1994 yılının yarısını boydan boya kaplayan çalışmalarımızın, en özlü ve yeni sayfalarını açmaya çalışırken, iddialı değerlendirmeleri esas yönleriyle ortaya koyduk. Hatta denilebilir ki, en iddialı, yeni bir okul anlamına gelebilecek yaratıcılığı mümkün kılarken, aynı zamanda emperyalizmin, özellikle günümüzde karıncalaştırdığı insanı, tekrar temel özellikleriyle yaşam iddiasında tutmak ve bu anlamda direnişçiliği ortaya çıkarmak, onunla birlikte kendi düşmüş insanlarımızın temelinde, bunu gerçekleştirmek sandığınızın çok üstünde önemli olan bir kazanımdır. Eğer gerekleri ısrarla yerine getirilirse, yaşamda, onun savaşım ve her düzeyde gelişimine de büyük yansıtılacak ve kavrayış politik bir noktada iç içe başarıyla yürütülecek bütün özelliklere sahiptir.

Tabii ki, ister bunu alın, ister almayın, biz bunu tarih için yapıyoruz, ilkelerimizi insanlarımız için oluşturuyoruz. Sizin sıradan deneysel bir grup olmanız bizim için o kadar önemli değildir, ama olursanız sizin için çok iyi olur. Biz bu çözümlemeleri sadece sizin hatırınıza yapmıyoruz. Zaten değerlendirme gücünüzün zayıflığına da bakmıyoruz, size söylenecek olan, hatta bütün partide “iyi yaşıyorum, bağlıyım” diyenlere ilişkin söylenecek olan, mümkünse saygılı ve duyarlı olmaktır. Ülkede gerçekliğimizi bu temelde yaşama ve çok iddia ettiğimiz gibi, savaşa yol almaya giderken, bağlı kalmayı biraz bilin.

Çokça yaptıklarınız, sandığınız gibi değil. Bizim bütün yönleriyle ortaya koyduğumuz gibi, saygıyı bu anlamda söylüyorum. “Kişiliğim var, özüm var, bağlı kalacağım” diyorsunuz. Gençsiniz, göstermekte iddialı olabilirsiniz. Kendi örneklerinize bakın. Yaşam karşısında bir hiçlik, yaşama karşı çok büyük saygısızlıklar söz konusu. Hâlâ yaşam bizim için savaştan geçtiğine göre, savaş gerçeğine yaklaşımlar, görüyorsunuz ki çok geri, yenilgili, çok soylu savaş yürütücüsü yok; savaşta derinleşen, iddialı olan kişilikler gelişmiyor. Fakat savaş çok soylu, önemli bir erdem, çok dönüştürücü ve yüzyılların dönüştüremediğini on yılda kesin dönüştürebilir.

Eğer gerçekten savaş istiyorsanız bunlar çok önemli. Ben sizin savaşa yaklaşımınızdan sadece ürküyorum, dehşet duyuyorum ve öfkeliyim. Bizi en çok öfkelendiren savaşa yaklaşımınızdır. Benim için savaş, ateşle oynama sanatıdır veya ateşle insanı temizleme hareketidir. Kendinize bakın; değil ateşin körükleyicisi olmak, onun bir moloz yığını içinde tutuşan tipi oluyorsunuz.

Yaşadığınızı, savaştığınızı sanıyorsunuz. Yiğitlik meydanı ortada. Romalılar neden gösterişliydiler? Onların ilk tanrısı savaş tanrısıydı. Roma bütün büyüklüğünü doğru savaşmaya ve onun sonuçlarını yaşama dönüştürmesine borçlu. Sizi savaşçı saymamızı istiyorsunuz ama kendini savaşa göre pişiren adam bizim karşımızda böyle mi durur veya savaş görevlerine böyle mi yaklaşır? Biraz kendinize ve ölçülere bakın ve anlayın. Ben biraz göstermeye çalıştım, yaşamak istiyorsan böyle yapacaksın, savaşmak istiyorsan böyle yapacaksın. Ama sizde büyük ciddiyet, kavrayış yok. Bunlardan sizi sorumlu tutmaya gerek yok, çünkü yetiştiğiniz okul, düşmanın askeri olmak, kocakarılık, alçaklık okulları sizi bu hale getirmiş. Siz o okulun talebeleri olarak geliyorsunuz. Bizim de sertliğimiz, affetmezliğimiz bu noktadadır.

