Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Diİ 29’ê Mijdarê de di saet 13.00’an de li Şirnexê li dijî leşkerên dijmin ên li Girê Şerefiyê ya bi ser Çiyayê Gabarêye bi cîh bûye ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama vê çaçakiyê de leşkereke dijmin hatiye kuştin, herî kêm leşkerek jî birîndar bûye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 29’ê Mijdarê de di navbera saet 02.00-03.00’an de li navçeya Gevera Colemergê li dijî herêmên Geliyê Ava Basya û Gundê Erdewê yên bi ser Bezelêne ji aliyê artêşa dagirker a tirk bi balefirên şer êrîşeke hewayî hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 26’ê Mijdarê de li herêma Sada ya bi ser Mêrdînê ve ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatiye lidarxistin. Di 27’ê Mijdarê de di saet 08.30’an de li dijî leşkerên dijmin ji aliyê gerîlayên me çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 26’ê Mijdarê de di saet 20.45’an de li ser riya Amed-Hênê li dijî karwaneke leşkerî ya ya ji 3 wesayitên daggeyigî pêk dihat ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Li ser diyardeya dîrokê gelek pênase û gotin hatine kirin û têne kirin. Jixwe pênaseya serdestan di derbarê dîrokê herdem cuda bûye, her wiha ya gelan bixwe jî cuda ye. Li gorî serdestan dîrok bi nivîsê destpê dike, vê yekê jî wek rastiyeke derewîn li ser mirovan ferz dikin. Jixwe yê ku dinivîsin bixwe jî yên ji çîna serdest in û xwedî derfetên berfireh in. Lê ji bo gelan bi taybet gelên bindest, dîrok hafizeya wan bixwe ye. Dibe ku derfeta gelan ji bo nivîsandina dîroka xwe pir caran nebe, lê tiştên ku jiyane, ticarî ji bîra wan neçûye, ji nifşekê ve derbasî nifşa pey wê bûye.
Bi qasî hafizeya mirov, zanebûn jî ewqas girîng e. Gelek, dema kete zanebûna serpêhatiyên xwe, sedem û çavkaniya rastiyên jiyana xwe, dikare roja xwe ya têde û her wiha pêşeroja xwe jî li ser hîmeke nû ava bike. Tişta ku PKK’ê di gelê Kurd de avakiriye ev bixwe ye. PKK di rastiya xwe de ji çerçoveya partiyeke teng zêdetir, ew felsefeyeke nû û mêzandineke nû ji jiyanê re ye. Felsefeya ku avakerê wê Rêber APO ye, xwedî rêgeza parastina jîneke azad û mirovê azad e. Felsefeyeke ku her miroveke xwedî vê lêgerê be, dikare îfadeya xwe tê de bibîne. Ji ber ku Rêber APO, bi teorî û pratîka ku daye nîşandan, cih dide hemû beşê mirovan. Li hember rewşa ku gelê Kurd têde ye, li hemberî rû bi rû hatina gelê Kurd bi siyaseta tinekirinê, PKK bi qasî ku ji bo parastina hebûna vî gelî bûye mûdaxele, ew alternatîfeke xurt e ji mirovahiya ku di nava pencikên pergala kapîtalîst de tê xeniqandin.
Gelê Kurd dema pirsên wekî ‘Em duh çawa jiyan, Îro çawa dijîn, divê çawa bijîn? ji xwe dipirse, bi qasî li hember paşverûtî û kêmaniyên xwe têkoşînê dide meşandin, li hember pergala desthilatdar a dewletparêz jî îro di nava têkoşîneke bê eman de ye. Bêguman vê yeke jî, ji ruhê lêpirsînê ya ku ji rastiya Rêber APO û tevgera azadiyê fêrbûye, di ruhê xwe de hêşîn dike. Asta ku gelê Kurd îro di warê şoreşa civakî û kesayetî de dijî û vê astê bi hawîrdora xwe re jî parve dike, encamgirtina têkoşîna PKK’ê ku dikeve sala xwe ya 34’an, dide nîşandan.
PKK, li beramberî civaka ku bi desthilatdariya dewletê hatibû hilweşandin, sekinî. Li dijî jina ku di nava koletiyeke kûr de hatibe fetisandin, sekinî. PKK’ê di mirovê Kurd, jina Kurd de, her wiha di zarokên Kurd de, ew giyana ku hatibû kuştin, ji serketinê bêbawer bibû, ji azadiyê hatibû bêhêvîkirin, careke din zindî kir û ew civaka ku hatibû bêkesayetkirin, kire xwedî kesayeteke vîndar.
Ti tişt bi qasî guhertina elimandinan (alişkanlik) bizehmetir nîne. Elimîna ku di jiyana mirovan de serwer dibe, di encama feraseta desthilatdaran xwe dide rûnişkandin û xwe wekî kevneşopiyên civakî dide qebûlkirin. Ya rastî ev ne kevneşopya civakê ye, maskeyeke desthilatdaran ji bo xwe ji lêpirsînê xilas bikin, e. Ji ber piraniya kevneşopiyên ayîdê civakê, hema bêje di rastiya pergalên desthilatdar bi giştî û di ya serdema kapîtalîzmê de bi taybetî, pir zêde pê hatine leyîstin û naveroka xwe wenda kirine. Lê Rêber APO, bi tevgera azadiyê re teqandineke mezin di warê zihniyeta civakî di rastiya gelê Kurd de derxiste pêş. Ew civaka ku hatibû parçekirin û ber bi tinebûnê ve diçû, careke din komî ser hev kir û kiriye xewdî hizra civakî. Hêza civakbûyîna gelê Kurd di sekna wî ya netewî de, îro xwe dide nîşandan. Her wiha veguhertinên ku bi derketina Rêber APO û PKK’ê re di asta cîhanî de rû dan jî, di mirovahiyê de, di mijara pirsgirêka gelê Kurd de nêrîna berê guhert û ev bi serê xwe jî pir girîng e.
Di demên berê de, gelê Kurd ji rastiya xwe ya Kurdîtî şerm dikir, lê îro bi vê rastiyê serbilind e û ji bo wê pir eşkere têdikoşe. Demên borî Kurd li gorî pîvanên feodal nêzîkê jinê dibûn û jin destûra wê ya ku di civata zilam de serê xwe rake, tinebû. Lê îro jina Kurd di hemû qadan de ji bo azadiya jinê û ya gelê Kurd rola pêşengtiyê daye ser milên xwe. Her wiha gelek veguhertinên din, ger em bi rêz bikin, em ê bibînin ku PKK hêza veguhertina elimandinên bi salan e. PKK’ê di nava 34 salan de, ew elimîn berovajî kir û gelê Kurd kire xwedî dîrokeke nû.
Dijmin, bi taybet piştî komploya 15’ê sibatê, herdem xwestiye PKK’ê û gelê Kurd, gel û Rêbertî, Rêbertî û PKK’ê ji hev qut bike. Ev armanc jî ne bêsedem e. Dijmin jî di ferqa bandora hêza Rêbertî û PKK’ê ya li ser gel avabûye, ye. Lê dijmin ji bîr dike, an jî ji nedîtinê ve tê, ku êdî gelê Kurd xwedî zanebûneke polîtîk e, di ferqa siyasetên ku li hember wî tê meşandin de ye. Jixwe wiha ye ku ev siyaset hercarê vala derdikeve û bi ser nakeve.
