Filistin’de kan gövdeyi götürüyor. Nerede duracağı şimdilik görünmüyor. Muhtemelen faşizan saldırılar devam edecektir.
Siyasette ilkesiz yaklaşımlar her zaman bir bumerang gibi kendi sahibini vurur. Çıkarcı, dar, pragmatik yaklaşımlar uzun ömürlü olamaz. Çıkarın bittiği yerde kavga ve didişme başlar. Pragmatizmin özü bireyciliktir, bencilliktir. Bireycilik ve bencillik ise egoizmdir. Yani kendini düşünme hastalığıdır.
Türkiye Başbakanının İsrail devleti ile olan ilişkileri yanlış ilkeler üzerine kurulan ilişkilerdir.
Siz buna TSK’yi de katabilirsiniz. Hatta birçok devlet yetkilisini de ekleyebilirsiniz. Ancak bunların içerisinde de kaşıyıcı olan Erdoğan’ın ilişkileridir. Yanlış ilişkiler doğru sonuçlar yaratmaz. Samimi ilişkiler hiç yaratmaz. Şu olaya bakın: Olmert Erdoğan’ı ziyaret ediyor, ardından da bombalar yağıyor. Erdoğan’sa sözde arabulucu. Çıkaracağımız sonuç şudur: Erdoğan bu saldırılardan haberdardır. Ve bir ilkesiz ilişkiler ve ilkesiz yaşam felsefesi en çok bu ilkesizliği yaşayanı vurur. Sözde Erdoğan İslami gelenekten geliyor, Müslümanlığına toz kondurtmuyor. Biz ona Kafir Erdoğan dediğimizde alınıyor. Hatta bize saldırıyor.
Çokça bilinir: “Önceden çizilen yollarda yürüyenler o yolların vardığı köy ve kentlere ulaşmaktan başka bir yere varamazlar.” Hani Napolyon’a sormuşlar: “Sen hep para para para diyorsun; Almanlar ise daima şeref şeref şeref diyorlar. Tuhaf değil mi?” Napolyon’da “Neresi tuhaf herkes kendisinde olmayanı ister” der. Erdoğan, İsrail’in yaptığının kendilerine karşı yapılmış bir saygısızlık olduğunu söylerken son zamanlarda hep saygıdan bahseder oldu. Bre adam sende saygınlık yok ki sana saygısızlık yapılmış olsun. Çıkıp karşısına, “Çevirdiğiniz siyaseti alavereli dalavereli bir yaşamı kendinize ilke edindiniz. Toplumu da bozma çalışmalarını sürdürüyorsunuz. Filistin’e yağan bombaların ardında başka planların olduğu kesindir. Sözde Bush yılsonuna kadar Filistin devletini kurtaracaktı. Görünen odur ki Bush’un ekibi veda etmeye niyetli değildir. Kimlerdir bu Bush’un ekibi? İlk sırada Erdoğan geliyor. Peşinde Mustafa Abbas geliyor. Olmert ve ekibini de ekleyin. Mübarek, sadece Bush’un değil aslında her gelen ABD temsilcisinin adamı. Ama görülüyor ki Bush’u çok fazla sevdi. Diğer uydu Arap Emirliklerini saymaya bile gerek yoktur. Bush gidiyor; ayakkabı öpücüğüyle veda ediyor. Gelecek yıl, ABD yönetiminin farklı politik öncelikleri olacağa benziyor. Her halükarda yeni gelen ekip, Bush ekibine Bush kadar sıcak yaklaşmayacaktır. O zaman yapılması gereken ilk eylem arı kovanına çubuk sokarak arıların etrafa yayılmalarını sağlamaktır. Yayılan arılar birçok insanı ısıracaklardır. Ortam karmaşaya sürüklenecektir. Kaos daha da derinleşecektir. Hani var ya kurt sisli havayı sever diye bir söz. Bush ve ekibi sisli havayı seviyor. Irak’ta başarısız, Afganistan’da başarısız, Lübnan’da başarısız, Pakistan’da başarısız… Tümden başarısız bir Bush. Acaba Bush giderken yerine gelecek olan yeni rejime kaos bırakarak mı gitmek istiyor diye sorular da sorulabilir. Belki bu da doğru olabilir. Ancak anlaşılan salt bu değildir. ABD, Irak’tan çıkma hazırlığı yaptığını söyledi. Ve kalabalık sayıda askeri gücünü Afganistan’a aktaracağının da sinyalini veriyor. Söylenenlerin doğru olup olmadığını bilmek için verilere göz gezdirmek daha anlamlıdır. Yaşadığımız post modern kirli kapitalist dünyada söz anlamını yitirmiştir. Kapitalist uygarlıkta diline hakimiyet yoktur. Söz ile özün eylem birliği aranmaz. Söz namustur cümlesi anlamsızdır. Anlamsızlığın da ötesinde böylesine toplumun özünü oluşturan doğrular kapitalist pragmatistler için alay konularıdır.
