Basına ve Kamuoyuna!
6 Ekim günü akşam 19:00-22:00 saatleri arasında Medya Savunma Alanlarına bağlı Zap’ın Sevê, Petrot ve Kinyaniş alanlarına yönelik olarak TC ordusu tarafından obüs ve havan saldırısı yapılmıştır.
7 Ekim 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Romantizmin, özgürlükçüğün, halkçılığın, direnişçiliğin, sadeliğin, boyun eğmezliğin, antiemperyalist olmanın en büyük gerillası olan Che’nin 9 Ekim 1967 yılında Bolivya’da katledilişinin yıldönümüne doğru gidiyoruz.
Her Kürdistan gerillası, yüreğinde yer alan büyük insan Che’yi anmak, onu anlamak, onun gibi olmanın yolunu aramak, onunla yaşamak, onun gibi yaşamak ister. Kürdistan gerillasının yüreğine altın harflerle nakşedilmiş bu büyük insanı nasıl anacağız? Ona bağlılığımızı, ona sadakatimizi nasıl yaşamsallaştıracağız? Ve tabii ki onun gibi direnişçiliğin zirveleşmesini nasıl tüm insanlığa ekeceğiz? Kürdistan gerillası için bunlar hayati sorulardır.
Önder Apo ruhen bitmişliği yaşayan sözde kendilerini savaşçı bilip de emperyalizme karşı direnişin anlamsızlığında dem vuranlara Che’yi örnek verirken; “Bizden üstün yanları da olabilir ama birleştiren yanı çok çarpıcıdır. Türkiyeli devrimciler de vardı, büyük özgürlüğe kalkan, bizim de kendilerini yakinen gördüğümüz, tanıdığımız ve derin bir sempatisi olmaktan zevk duyduğumuz kişiliklerdi, halen anılarına da bağlıyız. Burada gözüken ve halen dünya halklarının büyük saygıyla andığı bunların ödünsüz ve ilkelerine göre -ki insan için, halklar için özgürlüktür bunların ilkesi- bugün insanın başını gerçekten kırıp geçiren bir tarzda kendini yükleyen, her şeyi metalaştıran, her şeyi korkunç bireysel çıkara bağlı götüren sistemin tam zıddı olan bir kişiliktir.
Tabi daha da önemlisi sonuna kadar onunla savaşan kişiliktir. Che kişiliğinde bu çarpıcı ve son otuz- kırk yılın gerilla kişiliklerinde de eğer illa ortak tanımlanacak, özellikle olumlu ve gerçek gerilla tarifi yapılacaksa bu burada çok net dile geliyor. Küba’da devlet kurmuş, bakan, Castro’dan sonra geliyor. “İkimize burası dar gelir” veya “gerekli değildir ikimizin Küba’da sosyalizmi inşa etmesi, başka yerde devrim yapmak çok daha önemlidir” diyor.
Evet, Che adaletsizliğe ve onu yaratan sistem olan emperyalizme karşı bir başkaldırı kişiliğidir. Ve bu başkaldırı sadece söylemle yapılan bir davranış değildir. Hele hele plansızca, dağınık ve keyfince yapılan bir başkaldırı hiç mi hiç değildir. Che’nin başkaldırışı içindeki sesine yani vicdanına karşı gösterdiği sorumluluktur. Che bir insan sevdalısıdır. Ve onun insan sevdalılığı genel insanlık içindir. Sömürüye, horlanmaya, ezilmeye, ezilmişliğe, küçük görmelere kini sonsuzdur. O adil bir dünya istemektedir. O insanın insanca ortakça, eşitçe yaşayacağı bir dünyayı özlemektedir. Ve kavgası bunun içindir. O adaletsizliğe karşı direnmemişse, mücadele edememişse o rahat uyumamıştır. Adeta büyük devrimci Hayri Durmuş yoldaşın ölüm orucundayken söylediği “mezarıma borçlu yazın” felsefesinin yaşayanıdır Che. O mutlaka insanlığa bir şeyler katmalıdır. Ve insanlığa bir şey katmadıkça o kendisini vicdanen rahatsız ve ezik hissetmektedir.
