Ji gelê me û raya giştî re!
Di Kurdistanê de bi fedekarî û berpirsyartiya netewî ev pêvajoya dîrokî ya ku pêşketî, li Kurdistana Rojava berxwedana destanî ya Kobanê her roja diçe mezin dibe û berxwedana li Başurê Kurdistan Şengalê tekoşînekî ya şekna gelê Kurd ya bi rûmet avakiriye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya gistî re!
1. Di roja 25 cotmeh demjimêrên danê şevê de yekîneyên berxwedana Şengalê (YBŞ) li herêma Solak ya girêdayî Şengalê çalakiyek li hember çeteyên Daiş ê pêkanîn. Çalakiya ku bi çekên takesî (ferdî) û giran pêkhatî de bi awayek giran li çeteyên Daiş hatiye xistin. Di encama vê çalakiyê de ji 4 çete hatine kuştin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di roja 24 cotmeh demjimêrên beyanî de di xeta Şilo û Sikiniyê ku girêdayî Şengalê ne çeteyên Daiş bi êrîşek mezin xwestin bikevin nav çiyayê Şengalê. Encama vê êrîşa çetayan tevahîya rojê de pevçûnên giran pir zêde hatin jiyankirin. Di demê vê êrîşê de gêrîllayên me bi çalakiyek ya pusuyê darbeyek giran li çeteyan xistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di roja 23 cotmeh demjimêr 14: 00 de gêrîllayên me li deriyê ketina Şengalê de li hember 2 wesayîtên çeteyên Daiş çalakiya sabotaj pêkanîn. Di vê çalkiyê de wesayîtek bi temamî şewitî roxaye û wesayîta din ji beşek mezin derbe xariye. Gelek mirî û birindarên çeteyan dive çalakiyê de hene lê belê bi temamî jimar ne hatiye zanîn.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di roja 23 cotmeh demjimêr 14: 00 de gêrîllayên me li deriyê ketina Şengalê de li hember 2 wesayîtên çeteyên Daiş çalakiya sabotaj pêkanîn. Di vê çalkiyê de wesayîtek bi temamî şewitî roxaye û wesayîta din ji beşek mezin derbe xariye. Gelek mirî û birindarên çeteyan dive çalakiyê de hene lê belê bi temamî jimar ne hatiye zanîn.
- Ayrıntılar
Ji bo gelê me yê welatparêz û raya giştî !
Em sembola berxwedaniya mezin a meha Cotmeh ê û fermandarê artêşa jin rêheval Bêrîtan di salvegera şahadeta wê ya bîstûduye mîn de bi rêzdarî bibîrtînin. Em li hember biranîna şehîdên meha Cotmehê yên ku bûne şopdarê berxwedaniya rêheval Bêrîtan bejna xwe di tewînin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di roja 21 cotmehê û ji vir û şûn de çeteyên Diaş bi xwesteka li ser herêma derdorê gundê Solak re êrîşî ser çiyayê Şengalê bikin, li vir di navbera gêrîllayên me û hêzên YBŞ yê de li beramber çeteyên Daiş pevçunên giran hatin jiyankirin.
- Ayrıntılar
D
îtina Rêber Apo pir giran bûha ye û ne dîtineke ji rêzê ye. Pir hevalên me yên ku bi qehremantî şehîd ketin bi hesreta ku Rêber Apo bibînin.
Di vê derheqê de Rêber Apo dibêje pir hevalên minên leheng şehîd ketin ne tenê bi hesreta min heta bi hesreta dîtina wêneyê min bûn. Lê bi hemû hezkirin û girêdan û baweriya xwe bi min xwe beşdar kirin heyanî mirinê. Ji ber vê divê ku hûn qîmet û wateyî bidin van hevdîtina û hûn sozê xwe pêkbînin. Rêber Apo kiribû biryar heyanî ku hevalên ku biçin saha şer, min nebînin bila neçin. Yanî her komek ku derbasî çiya bibûya, divê ku Rêbertî wan bidîta û li cem wan diyalog bikira. Hem jî ji bo ku wan binasiya.
Ez jî wek takekes min sê car Rêbertî dîtîbû. Ev ji bo min bûye wek deynekî ku ez divê bidim. Hevdîtina bi Rêbertî re weke perwerdeyekê ku mirov çend salan bibîne. Ji xwe cara yekem ji bo min weke xewnekê bû.
