“İlkel milliyetçilik bir hastalıktır, hem de çok köklü bir hastalıktır” demiştik.
Milliyetçiliğin neme nem bir hastalık olduğunu herkes bilir. Özü ırkçılığa kadar giden, kendisini herkesten üstün gören, farklı yaratılmış olduğuna inanan, bir nevi kendini “seçilmiş” bilen ruhsal bir hastalık. Ve bu hastalığın insanlığın başına ne büyük belalar getirdiğini hepimiz Hitler faşizminde gördük. Çünkü milliyetçiliğin gideceği yer, varacağı son liman kesinlikle faşizmdir. Ve bu faşizmi biz nerede milliyetçilik yaşanmışsa, kurumsallaşmışsa başkalarını ötekileştirerek insanlığın başına nasıl tam bir bela olduğunu görerek öğrendik.
Evet, milliyetçilik bir hastalıktır, hem de urlu bir hastalık, tedavisi zor olan, bir kere yaşandı mı başkalarının çok büyük acılar yaşayarak tecrübe edindikleri bir hastalık.
Milliyetçiliğin birde mikrosu vardır. Birde tabii İlkel olanı vardır. İlkel olanına biz İlkel Milliyetçilik demiştik. İlkel Milliyetçiliğin özü dar ailesel, kabilesel ve aşiretsel çıkarları tüm toplumun çıkarlarının üstünde gören bir milliyetçik türüdür. Ve bu milliyetçilik türü doğası gereği hep birilerine yaslanmak durumundadır. Yani bu tür anlayış sahipleri hep birilerine dayanarak var olabilirler. Başkalarına dayanmadan ayakta kalamazlar. Bu bağlamda en belirgin özelikleri özgüvenden yoksun oluşlarıdır. İlk elden dayanacakları aileleri, sonra kabileleri, sonra aşiretleri derken bu dayanma sıralaması giderek yukarıya kadar uzanır. En son ve hep dayanmak isteyecekleri en güçlü olanlardır. Bunun için bugün en çok dayandıkları ve dayanmaktan vazgeçmeyecekleri ABD’dir, küresel emperyal güçlerdir. Ve tabii ki bulundukları alanda ise en çok dayanacakları güç sömürgeci devletlerdir.
Dikkat edersek bölgemizde en çok sömürgeci devletlerle ilişkilerini iyi tutmaya özen gösteren kimdir dersek, vereceğimiz cevap İlkel Milliyetçi anlayış ve düşünce tarzıdır. Ve bunun en ileri düzeyde temsilciliğini geçmişte olduğu gibi bugünde KDP yapıyor.
Halklar ortak zaferlere sevinirler, ortak kaybetmelere üzülürler. Birini bayram diyerek sahiplenirler diğerine ise yas deyip anarlar. Dikkat edersek İlkel Milliyetçilerde bu duygu tersinedir. Çünkü halk zafer elde etmişse kaybeden İlkel Milliyetçilik olacağı için bunlar bayram coşkusuyla kutlanması gereken zaferlerden korku duyarlar, tersine elde edilmiş olan zaferi boşa çıkarmak için ne kadar sömürgeci güç varsa bunlarla ilişkilenerek alt etmeye çalışırlar. Benze bir şekilde büyük hüzünler için de geçerlidir. Halk hüzünlüyse bunlar sevinçlidirler. Çünkü halk hüzünlüyse çıkarcılar sevinç seli halinde yaşamaya aday olurlar.
Daha somut söyleyecek olursak: Bugün Rojava Kürtleri Tel Koçer gibi önemli bir mevziiyi ele geçirdiler, daha doğrusu İslamiyet’in adını çok kirli bir şekilde kullanan İslam ahlakı ve kültürü karşıtı çevrelerden kurtardılar. Yine Kürtleraylardır sürdürülen onca ablukayı ve ambargoyu kırma imkanı yakaladılar. Yani Rojava Kürtleri ilk kez biraz nefes alma olanağını yakaladılar. Dikkat edersek, tüm Kürtler ve dostları için bu bir bayram ve sevinç vesilesi olurken İlkel Milliyetçiliğin baş temsilcisi olan KDP için bu tamamen bir moral bozukluğu oldu. İlk elden Rojava Kürtlerini tehdit ettiler, bu yetmedi hemen Neçirvan Barzani Türkiye’ye koştu. Herkeste biliyor ki bu gidiş sadece ve sadece Tel Koçer zaferinin ambargo ve ablukayı kıracağı endişesindendir. Ve herkeste biliyor ki Türkiye-Cephet El Nusra güçlerine en fazla açık destek veren güçtür-Tel Koçer’i Kürtlerin elinde çıkarmak için tüm gücünü kullanacaktır.
Şimdi bu durumda en kör olan birisi Neçirvan Barzani’nin Türkiye’ye neden acilen gittiğini anlayamaz mı? Rojava Kürtlerinin zaferini gölgelemek için gittiğini anlayamaz mı?
İşte İlkel Milliyetçilik dediğimiz gerçeklik budur. “Küçük olsun ama benim olsun” mantığı tamamen İlkel Milliyetçi anlayıştır. Demiştik ya: “İlkel Milliyetçi anlayış; hem ulusal çıkarları düşünmekte ısrarla uzak duran bir anlayış olurken, hem de aynı topraklarda gelişen, gelişebilme ihtimali ve potansiyeli olan hareketlerin önünü barajlamak için hiç birisinin gelişmesine izin vermeyen, bu bağlamda da Kürdistan’ı babalarının çiftliği bilen anlayışın ta kendisidir.”
Bunun çok hayırlı bir anlayış olmadığı açıktır. Türkiye devletinin apar topar Irak hükümet yetkilerini çağırması-üstelik daha birkaç ay önce ne kadar kılıç kalkan olduğunu herkes bilmişken-hayırlı bir iş için değildir. Yine İran dış ilişkiler bakanlığının çağrılması derken, bölgede yeni ve çok hızlı bir diplomasi trafiğinin sömürgeci Türk devleti tarafından sürdürülmesi açıktır ki tek bir hedefi vardır: Kürtlerin zaferini boğmak!
Durum bu kadar açık iken İlkel Milliyetçi anlayışın sömürgeci devletlerle bir arada, aynı cephede hareket etmesi tek kelimeyle bir ihanet duruşudur. Doğaları gereği İlkel Milliyetçilerin başkalarına yaslanacaklarını bilsek bile tarihin bu önemli momentinde Kürt halkının çıkarlarının karşısında dikilmek asla ama asla af edilecek bir duruş ve davranış olmayacaktır. Hele hele şimdiden görüldüğü gibi bu İlkel Milliyetçi anlayış Kürdistan’ın farklı yerlerinde benzer anlayışları temsil edenleri bir araya getirmesi gibi oldukça parçalayıcı ve tehlikeli bir duruş ve davranış gösterirken, kesinlikle Demokratik Ulus anlayışını temsil edenler, buna inananlar, buna yakın duranlar bu tür anlayışlara karşı mücadele etmeleri gerektiğini bileceklerdir. Bilmenin de ötesinde tavır sahibi olmaları gerektiğini de bileceklerdir. Çünkü tarihi moment asla ama asla teğet geçen yaklaşımları kabul edecek bir moment değildir. Herkesin, hepimizin tüm gücümüzle yükleneceğimiz bir tarihi an olduğu için, kesinlikle ulusal birliğinin önünde engel olabilecek ne kadar tutum ve davranış varsa, çıkarsa bunlara karşı amansız bir mücadele içerisinde olması gerektiğini de bilerek duyarlı ve mücadeleci bir duruşa ihtiyaç vardır.
Hayri Engin