Bu büyük devrimcinin vicdani muhasebesini biz Castro’ya yazdığı veda mektubunda görüyoruz. O Castro’ya; “Fidel, Dünyanın başka ülkeleri benim mütevazi çabalarımın yardımını istiyor. Ben senin Küba’ya olan sorumluluğunun sana imkân vermediği şeyi yapabilirim. Ayrılmamızın zamanı geldi. Bunu acı ve sevincin karışımıyla yaptığım bilinsin; burada benim kurucu umutlarımın en safını ve sevdiklerim arasında en sevgili olanı bırakıyorum ve beni evladı gibi kabul eden bir halkı bırakıyorum. Bu, benim ruhumdan bir parça koparmaktır. Yeni savaş alanlarında bana vermiş olduğun inancı, halkımın devrimci ruhunu, görevlerin en kutsalı olan nerde olursa olsun emperyalizme karşı mücadele etme görevini yerine getirme duygusunu taşıyacağım.
Her zaman zafere kadar!”
Evet, her zaman zafere kadar şiarı onun şiarı olmuştur. O hiç bir zaman zayıflığı ve başarısızlığı kabul etmemiştir. O her zaman en zor şartlar altında da geleceğin aydınlık günleri için umudunu koruduğunu bilerek yaşamıştır. Gelecek aydınlık günlerin tüm insanlığın olacağını ve emperyalistlerin bir gün mutlaka ama mutlaka gideceklerini bilerek yaşamıştır. Ona Amerikalı Yankeeler silah doğrulturken dahi söyleyeceği söz; “"Buraya beni öldürmeye geldiğini biliyorum. Vur beni korkak, yalnızca bir adam öldürmüş olacaksın." diyerek cellâtlarına nasıl bir korku saldığını halen onun üzerine bizzat bu cellâtlarca yapılan programlarda yıllar sonra da olsa öğreniyoruz.
Ve bu umutlu duruşunu daha berrak bir şekilde biz onun meşhur olan ve hepimize ilham kaynağı olan altın sözlerinden görüyoruz; “Ölüm, nereden ve nasıl gelirse gelsin, silahlarımız elden ele geçecekse, savaş sloganlarımız kulaktan kulağa yayılacaksa ve başkaları savaş ve zafer naralarıyla ve de makineli tüfek sesleriyle cenazelerimize ağıt yakacaksa, hoş geldi, safa geldi.”
Ve bu ölüm hoş geldi safa geldi sözleri sadece sloganlarda dile gelen bir haykırış değil hayır, O, yani Che’nin bulunduğu her yerde, katıldığı her toplantıda halkların lehine hiçbir kaygı duymadan sarf edeceği sözlerdir.
İkinci Afrika-Asya Ekonomik Dayanışma Semineri’ndeki konuşmasını yaparken. "Ölümüne olan bu mücadelede hiçbir sınır yoktur. Dünyanın hiçbir yerinde meydana gelen olaylara kayıtsız kalamayız. Bir ülkenin emperyalizme karşı zaferi bizim zaferimizdir, aynı şekilde yenilgisi de bizim yenilgimizdir. Sosyalist ülkelerin, Batı'nın sömürgeci ülkeleriyle üstü kapalı işbirliğini tasfiye etmeleri ahlakî görevleridir" diyerek pragmatist siyasetleri de her fırsat bulduğunda mahkûm etmesini de ayrıca bilmiştir.
Che’nin adalet arayışını, insanlığa olan düşüncelerini ve devrimce ve özgürlüğe olan inancını çocuklarına bıraktığı mektupta daha rafine bir şekilde görüyoruz.
“Sevgili Hildacık, Aleidacık, Camilo, Celia ve Ernesto
Eğer bu mektubu okumanız gerekirse bu, sizlerin arasında olmadığımdan olacaktır. Beni zar zor hatırlayacaksınız, en küçükleriniz ise hiç hatırlamayacaktır. Babanız düşündüğü gibi hareket eden bir adamdı ve kesinlikle inançlarına bağlıydı.
İyi bir devrimci olarak yetişin. Doğaya egemen olmayı olanak kılan tekniğe egemen olmak için çok çalışın. Devrimin önemli olduğunu ve bizlerin yalnız başımıza hiçbir değerimizin olmadığı hatırda tutun. Her şeyden önce de dünyanın herhangi bir yerinde herhangi bir kişiye karşı yapılan herhangi bir haksızlığı daima yüreğinizin en derin yerinde hissedebilin. Bu, bir devrimcinin en güzel niteliğidir. Sizi ufaklıklar, hep görmeyi umuyor ve kocaman kucaklıyorum“ derken de arayışını görkemli ifade ediyor.