Li berember vê siyasetê, gelê Kurd hîna zêdetir bi perspektîfên Rêber APO tev digere û ji bo avakirina xweseriya demokratîk, hîna zêdetir ketiye nava tevgerê. Jixwe destkeftiyên li rojavayê Kurdistanê, encama berbiçav a vê rastiyê ye. PKK bi giştî giyana azad û serbixwe ya gelê Kurd temsîl dike û ew berpirsyartiya di warê parastina felsefeya jiyanê ji bo mirovahiyê, digre ser milên xwe. Ji ber her çendî ku PKK di Kurdistanê de derketibe, ew di heman demê de ji bo gelên Rojhilata Navîn û hemû mirovahiyê, îsyaneke li hember koletî, desthilatdarî û bêdadiyê ye. Gelê Kurd jî îro bi pêşwazî û piştgiriya xurt a tevgera PKK’ê, ji gelên cîran û mirovahiyê re mînaka jîna azad û wekhev e. PKK weke tevgereke şoreşgerî, ne tenê ji kadroyên xwe re dibe hînkera jîna şoreşgerî, tevahiya gelê Kurd îro ji bo xwe di nava tekoşînê de, pîvana kadroyên PKK’ê esas digrin. Li gor vê pîvanê jî jiyana xwe li ber çavan derbas dikin. Durûşmeya ku îro gelê Kurd li hember dijmin dibêje “PKK gel e, gel li vir e!” rastiya vê yekbûyînê îfade dike.
Rêber APO, pîvana partîbûyînê bi feraseta pêşxistina civakbûyînê re dide pêş. Li gorî vê jî rastiya milîtantiya PKK’ê, çawaniya taybetmendî û sekna ku bipejirîne, zelal kiriye. Rêber APO, pênaseya partiyê bi vî awayî dike: “Partî, bernameya civakekê ye ku li ser esasê azadî, demokrasî û wekheviyê guhertinê esas digre. Li gor vê bernamyê bi tevahî berjewendiyên xwe yên heyî bi stratejiyê ve dide girêdan, li ser zemîneke fireh, rêxistin û çalekî pêş dixîne. Parastina rewa îhmal nake û taktîkên xwe li ser vê esasê pêş dixe. Tevgera civakbûyînê li ser vê bingehê pêş dixîne. Ji wê re pêşengtiyê dike; partî ev e. Ya/yê ku dixwaze tevlî PKK’ê bibe jî ger ev tişt ji xwe re esas girt, dibe milîtanê PKK’ê.”
PKK bi qasî ku tevgera gelê Kurd e, tevgera mirovahiyê ye jî. Tevgera azadiya jina Kurd û hemû jinên cîhanê ye. Lewma Rêber APO, PKK’ê di eksena cewhera jinê de digre dest. Em dibînin pênaseya ku Rêber APO ji bo rastiya cewhera jinê dike, heman felsefe ye ku ji bo tevgera PKK’ê pêş dixîne.
PKK dixwaze cewhera mirov nû bike, civakê nûjen bike û pergaleke nû ya gelan pêş bixîne. Ji bo vê jî PKK çand, huner, exlaq û zihniyeteke nû ye û ji mirovahiyê re modela jîna nû pêşkêş dike. Bêguman mirov nikare ticarî rastiya Rêber APO û ya PKK’ê ji hev qut bigre dest. Ger mirov bixwaze rastiya PKK’ê nas bike, gereke mirov di destpêkê de rastiya Rêber APO baş bizanibe. Lêgera Rêber APO ya azadiyê, herwiha nepejirandina newekhevî û bêdadiyên di nava civakê de, ew ber bi avakirina tevgereke şoreşgerî ve biriye. Partiya ku Rêber APO, lidar xist, ne li gorî pênaseyên partiyên din ji xwe re dikin û armancên ku pê tevdigerin e. Partî û tevgerên di cîhanê de piranî xwe li ser bingeha berjewendiya gurûbekê, bi rêxistin dikin. Lê Rêber APO, feraseta wî ya jiyan û tekoşînê, ev yek derbas kiriye. Ticar mehkûmê berjewendiya gurûbekê, an jî tenê bi beşeke civakî re bi sînor nebûye. Jixwe berfirehbûna komploya li ser Rêbertiya me jî, vê rastiyê destnîşan dike.
Rêber APO, dema ku hîna zarok bû, li dijî pergala cîhanê dikeve nava nakokiyan. Bêdadiya di cîhanê de, hîna di wê temenê xwe yê biçûk de hîs dike. Giyana zarokan pir paqij e û wî jî nedikarî vê rastiyê daqurtîne. Ji ber wê jî dikete nava pirs û gumanan. Lê dê kî/kê bersiva van pirsên zehmet bidaya? Jixwe pirs pirsîn û gumankirin bixwe jî hatibû qedexekirin. Lê belê, Rêbertiya me bi biryar bû ku têkeve nava lêgera bersiva pirsan û bixwe bersivê bide. Li hember kevneşopiyên olî û dîsa dogmayên eşîrî ku xwe di nava civakê de bi ferasetên jêneveger bi cih kiribûn, dikete nava hewldana veguhertinê. Cudatiya eşîr, netew û zayendan, weke sedema ku mirovan ji hev dûr bixîne, nedidît. Nakokiya destpêkê li hemberî pergala gund pêş ket, ku ev rastî di hundirê xwe de dihewand. Lê her ku çû, Rêber APO hîn baştir têgihîşt û li ser çavkaniya rastiya ku di nava civakan de dijminatiyên kûr ava dikir, analîzên xurt pêş xist. Lewma çembera tekoşînê berfirehtir kir.
Li hemberî pergala faşîzm a dewleta Tirk, Rêber APO, dest bi avakirina tevgera Apoyî kir. Bi gurûbeke piçûk ji hin hevalên li derdora xwe destpê kir. Lê her ku çû, ev gurûb mezin bû û kete nava gel. Ne tenê li bakurê Kurdistanê, li her çar parçeyên welat û li her dera ku Kurd lê dijiyan, dest bi avakirina şoreşê kir.
Rêber APO, dema li qada Rojhilata Navîn ma, bi hezaran kadro û welatparêz perwerde kir. Ji bo ku zarokên gelê xwe li çiyayên azad, azad bide jiyandin, li ser pirsa ‘çawa bijîn?’ gelek rawestiya. Jixwe divê neyê jibîrkirin ku cihê têkoşîn û pevçûnê Kurdistan e. Yên li ser vê axê jiyanê qezenc nekin, nikarin ti tiştekê jî qezenc bikin. Yên ku xwe azad nekin, nikarin ti tiştekê azad bikin. Yên ku kesayeta serbixwe çênekin, nikarin xwe ji koletiyê rizgar bikin. Lewma pirsa çawa bijîn, herdem pir girîng bûye li vî welatî. Pirseke ku bi qasî nan, av û hewayê pêdivî pê tê dîtin.
Şoreşa ku Rêber APO destpê kir, dema ku xwe mezin kir û bû şoreşa gelan, hêzên desthilatdar û yên dagirker, ev wekî xeterî li hember berjewendiyên xwe dîtin. Lewma komployeke berfireh li ser Rêber APO dane destpêkirin.
Ev 13 sale ku Rêber APO di zîndana Îmraliyê de ragirtine. Herî dawî jî wek berdewamiya vê komployê, ji salekê zêdetire ku tecrîd giran kirine, gelê Kurd û şervanên tevgera azadiyê nikarin xwe bigihînin agahiya di derbarê rewşa Rêber APO.
Li ser Rêber APO û tevgera azadiyê, herdem komplo hatine pêşxistin. Di her pêvajoya ku tevgera Apoyî serketinên mezin bidest xistiye, komplo bi şêwazekê xwe daye der. Her ku serketin zêde bûne awayê komployê jî mezintir û berfirehtir bûye. Bi van komployan re dixwazin di kesayeta Rêber APO û tevgera azadiyê de hebûna gelekê, cardin ji holê rabikin.
