Halkımıza ve Kamuoyuna!
5 Şubat günü TC ordusuna ait savaş uçakları tarafından Medya Savunma Alanlarına bağlı Xakurkê alanına yönelik olarak yapılan hava saldırılarında Akif (Kawa Salıh Hamo), Hidar (Muhammed Bahçeci) ve Mahir (Azad Ünal) isimli arkadaşlarımız şahadete ulaşmıştır.
Şehit düşen arkadaşlarımızın sicil bilgileri;
| | Kod adı: Akif Kobani |
| | Kod adı: Hidar Ferat |
| | Kod adı: Mahir Leheng |
8 Şubat 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Kendin ol ey Kurdino!..
Ve önce kendini tanı ki, düşmanını tanıyasın.
Kendini tanı ki, özgürleşesin.
Kendini ve düşmanını tanı ki, tarumar olmayasın.
Kendini ve düşmanını tanı ki, un ufak olmayasın.
Kendini ve düşmanını tanı ki, başkasının askeri olmayasın.
Kendini ve düşmanını tanı ki, başkalarına vatan kazandırırken, kendi vatanında, vatan kazandırdıklarının kölesi olmayasın.
Kurdino bak Kürtler Irak’ta, Şiileri güç yaptılar, şimdi de Maliki, Kürtleri köleleştirme yolunu ve sistemini oluşturuyor. Kurdino bunun mucidi Osmanlıdır.
Bunun için tarihini iyi tanı.
Tarihini tanı ki, O’na Ortadoğu kapılarını, imparatorluğunu ve İslam halifeliğini xelat olarak verdiğin Yavuz Sultan Selim gibi kadim cellatlar sana yazının başlığına aldığım sözleri söyleme cesaretini göstermesin.
Tarih bilincini öyle derinleştir ki, hiçbir kimse senin hakkında tek bir olumsuz düşünceyi bile hissetmesin.
Kurdino gözlerini bir şahin gibi uzaklara dik.
Bakışların derin ve keskin olsun.
Ufkuna evreni al.
Yüreğine ve beynine derinlerden bir duygu ve bir düşünce gelsin.
Ve ihanetçi İdris-i Bitlis-i’yi hatırla.
Ve ittifak yaptığı Yavuz hırsızı hatırla.
O’nu sultan-i cihan, halife, imparator yapan Kürtlere nasıl hakaret ettiği şiiri oku, oku ve oku.
Önce kendin oku, akabinde de nerede bir Kürd ferdi varsa ona da oku, oku ve oku.
Şimdi de kartal burunlu, kıyımcı ve ortaçağın en kan dökücüsü azam-ı celladı Yavuz’un şiirini okuyalım ki, Kürde düşmanlığın nereden geldiğini anlayalım.
Yavuz hırsızı Amasya’da bir çeşmenin taşını kazıya kazıya yazdırdığı şiire gelelim.
Cellat halifenin şiiri şöyledir:
“Kürde fırsat verme yarab.
Dehre sultan olmasın.
Ayağını çarık sıksın.
Gönlü huzur bulmasın.
Vur sopayı, al haracı.
Karnı bile doymasın.
Ol çeşmeden gavur içsin.
Kürde nasip olmasın.
Vasiyetim oldur kim,
Kürd bin kere yalvarsın.
İnanma, kanma.
Yakana bit, kapına Kürd dadandırma”.
Zamanenin Yavuz’u, Katil-Qerdoğan da aynen bu şiiri öykünüyor.
Ve Osmanlı torunuyum diyor.
Diyor ki, “söz konusu millet olunca bizler her türlü ideolojiyi bir yana bırakırız.
Milletimizin menfaatini savunuruz.”
Davos’ta yaptığı konuşmayı böyle savunuyor.
Celallendikçe celalleniyor.
Fetul-Münafık ile birlikte Kürdistan’ı talan coğrafyasına çeviriyor.
Yavuz’un Kürdistan talanı aşine ve harac iken, Katil-Qerdoğan’ın ise hukuksuzluğun ve sömürgeci yol bulmalara uydurulmuş şekliyledir.
Kurdino Yavuz’u ve dönme dolaplarını, tuzaklarını, kapanlarını unutma ki, Katil-Qerdoğan’ın ağına düşme.
Osmanlı’dan bugüne devredilen bu ırkçı sistemi çöz ki, onun askeri olmayasın ve Şemzinan’nın Wargenima Karakolu’nda askerlik yaparken, öldürülen Patnoslu Kürt Burhan Güzelaydın gibi bir akıbetin olmasın.
Kurdino başkasının askeri olma.
Kurdino başkasının askeri olma ki, Burhan Güzelaydın gibi katletmesinler.
Kurdino senin rotan bellidir.
Bak dağlar sana sinesini açmış, gel diyor.
Daha ne bekliyorsun ki?
