Tecrîda li ser Birêz Ocalan, piştî 13 rojan wê bikevê meha 12an, ev “mirina reş e”. Divê Kurd “mirina reş” qebûl nekin.

*********

Erdogan, di magazina 12ê Êlûnê de siyasetê dike, lê dekor guhertiye.

Di magazina siyaseta Erdogan de, bardaxên plastîk yên Coke Cola û Coke Zero nînin, rengê şerbeta Erdogan cûda ye. Pêgiha fonksiyonel ya magazina siyaseta Erdogan, geh çepgir e, geh misilman e, geh demagog e, geh şovmen e, geh kabadayî ye. Ji xwe li Amedê got, “aliyekî min ji Amedê ye.” Ev postmodernîzma klasîk e, hem kujer e û hem banga dewşirmetiya hevsarkirin û girêdana li ser alif e. Aliyek jî banga dewlemendên rastmaliya kesk ku urê xwe nepixandine.

Erdogan di vê magazine de, gelek caran behsa kultur û hişmendiya modern dike. Lê bawer bikin, modela wî ya McCarthy ye. McCarthy lîsteya kesan amade dikir û dest bi nêçîra komunîstan dikir; Erdogan jî listeyan amade dike û dest bi nêçîra terorîstan dike. Mac Carthy digot, “ev komunîst in”, Erdogan dibêje ev “terorist” in.

Kesên di lîsteya McCarthy de cih girtine, Bertolt Brecht, Charlie Chaplin, Arthur Miller, Orson Welles û Pete Seeger in. Ev kesên ku di dema xwe de herî navdar in. Erdogan jî, Hatîp Dicle, Selma Irmak, Bekir Kaya, Muharrem Erbey, Tayip Temel, Mehmet Emîn Yildirim, Omer Guneş,   Buşra Ersanli, Kenan Kirkaya û hwd. girtî ne. Ev jî navdarên dema xwe ne.

McCarthy “listeyên reş” amade dikir, Erdogan jî “lîsteyên kesk” amade dike. McCarthy “izm”ek bi paşiya nave xwe ve kir; Erdogan jî, gavek zêde avêt, û bi “marş-i mehteran” û weke Erod-Xan, yan jî Xan Erdo derdikevê pêş û dixwaze Kurdistanê ji nû de dagir bike. Hingî wê bibe Fatîh Sultan Erdo-Xan.

Lê Erdogan ne tenê di magazîna siyasî de dixwaze guhertinan bike. Dixwaze magazina kultura Tirkiyê jî, bike tara bêjingê. Ji xwe kultura gelên li Tirkiyê di Cagaloglu de hatibû tarûmar kirin, niha jî dixwazin di rengê kesk de tarûmar bikin. McCarthy, dest avête Holiday; Erdogan jî, dest avête cîhana teatro, Yeşîlçam û bazara Unkapani. Bi riya Medya hevkar, reklameke mezin ya afirgeriya kultura Erdo-Xan jî di rojevê de ye.

Dema ku hinek kes û derdor, rastiyê dibêjin, Xan Erdo û “kesk-îzm” radibe ser piyan û dikine hawar û dibêjin; “ev çi teşqele ne, em hej ji tiştê wiha nakin.” Piştî van gotinan, radikalên li dora Xan-Erdo, dikevine nava haraketê.

Ev waqayeke klînîkî ye. Radîkalên li dora Erdogan jî, her gotin û kiryara wî, weke, “bingeha îdeolojiya pîroz” bi nav dikin. Lê ew kes û derdor, ji ideolojiya bilind bêhtir, li gorî bejna Erdogan û “lawikê Derya Reş û lewendê Gurcî û Qasimpaşa”yî tevdigerin. Tîtr û paşnavê “XAN” wek gulikên tizbiha zivî derdixine pêş.. Xemla qûretî û pozbilindiyê jî, bi wan gulikên tezbiha zivî nexşe dikin, yanî cihê pariyê xwe xweş dikin.

Lewma bi çavdêriyeke romannivîsî, ez dikarim bêjim ku, spektruma Erdo-Xan ne di cihê xwe de ye. Kimya bedena wî xerab bûye, elektromanyatîkên rojê (spektrum) teva, di laşê wî de şaş digerin û şaş zerkî derdorên wî dibin. Haa, li gorî diyalektîka jiyanê, spektruma mirovên dewşîrme teva xerab e. Ji ber ku di çerxa guhertinê de, kimya beden û mêjiyê wan mirovan tê guhertin. Ev jî hunandin, ragirtin û bidestxistina elektromanyatîkên rojê, hewayê, axê û hwd. şaş têne standin. Bedena kesên dewşirme, şaş fêr dibe û şaş spektruman vedixwe. Hiyerarşiya bedena kesên wilo tevlihev e, nikare rast û têgihiştî hilgirê nava xwe. Ji hêza kêşa Newton ya gerdunî û ji qanunên matematikî bê par dibin. Êdî, zemberaka saeta bedena wan, li gorî modela xulamtî û bendetiyê geh sist dibe, geh tê îşkdan û dişide.

Mirovên weke Erdogan û çêlîkê Temo Gewrê, Mehmet Şîmşek zanistên weke Hegel, Aristo, Marx, Rousseau, Febvre, Robert Qwan, yan jî Cahrles Faurier bixwînin jî, naqarate xwedawendên xwe dubare bikin. Ji ber ku “zulcelal”a-hiyerarşiya bedena wan û mêjiyê wan, tenê aliyê bendetiyê fêm dike. Ev jî wan zalim dike, êrîşker dike û wan ber bi “XAN”ûmaniyê dibe. Aliyekî wan sultanetê diragire, aliyê din jî bazirganiyê. Mixabin bazirganiya wan jî li ser xwînê ye. Ehl-î fenatîzmê ne û ji rîska kiryarên xemginiyê narevin. Erdogan jî her dem, rîska kiryarên xemginiyê hedef girtiye û digire.

Bedena bi êş û qolinc, êşê diafirîne û li dora xwe jî bela dike. Ev nexweşî ye û bi navê erebî “giybet” e, bi kurdî “teşqele” ye û Qur’ana pîroz jî ev gunehkarî, weke “xwarina goştê mirovan” bi nav kiriye. Dewşirmetî, bingeha vê gunhekariyê ye. Îro, li Tirkiyê ev gunehkarî tê kirin. Mînak; li Emerîka Mc Carthy, di salên 1947 û 1957an de ev gunehkarî dikirin. Di sedsala navîn de   li Ewropa û bi “nêçîra efsûnbazan” ev gunehkarî dihate kirin.

Li Tirkiyê jî, ev gunehkarî gihaye qonaxa herî bilind û weke “linca li kolanan” derketiye hole. Bingeha vê gunehkariyê ideolojiya fermî ye û li se rbingeha çetetiyê hatiye rûnandin. ji bo ku vê gunehkariyê meşrû bikin jî yan kanun derxisitne, yan jî gotina “gel bersiv da” bikartînin. Serokwezîr Erdogan jî, faşîzma li kolanan û anarşîzma civakî bi heman gotinan parast.

Ev nexweşiya ku bûye çavkaniya gunehkariyan, paradoksa desthilatdariya AKPê ye. Bi Serokwezîr Erdogan dest pê kir, di Idrîs Naim Şahîn de, di Mehmet Şîmşek de, di Beşîr Atalay da, di Mehdî Eker û hwd. de giha asta herî jor.

Bi saya van dewşirmeyên ji diyalektîka mirovahiyê dûr, Tirkiyê ber bi neo-insaniyetê ve diçe. Vê neo-inaniyetê jî weke misilmantî û baweriya 4 ji 4an ya demokrasî û exlak û pêşverutiyê nîşan didin. Lê totalîtarîzmeke dojehî diafirînin.

Ey gunehkarî, çiqas zêde evîndarên te hene.

Medeni FERHO

Ayrıntılar

Yayınlandı: 15 Haziran 2012

“Güvenlik güçlerine yönelik ciddi eylemler gerçekleştiremeyen ve gözü korkan örgüt, son dönemde sivilleri, savunmasız kesimleri hedef alarak veya uzaktan kumandalı bombalı saldırılar gerçekleştirerek varlığını koruduğunu göstermeye çalışıyor. Bölgedeki yatırımlarda çalışan işçileri, yurt öğrencilerini, AK Parti teşkilatlarını, evine dönen yalnız güvenlik mensuplarını hedef alıyor, az kayıp vereceği eylemlerle ayakta kalmaya çalışıyor” diyerek yazmış Akepe’nin en ileri düzeydeki danışmanı hatta baş danışmanı Yalçın Akdoğan.

Yukarıdaki alıntı dediğimiz gibi Akepe ve özelde de Erdoğan’a en yakın duran ismine aittir. “Güvenlik güçlerine yönelik ciddi eylemler gerçekleştiremeyen ve gözü korkan örgüt,” dedikten sonra son zamanlarda gerillaların yaptığı eylemleri sıralıyor. Kimin ne kadar korktuğu ortadadır.

Şunu peşinen söyleyelim, artık Kürdistan’da Akepe’ye yani soy kırım rejimi yürüten bir partiye kim yakın duruyorsa bunları alıp mahkemelerde yargının eline vereceğiz. KCK’nin yasalarını uygulamaya koyacağız. KCK adalet divanı Kürt halkına suç işleyen kişi ve yapıları yargının önüne getirmek için bize görev vermiştir. Ve biz artık bu görevi yerine getirmek için Kürdistan başta olmak üzere Türkiye’de de bize verilen görevi yerine getireceğiz.

