Ka hele li wî binêrin, li rûyê wî binihêrin.
Ji bona xatirê Xwedê ji min re bêjin.
Li ser navê mirovantiyê, piçek hîsek hey di rûyê wî kîmyasalcî, mêrkûj û axa de.
Ji bona xatirê Xwedê ji min re bêjin.
Li ku derê hatiye dîtin ên bêkok bûne xwedî exlaq?
Ji bona xatirê Xwedê ji min re bêjin.
Li ku derê hatiye dîtin ku dewşirme rewa bûne?
Ji bona xatirê Xwedê ji min re bêjin.
Çi karê van dewşirmeyan li Kurdistan, li Enatolya, li Trakyayê hene û ji bilî nîjadperestî, celadî û bikaranîna çekên kîmyevî tu marîfeteke wan nîn e?
Çawa çêdibe ku tu ji wan ne tirk in û dibin tirkên herî har û şoven?
Ji bona xatirê Xwedê ji min re bêjin.
Ma di nava van kîmyasalcî, mêrkûj û axayan de ku li Kurdistan, Enatolya û li Trakyayê gelek canên ciwan binax kirin yek tirkek heye?
Xeleke kor a şerê li Kurdistanê dimeşe, vaye di vir de veşartiye.
Yên ku bêkok, yên berhevkirî, di rastiyê de bê ax in.
Vanan bê çand in û nirxa wan jî nîn e.
Vanan bê esl in. Xwarinen bi horman çawa bin, ew jî wisa ne.
Vanan sûnî ne. Razber û çêkirîne. Vîrûsên herî bi xeter in.
Çawa ku vîrûsek bi keve şaneya bingehîn û şaneyan yek bi yek tune bike û şûna şaneyê bigire, ev berhevkiriyên bêkok jî jî wisa ne.
Ev berhevkiriyên bê kok ji dêran hatin. Ji Ûskûpê hatin. Ji Selanîkê hatin. Ji Qirimê hatin. Ji Dûbrovîkê hatin. Ji Lehistanê hatin. Ji Endûlûsa Îspanyayê hatin.
Xweberdan desthilatiyê, xweberdan qesrên osmaniyan û partiya Îtîhatî Terakî sazkirin û bûn tirkên herî har.
Xweberdan terîqatan, xweberdan cemeatan û bûn sentezvanê tirk-îslam ên herî har.
Çi kirin?
Ji ber ku kokên wan li welatê me nîn bû.
Çanda wan li welatê me nîn bû.
Ne gengaz bû ku bi bêkokî û bêçandiya xwe li desthilatiyê bi cî bibin.
Wisa allem-kullem kirin ku, nîjadperestiya ku îcada Ewropa bû li welatê me bi cî kirin.
Vê jî li ser navê nûjeniyê û li ser navê pêşketinê kirin.
Vê li ser navê tirkîtiyê kirin.
Û di encamê de desthilatiyê xistin dest xwe.
Bûn general, bûn karsaz, bûn profesor, bûn serokomar, bûn serokwezîr, bûn mûşteşar û gewixîne ser welatê me. Li Darahênê, Geliyê Zîlan, Agirî, Dêrsim û li gelek deveran bi deh hezaran bav, kal, pîrê me şewitandin, wêran kirin Kurdistanê. Zikê dayîkên me çirandin bi qezetûreyan.
Li Enqerê bûn kemalîst,li Stenbolê bûn sermeyedar û xwediyê palûkeyan.
Li bajarên Kurdistanê Dêrsimê bûn laîkvan. Bûn elewî. Li Meletî, Mereş, Sêwas, Elezîz, Erzirom, Riha û Dîlok bûn ûlkûvan. Li Amedê, Batmanê, Wanê û Çewlikê jî carnan bûn nûrcî carnan jî bûn hîzbil-şeytan. Li Şirnexê, li Colemêrgê jî bûn cahş û çete.
Xwe kirin hezaran sûretan.
Vaye ji van berhevkiriyan ê herî rojevî jî axayê kîmyasacî û mêrkûjan, Başbûgê kîmyasalcî mêrkûj axa ye.
Di 1998’an de dema ku li artêşa duyemîn bû, ew bû li li çiyayê Kela Kora çiyayê Cudî fermana bikaranîna çekên kîmyevî da.
Di 2005’an de ew bû li Çiya Reşka Colemêrgê fermana çekên kîmyevî da.
Di sala 2009’an de vê carê cî Geliyê Zap. Dîsa yê ku fermana çekên kîmyevî da ew bû.
Yê ku van hemûyan dike ew bû.
Radibe nizanim dibêje, ev çi axa ye, ev axayê çi ye.
Axayê esasî, hem jî axayê kîmyasalcî û mêrkûj Başbug e.
Ji ber vê yekê ye ku gelê me pankarta “Vebûna Kîmyasalî” vekirin.
Ozgur Bîlge