Öncelikle   sömürgeci Türk devletinin ABD’den aldıkları   keşif uçaklarının verdikleri bilgiye dayalı olarak gerçekleştirdiği alçakça saldırıda şehit düşen KCK Yürütme Konseyi Üyesi Rüstem Cudi, HPG Askeri Konsey Üyesi Çiçek Botan, HPG Askeri Konsey Üyesi Alişer Koçgiri ve HPG’nin değerli militanlarından Rozerin, Nazlıcan, Eşref, Roj Amara ve Dr. Amara arkadaşları saygıyla anıyorum. Her birisi Kürdistan özgürlük mücadelesine büyük emekler katmış, özgürlük mücadelesinin bu aşamasına gelmesinde önemli roller oynamış bu Kürdistan fedailerini, Kürdistan halkı unutmayacaktır. Anıları gerilla için bir intikam yemini, Kürdistan halkı için bir serhıldan gerekçesi olacaktır.

Fedaisi olmayan hiçbir halkın varlığı ve özgürlüğü olamaz! Fedaisi, öncüsü olmayan hiçbir halk, büyük bedeller ödemeksizin varlığını koruyamamış, özgür ve onurlu yaşama kavuşamamıştır. Tarih boyunca tüm sömürgeci, zalim ve haksızların güçlerinin sınırını her zaman zulme, haksızlığa, sömürüye uğrayan ve yok edilmeye çalışılan halkların fedaileri, öncüleri belirlemiştir.

Bugün Kürt halkının idam fermanı anlamına gelen Türkiye Cumhuriyeti’nin 1923’ün 29 Ekim’deki ilanından bu yana, Kürt halkını Türk ulus devleti içinde eritmek, yok etmek isteyen ve Kürdistan’ı kendi doğal yayılma alanı olarak gören zihniyetine ilk ölümcül darbeleri de PKK ve onun fedaileri vurmuştur. Bu darbeyle kutsal Mezopotamya topraklarında, Kürtlerin yok edilmeyeceğini, halkımızın yüreğinde sakladığı Kürdistan ülkesinin özgürlük özlemlerinin pratikleşmesinin önüne hiçbir gücün geçemeyeceğini ortaya koymuştur.

Önder Apo’nun ışıklı yolunda ilerleyen PKK’nin öncü-fedaileri tarafından yaklaşık 40 yıldır yürütülen mücadelenin sonucunda, Türk sömürgeciliği tarafından yok sayılan, tam bir soykırım zihniyetiyle yok edilmeye çalışılan Kürdistan halkı ulusal-toplumsal olarak varlığını kesinleştirmiş, yok edilemeyeceğini göstermiş, özgür olma iradesini ortaya çıkarmıştır.

HPG gerillaları, Kürdistan Özgürlük mücadele tarihinin en büyük eylemlerinden birini daha Kuzey Kürdistan’ın Colemerg ilinin Çelê ilçe merkezinde çevresinde gerçekleştirmişlerdir. Gerçekleştirilen bu eylemi, HPG şehit düşen, Rüstem, Çiçek, Alişer, Nazlıcan, Dr. Amara, Roj Amara ve Eşref arkadaşların anısına yapmışlardır. Gerilla Komutanlığı devrimci operasyon olarak değerlendirmiştir. Eylem gerçekten de, bir kahramanlık ve intikam eylemi olmuştur. Bu eylem Türk sömürgeciliğine haddini bildiren bir eylem olmuştur. Bu halkın ve ülkenin sahipsiz olmadığını herkese göstermiştir.