Biz Kürdistan gerillalarına ilham kaynağı ve yüreğimize nakşolmuş Che’yle nasıl yaşamamız gerektiğine ve Che’ce nasıl yaşayacağımızın sorusuna cevabı Che’nin kendisi vermektedir. Devrime, yeniye, özgürlüğe, adalete olan inancını CİA işbirlikçileri ona silahı doğrulturken dahi “Castro’ya söyleyin; benimle devrim bitmedi, devrim sürecektir”
Evet, tüm emperyalist saldırılara ve düşmanca tutum ve yönelimlere rağmen “devrim bitmedi, devrim sürecektir.“
Devam Edecek…
Halkımıza ve Kamuoyuna!
1. 5 Ekim günü 15:00-20:00 saatleri arasında Hakkari’nin (Colemerg) Yüksekova (Gever) ilçesine bağlı Zerê köyüne yönelik olarak TC ordusuna bağlı Dağlıca (Oramar) karakolundan obüs ve havan saldırısı yapılmıştır.
2. 3 Ekim günü Amed’in Kulp (Pasûr) ilçesine bağlı Xerzika, Karkê, Milka, Baluka, Firpê ve Popana alanlarına yönelik olarak TC ordusu tarafından bir operasyon başlatılmıştır. Çoğunluğunu korucuların oluşturduğu operasyon 4 Ekim günü akşam saatlerinde geri çekilmiştir.
- Ayrıntılar
“Zikzaklar siyaset sahasında niçin çok çizilir” diye, çok insan kendisine sorular sormuştur. Her birimiz bu soruya anladığımız kadarıyla cevap vermeye çalışırız. Ve ağırlıklı olarak oluşturduğumuz cevaplar, kendi yaşamımızda edindiklerimizden oluşur. Hiç şüphe yok ki; bu cevap arayış formülü çokta yabana atılamaz. İnsan yaşadıklarıyla vardır. Yaşadıklarını değerlendirebildiği kadarıyla da, zaten insan olmaya vakıf olduğunu gösterir.
Tarihi olarak kritik süreçten geçtiğimiz çokça söylendi. Ve bu doğrudur da. Kritik olması nazikliğinden ileri geliyor. Her an ters istikamete yol alabilecek böylesine dönemlere herkes duyarlı yaklaşmak zorundadır. Çünkü nazik olan süreçlerin kazandıracakları çok olacağı gibi kaybettirecekleri de fazla olabilir.
Kritik süreçlerin bu karakterinden dolayı yer yer yalpalanmaları, ileri geri adım atmaları, tereddüt geçirmeleri, duraksamaları, geri çekilmeleri görmek bizi şaşırtmaz. Ne de olsa kritik süreçler cesareti yüksek, düşünce hazırlığı fazla ve ruhsal donanımı tam olanlar tarafından ancak yönlendirilebilir. Böylesine donanımı olmayanlar için kritik süreçler gerçekten zorlu ve olmaması gereken süreçlerdir. Onlar ancak “keşke bu sürece denk gelmeseydim” diye dua eden tayfalardan olanlardır.
Yok, eğer birey kendisini lokomotif yani hassas sürecin yönlendiricisi olarak görüyorsa ve kendisini öyle lanse ediyorsa, o zaman yukarıda dile getirilen kararsız, bir arada iki derede kalan, olsam da olur olmasam da olur gibi yaklaşımları göstermemesi gerekiyor. İkircikli tutumları sergilememesi gerekiyor. Sürüklenmemesi gerekiyor.
Ve eğer bir siyasetçi -ki bu Türkiye’nin başbakanı sıfatını taşıyorsa- yalpalıyorsa, geri adımlar atıyorsa, karşıtlık içeren tavır ve davranışlar gösteriyor ise orada durup, bir derinliğine irdelemek gerekiyor.
Kürt açılımı, sonrasında demokratik açılım, kardeşlik projesi derken milli birlik projesi bu da yetmedi tek devlet, tek millet, tek bayrak ve “tek tek” demeye devam ediliyorsa, orada ruhsal ve kişilik değerlendirmelerine gitmek, çokta yanlış olmayan bir yaklaşım tarzı olacaktır.
