İktidar güçlerinin kendi kirli iktidarlarının yanı sıra kendi ürettikleri kavramları, tanımlamaları, sözleri zamanla herkese bulaştırmak istediklerini az çok biliyoruz. Ancak bu kadar kısa zamanda kendilerince iktidar karşısında yer alanların iktidarın kavramlarını kullanmaları doğrusu bizlere tuhaf geliyor. Tuhaflığı şurada, bizler kendimizi sistem karşıtı bir hareket olarak gördüğümüz için mümkün mertebe söyleyeceklerimizi kendi sözlerimizle dile getirmeyi esas alırız. Hatta şimdiden başlayarak kendi kurumlarımızı var olan sistemin dışında kurmaya çalışıyoruz. Böyle olunca gerçekten de sistemin karşısında olanların iktidar odaklarının kullandıkları sözleri sarf etmeleri bizim çok fazla tuhafımıza gidiyor.
Bir örnek verecek olursak: Taksim Gezi Parkında hepimizi heyecanlandıran bir direniş yaşanıyor. Bu direniş Türkiye’nin her yerine yayılmış durumda. Nereye kadar bu direniş uzanır göreceğiz. Ancak şunu görüyoruz ki birçok yerde iktidarın vurucu polis güçleri, oldukça haklı olan eylemcilere karşı şiddet kullanıyor. Cop kullanıyor, tazyikli su kullanıyor, biber gazı kullanıyor, taş kullanıyor. Küfürleri, saç çekmeleri, yerlerde sürmeleri, hakaretleri derken birçok onur kırıcı yaklaşımlarından söz bile etmiyoruz. Polis doludizgin şiddet uyguluyor. Durum budur.
Durum böyle iken iktidarın bürokratları yine iktidarın siyasetçileri polisin orantısız güç kullanmadığını, eğer orantısız güç kullanmış ise bu orantısız güç kullananlara dönük sözde soruşturmalar açabileceklerini dile getirdiler.
Biz iktidar güçlerinin bu tür bir açıklamaya yapmalarını garipsemiyoruz. Nedeni de açıktır; onlara göre Gezi Parkı Direnişinde yer alanlar “ÇAPULCU”durlar. “Çapulculara” karşı ise çapulculuklarını engellemek için yapılması gerekli olan yönelmedir. Vurmadır. Sürmedir. Dövmedir. Tutuklamadır. Zindana atmadır. Özcesi ”çapulculara” karşı yapılması gerekli olan polis ya da başka güçlerle zor kullanarak yönelmedir.
Dediğimiz gibi devlet gibi iktidarın en yoğunlaşmış olan bir kurumun kendi polisi aracılığıyla şiddet uygulaması anlaşılırdır. Çünkü devlet ve iktidar odakları zor ile ayakta durmaktadırlar. Zorbalıkla ayakta durmaktadırlar.
Ne var ki polisin güç ile şiddet kullandığına ORANTISIZ diyen iktidar güçlerinin yanında birde aynı sözleri, sözde bu iktidarın karşısındakiler söylüyor. Örneğin BDP’liler “polis orantısız güç kullanmıştır” diyebiliyorlar. Ya da başka sol ya da demokratik kurum ve kuruluşlar bu sözleri sarf edebiliyorlar. “Orantısız güç kullandılar” sözlerini sarf etmek, tek kelimeyle polisin protesto eylemi gerçekleştirilenlere karşı uyguladığı şiddeti onaylamak demektir. Kabul etmek demektir. Yani “polis vurabilir ama vurmanın biraz ölçüsü olsun!” demektir. Niyetlerin dışında gerçeklik budur. Yapılan budur. Dile getirilenler bunlardır.