Dolaysız söylüyoruz, insanlık suçu sayılan suçları işleyen, bir halkın yok edilmesinde, kültürel değerlerini dejenere ederek eritilmesinde kim rol oynuyorsa bu kişileri ve kurumları hedefleyeceğiz. Ve bunu yaparken sadece askeri güçleri hedeflemeyeceğiz. Askeri hedefleri yani asker ve özelde de polisi askeri zorumuzla yani şiddet yoluyla etkisiz kılacağız ancak “sivil giyinipte” Kürt halkının soykırımında geçirilmesinde yer alan, Kürt kültürel soykırımına destek sunan böylesine kesimleri yargının önüne çıkaracağız. Ve bunların cezasını yargı verecektir.

Akepe danışmanı ve danışmanlarının boşuna paçalarına telaş düşmemiştir. İsrail’de kimse Kadima partisine ne oy verir ne de ona üye olur. Kürdistan’da soykırım rejimini uygulayan bir partiye üye olanları dediğimiz gibi bundan böyle yargının önüne götüreceğiz. Yine Kürdistan’da sözde baraj adı altında kültürel dokusunu bozan şirketlere de yöneleceğiz. Yine kim ki bunların yanında kültürel mirasımızı talan ediyorsa, tasfiye ediyorsa, yok ediyorsa bunları da yargının önüne alacağız.

Kürdistan’da faşizmin Kürdistan gerillasına daha rahat yönelmesi için yürüttüğü hangi çalışmasında yer alıyorlarsa alsınlar biz bunları birinci elden hedef tahtasına koyacağız. Ve bunların Kürdistan’da kalmasına izin vermeyeceğiz.

Evet, Kürdistan’da tek başına bir asker, tek başına bir polis, tek başına bir devlet bürokratı dolaşmayacaktır. Kendi kışlasında, kendi lojmanlarında ve devletin onlara tesis ettikleri yerlerin dışına çıkmayacaklardır. Çıktıkları an alacağız. Sadece almayacağız. İnsanlık suçuna iştirak ettiklerinden dolayı yargıya götüreceğiz.

Akepe’nin sözde baş danışmanı ve danışmaları istedikleri:“Teknolojik gelişmeler ve istihbarat imkanının artması, örgütün planlı ve kapsamlı saldırılar yapma ihtimalini oldukça düşürmüş durumda” desinler. Eylem düzeyimizin düşüp düşmediğini kendileri görecektir.

Ancak dediğimiz gibi artık Kürdistan’da hiç kimse ama hiç kimse soykırım rejiminin sürdürülmesinde yer almayacaktır. Özelde Akepe’nin yanında yer alan ve tarafımızca işbirlikçi ve hain olarak isimlendirdiklerimiz artık Kürdistan’da kalmayacaklardır. Onlara Kürdistan da yer yoktur.

Bugüne kadar devrim dalgalarında en fazla müsamahakâr davranan gerillalar olarak bu durumumuzu aşıyoruz. Nedeni ise Türkiye de içinde olmak üzere özelde Kürdistan’da korkunç bir soykırım rejimi devrededir. Binlerce Kürt insanı, siyasetçisi ve seçilmiş zindanlara atışmışlardır. Apaçık insanlarımız katledilmektedirler. Kürt halkının direnişiyle elde ettiklerini ondan alarak dediğimiz gibi korkunç bir fiziki ve kültürel soykırımı devreye koyan bir rejime karşı bizim de yapacağımız sadece ve sadece toplu bir direniş geliştirmektir. Ve şimdilik yaptığımız sadece ve sadece bir var olma direnişidir.

Ancak şunu da açıkça belirtelim, artık Kürdistan direnişinde sadece gerilla rol oynamayacaktır. Artık soykırım rejimine karşı tüm Kürt halkı direnişe geçecektir. Kürt halkının var oluşunu zayıflatan, bırakalım var olmasını zayıflatmayı onu yok etmek isteyen bir zihniyete ve bu zihniyeti destekleyenlere karşı durulacaktır. Yani artık Kürdistan sokaklarında başta Kürt gençleri olmak üzere tüm Kürt halkı Akepe’ye yakın duranlara, Akepe’nin propagandasını yapanlara, soykırım rejimine sessiz kalanlara yönelecektir, yüzüne tükürecektir.

Dönem artık direniş dönemidir. Dönem artık onurunu korumak için inkâr ve imha zihniyetine ve ona destek sunan tüm bu yapılara karşı durma zamanıdır.

Yeniden belirtecek olursak Akepe’nin danışmanları gerillanın eylem kapasitesine sahip olup olmadığını bu yıl bir kez da tadacaklardır. Öyle görülüyor ki bunu Akepe danışmanları da bilmektedirler. Bunun için de paçaları tutuşmuşlardır.

Lami cimi yok, istediniz kadar tütüşün. Ancak korkunun ecele faydası yoktur. Yargının önüne çıkacaksınız.

Hayri Engin

Ayrıntılar

Yayınlandı: 14 Haziran 2012

   Eskiden hep “Osmanlıda oyun çok” derlerdi. Ancak boynuz kulağı geçmiş. Osmanlı türedisi AKP faşistlerindeki oyunlar, geçmiş “Osmanlı oyunları” temelinde yükseldiği için onları da aşmış bulunmaktadır.  Fakat bir fark vardır: ne oyun tezgâhlarlarsatezgâhlasınlar,  artık oyunlarını yutacak Kürt ulusu yoktur!

   Sömürgeci faşist sistemin başı Erdoğan ile ondan rol kapmaya çalışan asimlado Kemal Kılıçdaroğlu buluşmasını tüm basın-yayın kuruluşlarının, köşe yazarlarının, “ Kürt sorunu için önemli adım, tarihi fırsat, önemli buluşma, çözüm umudu belirdi, vb. başlıklarla vermeleri yeni bir oyunun sahnelenmekte olduğunu göstermektedir. Bazıları kendilerini öylesine kaptırmışlar ki, hepsi de ellerini ovuşturarak,  aslında Kürt halkının da tartışmaya katılmasını beklemektedir.

   Türk sömürgeci devleti ve AKP hükümeti belki de tarihinin en zor dönemini yaşamaktadır Kürdistan özgürlük mücadelesi karşısında. Önder Apo üzerinde uygulanan ve artık kapsamlı bir işkenceye dönüşen tecrite rağmen tarihi bir direniş sürdürmektedir. 2012 Newroz ile birlikte Kürdistan halkı daha fazla bir duyarlılık, bilinç ve örgütlülükle yeni bir serhıldan sürecine girmiştir. Kürdistan özgürlük gerillası da, karların erimesiyle birlikte Türk sömürgeci ordu ve polis sürülerine karşı kapsamlı bir gerilla hamlesini başlatmış ve başarıyla yürütmektedir.

   AKP’nin Kürdistan özgürlük hareketini ve Kürdistan halkını “yeni bir anayasa” gündemine çekerek oyalamak istedi. O, tutmadı. O tutmayınca bu kez “ Kılıçdaroğlu-Erdoğan görüşmesi” gündemleştirildi. Hemen arkasından, bazı sözüm ona liberaller, “ artık Kürt siyaseti de gereğini yapmalı, sorumlu davranmalı, PKK’ ye dur demeli”  diye yazmaya başladılar. Demek ki amaçları, bir taraftan Kürtleri beklenti içine koymak iken, öte yandan Kürt legal siyaseti ile PKK’yi karşı karşıya getirmek.

    Türk sömürgeciliğinin bu iki azgın temsilcisi ve Kürt ulusunu tarihten silmek üzere hazırlanmış Şark İslahat Planı üzerine yemin etmiş bu ırkçılar ne yapmışlar ki, sıra Kürt siyasetine gelsin. Bir takvim dahilinde Önder Apo’nun serbest bırakılacağını, Kürdistan halkını demokratik özerklik iradelerini tanıyacaklarını mı açıklamışlar, soykırımcı katil ordularını ve siyasi soykırımcı istihbarat-polislerini çekeceklerini mi açıklamışlar, koruculuğu lağvedeceklerini mi açıklamışlar… Ortada deyim yerindeyse fol yok, yumurta yok. Ama ortada tam bir yaygara var. Amaç,  Kürdistan halkını bir kez daha sömürgecilerden beklentiye sokmaktır. 

   Bunun dışında herhangi bir amaçlarının olmadığı, ertesi günü AKP’nin faşist polis birlikleri Kürdistan’ın Van ilinde ve ilçelerinde ne kadar belediye başkanı ve BDP yöneticisi varsa hepsini rehine almış, bir gün öncesinde de Gever de, Özgür Taşar isminde bir Kürt gencini vurarak katletmiştir. Öyle anlaşılıyor ki, tümüyle amaç, Kürt siyasetçilerini PKK ile karşı karşıya getirmek ve Kürdistan halkının yönünü yine Ankara’ya çevirmektir.

