Barış kelimesi herkesin dilinde. Ancak barış kelimesinin hak ettiği gibi bir değer biçilmediği de o kadar bir gerçektir.

Kürt halk önderliği barışı tanımlarken şöyle söylüyor:

“Barış kelimesi kapitalist modernite koşullarında tuzak yüklü bir kelimedir. Doğru tanımlanmadan kullanımı çok sakıncalıdır. Bir kez daha tanımlarsak, barış ne tümüyle savaş halinin ortadan kaldırılmasıdır, ne de bir tarafın üstünlüğü altındaki istikrar durumu ve savaşın olmaması halidir. Barışta taraflar vardır; bir tarafın kesin üstünlüğü söz konusu değildir ve olmaması gerekir. Üçüncüsü, silahlar toplumun öz ahlâki ve politik kurumsal işleyişine rıza gösterme temelinde susturulmaktadır. Bu üç koşul ilkesel barışın temelidir. Gerçek bir barış bu ilkeli koşullara dayanmadıkça anlam ifade etmez.”

Kürdistanlı halklar barışa Kürt halk önderliğinin çizdiği bir bakışla bakıyorlar. Bunun için her zaman barış barış diye haykırıyorlar. Kürdistanlı halkların anladığı barış onurlu olanıdır. Kimliklerinin kabul edilişiyle ortaya çıkacak olan bir barıştır. Dillerinin, kültürlerinin, örf adetlerinin, tarihlerinin ve de benliklerinin, eşit ve adaletli bir ortamda kabul edildiği ve bunları yaşamaları için oluşmuş ya da hayal ettikleri bir barış ortamıdır.

Dikkat edilirse Kürtler başta olmak üzere bu toprakların ezilmiş ve horlanmış tüm insanları en çok barış sözcüğünü kullanmaktadırlar.

Bugün Kürdistan'da bir araştırma yapılsa ve bir soru olarak “en çok kullanılan kelime hangisidir(?)” deseler, kesinlikle en büyük oy oranıyla “Barış” sözcüğü olacaktır.

Öyle ki evladını gerilla olarak kaybeden anneden, eşini failleri belli olupta bir türlü yargı önüne çıkarılmamış olan katillerce kaybeden anaya, işkencelerden geçmiş çocuk yaştan gençlerden, camilerden hak yolunda namaz kılan nur yüzlü meleye, düşmanın çeşitli okulları ve kurumlarında cinsel taciz ve istismara uğramış genç kızdan, eğitim ortamlarında horlanan gençlere, devletçe onlarca kez hakarete uğramış aydınından sivil toplumcu olarak polisin gazını yiyen aktivistine kadar Kürdistanlıların hemen hepsi barış diyor.

Dikkat edilirse en çokta şehit gerillaların cenazeleri kaldırılırken analar, barış anaları haykırıyor barış sözcüğünü. Öyle ki “em barışê dıxwazın, barışê” diyerek haykırıyorlar. Binlerce, yer yer on binlerce insan seli gerilla cenazelerinin arkasında yürürken, yürüyüş kortejinde yer alanlara mikrofonları uzatsanız verecekleri cevap: “em barışê dıxwazın, barışê” olacaktır.

Gerçekler böyledir. Ve gerçekler çıplak olmayı sever derler. Gerçeklerin üstü örtülemez. Kürdistan'da 30 yıldır aralıksız bir savunma mücadelesi ya da savaşı veriliyor. Kürtlük ve bu topraklarda yaşayan halklar yeniden adeta küllerinden ayağa kalktılar. Yeniden kendileri olmaya başladılar. Yanı başında duran binlerce gerillaya güvenerek öz benlikleri, öz güvenleri günlük olarak arttı. Buna rağmen her ortamda, her yerde, her mitingde,  her gösteride,  her yürüyüşte, her konuşmada, her serzenişte, her haykırışta, her protestoda, her toplantıda, her konferansta, her kongrede, her etkinlikte, her kültürel şenlikte, her skeçte, her tiyatroda, her pantomimde, her hikayede Kürtler: “em barışê dıxwazın, barışê” diyorlar.

Kürtler günlük olarak “em barışê dıxwazın, barışê” derken Türkiye’de Türkler ya da beyaz Türkler ne diyor? Bırakalım beyaz Türkleri ve Türkleri, Türkiye’de sosyal demokrat kimliği maske olarak kullanan bir CHP bile savaş istiyor. Biz ulusalcı, ırkçılardan söz bile açmıyoruz. Gidin, bakın Türkiye’de kaç kişinin ağzından barış kelimesi çıkıyor. Bu barış kelimesini sarf edenlerin oranlarına bakın, genele vurulduğunda neredeyse cüzi bir orandır. “Türkiye halkları çözüm istiyor” derken gidin yakından bakın sarf ettikleri: “tek bayrak, tek devlet, tek vatan, tek dil, tek marş, tek din” ve tek tek teklerdir. Barış kelimesi burada pek görülmüyor.

Evet, yeniden belirtelim, barış kelimesi Kürtçedir. Bırakın siz Türkiye’de bu kelimenin ara sıra konuşulmuş olmasına. Hele hele iktidar cephesinde makyaj olarak kullanılmasına hiç aldanmayın.

Barış kelimesini Kürtlerin günlük olarak adeta bir amentü haline getirdiğini inanmayanlar gelip bir gün değil birkaç saat Kürtlerle yaşasın. Barış kelimesinin Kürtçe bir kavram olduğunu hemen anlayacaklardır. 

Hayri Engin