Apocu hareket ve oluşturduğu kültürün en önemli özelliklerinden bir tanesi mücadele yöntemlerindeki amaç bağlılığıdır. Hiçbir zaman amacının temizliği ve kutsallığına halel getirecek, zarar verecek yöntemlere başvurmamasıdır. Karşılaştığı yönelimler ne kadar acımasız, ahlak dışı savaş yöntemleri olsa da halkının özgürlüğü ve demokratik komünal yaşam kültürünü oluşturma gibi soylu bir amaca zıtlık teşkil edecek savaş ve mücadele yöntemlerine meyil etmemesidir. Amacın temizliği oranında seçilen yol ve yöntemlerin meşruluğu bir yandan destekleyicilerini arttırdığı gibi saldırı sahiplerinin beklediği tepkileri vermediğinden adeta onları çileden çıkarıyor.

Yeni bir 15 Ağustos yıldönümünü yaşadığımız bugünlerde karşılaştığımız tablo da tam anlamıyla bunun eseri oluyor. Daha birkaç gün önce beş yoldaşımız Beşiri ovasında katledilmiş ve cenazelerine Türk ordusunun bir kültürü olmuş insanlık dışı uygulamalar gerçekleştirilmişken, her gün halkımıza yönelik farklı yöntemlerle şiddet ve baskı farz ediliyor, faili meçhuller geliştiriliyorken, planlı linç kampanyaları düzenleniyorken  intikam ve öç alma dışında herhangi bir yöntemi seçmeyeceğimiz düşünülüyordu. Ama hareketimiz hangi taraftan olursa olsun bir damla kanın dahi fazladan dökülmesini istemediğinden bir kör dövüştense barışa her zaman şans tanımaya devam ediyor.

Şüphesiz bu karar karşısında kafası karışan kimi kesimler de mevcut olabilir. Bunun çok yadsınmasından ziyade anlamak ve çatışmasızlık kararının gerekçesini doğru anlamak önem taşıyor.

Her şeyden önce bu kararın alınmasında Önderliğimizin birinci derecede rolü vardır. Her ne kadar hareket ve halk olarak dördüncü döneme geçerek kendi öz irademiz ve mücadele gücümüzle özgürlüğümüzü kazanmak, varlığımızı korumak çerçevesinde bir orta yoğunluklu savaş yürütüyor olsak da halkımızın da sıkça belirttiği gibi önderliğimiz barışın elçisi olarak tarihi bir misyonu vardır. Yaklaşık iki buçuk aylık kızgın savaş sürecinin Türkiye ve dünya kamuoyunda yarattığı etki gözönüne getirilerek Kürtlerin iradesinin tanınması çerçevesinde barışa son bir şans tanınmıştır.

Hareket olarak mücadelemizin temelinde yatan olgu şudur; Kürt halkının haklarının tanınması ve binyıllardır yaşadığı adaletsizliğin kaldırılmasıdır. Bunun için gerekirse ölmeye ve öldürmeye hazır olsak da en fazla da yaşayıp yaşatmaya kilitliyiz. Bu açıdan geçmiş savaş süreçleri gibi sürekli bir şiddeti ön plana çıkarmak istemiyoruz. En azından kendi açımızdan sınırlı da olsa bu konuda barışçıl çabalara da bir şans tanımak bir Apocu kültür olarak her zaman gündemimizdedir.

Geçen iki buçuk aylık mücadele sürecimiz kesinlikle 15 Ağustos ruhuna denk bir mücadele ve direnişle geçmiştir. Kürdistan dağlarında ve Türkiye şehirlerinde faşist devletin her türlü hedeflerine yönelerek gerillanın ne kadar etkili olabileceğini dost düşman herkese göstermiş bulunuyoruz. Bu bir mesaj, bir ön uyarıdır. Bunu arkasından gelebilecek eylemsellik ve savaş pratikleri için ip uçlarıdır. Kontrollü olarak yürüttüğümüz geçen iki buçuk aylık savaş sürecinin yılları sarabilecek bir kapasitesinin olduğu, Kürdistan gerillalarının bunu en etkili bir şekilde süreklileştirebileceğini herkese göstermiş bulunuyoruz. Bu noktada halkımızın evlatlarının onurlu Agitçe mücadesi kısa dönem açısından Kürt halkının yararına bir sonuca ulaşmış bulunuyor.

Bu gelinen aşamada gerillanın yanında halkın da özellikle Demokratik Özerklik tartışmalarına katılımı ve serhildan, ayaklanma hareketi de düşmana bir şeyler göstermiştir. Kürt gençleri ve kadınlarının ön saflarında yer aldığı serhildan hareketlerinin geçmişten çok farklı bir şekilde bir ayaklanma havasına bürünmesi tabii ki Kürt sorununa savaş ve şiddet ile çözümsüzlüğü dayatan kesimleri uyandırmıştır. Artık pasif demokratik yasal serhildanların yanında yasa dışı serhildan ve ayaklanma da halkımızın kullandığı bir yöntem olarak düşmanı sarsmıştır. Gençlerimizin yaratıcı fikirleriyle birlikte cesur uygulamalarını da geçtiğimiz süreç içinde yoğunca gördük. Tabii ki Kürt halk potansiyelinin, direnişinin elbette herkes gösterdiği bir şeyler vardır.

Bu noktada karşımızdaki düşmana bir kez daha düşünme fırsatı tanımak, hareket ve halkın temsilcilerine karşı gelişen yalan propaganda ve karalama kampanyalarının yanlışlığını gösterme açısından böylesi bir ilanın gerekliliği oluşmuş bulunuyor. Ortadoğu’da en kutsal dönem olarak da bilinen Ramazan ayı vesilesiyle böylesi bir karara gidilmesi belki de herkesi düşündürecek bir gerekçe olacaktır. Bugüne kadar gerçekleştirdiğimiz tek yanlı ateşkes ve çatışmasızlık süreçlerinde üzerlerine düşeni yapmayarak geçen süreçte dökülen kandan sorumlu olan kesimleri göreve davet olacaktır. Israrla savaşla gerillayı bitirebileceklerini düşünen, halkı baskı ve yıldırmayla etkisi altına alabileceğini düşünen kesimlerin de bir kez daha bu görüşlerini gözden geçirmesine vesile olacaktır.

Tabii tüm bunların yanında bizim iyi niyet barışçıl çabalarımızın istediğimiz yönde evrilmemesi ve savaşın daha da şiddetlenmesi olasılığı daha güçlüdür. Çünkü çok iyi biliyoruz ki karşımızda çok gerici faşist bir yönetim mevcuttur. Kürt varlığını toplumsal olarak kabul etmeyen ve bireysel haklar ve teslimiyetçi bir kültür çerçevesinde onay verdikleri Kürt kimliğini öne çıkarmak isteyen devletin önümüzdeki bu bir aylık süreçte de devrede olacağı görülmelidir. Bir yandan anti propagandayla hareketimizin bu ateşkesinin nedenlerini farklı yansıtmaya çalışacakları gibi diğer yandan provokatif girişimler sergileyeceklerdir. Yani aslında bu dönemde savaş sürecine uygun bir şekilde savunma refleksleri güçlü olan kesimlerimizin rahatlamasını fırsat bilerek saldırılar geliştirebilirler. Bu açıdan aslında her zamankinden daha fazla dikkatli ve duyarlı olunması gereken bir dönemdeyiz.

15 Ağustos 1984 günü patlatılan ilk merminin yarattığı değerlerin daha da güçlendirilmesi ve zaferi, özgürlüğü kalıcı bir hale getirmesi amacıyla başlattığımız bu bir aylık süreç şüphesiz herkesin daha fazla kenetlenmesi ve örgütlülüğünü güçlendirmesi gereken bir ara süreçtir. Sürecin olumsuz yönde gelişmesi ihtimalini yüzde doksan dokuz görerek geçmiş mücadelede yaşadığımız kimi eksiklikleri gidermek, daha etkin ve aktif mücadele edebilmek için bir fırsat olarak da görebilmeliyiz. Unutmayalım ki önümüzde özerkliiğin ilanı ve uygulanması gibi büyük bir görev bulunuyor. Bu görevin ağırlığı ve hassasiyetini gözeterek gelişen süreci rehavetin bir gerekçesi değil, daha çok iş yapabilmek, sürece daha fazla hazırlanmak açısından iyi değerlendirmeliyiz.

15 Ağustos atılımının mimarı Agit arkadaşın kişiliğini, çalışma tarz ve temposunu kendimizde işleyerek, her türlü bireysel çıkar ve hayali bir kenara bırakarak halkının özgürlüğü için mücadeleyi daha da güçlendirmenin zamanıdır. Tüm gençlerimizin, halkımızın bu duyarlılığı sergileyeceğini, bu tarihi süreçte de hareketi ile birlikte düşmanını gerileteceğinin bilinci ve rahatlığıyla ÖNDER APO, ölümsüz şehitlerimiz ve halkımızın 15 Ağustos diriliş bayramını kutluyoruz.

Pir Kemal