Yeni bir okul kurduğumuzu ve bu okulun kesin ilkeleri ve yaşam gelenekleri olduğunu göstermek istiyoruz. Bu okulda zayıf kişilik kalamaz, köle kişilik olamaz; beceriksizlik olamaz, görevler karşısında duraklama, çözümsüzlük, tıkanma olamaz! Madem bu okuldan mezun oldunuz, yaşamla savaş gerçekliği karşısında yenilmez misiniz, ikirciksiz misiniz, her şeye hükmeden tarzı temsil ediyor musunuz bunu göreceksiniz. Buranın özelliği budur. Böyle bileceksiniz, yoksa hiçbir şey olamazsınız. Bu okulun bütün gerçeği budur. “Bu okuldan verim aldım” diyen, yaşam karşısında yenilgiye düşmez, savaşın her sorununa, mücadelenin her yerinde her soruna çözüm bulur. Eğer sahtekâr değilseniz, kendinizi aldatmıyorsanız, burada söylenenle başarırsınız.

Bizim okulumuzda yaşamaya bu kadar yenilgili, bitik, bu kadar öfkelendirecek kişiliklerle gelmeye cesaret edemezsiniz. İşte size eğitim fırsatı, kendinizi yetiştirin. Gerçekten insan sizden başardığınıza dair bir şeyler ummalı, bunu istemek çok mu fazla. Hiçbir başarı, şeref sözünüz olmayacak mı? Hiç mi bir işi doğru planlamaya, ilerlemeye ihtiyacını yok. Hep yenilgi, hep bozma, hep kaybetme kader midir? Değilse, o zaman niye hep sözle hazırsınız. Ben hiç birinize, “al sana bir görev” diye dayatmada bulunmadım. Tam tersine, hepiniz geldiniz, ağırlık teşkil ettiniz. Yoksa ben daha değişik de çalışabilirdim. Ama geldiniz “savaşa hazırım” diyene bir baktık ki, kendini dayatmış. İnsan biraz saygılı olur. Madem böyle bir savaş istediğiniz var, onun esaslarıyla uğraşın. Ama gidilen her yerde sözüyle, eylemiyle bizi öfkelendiren bir kişilik var.

Biz, kişiliğimizle söz ve hareketlerimizle halkımızı zora sokacak tutumlara girmemeye, bilakis en yüce saygıyı tutturmaya çalışıyoruz ve bunu bütün savaş zorluklarına rağmen yapıyoruz. Çünkü biz görev adamıyız, ilkeler için yaşamayı esas alanlarız. Size göre öyle de olur, böyle de. Hayır! Benim için hiçbir zaman sandığınız gibi olamaz! Bir saniye bile yaşamam, öldürseniz de ezik ruh haliyle, kendinden taviz veren kişilikle yaşamam.

Siz, her şeyle uzlaşıyor, yenilgiye “hoş geldin” diyorsunuz, her türlü çirkinliklere de “hoş geldin” diyorsunuz. Yaşamın her türlü gafletine, tehlikesine böyle yaklaşıyorsunuz. Fakat “hoş geldin” demediğiniz bir olay var; o da başarılı yürüyüştür. Başarılı yürüyüşe geldi mi, “bunalıyoruz, tıkandık” diyorsunuz. Sürekli kocakarıca tutumlar sergilendi. Buna bir “hoş geldin” demek yok. Kol gerdi dediğiniz düşman ve dolaylı etkileridir.

Biz tam tersine, gerileten ve başarıdan uzaklaştıran hiçbir şeye “hoş geldin” demedik. Tabii bunun için yıllarınızı vereceksiniz, bunun için tüm insani yeteneklerinizi vereceksiniz. “Hoş geldin başarı savaşı, hoş geldin özgürlük savaşı, hoş geldin özgürlük yaşamı!” diyeceksiniz. O kadar tekrarlamamıza rağmen, ciddiyet kelimesine anlam verdiğinize inanmak istiyorum, ama çok zor. O kadar iddiasız, zavallıları oynuyorsunuz ki, çok çok yapabileceğiniz, sözün etkisi altında kendini yitirmek, ucuz ölmektir.