Böyle anlaşılmak istenmiyorsak, öncelikli olarak polislerin kullandığı her türden şiddeti şiddet olarak görerek ret etmek, karşı durmak ve asla ama asla kabul etmemek gerekiyor. Yine direnişçilerin, protestocuların var olanı ret etme haklarının olduğunu iyi idrak etmek gerekiyor. Direnişçilerin haklı olduklarını söyleyeceğiz ancak polisin şiddetini “bu kez fazla oldu” diyeceğiz. Bu olmaz. Tek bir polisin halka, sokaklara dökülen insanlara tek bir laf söyleme hakkı yoktur. Bırakalım coplarla vurmayı, dil uzatma hakkı bile yoktur. Bir kere bunu böyle göreceğiz.
Böyle görmezsek iktidar güçlerinin ısrarla ama ısrarla: “Hırsızlık yapanı bağışlayabilirim, ırza geçeni bağışlayabilirim, adam öldüreni bağışlayabilirim, imparatoruma kılıç çekeni bile bağışlayabilirim, ama polisime el kaldıranı asla!” diyerek polisine arka çıkmasını anlamış olamayız.
Bunun için diyoruz ki “ORANTISIZ GÜÇ KULLANMAYIN!” sözlerini artık terk etmemiz gerekiyor. Söylememiz gerekli olan cümle ise, “POLİS, ŞİDDET KULLANMA!” ,”POLİSİN HER TÜRDEN ŞİDDETİ SUÇTUR!” olmalıdır.
Sonuç itibariyle, iktidar güçleri ile farkımızı koyamaz isek yapacaklarımızın tümünün iktidar güçlerinin hanesine götürüleceğinden emin olmalıyız. Bunun böyle olduğunu kapitalist modernist iktidar güçlerinin son 200 yılda sergiledikleri pratikler oldukça hepimize öğreticidir.
Kasım Engin
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
14 Haziran tarihinde Dersim Nazimiye’ye bağlı Puxut vadisinde Akşam saatlerinde işgalci TC ordusu tarafından bir operasyon gelişmiştir. Ayrıca bu vadideki ormanlık arazideki birçok ağaçta kesilmiştir.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
Gerçekleştirmekte olduğumuz Demokratik Kurtuluş yürüyüşümüz çerçevesinde yeni bir gerilla grubumuz Medya Savunma Alanlarımıza ulaşmıştır.
- Ayrıntılar
“Buralarda ölmek bile bambaşkadır” demişti bizim enternasyonalist devrimci gerillamız Kadir Usta. O: “Çekip gitmek yok aslında, yüreğin çılgın akışı vardır, bazen dur durak bilmez götürür seni gitmek isteğin yere. İstesen de geri alamazsın kendini” derdi.
Biz yüreğimizin çılgın akışını dur durak demeden takip ederken ne ister bu egemen ve emperyal güçler diye hep kendimize sorarız. Neden bu kadar bizi hedeflerler, ne isterler bizden? Bizim gibi yumuşak huylu, nezaket dolu, insan sevdalısı, tüm inançlara saygılı, cinslere-özelde ezilene-hürmetli, büyüğe büyük diyen, küçüğe ise bağrını açan ve hiçbir çıkar gözetmeden gerektiğini insanın en değerli olan varlığını ortaya koyan kelle koltukta insanlara ne diye bu kadar saldırırlar? Tuhaf, bize öyle saldıranlar var ki ne isimlerini duymuşuz, ne onlara bir şeyler yapmışız, ne de yollarına barikat kurmuşuz.
Ben neden Kürdistan özgürlük savaşçılarını bu kadar hedeflediklerini bir türlü anlamaktan hep zorluk çektim. Biz özgürlük saflarına ve onun en sert mücadele sahası olan gerillaya gelmeden önce evimize gelip-giden, o miting, toplantı, gösteri derken yürüyüş ve eğitimlerde gördüğüm oldukça etkileyici insanların emperyalist ve sömürgeci güçlerce neden “öcü” gibi gösterildiklerini hep merak etmişimdir. Hâlbuki Avrupa’nın o namı diyar normlarına göre ilk kabul edecekleri kişilerin bu özgürlük savaşçıları olması gerektiği açıktı. Onlar kadın haklarına-Avrupalılardan daha ileri düzeyde-saygılıydılar, demokratik kültürü en çok onlar geliştirmek istiyorlardı, birde en büyük hoş görü sahibi yine onlardı. Ve size tuhaf gelebilir ama en makul eylem biçimlerini, uçlara kaydırmadan, sekter yaklaşımlardan uzak tutanlar yine onlardı. Bizim sert yanlarımızı kabul edilir ölçülere çekenler yine onlardı. Peki, neden bu özgürlük savaşçılarını o kadar aforoz etmeye çalışıyorlar diye kendime hep sordum?
