Di şevek tarî de, bi dengê hilhila dilê dayîka xwe rabû. Dayîka wê di nava çeltikê de xwarin amade dikir. Te digot qey ji şevê wext didizî. Biriqandina çavên wê, tarîtiya şeve diqetand. Hilhila dîlê wê, çeltik tijî xwarin kir û bir. Di nîvê şevê de dayîka wê winda bû...
Dema hat, te digot qey çûye cinetê û hatiye. Coşa wê, weke coşa ava biharê bû. Çavên wê û her dera bedena wê ketibû û coşê û weke rûbarên biharê diherikî nîvê şevê. Te digot qey diya wê ji nû ve hatiye dinê. Li her tiştî cuda dinhêrî. Şewqa dilê wê dida çavên wê yên weke nîvê havînê bayeke hênik bû. Ew baya ku li wan jî dida.
Gelek gotin, nedihatin gotin, lê gelek wate ji nerînen dayika wê diherikîn. Wext hespê rewan bû, kes nedigihîştê. Di bin behna bilbizêk (meşe) û gangilokan de etar dihatin gundê wan. Wan ji etara dikirîn kilê kildankî û bazinên şîn. Bazinên wan ên reng û reng di bin tîrêjên tave de çavên wan diteyisandin. Bazinên wan sivik bûn weke taca bilbizêk û dinane kirê bû. Gelek caran ew diçûn hêlekanê, heta ku êvar dihat ber deriyê rûyê dinê, ew jî diçûn ber deriyê mala xwe. Gelek şev û roj her weke vê şevê û rojê derbas bûn... Carek ew mirovê ku di şevê de ji wan re roj dianîn, wan jî dîtin. Bi wan re zarok, dayîka wan re dayik, mezinan re mezin bûn. Demeke derbas bû ku êdî wê fam kir ku biriqandina wan, ji dilê wan dihat. Ji ber ku carna cilên wan lewitî jî bûn, lê dîsa jî ev mirov spehî bûn. Qirêjê ew ne dilewitandin. Menîfa, di navbera leyîstok û van mirovan de diçû dihat. Di nîvê şevê de roj dida mala wan û Menîfa ji nû ve radibû serxwe û pirsên xwe didomandin. Carna wê digot qey şev stêrkên xwe li çavên wan mirova direşîne. Lê dema wê li ezmanan dinhêrî, şevê di ezmanan de xwe dîsa xemilandibû. Dîsa wê dipirsî ji dayîka xwe ma vanan ji şevê stêrk dizîne? Dayîka wê dikeniya û digot, ew bi xwe stêrk in, ne hewce ye ku stêrkên asîmanan bidizin. Gelek caran Menîfayê li milê wan raket û ket xewn û xeyalan.
Di xewnên xwe de carna bazinê xwe dida wan, lê wan bazinên we nedibirin. Her ji Menîfayê û gelek zarokên din re gangilok û bilbizêk dianîn, bi hev re tac çêdikirin û baz didan helekanê. Wan xwe li ber bayê Çiyayê Gabarê dihejand. Ew roj gelek xweş bûn, lê wext hespê rewan bû, ew nedigihîştinê. Bi ser van rojên ronahî û weke avê zelal de ewrên reş dihatin. Dengê kundan dihat ser serê her malekî. Menîfayê çavên xwe digirt ji bo rojên zelal.
Rojekî, hin mirov hatin gundê wan. Gelek dikirin qîreqîr û li herkesî dixistin. Menîfayê li wan dinhêrî û di dilê xwe de ji xwe dipirsî "ma dayika wan ji wan re negotibû bi pêlavên xwe ve nekevin hundirê malan. Çavên wan jî weke yê guran ji Menîfayê re û her kesî re tirs dianî. Wê nedixewst li van mirovan binhêre û behna xwe teng bike. Cardin Menîfayê kirasê xwe ye çak çêkirî li ber bayê li hev bada û ber bi malê ve çû.
Ew mirovên sar hatibûn mala wan jî. Bi pêlavên xwe yên reş ve çûbûn ser nivîn û doşekên wan. Balgî, kulav, merşik, hemû xistibûn nav hev. Dayîka wê, xwîşk û birayên wê li quncik disekinîn. Yek ji wan, destê xwe avêt porê wê û got. "bu terorîst pîçî" piştre jî Menîfa ber bi quncik ve avêtin. Ev kî ne, kengê hatine, ji wan çi dixwazin, wan qet nizanibû. Lê awirên wan ên reş ji ewrên reş sartir bûn. Di bin awirên wan ên reş de, Menîfa bi xeyalên xwe re diaxivî. Di xeyalên wê de çûk hatibû ser kulîlka wan. Lê belê ew çûk dinaliya, Menîfayê lê dinhêrî, dilê wê bi çûkê dişewitî. Li çavên çûkê nihêrt û danî ser destê xwe. Dema çûk danî ser destê xwe, dît ku striyek di piyê çûkê re çûye û ev strî çûkê diêşîne. Demek darbas nebû, Menîfayê striyê lingê çûkê jê derxist û çûk firiya. Çûyîna çûkê, kêfxweşiyek û êş dida Menîfayê. Di heman demê de, çavên xwe vedikir û didît ku dayika wê ji nav wan derdixistin û dibirin. Du bazin xistin destê dayika wê. Lê ev bazin ne yê etaran bûn. Ev bazin ne şîn bûn û gelek sar bûn. Di sarbûna wan bazinan de, ara wan mirovan hebûn. Fam nedikir ku wan mirovan çi digotin, nizanibû ku "terorîst pîçî" çi ye. Lê baş dizanibû ku ew bazinên xistin destê diya wê, ne bazinên etaran bûn. Herdu destên dayika wê dianîn cem hev û dixistin xarê.
Van bazinan, behna dayika wê teng dikir. Dayika wê êdî nedikarî xwe ji piya bigre. Lê wan mirovên weke ewrê reş û sar, nedihiştin ku biçe cem diya xwe. Her ku hespê diçû hespê rewan pişt xwe ve mijeke tarî dihişt û diya wan ji wan dûr dixistin. Menîfayê ne carekê, sed caran ji xwe û wan mirovan dipirsî. Ev çi bazin in we xistine destê diya min? Rengê vana ne şîn e, rihê min diqerisîne. Ma ev mirov nizanin ku bazinen şîn çi ne, ev nizanin pêlava xwe derxin! Weke kundê reş hatine li ser mala me dixwînin. Ev êş bibû striyek û di piyê Menîfayê re diçû, dilê wê û çavên wê dişewitandin. Lê kesî qêrînên Menîfayê nedibihîst û striyên di piyê wê de, jê dernexistin.