Acaba sizi okula çekmekle hata mı ettik? Çok mu yeteneksizsiniz. Fakat ben insana güveniyorum. Bana göre insan yaşamı, büyük olay olarak görülüp ona yüklenmesi gereken bir olgudur. Biz de öyleydik. Hiç kimse benim kadar hayata karşı zayıf değildi, hiç biriniz benim kadar çekingen, sosyal, ekonomik ve siyasi olarak da uçurumlarda gezinen bir durumda değildiniz. Buna rağmen, cesaretli, güçlü, hayata karşı iddialı olmayı bu dereceye getirebildik. Başlangıçta kimse için ne avantaj, ne dezavantaj vardı, belirleyici olan ilgi, sorumluluk, giderek hayattan öğrenme, saygı, ciddiyet, güne aldanmama, gösterişe kapılmayarak iddialı olmak, doğru tutumları çok iyi görme ve taviz vermeden onun egemenliği uğruna savaşmaktı.

Sizin yapmadığınız budur. En altın değerindeki ilkeyi bir sigaraya satarsınız. Sizin için önemli olan dumandır, bu çok belirgindir. Hâlbuki biraz ilkeye bağlı yaşamayı bilmelisiniz. İlke nedir? Örgüt, siyasallık, çalışma tarzı, toplantı tarzı, üslup, bütün bunlar ilkedir. İlkenin esasları var; beni en çok ilgilendiren onlardır ama, sizin için bunlar ikinci sırada gelir. Önemli olan sigaradır, önemli olan bir psikolojik durum, ucuz bir hayat, ahbap-çavuşluk, zayıflık, zavallı tıkanmışlıktır. Onlarla kendinizi daha çok oyalarsınız. Fark burada!

Burada çok keskin bir tarzda iki farklı yaşama bakış ve pratik gelişmesini gösterdik. Çelişkiler bu temeldedir. Düşünüp duruyoruz. Mücadele adamları niye böyle olsun? Neden pratik sahaya doğru yol aldıklarında ve ulaştıklarında öğrendiklerine bile saygılı olmayacak kadar kendinden geçsinler. Bu durum saygısızlığı ifade eder. İlkelerine zayıf yaklaşan, onu pratikleştirmeyenin yüzü yoktur. İddiası, büyüklüğü olmaz, pratikte yalan söylemez, yapamadınız mı ne mal olduğunuz ortaya çıkar, lafazanlıkla örtbas edilemez, özellikle savaş pratiği böyledir.

Nasıl bir yanılgılar yumağı olduğunuzu ortaya koyduk. Yaşama karşı büyük sahtekarlıkların iç içe örülüşünü gösterdik. Yaşama gelemeyişi gösterdik ve eski toplumsal yaşamları gözlemleyerek değerlendirmeler yaptık. Köylülerin durumunu, yeni yetme küçük-burjuva aydınların durumunu, ağaların, lümpenlerin, kendini bilmezlerin durumunu ortaya koyduk. Bizim yaşamımız tam tersine, bu yaşama gelmeyenlere karşı savaşımdır. Yaşamınızı biraz soruşturduk. Çok yanlış yaşamışsınız, zaten savaşın taktiğine gelmemenin yanlış yaşamla ilişkisi var, bunu ortaya çıkardık.

Temel bir gerçekliğiniz var, sizi yanlış büyütmüşler, çok yanlış yetiştirmişler. Özellikle örgütsel, siyasal yetişmeleriniz çok tersine, çok düşmanca. Hiçbirinizin gözünden başarı okunmuyor ki! Hep çaresizlik, karışıklık, bozgunculuk, yapamama... Bundan başka hava yansıtmıyorsunuz. İlham kaynağı olan kaç kişi var? Mesela ben kendime güveniyorum, benim tek istediğim biraz nefes alıp vereceğim bir mücadele sahasıdır. Ben bunları hepinize veriyorum ama hiçbiriniz bana veremiyorsunuz. Ben kendi alanımı kendim belirliyorum. Gerilla sahasına ulaşacağım, kitle sahasına ulaşacağım da, sizin gibi kalacağım. Düşünebiliyor musunuz, çok hırslı, hırslıdan da öte çok değişik insanlarız.