Bu sorunun cevabını Başkan Apo’nun yanına geldiğimde biraz anlamıştım, ancak daha ileri düzeyde bu söylenenleri anlamam gerillaya gelişim ardından gelişti. Çünkü burada Başkan Apo’nun söylediklerinin cisimleştiğini görmüştüm.
Gerilla bir duruştur. Özgürlük duruşu; boyun eğmez, kötüyle uzlaşmaz, kellede gitse doğrulardan geri atmayan duruştur. Kadir Usta’nın deyimiyle “Herkesin sevgisini kazanmak istiyorsan, kendi doğanda kal, herkes seni aldığın gibi görsün, seni sevenler zaten böyle severler seni” misali gerilla içiyle dışı bir olan kişilik demektir. Bu duruş potansiyel olarak yalan dolanlı bir dünya da tehlike demektir.
Ancak tüm emperyalistlere, sömürgecilere, sınıflı toplum savunucularını, gericileri, eskiden ısrar edenleri tedirgin eden gerilla özelliklerini başka yerlerde aramak gerekir.
Gerillanın üç felsefik ilkesi vardır. Bunlar gerillayı gerilla yapan felsefik bakışlar ve onun akabinde onun duruşunu sağlayan ilkelerdir.
Bu sınıflı, baskıcı, sömürücü, kan emici dünya üç temel direk üzerinde kuruludur. Bunlardan ilki
İnsanın yaşamını tehdit ederek, geri adım attırarak teslim alma girişimdir. Buna gelmeyenleri tasfiye ederek gelecek kuşakları baskılarlar. İkincisi mal-mülktür. Yani maddiyata dayalı yaşamdır. Bununla neredeyse satın alamayacakları kimseyi bırakmazlar, velev ki onlara bir zamanlar karşı durmuş olan bu bireyleri mal mülkle ya teslim alırlar, vaatlerde bulunarak yanlarına çekerek kendi adamları yaparlar, ya da o bireylerin mal mülküne el koyarak, talan ederek hatta onlara yakın duran fertlerinde neyi varsa el koyarak tehdit ederler. Bunlara karşı koyan birey ya teslim olacak ya da vurulup gidecektir. Geri kalanları ise korkunç bir tecrübeyle terbiye edilmiş olacaklar. Üçüncüsü ve belki de en önemlisi ise kadın-erkek ilişkileriyle teslim alamayacakları kimse yok gibidir. Erkekse kadınla, kadınsa erkekle vururlar. Evlilik kurumu diye bilinen köleleştirme kurumuyla adeta tüm insanlığı oldukça kalın ve kırılmaz zincirlerle kendilerine kırk göbekten bağlarlar. Öyle ki buna dayanacak adamlar ve kadınlar zor çıkar. Siz buna özenle geliştirilen cinsel güdünün hortlatmasını da eklerseniz adeta hasta hale getirmedikleri kimseyi bırakmayarak her gün yeniden yeniden köle haline getirirler insanları.
İşte verili-yani sınıflı, iktidarcı, sömürgeci, kan emici-dünya bu üç temel ilke temelinde kuruludur.
—insanı yaşamını tehdit ederek hizaya getirme
—mal mülke satın alarak kendine bağlama
—kadın erkek ilişkileriyle, cinsel güdüyü hortlatarak köleleştirerek kendi sistemlerinin birer çarkları haline getirme
Bu sınıflı ve iktidarcı dünyaya karşı gerillanın felsefik ilkeleri terstendir. Siz bu sınıflı dünyaya karşı mücadele edecekseniz biraz da çubuğu tersten bükeceksiniz. Yani bu egemen ve emperyalistlerin yaptıklarının tersini yapacaksınız.