Lê hêzên komploger jibîr kirine ku rêgeza jiyana azad a ku Rêber APO ava kiriye, mêjî û dilê her Kurdekê neqişandiye. Rêbertiya me di wan şert û mercên Îmraliyê de, hebûna xwe ya azad parastiye û nîşan kiriye ku azadiya mirov ji fikir ve destpê dike, fikir jî ticar nayê dîlgirtin.
Ger em di kesayeta Rêber APO de rastiya PKK’ê bigrin dest ev e; rastiyeke ku hertim di nava lêgera guhertin û veguhertinê de ye. Rastiyeke ku xwe dispêre hêza xwe ya cewherî û ticar teslîmiyetê qebûl nake. Ya herî rast, ya herî baş, ya herî xweşik çiye? wê esas digre û ji bo wê dixebite. Di vê wateyê de PKK, vejîna mirovên azad e. Li ser vê bingehê jî salvegera partiya azadiyê PKK’ê li hemû azadîxwazan pîroz be!
Zinarîn Amûdê
- Ayrıntılar
Ez van rêzan di salvegera 32’an a navlixwedanîna PKK’ê de dinivîsim. Ji bo mirov nasnameya partiyeke modern, rol û serketina wê binirxîne, bawer dikim ku evqasî sal têrê dikin. Eger mirov li van salan dema komê jî zêde bike ji çil salî zêdetir jiyaneke dijwar e. Çi qonaxa komê, çi jî salên navlêdanînê û heta bi Pêngava 15’ê Tebaxa 1984’an demek e ku bi şêwazê partîzaniyê pêk hatiye.
Ji aliyê îdeolojiya gerdûnî ve, em ji cîhana sosyalîzma pêkhatî û fikra pêve girêdayî ya me yeqîn dikir sozyalîzma zanistî ye, bi tesîr bibûn. Ji bo mirov li nasnameya PKK’ê serwext bibe, nirxên bi wan ve girêdayî ma, yan jî bawer dikir ku bi wan ve girêdayî ye, û paradîgma sosyalîzma zanistî ya cîhanê nuqteyeke girîng a nîrengî ye. Eger em hewl bidin bi şibandinekê şîrove bikin, em ê bibêjin, me dixwest em şaxekî nû yê civakeke ji xwe re qebîleya sosyalîst digot ava bikin. Eger em qebûl bikin ku bi vî şêwazî gelek şax hatine avakirin, me jî weke komeke piçûk mafê xwe didît em şaxekî bi vî awayî ava bikin. Bi awayekî berbiçav, bîr û baweriya me ya derbarê rastiya welat (Me Kurdistan weke welatekî dihesiband) û gelekî (Me hebûna Kurdan weke gelekî ji sedî sed qebûl dikir) de sedema me ya bingehîn bû ji bo ku em vî mafê xwe bi kar bînin. Li gorî fikra me ya cîhanî, bi awayekî xwezayî me yê xwe weke hêza pêşeng a beşên gel ên kedkar û bindest bi nav bikirana. Lewma me gotina ‘Karker’ bi kar anî. Ji aliyê konjonkturel ve hem bi maneya bindest hem jî bi menaya xebatkar dihat, û ev navlêkirin li gorî rastiya me bû.
Eger mirov bala xwe bidiyê, mirov wê bibîne, di PKK’ya salên derketina holê û partîzaniyê de cîhaneke bîr û baweriyê ya bêpirs hatiye qebûlkirin heye. Dema ez dibêjim endamê nû yê qebîleya sosyalîst mebesta min ev rastî ye. Çawa ku zarokeke dema ji diya xwe dibe, divê bêpirs qebîleya xwe qebûl bike, me jî qebîleya cîhana sosyalîzma zanistî û sosyalîzma pêkhatî bêpirs qebûl kiribû. Cudahiyeke me ji qebîleyên klasîk hebû, ew jî ew bû, qebîleya me ya nû ya dinyayê xwe disipart bingehekî zanistî yê guman jê nedihat kirin. Herçiqasî me yeqîn bikira ku bingehê me zanistiye jî şêwazê me yê girêdanê li ser bingehê pir kêm bi bîrewerî û bêhtir bi baweriyê bû. Ango aliyên dogmatîk bêhtir giraniya xwe hebûn. Ez vê ji bo bi temamî dogmatîzmê reş bikim nabêjim. Di xwezaya mirov de fikrek tineye ku têde dogmatîzm nebe. Di îdeayê de, di fikrê bi xwe de nirxeke dogma û baweriyê heye. Mirov ji vê re dikare nirxa pîvanê jî bibêje. Mirov ji dogmaya baweriyekê, pîvanekê û bîrbirinekê bawer neke, pir zor e ku jiyana xwe dewam bike. Belkî ji bo ku karibe bêyî hewceyî ti pîvan û dogmayekê bibe û bijî divê îlahî bibe. Gelek mirovên îdea kirine ku bi vî rengî ne derketine holê, lê kesên bi vî rengî yan hîç tinene yan jî kêm kesayetî hene ku heta dawiya temenê xwe di kêliyên pir bi sînor de bi ber pêleke bi vî rengî ketibin.
Di vê mijarê de têgihîştina şaş ew e, mirov dogmayan weke heqîqetên hişk û naguherin qebûl bike. Lewma dogmayên dînî bi piranî bi vî awayî hatine fêmkirin û dîroka mirovatiyê bi trajediyan fetisandine. Felsefe û fikra zanistî, li dijî şêwazê dogmatîzekirina dogmayan şêweyekî pozitîf ê fikrê ne, ku duristir in. Serdestiya felsefe û zanistê li hemberî dogmayê ew e, dihêle ku rastiya jiyana gerdûnî di nava tevahî cihêrengî û zindîtiya wê de bê fêmkirin. Ji lewra her civaka di felsefe û zanistê de bi pêş ketiye, li hemberî civaka ji baweriya dogmatîzmê nebihuriye û di bin destê wê de maye, timî serdest bûye. Di têkoşîna civakan de ya diyarker nirxên felsefî û zanistî ne, ku timî di fikra wan a cîhanî de hene; ya rastî, ew asta wan e ku rastiya jiyana gerdûnî di nava tevahiya cihêrengî û zindîtiya wê de fêm dikin.
