Garisa, şahidê çîroka şerê çekdarî. Dayîka hemû bûyer û serpêhatiyan. Li rex her girekî bilind, an li pişta her darêkî bûyerekî ku nehatiye nasîn, bihîstin û şirovekirin heye. Wateya Garisa ji bo şerê gerîla xwedan cihekî taybet e. Peyva Botanê di dîroka şerê çekdarî de bû bêjeyeke şîrîn û têye bilevkirin û devê her kesî şîrîn dike.
Garisa xwedan hêz û heybet e, babetekî bêhempa ye. Lewra jî hêzên dijmin zû bi zû nikarin derbasî her deverê vê herêmê bibin. Ew xwedan çiyayên bilind, asê û dijwar e. Li aliyekî Çaçê û li aliyê din jî Çiyayê Pîro, lê herçî Herekol jixwe dayîka hemû gerîlayan e. Ne tenê îro, ew di dîrokê de xwedan nav û navdariyeke mezin e. Ji aliyekî ve bilindî û asêbûn, ji aliyekî din ve jî şer û pevçûnên ku li Herekolê qewimîbûn; di çavên dijmin de bûbûn mîna kelem. Ji ber vê jî tirs û xofa hemû çiyan di hişên dijmin de hebû, lê ya Garisa û bi taybetî jî Herekolê cuda bû. Têkoşîna ku gerîla li vê herêmê bi pêş xistibû û wateya ku daye vê herêmê mîna nexşekî di dîroka şerê çekdarî de hatibû kolan.
Garisa, ji dema şer destpêkir û vir ve êdî ji bo gelê vê herêmê wateya jiyanê hatibû guhertin, ew jiyana ku berê di bin zilm û zordariya dijmin de dinaliya, bi şerê çekdarî re wateya xwe winda kir. Garisa ji sala 1989´an û şûn de bûbû wargeha gerîla û mîna ku ji sir û seqema zivistanê rizgar bûbe û bi hatina biharê şa bibe lê hatibû.
Êdî deh saliya şerê çekdarî hatibû pîrozkirin, lê di îsal de şer ji hemû salên borî dijwartir bûbû. Dijmin bi hemû hovîtiya xwe ketibû rê û bi paksaziyên mezin bi ser gerîla ve dihat. Dirûşma “an emê biqedînin, an biqedînin” ji aliyê dijmin ve li her derê dihate qotin. Lê gerîla jî li ser dirûşma xwe ya “an serkeftin, an serkeftin” tevdigeriya. Û li hemû deverên herêmê berxadanên mezin û destanên şer dihatin lidarxistin. Bi vî awayî hevrikiya ku di mehên pêşîn ên vê salê de hatibûn pê, hîn bi hemû dijwariya xwe didomiya.
Roj diçûn, meh dihatin. Êdî sal berve dawiya xwe diçû. Gerîla dîsa mîna her salî amedakriyên xwe yên kampan dikirin. Lê dijmin îsal ji bo ku gel û gerîla ji hev qut bike hema hema gundekî ku alîkariya gerîla dike li navçeya Garisa nehiştibû. Ango wan jî para xwe ji hovîtiya dijmin girtibû. An bi giştî hatibûn şewitandin, an jî hatibûn hilweşandin. Di encam de gundiyan koç kiribû û war li şûna xwe hiştibûn. Ew gundên ku bi hezaran salin hatibûn avakirin, êdî mîna kevalan mabûn. Tenê kundan li ser dîwarên şehetî dixwend. Tenê çend gundên cerdevan yên ku dijmin ji xwe re kiribûn pal û pişt li herêmê mabûn. Ew jî ji bona ewlekariya djimin li wir diman. Ango; li herêmê çend gundên ku dijmin hêzên xwe lê bi cih kiribûn mabûn. Lê, li çiyayên bilind dîsa parazvanên van çiyan, ên ku ji bona azadiya vê war û gelî têdikoşin diman; her çendî ku îsal bi germahiya şer borandibûn jî demsal dîsa ne mîna demsalên berê bû. Ango, bi rengekî xwezayî di dema zivistanê de hinekî wê şer bihata rawestandin.