İşte gerilla biraz bunu yapıyor. Belki bu dünya da ilktir de. Başka yerlerde bireyler bazında istisnai olarak bu yöntemi uygulayan bireylerin var oluşu olasıdır, ancak gerilla bunu yapısal olarak uyguluyor.
Nedir bunlar?
1-Siz bir gerillayı tehdit ederek hizaya getiremezsiniz, çünkü gerilla kelle koltukta yürüyen ve yaşayan bir direnişçidir. Onun yaşamına yönelerek onu esir alamazsınız. Onu bu yöntemle etkileyemezsiniz. Çünkü o yaşamını genelin çıkarı için zaten gözden çıkarmıştır.
2-Gerillanın malı mülkü yoktur. En çok nefret ettiği paradır. Gerillada en büyük ayıp paranızın olmasıdır. Burada yaşam komünaldır. Ortakçıdır. Senin benim yoktur, hepimizindir ilkesi esastır. Birde gerillanın tüm malı mülkü sırtında taşıdığı çantasıdır, onun da içerisinde bir defter, bir kalem, bir kitap ve hareket halindeysen bağlı bulunduğun birimin erzakı vardır. Başka da gerillanın bir şeyi yoktur. Sizin deyiminizle bir derviştir gerilla. Bir hırka bir lokma felsefesi dahi gerillanın mal mülk yaklaşımı yanında geri kalır. Peki, böyle birisine tüm dünyayı önüne serseniz bir sonuç alabilir misiniz?
3-Gerilla kadın-erkek ilişkilerinde verili olanları kabul etmiyor, verili olana yaklaşmıyor. O İslamiyet’te olduğu gibi Hz. Muhammed’in asabeleri üç ay dayanmadılar diye cihatta iken yeni vahiylerle üç ay’ı geçen seferlerde “bulunduğunuz yerlerde ki kadınlarla evlenebilir ve geri dönerken de boşaya bilirsinizi” yapmıyor gerilla. Değil üç ay, 30 yıla varan cihat içerisinde de olsa, ona ilk gündeki cihattın kuralları geçerlidir. Yani temiz kalacaksın, nefsini temiz tutacaksın. Alevilerin deyimiyle “eline, beline ve diline hakim olacaksın” felsefesi esastır. Özcesi sınıflı toplumun ilişkilerinde öcü gibi kaçıyor gerilla. Onlar “ülkelerine sözlü, topraklarına nişanlı ve düştüklerinde nikâhlanırlar” deyişi temelinde yaşarlar.
Ha denilecek ki bu üç temel gerilla ilkesi dışında yaşayan gerillalar yok mu? Var ama onlarda gerilla değildir. Onlar bir zamanların gerilloklarıdır. Ve gerillada kopuşların temel nedenleri bu üç ilkedir. Her babayiğit ya da anayiğit bu üç temel ilkeye dayanamaz. Bu üç ilkeye göre yaşamak yürek ister, beyin ister, cesaret ister ve tabii ki büyük fedakârlıklar ister. Başka da bu üç ilkeye göğüs germek mümkün değildir. Kürdistan özgürlük mücadelesinin en büyük zorlukları bu üç ilkelerdir. Yoksa “zorlandım, aç kaldım, üşüdüm, dayanamadım, korktum, aradıklarımı bulamadım, çeliştim” sözleri hikâyedir. Boş laflardır, kendini saklamanın ve sözde haklı çıkarmanın çabasıdır.
Şimdi gelelim ilk sorularımıza, neden gerillayı egemenler ve emperyalist güçler bu kadar hedeflerler? Neden gerilla adeta dünyanın en tehlikeli insanları olarak ele alınır ve tasfiyeleri için her şey yapılır?