Kengî mirov bi awayekî dogmatîk bi dogmayan, bi gavavêtinên bi pîvan ve bê girêdan, hingê rîsk heye û mirov dikare fikaran bike. Di dema derketina holê û salên partîzaniyê yên PKK’ê de dogmayên sosyalîzma zanistî yên PKK bi wan ve girêdayî bû, ya rastî, bi roleke erênî rabûn. Sosyalîzma zanistî herçiqasî bi temamî ji metafizîkê nehatibû şuştin jî derbarê rastiya civakî de îdeolojiya herî zêde nêzî zanist û felsefeya dîrokê bû. Di serwextbûna felsefî û zanistî ya civakê de li gorî dema xwe paradîgmaya herî pêşketî pêşkêş dikir. Di sosyalîzma pêkhatî de xetimîna çêbû bi awayekî encama aliyên dogmatîk ên sosyalîzma zanistî bûn. Ji destpêkê ve rexne li wê hatin girtin û di van rexneyan de para rastî û mafdariyê hebû. Ji ber ku di dema xwe de nehatin sererastkirin, dogmayên binyewî encamên xwe bi hilweşandina sosyalîzma pêkhatî nîşan dan. Di PKK’ê de jî herçiqasî di asta dewleta netewe de nebe jî weke proto dewleta netewe encamek di nava wê de derket holê. Di salên şerê gel ê şoreşgerî de hêmanên di nava PKK’ê de yên nikarîbûn ji dogmayan gavê biavêjin zanist û felsefeyê, dogmatîk bûn. Di vê de herî zêde hêmanên desthilatgir û peyrewên dewleta netewe derketin pêş. Her ku derketin pêş dogmatîzmê jî rehên xwe berdan. Nêzîkatiyên desthilatgir nêzîkatiyên demokratîk tepisandin. Erka partiyê rê li ber erka fermandariyê, erka fermandariyê jî rê li ber desthilatdariya şexsî vekir. Bi awayekî dewletokên netewe yên mîkro pêk hatin. Di têgihîştina partiya Lenînîst de şîroveya têgihîştina otorîteyê ne demokratîk e, lê desthilatgir û alîgirê dewleta netewe ye, ev çawa di cîhana sosyalîzma pêkhatî de bi tesîr bû, bi heman awayî di nava PKK’ê de jî bi bandor bû. Kengî ev têgihîştin bi temamî serwer bû, bivênevê rizîna ji ber desthilatdariyê pêk hat. Tevî ku PKK negihîşte dewleta netewe ya Kurdistana Yekbûyî ya Demokratîk a kiribû armanca xwe, dîsa jî ew di gelek astên mîkro de pêk anî û dît. Dema 1984-1998’an ew deme ku têde bi giranî dewletokên netewe yên Kurd çêbûn. Jihevdeketina dewletên sosyalîzma pêkhatî bi derengî û bi awayekî dijwar di sala 1998’an de dest pê kir bi serê PKK’ê de hat. Herçiqasî di vê de bêtesîrkirina Serokatiyê ji aliyê dewletên netewe yên faşîst lîberal global bi bandor bibe jî, bi awayekî bingehîn ev berê, nexasim ji salên 1995’an ve, pêvajoyek bû ku di hundir de dest pê kiribû. Li gelemperiya dinyayê pêvajoyên bi heman awayî li cem partiyên din ên bi heman rengî jî pêk hatin. Piştî jihevdeketinê du ekolên sereke hewl dan hebin. Ya yekê, partiyên kominîst bûn ku di têgihîştina sosyalîzma pêkhatî ya berê ya ortodoks de israr dikirin; ya duyan, partiyên veguherîn lîberal demokratan bûn, ku bûne şaxên partiyên lîberal ên li welatên berê kapîtalîst bi rola partiyên kok radibûn.
Di nava PKK’ê de piştî jihevdeketinê meylên bi heman rengî derketin holê, lê belê nikarîbûn bibin baskên serdest. Nexasim têkoşîna di navbera baskan a salên 2002-2004’an de gelekî zirar da, lê bi ser neket. Çeteyên sextekar ên bi maskeya lîberalîzmê reviyan û ketin xiyanetê, hêman an jî baskê ji rêûresmê yê nikarîbû ji muhafezekarî û dogmatîzmê bibihure jî tercîh kir ku li ser rêya ekola sereke bimîne. Ekola sereke serhatî û çîroka wê jî gelekî balkêş e. Dema ku herdu bask û aliyan li dijî hev têkoşîneke dijwar dimeşand, bawer dikirin ku partî bi tevahî ji wan pêk tê. Herdu alî an jî baskan nedixwest ji diyalektîka pêşketinê ya PKK’ê hayedar bibin. Ya rastî, haya wan ji diyalektîka pêşketinê ya PKK’ê tinebû. Lê nizanîbûn ku cudahiya PKK’ê ji yên weke xwe ew bû, têkîliya xwe ti carî bi pêşketina diyalektîkî re qut nekir. Çi di dema derketina holê û partîzaniyê de, çi jî di salên şerê gel ê şoreşgerî de, tevî hewldanên jirêderxistinê hemûyan, partî li gorî pêşketina diyalektîkê tevgeriya û xwe bi vî awayî parast. Herçiqasî di PKK’ê de fikreke bi serhevhatî ya diyalektîkê çênebibe jî di jiyanê de pîvanên diyalektîka şoreşgerî bi awayekî pratîkî li ser kar bûn. Xwebûn weke diyalektîkekê hebû. Bask an jî hêmanên fikirsabit ên curbecur bi ti awayî li vê rastiyê serwext nedibûn. Her jirêderketin an jî xiyanetê bawer dikir ku derba kujer li partiyê daye, lê paşê didîtin ku partî bêhtir bi lez pêş dikeve û lewma nikarîbûn vê diyalektîkê fêm bikin. Lewra bi her jirêderketin û revê re ya diqediya ne partî bû, ew bi xwe bûn. Li beramberî vê partî bêtir zelal dibû û hinekî din bi awayekî diyalektîka xwe bidestxistî pêşketina xwe dewam dikir. Di hemû pêvajoyên krîtîk de bûyer û pêşketinên bi vî rengî hatin dîtin.
Di pêvajoya 2002-2004’an ya jihevdeketinê de bawer dikirin ku heta wê rojê ya nikarîbûn pêk bînin wê têde bi ser bikevin û mîna ku partî bi awayekî bi tenê ji wan pêk tê, wê bimîne. Ya rastî, mirov ji rewşa min a wê demê zêde hêvî nedikir. Lê ez ne bi tenê ji ketûbereke wê demê pêk dihatim. Min di şexsê xwe de bi tenê dîrokek zindî nekiribû, piştî hebûna min a fizîkî jî heta civak bi awayekî kolektîf li ser piyan bimana, nemaze heta Kurd bi awayekî azad bijiyana, ez ê jî bi awayekî azad bijiyama û ez ji zû ve bûbûm rastiyeke bi vî rengî. Min xwe weke rastiyeke bi vî şêwazî û hêza maneyê hûnandibû. Haya wan ji vê rastî û maneyê tinebû yan jî hêza wan têra serwextbûna li vê yekê nedikir. Di encamê de bi hewldana komek heval û hevrê navê PKK’ê ji nû ve hat bikaranîn û li ser vî bingehî dan xuyakirin ku wê li ekola sereke xwedî derkevin. Bi vê re jî pêvajoyeke PKK’ê ya ji berê gelekî pêşketîtir dest pê kir. Bi vî awayî PKK piştî jihevdeketina mezin ket sêyemîn qonaxa xwe ya mezin an jî ket pêvajoya pêngava xwenûkirinê û di vê pêvajoyê de dibe partiya dema civakbûneke cuda û partiya dema neteweya demokratîk.
Di Dema Nû De Nasnameya PKK’ê û Maneya Wê
Bêguman qutbûna ji demên berê nedihat maneya nasnameyeke cuda, lê ne kopiyeke demên berê jî bû. Pêşketina çêdibû ne ji aliyê hejmar û çendayetiyê bû, pêşketina naverokê bû ango di warê kalîteyê de bi pêş diket. Ne bi tenê di warê nasnameya PKK’ê de pêşketin hebû, di civaka Kurd a xwenûkirî de jî veguherîneke naverokê ya bi kalîte pêk hat. Ango mirov niha dikare nasnameya PKK’ê ya hebûna xwe ya dema gihîştin û stewînê vebirî û îspat kirî bi awayekî berbiçav bide naskirin û pêkan e ku xwe bigihîne hinek encamên gerdûnî.
