Yine mücadelenin doruğa ulaştığı dönemlerin heyecanındayız...

Bir tarafta yoksul bir halkın, yeni bir dünya yaratma umudu yaratan esaret altındaki Önderliği, diğer tarafta 5000 yıllık bir kültürün son beş yüz yıllık şaşalı tezahürü...

Yine kıyasıya geçen bir sürecin Önderlik inisiyatifinde ilerleyişini izlemenin zevkindeyiz.

Bir tarafta daracık bir odada başlattığı süreci adım adım ilerleten bir Önderlik, diğer tarafta tüm imkanlarıyla sıkışıp daralan bir devlet...

Yine karmaşıklaşan sürecin tüm detaylarını çözümleyebilmenin rahatlığındayız.

Bir tarafta geçmişimizi aydınlatan, günümüzü anlatan, geleceğimizi çizen bir öğreti, diğer tarafta gizleyen, çarpıtan, her gün daha fazla dağılan dogmaların pozitivist versiyonları...

Yine onurlu bir birliktelik için tüm fedakarlıklara rağmen kalleşçe vurulmanın öfkesindeyiz.

Bir tarafta en değerli varlıkları olan evlatlarını toprağa verirken bile “barış” diye haykırabilen, dünyanın en onurlu kadını olan Kürt anaları, diğer tarafta ipini kimin çektiğinden habersiz, arkadan vuranlara alkış çalmaya alıştırılan toplumun medarı iftiharları...

İşte biz, heyecanını, zevkini, rahatlığını, öfkesini yaşadığımız bu günlerin gecesinde, olmuşsa birkaç saatlik gerilla yürüyüşünün ardından, sonraki günün hazırlığı için yine birkaç saatlik dağ uykusunun öncesinde yıldızlarla baş başa kalmaktayız.

Biz ve yıldızlar... gecenin sessiz ve sadık dostları.

Onlar her zamanki gibi, aralarına yeni karışmış Karker, Cihan, Şiyar ve Hogir ile birlikte, en dipsiz karanlıkta yanımızda olacaklarını, en uzaktayken içimizde olmayı başarabileceklerini, hiç umudumuzun kalmadığı yerde bize umut olacaklarını hatırlatmaktalar.

Biz ve yıldızlar... gecenin sessiz ve sadık dostları.

Biz de her zamanki gibi, bu günleri zafere ulaştırana kadar dostluğa leke sürmeyeceğimizin, halkımızın her gün kulaklarımıza fısıldadığı “intikam” sözcüğünü, geçmişte olduğu gibi gelecekte de günü gelince gerçekleştireceğimizin, alnımızın akıyla bir gün ama mutlaka bir gün onların arasına karışacağımızın sözünü yineliyoruz.