Di sala 1993’an de Rêber Apo li Şamê bû ez jî li Cizîrê bajarê Amûdê li gûndan min tev komekê xebatî gel dikir şevekê min dît rêveberiya gundan ji min re xeber şand û got bila hevala Leyla zû were ez jî hatim min got qey ezê herim çiyan ji min re gotin tuyê biçî ji bo hevdîtina Rêber Apo, ez matmayî mam û min bawer nekir min got qey ez xewn dibînim.
Min wê şevê qet xew nekir ji kelecana min ji xwe re digot gelo Rêbertî çawa ye û ezê çawa pêre bipeyvîm. Şeva min her di nava van pirsan de qediya û sibehê em bi rê ketin çûn bajarê Qamişlo. Ji wir em bi trênê çûn Şamê. Em komek bûn hemû hevalên xebatê bûn û Rêbertî kom xwestibû ji hemû herêman ji bo rewşa rêxistinî û ya gel bi zanibe. Em hemû amede bûn û Rêbetî hete ber derî em hemû rabûn ser xwe, min ji xwe re digot, ya rebî ev xewna min çiqasî dirêj bû min li Rêbertî dinêrî û li wêneyê wî yê li malê daliqandî bû dinêrî. Her min berê xwe dabû Rêbetî û min lê temaşe dikir û min dixwest ez baş binasim. Min serma xweribû û berî ku Rêbertî hat hîç deng ji min nehat. Cara dûyemîn di dîtina Rêbetiyê de em ji perwerdê derketibûn, em 40 hevalên jin bûn û ji her deverê heval hatibûn ji bo perwerdê. Rêber Apo venêhêrîna me dikir û di derheqê me de agahî digirt. Perwerdeya me di dawiya 1994 û 93`an de bû, 6 mehan berdewam kir. Dema ku em çûn cem Rêbertî serê Adarê bû. Pirtûka Rêbertî ye ya Çawa Bijîn nû hatibû çapkirin. Herî zêde gotûbêjên me li ser wê pirtûkê bû. Emê derbasî çiya bibûna me sozên xwe da, xatir xwest û em bi rêketin.
Cara dawî bû, piştî konferansa me yê jin ê eyaleta Cizirê bû. Ji ber sedemê rê em derbasî çiyan nebûn û vê carê emê derbasî çiyê bibin lê her du rêveberiya Cizîrê di nîşeya min de nivîsandibûn ku ezê li cem Rêbertiyê perwerdê bibinim. Ji ber ku keça mama min hevala Şirîn şehîd ketibû û hevala min a zarokatiyê bû. Ji ber vê dixwestin ku ez perwerdeyekê bibînim û paşê werim çiya û min jî di xwest ez kêliyekê beriya din xwe bigîhinim çiyan.
Dema ku em gihiştin cem Rêbertiyê, gava ku ez rabûm û min xwest xwe bidim nasîn. Hema Rêbetî ji min pirsî ma cara din tu dê neçûbûya çiyan? Min got belê Serokê min got çima neçûyî? min got hevalê … me derbas nekir û got rê tune ye. Rêbertî got ev zihniyeta zilam e, ji ber şerê başur gotine hevalên jin bila niha necin. Jixwe ew heval jî li kêleka Wî bû, destê xwe li nava pişta wî da û got, vê carê wê di bin venêhirîna min de biçin tu kes nikari wan rawestîne. Welê me xatir xwest û em bi rêketin. Jixwe di serî de gava ku notê me girte destê xwe got, ên ku dê li cem me perwerde bibîninin kî/ê ne bila rabin ser xwe. Min dengê xwe nekir hinek heval rabûn jixwe navê min jî hebû. Hevala ku li kêleka min got, ew dixweze biçe çiyan, min dît hema Rêbertî li min zivirî û got, çiya ma qey hinek naxwazin li cem me perwerde bibinin? Min got qey xwîna min zûhabû û ez matmayî mam paş min dît keniya û got nexwe dixwezin ji demekî zûtir xwe bigihînin çiyayên azad, bila biçin em ji wan re serkeftinê dixwezin. Paşê min dît ku xwîn bi min ve hat, me xatir xwest û ji ber ji Rêbertî xatir xwestinê ez pir xemgîn bûm.