- Ayrıntılar
Halkımıza ve Kamuoyuna!
1. 5 Şubat günü gündüz saat 11:30 ‘da TC ordusuna ait savaş uçakları tarafından Medya Savunma Alanlarına bağlı Xakurkê’nin Lelîkan Köyü’ne ve çevresine yönelik olarak hava saldırısı yapılmıştır.
2. 5 Şubat günü 12:00-17:00 saatleri arasında TC ordusu tarafından Medya Savunma Alanlarına bağlı Xakurkê’nin Şapana, Daila, Bênavok ve Abdulkovi yamaçlarına yönelik olarak obüs ve havan saldırıları yapılmıştır.
Yapılan saldırılar sonucu köyler ve çevrelerinde maddi hasar meydana gelirken, güçlerimiz herhangi bir zarar görmemiştir.
6 Şubat 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Halkımıza ve Kamuoyuna!
1. 4 Şubat günü gündüz saat 13:30-15:00 saatleri arasında TC ordusuna ait savaş uçakları tarafından Medya Savunma Alanlarına bağlı Xakurkê’nin Musolokê Köyü’ne yönelik olarak hava saldırısı yapılmıştır.
2. 4 Şubat günü akşam saat 18:30-19:30 saatleri arasında TC ordusuna ait savaş uçakları tarafından Medya Savunma Alanlarına bağlı Xakurkê’nin Lelikan Köyü’ne yönelik olarak hava saldırısı yapılmıştır.
Yapılan hava saldırıları sonucu köylerde maddi hasar meydana gelmiştir.
5 Şubat 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Hele şu pişmiş kelleye bakın.
Hele şu zalime bakın.
Hele şu utanmaz katile bakın.
Hele şu deccala bakın.
Sen kim oluyorsun da, zalimken, mazlumluğa oynuyorsun.
Sen kim oluyorsun da, Kürtleri kırımdan geçirirken, kahramanlığa oynuyorsun.
Sen değil misin ki, yetmişlerde Akıncılar örgütüne üye iken Kürtleri katleden.
Sen değil misin ki, “çocukta olsa, kadında olsa gereği yapılacaktır” diyerek bir bir Kürt çocuklarının katline fetva veren.
Senin fetvanla katledilen çocukları bak.
Batman’da oyun oynarken vurdurttuğun, 3 yaşındaki Fatih Tekin hani?
Amed’de bir gazetecinin kucağında son nefesini veren, 8 yaşındaki Enes Ata hani?
Hani 9 yaşındaki Amedli Abdullah Duran?
Hani 17 yaşında gençliğine adım atarken, kurşunlarla canını aldırdığın Amedli Mahsun Mızrak?
Hani daha annesinin kokusuna doymadan, yetiştirdiğin cellatlarla canını aldığın, 8 yaşındaki Amed’li İsmail Erkek?
Hani daha kaytan bıyıkları terlemeyen, Amedli Emrah Fidan?
Ya senin yetiştirdiğin cellatların kameralar önünde kolunu kırdıkları Cüneyt Ertuş için ne diyorsun bre deccal?
Bre deccal, bunları yapan sen iken, senin nasıl bir katil olduğunu iyi biliriz.
Bre katil sen değil misin ki, İstanbul’daki Siyonistlerle işbirliği yapıp kendine iktidar kapıları açtıran.
Sen değil misin ki Siyonistlerin elinden kahramanlık ödülü alan.
Sen değil misin ki, Siyonistlere yılda 3 milyar dolar civarında para veren.
Ve bu parayla aldığın Heronlarla, tanklarla ve lazerlerle Kürtleri katleden.
Sen değil misin ki, “ya sev ya terk et” diyen.
Sen değil misin ki, Türk ordusunun yaptığı her katliam ardından orduyu tebrik eden.
Sen değil misin ki, 5 yaşındaki Kürt çocuklarını kültürel soykırımdan geçiren.
Sen değil misin ki, inkarcılık ve münafıklık yapan.
Bunlardan milyon kat fazlasını yapan sen.
Yine de utanmadan Davos’ta şov yapan sen.
Bunların hepsini birer şamar gibi yüzüne vuracağız.
Bunları bilesin.
Ey çağımızın vampiri Katil-Qerdoğan.
Bunların hepsini yapan sen iken;
Bilesin ki aldatamazsın bizleri ve bilcümle Kürtleri.
Biz bunun için diyoruz ki, seçim şovunu yapma Katil-Qerdoğan.
Amedli pexwesların deyişiyle diyoruz ki,
“Berdeee bine te erdeee!”
Berdeee eme hılbijartinede te bixinîn bine erdee.
