir yaralanma da yokmuş. Hatta altıyla üstüyle tüm bilinci açıkmış.

Van’lı olan ve yardıma koşanlar arasında bulunan arkadaşımızın tanıdığı. “Koşuşturup duruyorduk. Elle, kazmayla var olan gücümüzle bir insanı yaşama döndürmenin derdine düşmüştük” diyor. Üzerine düşen fakat tam olarak vücuduna temas etmeyen beton parçasını kaldırdıktan sonra adamın doğrulmasıyla yüzüne görmenin sevincini yaşadıklarını anlatıyor arkadaşımızın tanıdığı.

Sonra ne mi oluyor?

Adam konuşmaya başlıyor.

Peki, ne söylüyor? İlk sözleri ne oluyor sizce?

Kayıplarını mı soruyor? Annesini, babasını, karısını, çocuğunu mu merak ediyor? Sağ kalan oldu mu diye kaygılanıyor mu? Kendisinin yaşayıp yaşayamayacağını mı soruyor?

Hayır! Adamın ilk sözleri tam olarak şöyle: “Bu felaket Kürtlerin başına da geldi mi?”

***

Bu denli geri, ilkel, şovenist, kafatasçı bir iktidarın yüzde elli oy aldığı bir ülkedeki insanın yukarıda anlatılan depremzedenin tavrına sahip olmasına şaşmamak gerek.

“Canım, o adam AKP’den önce söylemiş” demeyin. Kürtlerin zararlı, kaçınılması gereken cüzamlı yaftası alması yeni değil. Bir devlet politikası olarak yüzlerce yıllık geçmişe sahip.

Yok sayılan; kimliği, tercihleri, aşkları, sevinçleri, düğünleri, cenazeleri, oyunları, kitapları yasaklanan bir halk Kürtler.

Her şey bir yana dünyanın en geri ülkesinde bile olmayan “dil yasağı”nı üreten bir ülkede halen “kardeşlik ve birlikte yaşamak”tan söz edebilen hoşgörüde bir halk. Dilini konuşamasa da, her gün katliamlarla yüz yüze kalsa da, Ceylanları havanlarla, Enesleri bombalarla, Aydınları kurşunlarla katledilse de yine de “barış”, yine de “kardeşlik” diyebilen erdeme sahip bir halk.

***

Ama bir yere kadar!

Artık Kürtlerin bu taleplerini dillendirmediği rahatlıkla gözlenebilir. Ve artık geçmiş yılların oyalanarak kaybedilmesi gibi bir sonucu, bunun yaratacağı artı zulmü ve can acısını yaşamak istemediği de dosta düşmana anlatılıyor.

Bu yüzden panzerlerin ve özel timlerin en gelişmiş teknolojiyle donatılmış silahlarının gölgesinde bir ana, yüreğinin bir parçasını sahipleniyor. Onun için çarpışan, ırkçılara, faşistlere, işgalcilere karşı çarpışarak şahadete ulaşan oğlunu sahipleniyor.

Orada; Şemzinan’da, Çele’de, Gever’de, Bêşebap’ta yoldaşlarımız tarih yazarken, faşist işgalcileri Kürdistan topraklarından defederken işte bundan güç alıyor.

Bir ananın yüreğindeki sevgiden.

O ana Kürtlerin bir özetidir. O ana da bütün Kürtler gibi korkmayı çoktan bıraktı.

Özgürlüğü için ayağa kalkmış, bu uğurda her türlü bedeli ödemeye hazır bir halk her şeye kadirdir. Ve bunu her gün yeniden gösteriyor. Bêşebap bunun son göstergesidir.

Halk, devrimcileriyle buluşuyor. Gerillalar ve halk el ele Özgür Önderliğe, Özgür Kürdistan’a yürüyor.

İşte gerillaların her yerde ve her zaman var olmasının nedeni analarından devraldıkları cesarettir. Analarının ve halkının asla ama asla onları yalnız bırakmayacağına duyduğu inanç ve güvendir. Bir kaynak, gerillaların dayandığı bir dış güçten söz edilecekse buyurun bakın, gücümüz çıplak bir halde ortadadır.

O ana var oldukça, analarımız var oldukça gerilla da hep olacak. Ve nasıl ki o ana silahların, düşmanın, işgalin gölgesi altında onuruna, davasına sahip çıkıyorsa Kürdistan gerillası da üzerin gelecek her türlü düşmana inat, adım adım, hırsla, intikamla ülkesini ve halkını özgürleştirecek.

Kimsenin hiçbir kaygısı olmasın özgür Kürdistan çok yakında…

Pir Kemal