Ji Çapemenî û Raya Giştî re!
1. Di 16’e Tîrmehê ji saet 22.00 heta 17 Tîrmehê(îroj) saet 04.00’an Gunden Satê û Biyê ku girêdayî navçeya Colemerg Geverê ye û li Herêmên Parastina Medya li dijî herêma Çarçela ku girêdayî Zagrosê ye ji hêla artêşa TC erişeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û Raya Giştî re!
1. Di 15’ê Tîrmehê de (îroj) saet derdora 05.00’ande li Colemerg li dijî Geliyê Seyyida, herêmen Îdê û Kixê ku girêdayî Girê Berana ye ji hêla artêşa TC bi piştgiriya firokeyên kobra operasyonek hatiye destpê kirin. Operasyon hîn jî berdewame.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û Raya Giştî re!
1. Di 15’ê Tîrmehê de saet di navbera 19.00-20.00’ande li dijî Gundê Talanê û herêma Matê ku girêdayî navçeya Colemerg Şemzînanê ye ji hêla artêşa TC êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 11’ê tîrmehê de saet li derdora 18.30’an de li Sêrt Perwariyê, di navbera qereqola Xerxol û girê ku ewlekariya wê digire maşîneke leşkerî ji hêla gerîlayên me yên YJA-STAR’ê ve hedef hatiye girtin. Di dema çalakiya gerîlayên me de leşkerên ku ewlekariya qereqolê digirin bersiv dane gerîlayên me û li ser vê gerîlayên me kozikê dijmin hedef girtine. Di vê çalakiyê de mirî û birîndarên dijmin çêbûne, bes ji hêla me ve nehatiye zelalkirinê.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û Raya Giştî re!
Di 13’ê Tirmehê de ji saet 23.00’an heta 14’ê Tîrmehê saet 01.00’an li Heremên Parastina Medya li dijî Girê Lawikê Xerîb, Girê Sîser û Alaniş ku girêdayî Heftenînê ne ji hêla artêşa tirk êrişeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 11’ê tîrmehê de danê sibehî li Şirnex qada Cudî li girê Çolya, Artêşa TC’ê operasyonek li dar xistiye û danê êvarî bi paş ve vekişiyaye. Di heman rojê de dema ku dijmin xwe ji qadê vekişandiye, girên Şiva Sorê û Milê Siwara ku ji sala 2007’an pê ve digirte berdaye.
- Ayrıntılar
Kemal Pîr yek ji hevalên mezin bû. Wek wî kesayeteke bi hişyar dîtin pir zehmet e. Çiqas bê bilind kirin û dengevadana wî ji jiyanê re bê kirin jî pir kêm e. Ez bawer nakim hatibe fêm kirin û hatibe jiyanî kirin. Kemal wek murîdeke ji min re nêzîk nedibû, lewre bi hûrmet û têgîneke mezin ve girêdayî bû. Ji xeta min a bîrdozî, şêweyê min ê meşandina rêxistinê pir bawer dikir û bi hûrmet nêzîk dibû. Asta wî bilind bû, pêşniyazê wî dem kûrt hebûn. Vîna wî pir bi hêz bû. Di hindur û derve de vê xeta berxwedaniyê meşandin û mîrasa Kemal Pîr re xwedî derketin, pir pêwîst e.
Dema hevalên Kemal û Xeyrî biryara berxwedaniyê da, careke din mezinbûna partiyê derxistin holê. Çi radestî, çi ketîbûn, heta dawî berxwedan e, rih û biryara 14’ê tirmeh ê. Bi vê ve di dîroka tevgera me de pêngavên mezin derketin holê. Yên ku dixwazin ji vê bîranînê re bi dirûst nêzî bibin û xwe bigîhînin vê rastiyê, dikarin ji vê çalakiya pîroz encam derbixin. Ji derveyê vê girêdana şehîdan nabe. Heta ez dikarim bibêjim ku, dûrbûna we ji vê rastiyê heye. Berî her tiştî dema em vê demê bidin seknandin, li hem ber pirsa Partî çî ye? Em neçarin ku xwe li ber çav derbas bikin. Niha asta ku hun jê dûrketine û hun dixwazin pê bilîzin, rastiya partiyê ye.
Di zîndanê de dema radestî mezin bû, şahîn û kesên din xwestin di vir de ketineke pêk bînin. Digotin “Divê bi navê PKK’ê tu kes nemîn e.” Heta digotin “Bila hemû heval li dijî derbikevin.” Bi vê ve digotin “ Divê PKK welat, gel û têkoşînê înkar bike.” Li dijî vê heval gotin “ Emê canê xwe bidin û ji bo têkoşînê em dikarin her tiştên xwe feda bikin.” Ev jî biryara 14’ê tirmehê bû.
Ev biryar ji bo navê partiyê, navê gel û Kurdistanê û ji bo navê mirovahiyê ji holê ranebe hate dayîn. Ev biryara partiyê, li dijî xiyanetê bû, li dijî zilma mezin bû û li dijî jiyana ketî bû. Di wê pêvajoyê de ev hevalên leheng gotin “Roj roja berxwedaniyê ye.” bi vê helwestê ve pêşî hemû lewaziyan girtin.
Kemal Pîr bi rastî jî hevaleke ku dikari bû bibe milên rast bû. Ez her dem dibêjim; xwezî ew heba, tevahî xebatên kiryarî yê têkoşeriyê me ji wê hevalî re bihêştana. Yek ji hevalên ku hûndahiya xwe da diyar kirin bû. Ewqas hevaleke bedew û jîr bû, dema hênasa xwe ya dawî dide di xalên herî kirîtîk de, di derbarê Kesîre û Can Yüce de hişyarî dike û wasiyeta xwe bi lêv dike. Tevlîbûna Kemal Pîr, tenê nîv demjimêr min gohdar dike û wiha tevlî dibe. Wê demê di destê min de belgeyên ku derketî nîn bû. Tenê min çend gotinên giştî anî ziman. Wiha beşdar bû û heta dawî têkoşîna xwe domande. Yanê yê girîng ne serwerî û zanebûne, yê girîng, cîdîbûn û dildarî ye. Yê girîng ne berî wê nasîn an jî ne nasîn e. Tenê min nîv demjimêr dît, ewqas.
Şêweyê PKK ev e, şêweyê Serokatî û rêvebiriyê jî ev e. Yê ku bi dil ve bi me re girêdayî hemû helwesteke diyar kirin, helwesta Heqî jî ev bû. Berde kemahî hebe, ji hev dû re bi dil ve girêdaybûn. Ji xwe piştî berxwedaniya Mazlûm, berxwedaniya Kemal û Xeyrî jî ji bo sekinandina vê lanetê bû. Kemal ji xwe bi lêv dike. Dîsa şehît Ferhad hey e. Dibêjin ji bo sekinandina vê lanetê “Ji derveyê xwe şewitandinê tu rêka derketinê nîn e.” Ên din jî dibêjin “Ji derveyê rojiya mirinê rêka derketinê nîn e.” Zîndan di wê pêvajoyê de vê rewşê jiyan dike.
Di vê mijarê de pêwîst e em şehîdên xwe bibîr bînin. Kemal, Xeyrî, Akîf, Alî hemû pir bi xiroş bûn, pir bi kêyfxweş bûn, ji jiyan û şer re bi awayeke rûmetî nêzîk dibûn. Ez jî vê didomîn im.
Ez çalekiya Kemal, Mehmed Xeyrî Dûrmûş, Akîf, Alî, Mazlûm Doğan, Ferhad Kurtay weke çalekiyeke întîxarî nanirxîn im. Wek ew jî bilêvdikin, “Ger derfeteke jiyanê herî biçûk di destê me de heba, me heta dawî vê hîm bigirtan a.” Ev nirxandin pîvanên pêwîst ên jiyanê dest nîşan dikin. Di wê pêvajoyê de ji bo rûmeta mirovahî yek tiştên ku bihata kirin hebû. Ji xwe wan vê çalekiya berxwedaniyê derxistin holê. Ezê careke din mînaka Kemal bidim. Heval zêde fêrî kemal nebûne û ji Kemal pir tişt negirtin e. Pêwîst e li ser helwesta Kemal bê sekinandin û bi kûrahî bê fêm kirin. Sekna Kemal Pîr pir girîng bû. Kemal Pîr piştî çalekiya Ferhadan dibêje “pêwîst bû ku me pêşengiya vê çalekiyê pêkbianiya”. Di destpêk de çalekiya Ferhadan a Kemal Pîr bû. Pêşengê vê Kemal bû. Berî wê şahadeta Mazlûman hey e. Kemal helwesteke mînak raber kir.
Lewre ez dikarim vê yekê jî bilêvbikim, heger hevalên rast û bedew niha di hewirdorê min de jî heba, dê şêwaz û rêbazeke wisa nêzîkê me û rêxistinê nedibûn. Weke tê zanîn wisa ber bi rojiya mirinê ve çûn. Ez çalekiyên ku întîharwariye napejrînim û şaş dibînim. Ev nirxandina hevalan, pîvanê me yê çalekî û jiyanê derdixwe pêşberî me. Ji bo rûmeta mirovahî tişteke tenê ma bû. Ew jî çalekiya berxwedaniyê bû. Weke tê zanîn M. Xeyrî Dûrmûş biryarbûna xwe û hevalê xwe wisa dinirxîne, “Me serxist” dirûşmeya wan jî “Wê rûmeta mirovahî qezenc bike.” Kevneşopiya me ya şerê berxwedaniyê ev e. Pêwîst e ku heta dawî rast bê fêm kirin û rast bê pêkanîn.
Ev berxwedanî çi bû? Dema ku îxanet belavî zîndanê bû, Şahîn xwest hê bêtir ketina mezin pêkbîn e. Digot “Divê bi navê PKK tu kes nemîne û her kes pêwîst e dijî PKK’ê derbikev e.” Bi vê ve “PKK jî bila welat û gel inkar bike” Dijî vê helwestê, heval gotin “Emê canê xwe feda bikin û biryara me ya jiyanê ev e” Biryara 14’ê tirmahê ji bo navê gel, navê partiyê û ji bo navê mirovahiyê ji holê ra nebe, hate dayîn. Ev biryara partiyê bû. Ev biryar dijî xiyanet, ketîbûn û dijî êrîşan bû. Min her dem ji şehîdan re soz da. Min ji Heqî re soz da, Partî hat îlan kirin. Me ji Mazlûm, Xeyrî û Kemal re soz da, vegera mezin a welat hate pêkanîn. Me Mehmed Karasûngûr re soz da, şoreşa başûrê mezin pêk hat. Tu kes bawer nedikir, lê me pêk anî. Me ji Egîd re soz da, di Kurdistanê de gerîlla belavî her derê bû. Me ji Zîlan re soz da, têkoşîna azadiya jinê bilind bû. Ew hemû şehîdên mezin bûn. Xwe bi tevahî kirin berxwedaniyeke mezin û heta dawî bûn şopvanên xeta serkeftin ê.
Weke heval Mazlûm, Hayri, Kemal Pir, Ferhad Kurtay kadroyên pêşeng ên partiyê, bi rojiya mirinê û çalekiya şewitandinê ve jî roleke pir mezin liyîstin. Weke komployeke hûndorîn para xiyanetê jî heye. Di wê demê de rewş ewqas giran û tevlihev bû ku, di dîrokê de wek “Berxwedaniya zîndana Amed’ê” bersiv hate dayîn. Tişta ku dihatin sipartin komployeke klasîk bû. Armanc û hedefa yekem, tevayî girtîyên siyasî û şewqa wan bû. Dewlet ketibû rêyeke pir bêrehm, ev jî bandora xwe pir dikir. Lewre “Berxwedaniya zîndana Amedê” piştî bîst sal jî weke kevneşopiyeke zindî didome û ji bo gûhartina polîtîkaya zîndanê roleke dîrokî leyîst. Di xeta azadiya Gel a PKK’ê de weke sembola helwest û seknandinê, cîhê xwe girt.
Ber bi pêngava 15’ê tabaxê ve çûyînê de, çalekiya rojiya mirinê roleke sereke leyîst. Ger rojiya mirinê neba, belkû divê şêwazê de pêngaz pêknehatana. Weke ku bîranîna Heqî Qerer ve girêdan, me bir îlana PKK’ê, girêdana bîranîna berxwedanê zîndana Amed’ê jî me ber bi pêngava 15’ê tabaxê ve bir e.
Bi awayeke bêbextewarî girtina Kemal Pîr encamê vê yekê bû. Bi rastî jî Kemal Pîr dikaribû biba milê rastê. Pêvajoya 12’dê êlûnê nû destpê kiribû. Li hember vê êrîş û daxtê û pêwîstiya girêdana xeta wî, pêngava 15’ê tabaxê hate rewa dîtin. Pêvajoya nû bi awayeke kiryarî destpê dikirin. Ger şehîdên rojiya mirinê nebana, belkû em şêwazeke cûda de bimana. Dijwartî bangawaziya dijwartiyê dikir. Êdî dîrok rêka dijwariyê de pêşve diçû. Pêvajoya panzdê tebaxê di heman demê de ji wasiyeta Mazlûm Dogan ya ku dibêje “Pêwîst e dengê me ji cîhanê re bê belav kirin” re bersiveke bû.
Di nava PKK’ê de sembola nirx û rûmetên herî bilind di serî de Mazlûm Doğan, Kemal Pîr, Heqî Qerer, Xeyrî Dûrmûş, Mahsûm Korkmaz û bi hezaran şehîdên rûmet bi hevsenga vê herdû şêwazê ve beştariyê ji bo têkoşînê çêkirin. Beşdariya wan a bi cewher, van hevalana heta dawî biriye berbi helwesteke leheng. Di dîroka PKK’ê de sembola girêdan û abîdeyên pir mezin hene. Heqî, Mazlûm, Kemal, Mehmet Xeyrî, Ferhad, Mahsûm, Taylan Özgür, Berzan Öztürk, Zîlan, Bêrîtan, Bermal û pir şehîdên ku ez nikarim navê wan bi lêv bikim mînakên hevaltiya mezin hene. Tevahî van nirx û rûmetana weke pîrtûkeke bi wate ku pêwîst e herdem bê xwendin in. Ji bo wê PKK’ê weke ku win fêmdikin nikarin bidin şixûlandin.
PKK,
Rêber APO
- Ayrıntılar
Di dîroka şaristaniya demokratîk de, kurd piştî têkçûyîna medan, her dem li ser axa xwe bi êrîş, mêtandin, qirkirin û pişavtinan re rû bi rû mane. Ji ber kurd, ji naveka neolîtîkê derketine û afirînerê vê çandê ne û bi dîrok, ziman, zargotin, çîrok û klamên xwe kokdar in û orjîn in, digel her cure êrîşan xwe li ser piya hiştine û xwe gihandine roja me ya îroyîn. Belkî ji bona kurdan a herî xeter û bêsiûdî, hatina tûraniyan ji welatên asyayiyan bû. Miletê tirk ku hê berî hezar salî hatin vê axê û bi dûritiyeke mezin bi hêmêzkirina olperestiya îslama mûaviye, hovîtî û çanda dewletparêzî re li ser axa Mezopotamya bi cî bûn. Ev miletê ku tu carî serbixwe nebûye û bûye maşika miletên din, xwe li ser nîjadperestiyê li piya hiştiye û dema ku vê kiriye jî, qewmên qedîm ên wekî kurd, ermen, sûryan, asûr jî tune hesibandine û ev tunehesibandin hê jî ji hêla wan ve didome.
Di dîroka nêzîk a kurdan de, bi taybet polîtîkayên îngilîzan her dem ji kurdan re bûye malxerabî. Kurdên ku orjîna wan “KURTΔ ne û berdewama wan Hûrî, Gûtî, Naîrî, Mîtanî, Hîtîtî, Ûratûyî û Medî ne tu carî êrîş nebirine ser tu miletek, zilmê li tu kesî nekirine û her dem li hember hovîtiyan bûne çeper. Ma ne ew bûn ku, berî hezaran salan akadiyan sînor kirin, asûriyên ku ji serê mirovan kelayan çêdikirin ji rûpelên dîrokê maliştin. Belkî jî ji ber vê erka dîrokî ya kurdan, polîtîkayên îngilîzan ku di salên 1920’an de, Kurdistan kirin çar parçe.
Ji ber vê qerekterê xwe yê demokratîk û her dem konfederasyona miletan parastine, her dem bi komployan re jî rû bi rû mane. Ma têkçûyana medan ne komplo bû? Dîsa têkçûyîna Mîr Bedirxan ne ji ber vê bû. Lê digel vê jî, di dîroka kurdan de, ji ber lîstikan, qirkirin jî çêbûne. Bi dest osmanî û îngilîzan û bi lîstikên wan, bi erêkirina Mîr Bedirxan û bi fermana Mîr Ûbeydûlah bi hezaran keldanî û nastûrî hatin qetilkirin. Dîsa di serhildana Şêx Seîd û serhildana Dersimê jî heman komplo hene. Dîsa xiyanet û komploya li hember Mala Eliyê Ûnis jî, tijî ders in. Di vir de Cemîlê Çeto, mînakeke balkêş e. Piştî ku Mala Eliyê Unis li hember komara TC’ê 10 salan li çiyayên Mereto li ber xwe didin, bi desteka eşîra Cemîlê Çeto têk diçin û piştî têkçûyînê Cemîlê Çeto jî tê darvekirinê. Dema Evdirihmanê Mala Eliyê Unis ji Cemîlê Çeto re dibêje, “Ez taştê bim, tu yê firavîn bî”, di gelek qonaxên dîroka kurdan de, dîrok bi rengên têkel xwe dubare kiriye.
Di salên dawîn de ji hêla tevgera me ve tespîtek hebû; “Kurd ne kurdên berê ne”, bi rastî jî êdî kurd ne kurdên berê ne. Ew kurdên ku Ehmedî Xanî hetanî dilovaniya xwe li wê geriya, bi PKK’ê xwe ji nû ve vejande. Her hal ku îro Ehmedê Xanî jiyan bikirana, wê ew gotina xwe ya ku mifta têkbirina çarenûsa kurda bû “Ger hebûna me jî xwedanek.... wê ereb, faris, tirk ji me re bikirana xulamî...” wê Ehmedî Xanî nirxa herî mezin bidana û îro ev di şexsê Rêber Apo de ciyê xwe dibîne.
Ji ber ku ev sî û heft sal in Rêber Apo hemû lîstikên dagirkeran vala derdixîne û afirandina kurdên nû re hemû dinyayê daye hemberî xwe û ev dehan salane ye hemû dinya dijminantiya me dike jî, em bi serfirazî berxwedaniya xwe didomînin û her diçe ber bi serkeftinê ve diçin. Milekî din, di dinyayê de yekem car di warê pratîk û fikrî de, Rêber Apo hemû pergal û derewên şaristaniyên dewletparêz deşîfre kir. Ji ber vê yekê ye, hemû bi hêrseke mezin tên ser PKK’ê de. Rûpûşa keyayên tazî ket. Modernîteya kapîtalîst ku xwe yekane sazûman îlan kiriye, bi hemû qirêjiyên wê aşkere bûn. Derew û hîleyên wan ê pênc hezar salan derketin holê. Ev jî ji bona mirovantiyê gaveke gelek gelek mezin e.
Îro jî em di têkoşîna azadiyê de, hatine qonaxeke nû. Yan em ê jiyan û welatekî azad biafrînin, yan jî em ê jiyan û welatên dagirkeran li wan biherimînin. Em ê ji niha û şûn ve tu minetek ji dijminên gelê kurd nekin. Em ê sazûmana bi xwe biafrînin. Di serî de li bakurê Kurdistanê, ev pêvajo destpêkiriye. Bi sazûmana dewleta tirk re, êdî hemû pire her diçe qut dibin û heman rewş ji bona Îranê jî derbas dibe. Di vê demê de, şerê ku em li dar dixin, wê şerê mayîn û nemanê be. Yan em ê Kurdistanê ji dagirkeran paqij bikin, yan jî em ê ji xwe re vê jiyanê wekî jiyan qebûl nekin. Ji ber vê li bakurê Kurdistanê bi sazkirina Xweseriya Demokratîk re, wê xeleka înkar û tunekirinê ya Sûrî û Îranê jî bişkê. Ev jî tê wateya Kurdistaneke Azad û serbixwe.
Lewre di vê demê de, divê em hemû kurd bi rihekî seferberiyê rabin piya. Divê dîroka kambax careke din li jî me nezivire. Divê her ciwanek kurd çi li bakur, çi li başûr, çi li rojava wekî peywireke şerefî û namûsî ciyê xwe di nava gerîla de bigirin. Dîsa kî çi ji dest tê bike. Ev dibe di warê aborî de, ev dibe bilindkirina serhildanan be, ev dibe propaganda be, ev dibe diayek be, ev dibe dayîna rayek be, ev dibe li her derî bi zimanê kurdî axaftin be û hwd. Wê her gaveke biçûk û an mezin, me ber bi azadiyê ve bibe.
Egîd Nûcan
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 8’ê tîrmehê de saet di navbera 17.00 û 18.00’an de li Qadên Parastina Medya li dijî Tahtên Şeytan, Hevrazên Girê Qertal, Girê Şehîd Firad û gundê Kiyê û xeta Avaşîn û Basya, Artêşa TC’ê êrîşeke bi hawan û obûsan li dar xistiye.
- Ayrıntılar
Bi qasî bîst roj berê li çiyayê Kelkîtê.
Hefteyek berê li gundê Osyan û Aqiriya Berwariyê.
Niha li derdora gundê Bêdeveya Şemzîzanê.
Dîrok şahîdî li hovîtî û tûraniya wan dike.
Kurd û Kurdistan ji serhildana Şêx Seîd, Zîlan û Dêrsimê re şahîd in ji vê hovîtiya tûranan re.
- Ayrıntılar