Mij hatibû lûtkeya çiyayên bilind, êdî bê mij û moran nediman. Zivistanê xemla xwe nîşanî her kesî dida. Berfa spî kirasê xwe wekî xêliya bûkan raxistibû ser her deverî. Garisa bi hemû heybeta xwe bûbû yek reng. Rengê berfê hemû xeşikahiya Garisa dibin rengê xwe de veşartibû. Gerîla jî bûbûn mêvanê vî warî. Wan vê deverê ji xwe re kiribû war û ji bona hêviya xwe bi cih bînin wan tehemûla hemû sir û sermayan dikir. Lewma jî diviya ku grubek heval ji bona tedarîkên xwardemeniyê biçin gundê Ers da ku wê erzaqê ku berî niha wan li wir veşartibû derînin û ji bona yekîneya xwe bînin.
Piştî demekî dirêj em gihiştin wî cihê ku me erzaqê xwe lê veşartibû, hemû hevalan barê xwe amede kir û em li ser rêya xwe vegeriyan. Lê berê ku em ji gundê Êrsê derkevin, em li bin sincekî rûniştin û me bêhna xwe berda. Piştî vexarina cixareyekî êdî saet ber bi heftê êvarê ve diçû. Dinya hêdî hêdî tarî dibû. Em demekî meşiyan, lê bagerek wiha rabû ku êdî me nikaribû çavên xwe vekirana. Berf û baranek wiha dibariya ku her dever spî bûbû. Jixwe piştî ku em qederekî meşiyan, me fêm kiribû ku me rêya xwe şaş kiriye. Ji cihê ku em ketin ser rê û heya saet şeşê sibehê em di nava berfê de diçûn û dihatin. Her ku diçû ba û bahoz, berf û bagerê hêza xwe xurt dikir. Êdî wa lê hatibû ku çek ji serman bi milên me ve zeliqibûn. Êdî -hema hema yê me hemû hevalan- çok li me sist bûbûn û me hew dikaribû rêya xwe bajota. Rêya ku berê me dikaribû di nîv saetî de qut bikira, ji westandinê êdî bi sê saetan jî me nediqedand. Her çendî ku her hevalekî hemû hêza di laşê xwe de bi kar dianî da ku zû em ji vê rewşê derkevin jî, lê ji aliyekî ve giraniya bar û ji aliyê din ve ji bona bagerê ev hêz û viyan. Em sist dibûn û me mîna ku hêvî dikir nikaribû pêş ve biçin.
Ji nişkê ve xeber ji paş ve hat û gotin “Hevalê Aras û hevale Xerîb nikarin êdî bimeşîn.” Me hinekî li laşê da, ji bo ku rabin ser xwe û li gel me bimeşin. Lê herçî ev heval bûn mîna çûkekî ku hêlîna xwe di nava berfê de bijenin digotin: “Hûn xwe bigihînin hevalan, lê nexwe hûnê jî mîna me bibin.”
Her ku min li wan û rewşa ew tê de ne dinihêrt, hevaltiya me ya rojên dirêj mîna wê berf û bagerê dihate ber çavên min. Ew rojên ku em bi hev re digeriyan, dimeşiyan û dikeniyan hemû mîna kevalekî xwe dixistin goteya çavên min.
Her ku diçû berf bi dijwarî dibariya û rêya me xirab dikir. Piştî ku em hinekî ji herdu hevalên xwe Aras û Xerîb dûr ketin, hevalekî din jî got: “Hûn biçin!” Me hewl da ku em wî hildin ser piyan, lê canê wî mîna qalibekî bûzê lê hatibû, hew dikaribû xwe li ser lingan bigire.