- Ayrıntılar
Geçenlerde Silopi'de DTP'lilerin öncülüğünde geçmiş yıllarda yaşanan failleri belli olup da failleri meçhul kabul edilen JİTEM katliamlarını protesto amaçlı dev bir miting yapıldı. Bu mitingde taşınan ÖLÜLERİMİZİN KEMİKLERİYLE YÜZLEŞECEKSİNİZ pankartı oldukça dikkat çekiciydi. Dikkatleri çekmenin de ötesinde yaşanan bir gerçekliği bu kadar sade, çarpıcı, çıplak dile getirme ancak bu kadar olabilirdi.
Halkların her zaman doğruları dile getiren hislere sahip olduğunu biliriz. Doğruları ifade etmenin ve dile getirmenin de ötesinde çok güçlü önsezilere sahip olduklarını da biliriz. Kürt halkı da özelde son yıllarda tarihi doğruları hissederek geleceği önsezileriyle çok güçlü bir şekilde ifade etmektedir.
Ben aslında bu hafta bu olaya ilişkin yazmak istiyordum. Ancak yazımı yazmadan Davos'ta Erdoğan'ın Filistin İsrail konulu panelde yaptığı tartışma ve tartışmanın ardından ortaya çıkan tabloyu izledik. Doğrusu çok sert ve cüretli bir çıkıştı. Bir kaç hafta önce Filistin katliamını Erdoğan'ın Olmert'le anlaşarak yapmış olabileceğini bu bağlamda danışıklı bir dövüşün söz konusu olduğunu yazmıştım. Davos'ta Peres ve Erdoğan arasında yaşanan sert tartışmanın ardından ortaya çıkan sonuçlara bakacak olursak benim yanlış bir tespitte bulunmuş olduğum ortaya çıkmaktadır.
Bir birey yapacağı yanlışları ya da yanılgıları itiraf etmesini de bilmelidir. Yanılmışım. Ve bunu açıkça ifade ediyorum.
Erdoğan Davos'ta birçok doğruyu dile getirdi. Erdoğan adeta 17 eğilimi bir araya getirerek ne kadar güzel söz varsa bulup söylediğini geçmişte dile getirmiştik. Neredeyse birçok solcunun dile getirmediğini, hatta ezilenlerin argumanlarını da arkasına alarak söylemde sahiplenerek dile getirdiğini de yazmıştık. Ve bunun için Erdoğan'ı yazılarımızda tarihin en büyük demagoglarından biri olduğunu da yazmıştık.
Tarihi doğruları söylemek yetmiyor. Tarihi doğrulara yaşamıyla, pratikleriyle ne kadar sahiplik edildiği önem kazanıyor. Alevilerin deyimiyle sözüyle özü ne kadar birdir, ne kadar uyumludur asıl olan budur. Zaten bir demagogla özgürlük ve adalet peşinde koşan bireyler arasındaki fark budur. Ya da doğru mu söylüyor yoksa iş olsun diye çıkarları için mi söylüyor olmanın arasındaki farkta budur.
Erdoğan İsrail devletinin çoluk çocukları öldürdüğünü söyledi. Ve bunu insanlık suçu olarak ele aldı. Hatta insanlık bu saldırıları destekleyenleri ve alkışlayanları da insanlık suçuna ortak olmakla eleştirecektir dedi. Peki, Erdoğan'ın daha bir kaç yıl önce aileler çocuklarına sahiplik etsinler yoksa karışmayız sözlerine ne demeliyiz? Peki, Türk devletinin o kadar faşizan saldırılarına gözü kapalı destek veren arka çıkan hatta "ordu güçlerimizi kutluyoruz" diyenlere ne demeliyiz?
İsrail devletinin orantısız güç kullandığını ve Gazze'de bulunan silahların İsrail'de bulunan silahlarla kıyaslanamayacak düzeyde olduğunu söyledi. Peki, Türk Silahlı Güçleri ile gerillaların silahlarını karşılaştırdığımızda ne diyeceğiz? TSK'nin Medya Savunma Bölgelerine neredeyse gece gündüz her türden silahlı saldırılarına, top atışlarına, uçak saldırılarına ve misket bombalarına maruz kalmalarına ne ad takacağız?
Türkiye'nin ne kadar Filistin ile İsrail arasında hatta İsrail ve Suriye arasında barış görüşmeleri için çaba sarf ettiklerini dile getirdi. Peki, aynı Erdoğan kendi coğrafyasında yaşanan bu düzeyde büyük bir sorunun çözümü için bırakalım arabulucu olmasını neden arabuluculuk için küçücük iyi niyet adımı atmak isteyenleri ihanetçi ve hainlikle suçluyor?
Peres'in sesini yükseltmesinin altındaki nedenin suçluluk psikolojisini yansıttığını ya da suçlu olan birinin ruh halini yansıttığına benzer sözler sarf etti. Peki, biz Erdoğan'ın Kürtlere karşı bu düzeyde bağırarak, neredeyse küfrederek konuşma üslubunu nasıl ele alacağız?