   Fakat bunun tutmayacağını anlamış olacaklar ki, bu kez yeşil faşizmin önemli temsilcilerinden Beşir Atalay bir özel savaş bombası daha patlattı. “ ‘Yeni Açılım Paketi’ “Anadille ilgili çalışmalarımızı Başbakan açıklayacak. Kuzey Irak’ta silahların teslimi için görüşmeler yapılıyor. Bizim Hükümet olarak bu konuda çalışmalarımız durmuş değil.”  Tabi ki, amaç yine aynıdır. Zaten Beşir Atalay’ın kendisi hemen arkasından da ekliyor,  Vatandaşların devlete güvenlerini kaybettirici uygulamaların telafisi için çalışıyoruz. Yaz döneminde yeni bir anlatma çalışmamız olacak. Ücra köşelere kadar ulaşıp vatandaşlarımıza aydınlatacağız.” diyor. Amaç, sömürgecilikten, Kürdistan’ı işgalden vazgeçmek değil, hala “vatandaşlarının devlete güvenini yeniden yaratmaya” çalışmaktadır. 

   Bunun açık anlamı şudur: Türk sömürgecilerinin, işgal güçleri ve kurumlarının Kürdistan’da hiçbir meşruiyetleri kalmamıştır.  Sömürgeci Türkiye Cumhuriyeti Devletinin soykırım, katliam, sürgün, asimilasyon, işkence, idam, göçerterek Kürtlerin nüfus yoğunluğunu bozarak ulusal topluluk olma konumundan çıkarma vb. politikalar tutmadı. AKP’de bunu meşrebince denedi, o da tutmadı. En son gerçekleştirdikleri Roboski katliamı ve sonrasında izledikleri politikalar sömürgeci, hilebaz iğrenç yüzlerini iyice açığa çıkarmıştır. Yaptıkları-yapmak istedikleri, bir kez daha Kürdistan halkını kandırmak, devlete bağlamaktır. Onun dışında bir anlamı yoktur. Kürt ulusunun belleğinde iyice yer etmiş bir söz vardır: baxte rume tuneye. Bu halk Önder Apo ve Kürdistan özgürlük hareketinin mücadelesiyle artık hem kendisini, hem de Türk sömürgeciliğini tanımıştır. AKP’nin faşist gerçeğini de kendi deneyimleriyle görmüş, anlamıştır.

   Bu halk, Önder Apo’nun çağrısı üzerine barış elçisi olarak gönderilen PKK gerillalarının şu anda zindanda ağır hapis cezalarıyla cezalandırıldığını henüz unutmadı. Barış elçisi olarak Kandil’den Kürdistan Özgürlük Hareketinin mesajlarını, mektuplarını sömürgeci sistemin cumhurbaşkanına, başbakana, genelkurmay başkanına, meclis başkanına götüren evlatlarının zindanda olduğunu nasıl unutsun?

   Bir yıla yakın bir zamandan beri sürekli koster bozuk yalanıyla Kürdistan halkının Önderi Abdullah Öcalan üzerinde uyguladığınız tecridi nasıl unutsun?

   Hiç kimse heveslenmesin artık kimse Kürtleri çatıştıramaz.  Güney Kürdistan yönetimini PKK’ye saldırtmak için Türk devleti çok çalıştı, hala da çalışmakta olduğu anlaşılmaktadır. Güney Kürdistan yönetiminin PKK’ye silah bıraktırma,  teslim alma, bunun için dayatmada bulunma gibi ne bir görevi, ne de sorumluluğu vardır. Beşir Atalay nerden çıkarıyor bunu?   PKK ile Barzani arasında Beşir Atalay’ın iddia ettiği gibi ne bir tartışma, ne de bir görüşme vardır. Kürtlerin gündeminde çatışma değil, ulusal birlik konferansı vardır. Kürdistan özgürlük gerillasından her darbe yedikçe ve “kök kazıma” söylemleri boşa çıkıp,  Kürt, Türk ve tüm dünya kamuoyu nezdinde prestijleri beş paralık olunca, Güney Kürtlerine yüklenmeyi bir siyaset bellemişlerdir. Ancak artık o dönemler geçti.

   Bunun böyle olmadığını Türk devleti de bilmektedir ancak,  kamuoyunu yanıltmak, Kürtlerde bir beklenti yaratmak amacıyla böyle özel savaş yöntemleri devreye konulmaktadır.

   Sömürgeci Türk efendiler, boşuna uğraşmayın, Kürdistan halkı, üzerinde şekillendiği, rengini, sesini ve ruhunu aldığı kadım topraklarında sömürgecilerden, işgalcilerden kurtulmuş olarak her halk gibi kendi kaderini tayin ederek özgür yaşamını kurmak istiyor. Kürtçe kurs, seçmeli ders vb. zırva ve hakaretlerinizi duymak bile istemiyor. Sömürgeci efendiler siz dilinizi seçmeli derslerde mi öğrendiniz? Siz Kürt ulusunu ne sanıyorsunuz? Kürtler bu kararlılık, bilinç ve örgütlülüğe ulaşmışlardır. Bu toprakları bırakıp, defolup gideceksiniz.  Her sömürgecinin, her işgalcinin işgal ettiği ülkeden çıkmak zorunda olduğu gibi… Artık bayat kardeşlik edebiyatınız sökmez!  Biz Kemal Pir, Deniz Gezmiş kardeşliğini biliriz! Başka sahte, köleliği dayatan kardeşlik edebiyatlarınızı da tanımayız.

   Kürdistan özgürlük hareketi ve Kürdistan halkının bir gündemi vardır: Önder Apo ve Kürdistan halkının özgürlüğü için Devrimci Halk Savaşı! Onun için Kürdistan, Van’da gerçekleştirdiğiniz ve Kürt halkının kendi oylarıyla seçtiği temsilcilerini esaret altına almanız karşısında gösterdiği serhıldan tutumunu tüm Kürdistan’a ve Türk metropollerine yayacaktır. Neden Van serhıldanı, sömürgeciliğin bozkırını tutuşturan bir kıvılcım olmasın?  Bir kıvılcım bir bozkırı tutuşturabilirse, Van serhıldanı neden tüm Kürdistan’ı sarmasın? Neden Kürtlerin özgürlük ruhu serhıldanlarla şahlanmasın?  Neden bir kene gibi bedenimize yapışarak kanımızı emen Türk sömürgeciliğinin kanımızı daha fazla emmesine izin verelim?  Topraklarımızda katliam yapmasına, bizleri esaret altına almasına, bizi yönetmesine, kimliksiz bırakmasına neden izin verelim?   

   Herdem Serhıldan

Ayrıntılar

Yayınlandı: 12 Haziran 2012

İnsanoğlu doğuştan doğru görmediklerine, bulmadıklarına karşı refleks gösteren bir varlıktır. Öyle ki ruhuna sindiremediklerine karşı bir duruş sergiler. Bu tabiatın da bir kanunudur. Doğanın en küçük, gözle görülmeyeninde dahi bu yaşam refleksini görürsünüz. Buna kimileri öz savunma diyor. Kimisi meşru savunma diyor. Ve kimisi de var oluşun yani doğuşla birlikte o varlığa verilen hakların korunması diyor. Sonuç itibariyle hangi isimle adlandırsanız adlandırın, tanımı ne olursa olsun, bu yeryüzüne gelişle birlikte her varlığın bir yaşama hakkı vardır. Bu yaşam hakkına el atılır atılmaz, bu hak gaspına karşı bir direnç gösterilmeye başlar.

Doğada özelde birinci doğada bu refleks adeta içselleşmiştir. Ve biz bu doğal reflekse çoğu zaman instinkt yani içgüdü diyoruz. İçgüdüyü sözlükler: “Bir canlı türünün bütün bireylerinde akıl ve düşünceden bağımsız olarak, doğuştan gelen bilinçsiz her türlü hareket ve davranış, insiyak, sevkıtabiî” diye tanımlıyor.

Biz sadece doğuştan bir varlığa bahşedilmiş haklardan bahsederken, bu direnci dile getirirken insanın insan olmayla yani toplumsal bir varlık olmayla da edindikleri haklarından da bahsediyoruz. Bu haklar ise başkasına devredilemeyecek kadar insanı insan eden haklardır. Kim olursa olsun, gücü ne olursa olsun bu haklardan asla ama asla vazgeçilemez. Bu haklara bir saldırı yöneltildiğinde bu haklara karşı karşı koyuş dediğimiz gibi bir var olmanın temel gerekçesi ve gayesidir.

Çok uzatmadan dolaysız söyleyelim ne söylemek isteyeceğimizi. Bugün Türkiye cumhuriyeti diye tabir edilen yapı içerisinde insana ve toplumlara bahşedilmiş doğal ve toplumsal haklar inkar edilerek en küçük dirence karşı korkunç cezalar yağdırılmaktadır. Öyle ki poşu taktı diye gençler 11 yıl hapis cezalarına çarpıtılmaktadır. Parasız eğitim istiyor diye gençler 8 yıldan daha fazla zindan cezası almaktadırlar. Cebinde 3 yumurta bulundu diye 11 yıl ceza alabilmektedirler. Bir gün grev yapıldı diye 315 işçi işlerinden atılmaktadırlar.

Halbuki yukarıda da dile getirildiği gibi var oluşsal hakların ötesinde bir şey istenmemiş ve var oluşsal hakların dışında gösterilen bir refleks ve tepki de sergilenmemiştir. Dünyanın neresine giderseniz gidin, eğer oralarda faşizm denen bir siyasal sistem yoksa -belirtilen insani tepkilere bırakalım cezaların verilmesi -normal karşılanır ve bireylerin böylesine tepkilerine dışa vurmaları için teşvik edilir. Ne de olsa bireyin en küçük tepkilerinin dışarıya taşması demek daha büyük tepkilerin hatta yıkıcı tepkilerin önü alınması demektir. Bir nevi damlayken sorun çözümlenir ki göl olup bentleri taşmasın. Ve büyük yıkıcı zarar verici sonuçları olmasın.