Em dîsa neçar man ku wî hevalî li şûn xwe bihêlin. Ji aliyekî ve destê me ji wan hevalan qut nedibû, lê ji aliyekî din ve jî em neçar diman ji bo ku hevalên din rizgar bikin, me rêya xwe didomand. Piştî ku rê êdî gelekî dijwar bû, me her carê hevalekî bi dorê xwe di berfê de rê vedikir. Her carê hevalek dikete pêş û berf diçirand. Her ku em hinekî dimeşiyan me guleyek diavêt û destên xwe li lûleya çeka xwe digerand da ku piçekî germ bibe.
Piştî meşekî dirêj êdî ronahiya sibehê xwe hêdi hêdî nîşan dida. Cîhan vedibû, berf û bager jî xwe hildida cihên bilind. Me dixwest ku zû xwe bigihînin kaniya li jor gundê Şukal. Li nêzî kaniyê şkeftek hebû. Piştî saetekî em gihiştin nêzî şkeftê. Jixwe hevalan jî dengê çekên me bihîstibû û ew jî bi beza bayê dihatin hawara me. Em tev bi hev re çûn şkeftê. Bijîşk û hemû hevalan laşê me miz da, da ku xwîn lê bigere…
“Têbînî: Pîştî ku berf heliya ji hêla hevalan ve cenazê wan hevalan hatin dîtin û bi merasîmekî leşkerî hatin veşartin.”
Bahoz KOÇER
- Hûrgilî
Di dîroka kevneşopiya têkoşîna azadiyê de, çawa ku rista Botanê ya sereke heye, sala 2007- 2008 ‘an de jî ev kevneşopiya xwe da pêş. Egîdbûyîn, fedaîtî, welat, nîştîmanperwertî û hevrêtiya wê ku di dîrokê de xeleka pir gihandina hev û ji bo pêşerojê bikin mal jiyana xwe feda kirin. Egîdên wiha nasîn pir bi wate û bedew e, wek windahiya welat, windahiya we jî pir kûr e. Bi taybetî fermandarên ku bi keda xwe pêngava “Êdî Bes e” di pêşengtiya wan de pêş ket hevalên; Adil, Ferhat, Kurtay û Nûda bûn. Dîsa quryeyên ku li gel wan hevalan şehîd ketin, Rêber Kotolê, Berxwedan Ereb, Dara Efrîn, Şervan Selmas havaltiya kerwantiya nemiriyê bi wan re kirin. Hevalê Rêber li Başûr jî qûrye bû. Min li akademiyê jê pirsî bû, ji bo quryetiyê çi şert e? Wiha bersiv dabû; “yek cesaret, dudu serweriya erazî.” Hevalê Şervan ku bi cesaretek mezin şehîd ket, hevalekî nû bû, lê hevalekî jêhatî û firsend baş dinirxand. Ev taybetmendiyên wî bal dikişand ser xwe. Çawa ku hat yekser bû qurye. Di nav wê salê de gelek kom birin Besta, ji eyaletên hûndir, birin Başûr, ji Başûr birin eyaletên hûndir û derbasê Gabarê bûn. Koma Dêrsimê cuda bû, lê hemû jî bi hesreta Dêrsimê bûn. Hevalê Dr. Şehîd Hebûn aram û bê deng bû. Hevalê Cûdî li dijmin dabû û wiha Hevalê Xelîl rizgar kiribû. Hevalê Cûdî emsalê kevneşopiya Kurdên Êzîdî bû. Di rê de jî ji Hevalê şehîd Xelîl re gotibû; “heta ku ez hebim, ez ê te biparêzim.” Di qefîla(kafile) hevalên Dêrsimê de Aslan, Devrîm, Cûdî û hevalê ku piştre şehîd ket, Polat jî hebû. Di wî pevçûna ku hevalê Xelîl jê rizgar bibû de. Ne wî şehadeta Hevalê Xelîl bihîst, ne jî Hevalê Xelîl şehadeta wî bihîst. Hevalê Polat evîndar û şopdarê bi şêwaza Viyan jiyankirinê bû. Pir bi xwestek, wêrek û bi tedbîr bû. Ji tirba hevala Viyan ax anîbû û digot, min vê peywirê daye ser milê xwe û bi qasê ku ji destên min bê ez ê vê axê li Bakûrê Kurdistanê bireşînim. Em li Kato jî bi hevalê Xelîl re bûn û bi hev re hatibûn Bestayê. Li kêleka min bû, berê wî li kamerê û li ser milên wî bû. Di jiyanê de bi kêrhatî û bi hevalan re zû dibû yek. Li hemberê dijmin bi xwestekekê mezin têdikoşî. Taybetmendiya wî ya herî xweş rastiya senteza Kurdistanê bû, bi taybetmendiyên xwe yên rewşenbîrî re kiribû yek.