Kürdistan halkının fedailerinin gerçekleştirdikleri bu eylem, Önder Apo üzerinde sömürgeci Türk devleti tarafından en hukuksuz, en ahlaksız ve en alçakça bir biçimde estirilen devlet terörüne karşı gerçekleştirilen bir eylem olmuştur. Esaret altına alınan bir insana, hele hele bir halkın Önderine karşı yapılan bu alçakça saldırılar karşısında o halkın evlatlarının, hele hele fedailerinin sessiz-suskun kalacağını ya da rutin eylemliliklerle bunu karşılamayacağını herkesin bilmesi gerekiyordu. Ki bu konuda Kürdistanlı fedailer her zaman AKP hükümetini ve Türk devletini defalarca uyarmışlardır. Ancak yüzyıllardan bu yana sürdürülen sömürgeciliğin kendilerine kazandırdığı genetik büyüklük kompleksinin firavunlaştırdığı Erdoğan-Gül-Bülent-Çiçek dörtlüsü, adeta bu uyarıları duymazdan gelmiştir.

Yine hemen hemen hergün yasal-demokratik mücadele yürüten ve üzerinde tek bir çakı dahi bulunmayan Kürt siyasetçiler, gençler, kadınlar, yaşlılar onar onar esaret altına alınmaktadır. Bu saldırıları protesto etmek için sokaklara çıkaranlar ise AKP’nin ağzı salyalı polis itleri tarafından linç edilmekte, sokaklar tam bir polis işkencehanesine dönüştürülmektedir. Kürt kadınları-kızları yerlerde sürüklenmekte, hakaretlere uğramakta, gençler öldüresiye dövülmekte, Nusaybin’de çocuklar mayınlı tarlalara sürüklenmektedir. Şimdiye kadar kaç çocuk, kaç genç, kaç kadın Tayyip Erdogan’ın   talimatıyla bu sokaklarda yaralandı, katledildi? Sayısı belli değil.

Sömürgeci Türk devletinin cumhurbaşkanı Abdullah Gül eylemden birkaç gün önce bir hançer gibi Kürdistan’ın bağrına saplanmış sınır çizgisinde, elleri Kürt halkının ve gençlerinin kanına bulanmış katil ordu birliklerini ziyaret etmiştir. Bu ziyaretinde, Kato dağında Kürdistan özgürlük gerillalarını şehit eden askerlerini kutlamış, kanlı ellerini sıkmış, “iyi iş başardınız” demiş ve hediyeler sunmuştur. Eksik olan davul-zurnaydı. Kürdistan özgürlük gerillasını şehit eden, katleden işgalci ordusunu kutlarken, büyük zafer kazanmış bir komutan edasıyla başı neredeyse göğe değecekti. Bu ziyaretin hemen hemen her karesi sömürgeci-ırkçı Türk medyasında yoğun bir biçimde işlendi. Sömürgeci-işgal ordu birliklerini saldırganlıkta, Kürt katliamında cesaretlendiren Abdullah Gül, nasıl ki sinsi bir tarzda tam bir gizlilik ve korku içinde geldiyse, aynı şekilde de geri döndü. Tıpkı Afganistan ve Irak’a giden Bush-Obama gibi…

HPG gerillalarının Çukurca eyleminden sonra gerek sözümona kendini liberal, aydın gören Türk cenahından, gerekse de bazı uşak ruhlu, sömürgeciliğe yaranmak ve bir aferin almak için günde kırk takla atan bazı Kürt tiplerinden eyleme dönük bir yığın karalama gelmeye başladı. Barışa sıkılmış kurşun, şiddetle sorunlar çözülmez, kurşun haramdır, süreci sabote eden davranış, dış güçlerin parmağı vb. v.b.

Şaşırmıyoruz!

Sanki ortada bir barış varmış! Sanki ortada samimi- içten Kürt sorununu Kürt halkının halk olmaktan kaynaklanan haklarını kayıtsız-şartsız tanımak isteyen, bunu anayasal güvenceye somut bir biçimde koymak isteyen, genellemeler içinde boğuntuya getirmeden, Cumhuriyetin ilanından bugüne Kürt halkına karşı yapılan katliamları, istiklal mahkemelerinde yargılanıp dar ağaçlarına gönderilen yüzlerce Kürt önderi, fedaisini istiklal mahkemelerinde yargılanıp ulusal-kültürel soykırımları itiraf eden, Kürt halkından özür dilemek isteyen birileri var, sanki bir halkın Önderi haksız yere zindanda ve en ağır baskı ve işkence altında değil… Sanki hergün hergün soykırım operasyonları yapılmıyor! Kürt çocukları bağırtıla bağırtıla, kendini inkar eden ve kendi kendisine ağır bir sövgü olan ulusal andı okumuyor…

