Kürdistan özgürlük savaşçılarının en başlıca görevi Kürdistan’da Kürt halkı başta olmak üzere bu topraklarda yaşayan tüm halkları korumaktır. Kürdistan Halkları gerillanın var olma gerekçesidir.
Gerilla, Başkan Apo’nun 21 Mart günü milyonlarca insanın şahitliğinde tüm dünyaya yaptığı barış çağrısı ardından,büyük bir özveriyle bu çağrının gereklerinin yerine getirilmesi için elinden gelen ne varsa yapmaya çalışmıştır. Başkan Apo “Kuzeyden Güneye geçin” dediğinde ise gerilla Güneye çekilmiştir.
Başkan Apo: “Bugün yeni bir dönem başlıyor.Silahlı direniş sürecinden, demokratik siyaset sürecine kapı açılıyor.Siyasi, sosyal ve ekonomik yanı ağır basan bir süreç başlıyor; demokratik hakları, özgürlükleri, eşitliği esas alan bir anlayış gelişiyor.
Biz, onlarca yılımızı bu halk için feda ettik, büyük bedeller ödedik. Bu fedakarlıkların, bu mücadelelerin hiçbiri boşa gitmedi. Kürtler öz benliğini, aslını ve kimliğini yeniden kazandı."Artık silahlar sussun, fikirler ve siyasetler konuşsun" noktasına geldik. Yok, sayan, inkar eden, dışlayan modernist paradigma yerle bir oldu. Akan kan Türk’üne, Kürt’üne, Laz’ına, Çerkez’ine bakmadan insandan, bu coğrafyanın bağrından akıyor” demişti.
"Artık silahlar sussun, fikirler ve siyasetler konuşsun" cümlesi üzerinde durulması gerekli olan temel bir cümledir. Bu cümleyi ısrarla en çok Türkiye hükümeti ve Türkiye hükümetine yakın duran çevreler kullanmışlardır. Silahları gerilla susturdu ancak devlet ve Türkiye hükümeti siyasetin konuşmasının önünü açmadı, açmadığı gibi fırsat buldukça daha fazla siyasetin önünü tıkayan bir rol oynadı.
Gerillanın Güney Kürdistan’a çekilmesinin temel bir nedeni siyasetinin önünün açılması meselesiydi. Siyasetle var olan sorunların önünün açılmasına bir şans verilmesiydi.
Peki, bu şans kullanılmış mıdır? Öyle görülüyor ki hayır!
Kürdistan ve Türkiye’de halen yaklaşık on bin (10.000) siyasetçi, sivil toplumcu, kültürcü, gazeteci, tıpçı, seçilmiş, aydın, çocuk, ana, yaşlı, imam tutsaktır. Siyasetin önünün açılmasının en önemli kriteri bu tutsakların serbest bırakılmasıydı. Eline silah almayanların halen ısrarla tutsak tutulmalarına devam edilmesi tek kelimeyle, “silahların susmasına son verilmesi” mesajıydı.
İkinci önemli bir durum ise gerilla eylemsizlik ve ateşkes ilan etmişken, TC devletinin dünyada eşine ender rastlanan bir tarzda Rojava Kürdistan’ına saldırmasıdır. Dünyanın her yerinde Kürtleri diplomatik olarak kuşattıkça kuşatıyor, bu yetmiyor bu kez çete bile diyemeyeceğimiz çevreleri silahlandırarak Kürtlere saldırır hale getiriyor. Kürtler Rojava’da 19 Temmuz 2012 günü ilan ettikleri devrimlerinin kazanımlarını daha ileri götürmek için tüm imkanlarını seferber etmişlerken, Türkiye cumhuriyeti devleti, ipini koparmış ne kadar güruh varsa Rojava Kürtlerine karşı silahlandırarak savaştırıyor. Bu yetmiyor kendisi de giriyor. Bu yetmiyor Kürtlere ekonomik ambargo uyguluyor. Kendisinin yaptıkları yetmeyince bu kez KDP’yi harekete geçiriyor. Sınırları bu kez KDP’nin eliyle kapattırıyor. Bunlar yetmeyince dünyanın hileleriyle Hewler üzerinde Rojava Kürtlerini etkisiz kılmak için herşeyi ama herşeyi yapıyor.
Sözü uzatmadan, gerilla bu duruma sürgit sessiz kalmaz ve kalamaz da. Tutsak siyasetçiler bırakılmazsa, Rojava’ya ilişkin saldırılar sürerse gerilla ve gerillaya yakın duranlar kendi cevaplarını kendi tarzlarında verirler. Meşru savunma hakkı dünyanın her yerinde meşru savunma hakkıdır. Temel değerlerimize bu kadar pervasızca yönelmek tek kelimeyle meşru savunma hakkımızın kullanılmasının haklı gerekçelerini fazlasıyla oluşturmaktadır.
Kasım Engin