Kürdistan Özgürlük Hareketinin başlattığı 4.stratejik hamlesi, bugüne değin hiç olmadık bir biçimde Kürt sorununun çözümünü en yakıcı biçimde herkese dayatmış bulunmaktadır. Sorunun çözümü yaklaştıkça çözümsüzlükte horlanan statükocu Türk partileri gibi bazı Kürt siyasi çevreleri, daha doğrusu siyasetçi, aydın ve gazeteci-yazar maskesi takmış sahte kişiliklerin çırpınışları da daha fazla göze çarpmaktadır. Var oluş gerekçelerini ihanet zeminine dayandıran ve oradan beslenerek varlık gösteren bu marjinal tiplerin, karanlık ve çirkin yüzü tarihsel açıdan da incelenmeye değerdir.

Bugün bu tip çevreler somutunda bir sonuç olarak karşımıza çıkan ihanet ve ihanet zeminin tarihçesini anlamak pek çok açıdan da büyük önem taşır. Bugün açısından da bakıldığında ihanetin bizzat planlayanları ve uygulayıcısı olan devlet ve iktidar odakları olduğu dikkate alındığında, tarihsel temellerinin de çok farklı gelişmediği görülecektir.

Bundan 6 bin yıl kadar önce insanlığın beşiği Mezopotamya’da varlık gösteren kadın eksenli demokratik ve komünal toplumdu, ancak kadının bu toplumu inşa edip öncülük etmesindeki yaratıcılığını çekemeyen yaşlı erkeğin kıskançlık duygusu ve avcılıktan edindiği analitik zekası, onu kabilenin savunma biriminin başında bulunan askeri şef ile korku ve analitik zekasıyla güç gösterisi arayışında bulunan şamanla ittifaka yöneltmiştir. Kadının binlerce yıl ki toplumsallaşmadaki emeğine karşı ahlakın dışına çıkarılarak, ihanetle bu biçimde hiyerarşik zihniyetin geliştirilmesi zamanla zigguratları doğurmuş, oradan da ihanet ve komploculuk derinleştirilerek başta kadının ve toplumun köleleştirilmesi, ihanete bulaştırılması üzerinden demokratik ve komünal yaşam sistemi dağıtılırken, devletin doğuşu gerçekleştirilmiş ve mitolojik yalanlarla kadın ve toplum aldatılarak buna meşruluk kazandırılmıştır, ancak bu ihanet ve komploculuk temelinde geliştirilen gelişmeleri kabul etmeyen yukarı Mezopotamya halkı, kadının etkili ve öncü olduğu demokratik ve komünal yaşam sisteminde ısrar etmiş devletçi uygarlıkla hep çatışma halinde olmuştur. İhanet zemini üzerinde kurumsallaşarak ihanet ve köleliği toplumda kurumsallaştıran Sümer rahip devleti, mitolojilerde “Gılgameş Destanı”nda da anlatıldığı gibi Kürtlerin yurtlarını sömürgeleştirmek için önce ihanetçi öncülere ihtiyaç duymuş, hüküm altına aldığı toplumda fahişeleştirdiği bir kadını kullanarak Enkido’yu kendi sistemi içine çeken Gılgameş önce onu tasfiye etmek istemiş, edemeyince de (bugünkü sözde kardeşlikler gibi) kardeşlik edebiyatıyla onu aldatmış, kendine işbirlikçi ve üstün olduğu toplumunda ihanetçisi durumuna getirerek Kürt coğrafyasına işgal hareketleri düzenlemiştir. Efsanede Kürt yurdunun ormanlarının bekçisi Hunbaba’nın bizzat Enkido tarafından öldürülmesi, ihanetin gözü karalığını, aynı zamanda Enkido’nun Hunbaba’dan aldığı kılıç darbesiyle sonradan ölmesi de Kürdistan coğrafyasında ihanetin öyle istediği gibi yaşayamayacağını ve karşılıksız kalmayacağını gösterir. Daha sonraki çağlarda Kürdistan’ı yeraltı ve yerüstü zenginlikleri için işgal edip sömürgeleştiren tüm köleci ve feodal devlet biçimleri aşağı yukarı aynı gündemleri izleyerek, kendi egemenliklerinin devamı için Şeyh Seyit ağa gibi sıfatlarla ihanet ve işbirlikçiliği Kürdistan’da kurumlaştırmaya çalışarak bugünkü AKP nin ihanetçi ve işbirlikçi Kürt burjuvazisi yaratmak çabasına benzer hep elit egemen bir sınıf yaratmak ve bu sınıflar eliyle Kürt toplumunu denetlemeye, demokratik ve komünal yaşam kültürünü, toplumsal ahlakını yozlaştırarak, ihanet ve işbirlikçi yaşam kültürü içinde eritmek istemişlerdir. Buna Arap ve Osmanlı yönetimleri de dahildir, ancak oluşturulan bu işgalci kurumlaşmaların içinde aile, aşiret ve sınıf itibarıyla yer alanlar, ekonomik siyasi ve manevi olarak toplumun değerleri üzerinde palazlandıkça daha da çok istemiş ve ihanet ve işbirlikçilik derinleştirilerek Kürdistan coğrafyasında yaşama hakkı bulan tek yaşam çizgisi olarak dayatılmıştır. Yine bu kurumlaşmalar içinde bazı kimseler işbirlikçisi olduğu sistemi taklit ederek(bugünkü ulus-devletçikler gibi) onu Kürdistan coğrafyasında inşa etmek istemiş ve sistemde çelişkiler çatışmalar yaşamış olsa da özünde kültürel ve zihinsel olarak devletçi uygarlıktan bir kopuş değil, onun taklitçiliği, Kürt uyarlaması söz konusu olduğundan, yani bu anlamdaki farklılıkta biçimsel olup aldatmacadan ibarettir, ancak yine bu kesimler içerisinden çıkan bazı adil ve vicdanlı kimseler bu kurumlaşmaların üstte bahsettiğimiz sıfatların tanıdığı imkanları yurtseverlik temelinde Kürt toplumunun yararı için kullanarak sisteme karşı kültürel anlamda bir muhalefet yürütmüşlerdir.