Sözün kısası: Erdoğan'ın söyledikleri ne kadar güzel ve kulağa hoş gelse de samimi olduğunu söylemek çok zordur. Erdoğan'ın söyledikleri ile yaptıkları birbirini tutmuyor. Özüyle sözü bir değildir. Hani var ya eğri otur ama doğru konuş diye. Erdoğan hem eğri oturuyor hem de doğru konuşmuyor. Böyle olunca iknacı olmuyor. Dalavere yaptığını söylemek çok abartı olmuyor. Yukarıda dile getirdiğimiz demagogluk tanımına yakın duruyor. Hatta yaptığı tam bir demagogluk oluyor.
Erdoğan Davos'ta söylediklerinin iknacı olmasını istiyorsa öncelikle insanlık suçu işleyen Türk ordusunu durdurmalıdır. Kürt halkına karşı uygulanan kültürel soykırıma son vermelidir. Türkiye'nin en büyük sorunu olan Kürt sorununa dönük barışçıl adımlarını atmalıdır. Bu da Kürdistan'da yapılan operasyonların ve Kürt coğrafyasına yağan bombaların durdurulması anlamına geliyor.
Ve belki de her şeyden daha manidar olacak olan Kürtlerle-Kürt Özgürlük Hareketi’yle direk ilişkiler geliştirerek kangrene dönüşmüş olan, kanayan bu soruna acilen çözümler aramak olacaktır. Bu da halkımızın dile getirdiği "ÖLÜLERİMİZİN KEMİKLERİYLE YÜZLEŞECEKSİNİZ" doğrusuyla mümkündür.
Not: İsrail ile halen sözde bu kadar çelişkilere rağmen ilişkilerin sürdürülmesini, Davos'taki sert çıkışın belediye seçimleriyle bağlantısını, dünya da anti İsrailci ve anti Amerikancı Müslüman ve muhalif duranlara verilen mesajların ne anlama geldiğini başka bir yazıda dile getirmek umuduyla.
- Ayrıntılar
Rêber APO
Sosyal zeminin zayıflığı ve bu zemin üstünde yükselen politikalarının yetersizliği, içerde ve özellikle de dışarıda içerisine girmiş oldukları son derece hatalı ilişkiler nedeni ile ilkel miliyetçi ve reformist yaklaşımların sorunu çözmek bir yana yarayı daha da derinleştirdikleri ortadadır. Geçmişte doğru bir siyasal program, stratejik ve taktik anlayış geliştiremeyen bu güçler, bugün de aynı olumsuz yapılarını devam ettirmekte ve bu nedenle de sorunun kaynağı olmaktan kurtulamamaktadırlar.
Her şeyden önce, ilkel miliyetçi ve küçük-burjuva güçler, Kürdistan geneli ve kendi parçaları içindeki gerçek konumlarını doğru belirleyememekte ve bu konudaki olumsuzluklarını devam ettirmektedirler. Coğrafyası, nüfusu ile Güney Kürdistan'ın Kürdistan geneli içindeki yeri ve rolünün ne olacağı, ne olması gerektiği sorusunu hala çözüme kavuşturmaktan uzak bulundukları gibi, geçmişte daha çok kendi öz güçleri ile değil, bazı fırsatlara dayanarak hareket geliştirmişseler de, bugünkü yapılarıyla fazla ileriye gidemeyecekleri açık olduğu halde, bu durumlarını görememekte veya görmemezlikten gelerek olumsuz yapılarında ısrar etmektedirler. Geçmişte yarı-feodal, yarı-burjuva önderliğin yaptığı gibi, günümüzde küçük-burjuva yanı ağır basan önderlik de, mevcut yapısıyla kendi parçasında bile önderlik yapamazken, Kürdistan geneline önderlik yapmasının mümkün olmadığını kavrayamamakta ve bu konudaki olumsuz tutumunu sürdürmeye devam etmektedir. Bu anlayış, söz konusu güçlerin doğru bir program, strateji ve taktiğe ulaşmalarını ve doğal olarak soruna çözümleyici bir güç olmalarını engellemekte, giderek mücadeleye engel bir konuma düşmelerine neden olmaktadır.
Bu güçler Kürdistan halkının çıkarlarını gözeten doğru devrimci program geliştirememekte, daha çok burjuvalaşmak isteyen yarı-feodal, yarı-burjuva kesimlerin çıkarlarını gündemleştiren bir otonomi programı ile ortaya çıkmakta, kendi çıkarlarını Kürdistan ve Irak'taki devrimci bir hareketin geliştirilmesinde değil, otonomi vb. yollarla elde edecekleri birtakım hakların gerçekleşmesinde görmektedirler. Bu doğrultuda oluşturdukları siyasal programları, kendi sınıfsal konumlarının bir ifadesi olarak devrimci-demokratik bir hareket geliştirmek yerine, bazı reformlarla kendi burjuva dönüşümlerini sağlamayı hedeflemektedir. Günümüzde küçük-burjuva eğilimi örgütleme iddiası ile ortaya çıkan önderlik de hemen hemen yarı-feodal, yarı-burjuva önderliğin sahip olduğu siyasal program, strateji ve taktikleri benimseyerek aynı olumsuzluğu devam ettirmektedir.