Beyler bu AKP hükümeti değil midir, KCK davasından tutuklananlara kendi anadiliyle savunma hakkını engelleyen? Bu sömürgeci hükümetin başı Tayyip Erdoğan değimlidir ki, Önder Apo için, “ben olsaydım, asardım” diyen!

Sizin barış dediğiniz, Takriri sükun, Şark-İslahat Planı, İskan Kanun, Tehcir kanunu, yatılı bölge okullarında Kürt bebelerini Türkleştirme süreçleridir. Birer yeniçeri yaratma girişimidir. Tunceli Kanunu’dur. Dersimin derelerinin kan akmasıdır. Kadınlarımıza, kızlarımıza tecavüzdür. İşkencedir. Sıkıyönetimdir. Jandarma zulmüdür. Kürdün, Kürdistan’ın, diline-kültürüne, tüm değer ve sembollerine hakarettir. Aşağılamadır. Yetmedi, Kürde dışkı yedirmedir. PKK hareketi ve gerilla ortaya çıkmadan önceki yıllardır! Kürdün soykırımının-yokoluşuna az bir zaman kaldığı yıllardır! Böyle bir ortamdır! Kürt halkına boyun eğdirmedir! PKK ve Özgürlük gerillası ortaya çıktıktan sonra da, onbini aşkın faili meçhul cinayettir! Dört bin köyün boşaltılmasıdır. Dört milyon Kürdün ülkesinden, toprağından kovulması, sürgün edilmesidir. Annesiz, babasız kalan çocuklardır…Ve tarifi mümkün olmayan acılar acılar….

Ama bütün bunlar ne hakla yapılıyor Kürdistan’da? Neden?

Herkes vicdanlı ve biraz da olsa ahlaklı olmalı. Kimse bilmemezlikten gelmemeli, Kürtleri de aptal yerine koymamalı. Şark İslahat Planı neden çıkarıldı? Anlamı nedir? Haydi şimdi yaptıklarınızı PKK ile açıklıyorsunuz. Anladık. Ama peki şark islahat planını, Tunceli kanununu, İsmet İnönünün Kürt raporunu daha onlarca rapor niçin hazırlandı. Kürdü bitirmek, Kürdistan’ı yok etmek için değilmiydi?

Türk sömürgecileri Kürdistan’ı sömürgeleştirdi. Ve Kürdü de Türk ulus devleti içinde yok etmek istedi. Halen de, bu politika yürürlüktedir. Kimse ne kendisini kandırsın, ne de Kürtleri kandırmaya çalışsın. Kürdistan sömürgeci Türk devleti tarafından işgal edildi. Her sömürgeciliğe karşı direniş hakkı kutsaldır, savunmak doğal bir haktır. Bir varolma, onurlu-şerefli olup-olmama sorunudur. Türk sömürgecileri katil sürüsü ordularıyla, büyük katliamlarla, darağaçlarıyla, yakıp-yıkmayla bu ülkeyi işgal etti. Eğemenliğini gerçekleştirdi. Şimdi Kürtler, Kürdistanlılar kendi topraklarında artık özgür yaşamak istiyor. Ama buna işgalci- sömürgeci efendilerin büyük, stratejik düzeyde itirazı ve korkunç tepkileri vardır! Neden?   Vatanımızı-milletimizi bölüyorsunuz! Peki nerden Kürdistan senin vatanın, Kürt ulusu, senin ulusun oluyor? Demek zorunla, katliamınla, asimlasyonunla, soykırımınla yaptın, bitti diyorsun. Yani Kürt kanına bulaşan ellerinizi şimdi temizleyip üstüne beyaz eldiven geçirince her şey tamam diyorsunuz!