Ancak faşizmin vuku bulduğu, despotizmin hakim olduğu, tekçi, otokratik, anti demokratik ve anti toplumcu rejimlerde-ki bu karakterleriyle zaten anti sosyal yapılar oldukları için-insani tüm refleksleri bastırırlar. Dediğimiz gibi böyle yapılar zaten ahlak dışı ve hukuk dışı yapılardır. İnsan vicdanında yerleri olmayan yapılardır. Böyle olunca doğalında insan ve toplum vicdanında yerleri olmayan bu yapılar kendilerini var etmek için hep var oluşsal hakları ezmenin, bastırmanın yollarını ararlar. Aksi taktirde kendilerine yaşama zemini bulamazlar. Bulamazlar çünkü bu halleriyle dediğimiz gibi zaten toplum dışıdırlar.

Evet, faşizmin, despotizmin, otokratik, tekçi yapıların hüküm sürdüğü yerlerde doğal insani refleksleri göstermenin yeri yoktur. İnsan olmanın verdiği hakları savunmanın yeri yoktur. O zaman yeniden, insan olmanın verdiği hakları tesis etmenin yolu bu faşizan yapılara karşı direnç göstermekten geçtiğini görelim. Ancak bu direnç ve haklar üç yumurta taşıyarak, bir pankart açarak, bir poşu takarak tesis edilemez. Bu hakları yeniden elde etmenin tek yolu vardır o da: Dağlara çıkmadır. Dağlarda özgürlük türküsünü hür ve gür haykırmaktır. Çünkü dağlar insana ve topluma bahşedilmiş olan doğal hakları yeniden tesis etmenin en kutsal mekanlarıdırlar.

Kasım Engin 

Ayrıntılar

Yayınlandı: 09 Haziran 2012

Meçhul Asker Anıtı üzerine tartışıyorlar. ‘Kürdistan`ın her yerine bir Meçhul Asker Anıtı dikilmeli’ diyenlere karşı, ‘ne gerek var, hangi yana baksan orada toprağa katık olmuş bir can olduğunu bilirsin zaten. Dağıyla, taşıyla, toprağıyla, çeşmesiyle, çiçeğiyle bu coğrafya zaten baştan başa bir Meçhul Asker Anıtı değil mi?’ diyorlar.
Onlar, toprağı içindeki canla algılıyorlar hep. Onlara göre toprak, içinde can saklı bir dost, anı dolu bir bellektir. Hatırlamak için özel bir işarete gerek yoktur. Toprağa bakınca, toprağa verdikleri canları hatırlıyorlar. Ve toprağa bakınca kendilerinin de toprak olacakları zamanların ötesine geçip bir aynada kendilerine bakar gibi bakıyorlar. Toprağı güzelleştirmeyi seviyorlar. İlle de bir sembolü olacaksa canların; gül olmalı, çiçek olmalı dercesine toprağa gömdüklerinin yanı başlarına çiçek ekiyorlar. Toprağın en çok güzelleştirilen, en çok özenilen parçası can gömülü parçası oluyor. Ve güzellik şaşırtıcı bir titizlikle yaratılıyor.
Dağ başında görmeyi en son bekleyeceğiniz görüntülerle karşı karşıya getiriyor bu titizlik. Her yan zaten verilmiş adıyla bir canı temsil ediyor. Her canın ayrı bir hikayesi var. Bu hikayeleri dinleye dinleye bir süre sonra etrafınızdaki her şey yeni yeni biçimler kazanmaya başlıyor.
Bir çeşmeye adını vermiş bir gerillanın gülümsemesini avucunuza alıp içer gibi içiyorsunuz suyunu. Bir tepeye bakınca, gün batımını izleyen bir siluet görüyorsunuz karşınızda. Adı var, hikayesi var. Sanki seslenseniz size cevap verecek Şehit Sarya Tepesi.
Lelikan Tepesi`ne bakıyorsunuz, ‘heval’ desen, sana el sallayacak gibi duruyor karşında.
Ve karşıdan Goşinê`ye seslenseniz; ‘pismam’ deseniz, size cevap verecek sanki, ‘pismam değil, heval’ diyecek gibi duruyor oracıkta.
Aşağıda akan dere, çatışma mevzisinde ıslık çalmayı seven Bermal`ın ıslık sesinde akıp gidiyor. Biraz kulak verseniz; ıslığında Bêrîvanê`nin melodisini hemen anlayacaksınız. Bir de canların toplanıp çiçek bahçesi içinde sohbete durmuş olduğu ziyarete açık, sembolik anlamı olan özel mekanlar var dağ başında.
Dağ başının en özenilen, en güzel mekanları Şehitliklerdir.
Neden bu kadar büyük bir özen ve çaba sarf edilmiş bu yerler için diye sormadan edemiyorsunuz.
Kendisi baştan başa bir Şehitlik olan bu coğrafyada, bu Şehitlikler neyi anlatıyor? ‘Bir mezarı bile yok’ demesinler diye. Biz, mezar arayışında değildik, ama madem ‘bir mezarları olsun’ dedik, onlar her şeyin en güzeline layık. Yapılacaksa, en güzeli onlar için yapılmalı,’ diye yapılmış şehitlikler.
Ad bırakmak, kendini hatırlanır kılmak amaç değildir hiç bir zaman. Can vermek, can olmak ölümsüzleştirir insanı. Ad olsan başka ad gelir, sen silinirsin. Hatıra olsan, başka bir hikayenin hatırasında silinir gidersin hafızalardan.
Ama can olsan toprakta; adın değişir, hikayen değişir, sen hep yaşayan bir can olursun.
Bir de cana can katmak, can katılan toprağa yüz sürmek vardır.
Şehitlikler, ‘can katılan toprağın yüz sürülesi sembolleri,’ diye yapılmış.
‘Ne istiyorlardı acaba,’ diye sormaya gerek yok; bir şehitliğe ziyarete gittiğinizde çiçek eken, çiçek sulayan, toprağı avuçlayıp koklayan bir gerillaya, ‘ne istiyorsun,’ diye sorsanız; toprak konuşur, çiçek konuşur ve siz toprağın altındakinin konuştuğunu hissedersiniz.
Onlar birbirinden hiç ayrılmayan, birisinin yarım bıraktığı hikayeyi devam ettiren, bir sonrakinin anlatacağı hikayeyi başlatan, birisinin bıraktığı adı taşıyan bir sonrakine ad bırakanlar olarak yaşıyorlar.
Bitmez bir hikayenin, silinmez bir adın, toprakla bütünleşmiş canları olarak hep canlılar. Şehitlik, canın hep canlı olduğu bir mekandır.
Özellikle son yıllarda, savaş zamanında şehit düşmüş gerillaların farklı yerlerdeki cenazeleri toplanıp, büyük bir özenle yapılmış Şehitliklerde bir araya getiriliyor. Hangi alana giderseniz, o alanın en güzel ve ulaşılabilir yerinde ve çoğunlukla bir çiçek bahçesi görünümündeki Şehitliklerle karşılaşıyorsunuz.
Kendileri topraktan, taştan, kerpiçten yapılmış barakalarda yaşayan gerillalar, istisnasız bütün Şehitlikleri doğanın renkleriyle boyanmış duvarlarla örüyorlar. Tek tek her şehidin mezarını, mermerle süslüyorlar. Her tarafa ağaç ve çiçek ekiyorlar. Gelecek ziyaretçiler için oturma ve barınma yerleri yapıyorlar.
İnsanı şaşırtacak kadar büyük bir özen ve emekle çok güzel mekanlar halinde inşa ediliyor Şehitlikler. Her Şehitlikte, o bölgenin bütün şehitlerinin elde edilebilen bilgileriyle bir arşiv oluşturuyor. Son yıllarda çok geniş bir çalışmayla, çok zengin bir arşiv merkezi oluşturulmuş. Bu konuda sürekli bir araştırma çalışması yapılıyor. Tek tek her şehitle ilgili en küçük bilgiler bile toplanıp bir araya getiriliyor ve bu bilgilerden bütünlüklü bir arşiv oluşturulmaya çalışılıyor. Şehitlerin aile ve yakınlarına ulaşılmaya, bilgi alıp vermeye yine sürekli bir diyalog içinde olunmaya çalışılıyor.
Şehitlikler bu anlamda birer bellek, birer arşiv, birer ilişkilenme merkezi görevi görüyorlar. Bu çerçevede bir kurumlaşmaya gidilmiş. Buna Şehitlikler Kurumu deniliyor. Henüz yeni yeni oluşmaya başlamış bir kurumlaşma. İleriye dönük bir çok projesi var. Bu konuda kapsamlı bir çalışma içinde oldukları görülüyor.
Gerçi Apocu hareketin, şehitlere ve şehitlik olgusuna yaklaşımı başından beri çok farklı bir yere sahip. PKK`nin kuruluşu anlatılırken, sürekli ‘şehidin anısına verilmiş bir cevap’ olarak tanımlanıyor. Yine PKK, kendisini ‘bir şehitler partisi’ olarak tanımlıyor.
Şehitler hep yaşayan değerler olarak algılanıyor. Savaş zamanında şehitlerle ilgili sürekli bir arşiv çalışması yapılmaya çalışılmış; şehitlerin yaşamı kitaplarla, şiir, edebiyat ve basın yoluyla canlı tutulmaya çalışılmış. Ancak savaşın zorlukları içinde bir çok şehitle ilgili yeterli bilgi arşivlenememiş, ya da, arşivlenmiş bir çok bilgi, çeşitli nedenlerle kaybolup gitmiş.
Örneğin, bir eyalet ve bölgenin arşivleri toprağa gömülerek saklanmış. Bu tür gömmeler güvenlik nedeniyle yeri en fazla 2 kişi tarafından bilinen yerlerde yapılmış. Ve savaş zamanında çoğu arşiv saklayanların kendilerinin de şehit düşmesi nedeniyle kaybolup gitmiş. Sadece şehitlerle ilgili bilgiler değil, çoğu zaman gerillaya katılan kişilerle ilgili ilk bilgiler ve örgütün o alanla ilgili çalışma belgeleri, örgüt merkezine daha ulaştırılamadan kaybolmuş.
İşte, son yıllarda bu kaybolan belgelere ulaşmak, ya da, o dönemlerde yaşayan gerillalara ulaşarak bu bilgiler tekrar derlenip toparlanmaya çalışılıyor. Ailelerin bu yönlü taleplerini karşılayabilmek amacıyla yoğun bir çaba görülebiliyor.
Özellikle son yıllarda hareketin bu konudaki imkanları sonuna kadar kullanılarak bir tarih bilgisi ve bilinci oluşturulmaya çalışılıyor. Şimdilik yetersiz olsa da ileriye dönük bir çalışma olarak sürekli gündemde tutuluyor. Şehitlik Kurumu, bu çalışmanın merkezi olarak örgütlendirilmiş. Ve Şehitlikler bunun sembolü olarak geliştiriliyor.
Şehide bağlılık, şehidi yaşamak ve yaşatmak, insanın toprakla ve tarihle bağını en iyi ifade eden sembol oluyor. Zaten yapılan Şehitlikler de bu yaklaşımın ürünü. Şehitlikler, sadece gerillanın kendi arkadaşlarının anısına bağlılığın bir gereği değil, aynı zamanda, bütün Kürt halkının bu konudaki duyarlılığına cevap olmak amacıyla geliştiriliyor. Bu yüzden de dağlardaki Şehitlikler olabildiğince halkın rahatlıkla ulaşabileceği yerlerde yapılıyor. Yine halkın ziyaretine açık olan bu Şehitlikler gelen ziyaretçileri her yönüyle tatmin edebilecek bir biçimde örgütlendiriliyor.
Son yıllarda özellikle Güney Kürdistan sahasında bir çok Şehitliğin yapıldığı görülüyor. Kandil`de, Xinêrê`de, Xakûrkê’de, Zağroslarda, Behdinan`da, Garê`de, Zap’ta, Haftanin’de ziyaret ettiğim Şehitlikler, gerçekten de çok etkileyiciydi. Hem buralarda kalan gerillalar ile hem de ziyarete gelen ailelerle bir çok sohbetimiz oldu. Şehide verilen değer ve duyulan bağlılık, bölge halkını çok derinden etkiliyor. Kendi çocuklarının mezarını ziyarete gelen aileler, hem onların anılarının yaşatıldığını görüyor, hem de çocuklarının yoldaşları tarafından temsil edildiğini görüyorlar.
Şehitliğe gelen ailelerin çocukları, artık sadece kendi oğulları ve kızları olmaktan çıkıyor. Kendi çocuklarından, ‘heval’ diye bahsetmeye başlıyorlar. Ve her hevalı kendi çocukları olarak görüyorlar.
Toprağa bir veriyorlar, bin alıyorlar.
Toprağa can vermek, dağda çok bereketli ürünler veriyor. Verilen can ölümsüzleşiyor. Toprak, canlı bir çiçek bahçesine dönüşüyor Kürdistan dağlarında.
Toprağa çocuklarını verenler, heval alıyorlar. Hevallere heval verenler, binlerce çocuk sahibi oluyorlar. Bir oğlunu, bir kızını toprağa veren ana, binlerce oğul ve kız sahibi oluyor.
Şehitliklerde hevallerine oğul ve kız diye sarılan şehit anaları gördüm. Her birisi bereketli bir toprak gibi bakıyordu yeni çocuklarına. Zaten toprak, ANA değil mi? Dağ, en doğurgan ANA. Ve dağda bütün analar toprak bereketinde heval oğullar ve kızlar doğuruyorlar gözlerinin pınarlarından. Her damla yüreğine akıp bir ananın, yüreğinde çiçek bahçesi güzelliğinde evlatlar yeşertiyor. Dağın evlatları can evlatlar. Hayırlı oğullar ve kızlar doğuruyor can toprak.
Onlara sorsanız; kendileri bir dağı, bir ülkeyi, bir dünyayı mesken edinmişler. Onlar dağın, ülkenin, toprağın canı olmaya gelmişler. Topraktaki canla, can olmaya gelmişler. Nerede vurulup düşseler toprağa, çiçek olup yeşerecekler gibi yaşıyorlar. Onlar, yaşamı canlı olmak olarak anlamıyorlar; onlar, yaşamı can olmak olarak anlıyorlar.
Canlı olan, ölü de olur. Can olan, sadece suret değiştirir. Dağda insan, en çok da çiçek oluyor. Bundan olsa gerek, kim bir şehitliğe giderse çiçek ekiyor. Kim ziyarete giderse, yanına çiçek alıp götürüyor. Şehitlikler, hep çiçeklerin çoğaldığı yerler oluyor. Çiçeklerle konuşulan, çiçeklere söz verilen, çiçeklere ant içilen yerlerdir dağlarda Şehitlikler. Yeni katılan gerillalar, ilk ziyaret edip söz verdiği, eğitimini bitiren gerillanın yemin törenini yaptığı, bayramlarda ilk ziyaret edilip sevincin ilk paylaşıldığı yerlerdir bu çiçek bahçeleri.
Askeri törenlerin mekanı oluyor kimi zaman bu çiçek bahçeleri; En disiplinli, en derli toplu törenlerin huzurlarında yapıldığı komutanlardır toprağın canları, çiçek komutanlar.
Şehitlikler, semboldür çiçekle ifade edilen. Sembollerden yaşama indiğimizde ise bütün dağ bir çiçek bahçesidir. Bir gerilla, hüzünlenip bir yoldaşıyla konuşmak istediğinde, karı delip fışkıran bir berfin`in yanı başına oturur. Bir karanfil koklar. Bir papatyayla sohbete dalar.
Dağlarda toprak, candır. Can ise çiçektir. Ve dağlarda her çiçek bir Meçhul Asker`dir...
Jêhat Bêrtî

Ayrıntılar

Yayınlandı: 08 Haziran 2012

Kürdistan gerillası bazılarını çıldırtıyor.

Düşünemez hale getiriyor.

Bazılarını coşturuyor.

Bazılarına ruh veriyor.

Bazılarına intikam ateşini aşılıyor.

Bazılarına cesaret veriyor, her şeyden önce insan olduğunu hatırlatıyor.

Doğal kaleler olan Kürdistan dağları, varoluş stargahlarıdır dağa çıkmak isteyenler için.

İslama inananlar için Qabe ne anlam ifade ediyorsa, Özgürlük sevdalıları için Kürdistan Dağları aynı anlam ifade ediyor.

Hz. Nuh’un gemisi Cudi’ye oturarak tüm insan, hayvan ile bitki neslini yok olmaktan kurtarmıştı.

Egitler de ilkin Cudi üzerinden tüm Kürdistan dağlarını özgürlük stargahlarına dönüştürerek, dağlara çıkışın yolunu açıyorlardı.

O gün bugündür dağlara çıkışlar katlanarak artıyor.

Özgürlük isyanına Kürdistan dağları dar geldi.

Amanoslar gerillaya kucak açtı. Karadeniz dağları gerillaya kucak açtı.

Hatta Menteşe dağları da gerillaya kucak açmıştır.

Dağlar, dağlara çıkışla anlam buluyor. Özgürlük stargahları oluyor.

Bundandır ki, bir zamanların afracı tafracı generali  Başbuğ diyor du ki, “Dağlara çıkışı engelemeliyiz”.

O’nun ardından AKP gizli bir planı devreye sokuyordu.

O plana göre 15 -18 yaşlarındaki gençler hedef gençler olarak seçiliyordu.

Bu yaşlardaki gençlere Fetullahçı Yeşil Ergenekon’un envai türlü dönme dolaplarıyla Türklüğü aşılama hedefleniyordu.

Ne etseler nafile nafile.

Gençler, dağlara çıkışın varolmanın biricik yolu olduğunu biliyorlardı.

Dağlara çıkışlar artıkça çıldıranlar vardı. Bu çıldıranların tayfasında anlı şanlı Türk generalleri, AKP’nin fırıldak taklacı gevezeleri ve bir zamanların faşist tetikçilerini yetiştiren şimdiki zamanenin liboşu Taha Akyol var.

Taha Akyol bir kaç gün evvel bir makale yazdı. O makale” Batman’dan Bakarak Kürt Meselesi” adıyla yayınlandı.

Diyor ki, Batman’da gelenlerin belirttiğine göre Roboski katliamı Kürtlerin kopuşunu artırıyor.

Akyol, o makalede asıl demek istediğini şu sözlerle anlatıyor, “Dağa çıkışları önleyememesi, Türkiye’nin otuz yıldır çözemediği bir sorun..... Anlatılan gerilla efsanesi gençleri etkiliyor”.

Aslında gerilla efsanesi daha fazla anlatılmalıki dağa çıkışlar daha artsın ki, Şeyh Saidlerin,  Seyid Rızaların, Nuri Dersim’in intikamları maazzam bir şekilde alınsın ki, Taha Akyol çıldırsın.

Özgür Bilge

Ayrıntılar

Yayınlandı: 07 Haziran 2012

Sömürgeci-soykırımcı Türk devletinin başbakanı 2 Haziran’da Kürdistan’ın başkentine gelmektedir. Geliş gerekçesi sömürgeci AKP adına hangi hain-işbirlikçilerin siyaset yapacağını belirlemektir. Böyle açıklanmaktadır. Bu görünürdeki gerekçe, işin örtüsü. Asıl neden ise, bir kez daha bazı hain-işbirlikçi Kürtlerin kendisinin yanında olduğunu göstermek, böylelikle bir gövde gösterisi yapmak, bu vesileyle de Kürt birliğini parçalamak ve  “buranın da sahibi benim, istediğimi yaparım”   demek amacıyla gelmek istemektedir.

Hele hele Roboski’de yapılan katliam tartışmaları ardından, Türk sömürgeci sistemin başbakanı katliam için “ Uludere konusunda gerekeni yaptık, tazminatı fazlasıyla ödedik”  “bunlar nekrofil ”, “ bunlar ceset avcısı”, “bunlar neden mayına basmıyor” diyerek en ağır hakareti yaptıktan  sonra Amed’e  gelişin ve yapılmak istenenin başkaca anlamı yoktur. Öyleki hem katlediyor, hem de katliamın üstünün örtülmesini istemeyen, bunun için hesap sormak isteyenlere her türlü hakareti yapmaktadır. Yani katlederim, kimse de, sesini çıkarmasın!

Kürdistan özgürlük gerillasının Mayıs ayı ile birlikte sömürgeci işgale karşı Önder Apo’nun özgürlüğünü sağlama ve Kürdistan topraklarını savunma temelinde başlattığı direniş savaşı Türk sömürgeci sitemini sarsmaya başlamıştır. Kürdistan özgürlük gerillasının son kış sürecinde ve baharın ilk aylarında tümüyle tasfiye edilmesi veya eylem yapamaz bir duruma gelmesi için ABD, Avrupa ve bazı işbirlikçilerden önemli bir destek alınmıştır. Fakat evdeki hesap dağlarımıza  uymamış, Kürdistan özgürlük gerillası bu hesap ve hayali yerle bir etmiştir. Bu nedenle AKP daha fazla saldırganlaşmakta, saldırganlaştıkça sömürgeci, ırkçı, inkârcı, katliamcı, soykırımcı ve iğrenç yüzü iyice açığa çıkmaktadır.  Artık her türlü oyalama, aldatma, uyutma ve degemojisi vb. politikalar kıyıya vurmuştur.

Gelinen aşamada, ya Kürt sorununu Demokratik Özerk Kürdistan temelinde çözeceklerdi yâda bilinen tasfiye  siyasetlerini yürütmeye devam edeceklerdi. İkincisini devreye koymuşlardır. Bu artık çok açıktır. Kimsenin, “uzantılarıyla  müzakere terörle ile sonuna kadar mücadele” söyleminden kendine göre bazı basit sonuçlar çıkarmamalı, boş hayallere kapılmamalıdır.  Zaten, “artık Kürt sorunu yoktur, Kürt vatandaşların sorunu vardır” demek suretiyle Kürtleri nasıl kandıracağını, ancak Kürt ulusal sorununu çözmek için hiçbir adım atmayacaklarını açıkça ortaya koymuştur.

Nitekim AKP’nin şuan devreye soktuğu siyaset budur. Roboski katliamı, katliamdan sonra AKP’nin izlediği politika ve son bir hafta içinde bu konuda yapılan açıklamalar başta Roboski katili Erdoğan ve bakanlarının bu politikayı herkesin görebileceği şekilde devreye soktuğunu göstermektedir. Aslında stratejileri buydu. Fakat on yıldan bu yana sanki bir çözümü varmış ve çözecekmiş gibi bir algı yaratmak için özel bir çaba harcadılar. Bu konuda bazı kesimleri de etkilediler. Ancak  AKP’nin bu sinsi politikası Önder Apo’nun İmralı direnişi, Kürdistan Özgürlük Hareketi direnişi, halkımızın serhıldanları ve en son Kayseri’de Eriş ve Andok yoldaşların tam bir fedai ruhla gerçekleştirdikleri eylemle son bulmuştur. Çünkü böyle kirli, örtülü soykırım siyaseti ancak böyle bir ruhla karşılanabilinirdi.

Kürtler ve Kürdistanlılar Türk sömürgecilerinin artık Kürdistan’ta hiçbir haklarının, hukuklarının olmadığını ve bir an önce defolup gitmelerini söylemektedirler.  Dolayısıyla Türk sömürgeci sisteminin tasfiyesi temelinde bu halk direnme ve mücadele etme kararlılığına ulaşmıştır. Amed halkı daha öncede birçok kez bedel verme pahasına sömürgeci devletin başbakanının Amed’e gelememesi için uyarmış ve her geldiğinde de güçlü bir biçimde protesto etmiştir. Amed halkı bir kez daha böyle bir durumla karşı karşıyadır. Hem Önder Apo üzerinde işkenceye dönüşen bir tecritin uygulandığı, binlerce  siyasi temsilcisinin zindanlara konulduğu bir dönemde Amede gelmektedir. Bu sınava  çok daha güçlü vereceğinden kimsenin kuşkusu yoktur. Geçen yıl  Çolemerg halkı katil Erdoğanı, nasıl kendi sömürgeci polis ordusuyla, askerleriyle baş başa bıraktıysa Amed halkı da aynı şeyi yapmalıdır.

Özellikle Amed’te başta olmak üzere şu veya bu nedenle AKP’ye oy veren Kürtler mevcuttur. AKP’ ye oy veren Kürtlerin artık vicdan ve şeref muhasebesi yaparak, bu Roboski katiline karşı tavır alması gerekmektedir. Eğer AKP ye oy ilişkisi ekonomik ilişkilerle sağlanmışsa, hiçbir para ve pulun ulusal onur undan daha yüksek olmadığını bilmeleri gerekir. Kimse mezara mal-mülk ile gitmemektedir. Ancak insanın onurlu duruşuyla anıldığı bir gerçek.

Eğer AKP’nin din siyasetinin arkasından gidiyorlar ise öncelikle Fethullah Gülen’in Kürtlerin katledilmesini dönük fetva çıkarmak suretiyle aslında Roboski katliamının emrini verdiğini, AKP hükümetinin de ordusuyla bunu uyguladığını görmeleri gerekir. Yine unutulmamalıdır ki, Kürdistan’daki  sömürgeci bir kurum dolan diyanet işleri  ve ona bağlı kuruluşlar, Türk devletine hizmet etmektedirler. Kürdistan da hakim olan kurumlaşmalar bunlardır. Kürt alimleri, daha yeni yeni örgütlenmektedirler. Dolayısıyla   Diyanet ve ona bağlı müftülüklerin  sorumluluğundaki kuruluşlar,  Kürt halkını gerçek anlamda,  Allahın yoluna  ve gerçek islama değil, sömürgeci Türk devletinin, yani işgalcilerin  yoluna ve zalimin yoluna çağırmaktadır. Bu görülmelidir.

Katliamcıların hiçbir zaman gerçek ve dürüst Müslüman olmayacaklarını görmek ve anlamak gerekir. Ayrıca Kürt ulusunun işgalci Türklerden önce Müslümanlığı kabul etmiş bir halk olarak, İslam’ı kendi düşmanlarında öğrenmeye ihtiyaçlarının olmadığını görmek gerekir. Gerçek o ki, Türk sömürgecileri kutsal İslam inancını sadece ve sadece Kürtleri aldatmak için kullanmaktadırlar. Bu gerçeğin  görülmesi için acaba daha kaç kere Roboski gibi katliamların yapılması gerekir ? Daha ne beklenmektedir?

Artık dürüst, samimi Müslümanlar bu gerçeği görmeli ve AKP’ye fazla zamana yaymadan tavır almalı. 2 Haziranı bu yeni Kürt katili Erdoğan ve partisine karşı tavır almanın imkânı haline getirmelidirler.  2 Haziran yurtsever Kürtlerin tavırlarının açıkça ortaya koyduğu, AKP ile şu yada bu biçimde ilişkilenen kesimlerin AKP sömürgeciliğine tavır aldıkları bir gün haline getirilmelidir. Tüm Kürdistanlılar artık Türk sömürgeciliğinden, kurumlarından kopuşu gerçekleştirmelidirler. Bir sömürgeci devletin başbakanına onurlu bir halkın gösterebileceği en doğru tavır ne ise o gösterilmelidir. Kürdistan’ın hiçbir il ve ilçesi sömürgeci sistemin bir temsilcisinin elini kolunu sallayarak, rahatça girdiği ve dolaştığı yerler olmaktan çıkmalıdırlar. Bu Kürt olmanın, Kürdistanlı olmanın asgari gerekliliğidir.

Unutulmamalıdır ki, “Sömürgecilik ne düşünen bir makine ne de uslamlama yetenekleri olan bir bedendir. Çıplak şiddettir ve ancak daha büyük bir şiddetle karşılaştığı zaman boyun eğer.” Onun için Cezayirli yurtseverlerin bu söylediklerini hatırlayarak, daha fazla güçlü serhıldanlarla  sömürgeci Türk devletinin başbakanını karşılamak gerekir!

Herdem Serhıldan

Ayrıntılar

Yayınlandı: 02 Haziran 2012

Bahar gelmiş memleketime mi demişti şair. Bu baharın ve de yazın farklı geçeceğini herkese söyledik. Hiç oraya buraya çekmeden dobra dobra yapacaklarımızı herkesle paylaştık. Faşizan uygulamaların sürdürülmesi halinde, halkımıza dönük baskıların devam ettirilmesi durumunda, kadınlarımıza ve gençlerimize karşı coplar ve gazlar kullanıldıkça ve de gerillamıza karşı hunharca saldırılar yapıldıkça gerilla durmayacak dedik. Durmamanın da ötesinde gerilla hiç kimsenin bu güne kadar tatmadığı bir devrimci direniş göstereceğini de söyledik.

Akepe öncülüğünde geliştirilen dünyanın en kirli faşizmi fütursuzca halkımıza, insanlık değerlerimize, doğuştan gelen haklarımıza ve de onurumuza saldırdıkça saldırmıştır. En zor geçen bir kışın ortasında yoldaşlarımıza karşı dünyanın en gelişmiş teknolojilerini kimyasal gazlar eşliğinde kullanmaktan çekinmemişlerdir. Kışın adeta İspanyol boğası gibi her yere saldırmışlardır. Ve kışın bitmemesi için de adeta kar duasına çıkmışlardır.

Korkunun ecele faydası yok derler. Ve önemli oranda doğru bir sözdür. Kış bitmiştir, bahar gelmiştir ve şimdi bir yaza doğru yelken açıyoruz. Adım adım gerilla olarak eylemlerimiz başlıyor. Önce Karadeniz, sonra İskenderun, daha dün Haftanin, şimdi ise Kayseri. Ve yarın tüm Türkiye…

Bundan böyle daha önce resmi olarak söylendiği gibi Kürdistan’da cirit atılmayacaktır. Faşizme arka çıkanlara bu topraklarda yer verilmeyecektir. Faşizmin yanında yer alanlara gerekli yaklaşım gösterilecektir. Ve nitekim Kürdistan’ın bazı alanlarında korucuları kendimizle götürmemiz, Kürdistan özgürlük mücadelesine karşı suç işleyenleri soruşturmak için bir müddet yanımızda tutmamız tüm hızıyla sürecektir.

Öyle kimin söylediği gibi “düşünce özgürlüğü, örgütlenme özgürlüğü” sorunu değildir. Kendi yasalarımız vardır. Yasalarımızın en önemli maddelerinden biri Kürt halkına karşı işlenen suçlara karşı gösterilecek olan yaklaşım üzerinedir. Filistin’de hiçbir Filistinli faşizmin daniskasını Filistin halkına yaşatan Kadima partisine ne kadar oy verir diye sormamız gerekmez mi? Evet Filistin halkı İsrail Kadima partisine bırakalım çalışmayı ve ona üye olmayı, Filistin halkı İsrail faşist Kadima partisine oy bile vermez. Ve oy vermenin de ötesinde Filistin halkı Kadima partisine yakın duranların tümünü vatana ve ülkeye ihanetle eş değer olarak ele alır ve öyle de muamele yapar.

Özcesi Kürdistan’da Kürt halkının temel haklarını tanımayan, ret eden, tek tek diyerek kültürel soykırıma tabii tutan bir parti Kürdistan’da suç işliyor demektir. İnsanlık suçu işliyordur. Bir halkın değerlerini hiçe sayan, hiçe saymanın da ötesinde bu kültürel değerleri bitirmek için elinde geleni yapan bir parti kültürel jenosidi uyguluyor demektir. Ve Kürdistan’da artık Kürt halkının özgürlük savaşçıları olarak kendisini tanımlayan gerillalar hiçbir kültürel soykırıma izin vermeyeceklerdir. Bunu bırakalım kabul etmeyi, buna karşı alenen mücadele edeceklerdir.

Evet, Kürdistan’da kültürel soykırıma karşı mücadele daha sertleşerek yürütülecektir. Gerilla Kürdistan’da kültürel soykırıma karşı mücadelesini her cepheden sürdürürken artık gelişecek olan devrimci hamleyi Türkiye içlerine de taşıracaktır. Bunun için diyoruz ki Kayseri sadece bir başlangıçtır. Amanos sadece ve sadece bir uyarıdır. Ve bu uyarılar yakın gelecekte çok ileri düzeyde Türkiye gündemini sarsacağının garantisini sizlere verebiliriz.

Şehit Serbest Kıçi yoldaşın deyimiyle “cin şişeden çıkmıştır.” Artık bu cini bu şişeye geri koyamayacaksınız. Dananın kuyruğunun koptuğu ya da zurnanın zurt dediği yerdeyiz. Artık tek bir adım geri atmak yoktur, olmayacaktır da. Faşizmin tüm bekçilerini ve onların işbirlikçilerini koruyacak kara kışta kalmamıştır. Artık “bahar gelmiş memleketime” diyerek baharın yaza çıkacağı anın takipçileri oluyoruz.

Bu yaz daha önce söylendiği gibi eski yazlara benzemeyecektir. “3,5 terörist” mi, 3,5 terörist devlet mi herkes görecektir. Öncelikli olarak binlerce insanımızı zindanlara tıkayan polisler görecektir. Sonra marangoz hatası dedikleri zat ve çevresi görecektir ve de ağzı sadece kan kokan RTE görecektir.

Artık sıra bizde ve bu sıramızı öncelikli olarak toprağa düşen onlarca yoldaşımızın ahını yerde bırakmayarak cevap vereceğiz.

Artık sıra bizde ve bu sıramızı öncelikli olarak binlerce insanımızı içeriye atıpta dünyada eşine ender rastlanan hakaretlere maruz bırakanlara karşı vereceğiz.

Ve artık sıra bizde öncelikli olarak Roborskilerinin hesabını sorarak cevap vereceğiz.

Şıho Dirlik 

Ayrıntılar

Yayınlandı: 30 May 2012

Savaş Baron’u kavramı genelde savaşın rantı üzerinde yaşamını idame ettiren kişiye ya da sayıları çok ise kişiler için sarf edilmektedir.

Savaş Baron’u gibi bir kelimeyi Mao Zedong savaş üzerinde rant elde ederek yaşayanlar için “Savaş Ağaları” diye kullanıyor.

Önderliğimiz ise savaşın sürgit devam etmesinde yarar sağlayanlara “Savaş Klikleri” tabirini kullanıyor.

Her halükarda Savaş Baron’u ya da Baronlarını savaşın sürmesinde, sürdürülmesinde fayda gören, bu savaşın sürdürülmesinde rant elde eden, savaşın ortaya çıkardıklarında yararlanarak palazlanan, zenginleşenleri ya da sınıf atlayanları ifade ettiğini söylemek yanlış olmayacaktır.

Fransızlar Baron kelimesini: “vikont ile şövalye arasında soyluluk unvanı” diye tarif ediyorlar. Vikont’u ise: “baron ile kont arasında bir soyluluk” olarak ele alıyorlar. Özcesi baron, kont, vikont hatta şövalye gibi soyluluk unvanlarının çoğunun halkın sırtında geçinen sınıflar ya da kesimler olduğunu açıkça dile getirmiş oluyorlar.

Şimdi konumuza gelecek olursak: Savaş Baronları ya da Savaş Klikleri kavramını bizler Kürdistan’da var olan düzenin sürdürülmesinde fayda gören, bundan yararlananlar için kullanıyoruz. Yani savaşın sürdürülmesinde yana olanları, savaşın bitmesini istemeyenleri dile getirmiş oluyoruz. Yine bu savaşla birlikte cepleri dolan, rant elde eden, zenginleşenleri dile getiriyoruz.

Bunun içindir ki Kürdistan’da 30 yıla aşkın bir süredir sürdürülen direniş ve savunma mücadelesinin bitmesini istemeyen, bu bağlamda Kürt halkının doğuşta gelen haklarını hiçe sayan, yok sayan, görmezden gelerek direniş mücadelesinin geldiğini görmeyen, yine özgürlük mücadelesinin ortaya çıkardığı değerler ışığında sorunu demokratik yollarla çözüm arama girişimlerini sabote eden, dikkate almayanlar için bizler savaşı sürdürmek isteyen klikler olarak ele aldık. Ve yer yerde savaşı sürdürmek isteyen baronlar olarak değerlendirdik. Ancak baron kelimesini biz çok kullanmış değiliz. Yine de Savaş Klikleri kavramının savaş baronlarına uzak düşmediğini söylememiz gerekiyor.

Biz Kürdistan özgürlük savaşçıları olarak ülkemizin dağlarında yıllardır ölümüne bir direniş içerisindeyiz. Ve biz bu ölümüne direnişi sürdürürken bir gün ülkemizin topraklarına düşeceğimizin de hesabını yaparak çıkmışız dağların doruklarına. Ve bu uğurda binlerce yoldaşımızın şahadeti bunu gösteren açık kanıttır. Özgürlük hareketinin kurucularından savaşçısına kadar onlarca yoldaşımız şehit düşmüştür. Onlarca merkez üyemiz bu uğurda can vermiştir.