Bazıları doğru-dürüst bir konuşmayı beceremiyorlar, bir toplantıyı düzenleyemiyorlar, bir talimatı uygulayamıyorlar, “şu engelledi, bu engelledi” diyorlar. Bundan daha fazlasını yapıyor musunuz? Biz her şeyi alacakaranlıkta ve bilinmeyen ormanlarda yol aça aça ilerleyerek ortaya çıkardık. Siz hazır yolda yürüyemiyorsunuz. Tabii ki büyük kişilikler yetişemez. Ondan sonra da hak arayıcılık, yetki, olanak üzerine kurulmak ve bunları istemek, Önderlikle bütünleşmek mi oluyor? Büyük yanlışlık! Bunun için hiç olmazsa bu okulu iyi öğrenmeye çalışın.

Zaten çok bitik geliyorsunuz, büyük bir iddianız da yok, ağlama-sızlama, bütün alanlarda şikâyet haline gelmiş. Okul düzenimizi özünden boşaltmaya fırsat veremeyiz. Biz halen okulumuzun felsefi, moral, yaşamın en başlangıç esaslarından tutalım en kapsamlı anti-emperyalist veya gücümüzün derinleşmiş, yoğunlaşmış düşman gerçeğine karşı yöneltilebileceğine inanıyoruz. Ve ezilmeyeceğimize, adım adım ilerleyeceğimize de eminiz. Aslında siz bunu değerlendirmelisiniz. Okulumuzun yaratmak istediği insan, savaşa yaklaştırmak istediği insan kimdir, nasıl ortaya çıkıyor sorusuna cevap olmalısınız. Aksi halde kendinize saygısızlık etmiş olursunuz. Çünkü burası gerçek bir okuldur ve çok önemli esasları kadar savaşla bağlantısı vardır.

Ben kısmen görevlerimi yerine getiriyorum. Sanıyorum bu konuda eğitim ve öğretim görevlerimiz küçümsenemez, hatta savaş için pratikte de sonuna kadar donatım desteği verdiğimizi rahatlıkla söyleyebilirim. Aynı şeyi sizin gösterdiğinizi söylemek zor. Eğitim, öğretimden alınması gerekeni, pratikte ve savaşımın olanaklarına anlam vermesini kendiniz bilmiyorsunuz.

Türk okullarında kopyayla sınıf geçmeye alışmışsınız. Yaşamla ilgisi olmayan bilgi küpü olmayı, çok yüzeysel, yalan-dolanla sınıf geçmeyi, yaşamın haini olmayı siz öğrencilik bellemişsiniz. Lanet olsun böyle öğrenciliğe! Zaten bu öğrencilikten duyduğumuz öfkeyle bu okulu geliştirdik. Biz Türk okullarında feodal, geleneksel yaşamı fazla tanıyamadık. Biz hiçbir zaman yaşamı; insanın özlü, özgür yaşamını tanıyamadık. Bize öğretmediler. Tümüyle inkârı, düşleri, sahtece etrafı çiğneyerek, insanlığın bütün değerleriyle oynayarak, sözüm ona yükselmeyi dayattılar ve böylece okullardan geçirilmek istendik. Bu büyük bir çelişkidir, biz bu çelişkiyi kendi okul gerçeğimizde çözmek istiyoruz.

Siz daha fazla o okulun sahte öğrencilerisiniz veya o okulun ağır etkilerini taşıyansınız. Ben yedi yaşından beri o okulların bütün olumsuzluklarına rağmen özgür kalmayı, kendime ihanet etmemeyi esas aldım. O okullardan sınıf geçtim ama hiçbir zaman tutarlı bulmadım, o okulların verdikleriyle yetinmedim. Kuşkuyla, şüpheyle baktım ve en son kendi özgürlük okulumuza ve onun gerçekleştirdiği amacına doğru yol alıyoruz. Hiç olmazsa şimdi sizde biraz dürüst öğrenciler olmalısınız. Bu saydığım faşist ve köhnemiş gerici okulların sahte, hatta yüzeysel öğrencileri gibi olmayasınız, ajanları gibi bizi uğraştırmayasınız.