Şeyh Sait isyanının bastırılmasından sonra Vatan gazetesinde, Palu-Genç arasındaki bölgeyi işaret eden haritanın üzerine süngüsünü indirmiş bir sömürgeci Türk askerinin karikatürü vardır. Peki bu karikatürü ne yapacaksınız? Yok mu sayacaksınız? Peki 3 Nisan Ülkü gazetesindeki şu yazıya ne diyeceksiniz? “ Artık bütün dünya Türklerin diğer milletlere gerektiğinde süngü ve kılıcın keskin kenarıyla uygarlık ve özgürlük getireceğini biliyor.” Demek Kürtlere özgürlük ve uygarlığı böyle getirdiniz. Bu tam da İngiltere’nin, Fransa ve diğer sömürgeci güçlerin söylemi değil mi? Peki dönemin   Türk dış işleri bakanı Tevfik Rüştü Arasın: “ geri Kürtler yaşam kavgasında kendisinden daha üstün olan Türklerin altında kalmıştır. Bu nedenle de ya ülkeyi terk etmeleri ya da yaşam kavgasında   işe yaramaz unsur olarak yok edilmeleri gerekir.” Sözünü ne yapacağız? Tayyip Erdoğan’ın tek vatanı, tek dili, tek ulusu, tek bayrağı kabul etmeyen çeksin gitsin sözünün bu sözden farkı nedir?

Daha önce de, Kürt katliamının fermanını imzalayan Mustafa Kemal de, bir Kürt isyan Önderliği olan büyük şehidimiz Şeyh Sait’in öncülüğündeki isyanın bastırılmasına katılan askerlerini “Türk tarihinde ilk kez kendilerine ait bir ideal, soylu bir amaç için savaşmışlardır” diyerek kutlamıştı. Aynı şeyi İsmet İnönü de yapmıştı. Daha sonraki yıllarda Kürdistan’ı tam bir harabeye çeviren Tansu Çiller denilen caniye de benzer şeyler söylemişti. Geçen yıllarda Tayyip Erdoğan da işgalci Türk ordularını Güney Kürdistan seferinden dönerken kutlamıştı.

Çünkü Kürdistan’ın hakim ve egemenleri ve Kürt halkının üzerinde her türlü baskı-sömürü ve yok etme siyasetini kendi hakları olarak gören sömürgeci efendiler, kendi toprağına, ülkesine, diline, kültürüne sahip çıkan, halk olmaktan kaynaklanan en doğal haklarından yana olan herkesi öldürme, işkence etme, hakaret etme, aşağılama hakkını kendinde görmektedirler.

Onlar vurma hakkına sahip, biz sadece vurulma hakkına sahip ve sadece boyun eğmeliydik!

Onlar tanklarıyla, toplarıyla, uçaklarıyla, jop ve potinleriyle ezme, hakkına sahip, biz ezim ezim ezilirken dahi ses çıkarmamalıydık. Hatta “ bize uygarlık, özgürlük” getiriyor demeliydik.

Onlar dilimizi, kültürümüzü-sanatımızı inkar etme ve aşağılama hakkına sahip, biz sadece kendimizi inkar, kendimize yabancı olmak ve onlara özenmek, Türkleşmek zorundaydık.

Onlar, yüce tanrının yarattığı efendi ve soylu Türk ulusuydu.

Biz, ezilmesi, yok edilmesi gereken, Türklere köle ve hizmetçi yapılması gereken kölelerdik.

Onlar vurunca, şakiyi, eşkiyayı, teröristi vuruyor ve helalinden bir iş yapıyor, bu halkın evlatları kendisini vuranları vurunca, haram bir iş yapmış oluyorduk!

Sömürgeci Türk ordusunun kurşunları helal, Kürdistan özgürlük savaşçılarının sömürgeci zalimlere sıktığı kurşunlar ise haramdı!