Halbuki, Güney Kürdistan için devrimci bir ulusal kurtuluş programının oluşturulması, Irak'ta devrimci-demokratik bir programın çözümlenmesinde de temel bir faktör olacaktı. Ama bu güçler, bugün de önlerine koydukları gelişmemiş, dar reformist siyasal programları ile sonuca gitmeye çalışmakta ve hem de siyasal iktidarın özüne dokunmadan bunu yapmak istemektedirler. Ülkenin içerisinde bulunduğu sosyo-ekonomik koşulların doğru bir tahlili yapılamadığından, doğru devrimci bir program da yaratılamamıştır. Program diye ortaya konulan şey, halkımızın bağımsızlık ve özgürlük mücadelesiyle bir ilişkisi olmayan, feodal-burjuva öğelerin dar sınıfsal çıkarlarını korumaya yönelik birtakım formülasyonlardır. Halkımızın ulusal ve sınıfsal talepleriyle bu denli ayrı ve aykırı düşmüş olan bir programın birçok olumsuzluğa zemin oluşturacağı açıktır.
Soruna hala, hem Kürdistan ulusal kurtuluş hareketi ve hem de Irak'taki devrimci dönüşümler açısından yetersizliği ve gericiliği açığa çıkmış olan otonomi talebinin programlaştırılması temelinde yaklaşılırsa, açık ki çözüm sağlanması mümkün olamaz ve bu güçler çatışmalardan kendilerini kurtaramazlar.
Stratejik düzeyde içerisine girilen hatalı eğilimler giderilmeden, bu güçlerin sorunu çözüme götürme girişimlerinin hiçbir sonuç vermeyeceği çok açık olduğu halde, bu konuda olumlu bir tutum içine girmekten ısrarla kaçınmaktadırlar.
Dışarıda geliştirilen stratejik anlayış, aynı hatalı biçimiyle kendisini mevcut güçlerin aralarındaki ilişkilerde de duyurmaktadır. İçte yurtsever güçler arasında ittifak ve ilişki geliştirilmesi gerekirken, aşiretçi-feodal çıkarlar ön planda tutularak, bölünmüşlük ve parçalanmışlık daha da derinleştirilmekte ve dışarıda yedeği durumuna düşülen güçlerle ilişkinin bir ürünü olarak, içeride de çeşitli kümelenmeler ve gruplaşmalar doğmaktadır. Bir de buna sosyal zeminin zayıflığının yol açtığı karmaşıklık eklenince, durum daha da vahimleşmektedir. Kendi aralarında cephe ve ittifaklar sorununu doğru bir temelde ele alıp pratikte somutlaştıramayan bu güçler, ittifak sorununu Kürdistan'ın diğer parçalarına da yanlış bir biçimde yansıtmakta ve önemli sorunların doğmasına yol açmaktadırlar.
Dış güçlerle bağımlılık temelinde girilen ilişkiler çatışmaların derinleşmesindeki en temel etkenlerden biridir. Her ne kadar, bazı güçlerin içerisine girdikleri ilişkiler nispeten ilerici bir özelliğe sahipse de, bu ilişkiler çatışan tarafların tutumlarını olumlu yönde etkileyebilecek veya çatışmaları engelleyebilecek bir düzeyde bulunmamaktadır. Nitekim ilerici ülkelerle ilişkide olan güçler bile, kendileri bu çatışmaların bir tarafı ve kaynağı olmaktan kurtaramamaktadır. Kuşkusuz, sorunun çözümü sıradan bir-iki ilişkiye dayanmamaktadır. Stratejik anlayışın hem içte ve hem de dışta doğru temele ve doğru ilişkilere oturtulması gerekmektedir. Soruna böyle bir temelde yaklaşılmadıkça, hatalı ittifak ve ilişkilerin yol açtığı çatışmaların birliğe dönüştürülmesi olanaklı görülmemektedir.
Ama mevcut güçlerin durumunu incelediğimizde, böyle bir konumdan uzak bulundukları acı gerçeği ile karşılaşmaktayız. Bırakalım tüm güçlerin kendi aralarında bir cephe ve ittifak geliştirmelerini, benzer anlayışlara sahip gruplar bile birlik konusunda fazla mesafe alamamakta, bu konuda sarfettikleri sınırlı çabalar ise belirtilen konumlarından ötürü dağılıp gitmektedir. Bu derece zayıf bağlarla birbirine bağlı olan bu güçlerin halkın çıkarlarından çok kendi çıkarlarını gözetecekleri ortadadır. Bu anlayışın stratejik yönelimlerine de hakim olması, açık ki bu güçleri iç çatışmalara yatkın bir hale getirmektedir.