a- Serê pêşî bi giştî partî, nexasim jî PKK partiya dewletdariya netewe ya berê ya sosyalîzma pêkhatî nîne. Bi tevahî partiyên sosyalîst weke prensîb divê bi armanca dewlet avakirinê neyên damezrandin. Sosyalîzm nabe ku bi amûra dewletê ya modern bê avakirin. Amûra em jêre dewlet dibêjin bi xwezaya sosyalîzmê re li hev nake. Sîstema karê ya kapîtalîzmê bêyî dewleta netewe pêk nayê. Her sîstema dewleta netewe têde hebe, bi pêkanîna kara kapîtalîst ve girêdayî ye. Rewş li cem sosyalîzma pêkhatî jî cuda nîne, heta hebûna kapîtalîzma burokratîk bêhtir hewcedarî dewleta netewe ye. Sosyalîzma pêkhatî nikarîbû bibe sosyalîzm û di vê de avahiya dewletdariya netewe bi roleke diyarker rabûye. Ji partiyê ber bi dewletê, ji dewletê ber bi partiyê her gava bê avêtin wê bi înkara sosyalîzma demokratîk bi encam bibe. Di teoriyê de ji bo xwe gihandina civaka kominîst a weke civaka bê dewlet tê tesewirkirin, li gorî sosyalîzmê û şêweyê wê divê di ti qonaxê de û bi ti sedemê amûra dewletê neyê bikaranîn û ji bo xwe gihandina civaka kominîst divê mirov serî li amûra dewletê nede. Sosyalîzm kengî bi hemû aliyan demokrasiyê pêk bîne wê pêk bê; ew demokrasiya lîberalîzm wê bi awayekî durû bi kar tîne û bi rastî bi naveroka wê re li hev nake. Mirov nikare bêyî demokrasiyê li sosyalîzmê bifikire û li derveyî demokrasiyê jî bi rêyeke din ticarî ava nabe. Bi tenê bi jiyaneke demokratîk a tevlîbûna wê herî berfireh mirov dikare sosyalîzmê ava bike.
Lewra xisleta yekemîn a partiyên sosyalîst divê ew be ku xwe weke protîpeke demokrasiyê ava bikin. Partiyeke nikaribe xwe demokratîze bike ew nikare civakê demokratîk bike. Demokrasî bêotorîtetî nîne. Otorîteya demokratîk ji otorîteya dewletê cuda, dikare xwe di şert û mercên civaka siyasî de pêk bîne. Dewlet civaka siyasî li derve dihêle û xwe pêk tîne, lê ji bo pêkhatina demokrasiyê hebûna civaka siyasî ferz e. Civaka siyasî jî ew civak e ku azadiya xwe pêk aniye. Diyardeya siyasetê maneya xwe ew e, civak di mijara berjewendiyên xwe yên heyatî de gihîştiye wê hêzê ku difikire, biryarê dide û dikeve nava çalekiyê. Civakên siyasî nebûne, nikarin çarenûsa xwe diyar bikin û di heman demê de nikarin xwe demokratîk bikin. Di navbera diyardeyên siyaset, azadî û demokrasiyê de têkîliyeke ji hev nabe heye. Yek bê yên din nabe. Lewma partiyên siyasî bi tenê weke protîpeke civaka siyasî ya azad û demokratîk karin bibin xwedî nasname. Lewra bi giştî modelên desthilatdariyê, bi taybetî jî desthilatdariya dewletê nikarin ji xwe re mînak bigrin. Desthilatdarî û dewlet, herçiqasî weke hebûn diyardeyên cuda bin jî bi awayekî bingehîn yekdestdariyên hêz û mêtingeriyê ne. Tevî ku hêmanên karûbarê civakê bi rê ve dibin hildigirin jî ev hêman bi rola talî radibin. Ji bo rewakirina yekdestdariyên hêz û mêtingeriyê yên bi rola diyarker radibin têne bikaranîn. Ev sedem hemû îsbat dikin û têra xwe rave dikin ka divê çima partiyeke sosyalîst bi armancên desthilatdarî û dewletdariyê neyê avakirin. Dîsa têra xwe îsbat dikin ka divê çima bi tenê bi awayê demokratîk bên damezrandin û sazkirin.
b- Partiyên sosyalîst tevî ku saziyên modern in, ji aliyê dîrokî ve xwedî erk û berpirsyarî ne ku li beramberî modernîteya kapîtalîst modernîteya alternatîf çêkin û biberidînin. Modernîte têgîneke bêalî û notr nîne; têgînek e ku bingehê wê yê çînî, siyasî û îdeolojîk heye. Modernîteya serdest, tevî ku xwedî karektera kapîtalîst e jî modernîteyên bi tîpên din jî hene. Modernîteya demokratîk di serê van tîpan de tê. Modernîte di nava xwe de demên civakî yên veguherînên bi kok û cuda îfade dikin. Avahiya îdeolojîk, siyasî, ekonomîk, teknîk û zanistî ya serdema her modernîteyê xweserî xwe ne. Serdema destpêkê, navîn û nêz, her yek ji wan li gorî xwe modernîteyekê temsîl dikin. Wekî din her modernîte li gorî xwe şêweyên xwe yên serdest ên çînî, teknîkî, îdeolojîk, siyasî û ekonomîk hene. Her yek ji wan li gorî van şêweyên serdest karekterîze dibe. Di serdema me de ji destpêkê ve li ser şert û mercên jiyana me ya modern mohra şêwazê daneheva kapîtalîst heye, lê tevî vê yekê mirov nikare vê serdemê bi her tiştî bike malê kapîtalîzmê. Eger sosyalîzma pêkhatî bi kapîtalîzmê bi encam nebûya, pêkan bû wê jî mohra xwe li modernîteyê bidaya. Jixwe demeke dirêj jî wisa hat fêmkirin. Partiyên sosyalîst heta ji hêmanên sereke yên modernîteya kapîtalîst nebihurin û li dijî wan tênekoşin nikarin mohra xwe li modernîteyê bidin.
PKK nikare qîma xwe bi tenê bi bihurîna ji dewletdariya netewe bîne; di heman demê de bi xweavakirina weke prototîpa hêmanên modernîteya demokratîk dikare bi rola pêşengiyê rabe. Di dema nasnameya nû ya PKK’ê de yek ji erkên wê yên sereke ew e, civaka Kurd weke netewa demokratîk ava bike. Ji bo di vê erka xwe de bi ser bikeve, beriya her tiştî divê karibe xwe bike alternatîfa hêmanên sîstema modernîteya kapîtalîst. Di navbera xwebûn û bûyîna prototîpa modernîteya demokratîk de cudahiyeke girîng heye. Eger nebe prototîpa modernîteya demokratîk, zor e ku civakbûna xwe û serekbûna xwe bi dest bixe. Jixwe partî ji bo vê zoriyê ji holê rakin hene; kengî bibin kakilekî pêşeng dikarin vê zoriyê li paş bihêlin. Di navbera hêmanên modernîteyê de, di warê îdeolojîk, polîtîk û ekonomîk de, di her qadê de têkoşîneke zêde heye. Encama têkoşîna di navbera wan de wê diyar bike ka kîjan modernîte wê bi rola sereke rabe. Partî hêzên pêşeng ên vê têkoşînê ne. Ji ber ku di Marksîzmê de têkoşîn daxistin qada ekonomiyê bi tenê, encam negirtin. Lê têkoşîna modernîteyê ya tevî hêmanên kapîtalîzmê hemûyan encam diyar kirin. Ji ber vê sedema bingehîn hewcedarî bi modernîteya demokratîk heye. Eger têkoşîn di çarçoveya pêşdebirina alternatîfê de neyê meşandin, ne pêkan e ku têkoşîna li dijî kapîtalîzmê û tevahiya hêmanên wê serketî bibe. Divê mirov bi tenê qîma xwe bi analîza kapîtalîzmê neyîne, şertê pêşî ew e, divê mirov teoriya modernîteya demokratîk û di vê teoriyê de hêmanên alternatîf ên modernîteyê zelal bike û têbikoşe. Lewma partiyên sosyalîst bi awayekî bingehîn xwe bi teoriya modernîteya demokratîk zelal dikin û li dijî kapîtalîzmê têdikoşin. Bi tenê qîma xwe bi têkoşîna teorîk nayînin, tevî vê, amûrên pratîkbûnê jî pêşde dibin ango netewa demokratîk pêk tînin, teknîkên endustriyel ekolojîk pêşde dibin û diyardeya bazara sosyalîst pêk tînin. Kengî ev pêk anîn dikare li dijî hêmanên modernîteya kapîtalîst serketî be.