Vereceğimiz cevap nettir. Gerilla onların teslim alacağı bir insan değildir. Düşünün, gerilla bu özeliklerini dünyaya yaysın, o zaman ne olur bilir misiniz? Sınıflı kapitalist uygarlığın dibine dinamit konulmuş olur. Sorun gerillaların eylemleri değildir. Silaha başvurmayan bir gerilla da olsa-eğer yukarıda söylediğimiz ilkeler temelinde yaşıyorsa-dünyanın neresine giderse gitsin o bir tehlikedir. Tehdittir. Sakıncadır. Dinamittir. Direnişçidir. Ve o yaşadıkça bu sistem tehlikededir. Çünkü böylesine bir gerilla her zaman bir alternatiftir, her zaman sistem karşıtlarına yanına çekerek bir karşı cephe oluşturabilecek bir seçenektir. Güzel ortamlarda, güzel insanlar boy verir misali burada sadece güzel insanlar yetişir ki bu da onlar için büyük bir tehlikedir.
İşte dünyanın öbür tarafından olupta bizim ne tanıdığımız, ne gördüğümüz, ne duyduğumuz bu sınıflı toplum güçlerinin bizi hedeflemelerinin altında yatan neden budur, ya da bunlardır. Dediğimiz gibi yoksa bizim gibi nezaketli, yumuşak, uslu, şirin sözlü, demokrat kültürlü, tüm inançlara saygılı, hoşgörülü ve kadın dostu insanlardan başka neden korkulsun ki?
Kasım Engin
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
12 Haziran günü saat 17.00 ile 19.00 arası Hakkari'nin Çukurca ilçesine Bağlı Talısa tepesi ve Kepe Mırişka alanlarına işgalci TC ordusu tarafından obüs ve havanlarla bir bombardıman gerçekleştirmiştir.
- Ayrıntılar
BDP heyeti Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan ile altıncı görüşmesini geçen Cuma günü yaptı. Beşinci görüşmeden yaklaşık iki ay sonra yapılan bir görüşme oluyor bu. Görüşmede nelerin gündem olduğunu ve nasıl tartışıldığını fazla bilemiyoruz. Zira henüz ilk açıklamalar yapılmış durumda. Fakat iki ayda bir sefer görüşme yapılmış olması zaten başlı başına bir konu.
İki ayda bir sefer görüşme yapılarak bu süreç yürür mü? Önder Abdullah Öcalan ancak iki ayda bir görüşme yaparak, bir heyetle bir-iki saat tartışarak bu süreci yürütebilir mi? Bunun çok zor olacağını söylemek dahi olmayı gerektirmiyor. Kürt sorununun çözümü ve Türkiye’nin demokratikleştirilmesi gibi devasa sorunların böyle çözülemeyeceği açık. Kırk yıllık çatışmaya son verilerek barışa ulaşılamayacağı ortada.
Peki bundan kim sorumlu? AKP’nin sorumlu olduğunu söylemek için de alim olmak gerekmiyor. Çünkü İmralı’ya gidip gelmek, Kürt Halk Öderi ile görüşme yapmak AKP hükümetinin iznine bağlı. Tüm bunları Adalet Bakanlığının organize ettiği gözleniyor. BDP heyetinin ise tam iki hafta önce başvuruda bulunduğu biliniyor. Böyle kritik bir süreçte heyet ancak on beş gün sonra görüşme yapabiliyor.
Burada süreci yürütmede bir yavaşlatmanın olduğu ve bunu da AKP’nin yaptığı açık. Zira Kürt tarafının temposu zayıf değil, tersine en yüksek düzeyde. Şu yapılanlara bir bakalım. Daha ortada henüz somut bir şey yokken Newroz öncesi PKK elindeki esirleri serbest bıraktı. Kürt Halk Önderi Abdullah Öcalan Newroz günü hiç kimsenin beklemediği geri çekilme çağrısını yaptı. KCK Yürütme Konseyi Başkanlığı 23 Martta ateşkes ilân etti. 25 Nisanda yaptığı basın toplantısında 8 Mayıstan itibaren gerillanın geri çekilmeyi başlatacağını duyurdu. 14 ve 15 Mayıs günlerinde de ilk gerilla grupları Medya Savunma Alanlarına geçti.