Tüm bunlar bu devremizin az-çok ortaya çıkardığı ve yaşama, savaşa yansıması gereken gerçeklerdir. Mutlaka üzerinizde bazı etkilenmeler olmuştur. Sanıyorum bu okulun bazı eğitici değerlerini, farklı yaşam gücünü, imkânını görmüşsünüzdür. Layıkıyla “okuldan yararlandım, öğrencisi oldum” deyip de pratik sahaya, örgütsel her türlü görev, en başında da silahlı savaşıma doğru yol aldığınızda, biz de diyoruz ki; bu okulun emrettiği, sizin de oldukça özümseyip gerçekleştirdiği bu değerleri, başarı için uğruna söz verip ne pahasına olursa olsun kişiliğinize taşırmalısınız. Böyleyseniz sizi onaylayalım.

Yaşamla savaş iç içedir. Yaşam savaşla geçer, savaş yaşamı doğru bilmekle geçer. Kesinlikle yalnız savaşmanızı dayatma yok. Eğer mutlak anlamda savaş yaşamı mümkün kılmıyorsa biz o savaşa girmeyiz. Hiçbir gerekçesi de olamaz. Savaş bizim için sadece ve sadece zorunluluk ise, yaşamın en gerçekleştirici zoru, gücü olarak değerlendiriliyorsa verilir. Başka çare yoksa o zaman savaşa girilir. Yaşamın özgürce ifadesi için, sadece ve sadece savaş ve onun hazırlıklarıyla uğraşırız. Bu hem teorik olarak, hem de günlük yaşamda bütünüyle ispatlanmıştır.

 …

---. Biliyorum, üç-dört tane kitap geliştirildi, Uğur Mumcu geliştirmek istedi, o da gitti. Gizli bir elin önlemek istediği veya bu taktiğin başarılı olamayacağı Ersever’in vuruluşunda da gözüküyor. Kesin bizimle ilişkisi vardır. Şundan ileri geliyor; biz bu konuda her türlü tuzağa düşürücü durumları karşı hamleye çevirecek kadar güçlüyüz. Hiçbirinize sübjektif anlamda art niyetlisiniz demiyorum.

Kadının gerçekliğini bütün yönleriyle ortaya koymuşum, kadın dürüst olmak zorunda, özgür olmak zorunda, her yönüyle gelişkin olmak zorunda. Aksi halde ayakta kuruyacak. “Evde kalma” bile değil, daha kötüsü olur. Özgürleşmezlerse ne olur? Kocakarıdan da öteye bir durumu yaşar. Ne sokak kadını olmak, ne kocakarı olmak, ne yetmişlik bir ajanın karısı olmak, sizi hiçbir şey kurtaramaz. Hele ağlamak-sızlamak hiç kurtaramaz. Geriye bir yol var. Gerçekten her şeyiyle yaşam etkinliğine, savaşın etkinliğine katılmak, onun büyük çalışma tarzına katılmaktır. Böyleyseysiniz ilgi bulursunuz. Asla başka yollara sapmayın.

Bu erkekler de istediğiniz kadar zayıf olsun, istediğiniz kadar cinsellik cazibeniz çekici olsun, ben varsam kesinlikle bununla politika yapamazsınız. Benim dışımda bütün yöneticileri bile etkiniz altına alabilirsiniz ama onları da yenebilecek kadar güçlüyüm. Dikkatli olun. “PKK içinde bir eyaleti, bir yöneticiyi etkileriz, kendimizi o temelde konuştururuz” demeyin. Yanlış hesap yapmayın veya bazılarının da egemenliğine girmeyin. Feci kaybedersiniz. Kadın ordulaşmasına karşı sizlerle açık konuşuyorum, zorlama yok. Yani ordulaşmaya da, yaşama da katılabilirsiniz, sevgiye de eşlik edebilirsiniz. Hiç ayıp değil, tam tersine sevmeyi bilmemeyi ayıplıyorum. Büyük ustalık ister, büyük yetenek ister.

