Bir şu T.C devletine bakın, birde O’nuan kimyasalcı ve ağlayan generali Boşbuğ’a bakın.

Bir zamanlar nasıl esip gürlüyordu.

Bir zamanlar nasıl kimyasal silah kulanıyordu.

Gerilla karşısında yenilince.

Bir zamanlar nasıl entel u mentel kesiliyordu.

O yazardan, bu yazardan paragraflar okuyordu.

Bazı yağdancı kalemşörlerde, balon şişirir gibi şişiriyordular kükreyen Boşbuğ’u.

Boşbuğ da kükredikçe, balonu sönüyordu pııııssssss pıııııssss diye.

Boşbuğ’u seyrederken, Büyükanıt denilen Azamput anımsıyorduk.

Diyorduk ki, ama niye hep aynı filmi seyrediyoruz?

Ya bu T.C generalleri sanki kolonlanmış diyorduk?

Bunlar niye aynı maniyi söylüyorlar?

Bunlar hep “bitereceğiz, kökünü kazıyacağız” diyorlar.

Bunlar hep “HPG gerillalarını bitirmede kararlıyız” diyorlar.

Hiç bir şey onların dedikleri gibi çıkmıyor.

Bu ne haldir, bu yenilgidir.

Uruğ’dan itibaren yenilen yenilene.

Torumtay yenildi. Güreş yenildi.

Kıvrıkoğlu yenildi. Azamput yenildi.

Boşbuğ yenildi. Ne PKK bitti. Ne de HPG gerillası bitti.

Bitenler, gelirken kükreyenler, giderken ağlayarak giden Boşbuğ gibiler oldu.

Şimdi de kükreyip gelen biri daha var.

Adı Sabahattin Işık Koşener.

O da Boşbuğ gibi Egeli.

O da Boşbuğ gibi Manastır göçmeni.

O da bir Sebatayist. Yani devşirme biri. Yani Türk değil.

O da Kürdistan kimyasal silah kullanmış.

Sivilleri katletmiş bir soykırımcı.

JİTEMCİ bir kontgerilla. Özel Harp Daire’sinde yetişme.

Kükreyerek geldi. Ağlayarak gidecek.

Derler ya “Isıran Köpek Dişine Göstermez”.

Yaşayarak göreceğiz. HPG gerillaları Koşaner’i de yenilen bir general olarak emekliliğe sevedecek.

O’na da Egede bir villada denizi seyrederek yenilgisinin anılarını hatırlamak düşecek.

O Ege’nin mavi sularını seyrettikçe düşünecek.

Ve diyecek ki, ya HPG gerillalarına nasıl yenildim.

Ve bu kahırdan ölecek.

Özgür Bilge