Kî dikare li dîmena destê mirovekî şoreşger û azad hatiye kelepçekirin, binêre? Mirovên ku dilê wan qerisîne, dibe ku lê binêrin û mîna serkeftinekê ji bo xwe
binirxînin. Lê belê mirovên xwedî wijdan bi hêsanî nikarin li vî dîmenî binêrin. Ji bo vê rojê bînin bîra we despêkê em dikarin ji vê pirsê destpê bikin?
Wê kînge mirovahî di hundirê aramiyekê de bijî? Gelê Kurd û gêrîla dibêjin gava ku Rêberê gelê Kurd Abdullah Ocalan azad bibe, hingî wê mirovahî di hundirê aramiyekê de jiyan bike. Gelê Kurd mîna berê tarîtiyê tehemul nake û napejrîne. Ji ber vê yekê roja 15 ê Sibatê ti carî nayê jibîrkirin. Ew rojên ku mirovahî di dil û mejî de dane hejandin ne mumkine ku werin jibîrkirin.
Di vê rojê de bûyerê ku hatine jiyîn bi riwê xwe yê mekruh nehatine nivîsandin û nehatine mehkûmkirin. Di roja 15 ê Sibatê sala 1925 an de ew komploya ku li ser Şêx Seîd hate kirin, kesekî dengê xwe nekir û herkesî qurpand. Bêdengiya ku hate jiyîn Şêx Seîd ber bi sêdarê ve bir. Lê belê di vê demê de gava ku roja 15 ê Sibatê nêz dibe, dilê her kesî mîna volaqanê dikele û dixwaze di cihekî de biteqê. Kî xwe dixapîne û dibêje ev roj jî wê were jibîrkirin. Mirovên Kurd gava ku di vê rojê de rojî digrin, tînin bîra xwe ku di vê rojê de tarîtî ew dorpêç kirine û wê tarîtiyê lanet dikin. Dilê ku cemidîne û mejiyê ku hatine pûçkirin lanet dikin.
Helbet ev roja tarî netenê di roja 15 ê Sibatê de tê bîra me. Her ku ciwanekî Kurd di kolana de tê şehîdxistin, her ku zarokekî Kurd di wan zîndana de têne perçiqandin, her ku rondik ji çavên dayîka têne xwarê, her careke ku jinên Kurd êş dikşînin û her ku sîstema deshilatdar berdewam dike, roja 15 ê Sibatê tê bîra me, ji ber di vê rojê de gelê Kurd her tiştekî xwe wenda kiriye. Eger roja 15 ê Sibatê were jibîrkirin ev tê wateya ku em serê xwe li dijberî komplogeran ditewînin.
İro li ser gelên bindest komkujiyên ku di dîrokê de hatine meşandin tenê jiyîn. Lê belê komkujiya ku li ser gelê Kurd tê meşandin netenê fizîkî ye. Di heman demê de li ser gelê Kurd komkujiya çandî jî tê meşandin.
Êşên heyva sibatê mîna şêlava di dilê gêrîla de diherike. Bi wê şêlavê re kîn, kebir û intîqam mîna pêlên dijwar diherike. Tenê azadkirine Rêberê gelê Kurd Abdullah Ocalan wê rê li pêşiya vê şêlavê bigre.
Roja 15 ê Sibatê hemû hevalên gêrîla li dahûrandinên Rêber APO temaşe dikin. Her gêrîlayek di vê rojê de kesayeta xwe lêpirsîn dike. Ji bo bikarbin vê rojê vala derbixînin xwe ji têkoşîneke xurt re amade dikin.
Her wiha divê ciwan û jinên Kurd jî erkên xwe li hemberî vê pêvajoyê bibînin. Ji ber ku ew ê pêşengtiya têkoşînê bikin. Her dayikeke Kurd pêwîste çanda Kurdîtiyê biparêze. Zarokên xwe fêrî ziman û çanda Kurdîtiyê bikin, ev jî erkekî ji dayikan tê xwestin e. Heger neyar qelsbûneke biçûk di têkoşîna me de bibîne wê bêrehm êrîş bike. Ciwanên Kurd bi giyanê xwe yê germ û şêt wê serkeftine bidest bixin û roja 15 ê Sibatê wê vala derxînin.
Fîraz Bagok