Bu gençlerle deneyebilirsiniz. Tek şartım onları savaş gerçeğimizden, özgür yaşam gerçeğimizden geri çekmeyin. Bu pratiğin gücünü gösterin ama “yetkimi de kullanırım, kadınlığımla etkilerim” demeyin. Her şeye başvurun, ama erkeklerle kadınlar birbirlerine karşı böyle yöntemler denemesinler. Geriye çok zor olanı kalıyor.

Aşk tanrıçası böyle emrediyor, ben ne yapayım? Ben de emrin gereklerini yerine getiriyorum. Tanrıçaya inanmıyor musunuz? Tanrıça; iyilikler, güzellikler toplamı olan kavramdır. Aslında insanın soyut kavramıdır, yücedir. O söylüyor, ben de uyguluyorum. Aşk tanrıçası veya güzellik tanrıçası; düşmüş kadına, fahişe kadına ölüm emri veriyor. Kürt erkeğinin eski namus anlayışı, koca anlayışı, eski kendini erkek sanan anlayışına karşı yukarıdan emir gelmiş, “böyle yaşayamazsınız” diyor. Böyle alçak, yenilgili bir biçimde güzel olan her şeye karşıt yaşanmaz diyor. Bunları daha önce tanrılar söylüyormuş. Zaten tanrı kavramı da aslında budur.

Siz bütün bu kavramlarla alay edeceksiniz, “doğrusu bizim yaşadığımızdır” diyeceksiniz. Doğrusu sizin yaşadığınız gerçek değil. Siz gerçekte örgütsel düzeyimle, eylemsel düzeyimle yaşayamıyorsunuz. Kaçış kesinlikle bir yaşam değildir, değerler üzerine hoyratça depreşme bir yaşam biçimi değil, yozlaşmadır. Tıkanmış, ağlamaklı-sızlamaklı hal ve hareketler, yaşam biçimi olamaz. Uzun süre başarısız kalmak, sorunların üzerine ciddi gidememek, yaşamın ve hatta savaşımın bir biçimi olamaz. Uzun süre bir alanı geliştirememek yaşam olarak değerlendirilemez. Ben yaşayın demiyorum.

Görüyorsunuz, tüm gücümle yaşam çağrısı yapıyorum, savaş çağrısı yapıyorum. Saygılı olalım. Ciddi olacaksınız, ciddiye alacaksınız. Hiçbir şey yapamıyorsan, ciddi, ilgili, haddini bilen bir tarzın sahibi ol. Destan yazamıyorsanız, ihanet sayfalarını da çizmeyin. Büyük yiğitlik yapamıyorsanız, ordu bozanlık ve yaşam gafili de olmayın. Aslında tüm gücümle biraz ciddi olmaya çalıştım. Benim de özellikle zor koşullarda teslim olmayıp direnerek şehit düşenlere ve halen direnenlere büyük saygım var. Zaten bunlar için çalışıyorum. Bunlara bağlılığımdan ötürü bu kadar güç sergilemeye çalışıyorum. Sizler de hiç olmazsa elinizi vicdanınıza koyup saygılı olun. Bu değerlerle oynamayın, beş paralık duruma düşüyorsunuz. Hiç olmazsa doğru başlangıç yapın, güne doğru bir merhaba verin, ağzınızdan doğru bir sözcük çıksın, yerinde sağlam ve bizim olan sözcükler çıksın.

İnsan hal ve hareketlerinize bakıyor; niye bizi bu kadar öfkelendiriyorsunuz? Tanrı gazabı dediğimiz gazaplar, öfkeler böyle gelişir, lanetli tutumlar böyle gelişir. Siz insan olmayı basit bir mesele sanıyorsunuz. Çok zor, insan olmak için büyük taktik olaylar yaratın. Bana bakın, kolay mı, değil mi anlarsınız. Mevcut düzeyinizle belki sizi biraz onurluca yaşatabiliriz, ama benim bunu kolay yapıp yapmadığımı bana sorun. Yaşam size belki biraz rahat gelebilir, zaten ben daha kolay geçmesi için inanılmaz ölçüde her türlü çabayı harcıyorum. Psikolojik yaşamınızdan tutalım daha sağlıklı, moralinizin biraz daha üstün gelişmesinden tutalım, adeta savaş alanlarımızın başarılı olmasına çok büyük bir özveriyle karşılık veriyorum. Siz bunlara anlam veremeyecek misiniz? Terbiyeniz varsa, sözünüz varsa, onun disiplinine bağlı kalmayı bileceksiniz. Bağlılıktan neyi kastettiğimi her zaman doğru anlamalısınız.