Di nasnameya nûkirî ya PKK’ê de weke berê hûrik û perçikên agahiyan derbarê mêtingeriya kapîtalîst de tine ne, pêşbîniyeke têkûz a xwe dispêre bi tevahî analîzkirina modernîteya kapîtalîst û paradîgmaya wê ya nû ku xwe dispêre teoriya wê bi xwe ya modernîteya demokratîk, heye. Qîma xwe nayîne ku modernîteya kapîtalîst bi tenê tevî hemû hêmanên wê ji hev derxe; weke alternatîfa wê modernîteya demokratîk weke hêzeke pêşeng derdikeve holê, ev hêza pêşeng xwedî wê erk û berpirsyariyê ye ku tevî kokên xwe yên dîrokî bibe xwediyê wan hêmanên derbarê îro de û bername, stratejî û taktîkên van hêmanan bi ser bixin çêke.
c- Herçiqasî gotina hêza pêşeng modelên partiyên klasîk bi bîra mirov bixe jî ji aliyê cewherî û naverokê ve cudahiyên xwe hene. Hêza nû ya pêşeng prototîpa civaka demokratîk e. Modela pêş a civaka neteweya demokratîk pêk tîne.
Dema ku behs bibe têkoşîn û rêxistin, pirsa kadro derdikeve pêş. Di civakên modern de girîngiya pêşeng û kadroyan kêm nabe. Berevajî, bi sedema ku civak tevlîhevtir û aloztir dibin rola wan bêhtir girîng dibe. Li vir a girîng ew e, ka dîsa kîjan perspektîfê dikin bingehê xwe. Eger kadro û pêşengiyên partiyê ji dinya modernîteya kapîtalîst nebihurin, çi zû çi dereng wê veguherin hêmanên desthilatdarî û mêtingeriyê. Eger di hêmanên modernîteya demokratîk de israr bikin, wê kadro û pêşeng li gorî wê dirûvê xwe bigirin. Eger li şûna perspektîfa desthilatdarî û dewletê, ji perspektîfên otorîteya demokratîk, civaka exlaqî û polîtîk danegerin, li gorî nasnameya nû ya partiyê pêşeng û kadroyên demokratîk wê bigihîjin.
Di dema nû de erka bingehîn a PKK’ê ji ya berê cuda ye. PKK’ê di dema komê de bi bandora îdeolojîk şer û çalakî dikir bingehê xwe û rê li ber tesîra polîtîk vedikir. Divê tevî vê di dema nû de bi nasnameya Kurd a hatiye bidestxistin û bi xwesteka ji bo jiyana azad neteweya demokratîk ava bike.
d- Çawa ku wê ji van tiştên me gotî hemûyan bê fêhmkirin, kapasîteya îdeolojîk a PKK’ê bi rexnekirina sîstema sosyalîzma zanistî û sosyalîzma pêkhatî bi hêz bûye. Li şûna nêzîkatiya dogmatîk dikare nêzîkatiyeke dijwar a lêpirsînê nîşan bide. Di fikirkirina diyalektîk û ketina nava çalakiyê de pêşketin heye. Di nirxandina rewşa berbiçav û pêkanîna veguherînên hewceyî de li gorî berê bêhtir xwedî naverok e, û hêzê dide jiyana azad. Mesafeya di navbera îdeolojî û sosyolojiyê de kin bûye. Cudahiya di navbera sosyolojî û sosyalîzma zanistî de jî kêm bûye. Danûstendina di navbera fikra îdeolojîk, sosyolojîk û sosyalîzma zanistî de yekparebûnek çêbûye û her ku diçe ber bi zanisteke civakî ya hevgirtî ve diberide. Di vê babetê de PKK di serê wan partiyên bi îdeal de tê. Hêza bingehîn a partiyeke sosyalîst bi rêjeya lihevbûna wê ya bi zanista civakî re tê pîvan. Hêza wê ya diyarker ji girêdana wê ya bi zanista civakî ye. Di kapasîteya wê ya îdeolojîk û sosyolojîk de payeya zanistî çiqasî bi pêş bikeve, di rola pêşengiyê de jî wê ewqasî bi pêş bikeve.
Asta polîtîk a PKK’ê li gorî berê di dema nû de têra xwe bi pêş ketiye. Ji ber ku kapasîteya polîtîk bêhtir bi ezmûn û tecrûbeyê tê bidestxistin, PKK di vî warî de li dinyayê yek ji partiyên sereke ye. Tevî ku modernîteya kapîtalîst di asta hegemonîk de dor lê girtiye û lê şidandiye jî tesfiye nabe û ev yek tecrûbeya polîtîk dide wê ango wê bi hêz dike. Polîtîkbûna civaka Kurd û polîtîkbûna PKK’ê di zikhev de û bi awayekî hevdu bi hêz bikin pêk hatiye. Gelê Kurd di dîroka xwe de di dema xwe ya herî bi hêz a polîtîk de ye û mirov vê rastiyê ji bo PKK’ê jî bîne ziman di cih de ye. Li cem PKK’ê polîtîka hundir û derve di zikhev de pêk tên. Asta polîtîka pêk tê hem têkiliya wê bi dîrokê re hem jî têkiliya wê bi rastiya rojane û gerdûnî re hatiye danîn. Herweha têkiliya di navbera exlaq û polîtîkayê de jî xurt û têkûz hatiye danîn. Di dizikhevdebûna civaka exlaqî û polîtîk de bingeh tê qebûlkirin. Di bingehê polîtîka PKK’ê de bi qasî hebûna îdeolojîk û sosyolojîk ango bi qasî hebûna hêmanên zanistî, hêmanên exlaqî û etîk jî hene. Têkiliya bi poetîkayê re jî ango têkiliya bi hunerê re jî paşguh nake û girîngiyê pê dide. Bi vî awayî, polîtîkayê bi tenê bi îdeolojî û exlaqê bi gewde nake, bi awayekî hunerî jî wê heyî û manedar dike. Bi vê, hewl dide xwe ji polîtîkayeke hişk û pûç bigihîne diyardeyeke polîtîkayê ya dewlemend û heqîqeta wê.
Mirov dikare bibêje, têkoşîna PKK’ê ya heta niha, bi awayekî bingehîn ji bo pirsgirêka Kurd bê dîtin, hatiye meşandin. Mirov Pêngava 15’ê Tebaxa 1984’an di vê çarçoveyê de binirxîne wê bêhtir realîst be. Pêngav ji tevgera rizgariyê wêdetir nêzî armanca îspatkirina hebûnê û dewamkirina wê ye.