Erdoğan gerilla ortamında olsaydı onu çözümleyen değerlendirmeleri her gerilla ortamında kalan yoldaş çok rahat yapabilirdi. Bizim siyaset yürütüş tarzımız bireylerin kişiliklerini ele alarak çözmek üzerine kuruludur. İnsanların politikaya olan etkilerinden yola çıkarak, psikolojik-ruhsal duruşlarını derinliğine ele alarak yaklaşım gösteriyoruz. Bu gerillaya ilk katılımla başlayan ve sürekli ilerleyen ve gelişme kaydeden bir sorun çözme yöntemidir. Bireyleri rencide etmeden ama bireylerin takıntılarını, sınıf eğilimlerini, sosyal etkileri derken bir bireyi var eden ne kadar yapı taşları varsa, hepsini ele alarak inceleyen bir yöntemdir izlediğimiz. Kesinlikle pozitivizmden uzaktır. Yani indirgemeci ve kalıpçı değildir. Yaratıcıdır. İnsanı derinlikli ele alan bir politika yapma sanatıdır. İsterseniz siz buna kuantimik deyin. Bizim için bu çokta fark etmez.
Şimdi Erdoğan’ı ele alalım. Erdoğan gerilla da olsa söyledikleriyle, yaptıklarına bakardık. Ve Erdoğan’ın söyledikleriyle, yaptıkları arasında muazzam bir uçurum olduğunu herkes görüyor. Doğrusu kendisi de görüyor. Yaptıklarıyla, söyledikleri uyuşmayan bireye biz sıcak bakmayız. Doğrusu sevmeyiz de. Özüyle sözü bir olmayana bizde fazla güven beslenmez. Söyledikleri ayrı pratik duruşu ayrı olanın ya ruhsal olarak takıntıları vardır, yani hastadır. Çoğu zaman böylesine hastalıkları biz sosyaliteden uzak bireylerde görüyoruz. Kendisini genele kabul ettirmek için büyük perdeden atıp tutmak, belki kabul edilmenin bir gerekçesi olabilir. Erdoğan’ın böyle bir sorunu umarız yoktur. Başka önemli bir durum ise söylenenle yapılanın birbirini tutmamasıdır. Söylem radikalse, uygulama yumuşak hatta liberalse bizim değerlendirmemiz daha farklı olmaktadır. Birey ya kararsızdır, yani bir baskı sonucu hareket ediyordur -siz buna toplumsal baskı da diyebilirsiniz-, ya da söylediklerine inanmıyordur, siz buna zındıklıkta diyebilirsiniz. Ancak daha farklı değerlendirmeler de mümkündür. Radikal söylemler, doğru söylemler ancak uygulama da geri adım atmalar, ikircikli duruşların çoğunu bizim kararsızlık olarak ele almamız yanlış olmaz. Yeterince inancı olmayanlar, yeterince barutları olmayanlar etrafta olup bitenlere çok fazla kulak astıkları için tüm davranışları çelişik oluverir. Yani mütereddit olur. Kararsız olur. Hiçbir hareketleri, başka bir hareketlerini tutmaz. Siz böyle insanlardan istikrar bekleyemezsiniz. Çünkü böyle insanlar günü birlik insanlardır. Böyle insanlar genelde kulislere oynarlar. Ve kulislere oynadıkları için güzel söz sanatını iyi becerirler.
Belki sivil ortamlarda dil gücü onları kurtarabilir. Ancak gerillada diliniz ne kadar güçlü olursa olsun, asıl önemli olan söylediklerinize ne kadar sadık kalarak yaşadığınızdır. Başka da hiçbir numaranızın anlamı ve kıymeti-harbiyesi yoktur, olamaz da. Öz ile söz birbirine uymadıkça ruhunuz ya kararsızdır, ya da zihinsel olarak farklı bir zihniyeti kamufle etmeye çalışıyorsunuzdur. Yani düşünceniz ayrıdır ancak kulislere dönük siyasetinizden dolayı, inanmış gibi yapıyorsunuzdur. Ya da çok kötü bir bireysel çıkar için siz bilerek yalana ve dolana başvuruyorsunuz. Biz gerillada buna provokatörlük diyoruz. Yani bilinçli yanlış yönlendirme…
Erdoğan gerillada olsa onu beş hususta ciddi yargılamaya tabi tutardık:
1-Söyledikleri yaşamıyla uyuşmuyor. Yani bir kandırma söz konusudur. Ve gerilla yalanı sevmez. Aldatmayı, aldatılmayı hiç sevmez.