Şehit düşen yoldaşlarımız halka bağlı olmanın gereklerini kendi canlarını bu halka katık yaparak gösterdiler. Şehit yoldaşlarımızın takipçileri olan onların yol arkadaşları ise dünyada eşine rastlanılmamış zorlukları yaşayarak dağlarda direnişlerini sürdürmeye devam etmektedirler. Bu direnişin içerisinde özgürlük hareketinin ileri kadroları da yerini almaktadırlar. Dünyanın inanılmaz tekniğine karşı bir direniş söz konusudur. Dünyanın birçok emperyal gücüne karşı müthiş bir direniş söz konusudur. Özcesi dünyanın en zorlu özgürlük savaşı içerisinde en ileri kadrolarıyla birlikte tüm özgürlük savaşçıları direnişlerini sürdürmektedirler.

Durum buyken, faşizmin yeni bir tipi ve versiyonu olarak ortaya çıkan, Goebelslere taş çıkartan R.T.Erdoğan ona yöneltilen, ona söylenmiş olan her sözü alıp özgürlük hareketine karşı kullanma ahlaksızlığını yaşamaktadır. Alçalmışlığın diplerinde bir yerde onun kişilik özeliklerini yansıtan onca haklı eleştiriyi o ve onun polisçik basını hep bir ağızdan özgürlük hareketine ve onun ileri kadrolarına yöneltmektedir.

Sözü uzatmadan Şimdi sormak isteriz:

Savaş Baronları kimlerdir?

Dağlarda en zorlu şartlarda yaşayarak şahadeti her gün karşılamaya hazır ve dünyanın nimetlerinde bir gıdım bile gözü olmayan özgürlük savaşçıları mı yoksa kendi villalarında yaşayarak halkın evlatlarını ön cepheye sürenler midir savaş baronları?

Dağlarda bırakalım savaşın zorluklarını doğanın en zorlu şartlarına inadına direnerek yaşayan özgürlük savaşçıları mı yoksa evlatlarını emperyal merkezlerde okutanlar mıdır savaş baronları?

Bir kuruşları olmayan, bırakalım bir kuruşlarını olmasına, paraya bulaşmayan özgürlük savaşçıları ve ileri kadroları mı yoksa Türkiye’nin tüm mal varlıklarını pazarlayarak bankalara paralar yatıranlar mı bu savaş baronlardır?

Tam 19 yıldır her gün, her yıl adeta yeniden yeniden ateşkesi sağlamak için didinen özgürlük savaşçıları ve ileri kadroları mı yoksa ısrarla “tek devlet, tek bayrak, tek dil, tek din ve tek tek” diyerek ısrarla savaşın durmasını istemeyenler mi savaş baronlarıdır?

Ne zaman nerede vurulacakları belli olmayanlar mı, bu dünyada göç ederlerken beş metre beze sarılmadan gidenler mi savaş baronu yoksa savaşı sürdürerek, barışa yol vermeyerek, Türkiye’nin en lüks merkezlerinde kendilerine bina inşa edenleri mi savaş baronlarıdır?

Özcesi yeniden soralım: farklı yaşayanlar kimlerdir? Sınıf atlayanlar kimlerdir? Cepleri paralarla dolarla dolanlar kimlerdir? Kimler zenginleşmiştir? Kimin bankalarda hazineleri vardır? Kimler saldırganlığı geliştirerek, askeri teknolojikler satın alarak savaşı yürütmenin taraftarıdır?

Evet, yeniden soralım, savaş baronları kimlerdir?

Siz mi yoksa hiçbir karşılık beklemeden özgürlük dağlarında gelecek aydın ve güzel günler için canlarını ortaya koyanlar mıdır?

Kasım Engin 

Ayrıntılar

Yayınlandı: 30 May 2012

Ruh sağlığı düzgün olmayan, ruhsal olarak gelişmemiş, daha doğrusu gelişimini tamamlamış olan, davranış bozukluğu çoktandır açığa çıkan N.İ.Şahin’e ilişkin geçmişte bir Türkiyeli yazar haklı olarak "Marangoz hatası mı yoksa marangozun yeni tarzı mı" diye yazmıştı. Kimi yazar ise “odun” demişti. Kimisi ise psikopat tabirini kullanmıştı.

N.İ.Şahin için yukarıda dile gelen tanımlamalar elbette boşuna yapılmamıştı.

Büşra Esranlı'nın tutuklanmasını eleştiren aydınlara:“Otuz bin prof. var, bini tutuklansa haydi neyse ama bir kişi için koparılan kıyamet de ne.”

BDP’lilerin tutuklu sayılarına ilişkin:“Gerekirse BDP’nin açıkladığı sayıyı da tamamlarız.”

Van depremzedeleri için:“Saray gibi çadırlar, keşke biz de buraya gelsek.”

Kürt sorunu tartışmalarına ilişkin: “Kürt sorunu, Kürt sorunu deniyor, ben o tarafları iyi bilirim, gezdim dolaştım ben göremedim ne olduğunu.”

"Lan senin de bıyığını seveyim, helal olsun"

Rastgele içeriye alınan insanlara, gazetecilere, yazarlara: “Neyiyle veriyor, belki resim yaparak tuvale yansıtıyor. Şiir yazarak şiirine yansıtıyor, günlük makale, fıkra yazarak oralarda bir şeyler yazıp çiziyor. Hızını alamıyor terörle mücadelede görev almış askeri, polisi doğrudan çalışmasına, sanatına konu yaparak demoralize etmeye çalışıyor. Terörle mücadele edenle bir şekilde mücadele ediliyor, uğraşılıyor. Terörün arkadan dolanarak arka bahçede yürüttüğü faaliyetler ki arka bahçe İstanbul'dur, İzmir'dir, Bursa'dır, Viyana'dır, Almanya'dır, Londra'dır, her neyse, üniversitede kürsüdür, dernektir, sivil toplum kuruluşudur.”

Sözde iç işleri bakanını karşılamayan gelen köylünün sevgi belirtisini test etmek için:“seviyorsan, takla atta göreyim”

Roborski’de katledilenler için: “Yaşamını yitirenlerin, kaçakçılık yaparak geçimlerini sağladıkları gözden kaçırılmamalıdır. Yanlıştan doğru sonuç çıkmaz. Bu hayatını kaybeden vatandaşlarımız kaçakçılık yaparken hayatlarını kaybettiler. Sağ yakalansalar kaçakçılıktan yargılanacaklardı. Daha ağır bir sonuç olunca, yargılanamaz duruma gelip hayatlarını kaybedince kaçakçılık olayı gölgede kaldı.

O bölge Kandil’e doğru bölücü terör örgütü KCK’nın kontrolünde olan bir bölgedir. O insanlara kaçak malı veren PKK terör örgütüdür. Kaçakçılığın rantını elde eden KCK terör örgütüdür. Bu insanlara 50 liraya, 199 liraya o güzergahta katırlarıyla birlikte dolap beygiri gibi döndüren de onlardır.

Özür dilenecek mahiyette bir olay değildir. Özür dilenecek bir olay yoktur. Hantepe olayı vardır. Katırlar sırtında gelen silahlarla askerlerimiz şehit edilmiştir. Olayı suçluluk psikolojisiyle görmüyoruz.”

Bu yukarıda dile gelenler N. İ. Şahin ismindeki bir “marangoz hatası” sonucu tornada yanlış oluşmuş kişinin sözleridir. Elbette tümü değildir. Ve nicesini buraya sıralayarak dökümünü yapmak zor olmayacaktır.

Ancak:

“Sağ yakalansalar kaçakçılıktan yargılanacaklardı.”

“Ölen insanlar olayın figüranlarıdır.”

“Özür dilenecek bir olay yoktur” sözleri artık sadece “marangoz hatası”nda oluşmuş bir odundan ya da ağızdan çıkmış olamaz. Marangoz hatasından “lan bıyığını seveyim, takla atta göreyim” gibi sözler beklene bilir. Ancak dediğimiz gibi 34 insanı katleden bir devlet bu katledilenlere “Ölen insanlar olayın figüranlarıdır” diyorsa, yine “Sağ yakalansalar kaçakçılıktan yargılanacaklardı” diyorsa orada dediğimiz gibi sadece bir “marangoz hatası” yoktur. Ya da Türkiyeli bir yazarın deyimiyle sadece “ahlaksal gelişimini yeterince tamamlayamamış” bir kişilik de söz konusu değildir. Burada artık düpedüz yeni şekillenen, kendine has bir faşistlik söz konusudur. Ve bu faşistlik sadece ve sadece N. İ. Şahin tipine mahsus bir özelik de değildir. Bu faşistlik aynı ölçüde giderek topluca faşistleşen Akepe’nin birer karakteri olmaktadır.

Erdoğan’ın en son “her kürtaj bir Uludere’dir” sözleri topluca faşistleşen bir paramiliter partinin dışa vurumundan başka bir şey olmadığı nettir.

Eğer durum bu ise o zaman topluca toplum olarak yeniden şekillendirilmeye çalışılan faşizme karşı topyekun direnişe geçmenin de tam zamanıdır.

Hayri Engin 

Ayrıntılar

Yayınlandı: 30 May 2012