Ne çûkan, ne jî mirovan dengê Menîfayê nedibihîstin, lê ew dîsa diqêriya û ji xwe re "Bes e, min li dîwaran nexin, bazinên giran ji destê dayika min derxin" digot. Di nav hezar pirsan de hezar qîr dikir, lê dengê wê li wê vedigeriya. Te digot qey Menîfa di nav sarincek kûr de ye, dengê wê li wê vedigeriya. Kelegirî bûbû, bilbizêka jî behna wê fireh nedikirin. Dayika wê birin û êdî nedianîn. Dema ku Menîfayê dît ku diya wê di nav şevên bê dawî de winda bû, ji xwe dipirsî “Ez ê sosinan ji kê re kom bikim? Roj kengê tarî bûye? Bazinên giran kengê ketin destê diya min? Şev û roj weke xergemanek digere. Ez ê kengê şiyar bibim? Nabe roj, nabe êvar, ez naçim devê derî. Dengê kenê hevalên min nayê ji hêlekanê. Bêhna sosin û beybûnan belav nabe. Ma qey ez ketime çalê ku kes dengê min nabhîze, nabe şev, ezman xwe naxemilîne, nabe roj ku robar xwe di bin tîrêjên tavê de li hev banade? Ev ken çima xewn û xeyalên min xirab dikin? Ev bazinên giran ji ku anîne, çima diya min birin?"... Her pirsên wiha weke pêlên Dîcleyê dihatin mêjî û bedena Menîfayê didan diçûn.
Êdî di lalbûna xwe de bi xwe re diaxivî. "Çûkê negrî! Şev weke bazinên giran bi ser min de tên. Helîna xwe xira neke, mala me belav kirin. Çengê xwe veke li ber tîrêjên tavê. Di roj û şevan de diya min winda bû. Her dixwazim bikim qêrîn, qiyamet radibe, lê dengê min li min vedigere. Bêje çûkê! Min striyê di lingê te de derxist û ti ji êş û eleman şûştî. Min striyê lingê te avêt nav agir û xweliya wê ber bi çiyayê xir û xalî ve rêkir. Lê ti ji min re bêje ev kî ne? Çima mîna kundê reş li ser xaniyê me dixwînin? Ma kes striyê di lingê min de nabîne çûkê? Nizanin van şevên tarî de ez çawa diricifim? Çima êdî şev xwe naxemlîne, stêrk bi ku ve çûne? Bêje çûkê, nesekine, dengê xwe li ser çiya belav bike. Ez di nav xergemanan de mame roj û şev ketine nav mijên tarî. Kirasê min ê çek çek kirî, şewitandin. Bayê sar, xweliya xewnên min belav dike çûkê. Menîfayê dikir qêrîn û digot lê dengê wê lê vedigeriya. Ji ber ku zarok bû û wext tunebû. Lê dîsa Menîfayê ji çûkan re digot ger ku çengê te mezin bin, diya min ji min re bînin. Ger ti nikarî diya min ji min re bînî, min bibe cem wan mirovên stêrk di çavên wan de.
- Ayrıntılar
Nîşane vê şanî dide....
Dijmin gotin di cî de be carnan fena şêran har dibe, carnan fena seyên ku teriya xwe li xwe dipêçe di quncikan de asê dibe.
Dijmin matmayî maye, ka wê li deriyê kê bide û hêviya xwe ji balindeyan jî dike.
Dijmin di nav rûpûşên ketî de ji xwe direve.
Dijmin dema ku li hember xwe ev gelê xwedî hêza parastina cewherî ye dibîne, ji siya wan ditirse.
Dijmin di nava qîrîna jihevbelavbûnê de ye û her diçe desthilatiya xwe ya hezar salan, mîna teyisînên din ê TC’ê winda dike. Vaye ji ber vê yekê ye ku di 60’emîn salê de em zêdetir nêzî azadiyê ne.
Nîşane vê şanî dide...
Di roja vejîna xwe de, axa ku can daye me em bi xwînê av didin.
Di roja vejîna xwe de, ji bona ku ji niha û şûn ve damarên me yên jiyanê nexitimin, em canê xwe feda dikin.
Di roja vejîna xwe de, ji bona ku em pêşeroja xwe li temenên dirêjtirîn belav bikin, em ciwantiya xwe datînin holê.
Di roja vejîna xwe de, bi inyada fermanên mirinê ku hatine xizkirin, wekî “jiyana azad” diqîrin.
Di roja vejîna xwe de, hemû zincîrên ku hatine afirandin parçe parçe dikin û di ser de derbas dibin.
Em “GEL IN” û di 60’emîn sala xwe de destana xwe ji ariyên xwe afirandinê diafrînin, vaye ji ber vê yekê ye ku em di 60’emîn salê de zêdetir nêzî azadiyê ne...
Nîşane vê şanî didin...
Em li çiyayan,
Ji bona her roja ku serokatiya me di bin bindestiyê de ye tolhildanan dineqşînin.
Hetanî ku serokatiya me negihê azadiya xwe, em jiyana heyî ji xwe re heram dihesibînin.
Ziyaneke herî biçûk a li hember gelê xwe, ji bona ku rojek teqez hesap bipirsin di quncikekî hişê xwe de bi cî dikin.
Yên ku vanan kirine, da ku careke din em jibîrnekin di hişê xwe de dineqşînin.
Em li çiyayan,
Li hember hemû dinyayê îlan dikin, ji yên ku li Agiriyê, Çewlikê, Mûşê, Wanê, Mêrdînê, Tekmanê mafê gelê me binpêkirine, dayîk, ciwan û zarokên me cop kirine dereng an zû em ê hesap bipirsin.
Û em li çiyayan,
Soz didin ku li gundê me yê pîroz Amarayê, li mala me, li ciyê zayîna me, li axa me; yên ku qestî canê Mahsûm Karaoglan û Mûstafa Dag kirine, di xwîna ku wan rijandiye de, em ê wan bifetisînin.
Em “gerîla ne” û şehîdên me, mahsûmên me, mûstafayên me yên ku xwestina wan bilindkirina têkoşînê bû û di vê oxirê de canên xwe dan. Vaye ji ber vê yekê ye ku di 60’emîn salê de ji her demê bêtir nêzî azadiyê ne. Nîşane vê şanî dide...
- Ayrıntılar
Min ê hilbijartinê binivîsandana
Lê min nedikaribû binivîsandina
Destê min neçû ser klavyeyê
Ma min ê çawa binivîsandina?
Ji ber ku xwîn diherikî
Li Amarayê li Alîgorê
Ji seriyan xwîn dipijikî
Ji serê Mûstafa Dagê ku di emrê Heqî Qerer de bû
Serî parçe parçe
Şirik şirik xwîn hildavêt
Di şûna kaniyên coş ên vê biharê de
Ew celadên tirk têr nabin ji xwîna me
Sonda min heye
Ez ê wê dîmenê jibîrnekim
Sonda min heye
Ez ê;
Yên ku li hember van kuştinan ne xwedî sond bin
Yên ku li hember vanan nekevin tevgerê
Yên li hember komkujiyan bêhîsbin
Yên li hember komkujiyan bêdengbin
Kî dibe bila bibe, ez ê wan ji mirovan ji giyaneweran nehesibînim
Sonda min heye
Ez ê zêdetir zêdetir heyfê ji wan bigirim
Û ji vir qîrîn dikim
Ev qîrîneke tolhildanê ye
Li Kurdistanê tu rewabûna AKP’ê êdî nema
Hat selmandin ku,
AKP komek dijmirovî, mêrkûj û qirqer e
Ji niha û şûn ve yek mafê AKP’iyiyan dimîne
Ew jî li hember kirinên wan, zêdetirîn hesap pirsîne
Wê keç û xortên egîd û mêrxas ên gelê kurd,
Ji vê koma mêrkûjan hesap bipirse, heta hetayê....