2-Özüyle sözü bir olmayan bireyler genelde kararsızdırlar. Ve kararsızlık gerillanın en nefret ettiği kişilik özelliğidir.
3-Söylem radikal ancak pratik oldukça yumuşak ve zik zaklı. Burada var olan bir zihniyet sorunudur. Ve gerillada zihniyet sorunlarını biz eğitimle hal ediyoruz. Erdoğan’ı köklü bir eğitimden geçirmek yanlış olmayacaktı herhalde.
4-Zikzaklar yer yer tüm söylenenlerle çelişiyorsa ve kulislere dönük siyaset yapılıyorsa, orada korku, ürkeklik var ki buna biz oportünizm diyoruz. Ve bu oportünistlik kelimesi gerillada en büyük küfürdür.
5-Daha kötüsü bireysel çıkarı için siyasete soyunmadır ki, biz buna rantçı, hırsız ve provokatörlük diyoruz. Kendi bireysel güdülerini tatmine dönük ya da bazı çevrelerin temsilini dillendiren bir siyaset yürütüldüğü için biz böylesine tiplere, omurgasız kişilikler diyoruz.
Böylesi tiplere karşı biz çok sert mücadele içerisinde olduk, hep de olacağız!
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. 4 Ekim günü akşam 17:00-18:00 saatleri arasında Medya Savunma Alanlarına bağlı Haftanin’in Şeraniş ve Perex Köyleri ile Şehit Dara alanına yönelik olarak TC ordusu tarafından obüs ve havan saldırısı yapılmıştır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
30 Eylül günü Hakkari’ye bağlı Aşutê, Serbestê, Çeperê jêr, Meydanê Serê Spî, Xirpatê, Zavîtê, Paşiwa, Pinyaniş Köyü ve Geman alanları ile bu alanların çevrelerine yönelik olarak TC ordusu tarafından bir operasyon başlatılmıştır. 3 Ekim günü sonuçsuz bir şekilde geri çekilen operasyon ardından alanda gizli birlikler pusulama ve keşif faaliyetleri yürütmektedir.
4 Ekim 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Hani Allahınız vardı.
Hani İslamcıydınız ya.
Her yerde Kudüs geceleri düzenleyenler sizlerdiniz.
Üç bin kilometre ötedeki, Bosna, Filistin ve Çeçenistan’a uçaklar kaldıran sizlerdiniz.
Buralara mücahit olarak gidenlerden bazıları da sizlerdiniz.
Kamyon kamyon, gemi gemi yardımlar götüren sizlerdiniz.
Filistin’deki birinin, nefes alış verişini hissedecek kadar refleks sahibi olanlar sizlerdiniz.
Ama aynı okulu, aynı daireyi, aynı hastaneyi, aynı camiyi, aynı kahvehaneyi, aynı sokağı, aynı bahçeyi, aynı ilçeyi, aynı kenti ve sizlerin söylemiyle aynı ülkeyi paylaştığınız Kürdü katleden devletinize puta tapar gibi tapan da yine sizlersiniz.
Çoğu zaman da kuduz köpekler gibi harlaşıp, Kürtlere ırkçı saldırılar yapacak kadar katil güruhlara dönüşen sizlersiniz.
Hani Allahınız vardı.
Bunları yaparken, hani İslamcıydınız ya.
Filistin’deki bir çocuğa bir tokat atıldığında, meydanları dolduran sizlerdiniz.
Küçük Xezal -Ceylan- Lice’nin Xambaz köyünde füze ile param parça edilirken duymayacak kadar sağırlaşan, görmeyecek kadar körleşen, bilmeyecek kadar akıllsızlaşan yine sizlersiniz.
Zulmü yapan sizin devletiniz oldu mu, meşru görecek kadar zalimleşen müslüman olan da sizlersiniz.
Ya Kürdistan’da Kudüs geceleri düzenleyerek, Filistin adına müslümanlaşan Hizbullahçılar hani.
Kürde karşı ise Hizbul-Kontra’ya dönüşecek kadar, Türk devletinin tetikçisi olan Türk ırkçılığının çakma Hizbullahçıları hani.