Bunun yanı sıra, benzer stratejik hatalar taşıyan Kuzey Kürdistan'daki reformist-teslimiyetçi güçlerin oportünist yaklaşımları da, sorunu çözüme ulaştırmaktan uzak bulunmaktadır. Geçmişte "UDG" adı altında ortaya sürülen ve Kürdistan halkının değil, sadece bazı güçlerin dar grup çıkarlarını korumaya yönelik "birlikler"le sorunun çözülemeyeceği bugün artık herkesçe bilinmektedir. Fakat son derece açık olan bu gerçeğe rağmen, aynı çevreler günümüzde de "5'li Platform" vb. gibi sözde "birlik" çabalarıyla bu olumsuz tavırlarını sürdürmeye devam etmektedirler. Kaldı ki, gerek geçmişte "UDG" olayında ve gerekse günümüzde "5'li Platform" çabalarında görüldüğü gibi, halkın ulusal kurtuluş mücadelesinden uzak, bazı ince hesaplar üzerine kurulan birlikler fazla yürümemektedir. "UDG" daha oluşumunun 1. yılını doldurmadan dağılmakla yüz yüze kalırken, bugün de "5'li Platform" daha vücut bulmadan, kendi içinde bölünmeye ve dağılmaya uğramıştır. Fakat bu kadar açık ve son derece öğretici olması gereken gerçeklere rağmen, bazı çevrelerin aynı olumsuz yapıyı, bir parçayla da sınırlı tutmayıp tüm Kürdistan çapında geliştirmek istediklerini görmekteyiz. Özellikle de her dört parçadaki otonomici küçük-burjuva eğilimin fırsatçı ve diğer güçleri zayıf düşürücü bir anlayışla, ilkesiz bir temelde reformist talepler çerçevesinde geliştirmek istedikleri birlik sorununun çözümünde bir yol olmadığı gibi bölünme ve gruplaşmayı daha da artırmakta ve çözümsüzlüğü daha da derinleştirmektedir.
Aynı şekilde bu güçlerin doğru bir örgüt ve eylem çizgisi geliştirememeleri de birliğin gerçekleştirilmesini engellemektedir. Bu güçlerce günümüze dek de Kürdistan ulusal kurtuluş mücadelesinin sorunlarını yüklenecek modern, ulusal kurtuluşçu bir örgütlenme yaratılamamış, klasik öğelerle modern öğeleri, komünistlerle ilkel-miliyetçileri bir arada tutan karmaşık ve ilkel örgütlenme aşılamamış, hatta birçok güç aşiretçi-feodal yapıyı olduğu gibi koruyarak onu modern örgütlenmenin yerine geçirmeye çalışmıştır. Örgüt bağları yerine, aşiretçi-feodal bağların geliştirilmesi, mevcut güçlerin iç yapılarını toplumdaki aşiretçi-feodal bölünmüşlüğün etkilerine açık tutmakta, bu ise örgütlerin iç yapılarını bile çatışmalara uygun bir zemin haline getirmektedir.
Doğru bir eylem çizgisinin geliştirilmemesi ise sorunun çözümünü engellemektedir. Doğu ve Güney Kürdistan güçleri, kendi öz güçlerine, tarihi-toplumsal koşullarına ve devrim ile karşı-devrimin durumuna dayanan ve bunları temel alan bir eylem hattı değil, daha çok dış güçlere ve bazı fırsatlara bağlı bir eylem çizgisi geliştirmektedirler. Halkın savaşçı ve direnişçi potansiyelini Kürdistan bağımsızlık mücadelesine kanalize edecek bir eylem çizgisi izleyeceklerine, bu potansiyeli kendi bencil çıkarları içerisinde eriten ve giderek tüketen bir tutumla; otonomi elde etme doğrultusunda bir eylem çizgisi geliştirmektedirler. Örgütler, aşiretlere vb. güçlere dayandığından, eylemler de, aşiretçi-feodal güçlerin çıkarlarını korumaya yönelik olarak geliştirilmektedir.