Bi rastî sê caran dîtina Rêbertî ji bo min bû hêzeke mezin û hin jî gotin û tehlîlatên Rêbertî di hiş û guhê min de ye û heyanî ez şehîd jî bibim wê welê bimîne. Ez pir tiştan fêr bûm û ew deynekî mezin ê li ser milê min e û ez ê pêkbînim.
Silav û Rêzên Şoreşgerî
Leyla AMÛDÊ
25.9. 2014
- Ayrıntılar
Ji nav qadên parastina medya yek ji hêlîna gerîla jî Garê ye. Erdnîgariya wê ya ku ji bo hêwirîna gerîla pir guncav e, hiştiye gerîla li vê qadê jî xwe demekî dirêj bicih bike û çeper bigre. Girê Zengil û Heft-tebax bi serê xwe xwedî heybet û xweşikbûneke cûda ye. Lê belê dema mirov derdikeve li ser girê Garê ku vê herêmê jî navê xwe ji vê girê girtiye, em berdin çar aliyê Garê, di serî de çiyayên Zapê, Çarçela hema hema hemû çiyayên bilind ên qadên parastina Medya dixuyên. Li ser vê girê ku derketina wê rêya seatan e û piştî derbaskirina şiverêyên ku bezkoviyan ditirsîne, dîmeneke birastî jî pêhempa heye. Ji vir hilhatina rojê ya ji nav Çarçela û avabûna rojê temaşe kirin, kêliyên zêrîn ên ku bi tu zarî û zimanî de nayên şîrovekirin li mirov dide jiyîn.
Li her çar aliyên Garê çiyayên asê û di nava geliyên kûr de jî çemên ku bihûştê di bîra mirov de weke nîgarekê zindî dikin hene. Yek ji van çeman jî ava Şêranê ye. Aliyekê wê rêze çiyayên Heft-tebaxê û li aliyê wê yê din jî rêze çiyayên Zengilê heye. Ava Şêranê jî ji nav geliyê kûr ê van herdu rêze çiyan afirandiye de diherike. Di destpêka çem de gundê Şêranê heye. Gundekî gelekî kevnar e. Lê belê ji ber heyamên şer çi mixabin ev gund hatiye vala kirin. Darên spîndarê yên li bintara gund wekî ku sema girtine, li ber bê direqisin. Ji ber darên spîndarê, baxçeyên dirî, gûz û hêjîran ên di halê xwe de hatine hiştin ango terikandin mirov ji jor de cihê derketina, zayîna ava Şêranê nabîne. Li seran serî ava Şêranê darên ku dor avê rêz bûne, wekî ku bi tirsa dê ev av jî me biterikîne ew dorpêçkirine û hembêz kirine hene. Ava ku giyan dide wan, wekî ku ew jî dixwazin wê ji her cure qirêjahiyê biparêzin pêçane.
Gelo dîmenên ku çav û dil kişandiye çi qas dikare were vegotin? Ava ku wekî zîvê dibiriqe di çi astê de dikare were behs kirin? Zelaliyeke wîlo ye, wekî ku mirov bi hezaran stêrkên li ser hev de kom bûye tamaşe dike. Belê ava Şêranê jî xwedî zelaliyeke wiha ye. Di cihê wê ye herî kûr de jî mirov pir hêsan binê avê dibîne. Mirov li rengê wê mat dimîne, çawa dibe aveke rengê kesk dihewîne ew qasî zelal û fenanî stêrkan diteyise. Ne biriqandineke qelb û zexel e, bi temamî qemişîneke xwezayî ye.
Her çi qas cih bi cih û di demsalên bihar û payîzê de ava wê har bibe jî, beravajî çemên din, taybetmendiyeke xwe ya cuda heye. Xof ango tirsê li mirovan zêde nade jiyîn. Dibe ku ji ber sedema ava wê ya narîn û zelal be tim û tim mirovan ber bi xwe ve dikişîne. Dema mirov ji ber re derbas dibe, ne pêkan e ku xwe bigre, neçe ser û ji ava wê ya solîna jiyanê venexwe.