Benim için bağlı kalmak yaratmaktır, başarmaktır, özgürleşmektir. Aciz, gözü yaşlı bir bağlılıktan her zaman nefret ederim. Ben zayıfların, güçsüzlerin bağlılığını istemem. Özgürlükten uzak kalmış, başarmaktan uzak kalmış bir kişinin bağlılığı bana zarar verir. Ben bunu her bireyde sezerim. Gözyaşı bağlılığından bile sezerim. Ciddi örgütsel, siyasi, savaşsal değeri olmayan bağlılıktan bile sezerim. Buna kolay da gelmem. Tüm bunlar çok açık. Sizin gibi yiğit olmak isteyene bu gibi şeyler yakışır diye de düşünüyorum. Asla sizlere karşı basit olmak istemedim.

En genç olanınızla, en candan arkadaş olmaktan tutalım en kurallı savaşçı olmaya kadar hepsini iç içe verdik ve özenle temsil etmeye çalıştık. Bu boşuna sergilenen bir tutum değildir. Bizim savaş tarzımızın, yaşam tarzımızın kesin bir gerçeğidir. Benden daha etkili ve güçlü olduğunuzu sansanız bile yine de alacağınız birçok şey vardır. Bunun için saygılı olun. Kaldı ki bunu da iddia etmiyorsunuz, etseniz bile yine söylüyorum, bizden güç alırsınız ama o da bu temelde olmalıdır.

Bu kadar deforme olmuş, şekilsizleşmiş, özden kopmuş kişilik yerine, bu okul gerçekliğimizde parti ve onun doğru savaşım gerçekliğinde sizi tekrar büyük kazanmaya, hem de insanlığı en kökünden ve bütün yönleriyle kazanmaya çalıştık. Parayla ölçülemez bir çapta ve herkeste böyle yaşamı kazandırmayı beceremez. Toplum, halkımız ve sizler bizi biraz ciddiye alarak ilgi duyuyorsunuz. Ve biz de “bunun da özü yaşamı böyle kazanmaktır” diye cevap veriyoruz. Siz daha kapsamlı tartışabilirsiniz. Yaşamın özgür, psikolojik, moral, estetik ifadesinden tutalım en sıcak savaşıma nasıl tutumla gelinebilirine kadar verilen dersleri tekrar edin, ben bir söyledim, siz on tartışın ve bunları mutlaka kendi kişiliğinizde, zayıf olan, yetersiz olan noktalara mal edin, özümsetin. Bu konuda en azından sağlam başlangıçlar için büyük hazırlığınız olmalı.

Bizim her zaman peşinde koştuğumuz ve hemen her döneme, her savaşım alanına yansıtmak istediğimiz böyle hazırlanmış savaşa ve giderek yaşama gelebilecek kişiliktir. Siz bu konuda her zaman sözünüze bağlı kalmayı beceremiyorsanız, hiç olmazsa bu sefer çok yönlü, bağlı kalmayı bilin. Her zaman söylüyorum, buna en çok muhtaç olan sizsiniz. Ben kendi düzeyimle kendi ihtiyacımı giderebilirim. Ama siz kesin başarmaya muhtaçsınız. Sizin yaşamınıza mutlaka birkaç başarı sığmalı. Sığmadan ölmeyi kabul etmemelisiniz. Çok önemli başarılar olursa, bunun da çok üstün değeri olduğu ve halkımızın baş tacı olacağını unutmamalısınız.

Yaşamak için birkaç başarıya olan ihtiyacınızı giderin. Kendiniz için bundan önceki tüm ölümleri imkânsızlaştırın ve baktınız imkânlar el vermiyor, fırsatlar el vermiyor, önünüzden geçiyor gidiyor, yakalayın. İnsanlık için, tarih için benden de birkaç büyük başarı isteyin ve onu da biz alkışlayalım.

Parti Önderliği

7 Temmuz 1994