Gerek örgüt ve gerekse eylem konularında bu güçlerin içerisinde bulundukları olumsuzluklar ve yetersizlikler nedeniyle ortaya çıkan çatışmaların önü alınamamakta, bilakis bu tutumların sürdürülmesi sonucu çatışmalar daha da derinleştirilmektedir. Halbuki, ulusal kurtuluş hedeflenip, doğru bir örgüt ve eylem çizgisi geliştirilmesi halinde, sorunun çözümü son derece kolaylaşacaktır. Bu nedenle yıllardır kullanılan fakat olumlu bir sonuç vermediği gün gibi açık olan ilkel reformist-milliyetçi örgüt ve mücadele çizgisinin aşılması, doğru bir örgüt ve mücadele hattına ulaşılması, problemin çözümü için temel önemdedir. Sorunun çözümünde hala o eski anlayışlara bel bağlamak -hiç istenmese de- acımasız iç çatışmaların kucağına düşmeyi kaçınılmaz kılacaktır.
Sonuç olarak, yarı-feodal, yarı-burjuva güçlerin soruna çözüm getirmeleri; dayandıkları sosyal zeminin zayıflığı, Kürdistan ulusal kurtuluş sorununun çözümünü devrimci değil reformist bir tarzda gerçekleştirmek isteyen siyasal programları, içeride ve özellikle de dışarıda içerisinde bulundukları hatalı stratejik eğilimleri, çeşitli dış güçlerin yedeği durumuna düşmeleri ve taktik hattın doğru geliştirilememesi nedeniyle mümkün değildir. Sorunun esas olarak ilkel milliyetçi ve oportünist eğilimlerden kaynaklandığını göremeyip, hala bu tutumlarda ısrar edilmesinin çözümsüzlüğü daha da derinleştireceği açıktır. Bunun için her şeyden önce ilkel-milliyetçi ve oportünist yaklaşımlarla soruna çözüm aramaktan vazgeçilmelidir.
- Ayrıntılar
Halkımıza ve Kamuoyuna!
Geçtiğimiz günlerde örgütümüz ve Anakarargah Komutanımız Dr. Bahoz Erdal yoldaş şahsında çeşitli spekülatif haberler yayınlanmıştır. TC sisteminin yürüttüğü özel savaşın bir parçası olarak ve hiçbir aslı olmayan, masa başında hazırlanmış uydurma haberler yayımlanarak halkımızın morali bozulmaya çalışılmakta ve hareketimiz üzerinde kuşku yaratma hedeflenmektedir.
Yayınlanan iddiaların aksine ne yaralanma, ne de daha farklı bir durum söz konusu değildir. Dr. Bahoz Erdal yoldaş halen görevinin başındadır.
Halkımız bu tür uydurma haberlere itibar etmemelidir.
27 Ocak 2009
HPG Basın-İrtibat Merkezi
- Ayrıntılar
Haftalardır sabırla yazılarınızı takip ediyorum. Ve en sonunda bir yazı yazmaya karar verdim. Çünkü artık mide bulantısından kusma noktasına geldim.
Yıllardır alışılageldik kene politikalarının yeni bir dalgasını yaymaya çalışıyorsunuz. Kene politikaları diyorum çünkü yaptığınız tek şey bir halkın sırtına yapışarak kanını emmeye çalışmak (Gerçi halkımızda kimseye kan emdirecek göz yok ya).
Birçoğunuz savaşta yakalayamadığınız başarıyı evinde bilgisayarının başında yakalamaya çalışıyor. (Yeri gelmişken belirtmekte fayda var: Diğer bir çoğunluğunuz da kardeşinin, kuzeninin veya eşinin sempatizanlığını yapıyor) Tıpkı Mr. Hyde gibi geceleri azılı bir katil olurken, sabah onun sarhoşluğuyla uyanan Dr. Jekyll gibi geceleri yazdığınız yazılara da sabahları kalkıp lanet yağdırıyorsunuz. Çünkü siz bile söylediklerinize inanmıyorsunuz. Kendinizle yüzleşemiyorsunuz. Sömürgeci faşist düşman gerçekliğine karşı nasıl direnemediğinizi anlatamıyorsunuz. Öyle düşman gerçekliği dedikse salt askeri anlamda değil; onun yıllardır geliştirdiği Türk egemen kişiliğe karşı da direnememeniz söz konusu. Sistem içi yaşam arzusu ve o çok karşı çıktığınız TC sistemi iliklerinize o kadar işlemiş ki çareyi kaçmakta buldunuz. Niye? Çünkü insan aynı fikir ve amaçta olan kesimlerle mücadele edemez de ondan. Hele bu düşünce ona hükmetmişse yapacak başka bir şey yoktur. Daha önceleri bu harekete neden geldiğinizi bilmiyorum. Benim fikrim, sizin zaten hiçbir şekilde bu hareketle bütünleşmediğinizdir. Amaca giden yolda zayıf kaldınız. Çünkü amaçlara asla inanmadınız.