Ji min re xebatê Botanê yê pîroz ku çar beşên din temam kirîbû anî. Dixwest ku ji cîhanê re jiyana gerîla baş vebêje. Min jî, jê re got, tu peywirekê giştî û dîrokî bi cih tînî. Lê digot; ez ê bigerim û bibim Kurdistan î. Di vê rê de ez li cewherê xwe vedigerim û tevlî têkoşînê dibim. Ti tiştekê di nîvî de nemaye… Ew rê, ked û hewildana ku we da min ez ê layiqê we bim. Di pêşengtiya we de ez jî bi rûmet, hesiyet û nirxên moral ku we di jiyana me de avakirin, em careke din soza xwedî li derketinê didin. Weke ku te gotibû hevalê Xelîl em bi soz û peyman in. Hevalên perwerdekar ên mayinan ku sala 2007 û 2008’an de şehîd ketin; Zana,Tîrêj û Çiya, bi rastî jî wek navê xwe dişibiya çiya. Di operasyona îsal a li Katoyê tevî ku nûbû jî rista xwe bi zêdehî lîst. Di operasyona dawî de jî ji bo ku çeperê xwe bernede, derbeya dawî li dijmin da û balafira Skusikê îmha kir. Hevalê Kawa Amed ku li Mêrdînê şehîd ket, Bedran, Sîdar, Piling, Xweşmêr, Faik, Ekîn, Ararat, Şîno, Doza, Cemil û hevalên ku min ew nenasî ez li ber bîranîna wan bi rêzdarî bejna xwe ditevînim. Ji peşengtiya we ya nemir re wate, ji xuliqkariya we re wate û ez soz didim ku ez ê weke zindiyekî vê jiyanê şopdarê rêya bibim.
Boran Baran
11.10.2008
Besta/Pîro
- Hûrgilî
Her sal di destpêka demsala buharê de, tevayî jinên cîhanê û bi taybetî jî jinên şoreşger û milîtanên tevgera APO’yî roja 8’ê Adarê pîroz dikin. Ev rojek gelekî bi wate ye û cihek xwe yê taybet di dîroka têkoşîna azadiya jinê de heye. Ev ne tenê cejnek jina ye, di heman dem de jî nîşana berxwedaniya jinê li hemberî mejiyê zagona baviksalarî û desthilatdariya mêra ne. Ew rojek cîhanî ye û ji aliyê her netew û civakekê ve bi awayekî taybet tê pîroz kirin.
Roja 8’ê Adarê xwedî dîrok û raboriyek pir dirêj e, raboriyek tijî êş, kul, birîn, kûştin û zilm e. Berxwedaniya jinan a bê hempa, bedel û fedekariyên pir mezin her kes nas kir ku 8’ê Adarê wek roja jinên cîhanê bipejirînin.
Gelo çima bi taybet roja 8’ê Adarê?
Di sala 1857’an de Neteweyên Yekbûyî roja 8'ê Adarê weke roja jinên cîhanê qebûl kir.
Her çend ev roj di asta navnetewî de di salên 1970'ê de hatibe qebûlkirin jî, bûyer û daxwaza pîrozkirina vê rojê, ya weke rojeke hevbeş a jinên cîhanê rastî salên 1800’î tê. Di 8’ê Adara sala 1857’an de jinan li New Yorkê girevek li darxistin. Jinan bi gireva xwe daxwaz dikirin ku saeta wan a kar dakeve 8 saetan û heqdestekî wekhev ji wan re were dayîn. Lê belê di encama girevê de kargeha jinan hate şewitandin û bi qasî 100 jin di encam vê bûyerê de mirin. Her çend jinan bi girevê, daxwaza xwe dabin qebûlkirin jî, têkoşîna bi rêxistinî ya ji bo mafên jinan di salên 1900’î de destpê dike. Di sala 1903’an de li Emerîkayê ji bo parastina mafên jinan ên aborî, polîtîk û kesayetî "Kualîsyona Sendîkayên Jinan" hate sazkirin. Di yekşema dawî ya sala 1908’an de jinên sosyalîst li New Yorkê, ji bo mafên xwe yên dengdan, polîtîk û aborî meşek pêkanîn. Her wiha ev roj weke yekem xwepêşandana "roja jinan" tê qebûlkirin. Li Dewletên Yekbûyî yên Emerîkayê lêgerîna jinan a ji bo mafên xwe, di sala 1909’ê de jî, bi beşdariya 2 hezar kesî xwepêşandanek pêk hat û piştî vê xwepêşandanê bi beşdariya 20- 30 hezar jinên karkerên tekstîlê gireveke giştî hate destpêkirin. Karkerên jin, bi gireva xwe dixwestin ku şert û mercên xebata wan were başkirin û heqdestek baş ji wan re were dayîn. Kualîsyona Sendîkaya Jinan pêwîstiya jinên di vê girevê de pêşwazî kir û kefaleta jinên ku di vê xwepêşandanê de hatibûn girtin da.
Têkoşîna Jinên Emerîkî, jinên Ewrûpayê jî bandor kiriye. Di sala 1910’an de li Kopenhagê Konferansa Jinên Sosyalîst a Navnetewî ya II. hate li darxistin. Di konfresansê de Clara Zetkin derbarê rojeke jinan a cîhanî de ku jin karibin tê de daxwazên xwe bînin ziman, pêşniyar kir û pêşniyara wê hate qebûlkirin. Piştî vê biryarê ku rojeke teqez nehate diyarkirin, yekem roja Jinan a cîhanî di 19’ê Adara 1911’an de li Almanya, Avusturya û Danîmarkayê hate pîrozkirin. Girîngiya vê rojê ew bû ku qralê Prusyayê di sala 1848’an de hin reform mohr kiribû û di nava van reforman de jin ê karibin mafên xwe yên dengdanê bikarbînin. Lê belê ev reform nehate pêkanîn.
Pîrozkirina 8’ê Adarê weke roja Jinên cîhanê jî, di sala 1972’an de bi organîzasyoneke mezin a bi navê "Tevgera Adarê" ya li Sidneyê hate kirin, destpêkir. Piştî ku Netewên Yekbûyî navbera salên 1975-1985’an weke "Deh Sala Jinan Netewên Yekbûyî" îlan kir, di 16’ê kanûna 1977’an de jî 8’ê Adarê weke "Roja Jinên Cîhanê" îlan kir ku were pîrozkirin. Di salên piştî vê de welatên endamê Netewên Yekbûyî 8’ê Adarê weke roja Jinên cîhanê Pîroz kirin.
Li Kurdistanê yekem tevgera nûjen a jinan di pêşengiya PKK’ê hat pêşxistin. Bi sedan jinên Kurd tevlî şoreşa azadîxwaz bûn û li hemû qadên têkoşînê cih girtin. Li ser çiyayên Kurdistanê jinên Kurd li hemberî dewleta faşîst a tirk şerkirin û bi hezaran destanên qehremaniyê nivîsandin. Têkoşîna jina Kurd a şoreşger ne tenê li hemberî dagirkerên Kurdsitanê bû, di heman demê de, li hemberî mejiyê civakê yê ku derfeta jiyana azad nedida jinê bû jî, her wiha, têkoşîna jina şoreşger li dijî hemû nêzikatî û çemkên paşverû yên mêrên di nava şoreşê de bû jî. Jina Kurd a şoreşger, li hemberî dagirkerên Kurdistanê, li hemberî paşverûtiya civakê, li hemberî mejiyên desthilatdar ê mêr û di heman demê de jî li hemberî nêzikatiyên paşverû û klasîk ên jinê bi xwe jî têkoşîn dikir.