Aslında bu düzeye Haziran başında ulaşılması hedefleniyordu. Oluşturulan eylem planı bunu içeriyordu. Fakat PKK hızlı davranarak bu düzeye on beş gün önce ulaştı. Bu temelde de BDP heyeti İmralı’ya gitmeye hazır hale geldi ve başvurusunu yaptı. Ancak tüm bunlara rağmen 7 Haziranda görüşebildi. Bu da AKP hükümetinin süreci yavaşlatmakta olduğu, biraz ağırdan alarak oyalama yaptığı izlenimini doğurdu.
Peki AKP bunu niçin yapıyor? Elbette kendine göre bazı hesapları vardır. Sorunları çözmekten ziyade AKP’nin seçim kazanmayı esas aldığı ortadadır. Bunun için de sadece ateşkesin sürmesi AKP için yetmektedir. Belki de bu konuda gizli planları söz konusudur. Bir de gözle görülen bu ağır davranma durumunun Başbakan Tayyip Erdoğan’ın ABD ziyareti ardından gerçekleşmesi dikkat çekicidir. Bazıları ABD’nin bunu istediğini, sorunları çözmek yerine AKP’yi PKK’yi sınırlandırmaya yönlendirdiğini söylemektedir.
Kuşkusuz esas nedeni tam bilemeyiz. Belki de birçok neden vardır ve bunların hepsi de geçerlidir. AKP böyle bir plan dahilinde hareket ediyor ve bundan sonuç almayı hesaplıyor olabilir. Bir yönüyle bu durum mümkün de olabilir. Fakat bunun bir de tersi var. Demokratik çözüm sürecini yavaşlatmanın içerdiği risk ve tehlikeler söz konusu. Yine en çok da AKP açısından durum böyle. Çünkü bu yeni sürece karşı olan ve engel olmaya çalışan iç ve dış çok çeşitli kesim var.
Örneğin Taksim Gezi Parkı’nda başlayarak her tarafa yayılan olayların bu durumla kopmaz bağı söz konusu. Yıllardır AKP’nin tekçi zihniyetine ve tekçi-ötekileştirici yönetimine karşı çeşitli halk kesimlerinde yoğun bir tepkinin oluştuğu ortadaydı. Bu tepkiyi Kürtler mücadeleye dönüştürürken, diğer halk kesimleri yaşanan savaşın yarattığı ağır şovenizm ortamında içine atıyordu. Şimdi bu tepki sokağa dökülüyor ve bunun ne kadar kapsamlı olduğu açıkça görülüyor.
Peki AKP’nin tüm bu olanları önleme şansı yok muydu? Kuşkusuz vardı. Geliştirilen yeni çözüm süreci AKP açısından bu konuda çok önemli bir fırsattı. Eğer demokratikleşmeye ve Kürt sorununun çözümüne ciddi yaklaşsa ve geciktirmeden demokratik değişim adımlarını atsaydı, o zaman elbette ki bu tür olaylar olmayacak ve toplumsal tepki eyleme dönüşmeyecekti. Fakat AKP hükümeti bunu yapmadı, sürecin gerektirdiği ciddiyet ve hızla yaklaşmadı. Kürt tarafının hızlı ve cesur adımlarına karşın, AKP hep yavaşlatıcı ve içini boşaltıcı davrandı.
İşte bu bardağı taşıran son damla oluyor. AKP’de gerekli ciddiyeti ve demokratikleşme adımını göremeyen kitleler sokağa çıkıp inisiyatifi ele alıyor. AKP’nin tekçi, ötekileştirici ve oyalayıcı politikalarına tepki gösteriyor. Şimdiye kadar Kürdistan’daki savaş nedeniyle içe atılan halkın demokratikleşme öfkesi artık sokağa taşıyor. Türkiye toplumu artık acil demokratikleşme istiyor.