İnsanlığı sevmediniz. Hep kaprisliydiniz. Bireysel olarak çıkmaza giriyordunuz. Zaten düşünce tarzınız da taklitçiliğinizi engelliyordu. Çünkü deşifre oluyordunuz. Arı ve sade bir yaşam: Bu yaşamın içerisinde kendinizi nereye kadar gizleyebilirdiniz ki? Zaten olmadı da. Aynı birimdeki arkadaşınız her gün sizi eleştiriyordu: Bireysellik, liberal yaşam, oportünizm, ölçülere gelememe,…
Kızmayın hemen. Bu sizin gerçekliğiniz ve gerçekliğinizle yüzleşme zamanınız geldi.
Her zaman merak ederim kendi gerçekliğini gizlemek isteyen sizin gibiler neden hep çareyi Önder APO’ya ve Özgürlük Hareketi’ne saldırmakta arıyor? Bu sadece sizin gibi olanlar için geçerli değil. Türk egemenleri de aynı yaklaşımı sergiliyor.
Pardon! Unutmuşum: Siz onlara özeniyordunuz değil mi?
O zaman siz de Kürdistan’da yaşanan katliamlara ortaksınız? Mesela Vedat Aydın’ı siz öldürdünüz, Mesela Ape Musa’yı siz şehit ettiniz. Eminim yaşasaydı suratınıza tükürürdü.
Bir de yoldaşlarımız için hiç utanmadan “Seni PKK içindeki çiçeklere bağışladım” deme küstahlığını gösteriyorsunuz. Hemen belirteyim PKK içindeki çiçekler kimleri esas alacağını biliyor ve bütün kamuoyu da PKK içindeki çiçeklere kimin bağışlanacağını biliyor. Bu nedenle canınızı çok fazla sıkmayın. Bu kadar kaprisli olmayın. Siz değil, PKK mücadele veriyor; siz değil PKK savaşıyor.
Önder APO’nın bir sözü var: Savaşan özgürleşir, özgürleşen güzelleşir, güzelleşen sevilir diye.
Bir de şu ukalalığınız yok mu?
Dedim ya siz aslında sömürgecisiniz. Ama bunu da kendi halkınız için yapmıyorsunuz. Çünkü robot bir yaşama adapte olmuşsunuz. Başkaları adına konuşuyorsunuz. Yüzünüzdeki sadece maske. Ve siz kendinizi maskeli baloda zannediyorsunuz.
Ancak yanılıyorsunuz. Gerilla maske takmıyor. Yaşamın en arı ve saf katmanında yaşıyor; üretiyor. Bilinçle, kültürle ve halkına olan bağlılığıyla…
Sizse o sitelerinizde yazmaya devam ediyorsunuz.
Muhtemelen bu yazıyı okuduktan sonra yazacağınız şey de şu: Apo’nun adamları aydınları tehdit etti. Hatta yazmışsınızdır belki.(Ya da hazır bir taslağı açıp boşlukları dolduruyorsunuz) İsterseniz kusura bakın; siz aydın değilsiniz (hani siz o yazınızda aslında kendinizi ve sizin gibi olanları kastedeceksiniz ya). Zaten aydınlar da bu numaralarınızı yutmuyor.
Yeri gelmişken belirtmekte fayda var: Bizler hiçbir zaman tehdit vb yöntemlere başvurmayız. Ahkam kesmek sizin gibilerin işi. Bizse inandığımız şeyleri pratikleştiren insanlarız. Sizse gördüğünüz şeyleri çarpıtan…
Bir de PKK gerillası bilinç gerillasıdır. Koyun sürüsü değildir. Dünyada yaşanan her şeyi görüyor, analiz ediyor, gelecekte ne olacağını da kestirebiliyor. Tabii aynı zamanda inanç gerillasıdır: İnandığı şeylere ölümüne bağlıdır. Eğer çok merak ediyorsanız bu sitede logonun hemen yanındaki yazıyı okumanızı öneririm: Bu söz öyle basit yazılmış bir söz değildir. Kanla yazılmış bir tarihin eseridir. Sömürgeciliğe karşı Agitlerin, imha dayatmalarına karşı Zilanların, ihanete karşı Beritanların direnişlerinin eseridir.
Hatırlıyor musunuz Amed Zindanı’ndaki büyük direnişi ve bedel ödeyenleri? Mazlumların, Kemallerin ve Hayrilerin destanını; siz ihanete koşarken onların bedenlerini nasıl meşale yaptıklarını?
Peki ya Haki gerçekliği. Hani sizin gibi ihanetçiler tarafından katledilmişti emeğin sembolü.
İşte biz böyle bir geleneğin temsilcileriyiz.
Eğer bu tarihten doğru sonuçları çıkarmayı başarabilirseniz, bu diyalektiği de çözebilirsiniz.
Yani Önder APO’dan başlayan ve özgürlüğe ulaşan bu toplum gerçekliğini.
Ya da neyse siz en iyisi aynı yoldan devam edin.
Çünkü hiçten hiçbir şey çıkamaz ve sizler birer hiçsiniz!
- Ayrıntılar
- Ayrıntılar