Dema ku PKK di serê salên 1970’î de ket ser rê, erka li pêşiya wê ew bû, hebûna Kurd ji rewşa hebûneke ku li ser hebûn û tinebûna wê guftûgo tê kirin, derxe û pirsgirêka Kurd bi têgihiştina dewleteke sosyalîst a reel çareser bike. Êdî guftûgo li ser hebûna Kurd nayê kirin, lê bi awayekî di dewletdariya netewe de bist bû û ma. Di pêvajoya xwerexnekirinê de derket holê ku dewletdariya netewe antî-sosyalîst e, û antî-demokratîkbûn bi xwe ye. PKK’ê bi awayekî pirr zelal dît ku bêyî civaka demokratîk sosyalîzm nayê avakirin, û lewma çareseriya pirsgirêka Kurd bi avakirina neteweya demokratîk dibîne. Niha aliyê ku pirs çûye ser ew e, divê xwe bi siyaseta qanûnî ya demokratîk an jî bi şerê gel ê şoreşgerî yê topyekûn bigihîne vê armancê.
- Ayrıntılar
Hêza rêxistin, tevger an jî kesayetên dîrokî bi guhertina di civakê de çêkirine an jî pêşketinên bi xwe re anîne tên pîvan. Di her dema dîrokê de kesayet, tevger û rêxistinên bi vî rengî derketine holê. Zerdeşt bi felsefeya xwe di mijara bîr, bawerî û exlaqê de guherînên di asta şoreşê de ava kir. Îsa di erdnigariyeke berfireh de di aliyê hişmendiyê de mûcîze pêk anî. Muhammed di nava civaka ereban de adeta mîna rojê, bi ol û bîrdoziya xwe pêşketinên bêhempa di Rojhilata Navîn de çêkir. Ev û gelek tevger û rêxistinên din ên di demeke dîrokê de şoreşên xwe ava kirine û hîn jî bandorên wan berdewam dikin.
Di demên dawî de jî kesayetên mîna Gandhî, Mandela, Che û gelek lehengên din di rizgarî û azadkirina civaka xwe de roleke pir girîng lîstine. Di roja me ya îro de jî mînaka herî şênber PKK ye û Rêberê Gelê Kurd ê damezrênerê vê tevgerêye.
Beriya niha 34 salan di vê demsalê de li navçeya Lîceya Amedê li Gundê Fîsê bi tevlêbûna 22 ciwanên xwendekar û kedkar bingehê tevgereke dîrokî avêtin û berê herîkîna dîrokê guherîn. Beriya niha 34 salan adeta li ser navê Kurd û Kurdistanê pelek jî nedihejiya lê di roja me de êdî tu kes nikare hebûn û nîrxê gelê Kurd tune bihesibîne.
Dema ev tevger hate avakirin, kesî ji wan bawer nedikir û henekên xwe bi wan dikirin, biçûk didîtin. Lê van ciwanan bi pêşengtiya Rêber APO gav bi gav bi gavên ji xwe ewle ber bi serkeftinê dimeşiyan. Tevgera Azadiyê ji beriya damezrandinê heta roja me bi hezaran şehîd da lê tu carî hêvî û baweriya xwe neşikand. Bi her şehadetekê gavên mezin ên nû dihate avêtin. Xwedî li bîranîna cangoriyan derdiket, derdikeve û wê derkeve jî. Çawa bi şahadeta lehengê mezin Heqî Qarer gava partîbûyinê hate avêtin û ev 34 sale bê navber destkeftiyên dîrokî ava dike. Çawa bi berxwedana zîndanan gava destpêkirina şerê çekdarî hate avêtin, şer û gerîla li her devera Kurdistanê belav kir û îro jî berdewam dike. Çawa bi şehadeta fermandarê mezin Rêheval Egîd gava artêşbûyinê hate avêtin û îro bi hezaran gerîlayên xwe HPG xwedî li mîrateya fermandarê xwe yê mezin û ARGK’ê derdikeve û bi taybet jî di sala 2012’an de şerê şoreşgerî de xwe gîhand astekê û nîşan da ku wê di sala 2013’an de ev aste bilindtir bibe.
Dema mirov li daxuyaniyên rêxistinên Tevgera Azadiyê temaşe dikin jî mirov dizane ku wê rengê tekoşînê yê sala 2013’an çawa be?
Werin em ji daxuyaniyan çend hevokan bi hev re dubare bişopînin…
PKK wuha dibêje;
Me weke tevger: Di 2012’an de bi qonaxa 4’emîn a şerê gel ya şoreşger serkeftinên mezin bidest xist. Bi çalakiyên Çelê, Çewlîk, Amed ê dewleta tirk careke din hêza me. Her wiha berxwedanên zindanan destpê kir. Demek dirêj berdewam kir.
Em dikevin 35’emîn sala damezrandina PKK’ê û em bang li hemû gelê Kurd, demokrat, dost, hunermend û parêzvanên mafê mirovan dikin ku têkoşîna xwe bilind bikin.
KCK wuha dibêje;
Em di pêvajoyekî dîrokî yê herî nêzî azadiyê ne, salên mezinin. Êdî Kurdekî ku berxwedanê dike hatiye avakirin. Bi qasî ku muhtacê tu kesê nebe xwedî vîn, zanîn, hêz, tecrûbe qezenckirî û bedel dayî hatiye afirandin. Gerîla jî wê rêbazê leşkerî yê dijmin ku têde pir israr dike bi tecrûbeya hostatiyeke mezin û performanseke bilind dê di têkçûneke mezin re derbaz bike, wê bihêle ku dijmin berdêlek pir mezin bide.
Kongra-Gel dibêje;
Bi pêşengtiya Rêber Apo hemû tevgera me hêzek mezin girtiye û di têkoşîna şoreşgerî de derbeyên mezin li sîstemê hatiye xistin. Li dijî polîtîkayên AKP’ê en dagirkeriyê Hêzên Parastina Gel (HPG) li herêma Botanê bi çalakiyên xwe artêşa dagirker têk bir. Bi vê pêngava şoreşgerî re careke din hat nîşankirin ku polîtîkayên AKP’ê ên ewlekariyê vala hatiye derxistin.
HPG wuha dibêje;
Pêvajoya azadiya Rêber APO ya giyan û can daye gelê mê, bi pêngava berxwedanê ya şoreşgerî ya 2012’an destpêkiriye. Ji bo di sala 2012’an de ruhê berxwedanê derxîne asteke jortir û bi serkeftinê tacîdar kirin wezîfeya me ya hemûyane.
Em vê rastiyê bi yek gotinê dikaren weke seferberiya topyekûn binav bikin. Em tevgera azadiyê û gelê evîndarê azadiyê bi vê ruhê seferberiyê, di nîzama seferberiyê de tekoşînê bimeşînin.
YJA Star wuha dibêje;
Divê were zanîn ku heya em azadiya Rêberê xwe û gelê xwe bi dest nexin, emê tu carî di tekoşîna xwe ya berxwedaniyê de tawîzan nedin. Di serî de gelê Kurd, emê tekoşîna azadiya tevahî gelên bindest, wek tekoşîna xwe bigrin dest û emê di helwesta xwe ya azadiyê de gav paşde navêjin. Dîsa emê ji bo tevahî jinên ku di cîhanê û heremê de bi destê zilamê desthilatdar û paşverû tê kuştin bibin tevgera tolhildanê. Bi bûyîna hêvî û çavkaniya jiyanê, emê tekoşîna xwe berdewam bikin.
Di hemû daxuyaniya de mijara hevpar, tekoşîna PKK, destkeftiyên di 34 salan de afirandiye, berxwedana sala 2012, bang û sozdana bilindkirina tekoşînê heye. Wê demê rengê pêşerojê an go rewşa pêvajoya 2013’an ji niha ve diyare. Ew ê bi berxwedan û tekoşînê derbas bibe.