Gezi Parkı olayları bir işaret, bir kıvılcımdır. AKP çok iyi bilmeli ki, Kürt Halk Önderi’nin geliştirdiği plan doğrultusunda demokratikleşme adımlarını atmazsa, bu tür direniş olayları daha çok gelişir. Çünkü Türkiye toplumunun artık sabrı kalmamıştır. 12 Mart 1971’den beri süren faşist despotizme ‘Artık yeter’ diyor. Gençler, kadınlar, emekçiler demokrasi istiyor. Hem de hemen şimdi! Hem de gerçek demokrasi!
Kuşkusuz gelişen halk direnişleri süreç için bir tehlike veya engel değil. Tersine sürecin motorları konumunda. Fakat AKP iktidarı açısından da ciddi bir tehlike. Eğer AKP bu gerçeği görmezse hızla kaybedebilir. Zira sadece bu tür acil demokrasi isteyen olaylar değil, süreci engellemeye çalışan çok yönlü çabalar ve provokasyonlar da söz konusu. Dicle Üniversitesi provokasyonu bunlardan biriydi. Rojava’da yayılan çatışmalar bir diğeri oluyor.
Rojava Kürdistan’da yaşanan çatışmaları Suriye’nin iç durumundan daha çok bu yeni sürece bağlı olarak değerlendirmek anlam taşıyor. Örneğin Halep savaşı tamamen Önder Abdullah Öcalan’ın geliştirdiği demokratik çözüm sürecini sabote etmek isteyenlerin işiydi. KDP baskılarının ve Afrin’de çete saldırılarının da bundan farkı yok. Bunların hepsi Kürt sorununda demokratik siyasi çözüm sürecine karşı olanların işi. Arkasında bazı bölgesel ve küresel güçler var. Rojava savaş alanı haline getirilerek mevcut ateşkes ve çözüm arayışları işlemez kılınmak isteniyor.
Demek ki rahat ve kolay bir süreç içinde değiliz. Paris Katliamından Rojava savaşına kadar sürece karşı geliştirilen birçok provokasyon söz konusu. Ayrıca toplumun acil demokrasi istemi durdurulamaz bir arzu durumunda. Toplumsal sabır taşma noktasında. Eğer AKP bunları görmez ve oyalama politikaları yürütürse yeni isyanlarla karşı karşıya gelebilir. Bunu bilmesinde yarar vardır. Oyalama ve yavaşlatma politikası AKP’yi süpüren bir isyana yol açabilir.
O halde herkes aklını başına toplamalı. Yeni çözüm sürecine doğru yaklaşmalı ve üzerine düşeni yapmalı. Yoksa halk yapmasını ve yaptırmasını bilir. Artık demokrasisiz yaşaması mümkün değildir. Bu temelde tüm özgürlük ve demokrasi savaşçılarını ve özgürlük direnişlerini selamlıyoruz!..
Selahattin ERDEM
Yeni Özgürpolitika
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
1. Batman'a bağlı Sason ve Kozluk ilçeleri arası Helkit, Direnik ve Gomuka alanlarında işgalci TC ordusuna ait korucu ve kontralar gerillalarımızın geçiş güzergahına pusu atmaktadır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
Kuzey Kürdistan’dan başlayan Demokratik Kurtuluş Yürüyüşümüze yeni bir gerilla grubumuz ulaşarak dahil olmuştur. Grubumuz Medya Savunma alanlarımıza ulaşmıştır.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
9 Hazirandan İtibaren Van’ın Gevaş ilçesinin Artos alanında işgalci TC ordusuna ait bir kontra birliği gerillalarımızın geçiş güzergahına pusu atmaktadır. Ayrıca bu kontra birliği arazi keşfi de yapmaktadırlar.
- Ayrıntılar
Basına ve Kamuoyuna!
8 Mayıs tarihinden itibaren başlayan Demokratik Kurtuluş yürüyüşümüz büyük bir sorumlulukla devam etmektedir. Bu temelde yeni bir gerilla grubumuz Medya Savunma Alanlarına ulaşmıştır.
- Ayrıntılar