- Ayrıntılar
Wê encamên hilbijartinan demeke dirêj bê nîqaşkirin. Ji ber ku ev saleke di serî de hêzên emperyalîst Emerîka, Îngîltere û Îsraîl, hêzên başûr ên kurd Barzanî û Talabanî her çiqas piştî serkeftina kurdên bakur gotinên xwe guhertin, çi ji destê wan hat kirin. AKP ne wekî partiyeke asayî kete hilbijartinê, ew bi hemû van destekan li Kurdistanê kete hilbijartinê. Lewre hêzên demokratîk ên kurd mirov dikare bêje, li hember NATO’yê ketin hilbijartinê. Ji ber vê yekê bi dest xistina 98 şaredarî, hêlên kêm hebin jî encameke serkeftî ye.
Milê herî girîng a hilbijartinê jî ev bû, konsepta tunekeririnê şikand. Li gorî hesabên Emerîka, hêzên başûr û dewleta tirk, wê AKP li Kurdistanê li ser biketana, piştre wê AKP bigotana ez nûnerê kurda me û di dawiyê de jî bi “Konferanseke Netewî ya Kurd” jî bang li PKK’ê bihatana kirin da ku dev ji çekan berde. Pê re jî lîstikên qirêj û mirina deh hezaran ciwanî... Lê niha ev şikest. Niha Barzanî dibêje ku, ez ji nûçeyan pê hisiyam; Talabanî dibêje, min filan gotinê negotiye. Ya misoger ev e ku hesabê hemû van hêzan ser û bin bû.
Milekî din vê hilbijartinê, hem daxwaza gel hem jî daxwaza namzetên DTP’ê bi awayekî aşkere, azadiya Rêber Apo bû. Ji ber vê yekê, careke din gelê me destnîşan kir ku Rêber Apo vîna wan a azad e û hemû ray ji Îmraliyê re hatin dayîn.
Li warên azadiyê jî, gerîlayan jî li gorî derfetan hilbijartinê şopand. Li Botan, Amed, Serhed, Mêrdîn, Qendîl, Zap û li hemû deverên ku gerîla lê ne, coşa gelê me çiyayên Kurdistanê bi rihê Newrozê xemilandin. A rast mirov bibêje di nava gerîlayan de şahî û hêr di nav hev de bû. Coşa herî mezin jî, bidestxistina bajarê Wan û Sêrtê bû. Dîsa dewlet riyê xwe yê qirêj careke din nîşan da û li bajarên mîna Mêrdîn, Çewlik, Qers, Mûş û Agirî serî li bêzagonî û hîleyan da. Lê encam çi dibe bila bibe, li van çardeh bajarên Kurdistanê, gelê me bi rayên xwe nexşeya Kurdistanê nîgar kirin.
Di serî de em dayîk, kal, ciwan, jin û hemû welatparêzên li Amed, Sêrt, Wan, Şirnex, Colemêrg, Dersîm, Ixdir, Batman û dîsa gelê me yê leheng ên li Mêrdîn, Çewlik, Qers, Mûş û Agirî ji çiyayên azadiyê, bi germahiya dilê gerîla, li ser navê hemû gerîlayên HPG’ê pîroz dikin. Dîsa gelê me yên ku li metrepolên tirkan jiyan dikin, di serî de Stenbol û Mersînê silav dikin û bi hêviya ji her demê bêtir xebatkirin û rêxistinbûnê dixwazin.
Ray rûmet e û li çend bajarên Kurdistanê dijmin hewl da vê rûmetê bin pê bike. Lewre gelê me yê Agirî divê van hîleyan qebûl neke û bi piştgiriya hemû bajarên Kurdistanê berteka xwe bi hişkî nîşan bide. Heman tişt ji bona Mêrdîn, Tekman Erziromê, Bîtlîsê jî derbas dibe. Dîsa li Xelfetiyê her çiqas dijmin li aşkere aşkere şaredariyê ji destê DTP’ê derxist jî, di dilê me de Xelfetî bi ser ket û hemû dengên ku hatin dayîn gihîştin ciyê xwe. A rast li hember vê, divê li hemû Kurdistanê bertek bihatana nîşandan. Lê bila baş bê zanîn ku, ew şaredarên ku bi hîle, bi dek û dolaban û bi zora leşker û polîsan şaredariyan bi dest xistine, wê bêhesap nemînin. Li ser xwîna vî gelî li qoltixan rûniştin wê wisa hêsan nîn be.
Di vê hilbijartinê de digel ku dewlet bi hemû sazî, partî û artêşa xwe, bi hêzên demokratîk re, bi awayekî newekhev kete hilbijartinê, gelê me yê leheng vîna xwe nîşan da û li hember hemû dinyayê nîşan da ku, ew wisa rûmeta xwe nafiroşe. Gelê me di asta herî jor de bersiv da dewleta dagirker û qet tenezûlî hewldanên dewletê yên rûmetşikestinê nekir.
Dîsa bidestxistina Dihê(Eruh) ku ji bona têkoşîna me mîladek bû û warê lêdana guleya yekemîn li mejiyê sîstema faşîst e, di hefteya lehengiyê de, ji bona me pîroz bû û gelê Dihê girêdana xwe ya bi şehîdan re, girêdana xwe ya bi fermandarê nemir Egîd re nîşan da.
Encama hilbijartinan vê derxist holê ku, li ciyên ku baş xebat hatine kirin, encam hatiye bi dest xistin. Lewre, ji her demê bêtir xebat!
Di pêşerojê de, ji îro de divê em xebatên xwe gûrtir bikin. Ji ber ku bidestxistina rêveberiyên herêmî milek têkoşînê yê girîng e. Têkoşîna me lêgerîna jiyana azad e. Têkoşîna me afirandina welatekî azad e. Têkoşîna me bi azadiya Rêber Apo re, azadiya her çar parçeyê Kurdistanê ye. Ji ber vê yekê, divê em ji her demê bêtir bixebitin. Ji bona ku Konfederelîzma Demokratîk li Kurdistanê saz bikin û ji bona civakeke ehlaqî û polîtîk saz bikin, wê şaredarî bibin pireyek.
- Ayrıntılar
Ji hilbijartinan re çend roj mane. Bi taybet li hinek bajarên Kurdistanê ku berê di destê hêzên demokratîk de bûn û ketibûn destê AKP’ê, divê şaredarî bikevin destê hêzên demokratîk. Dîsa di serî de li Amed, Dersîm, Batman, Stenbol, Mersîn û Edene, divê ray bên zêdekirin. Ev potansiyel û hêza gelê me yê bakur heye. Bo nimûne, tenê kurdên li metrepolên tirkan, nivî jî rayên xwe bidin, ev dike milyon û nîvek ray. Hem li bajarê tirkan û hem jî li Kurdistanê 3,5 milyon ray girtin, hedefeke ne mezin e. Tenê piçek xîret. Ev hê nake sedî bîstan kurdan.
Bi taybet Amed û Dersîm ji bona gelê kurd û ji bona me gelek girîng e. Li vî herdu bajarî tenê şaredarî girtin têr nake. Herî kêm divê li herdu bajaran ji sedî heftê kêmtir ray neyê girtin. Mijareke din divê di van rojên dawîn de rehavet bi pêş nekeve. Em nebêjin jixwe ev der a me ye. Dijmin ranêze. Bi hemû saziyên xwe, bi walî, qeymekam û artêşa xwe li dijî yekîtiya demokratîk xebat dike.
Di vê hilbijartinê de li ser navê dewleta tirk û Emerîka AKP dikeve hilbijartinê. Hebûna AKP’ê jî girêdayî rayên ku li Kurdistanê bistîne. Çi ji dest wan bê, wê bikin. Her cure lîstikên qirêj wê bixin dewrê. Divê roja hilbijartinê gelê me yê welatparêz, ew roj gotin di cî de be, li piya bin.
Dijminê gelê kurd ji bona ku li Kurdistanê hilbijartinê bi dest bixin, ji Emerîka bigirin heta Îsraîlê, ji Îsraîlê bigire heta Celal Talabanî mîna sûtalan, mîna Bekoyê Ewanan hevdîtinan dikin û daxuyaniyan didin. Ev pêşketin hem bi stratejiyên giştî yên Emerîka re girêdayî ne hem jî bi hilbijartinê re girêdayî ne.
Serokomarê Iraqê Celal Talabanî, qaşo bi eslê xwe kurd e, ala Bekoyê Ewan hilgirtiye û diqîre; “werin, werin, herî erzan ez kurdan difiroşim, nirxên herî erzan li cem in, rayên xwe bidin AKP’ê, AKP bav û bira ye…” Serokomarê Iraqê Celal Talabanî, PKK’ê difiroşe, bi PKK’ê çek dide berdan, bang li PKK’ê dike û divê ji welatê me derên filan û bêvan…
Dewleta tirk hewl dide kurdan berde hev. Vê jî bi destê eşîrên kurdan dike. Talabanî dînamîtan dixe bin yekîtiya kurd û Kurdistan. Pêwîst e gelê me yê başûr, li hember vê îxanetê bisekinin. Aşkere aşkere gelê kurd di nav lepên dijminên gelê kurd de dikin pêlîstok û dikin mijara bazarê.
Yek dibê, “wan efû bikin”
Yê din dibê; “Na em wan efû nakin”
Yek dibê; “Wê çek berdin”
Yê din dibê; “Ka wê çekê xwe radestî kê bikin, ya baş bila bidin Emerîka”
Yek dibê; “Bila ji welatê me herin”
Em dibêjin, hûn kî ne, hûn xwe çi dihesibînin, kîloya we çend e?
Diminên gelê kurd û Bekoyên Ewan! Li qisûrê nenihêrin.
Me li ser qilêşa xwe sond xwariye, me soz daye.
Me li ser ala xwe soz daye.
Me li ser Rêber Apo û şehîdan son xwariye.
Tu hêz bi zorê û bi lîstikan û bi çewsandinan nikare çek bi me bide dayîn. Ne îro, ne sibê û ne tu rojî. Heta ku gelê kurd hebe, wê hêzên wê yên parstinê jî hebe. Bila ev baş bê zanîn. Ku fêm nake an bawer nake jî, pratîka me ya 35 salî li holê ye. Kî dixwaze, em dibêjin; “fermo, werin xwe biceribînin”
- Ayrıntılar
Ji bilî Kurdistan, ji derveyî kurdan,
Li welat, parzemîn, dinya û gerdûnê,
Hûnê bikaribin bêjin hinek ax û kes hene ku ew qas bi bêmirinî girêdayî azadiya xwe ne?
Di nermbûna pemboyî ya kalên me yên rûspî de, coşa serkeftinê heye.
Gelê me yê ku bi şênîbûneke mehşerî ku li deriyên bihûştê civiyayî hene.
Gelê me yê ku bi hemû reng û zengîniyên xwezayê di kincên xwe yên netewî de didin jiyandin, li dikê ne.
Ji heft heta heftê hemû gelê me yê rûferîşteh û pak li qada ne û li ser navê mirovantiyê çi hebe ji nû ve didine vejandin.
Ji zarokên agir û rojê yên herî bêhempa, li lûtkeyên çiyayan govendê digerînin.
Li gund, bajêr û metrepolan hemû kurd rabûne govenda azadiyê.
Wê ev govenda azadiyê nesekine,
Heta ku hemû çiya û bajêr negihên hev,
Heta ku ziman û zarav bi herikîna xwe ya xwezayî bêne axaftin,
Heta ku li Kurdistanê qişlayên leşkerî, qişlayên ku qirkirina çandî dikin û hemû partiyên mêtînger paşpaşkî biterikînin,
Heta ku tola Seyîd Rizayan, Sêx Saîdan, Elîşêran û Yadoyan bê girtin,
Heta ku wesiyeta Mazlûm Doxanan, Rehşan Demîrelan û Zekiya Alkana bê cî,
Heta ku ji mêrkûjên Enes Atayan, Ugur Kaymazan, Mizgînan û Şîlanan hesap bê pirsîn.
Wê ev govenda azadiyê bidome û ji nû ve bidome.
Heta ku Rêber Apo azad bibe,
Heta ku nasnameya azad a kurd çêbibe,
Heta ku Kudistana Azad û Demokratîk pêk bê,
Wê ev govenda azadiya bidome û ji nû ve bidome.
Gelê me di Newroza 2009’an de vê bi awayekî aşkere îlan kir.
Hemû cîhanê pê da hisandin.
Dema ku di adara 2009’an de here sindoqê wê vê biguhezîne hêza siyasî.
Ku ji sindoqê encamên cuda jî derê, bizanibin wê ev dek û delobên AKP’ê bin.
Wê vê yekê gelê me nepejrîne û wê ev ji bona AKP bibe qiyemet.
Bila ev wisa bê zanîn..
Nebe nebe…
Nebe nebe…
Hûn minafiqên AKP’î serî li hîleyan bidin!
Divê gelê me hetanî ku sindoq bi saxlemî venebin û bi awayekî saxlem neyên hijmartin û hetanî li ser sindoqan ev ji dinyayê re neyê aşkerekirin, kes li ciyê xwe rûnenê û neçe mala xwe.
Piştî ku serkeftina me diyar bû, divê pîrozbahiyên serkeftinê bên li dar xistin.
Gelê min ê rûferîşteh ê Newroza 2009’an, vê yekê bi zêdehî heq kiriye.
Ji ber vê yekê ye ku, em bûne fedayiyên vî gelê ku di dinyayê de gelê herî xweşik e.
- Ayrıntılar
Li her çar aliyê Kurdistanê û li her deverên ku kurd lê dijîn, Newroza 2621’emîn bi rihê mazlûman hate pîrozkirin. Gerîla jî li her lûtke û girên çiyayên Kurdistanê Newrozê pîroz kirin. Çi ji radyoyê çi ji televîzyonan, gerîla Newrozê bi coş û moreleke mezin şopandin. Amed dîsa wekî her carê erka xwe anî cî û milyonek kes tev bi hev re Rêber Apo silav kirin. Li Stenbolê qîrîna 500 hezar kesî li giravên Îmraliyê olan dan. Li her deverî hate diyarkirin ku riya aştiyê di Îmraliyê de derbas dibe.
Ne pir dûr e, gelê kurd berxwedanî û çalakiyên Gabar, Oramar û bi berxwedaniya Zapê, sala 2009’an pêşwazî kirin. Rih û moralê netewî di tu demê de wisa bilind nebûbû. Piştî têkçûyîna Zapê ya artêşa tirk, Emerîka-Îngilîz-Îsraîl careke din dewleta tirk ji têkçûyînê rizgar kirin. A rast ev sî sal in, NATO di pêşengiya Almanya û Îngîltereyê bi PKK’ê re şer dikin. Dewleta tirk jî tenê piyonek bû di vî şerî de. Nexwe tenê li dij me dewleta tirk hebûna, me yê deh sal berê dewleta tirk bianîna riya rast. Lê her cara ku kurd zorê da dewleta tirk, nehiştin û mûdaxale kirin. Ev rewş di hemû raperîn û serhildanên kurdan de jî çêbûye. Piştî ku li bakurê Kurdistanê bi pêngava 15’ê tebaxa 1984’an, di pêşengiya Almanên faşîst ve êrîş birin ser kurdan û pêvajoya înfazkirina kurdan dan destpêkirin. Almanya bi tanqên xwe û bi qedexekirina PKK’ê re, di asta herî jor de, bi gerîla re şer kir. Tabî ev erk ji hêla NATO’yê ve hate dayîn û bi Gladyoya Tirkiyê ku jê re Ergenekonê tê gotin, dest bi kuştinan kirin. Herî kêm 20 hezar welatparêzên kurd hatin qetilkirin. Hemû jî bi destûr û fermana Emerîka û NATO’yê hate kirin.
Di hevdîtina 5’ê mijdara 2007’an de, Emerîka înfazkirina kurdan da sekinandin û li hember vê PKK’ê wekî dijmin îlan kir. Pê re jî, bi tirkan Dewleta Federa ya Kurdistan da qebûlkirin. Li hember vê jî Emerîka hewl dide Tirkiyê wekî cenderme û cahşan li Rojhilata Navîn bikar bîne. Bi projeya xwe ya îslama nerm, di şexsê AKP’ê de, hewl dide modelek ava bike. Li hember vê di nava Ergenekonê de hinek derdor li hember vê biryarê derketin û bi mûdaxaleya Emerîka re rû bi rû man. Meseleya Ergenekonê ev e ku, ev derdorên mêrkûj ên ku Emerîka nas nekirin, berjewendiyên Emerîka xistin xetereyê û dest avêtin sermayeya yahûdiyan, lewre biryara tesfiyekirina van kesan hate girtin.
Digel van geşedanan ev çend meh e, bahsa konferanseke kurd tê kirin. Di serî de ya zelal ev e ku, ev projeya Emerîka ye. Di nav de hêzên başûr jî hene. Talabanî, ev demeke derî bi derî mîna ku morîkên dayîka xwe winda kiribe digere. Mixabin xwe tiştek dihesibîne û dibêje dema çekan û filan derbas bûye. Mixabin Talabanî, lingek wî di gorê de ye, lê bi qasî misqalek jî ji bona gelê kurd tiştek nekir. Niha jî li ber mirinê ye, hê jî kurdan pêşkêşî dinyayê dike. Qe nebe, di temenê xwe yê dawîn de, başiyek bikirana. Lê mixabin!
Bila her kes vê bizanibe ku, gerîla hêza parastina cewherî ya gelê kurd e û temînata çareseriyeke rastîn e. Em ji erd heta asîman girîngî û pîrozbûnê didine yekîtiya kurdan. Lê PDK û YNK bi van nêzîkatiyên xwe hêz didin projeyên dijminan. Gelê kurd di dîroka xwe de tu carî wisa derfetan bi dest nexistibû. Van salan salên dîrokî ne. Ku yekîtî bi pêş nekeve, wê hemû qezencên kurdan bikeve talûkeyan. Dewleta tirk ne dilsoz e, derewkar e û xwîna kurdan fir bike jî dilê wan rihet nabin. Lê mixabin Celal Talabanî jî berdevkiya wan dike û wan dike bira û birayên xwe yên ku bi saya wan li piya maye jî, bazar bi bazar difiroşe.
Ku mesele ev be û hûn dixwazin aştî bi pêş bikeve, vaye serokatiya me li Îmraliyê ye. Çima Talabanî vê nabîne û bê PKK li çareseriyan digere û bangên eletewş dike.
Bila vê baş bizanibin ku, bê PKK konferans li dar xistin, ferzkirina teslimiyetê ye. Daxwazên çek berdanê, qebûlkirina jiyaneke bêrûmet e û qirkirina kurdan e. Ev lêgerînên çareseriyê yên bê PKK, konsepteke îmhayê ye.
Êdî PKK tevgereke civakî ye. Bila her kes ji xwe re cidî be. Hûn çawa dikarin wisa teslîm bigirin? PKK ne çend hezar gerîlayên li serê çiyaya ne. PKK bi hezaran qadroyên profesyonel, bi milyonan sempatîzan, bi hezaran fedayî ye.
Kesê mîna Henrî Barkey şapînok, bêterbiye û beredayî bi aqlên xwe yên biçûk projeyan amade dikin. Dîsa Talabanî daxwaza çekberdanê dike. Baş e, bila Talabanî û Barzanî hêzên xwe yên pêşmerge belav bikin û çekên xwe bidine Emerîka, wê demê em ê jî çekên xwe bidine wan. Na ger ku ji bona wan hêzên çekdar girîng bin, heman tişt ji bona me jî wisa ye.
Bila dost û dijmin her kes bizanibe, wê tu caran gerîla dev ji çekan bernede. Gerîla hêza parastina gel e. Çareserî bi pêş bikeve jî, wê gerîla hebe û çi li serê çiya çi li bajaran wê xwedî çek be. Lewma daxwaz û bangên çekberdanê, bêterbiyetiye û şapînokbûne.
- Ayrıntılar
Dijminê faşîst û mûnafik, careke din rûyê xwe qirêj nîşan da. Gelê me li hember komplo û bêbextiya dîrokî ya li dij Rêber Apo û li dij vîna kurdê azad, li her deverî li ser piyan bû û careke din girêdana xwe ya bi serokatiya xwe re nîşan da. Di van çalakiyan de gelê me yê welatparêz xelekek ji agir li derdora serokatiya xwe ava kir. Em gerîla vê helwesta gelê xwe yê berxwedêr ji çiyayê azadiyê silav dikin. Ev coşa we, ev berxwedêriya we û ev xeleka agirîn ku we li derdora Rêber Apo ava kiriye, berfên çiyayan dihelîne û wê bi xwe re biharan zûtir bîne.
Li hember vê berxwedariyê rûyê semayan, fîkriyan, viyanan bi bedeldayîneke watedar dibişirin. Sema û fîkriyan dan zanîn ku “Hûnê nikaribin roja me bitemirînin” û bi agirê laşê xwe, xwe ji ariyên afirandin; Şehîd Viyan da zanîn ku, “Jibîrkirin îxanet e” û “Ezê bi vê komployê re jiyan nekim” û îro jî xeleka agirîn a parastinê geştir bûye û diqîre, “Yan azadiya Rêber Apo, yan azadiya Rêber Apo”
Gelê me yê berxwedêr di salvegera dehemîn a Roja Reş de, destpêkê li Amed û Batmanê ji hemû komplovanan re da diyar kirin ku, “Bê serok emê dinyayê li serê we bihilweşînin”
Dijmin di serî de li Batmanê û li Amedê bi hovîtî êrîşî dayîk, ciwan û zarokan kir. Ev jî bi fermana Erdogan hate kirin. Jixwe di gelek daxuyaniyên xwe de, serokwezîr ketî got ku, “zarok be jî, jin be jî emê êrîş bikin”, “ku hesabê we yê neyê ji vî welatî biterikînin”.
Belê!
Em van gotinan tu carî ji bîr nakin! Wê her Kurdistanî jî vê ji bîr neke!
Divê gelê me bizanibe ku, di dîroka têkoşîna me de, tu carî dijminek wisa mîna bûkelemûn, dirû û mûnafik derneketiye. Ev dijmin ji her cure rêbazên şer ên qirêj bikaranînê xwe li paş nahêle. Ev dijmin bi bêexlaqiyeke gerdûnî, bengiyê xwînrijandinê ne.
Lewre divê gelê Amedê, di 21’ê sibatê de Erdoganê mûnafik tênexe Amedê. Hatina Erdogan du peyaman dide. Peyama yekemîn; ezê dayîk, zarok û ciwanên we bidin ber copan û di ser vê de jî werin. Duyemîn; 21’ê sibatê, roja sefera Zapê ye. Her hal Erdogan hatina xwe dişibîne sefera Zapê û xwe dike Enwer Paşayê duyemîn. Lê her kes dizane ku sefera Zapê çawa encam bû. Di 21’ê sibatê de, artêşa tirk êrîş bir ser herêma Zapê û bi gotina gelê me “Siwar hatin, peya çûn”
Lewre divê gelê me yê Amedê mîna berxwedaniya Zapê bersiv bide dijmin û bike ku çawa artêşa tirk kete Zapê û nikaribû derê, heman tiştî bîne serê Erdogan û xwefirotiyên pê re. Çawa ku artêşa tirk, li Zapê hezîmeteke dîrokî jiyan kir, divê heman hezîmetê Erdogan jî li Amedê jiyan bike.
Ey Amed!
Tu kela berxwedaniyê yî. Li gorî mîsyona xwe rabe ser piyan. Qet meraq neke, wê gerîlayên te li çiyayên azadiyê û li bajaran, bi hatina biharê re, bi hezaran kulên mîna Zapê û Oremaran di dilê dijmin de biçikîne. Dilê gerîla bi we re, bi Rojê re, li ser bircên qedîm di nava govenda azadiyê de ye.
Qet xem nekin, çawa ku ev bi salane ye bircên Amedê ji Wedat Aydinan bigire heta zekiyeyan hemêz kir û di hezaran serhildanan de parastina we kir, wê ji niha pê de jî vê erka xwe bîne cî.
Ey dayîka me ya qedîm, bircên Amedê!
Tu gerden û xemla Kurdistanê yî. Qet xem neke, wê zarokên te li çiyayên azadiyê, di oxira te de têkoşînê gûrtir bikin û te bigihînin azadiyê. Qet xem neke! Pir ne dûr e, li benda me be. Emê Rêber Apo re bên û li ser te govenda azadiyê bigerînin.
Ey ciwanên Amedê!
Tu vê êşê û zilmê bixwe jiyan dikî. Binêre û bibîne, di dilê xwe de vê zilmê bineqşîne! Li hember vî dijminê har û hov, xwe amade bike. Li hember te du rê hene.
Riya yekem; berê xwe bide çiya û bibe gerîlayê tolhildanê.
Riya duyem; di serhildanan de bi molotof, bi keviran, bi çekan bibe parastvanê gelê xwe. Çeperên xwe zexm bike. Tu hêza parastinê ya serhildana ye. Divê di çalakiyan de yek peywira te, parastina gel be.
Ey ciwanên Amedê!
Ji bîr neke ku ew polîsên ku li hember dayîkan ava bi şid, gazên çavsotîner û copan bikartînin jî, xwedî zarok û malbat in. Ew derdorên xwefirotî yên ji partiya AKP’ê, CHP’ê û MHP’ê re dixebitin jî xwedî zarok û malbat in.
Ey ciwanên Amedê!
Çi dibe bila bibe, divê Erdoganê ku li ser dîn û xwînê siyaset dike, hûn nehêlin ku ew lingên xwe yen qirêj û xwefirotiyên derdora xwe li Amedê bigere.
Divê dirûşmeya we, “Ketina Zapê hebe, derketina Zapê nîn e” Dibe ku Erdogan û xwefirotiyên pê re, bi artêş û polîsên xwe bikevin Amedê, lê divê derketina wan wisa hêsan nîn be. Bila dinya tev bizanibe, ev der Amed e, ev der paytext e, ev der KURDISTAN e.
Ey Amed!
Ey bircên qedîm!
Ey dilê Kurdistanê!
Wê gerîlayên te êrîşên dijmin bêbersiv nehêlin. Di salvegera Destana Zapê de rabe serhildaneke hişk! Tu ji tanq, parzêr, M-16, G-3, qilêş, demançe, cop, ava bi şid û gazên kîmyevî bi hêztir î. Û bi hêza xwe ya berxwedaniya azadiyê bimeşe, bimeşe ser dijminên mirovantiyê. Tu jî, di bingeheke parastina rewa de, li hemberî êrîşan bi çek, dar û beran û bi kulman bimeşe. Bimeşe ku azadî, wekhevî û edalet were. Bimeşe ku carek din li hember te şer venebe. Bimeşe ku roja me ya azadiyê bila bêje; “Amed ev bû ya layîqî te!”
Ma ji bilî vê yekê, wê çi layîqî te be Amed!
De rabe û ji hemû kurdan re bibe pêşeng!
- Ayrıntılar
Cemîl BAYIK
R. T. Erdogan li Davosê di civîna beşdar bû de helwesta ku nîşan da li Tirkiyeyê di nava xalên sereke yên rojevê de cihê xwe girt. Hema hema di tevahiya kanalên televizyonê û rojnameyan de helwesta R. T. Erdogan mîna nûçeya flaş/lezgîn derbas bû. Bi vê yekê bi sînor nema; têkildarî mijarê serî li nerînê welatiyên li kolanê jî xistin. Texmîm dikim helwesta ku R. T. Erdogan li Davosê nîşan da wê demeke din jî raya giştî bi xwe re mijûl bike. Der barê helwesta R. T. Erdogan de nêrînên derdorên cuda yên siyasetê jî di organên çapemenî û ragihandinê de hatin nîşandan. Her çiqas nêrîn hatibin ziman ku R. T. Erdogan vê helwestê ji bo siyaseta hundir mîna amûr wê bi kar bîne jî, atmosfera hate afirandin tam jî li gorî dilê R. T. Erdogan bi pêş ket. R. T. Erdogan hewayeke qehremaniyê bi dest xist. Lê belê ka çiqasî R. T. Erdogan qehreman e ev ji nîqaşê re vekirî ye. Lê belê helwesta li Davosê nîşan da balkêş e.
R. T. Erdogan li Davosê çi kir? Panêla ku mîna beşdar tevlî bûbû terikand. Di terikandina panêlê de atmosfereke ku li dijî Serokomarê Israîlê şîmon Peres panêl terikandine hate afirandin; lê di civîna çapemeniyê de aşkere kir ku wî ji bo protestokirina moderatorê panêlê ev helwest nîşan daye.
Her çiqas atmosfera ku R. T. Erdogan afirand û peyama da bi hev re bi nakok bin jî, diyar e ku li wir şovek kir. Ji ber vê yekê jî li gor ji raya giştî re hate aşkerekirin ne niyet ne jî helwesteke R. T. Erdogan a cihgirtina li cem fîlistîniyan û dijberiya Israîlê ne mijara gotinê ye. Jixwe ne felsefe ne jî têkiliyên aborî û siyasî yên R. T. Erdogan derfetê didin tiştekî wisa. Heger ev yek rast were fêmkirin wê sedema şova R. T. Erdogan a Davosê jî were fêmkirin. Rastiyeke ku tê zanîn ev e ku AKP û Erdgan di çarçoveya praktîzekirina polîtikaya DYA’yê ya der barê Rojhilata Navîn de hatine amadekirin. Di siyaseta DYA’yê ya Rojhilata Navîn de yekîtiya Tirkiye-Israîlê hatiye sazkirin. Têkiliyeke bi vî rengî; dijberiya Tirkiyeyê ya li hember Israîlê li aliyekî, tenê dikare bibe sedem ku hevkariyê bike û kirinên wê destek bike. Rastiya meseleyê ev e.
Bingeh û hebûnên têkîliya Tirkiye û Israîlê jixwe destûrê nedin ku encameke ji vê cûdatir derkeve holê û biqewime. Têkiliya di navbera Tirkiye û Israîlê de ji ya xuya dike bi hêztir û bingehîntir e. Ev têkilî xwe disipêrê dema Osmaniyan. Di avakirina Îttihat Terakki de rola sermayeya cihûyan diyarker e. Di salên 1950’î de di navbera Tirkiye û Israîlê de peymaneke veşartî hate îmzekirin. Di vê peymanê de hatiye destnîşankirin ku têkildarî hin mijarên nazik dikarin peyaman bidin, lê belê ji aliyê van dewletan ve hatiye misogerkirin û ewlekarî hatiye dayin ku bi tu awayî ew ê neyên dijberî hev.
Têkiliyên Israîl û Tirkiyeyê di roja me de kûrtir in. Li gelek herêmên Tirkiyeyê milkê cihûyan gelekî zêde ye. Razandinên aborî yên li GAP’ê nêzî ji sedî 70’yî ji aliyê şîrketên cihûyan ve hatine kirin. Di şerê qirêj yê li Kurdistanê dimeşîne de dewleta tirk desteka herî zêde ji Israîlê girtiye. Destekeke wisa ye; heger Israîl desteka dide Tirkiyeyê bibire an peymanên di vê çeçoveyê de hatine kirin betal bike wê derfeta rojekê domandina şerê ku Tirkiye li Kurdistanê dimeşînê nemîne. Ev rastî ji aliyê rayedarên dewleta tirk ve jî tê bilav kirin. Balafirên şer û tankên li Kurdistanê tên bikar anîn ji aliyê Israîlê ve hatin modernîze kirin. Ya ku balafirên keşf û îstîxbaratê dide Tirkiyeyê Israîl e. Dîsa pîlotên balafirên şer ên tirk ji aliyê hîndekarên Israilî ve tên perwerdekirin. Li Tirkiyeyê ku xwedî serfermandarê ku wêneyê wî yên li ber ‘Dîwarê Girî’ yê Qudsê di rojnameyan de tê weşandin û xwediyê têkiliyeke hev qas kûr û stratejîke, ne mumkun e li dij Israîlê bibe xwedî helwest. Helwesta Tirkiyeyê ya li dij Israîlê, mîna herî dawî di organên çapemeniyê de jî hate nîşandan, tenê dikare ji bo bombebarana ser gelê filîstînê derfetê bide ku li Konyayê talîm û perwerdeyhe bibînin û destkirina êrîşên wê be. Di rewşeke ku ev rastî tev li holê ne, ne mumkun e kes ji şova R. T. Erdogan a li Davosê bawer bike.
Rêber Apo di nerînên xwe yên di organên çapemenî û weşanê de cih digirin de êrîşa Israîlê ya li dijî Gazzê hatibû nirxandin. Rêber Apo destnîşan kiri bû ku pêwîste were fêmkirin ka agahdariya R. T. Erdogan ji êrîşê heye an tune ye û bersiva vê pirsê gelekî girîng e. Bombebarankirina Qadên Parastina Medyayê ya di heman demê de, bersiva ku Rêber Apo pirs kiribû derxistibû holê. Ev rastî, di demeke wisa de sedemên lidarxistina şova R. T. Erdogan a Davosê radixe ber çavan. Ev demeke di raya giştî de tê guftûgo kirin ku DYA planeke nû ya Rojhilata Navîn pêk tîne û di vê planê de rol daye AKP’ê û Tirkiyeyê. Di vê çeçoveyê de aşkere dibe ku Tirkiyeyeke bi rêveberiya AKP’ê tê xwestin ji bo welatên îslam yên Rojhilata Navîn bibe model. Hêzeke ku ji bo dewletên îslam bibe model jî divê bibe xwedî sempatî. Şova Davosê ya R. T. Erdogan derfeteke bi vî rengî ji bo AKP’ê afirand. Hatiye plan kirin ku lawaziyên hêzeke bi vî rengî ku dixwazin bibe modela welatên misilman ên Rojhita Navîn ji holê werin rakirin. şova Davos a R. T. Erdogan a di dema em ber bi hilbijartinên herêmî ve diçin, ji bo AKP ya hêza xwe wendakiribû derfeteke bi vî rengî afirand. Erogan û AKP ya di bin serokatiya wî de, hêna tevlîheviya şova li Davosê ne qediya bû ketin nava hewldana bikaranîna van derfetan û wergerandina vê yekê ya mîna destkeftiyekê. Ev rastî bi tenê jî têrê dike ku sedema bingehîn a şova Davosê were dîtin.
Divê ev rastî were dîtin û şova R. T. Erdogan a Davosê bi rastî ji gel re were rave kirin, derfet neyê dayîn ku bayekî demagojîk were afirandin. Divê were nîşandan ku tu caran AKP nikare bibe dijberê Israîl û dostê gelê mazlûm ê Filîstînê. Her wiha divê têkiliya AKP’ê û Israîlê were teşîr kirin û rê li lîstika tê lîstin were asteng kirin. Bi vê yekê dikare sedema bingehîn a şova Davosê li ber çavan were raxistin.
- Ayrıntılar
Rojeva Bakurê Kurdistanê û Tirkiyê mîna her carê dikele. Li pêşiya me kurdan azmûneke dîrokî heye. Ev azmûn jî hilbijartinên 29’ê adarê ye. Sala 2008’an bi gelek geşedanan cur bi cur bihûrî. Di warê siyasî û leşkerî de, gelê kurd moral û coş, sala 2009’an pêşwazî kir. Bi taybet sala borî operasyona artêşa tirk a li dijî Qadên Parastina Medya, bi xwe re pêşketinên nû vekir. Destana Zapê hem siyaseta hişk a Tirkiyê kêm be jî şikand hem jî moraleke mezin da gelê kurd.