Taybetmendiyeke ava Şêranê ya ku wê ji çemên din cudatir û xweşiktir dike jî hewzên wê yên li binê hev weke kevirên domîno rêz bûne û şilavên van hewza ye. Wekî ku her hewzeke wê ji aliyê peykersazê herî pispor ve hatiye hunandin. Wekî ku têkûzbûn û erjengbûna nepeniya xwezayê di çêbûna van hewzan de veşartiye. Çawa ku her pirtikeke berfê ji hev cuda ye, hemû hewzên seranserî avê jî ji hev cuda ne.
Wekî ku hemû bedewiyên gerdûnê ji bo xweşikbûna te derbixînin holê hatine rêxistin kirin. Wekî ku xweza ji bo te derbixîne li holê hemû hêzên xwe seferber kiriye. Birastî jî tu pir bedew î û bedewiya te di mirov de ponijandineke felsefîk diafrîne. Di cîhana îroyîn a ku dixwazin gelek tiştan bêwate bikin de tu wekî abîdeya raman î.
Ma pirtûkên pîroz û zanist jî nabêje, yekemîn zindî di avê de çêbûye? Gelo ji ber vê ye her zindî xwe nêzî avê digre û parçeyeke hebûna wê jî av e. Te bi comerdiyeke mezin ve bereket da axê. Pepûleyek bi wê ava te ya kesk ve xwe dide jiyîn. Pezkovî, cûk, bi kurtasî zindiyên vî warî bi hebûna te ve hene. Wekî her çemekî, tu jî dilê gerdûnê yî. Şaristaniya kapîtalîst nizane ku biqirêjkirina te ve tevahî, dawiya xwe jî tîne. Lê tu her li ber xwe didî, tewer di vê berxwedanê de, tu ne bi tenê yî jî. Rêhevalên te yên gerîla ligel te û li hemberî heman qirêjahiyê şer dikin. Ew jî wekî te ji bo cîhaneke ku têde dagirkerî, qirêjahî nîne, ti tiştek nayê bê watekirin û ji cewherê xwe dernakeve têdikoşin. Ew jî wekî te bi aweyekî herî xwerû û paqij dijîn û parçeyeke vê gerdûnê ne.
Gerîlayên rêwiyên rêyên dirêj bêhna xwe li keviyên te vedidin. Li ber wê dengê te yê newaya xwezayê ye dikevin di nava bîranînin rabirdû û dahatû. Ji ber van kêliyên pêhempa, gerîla bi hebûna te û ji ber ku ew jî her te diparêzên tu jî bi hebûna wan şanaz î. Guhê wan her li wê newaya te ya giyana mirovan aram dike ye. Ew bi zimanê xwezayê ve, bi te re diaxifin. Ê herî baş te fêm dike rêhevalên te yên gerîla ye. Ji ber vê yekê rêhevalên te yên gerîla dê her dem ligel wê dengê pelên te yî wekî şêran digurmije, li hemberî her cure qirêjahiyê şer bikin û wê nehêlin dilê xwezayê ziha bibe û bimiçiqe.
Silav Û Rêzên Şoreşgerî
Ferzad CELALIYAN
- Ayrıntılar
Zagros, dema mirov vê gotinê dibihîse, hestekî zirav weke bayekî sar xwe berdide nav hinavên mirovan. Çavên mirovan bi nêrîneke bendewar û bi rûkenbûnekî şaşmayî, mirovan mest dihêle. Ji vê hestê re, nav dîtin, gelekî zehmet e. Gelek caran mirov di wê kêliyê de, dikeve nav lêgerînekî, lêbelê lêgera çi?
Heybet û xof, bi vî navî çiyayên Zagrosê hatiye naskirin. Gir û lûtkeyên bilind, kendalên ku rûyê geliyan ji te vedişêrê, patikayên, bi serketin û sernivîsên bêdawî, di nava xwe de hemêzkiriye. Bêgûman, ev taybetmendiyên wê di nava mirovan de xofekî dide ava kirin an jî ger em bi zimanê bav û kalan bêjin “hinavê mirovan diqetîne”.
Piştî ku ez li gelek deverên Zagrosê geriyam, ev nav(heybet û xof) her ku cû di hundirê min de meraqek çêkir. Çima heybet û xof? Ji dûr ve bersiv dayîna vê pirsê, her çiqas hêsan be û gotin xwe li ser ziman ranegre, li beramberî pirsê mirov mat mayî namîne. Hetta bersiva vê pirsê bi jêgirtinin(alıntı) ji navdaran, wek ku Persan digot “çiyayên asî” û bi pênase kirina “çiyayên bilenet” ku ji aliyê navdar Îskender hatibû bi nav kirin, bi kar anîna hevokan vegotin tên xurt kirin. Di radeyekî de wate dayîna vê heybetê û xofê rast, dibe ku ev yek ji ber bilindbûna Cîlo, Çarçela, Govendê û ji asêbûna rêyên wê tê, lêbelê kêm e. Ger mirov tenê gundê Stûnê, Satê û Hergûş bibîne, an jî di nav geliyên wê de şop bi şop bigere wê bizanibe ku her çiqas di vê bersivê de para rastiyê xurt be jî, lê kêm e.
Meraqa min her ku cû zêdebû. Ketim nav lêgerîna bersiv dayîna vê pirsê. Her rojekê ku pêşve çû û li hin deverên Zagrosê geriyam, min dît ku her cihek ji cihên wê, hebûna xwe bi hin vegotinan vedibêje. Govendê tenê bi gonvend girtina xwe ya di palê de na, li ser serê wê şahiya mezin bi gelek xelekên govendê dixemilîne erşa xwe. Û bi gotina ger tu, nizanî dîlan bikî, xwe nêz neke. Piştî ditîna vê yekê, ev hevok xwe ji nav lêvin mirovan dertîne. Ger dijminê me, bi dîlan girtina Kurdan şarezarba ewqas binkeftin li wan deran jiyan nedikir. Li milê din Çarçela bi her çar cilên xwe, xwe delalî dihêle. Hele roja ku di asîmanan de mij hebe vê nazdariya xwe zêdetir dike. Çarçela qasî xweşikbûn û nazdariya xwe ewqas jî rêya dîtina xwe ango xwe gihandina wê, zehmet hîştiye. Di nava Zagrosê de mayîn, hebûna gundan li van bilindahiyan hişê mirovan bêpirs nahêle!. Gundên li binaniya çiyayên Zagrosê de, weke ku di rûpelên dîrokê de hatiye diyar kirin, ji gundên destpêkê yên ku mirovahî têde bi niştecîhbûne û jiyana bi berhemdar- rêkûpêk hatiye naskirin. Lêbelê yên dîtir, ji mirovan re hinekî cûda tên. Heya vir hîna ditîna Cîlo û deverên wê ji min re nebûye nesîb.
Lewma pênûsa min li hember cihên min heya niha dîtiye, xwe ji vegotina wan ranegirt. Stûnê gundekî ku dikeve pala girên Çarçela, Hergûş, li pala Govendê. Ev herdu gund, xwedan dîrokekî kevin in. Lêbelê dîroka wan xwe naspêre serdemên avahiyên gundên yekemîn, îxtîmala mezin avakirina van gundan, vedegere serdemên şerên di navbere îmberatoriyetên weke Pers û Roma de. Cihên welê di nava Zagrosê de derfeta xwe parastin û xwe têr kirin dide. Axekî bi bereket, ava xwe zêde, rojekî bilind û ya herî girîng cîhekî ku dijmin nikare xwe bi hêsanî bighîne û bixe bin bandora xwe. Her wiha Zagros bi tevî hemû deverên xwe yên ku me di vir de neaniye ziman, ji ber bilindbûn û rêyên xwe yên asê, derfet nedaye tu kesî ku bi dest bigre. Ev taybetmendî weke ku di dîroka Kurdan de xwe daye îspat kirin, di roja me ya niha de jî di şerê rizgariya netewa Kurd ya 30’î salî de, xwe car din bi hemû zelalbûna xwe, îspat kir. Çanda xwe parastin, bi zimanê dayêkê axaftin bi wateyekî dîtir derfeta herî mezin a ku çiyayên Zagrosê ji niştecîhên xwe re pêşkeş dike, hebûna xwe ya civakî bi îradeyekî azad afrandine. Di radeyekî dîtir de, hesta ku mirov bi dîtina gund û çiyayên zagrosê dibîne û dikeve nav, ji dervî vîna mirov, hesta bi şûn veçûyîn û rûpelên dîrokî yên sipî mane, pêwîstiya guhdar kirina çîrokên hemû zinar û latên wê dibîne. Ger mirov kêmbejî biçekî li dengê dilê xwe guhdar bike, wê bizanibe ku ew deng, tenê yê roja me ya niha nîne, ew dengê vê danêê, xwe digihînê rojên ji şûnve mane. Çawa ku rêber APO dibêje “ dirok di roja me de û em jî di destpêka dîrokê de veşartîne” tînê bîra mirovan. Di demekî ku peyv bêwate dimînin, di nava Zagrosê de vegotinên peyvên serdema me ya niha, xwe vedireşîne û ji nûve wateyên peyvên xwe yên wendabûne, xwe bi te dide guhdar kirin.
Zagros weke dayîka ku xwe li derdora zarokê hemêza wê de xwe dorbêç dike, Zagros jî bi hemû heybeta xwe, xwe li derdora niştecîhên xwe dibêçe. Weke ku min di destpêkê de anîbû ziman, heybet û xof ji derve, Zagros bi hemû şehameta xwe, xwe dide ifade kirin. Ji hundir ve Zagros warê parastinê ye.
Li ser sînga Zagrosan û di nav gelî û newalên wê de, tirs û xof, xwe ji hinavên mirovan dûr dixe, li dewsa wê, ewlekarî, wêrektî, bi hebûna xwe bawerbûn, ji nirxên herî bilind re, henaseya mirovan vedibe. Bêgûman ê ku vê bandorê dide afirandin û bi hêzekî mezin xwe li ser rihê mirovan dide ferz kirin, erdnîgariya wê ya bi heybet e. Cihekî ku dijminê te, bi tevî hemû teknolojiya xwe ya li pêş, ger nikaribe te bixe bin bandora xwe, ji derveyî vê hestê, hestekî dîtir dikare xwe di nav rihê te de bi cih bike?
Hele dema mirov li Zagrosê bi gavên giran digere (jixwe ji ber bilindbûna lûtkeyên wê, mirov nikare bi lez û bez bigere) û bi çavekî ku di nava wê de tijî xof, xofa ka ezê bikaribim xwe bighînim lûtkeyê yan na, li lûtkeyên wê dimeyîzîne, hestekî xerîb xwe dide diyar kirin. Her ku tu gavekî, ji dûrve nêzî lûtkeyan dibî, ew bi rûkeniyekî, sînga xwe ji te re vedike. Lê belê ji bo ku tu xwe bigihînî hemêza Zagrosê divê tu gelekî xwêdan bidî, an na tuyê wê bextewariyê ji destê xwe birevînî. Gelekî balkêş e, gerîlayên ku di nava Zagrosê de dijîn, di wan de bi xwe bawerbûneke gelekî mezin, xwe raber dike. Çavkaniya vê ez bawer im ji baweriya ku erdnîgariya Zagrosê dide avakirin werdigre. Ji van hemû taybetmendiyên wê û gelek taybetmendiyên ku hîna ez nizanim, ger mirov Zagrosê wekî dergûşa parastinê, li rex heybet û xofê bi nav bike, dibe ku hinekî dîtir em bikaribin xwe nêzî rastiya wê û rista wê ya dîrokî bikin.
Bi çend gotinan Zagros pênase kirin, dibe ku tişta herî zehmet be. Di vegotina vê heybeta pêhempa de mirov neçartiyê bijî jî mirov xwe nagre ku hestên xwe neyne ziman. Lewma ji bo dîtina wateya vî warî, dema ku tu bi gavên giran dimeşî divê tu bi meraq, bi xwestek û ya herî girîng, divê tu dengên ku ji hestên te tên, bikaribî baş guhdar bikî. Ev deng, tenê yên roja îro nîn in û dema roj nêzî serê girên bilind dibe, dema mij û dûman xwe hildide asîmanên bilind û dibe toz, li pişt kîjan kevrî û ji kîjan newalî wê dengê teqe reqê bê, dijmin bi xof di nava kozikên xwe de, weke ku di nava bendewariya çarenûsa xwe de be, çima xemdar dibe, tuyê bizanibî.
Gîvara Azad
- Ayrıntılar