Cumhuriyetin kuruluş aşamasında da İngiliz siyasetinin yeminli işbirlikçi ve uygulayıcısı İttihat ve Terakki kadroları, Kürt ve diğer bütün farklılıkları inkar ederek bu imha ve ihanet süreçlerinin içine çekmişlerdir. Kürt direnişlerinin çok vahşice bastırılması bunun en açık kanıtı olmuştur. Dahası Şeyh Sait olayında; en yakınının ihanete çekilerek onun üzerinden provakasyona yönelinmesi bir örnektir. Yine geliştirilen ihanet ve komploculukta Elazığ ovasında verimli toprak ve bir teneke altın karşılığında (ki karşılığı bunlar değil sonradan pis bir ölüm olan) Rayber adında Seyit Rıza’nın yeğeni olan birinin ihaneti sağlanılarak ve onun eliyle direnişin askeri komutanı Alişer ve eşi Zarife’nin katledilmesi sonucu direnişin bastırılması durumu da buna en açık bir örnektir. Yani bütün işgal ve sömürge siyasetleri, ihanet ve işbirlikçilik eliyle onun öncülüğüyle gerçekleştirilmiştir. 1940’larla Türk devleti tarafından her açıdan (siyasi, ekonomik, ideolojik, sosyolojik ve askeri) kültürel olarak geliştirilen ihanet ve kışla kültürü, başta Kürdistan toplumu olmak üzere tüm toplumlara dayatılarak kendi toplumunun tarihsel ve kültürel gerçeğine yeminli düşman olarak, en tehlikeli köksüz devşirme kadrolar; aydın, yazar, siyasetçi, akademisyen, hukukçu ve 12 Eylül askeri faşist cuntanın teorik beyni ve aslen Dersim’li olan Haydar Saltık gibi Kürt halkının yeminli düşmanı darbeci generaller yaratılmıştır. Bir de bunlardan aşağı yerde kalmayan bu gerçeğin öteki yüzü biçiminde aynı ihanetçi zemin üzerinden beslenerek gelen ve ne kadar Kürt halkı adına yola çıktıklarını iddia etseler de Kürt halkının ve demokratik komünal kültürünün yeminli düşmanları gibi damarları ve kendi geleceğini devletçi uygarlıktan, devletten kemik kapma yarışına girmekte bulan Kemal Burkay, Ümit Fırat ve Mehmet Metiner gibi siyasetçi ve aydın olmanın yüzkarası olan çirkin tipler yaratmıştır. Kürt sorununun çözümünü dayattığı bugünlerde bu çirkin ahlaksızlıkta sınır tanımayan bu tipler, çözümün olması halinde çöp sepetine atılacaklarının endişesiyle devlete akıl vermeye ve K.Ö.H’ni karalayarak geleceklerini sağlama almaya çalışıyorlar. Gerek Kürt Türk toplumu içinde kafaları karıştırmak, çözümü zorlaştırmak, Kürt ulusunun birliğini bozmak için çırpınıp duruyorlar. Kendi başarısızlıklarını K.Ö.H ile izah etmeye çalışıyorlar. Kendi ulusal kültürünü toplumsal dinamikleri üzerinde gelişme ve varlık göstermeyen ve bu nedenle devletin dayattığı ihanet zemini üzerinde kimlik edinen bu tipler, bu yüzden ihanette de sınır tanımıyor. Devletlerden kemik kapma yarışına giriyor. Ve buna da “özgürlük ve bağımsızlıkçı çizgi” diye yutturmaya çalışıyorlar, oysa bu tiplere sormak lazım. Yani bu beyler üzerinde doğup büyüdükleri Türk devletinin yarattığı ihanet zeminlerini doğru çözümleyerek kendini bilme erdemine ulaştırmamışlarsa Kürdistan toplumunun tarihini, kültürel yapısını sosyo-psikolojik durumunu doğru tahlil ederek bağımsızlıkçı bir ideolojik, siyasi ve eylem çizgisi gerçekçi bir çözüm stratejisi belirleyememişlerse, 12 Eylül darbesiyle siyasi zihni ve kültürel olarak göbekten bağımlı oldukları devletin yasaklama sürgün gözaltı ve işkencesine maruz kalmışlarsa ki, bu savunmasız bırakıp kendi yaşamlarının derdine düşmelerinden dolayı bugün halk nazarında itibarsız ve değer anlam ifade etmiyorlarsa, bütün bunları K.Ö.H.ile izah edemezler. Sosyo-psikolojik hasta halleriyle başından beri uçan sinekten bile nem kapmak misali K.Ö.H’nin attığı her adımı tersten okuyarak kendi ihanetçi işbirlikçi yüzlerini gizlemeye çalışan bu baylar, yıllarca K.Ö.H’nin tasfiyesini ve sonrası yaratılan değerlere çöreklenmeyi beklediler, beklentilerinin gerçekleşmeyişi onları bugün oldukça azdırmıştır.