Kürtlerin en güler yüzlü, en melek kadar temiz ve en yiğit genç kızları ile genç erkekleri kimyasal silahlarla katledilirken hiç bir insani tepki vermeyecek kadar, vicdanı biten de sizlersiniz.
Filistin, Bosna ve Çeçenistan için avazınız çıktığı kadar bağırdınız.
Elinizde ne kadar medya varsa harekete geçirdiniz.
Küçük Xezal’ın -Ceylan- bağırsakları, böbrekleri, ciğeri, kalbi, midesi, diyaframası, et parçaları ağaç dallarına asılacak, yapışacak kadar dağılırken medyanızda ne kalemler yazabiliyor, ne fotoğraf makineleriniz çalışabiliyor, ne de kameralarınız görüntü alabiliyor.
Hani Allahınız vardı.
Hani İslamcıydınız.
Hani Kahrolsun İsrail, Kahrolsun Rusya ve Yogoslavya diyen sizlerdiniz.
Ama İsrail, Rusya ve Sırbistan ile stratejik ortak olan Türk devletine bağlılık yemini eden yine sizlersiniz.
Hani Filistin, Çeçenistan için cami cami kumbaralar kuruyorsunuz.
Hani bakkal bakkal, mağaza mağaza sabit yardım sandıkları kuran yine sizlerdiniz ya.
Ama Kürdistan’ı işgal eden ordunuzun nezaretinde tüm zenginliklerimizi talan eden de sizler oluyorsunuz.
Bunu yaparken işadamı, güvenilir, hatırı sayılır büyük adam bile oluveriyorsunuz.
Küçük Xezal’a -Ceylan- füze atılan alayı yapan, Kürdistan’daki binlerce garnizon ve karakolu yaparak Kürtlerin kırımdan geçirilmesiyle cepleriniz dolarken vicdansızlaşan yine sizlersiniz.
Hey İslamcıların alayı nerede kaldı müslümanlığınız?
Hey İslamcıların alayı nerede kaldı ümmetçiliğiniz?
Hey İslamcıların alayı Türkü, Kürdü, Arabı, Lazı, Farsı, Çerkezi ve hepiniz nerede kaldı kardeşliğiniz?
Hey İslamcıların alayı size bir sorum olacak sizlerde Allah korkusu mu yoksa Türk devlet korkusu mu var?
Bence siz Türk devletinden korktuğunuz kadarının milyonda biri kadar bile Allah’tan korkmuyorsunuz.
Sizler Allah değil, Türk devletine tapıyorsunuz.
Böyle olmasaydı Küçük Xezal -Ceylan- Xambaz köyünde füze atışına tabi tutulurken, kalbura dönüştürülerek katledilirken tavır koyardınız.
Tavır koyacak ne bir ahlak, ne de insani bir duygu sizde var.
Çünkü alayınız münafıktır.
Çünkü alayınız putçudur, hem de Türk ırkçılığının putçularıdır.
Çünkü alayınız AKP ırkçılığının putçularıdır.
Çünkü alayınız zulümkardır.
Çünkü alayınız din satandır.
Din tüccarıdır. Paraya tapandır.
Çünkü alayınız fırıldakçıdır, dolandırıcıdır, hırsızdır, tecavüzcüdür.
Tüm bunlardan sonra soruyorum size.
Allahınız nerede kaldı?
Müslümanlığınız nerede kaldı?
Hani Allahınız vardı.
Hani İslamcıydınız..
- Ayrıntılar
Kürdistan 18’yüzyılda boydan boya bir isyanı yaşamışken Kürdistan’ın giderek siyasal olarak zayıflaması ve parçalanması gerçeğidir mirlik. Esas itibariyle gerilikleri olsa da Kürtlüğe yakın duran bir olgudur. Birçok aşiretin, aşiret üstü yapının hatta yer yer farklı azınlıkların içerisinde yer alan oluşumlardır. Ancak ne hikmetse Mir’ler Kürdistan da tasfiye edildikten sonra yerlerini -daha küçük olan ancak sayıca bol olan- Ağalık kurumunun almıştır. Anlaşılan şudur; Nakşîlik Osmanlılarla anlaşarak Kürdistan’ı daha fazla parçalara bölme sözü vermişlerdir. Belki de Osmanlıdan ziyade İngilizlerin daha küçük ve parçalanmış yapılar istemelerinden olacak ki Nakşîlik bu görevi gönüllüce yerine getirmiştir. Ve o gün bugündür Kürdistan da parçalanmışlık en küçük birimine kadar yaygın hale getirilerek derinleştirilmiştir.