Veriler bunlardır. Irak’ta atını koşturabilmek için İsrail-Filistin çatışmasının şöyle ya da böyle durması gerekiyordu. Irak’a karşılık Arap egemenlerine Filistin vaadi vardı. Filistin’e karşılık Güney Kürdistan’ı öne çıkaran pratik adımlar vardı. Filistin’e karşılık sözde bölgenin tüm gerici, statükocu, sömürgeci güçlerine karşı müsamahalı yaklaşım vardı. Ancak Filistin halkına böyle pervasızca saldırmak Filistin halkına yönelik yeni bir konseptin devreye sokulduğunu gösteriyor. Filistin’e yağan bombalar önceliklerin yeniden değişeceğini gösteriyor. Önceliklerden bazılarını sıralarsak:
1- Gelen yeni ABD hükümetinin Ortadoğu’dan geri çekilmesini karışıklıklardan dolayı engellemek.
2- Ortadoğu’ya savaşı daha derinlikli yaymak.
3- Sözde Bush’un adamlarını işbaşında tutmak.
4- Güney Kürdistan’a verdikleri krediyi biraz sınırlamak ve hatta biraz karıştırmak.
5- Lübnan, Hizbullah, İran’la çatışmayı tırmandırmak; Türkiye’yi tümden bir taraf olmaya zorlayarak kaosa sürüklemek, gerillaya dönük aralıksız hava saldırıları bir tesadüf olarak görülmemeli, aynı planın bir parçası olarak okunmalıdır.
6- Kan üzerinde oluşturulan siyasete devam etmek.
Filistin’e yağan bombaların farklı hesapları da olabilir. Her halükarda kan siyasetine devam etmek isteyecekleri kesindir. Kan siyasetinin devrede kalması demek satılacak silahlar demektir. Başka bir deyimle para demektir. Bush ekibi tarihin gelmiş geçmiş en büyük yolsuzluklarıyla debelenen ekibidir. Erdoğan’a, Olmert’e, Mübarek’e, El Maliki’ye bakın: Hepsi gırtlaklarına kadar kire bulaşmışlardır. Kirlenenlerin temizlenebilmesi için her yerin kirli ve kokuşmuş olması lazım. Her yer kirli ve kokuşmuş olursa bu rantçı, düzenbaz, kan emici vantuz, kokuşmuş kitlenin kokuları çok ayırt edilemeyecek ve böylelikle kendilerince aklanacaklardır.
İşte bunun için herkes, rengi ne olursa olsun Filistin’deki katliama sessiz kalmamalıdır. Sağı, solu, İslamcısı, ateisti, Hıristiyanı, Yahudisi herkes ama herkes bu yeni alicengiz oyununa karşı duyarlı olmak zorundadır. Bu duyarlı insanlığı ve demokratik yaklaşımı gösterirken, Erdoğan ve ekibinin bu işin direk içerisinde olduğunu unutmamalıyız. Filistin’de olup bitenleri kınamak kan siyaseti güden Erdoğan ve şurekasını kınamak anlamına geleceği için topyekün rantçılara karşı ortak değerler uğruna meydanlara dolmalıyız. Erdoğan ve ekibini kınamak ise yeniden ilkelere, ilkeli yaşama dönüş demek olacağı için sesini yükseltmesi umuduyla…
- Ayrıntılar