Têkoşîn û qehremaniya jina Kurd a di nava PKK’ê de, nêrîna civakê û ya hevalên xwe yên xort jî da guhertin. Êdî di Kurdistanê de ne jin jina berê ye û ne jî mêr mêrê berê ye. Di ronahiya felsefe û perspektîfên Rêber APO de bîrdoziya azadiya Jinê pêşket û pê re jî, rêxistina jinê jî pêşket. Hem partîbûyîna jinê û hem jî artêşbûna jinê di nava PKK’ê de bi bedel û fedekariyên pir mezin pêşket. Tevgera jinê ya xweser di sala 1988’an de jî, xwe weke Yekîtiya Jinên Welatparêzên Kurdistan YJWK çêbû. Her çû hêjmara jinê di nava artêşê û partiyê de zêde bû û di encamê de jî, pêwîst bû ku rêxistin jî firehtir bibê. Tevgera Azadîxwaz a Jina Kurd, di sala 1995’an de bi navê Yekîtiya Azadiya Jinên Kurdistan YAJK saz kir. Êdî têkoşîna azadiya bi giştî û ya jinê taybetî pir gav avîtibûn û pêwîstî bi partîbûyînê hebû. Ji lewra Yekîtiya Azadiya Jinên Kurdistan YAJK di sala 1998’an de weke PJKK ango Partiya Jinên Karkerên Kurdistan xwe kire partî. Di sala 2000’î de Tevgera Azadîxwaz ya Jina Kurd bi kongreya xwe ya 3’emîn a awarte li darxist û ji nû ve xwe weke “Partiya Jina Azad” PJA bi nav kir. Partiya Jina Azad PJA ji bo azadiya jinan têdikoşe. Di salên dawiyê de navê PJA hat guhertin û bû PAJK(Partiya Azadiya Jinên Kurdistanê).
Lê di sala 2005’an de, êdî tevgera jinan ji partiyê mezintir bû û gelek şax û milên tevgerê çêbûn. Êdî aliyê jinê yê leşkerî, siyasî, civakî û bîrdozî çêbibûn û pêwîstî bi komkirina van hemû xebatan dibin sîwanekê de hebû. Li ser perspektîfên Rêber APO, di buhara sala 2005’an de, Koma Jinên Bilind(KJB) hat ragihandin. Ev zagona jinê ya herî bilind e û di nava wê de hemû rêxistin û xebatên jinê yên li 4 parçên Kurdistanê û derveyî welat xwe rêxistin kirin. Rêxistinên jina şorşeger li Kurdistanê têkoşîna azadiyê didin ev in:
PAjk, YJA, YJA-STAR û Jinên Ciwan. Her wiha jî, li her perçeyekî Kurdistanê rêxistinên jinan ên xweser hene.
Jina Kurd a ewqasî bihêz û rêxistinkirî, garantiya serkeftina roja 8’ê Adarê ye. Jina Kurd a şoreşger ji bo pêşengtiya tevayî jinên kedkar û azadîxwaz ên cîhanê berendam e.
Ji Pênûsa Gêrîla
- Hûrgilî
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 7 Adarê de bi şev saet di 20:00 heta îro danê sibê saet 06:00 ji aliye artêşa dagirker a Tirk ve herêmên Şehîd Kendal, Şehîd Welat û Dola Kûranîş ên Heftanînê yên Herêmên Parastinê yên Medyayê bi obus û topên hawanê hatine bombekirin.
- Hûrgilî
Ji çapemenî û raya giştî re!
Tevî ku xûsûsa herî girîng a dewamiya agirbesta bi dewleta TC a dagirker re hatiye kirin rawestandina hemû karên leşkerî ye jî, hêzên devleta dagirker a Tirk li gorî vê tevnagerin, çêkirina rêyên leşkerî û qereqolan dewam dikin.