İngilizlerin 1800’lerin başlarında Ortadoğu’ya sızmaları dikkate alındığında, Xalid Mevlana’nın o dönemler İngiltere’nin kolonisi olan Hindistan’da eğitim görerek tekrar Ortadoğu’nun göbeğine gönderilmesi düşündürücüdür. Acaba Nakşîlik İngiliz güdümlü ve İngiliz amaçlı sızdırılan bir tarikat mıdır(?) sorusu yabana atılamaz.
Bugünlerde neredeyse tüm Nakşî şeyhlerinin icazet aldığı ve onaylandığı merciler ABD ve İngiltere olduğuna göre böyle düşünmek çok da yanlış olmamalıdır.
19. yüzyılda topumun birçok değeri değişmiştir. Toplumsal sadakat aşiret reisliğine sadakati aşarak milli söylemler sadakati kapsamına alınmıştır. Fiili bağımsızlığa yönelen bir saldırıya karşı bir direniş geliştirerek gerektiği zamanda bazı değerler uğruna ölünebileceğini de ortaya koymuştur. Eskinin yıkılması sonucu yeni kurulamayınca toplum yaşamında bunalım baş gösterir. Karmaşa gelişir. Bu toplumsal bunalım ileriye doğru yol almayınca geriye dönüp bazı gerici değerlere sarıldı. Ve bazı gerici kurumlar için güç kaynakları oluştu.
Toprak aristokrasisine dayanan Emirlerin yıkılışı yerini ağalara ve toprak ağalarına bıraktı. Sonrasında aşiretler üstü bir kurum olan şeyhlik etkili olacaktır. Ağalar emirlerin topraklarında küçük çaplı çiftlik ticaret ve hayvancılık yapıyorlardı. Emirlerin yıkılmasıyla bu topraklarda mantar bitercesine ağalık öne çıktı. Osmanlı bu sürece hızlandırmak için 1858'lerde gerçekleştirilen Arazi Kanunu ile bunlara kolaylık sağladı. Bu toprak düzeniyle Kürdistan da ki özerk yapıya aslında son vermiş oluyordu. Büyük topraklar yüzlerce etkisiz kendisinin güdümündeki ağalara verilmiş oluyordu. Özünde Kürt yerel otoritesi merkezi Osmanlı otoritesi içinde böylece eritilmiş oluyordu. Geleceğin yeni bir işbirlikçi sınıfı böylece doğmuş oluyordu. Nasıl ki Nakşîliği bir “Tampon Fonksiyon” üslenmiş bir yapı ise benzer bir rolünde ağalar tarafından oynandığı kesindir. Biz buna bir toplumun yeniden kendisine gelmesinin önündeki barajlama girişimi diyelim.
Bugün halen Kürdistan’da etkili olan ve Kürt toplumsal yapısını bölmekten ve parçalamaktan öteye rol oynamayan ağalık kurumu 160–170 yıllık ömrü bulunmamaktadır. Kürdistan tarihinde kendilerinden istenenden daha fazla rol onayarak bu günde kraldan daha kralcı olmaları ve bu rolü oynamaları bu mirastan gelmektedir. Toplumun bağrına saplanmış bir hançer…
İsmail Beşikçi Hoca “Doğu Anadolu Düzeni” adlı yapıtında yukarıda dile getirilenleri kanıtlayan verileri sunuyor. “Mirler sonrasında ağaların ortaya çıkışını emirliklerin yıkılış dönemlerinde Babanları inceleyen Rich’ten aktaralım “1851’de tüm arazinin başka bir biçimde tapuya verilmedikçe Osmanlı imparatorluğuna ait olduğu öne sürüldü. (O güne dek Baban ailesinin elindeydi) ama bütün köyün tek bir kişinin malı olmayacağı yasası genellikle dikkate alınmıyor ve uygulanmıyordu. Fakat aşiret liderleri beyler rüşvet vererek bir kaç tanıkla köyü mülkü olarak tapuya yazdırıyor. Bu resmi işlevleriyle ilgili vergileri toplamak gibi etkili bir biçimde yürütebilmek için bir güç olmalıydı. Sonuçta kendilerinden önce bu topraklara sahip ataları bulunmayan bir grup toprak sahibi ortaya çıktı.”