Onların orduları olurdu, ama Kürtlerin savunma güçleri olmazdı!

Sömürgeci Türk ordusu saldırır, Kürtler ateşkes yapmak zorundaydı!

Kısacası sömürgeci Türk devleti her şey, biz hiçbir şeydik.

Ancak mücadelemiz bu zihniyete ağır darbeler indirmiş, biz halk olarak kendi topraklarımızda, Kürdistan’da özgür yaşama hakkına sahip olduğumuzu ortaya koyduk. Bu eylem bu hakka sahip olduğumuzu ortaya koyan bir eylem olmuştur.

Kürdistan Özgürlük Gerillalarının Çele’de ortaya koydukları kendi toprağını, kendi değerlerini ve kendi halkını savunma eylemi karşısında bizzat eli Kürt kanına bulaşmış işgalci ordu birliklerini kutlayan, selamlayan, kan dökmesinden dolayı kutlayan sömürgeci Türk devletinin cumhurbaşkanı Abdullah Gül intikam çığlıkları atmaktadır. Aynı şeyi başbakan daha yüksek perdeden tekrarlamaktadır. CHP ve MHP ise tam bir savaş narası atmaktadırlar. Bu çerçevede ırkçılıkla, Kürt inkarıyla zihinleri doldurulmuş, eğitilmiş, kandırılmış, soykırımcı faşizan ruhla sokaklara salınmış kesimler gerçeği anlasalar Kürtlere değil, PKK’ye ve ona savaşçılarına değil bizzat cumhuriyet tarihi boyunca büyük bir stratejik yalanla kendilerini kandıran Türk egemenlerine saldıracakları açıktır. Ancak bugün bu yalanla şişirilmiş, harekete geçirilmiş bu kesimler Kürt halkını özellikle Türkiye metropollerinde sindirme, geri adım attırma uğraşı içine girmişlerdir. BDP’nin çeşitli il ve ilçe binalarına saldırmaktadırlar. Her şeyi tam bir Vandal ruhla yakıp yıkmaktadırlar. Ancak Kürt halkı, gençleri, kadınları ve dostları bu saldırılara cevap vermesini bilecektir.

Yine sınır ötesi operasyon adı altında Güney Kürdistan bölge hükümetini tehdit etmekte ve Kürt kazanımlarını Irak Arap yönetimiyle birlikte kıskaç altına alarak sürekli tehdit altında tutmaya çalışmaktadırlar. ABD’ye bölgede yaptığı taşeronluğun karşılığında aferin almanın rahatlığı içerisinde bulunmaktadırlar.

Kılıçla gelen kılıçla gider! Bu halk kendisini, tarihini, topraklarını, değerlerini savunuyor ve savunacaktır. En doğal ve meşru hakkıdır. Bu Kürtlerin halk olmaktan kaynaklı doğal hakkıdır. Sömürgeci ordu ve polis sürülerine karşı Kürdistan özgürlük gerillasının-fedaisinin yaptığı haklı eylemleri kınamayı bırakın da, asıl bu sömürgeci katil ordu-polis sürülerinin bu topraklarda ne hakla bulunduğuna cevap verin! Yoksa Türk devletinin sömürgeciliğini meşrulaştırmaya devam mı edeceksiniz?

Ey Filistin, Cezayir, Vietnam, Nikaragua, Güney Afrika vb. daha birçok özgürlük mücadelesinin özgürlük gerillasına övgüler dizenler, sözkonusu sizin katil, faşist, soykırımcı ve sömürgeci devletinize karşı direnişe geçerek varlıklarını ve özgür geleceklerini savunan Kürdistan özgürlük gerillalarına karşı neden bu kadar öfkelisiniz? Ama eğip-bükmeden! Stratejik tek vatan,tek millet,tek dil, tek kültür yalanını tekrarlamadan.

Ve biraz da Jean Paul Sartre’nin vicdanıyla…

Herdem Serhildan