- Hûrgilî
ji gelê me û raya giştî re!
Dema ku em dikevine 8’ê Adareke ku em tê de ji her demê zêdetir nêzî azadiyê ne, em mîmarê tekoşîna azadiya jin Rêber APO û jinên tekoşer ên ku li hember pergala deshilatdariya zilam tekoşîn dikin silav dikin û 8’ê Adara wan pîroz dikin. Dîsa em şehîdên xwe yên qehreman ên ku bi berxwedaniya xwe ya efsûnî ve hafizayeke jin û kevneşopiya berxwedanê afrandine, bi rêzdarî bibîr tînin.
- Hûrgilî
Ji gelê me û raya giştî re!
Têkoşîna azadiyê ya Kurdistanê, pêvajoyên girîng ên meşa bi heybet a dîroka me dijî. Lehengiyên mezin ên ev pêvajoyên girîng afirandin, bi taybetî di meha Sibatê de bi milîtaniya afirîner a çalakiyên 'Hûn nikarin roja me tarî bikin' re careke din bûne gava mezin a bilindkirina berxwedanê.
- Hûrgilî
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 25'ê Sibatê de balafirên şer û keşfê yên arteşa Tirk a dagirker, li herêma me ya Zapê saet di navbera 11:20 û 17:00 de firiyane. Her weha di heman rojê saet di navbera 23:15 û 23:50 de tevgera balafirên şer dewam kiriye.
- Hûrgilî
Gelek caran derbar nezîkbuyînên KDP ango PDK me nerînên xwe dabûn diyarkirin. Her wiha me dema nerînên xwe anîbûn ser zimên jî me astengiyên ku PDK dijberî bizava şoreşgerî a Kurd de rolekî çawa neyînî jî leystiye diyarkiribû. Beguman nerînên me ser PDK bi dîroka PDK û kirinên we ve girêdayî bûn.
Herî dawî PDK li Kurdistane de carek din rolek çawa neyînî dileyze me di helwesta dij şoreşe Rojava dît. Dîsa dema şoreşa Rojava berve merhalek nû ve çû jî me carek din dît. Nemaze daxuniya dij Kantonên ku li Rojava hatin îlan kirin berçavane.
Em bala xwe bidin seranserî Kurdistan hemû gele Kurdistan dema kefxweşiya xwe û serbilindiya xwe nîşan dide, PDK tenê dij ve kefxweşiya hemu Kurdan derdikeve.
Em kûr û dûr neçin, ev helwesta bi tenê gotinek em kanin diyar bikin: na helwestek netewiye. Helwestek dijî netewbuyineye û heman dema parçekirina siyaseta Kurd di nav qada navnetewî deye.
Wek din jî em bala xwe bidin, PDK wek hat gotin tenê dij berjewendiyên gelê Kurdistan dernakeve, heman deme di nav qada navnetewî û qada seranserî Kurdistan de teşhîra Kantonan dike. Û e çava dij van Kantonan derbikeve ji diyar dike.
Çima PDK hena dema avakirina xwe hatanî îroj helwestek wilo negatîf dijberî tevgere Kurd bi giştî leyestiye û her wiha dileyze?
Helwestên PDK ango Barzanî yên pirr qewn mirov kare bi nezîkatiyen feodalî îzah bike. Di Kurdistan’e de feodal her xwe wek xwadiye Kurdistane dîtine. Berku bav û kalên feodalan, ango aşîrên mezin û begên van, wilo ferbûne. Kurdistan zêwiyek bav û kalên vane û ew jî cotkare ve axêne. Ango Kurdistan keriyek peze û ew jî şivanên vî pezîne.
Goraniya xwe malbatên mezinin, goraniya xwe dîrokak van heye, goraniya xwe nav gelê Kurd de cîhek wan heye. Her wiha, her wiha, her wiha...
Ruxmek Barzanî ne malbatek ango aşîrek, begetiyek welene jî çima ewqas dijbertiya berjewendiyen gelê Kurd û dijbertiya tevgerên Kurdistan dikin?