Lê yek mijar heye ku, her dem jiyanî ye û tu carî ji rojeva gelê kurd û gerîla dernayê. Ev jî azadiya serokatiya me ye. Ji ber kêmrêhevaliya me û dostaniya sexte serokatiya me ji hêla hêzên hegemon ên mîna Îsraîl, Emerîka û Îngîltere ve dîl hate girtin. Ev qomploya ku di pêşengiya yahûdiyan de destpêkir, bi gelek hêlên xwe hatibe şikandin jî, lê hê bi tevahî berteraf nebûye û hê jî bi awayên cuda cuda berdewam dike. Li hember vê, têkoşîn û berxwedaniya herî mezin serokatiya me da. Yê me jî wekî gel û gerîla, dîsa em kêm man. Me azadiya serokatiya xwe pêk neanî. Hêleke din jî her ku dijmin tengav bû, ji gerîla lêdan xwar û li hember serhildanên gel bêzar ma, berê xwe da serokatiya me.
Ya ku zelal bûye, êdî ji başkirina zirûfên Îmralî, tedavî û tiştên dîtir, roja azadiya serokatiyê hatiye û em dereng jî mane. Dijmin bi her pêkanînên xwe, hewl dide vîna me, xwedîderketina serokatiya me bipîve û ji bona ku serokatiya me bêdeng bihêlin, ew ji siyasetê û afirandinê dûr bihêlên çi dest wan tê dikin. Hewl didin rewşa heyî û cezadayîn xwezayî bikin. Lê hember vê, pêwîst bû ku em tofanê rabikin, lê tenê me dikaribû hinek pêlan rabikirana. Bi pêl avakirinê ev têr nake. Di vê demê de bi yek dengî hem ji çar parçeyên Kurdistanê, hem ji gelê me yê li Ewropayê û hem jî livbaziyên gerîla pêk nehatin. Ev jî hêz da dijmin.
Hêleke din jî serokatiya me bi parêznameyên xwe yên dawîn, hemû lîstik û planên sîstemên serdest aşkere kir. Gotin di cî de be, yekem car di vê astê de, “Qral tazî ye” hate gotin. Sîstema Modernîteya Kapîtalîst di parêznameyan de pirçik pirçikî hate kirin. Rûyê wan ê qirêj derket holê. Hemû hesabên wan serûbin bû. Serokatiya me bi parêznameya xwe hemû planên veşartî û aşkerê yên van hêzên hegemon deşîfre kir. Lewre di serî de Îsraîl û hêzên din naxwazin serokatiya me biaxife. Vê jî bi cezayan, bi êrîşên psîkolojîk û tehdîdan dikin.
Çi dibe bila, peywira yekemîn a li pêşiya welatparêz, xebatkar û qadroyan, azadiya serokatiya me ye. Divê em bikin ku, dijmin nikaribe bi tu awayî êrîş bibe ser serokatiya me û em serokatî bixine rewşa yekmûxatabî. Lewma cezayê hûcreyê yê dawîn ku hatiye dayîn, wisa hêsan nîn e. Ev gav bi gav kuştina serokatî ye. Jixwe Îmralî bixwe hûcre ye û cezayê hûcreyê, hûceya di nav hûcreyê de ye.
Sîstema Îmralî, ji Îngîlîz, Emerîka û Îsraîl ne dûr e. Her pêkanînên li Îmraliyê bi fermana Îsraîl û Emerîka tê dayîn û hikûmeta AKP’ê vê pêk tîne. Tabî hêleke din jî, di vê de bê agahdariya Ewropa jî nabe. Bi taybetî jî dewletên mîna Fransa û Almanyayê jî di dijminantiya gelê kurd de di nava livbaziyan de ne.
Wê demê ji bona demeke kurt an jî heta hilbijartinan, heta ku bihar bê, ji bona êrîşên li hember serokatî bên rawestandin, di serî de peywira sereke dikeve ser milê gelê me yê Ewropa. Piştre gelê me yê bakurê Kurdistanê û piştî hilbijartinan jî dikeve ser milê gerîla. Tabî berî wê jî dibe.
Berpirsyarî û pêkanînên li Îmralî hêzên hegemon ên mîna Emerîka, Îngilîz û Îsraîl in. Pêwîst e destpêkê ev hêz hedef bên girtin. Tabî dema ku em dibêjin ev hedef bê girtin, ne ku em li hember van şerê çekdarî li dar bixin. Lê divê em bikin ku, pêkanînên wan, nêzîkatiya wan bi çarenûsa gelê kurd lîstine. Loma pêwîst e ku gelê me yê Ewropa, bi çalakiyên ne demokratîk –kî çalakiyên demokratîk ne xema wan e- di nav de şîdet jî hebe, li dar bixin. Bo nimûne, li Fransayê êrîş dibin ser komeleyên kurd, lê bertek gelek gelek kêm e. Ev helwest jî rê li ber êrîşên wisa vedike. Yanî kurt-kurmancî Ewropî neêşin, neşewitin, wê pejinkariya wan bi pêş nekeve. Wekî mînak, hemû sefaretên îsraîl divê bên protestokirin. Dikarin çelengên reş deynin, dikarin hêkan bavêjin avahiyên wan û dikarin bi rojan li ber deriyê wan rûnên û bêjin ku, “hûn çi ji gelê kurd dixwazin, derdê we çi ye, wê ev agir we jî bişewitîne, gelê kurd vê dijminantiya we ji bîr nake… ” Dîsa heman tişt li hember Emerîka û hêzên din jî dibe. Dîsa dadgeha AHÎM û CPT ji ber ku peywirên xwe naynin cî, divê bi rojan bên protestokirin. Li bakûr divê ciwan, dozaja çalakiyên bilind û gûr bikin. Di şûna ku yek bi yek erebe dişewitînin, di carekê de, di encama amadekariya hefteyek de du sede sê sed erebe bi hev re bişewitînin. Bûro û pêgirtiyên AKP’ê û sazî û dibistanên Fettûlaçiyan hedef bigirin. Ev lêdan, sabotaj, teşîrkirin, şewitandina bûroyan dibe.
Ji bona gerîla jî, wê pratîka me ya sala 2009’an, pratîkeke rexnedayîna kêmrêhevaltiya me be. Sala 2008, me asta şer ji a kêm tam derbasî ya navîn nekir. Gerîla hêza xwe ji sedî 15-20 encax xist dewrê û gelek şehadetên me yên ku me heq nekiribû jî pêk hatin. Lewma hem li şerê bajaran hem jî li çiya ji bona ji şerê kêm derbasî şerê navîn bibin, hemû amadekarî temam in û milên kêm jî hewl tê dayîn bêne temamkirin.
Lewma li her deverê çalakiyên me yên hişk û serfiraziya hilbijartinê, wê bi xwe re rê li ber gelek pêşketinên erênî veke. Divê em li her derî dirûşmeya “Di tecrîdê de israr, di qutbûnê de israr e”, “Azadiya Rêber Apo, azadiya me ye” bilind bikin.
- Ayrıntılar