Kürt sorunun çözüm aşamasında köklü bir özeleştiri sürecinden kendilerini geçirerek “Demokratik Toplum Kongresi” bünyesinde Kürt halkının ulusal bütünlüğüne yurtseverliğin bile gereği olsa katılmak, geleceği bugünden sonra birlikte inşa etme yerine onlar Kürt halkının Önderliğine özgürlük hareketine yeminli düşmanlıklarına devam etmekte, Türk devleti ve onun emperyalist efendileri olan ABD ve AB’ye hizmet etmeyi kendileri için bir borç bilmeye devam ediyorlar. K.Ö.H. daha ilk çıkışında bir grup iken, onu bir kaşık suda boğmaya ona karşı güç birliği yapmaya çalışanlar, onlarca militanını katledenler neden bu istedikleri cinayetlerinden bahsetmiyorlar. Onlar da bugün Türk devleti gibi bütün çabalarına rağmen yanılmayan K.Ö.H’nin varlığından, kendini savunma hakkından yakınıyorlar. Dahası milyonlarca halkın benimsediği, siyasal önderi olarak gördüğü binlerce insanın peşinden yürüyerek şahadete vardığı ve yaşamı adeta kendine zindan ederek bütün ömrünü Kürt halkı ve halkların özgürlük mücadelelerine adamış bir Önderliğe ve bir harekete yeminli ve ahlaksızca düşmanlık yaparak hangi halkın değerlerini savunduğunun, hangi halkın yazarı siyasetçisi olduğunu iddia ediyorlar? Buna çocuklar bile inanmaz. Bu halkın ölümüne inanarak peşinden yürüdüğü Önderliğe ahlaksızca, çirkince kendinde onur, saygı bıraktırmayacak kadar saldırarak bu halkın özgürlük değerlerinin savunulamayacağını anlaması gerek, yoksa bu halk anlatmasını bilecektir. Kimse Kürt halkının demokratik ve komünal olan toplumsal yaşamının adaletinden, onun ahlakından kendini sıyıramayacaktır. Yıllardır bilinçli ve bilinçsiz koruculuk sistemi içine çekilerek Kürt halkının özgürlük mücadelelerine karşı savaştırılan korucular, nasıl ki bu halkın adaletine sığınmaktan başka çıkar yolları yoksa bu siyasi caşların da koruculardan daha fazla günahkar ve suçlu olan konumlarını affettirmelerinin tek yolu bu halkın adaletine sığınmaları ve tövbe etmeleridir. Belki bu onlarında hayrınadır. Böylelikle ihanet ve işbirlikçilik önlenmiş, Kürt sorunu da daha sağlıklı çözülmüş olur. Aksi halde Kürt halkı, Kürt gençliği onları unutmayacak kendi toplumsal maddi ve manevi değerlerinin bileşkesi olan Önderliğini savunmasını bilecektir.

Azat Welat Dersim