KDP; Kurdistan, rastî jî mulke xwe dibîne, ji bona vê divê seranserî Kurdistan tu rexistinen dervayî KDP nebin. Bi vê helwesta neyînî raboriya xwe tijiye. Çava şoreşgerên Rojhilate Kurdistan katlkir û pera jî xwe li ser van ferz kir, heman tişt li Bakure Kurdistan de ser şoreşgerên Bakurên Kurdistan wek Dr. Şivan, Sait Elçî meşand. Ew katlkirin, pera jî rexistinên van kirin destên xwe. Ev hemû tera nekirin berambere şoreşgerên Başure Kurdistan çi kirina jî herkes dizani. Nivîsek din de em e karinbin ser katlkirinên şoreşgerên Başure Kurdistan binîvîsînin.
Kurtayî KDP dîroka nez a Kurdistan de rolek pirr erenî ne leyîstiye û muxabin hena jî na leyze. Hena îro jî kuderê tevgerek Kurdî resen derketiya xwestiye bitepîsine, xwestiya bi xwe girebide. Xwestiya bi pere û çav tirsandine bedeng bike.
Em hîç dur neçin, hena îro li Başure Kurdistan kîjan tevger ango partî kare li Behdînan bi rihetî tevbigere. Kîjan rexistin kari xwe bi rexistin bike. Dibe ku herî zede em ve pirse tevgera îslamî pibirsin, ka KDP çiqas re dide ku tevgera îslamî xwe tevger bikin?
Ka nave ve KDP ango PDK’ye? Em bîra nekin, Ev tîpa D jî bona Demokratîk hatiye şuxlandine.
Puxteya gotinê, KDP dixwaze li Kurdistan bibe yek partî. Herkes bikeve nav siya van. Herkes tenê bikeve nav xîzmeta van. Çawa be hemû cîhana emperyal pişt vane. Çawa be pere xwe zafin. Çawa be bi dewletên dagirker ve peywendiyên xwe pirr xortin. Çawa be petrole Başure Kurdistan deste vandeye. Çawa be dewletên emperyal pedîvîyek bi gopalek ledane heye û ev gopal jî amadeye. Her wiha, her wiha, her wiha....
Dewletên emperyal dij şoreşa Rojava’ne we deme KDP jî dij şoreşa Rojava’ye.
Dewletên dagirker dijî soreşa Rojava ne we deme KDP jî dijî şoreşa Rojava’ne.
Şoreşa li Rojava’ye Kurdistan de tevgerek resene, we deme ev rexistina ango tevgera resen û dervayî berjewendiyên KDP’ye, xetere. Tevgerên xeter gerek werin tepisandin. Ango werin şikandin.
Şoreşa li Rojava heman deme tê wateya ku serweriya KDP ne tene li Rojava tekbiçe, heman dema seranseriya Kurdistan de monopolo ser bingeha peran hilweşe. KDP bi peran-him jî bi pereyên dewletên emperyal-hewl dide Kurdistan giştî têxe bin siya xwe.
Lê muxabin her xeyal pêk nayên. Henek xeyal wek xeyal û xewnan dimînin.
Tirk gotinen wan heye, dibejin ku “mirîşka birçî yeqîn dike ku nav ambara garisan de ye.”
Em bi aşkerahî bejin ku, kî îroj dij şoreşa Kurdistana Rojava derbikeve ew bila baş bizanin ku dahutiya van ne birqok û ne ronahiye.
Carak din em bi hemû hêza xwe derdore Şoreşa Rojava kom bibin û bejin bijî her bijî Kantonên Rojava...
QASIM ENGÎN
- Hûrgilî
ji çapemenî û raya giştî re!
Artêşa dagirker a Tirk li ser sînorê Qilabana Şirnexê û Herêma Heftanînê dewam dikê. Artêşa Tirk bi israr dixwaze qada Şehîd Kendal a di nava sînorê herêma Heftanînê a ser bi Herêmên Parastinê yên Medyayê bi dest bixe.
- Hûrgilî