TC devleti Kürt halkına karşı mücadele ederken hep birilerine dayanmadan edemiyor. Bir; dış güçlere endeksli hareket etmeleri, iki; hep bana karşı komplo var teorileri, üç; “birliğim ve bütünlüğüm” hedefleniyor farazileri, dört; Kürtlere karşı mücadele etmek için ne kadar yeni teknik varsa onun peşine takılma hastalıkları, beş; Kürtlerin nerede olursa olsun bir araya gelmelerinde kendisine karşı bir karşıt cephenin örgütlenmesini oluşturuyorlar kompleksleri. Ve tabii ki bu hastalıklı durumları daha fazla sıralamak mümkündür. Ama yukarıda dile getirilenler herhalde en önemli olanlarıdır.

Evet, uzun yıllardır gerilla mücadelesinde yer alan biri olarak TC devletinin, askerlerinin, siyasetçisinin ve aslında bir bütünen insanının kendine güvensiz duruşu üzerinde epeyce kafa yormaya çalışıyoruz. Bir devlet ki hem de cihan imparatorluğunu yapmış, bir devlet ki NATO’nun ikinci en büyük ve güçlü ordusu, bir devlet ki dünyanın bilmem kaçıncısı büyük ekonomisi, bir devlet ki kaç tane Türkî Cumhuriyeti kardeşi ve kendisini de bunların abisi gören, bir devlet ki burnundan kıl aldırmayarak, “bir türk dünyaya bedeldir” sözünden geri atmayan, bir devlet ki çok gururlu ve kibirli olarak her gün, her sabah her akşam, “ne mutlu türküm diyene” tekerlemesini tekrar eder dursun.

Ama işte böyle kocaman bir devlet birkaç ya da birkaç bin gerillaa karşı neden insan aklının alamayacağı ilişkilere girer, pazarlamadığı bir yerini bırakmaz, gece gündüz bu birkaç gerillayı ortada kaldırmak için her şeyini ortaya serer ve ilginç ama bir milyonluk ordusuyla ve namı diyar askerlik geçmişiyle övünen bu devlet neden bu kadar tekno manyak olur? Neden dünyanın neresinde bir öldürücü teknik varsa peşine takılarak getirterek, bu birkaç gerillaya karşı kullanmak ister?

Özcesi bu kocaman devlet ve karar veren pozisyonda bulunan siyasetçileri ve askerleri hatta daha fazlaları neden bu kadar kendisine karşı güven eksikliği yaşar? Sahiden özgüven eksikli nedir?

İnsan toplumuyla vardır. Toplumuyla güç olur. Toplumuyla benlik kazanır. Kişiliği toplumuyla oluşur. Toplumun dışında yaşayan insanlar yukarıda dile gelenlerden mahrum kalırlar. Ürkek olurlar, çekingen olurlar, lafın tam manasıyla hassas olur ve dikenlerin üstünde yaşarlar.

İnsan toplumuyla vardır dedik. Ne var ki bizler dünyaya doğduğumuzda insanlığın oluşumundaki topluma doğmuyoruz. Verili olan bir topluma doğuyoruz. Bu ise bizim dışımızda olupta gelişen verili bir toplum oluyor. Toplumun inşa edildiği gerçekliğini bilirsek insanın da inşa edileceğini biliriz. Yani insanlara doğdukları toplumlar şekil verirler. Hani o ünlü Fransız feministi Simon Beavoir’ın dediği gibi “Kadın doğulmaz, kadın yapılır” cümlesi esasta bu inşa edilmeyi iyi ifade eden bir cümle oluyor.

Bizim içine doğduğumuz verili dünya ise hiyerarşik ve tahakkümcü bir dünyadır. Sınıfların, tabakaların, adaletsizliğin, korkuların, vurdum kırdımların dünyasıdır. Baskıcı güçler olarak devlet, bunu yürüten ve ayakta tutan vurucu güç olarak asker, polis derken bu çarkı ayakta tutan onlarca böyle tahakkümcü ve hiyerarşik yapı söz konusudur.

İşte biz böylesine çokta mahsum ve temiz olmayan bir dünyaya doğarız. Bu mahsum ve temiz olmayan dünyada ilk günden başlayarak hep birileri için hazırlanırız. Bu birileri sadece bir kişiye hazırlanma anlamında değildir. Daha geniş manada birileri için hazırlanmadır. Evde anaya, babaya göre, dışarıda mahalledekilere göre, okulda öğretmenlere göre, biraz ötede resmi makamlara, erkek iseniz askerliğe, kadınsanız kadınlığa ve tabii erkekse kadına kadınsa bir erkeğe, paraya, mala, mülkü derken hep bir şeyler için birileri için hazırlanırız.

Böyle bir verili dünyanın içine doğan insanın en belirgin karakteri dediğimiz gibi birileri için hazırlandığı için hep birilerine endeksli büyütülür. Adeta bu verili topluma doğan bu birileri kendine güvensiz yetişir. Hele siz bu güvensizliğe bir de öte dünyaları eklerseniz, bizim büyüdüğümüz toplumdaki gibi in cinleri de katarsanız, vampir hikayeleri derken devlerin masalları, mantığın alamayacağı ama insanın ruh dünyasının alabileceği bir sürü korkutucu şeyi de eklerseniz bu güvensizliğin insanı nasıl dışa dönük ikircikli, korkak, içine kapalı, çekingen, kuşkulu, inançsız, birilerine bağlanmadan yaşayamayan, duygu dünyasında tereddütlü, insanlara karşı güvensiz derken tümden var olan bu verili dünyaya karşı kaygılarla yetişir ve yaşarsınız.

Devam edecektir

Kasım Engin