Evet, yaşanan dönüşümün bir ürünü olarak bu feodal artıklar çıktı. Diğer yönüyle birlik gücünden yoksun kalan aşiretler tekrar kendi başlarına kaldılar. Birbirlerinden tecrit, kendi başına yaşayan, birbirleri ile çatışan, kan davaları başını alıp yürüdüğü bir kaos ortamı ortaya çıktı. Toplumsal yapı bölündü. Aşiretler birlikteliği olan emirlik-iktidarı süresinde-aşiret yapılanmalarını çözmemiş muhafaza etmiş, güç dengesi oluşturmak için teşvikte etmiştir. Aşiretler daha kötü bir vaziyette eski hallerine döndüler. Adeta bir parçalanma, kendi kabuğuna çekilme, keşmekeşlik ortaya çıkan tablo oldu. Bu hiç şüphesiz ciddi bir yaralanmadır.
Önemli diğer bir etkende Kürt tarihinde süzülerek gelen ihanettir. Her isyanda mutlaka karşıtının yanına geçerek isyan edenin karşısına dikilmesi görülmüştür.
Tasfiye edilen Mirliklerin ardından özenle gelişebilecek olası direnişlere karşı alternatif olabilecek kişilikler öne çıkarılmışlardır. Yukarıda dile geldiği gibi Kürt toplumunun yüreğine hançer gibi saplanacak olan ağalık kurumu kılıç artıklarından oluşturulacaktır. Özenle ele alınıp desteklenen bu parçalayıcı kurumu kırk iple de kendisine bağlamasını da bilmiştir. Bir taraftan bu yetiştirmeleri öne verirken diğer taraftan tehlike olabilecek kişilikleri ise idam sehpalarında ve Osmanlılara özgü olan kazıklara geçirme yöntemleriyle tasfiye etmeyi de ihmal etmemişlerdir. Yüzyıllardır uygulana gelen bu işgalcilerin politikaları yaşamı zehir zemberek edecektir. Bölüp zayıflatarak yönetmek bu olmalıdır. Kılıç artıklarıyla geçmişin direnen kesimleri arasına nifak tohumları ekerek ama ağacıkları destekleyerek bu toplumsal parçalanmayı derinleştirmenin yollarını aramıştır.
Ağalığın tarihi gerçekliği böyleyken kendini çok akılı sanan Türk genelkurmaylığı doğrusu kimi kandırıyor? Bizi ve halkımızı kandırmadığı kesindir. Ne de olsa biz ağalık kurumunun kime hizmet ettiğini iyi biliyoruz. Bir atasözü vardır; yiğidi öldür ama hakkını yeme diye. Kürdistan’da ağalığa, feodalizme en büyük savaşı açan biz iken, bize karşı ayakta kalabilmek için en fazla ayakta tutmak istediğiniz kurumlar ağalık ve feodalizm iken kalkıp Kürdistan’da ağalığın geriliğinde bir Türk genelkurmayın bahsetmesi demagogluk değilse tek bir kelimeyle naifliktir. Ya da cehalettir.
Kürdistan’da da değil, bugün dünyanın her yerinde PKK öncülüğünde gelişen onurlu insan mücadelesi en çok köhnemiş, geri, tutucu, muhafazakâr dogmatik yapılara karşı verilmektir. PKK bu bağlamda ağalığın cümle cemaat geri feodal yapı ve kırıntılarının panzehirdir. En fazla bu geri ve çağdışı yapıları savunan, özenle koruyan bir kurumun başındaki zatın böylesine bilmezce, cahilce ağalık üzerine görüş sunmuş olması Türk genelkurmaylığının ne kadar entel-dantel olduğu gözler önüne sermektedir.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. 2 Ekim günü akşam saatlerinde Hakkari’nin Yüksekova ilçesine bağlı Geper alanına yönelik olarak TC ordusuna bağlı kobra tipi helikopterler tarafından bombardıman yapılmıştır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. 1 Ekim günü Şırnak’ın Cudi alanına bağlı Zerinkê Tepesi ve Bilika alanlarına yönelik olarak TC ordusu tarafından bir operasyon başlatılmıştır. Operasyon devam etmektedir.
- Ayrıntılar