Bi hêviya wê sala 2013 bi berxwedan û tekoşîna Rêber APO, Gelê me yê serhildêr, berxwedanvanên li girtîgehan û bi gerîlayên azadiyê bigihêje serkeftinê, Rêber APO azad bibe û Kurdistan bibe xwedî statû. Carekedin bi van hêviyan salvegera damezrandina PKK li hemû mirovahiyê pîroz be!
Memyan Jiyanda
- Ayrıntılar
Ji gelê me û raya giştî re!
Me weke PKK sala 34. a şoreş û berxwedana mezin li pey xwe hişt û em ber bi sala serkeftinê sa 35. ve diçin. PKK bi mîrateya xwe ya dîrokî ku di dîrokê hemkûfê wê kêm in bi vê tecûrbeya xwe ketiye pêvajoya xwe ya herî gihaştî. Weke gel û partî jî di sala 35’an de bîr û baweriya me xurt ku wê bi vê tecrûbe û ezma xwe azadiya Rêber APO û Kurdistanê bi dest bixînin.
Bi vê baweriyê di serî de cejna partiyê ya Rêber APO, gelê me yê berxwedêr, gelên dost, hêzên berxwedêr û demokratîk û hemû rêhevalên me yê bi rik û hêzeke mezin tekoşÎna azadiyê gihandina roja me ya îro ji dil de pîroz dikin.
Em şehîdên xwe yê di sala zaferê ya 2012’an de li çiyayên Kurdistanê destan nivîsandine, di kesayeta rêhevalên me Êrîş, Andok, Arjîn Garzan, Mahîr Başkale, Celal Başkale, Rojîn Gevda, Mehmet Goyî, Rojhat Batman û Nergîz Cîzre hemû şehîdên xwe bi minnetdarî bi bîr tînin û bi vê boneyê soza serkeftinê ya me daye wan em careke din dubare dikin.
Di serî de berxwedana li Îmraliyê, li çiyê, li kolanan û herî dawî jî li girtîgahan a laşên xwe ji bo azadî û pêşeroja gelê Kurdistanê li mirinê razandin di hemû eniyên tekoşînê de berxwedaneke topyekûn hate meşandin.
Rastiya sala 34an careke din bi awayeke zelal nîşanî me daye ku rastiya Rêbertiyê û PKK’ê giyaneke berxwedan û şoreşêye û tu hêz nikare li pêşiya vê hêzê raweste.
Ev ruh, binxistina her cure dijwariyan, derbaskirina her cure astengiyan û adeta ji nûve afirandinê di nava xwe de dihewîne.
Ev giyan tekoşîneke herdemiye, bangawaziya guherîn û veguherînê ye.
Ev giyan di kesayeta Heqiyan de mirov bang Kurdistanê dike. Ev giyan di kesayeta Halîl Çavgûnan de fermana berxwedan û partîbûyina di xeta APOyî de ye.
Ev giyan, di kesayeta Mazlûman, Xeyriyan, Ferhatan de li dijî her cure paşverûtiya faşîşt û komkujer heta hilma xwe ya dawî li xeta APOyî de nûneriya berxwedanê û serkeftinê dike.
Ev giyan di kesayeta Egîd û Berîtanan de pêşxistina gerîlatiyê û li her qadê meşandina şerê azadiyê îfade dike.
Ev giyan dibe serhildan: di serî de ciwan û jin, raperîna gelê Kurd a ji bo azadiyê îfade dike.
Vaye ev giyanê berxwedanê, di sala 34. de me hemûyan bi awayeke wêrek û fedakar ber bi berxwedana mezin ve dikişîne, li beramberî her cure astengî û zehmetiyan de bê navber tekoşînê ji me dixwaze.
Li Kurdistanê rastiya Rêbertiya me û şehîdên me derxistiye holê ku mirov ya rast, baş û bedew biafirîne û jiyaneke nû ava bike.
Îro bi vê giyanê li her çar perçeyê Kurdisatnê gel, bi gerîlayên xwe, bi mîlîtanên PKK û PAJK’ê yên di girtîgehên faşîstan de li ser piyane, hemû gelê Kurdistanê jî li ser piyaye.
Weke gerîlayên HPG’ê di sala 2012’an de Şerê me yê Gel ê Şoreşger di 19’ê Pûşperê de bi Oramar û Şitazinê destpêkir, di 23’ê Tîrmehê de li Şemzînanê berdewam kir, di 4’ê Tebaxê de li Çelê xwe gihan giyaneke pêşketîtir ê êrîşê, gav bi gav li hemû Kurdistanê, ji Botanê heta Amedê, Çewlikê, Serhedê û Dersimê belav bû û artêşa faşîst felç kir, pûç kir û bêçare hişt.
Ev ruhê berxwedanê nîşanî hemû kesî daye ku em xwedî şens û derfetên mezin ên serkeftinêne ku tekoşîna azadiyê û şoreşa azadiyê bigihîjînin encamê. Ev salên em tê de ne salên şoreşêne.
Pêvajoya azadiya Rêber APO ya giyan û can daye gelê mê, bi pêngava berxwedanê ya şoreşgerî ya 2012’an destpêkiriye. Ji bo di sala 2012’an de ruhê berxwedanê derxîne asteke jortir û bi serkeftinê tacîdar kirin wezîfeya me ya hemûyane.
Em vê rastiyê bi yek gotinê dikaren weke seferberiya topyekûn binav bikin. Em tevgera azadiyê û gelê evîndarê azadiyê bi vê ruhê seferberiyê, di nîzama seferberiyê de tekoşînê bimeşînin.
Di sala 35’emîn de ji bo bidestxistina azadiyê, di meşandina tekoşîna azadiyê de teqez divê mirov weke saleke seferberiyê bigre dest.
Em jî weke gerîlayên tevgera azadiyê em aşkere dikin ku hemû erk û wezîfeyên bikeve ser milê me bi fedakarî pêk bînîn. Em vê ji gelê xwe û ji hemû raya giştî ya cîhanê re deklere dikin.
Em weke gerîlayên Kurdistanê ji bo pêngava “Ji Rêber APO re azadî û ji Kurdistanê re Statû” bi serkeftî bigihêje encamê ji hewldanên me yê sala 2012’an de hate nîşandan zêdetir, bi performanseke bilind, em soz didin ku di sala 35’emîn a partiyê de bi ruhê seferberiyê pêşwazî bikin.
Dubare salvegera 34’emîn a partiyê di serî de ji şehîdên me yê leheng, ji Rêbertiya me, ji Gelê me û li hemû rêhevalên me yê li eniyan tekoşînê dimeşînin û ji şervanên me yê azadiyê re pîroz be.
Em weke hêzên HPG’ê di sala 35’emîn a partiyê de em soz didin ku em ê hemû erk û wezîfeyên dikeve ser milê me û tekoşîna azadiyê bi ruhê seferberiyê bimeşînin soz dikin.
Şehîdên PKK’ê nemirin!
Bijî Berxwedana me ya Şerê Gel ê Şoreşgerî!
Bijî Rêberê Gelê me yê bi heybet PKK – PAJK!
Bijî Rêber APO!
26 Mijdar 2012
Fermandariya Biryargeha Navendî ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Ji gelê me û raya giştî re!
Me weke PKK sala 34. a şoreş û berxwedana mezin li pey xwe hişt û em ber bi sala serkeftinê sa 35. ve diçin. PKK bi mîrateya xwe ya dîrokî ku di dîrokê hemkûfê wê kêm in bi vê tecûrbeya xwe ketiye pêvajoya xwe ya herî gihaştî.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 25’ê Mijdarê de di saet 09.00’an de li navbera Qereqola Girê û Girê Cigerxwîn de li dijî yekîneyeke artêşa dagirker a tirk ên ewlekariya rê digirin ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar