Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 7’ê pûşperê de saet di 11:00’an de li Girê Elemûnê ku girêdayî navçeya Qilebana Şirnexê ye, teqînek pêk hatiye û di vê teqînê de cahşek bi navê Mûrat Olmez miriye û cahşên bi navê nebî û Zekî Olmez jî birîndar bûne. Bi vê bûyerê re tu têkiliya hêzên me nîn e.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 4’ê pûşperê de ji hêla artêşa TC’ê ve li hember qadên Çekçeko, Axyan, Diryan û Kanîbotkê ku girêdayî Bestaya Şirnexê ne operasyoneke ku hê jî didome hatiye li dar xistin.
8 Pûşper 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 5’ê pûşperê de danê sibehî ji hêla artêşa TC’ê ve li hember qadên Basya û Geliyê Herkî ku girêdayî Eyaleta Zagrosê ne û li hember qadên Şehîd Bêrîtan û Karker ku girêdayî Xakurkê ne êrîşeke bi obûs û hawanan li dar ketiye. Ev êrîşên ku du roj in bênavber didomin, hê jî berdewam dikin.
7 Pûşper 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 5’ê pûşperê de bi şev saet di navbera 21:00-22:00’an de li hember qadên Merwanîş, Şîvê, Dola Zap, Gundê Fila û Goristana Zapê ku girêdayî Zapa Qadên Parastina Medyayê ne, artêşa TC’ê êrîşeke hewayî li dar xistiye.
- Ayrıntılar
Bi piştgiriya biharê re, havîn hêdî hêdî xwe dide hîskirinê. Dar bişkuvîn û şitlên salê kok berdane axê. Digel hênikahiya şevên tarî, roj tîrîjên xwe tûjtir dike. Ev jî xwezayê dikelîne û pê re jî rojevên siyasî û leşkerî jî germ dibe.
Li warên azadiyê, bi gerîlayan re, bihar û havîn jî di nav hev de rê digirin. Siya daran, bayê hinek ê şevên tarî û ava kaniyên cemedî her dem bi me re ne.
Ev dîmen û ev xweşikbûn, bang li me dike ku tola sedan salan ji dijminê xweza û mirovantiyê bigirin. Di berbanga sibehan de dengê çûkan, bilbilan û kêzikên rengorengo rojbaş ji me re dikşînin, da ku liv û tevger destpê bike.
Di van mehan de, xwezaya dayîk ji bona me dibe xêliyeke hevrîşimî, da ku me ji wan çavên hesinî û sar biparêze.
Di van mehan de, xwezaya dayîk bi dar, ber, taht û latên xwe ji me re dibe çeper, da ku em derbên giran li zebaniyan bidin û govendên azadiyê li dar bixin.
Di van mehan de, xwezaya dayîk axa xwe nerm dike û ji me re dibe dergûş, da ku em bi dilekî aram nîgaşen rojên azad li ser bircên Amedê nîgar bikin.
Dîsa careke din lêgerîna pêkanîna jiyaneke azad û rûmet a qewmên çiyayî ku zarokên wan mîna her carê li warên azadiyê ji bona gelê xwe têdikoşin, ji bona di şûna tavanên biharî de xwîna ciwanan li ser vê axê nerijê, bangên aştiyê dikin.
Her cara ku navê aştî û biratî tê bihîstin, ew zebaniyên bi apolet har dibin, cînîkên wan pîj dibin. Çavsorî dibin, zindî nezindî berê xwe didin her tiştî.
Ew diminên xweza û mirovantiyê, ku ev bi sedan salane li hember qewmên çiyayî bi ser nakevin, niha jî bi hovîtî êrîş dibin ser xwezayê. Dar û ber, lat û zinar, kanî û rûbar, şalûl û bilbil, heyv û stêrk birîndar in û pê re ew zarokên ku di hembêza wê de mezin bûne, bi hêrs in û mîna pozitên agirî ne.
Nahêlên ku kanî û rûbar bi dilê xwe biherikin.
Nahêlin ku dar û ber bi hemdê xwe pelên xwe mezin bikin.
Nahêlin ku şalûl û bilbil bi dilê xwe hêlînên xwe çêbikin.
Nahêlin ku pezkovî bi dilekî rihet biçêrin û li ser zinar û latan lotikan bavêjin.
Nahêlin ku giya û pûş bi dilê xwe hişk bibin ji bona ku ji bi hezaran tibatî re bibin dergûş.
Nahêlin ku ew agirê pîroz di şevên tarî de bi stêrkan re şevînî bike.
Vaye ku ji bona ku careke din di şûna avên kaniyên cemidî de xwîna germ a ciwanan neherike, ji ew zebaniyên bi apolet re şalûl û bilbil, kanî û robar û ew agirê pîroz bang dikin, da ku bajar û gund, deşt û çiya bi gul û kulîlkan bixemilin.
Lê hemberî wê zebaniyên bi apolet, diqîrin û diqajin û dibêjin; “Em ê we tune bikin”
Li ser vê Roja Giravan ji banga şalûl û bilbil, kanî û rûbar û agir re re bû bersiv, tirîjên xwe li bajar û gundan û li deşt û çiyayan belav kir.
Xweza ji zarokên çiyayî re, ji hevalbendên dar û beran re, ji hevalbendên stêrkan re û ji rêhevalên Rojê re dibişire û dibê; “Hûn qet xem nekin. Ku ev zebanî nesekinin, li pey rojê şev hene, li pey biharan havîn hene, li pişt tîrmehan tebax hene û li pişt her bêdengiyekê bahoz hene.”
- Ayrıntılar
Di hemû têkoşînan de piştî berxwedanî, raperîn û şerên mezin bi awayekî aliyên ku rasterast şer dikin, bi awayekî li hev tên, hevdîtinan dikin û hewl didin xwînê bidine sekinandin. Her çiqas encam ev be jî, lê heta ku pêvajo xwe digihîne vê astê, bi deh hezaran kes di van şeran de şehîd dikevin an dimirin.
Lê mixabin qaşo nivîskar û rewşenbîrên demokrat dewletê û artêşên dewletan derdixînin asîmanan û pîroz dihesibînin û her cure hovîtî û mafên êrîşkariyê ji wan heq dibînin. Ku dor tê hêzên parastina gelan, mafê wan namîne û dema ku parastina xwe û ya gelê xwe dikin jî dibine “terorîst”.
Digel vê yekê di têkoşîna azadiya gelê kurd de ku bi dehan caran ji bona azadiya xwe li hemberî dagirkeran rabûne ser piyan û her çiqas dem bi dem gelê kurd hatibe bêdengkirin jî, tu carî dev ji têkoşînê bernedane û bindestiyê qebûl nekirine.
Niha jî em wekî tevgera azadiyê ku di şexsê PKK’ê de temsîla xwe dibîne, ji bona çar parçeyên Kurdistanê ji sî salî zêdetir têdikoşin. Ev têkoşîna ku me daye, ev bedelên ku me daye û ev gavên ji bona aştiyekê ku me avêtiye, bi kîjan dijminî re bûna, niha ji zû ve çareseriyek bi pêş biketana. Lê dema ku dijminê te tirk, faris û ereb be û ev jî ne bi serê xwe bin, bendeyên mêtînger û emperyalîstan bin, rewş gelek diguhere. Ji ber ku tirkbûn, farisbûn an erebbûn mixabin tu carî ne li ser navê xwe şer kirine ne jî li ser navê xwe wê bikarin lihevhatinan bikin. Ji ber ku wekî gel, wekî dewlet an tiştek din, tu carî bi vîna xwe tevnegeriyane. Wekî mînak li Tirkiyê, serokomarê wan ereb, serokwezîrê wan arnawûd û serfermandarê wan ê giştî jî yahûdî ye. Ku rewş ev be, ma çi xema wan e ku ciwan mirine, ma çi xema wan e welat wêran dibe, ma çi xema wan e axa welat tê firotin, ma çi xema wan e aboriya welat têk diçe an gelên ku bi sedan sala ne bi hev re jiyan kirine hevdu qir kirine.
Tevgera azadiya kurd di pêşengiya Rêber Apo de, ji sala 93’yan vir ve ji bona ku xwîn nerijê her cure fedekarî kir û hê jî vê dike. Lê di salên 93’yan de ev pêk nehat. Di 99’an de fersend çêbû, lê nehiştin û îro jî tê nîqaşkirin. Her çiqas pêvajoya li pêş me zelal nîn e û mirov nikare nav lê bike, li gorî daxuyanî û pratîkên sazûma TC’ê, wisa dixuye ew hêzên ku di 93’yan de nehiştin, 99’an de nehiştin, îro jî hewl didin têkoşîna azadiya kurdan tune bikin û rê li ber gavên aştiyane bigirin. Her çiqas derdorên ku dixwazin li ser bingeha biratiya gelan çareseriyek bi pêş bikeve jî hebin jî, ji ber ku hêza wan nîn e û bi wêrekî tevnegarin, pê re jî hewldanên wan bêqîmet dimîne.
Dema PKK’ê ji bona azadî û serxwebûna hemû kurdên ku di nava çar dewletan de hatiye dabeşkirinê, dest bi têkoşînê kir, li ser navê kurdîtiyê tu tişt nîn bû. Ne nav, ne nasname, ne ziman, ne ax, ne rûmet... Vanan bidine aliyek, kurd mirov nedihatine hesibandin.
Êdî her kes pir hindik fêm kiriye ku kurd bi komkujiyan, bi polîtîkayên asîmîlasyonê, bi koçberkirinan naqedin. Ev hatiye selmandin. Ev yek di sala 2008’an de artêşa TC’ê bi piştgiriya Emerîka, Îran, Îsraîlê ku vanan tevahiya dinyayê temsîl dikin, hewl dan gerîlayên azadiyê li Qadên Parastina Medya ku hemû di bin kontrola me de ye, tune bikin de careke din hate selmandin. Ew artêşa TC’ê ku dibêjin me heft duvelên dinyayê aniye pê, encam girtinê bidine aliyek, heft bela xwe ji destê gerîlayên azadiyê xelas kirin.
Piştre gelê kurd li bakurê Kurdistanê vîna xwe ya siyasî diyar kir, ku em destdirêjî û çewsandinan bidin ber çav ji sedî zêdetir bajar û bajarokî reveberiyên herêmî bi dest hate xistin. Piştî ev serkeftinên leşkerî û siyasî, pirsgirêka kurd kete rojevê.
Divê em ji vê pêvajoyê çi fêm bikin û çawa nêzîk bibin.
Destpêkê, em wekî tevger ji her cure gavên aştiyane re hetanî dawîn vekirîne û girîngiyê didin. Ji bona wê pêwîst bike em ê çek bidine sekinandin, em ê çalakiyan nekin. Jixwe li ser vê bingehê ev çend meh in jî em vê dikin. Lê hember vê harbûn û hovbûna artêşa TC’ê û bi hemû saziyên ku li ser gerîla û saziyên kurdan re jî em matmayî neman. Ji ber ku qerekterê vê sîstemê ev e. Sîstem xwe li ser vê ava kiriye û bêyî vê jî nikare xwe li piya bihêle. Ya girîng ev e ku em bi parastineke zexm, bi hêzên demokrat vê sazûmanê biguherînin. Sazûman bixwe naguhere. Pêwîst e ku tu zoriyê bidê, tu carnan bi pêlên şoqî ew bihejînî. Loma di vê pêvajoyê de, divê em hinek gavan ne înkar bikin ne jî pir bi hêvî nêzîk bibin.
Em wekî gerîla hetanî ku em çar parçeyên Kurdistanê li bingeha konfederalîzma demokratîk negihînin hev û Kurdistaneke Azad pêk neynin, hetanî ku gelê xwe azad nekin, hetanî birêvebirina gel bixwe nedin destê gel, wê têkoşîna me bidome. Çawa ku gulek piştî demekê ew diriyên xwe yên bo parastina xwe navêje, çawa ku pisîkek piştî demekê naprûkên xwe navêje, ê me jî em ê tu carê dev ji ew çekên ku em pê gelê xwe diparêzin nekin. Ne îro ne jî sed sal şûn ve.
Bila dijmin ji xwe biqîre û bêje em ê wan tune bikin. Lê em ê hem ji bona aştî û biratiya gelan çi pêwîst bike bikin hem jî em ê di asta jor de parastina xwe bikin.
Pêvajoya pêş me ku me wekî tevger hetanî 15’ê Tîrmehê biryara bêçalakîbûnê dirêj kir de, dijmin hewl bide me tune bike, em ê jî dijmin tune bikin, dijmin operasyon li dar bixe, di wexte bersiv bê dayîn, dijmin êrîşî gelê me bike, wê di wexte di çarçoveya parastina rewa de mafê misîleme bê bikaranîn. Loma bila gumana gelê me nîn be, wê tu êrîş, tu şehadet bêbersiv nemîne.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 2’yê pûşpera 2009’an de bi şev saet ji 22:00’an hetanî danê sibehî hetanî 08:00’an artêşa TC’ê hawan û obûsan avêtiye gundê Mûsolokê û Girê Karker ku bi ser qada Xakurkê ya Qadên Parastina Medyayê ye.
3 Pûşper 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 2’yê pûşpera 2009’an de ji hêla artêşa TC’ê ve li hember qadên Sêgoşeya Axyan, Hûzê û Deryanê ku girêdayî Bestaya Şirnexê ne operasyonek li dar ketiye û operasyona navborî hê jî didome.
- Ayrıntılar
Rêber APO
Rojev tijî ye. Pevçûn têne jiyandin. Ma ev demokrat çi dikin, min berê ji vanan re gelek caran got. Divê ji bona aştî û çareseriyê gelek ked bê dayîn. Ji van derdorên çepgir re, ji wan dikarin bêjin ku pêwîst e ku bi awayekî rast û dirist bixebitin. Ma vanan gelek paşverû ne, çima fêm nakin? Min gotibû, bila vanan bên cem hev û eniyeke demokrasiyê ava bikin. Li Îspanyayê di dema Franco de derdorên demokrat ên ku ji xwe re “Makezagonvanên Demokratîk-Demokratîk Anayasalcılar-” digotin, hatine cem hev û têkoşîn dane. Ez ê ji nû ve vegerim, di wextekî pêş de. Min Îspanyayê lêkolîn kir. Ev li Îtalyayê qels ma. Lê li Îspanyayê eniya demokratîk xwe bi hêz kir û Îspanya bû yek ji welatên demokratîk ê Ewropayê. Ez jî dibêjim “Makezagonvanên Demokratîk” Ez wisa difirikim ku dikarin li Tirkiyeyê jî tiştek wisa bikin.
Bi gûrahî operasyon hene. Min berê gotibû ku Komîtacîbûna Îttîhatî Terrakî. Kurê Mendere tiştên der barê bavê xwe de tîne ziman. Îra jî 27’ê gulanê ye, li hev hat. Ez tiştên der barê bavê xwe de dizane, yên ji mirina wî berpirs in dizane. Vanan li Tirkiyê klîkeke ku li hember çareseriyê asteng dibin. Ev klîk xwedî rabirduyeke sed salî ye. Ev ji sala 1905’an pê ve didome. Ev klîk di rastiyê de Tirkên Spî ne. Di nav wan de jî tirkên rastîn nîn in. Tu têkiliya vanan bi tirkîtiyê re nîn e.; vanan ne tirk in, Tirkên Spî ne. Li vir du tespîtên min ên girîng hene: Vanan Siltan Abdulhemîd dorpêç kirin û ew têk birin. Piştre jî Mustafa Kemal dorpêç kirin. Vanan dikarin lêkolîn bikin û nîqaş biin. Wê bê dîtin ku ev wisa ye.
Di dema Şerê Rizgariyê de sê derdor hebûn. Derdorek çepgir-komûnîst bûn, derdorek îslamcîbûn, derdora din jî kurd bûn. Komûnîst destek dan Şerê Rizgariyê. Mustafa Sûphî, bi hevalên xwe ji bona piştgirî bide Tirkiyê hatin. Saîdî Nûrsî, Mehmed Akîf û yên din destek dan Şerê Rizgariyê. Kurd jî di Şerê Rizgariyê de bi awayekî çalak erka xwe lîstin. Mustafa Kemal çû Farqîna Amedê û demekê li wir ma. Serhildana Koçgirî zêde nebû pirsgirêk, li hev hatin. Piştre provakasyona Şêx Seîd çêbû. Van derdoran hemû bi hev re şerê rizgariyê bi rê ve birin. Mustafa Kemal jî di Şerê Rizgariyê de rêber e. Mustafa Kemal di navbera van her sê derdoran de lihevhatinek û hevsengiyek pêk anî. Di Şerê Rizgariyê de ev hemû derdor di nava lihevhatinekê de ne. Metna vê lihevahatinê jî, zagona bingehîn a sala 1921’ê ye. Ku ji min nûshayeke wê bê şandin wê baş bibe. Mustafa Kemal ne li dijî kurdan bû. Di wê fikrê de bû ku otonomî(muhtariyet) bide kurdan. Îngilîz, ji bona Mustafa Kemal û Tirkiyê bîne ser xeta xwe û ji bona di bin kontrola xwe de bigire, piştre tesfiyekirina van her sê derdoran pêk anî. Bi Saîd-î Nûrsî, Mehmet Akîf û bi yên din, bi hinek provakasyonan îslamciyan tesfiye kirin.
Bûyera Menemenê, piştre jî ji bûyerên di qonaxa duyemîn de ye. Mustafa Sûphiyan di bahrê de fetisandin. Îslamciyan tesfiye kirin. Di bûyera Şêx Seîd de jî Fethî Okyar serokwezîr e. Ji bona ku dibêje, “Ez nikarim herim ser kurdan de”, bi tavilê ew ji serokwezîrtiyê dixînin, di şûna wî de jî Înonî tînin. Bi vî awayî derdora Mustafa Kemal dorpêç dikin. Di sûîkasta Îzmîrê de Mustafa Kemal generalan berpirs digire. Mareşal Fevzî Çakmak hebû. Roja ku jê re darvekirin bê dayîn, hemû paşa bi kincên xwe yên sivîl li xwe diin û diçin dadgehê. Ev, ji Mustafa Kemal peyameke mezin bû û digotin; “Ku tu me darve bikî, em ê jî te tune bikin” Tabî di vê navberê de du alî çend darvekirin pêk hatin; Cavîd, Behîce Arîç hevalên wî yên zaroktiyê yên nêz bûn. Derdora Mustafa Kemal baş dorpeç kirin û ew di Çenqeyayê de heps kirin. Piştî Mustafa Kemal hêza wan dibîne, bi wan re li hev dike. Du ceribandinên girîng ên Mustafa Kemal hene. Di herduyan de jî bi ser nakeve. Xwest otonomiye bide kurdan, yek jî ceribandineke wî ya partiyek heye. Hûn dizanin Firkaya Komara Serbest Fethî Okyar ava kiribû, di nav de xwîşka Mustafa Kemal jî hebû. Bi bûyera Menemenê re, ceribandina wî jî bi ser neket.
Vanan bi bandora îngilîzan tevdigeriyan. Di nav de baskên almancî jî hene. Vanan laîktiyê jî şaş şîrove kirin. Kemalîzmê xistin zagona bingehîn. Mustafa li dij vanan û Kemalîzmê bû. Mîna di dema Marks de ku li dijî marksîstan bû. Vanan ji derveyî xwe, her kesî, gelek çandan, ziaman, kêmnetewan û dîrokê tune kirin. Ji bilî xwe her tiştî dijmin dîtin. Ew dem Recep Peker, qanûnên Îtalyaya Mûssolînî wergerand û anî. Mustafa Kemal vanan nedixwest, lê hêza wî têrî nekir, li hember vanan bi ser neket. Înonî çi girt bir û Înonî serokwezîr bû. Yek ji vanan kire wezîrê karê derve. Sedema ku Fevzî Çakmak ku ewqas li ser kar dimîne jî ev e. bi vî awayî kontrolê bi dest xistin.
Li vir a ku divê bê fêmkirin ev e; di navbera salên 1925-45’an bi misogerî serdestiya Îngîltereyê derbasdar e. Di ser Tirkiyeyê de jî piştî sala 1945’an, serdestiya hevbeş a emerîka û îngîltîre saz bûye. Ev hetanî 5’ê mijdara 2007’an e. Di sala 1940’î de baskek hinek paşayan alîgirên almananbûn. Piştî ku di sala 1944’an de hate fêmkirin ku Almanya şer winda dike, 16 serbaz(subay) ji bona perwerdehiyê şandin Emerîkayê. Serdestiya Emerîka bi pêş ket. Di 1952’yan de Tûrkeş ji bona perwerdehiya Şerê Taybet hate şandin. Ev hêzên taybet ku şandin Emerîkayê, mesrefa hemûyan jî ji hêla Emerîkayê ve hate dayîn. Ev hêz, bûyerên 6-7 Rezberê provake kirin. Menderes jî dixwest xwepêşandan(gösteri) li dar bikeve, lê ji kontrolê derket û hate provekirin. Menderes jî piştre hûn dizanin hate darvekirinê, lê nizanibû çima hatiye darvekirinê. Çend pirtûkên Talat Tarhan hene, der barê van hêzan de ye. Girîng in hûn jî dikarin bixwînin. Dide zanîn ku rabirdûya wan kûr e. Emerîka, li gelek welatan ev daîreyên şerê taybet ku ji bona xeteriya komûnîzma Rûsya saz kiribû, di salên 1980’yan de tesfiye kir. Ya Îtalyayê jî beşeka wê tesfiye kir. Di nav van hêzên li Îtalyayê de yên mîna Cossîga, Andronîco hebûn. Îtalya, kêmek ji vanan hate paqijkirin. He jî Berlusconî hene. Li Îspanyayê jî hatin paqijkirin.
Li Tirkiyê jî vanan, ev hêzên taybet-Eergenekon, hê jî bi hêz in. Tê gotin ku ji sedî heftê di nava artêşê û bûrokrasiyê de bi hêz in. Rast e, Hîlmî Ozkok pêşî li çar darbeyan girt. Hîlmî Ozkok di dema xwe de li hember jehrîkirinê xwarina xwe ji mala xwe dianî. Li balafir û keştiya binavê bi tena serê xwe siwar dibû, da ku wêrekiya xwe nîşan bide. Di rojenivîskên Mustafa Balbay de ji bona Hîlmî Ozkok digote; “Em nod û neh in, ew yek e, ma dikare li hember me çi bike, nikare li ber xwe bide” Li vir her kes li dijî Hîlmî Ozkok e, Hîlmî Ozkok jî bi tena serê xwe ye. Heman tiştî bi Mustafa Kemal jî kirin, ew jî bi tena serê xwe bû. Ev helwesta Hîlmî Ozkok, dihat wateya xerakirina ev kevneşopiya derbeyên ku ev 60 sal in pek tên. Hîlmî Ozkok li vir digote; “Divê siyaset erka xwe bilîze” Digote ku ez ê artêşê têkildarê siyasetê nekim. Yanî li vir Hîlmî Ozkok dibêje ku, divê hiquq û siyaset erka xwe bîne cî û cudabûna artêş-siyasetê dike. Mustafa Kemal jî siyaset û artêşê ji hev veqetandibû.
Lê siyaset erka xwe neanî cî, nikare bilîze. AKP pênc salên destpêkê ji vê helwesta Hîlmî Ozkok sûdwergirt û îstîsmar kir. Encax dema ku Ergenekon dest avête wan, beziyan Emerîkayê beziyan vir de wê de. Alîkarî xwestin, piştre jî berê xwe dan Ergenekonê. Gotinên Karadayi hene, “Min ji Mesûd Yilmaz re desthilatiyê di sêniya zêrîn de radest kir, lê nikaribû binirxîne” Bi heman şêweyî Kivrikoglu heman tiştî ji Ecewîd re kiriye. Karadayi û Kivrikoglu jî hinek tiştan dizanibûn. Ew jî kêmek be jî alîgirbûn ku gav bên avêtinê. Ew hema berî Hîlmî Ozkok bûn, ku helwesta wî nînbûya, rê venekiribana, Hîlmî Ozkok jî bi vî awayî nikaribû tevbigeriyana.
Gundê Zenqirtê, ji bona yên ku fêm bikin, bi dersên girîng tijî ne. Komkujiya gundê Zenqirtê karê yên ku çareseriya pirsgirêka asteng bikin bû, karê Ergenekonê ye. Vanan ew bixwe bi vî awayî nîşan didin.
Li Îspanyayê yên dijî dijberên demokrasiyê têkoşiyane, hûn dizanin xwe bi çi navî binav kirine? Xwe wekî “Makezagonvanên Demokratîk” binav dikirin. Li Tirkiyê jî fena vanan dikarin hewldanên “Makezagonvanên Demokratîk” bê destpêkirinê. Li Îspanyayê bi xêra vê têkoşînê, li Îspanyayê bi pêş ket. Bi Zapatero re ev kûrtir bû. Îspanya bû yek welatê demokratîk ê Îspanyayê. Min hefteya berê gotibû, li Tirkiyê sê komên demokrat hene: Yekemîn demokratên muhafazakar. Vanan di nava AKP û li derve hene. Duyemîn, demokratên lîberal. Vanan derdorên Taraf û ew rewşenbîrên bi komên fireh in. Sêyemîn, demokratên radîkal. Vanan jî kurd, DTP û sosyalîst in. Ev her sê kom dikarin bên cem hev û Eniya Demokratîk saz bikin. Fena Îspanyayê. Dikarin xwe wekî “Makezagonvanên Demokrat” bi nav bikin û hewldaneke demokrasiyê bidine destpêkirinê. Ez ên li hember wan jî wekî xeta netewparêz, netewperest û faşîst binav dikim. Temsîla vanan jî bûrokrat, leşker, CHP û MHP dike. Netewparêz, ew derdor e ku îro em ji wan re dibêjin Tirkên Spî. Xeta netewparêz, netewperest û faşîst, di qada bûrokrasî û sivîl de gelek bi hêz in. Herî zêde jî xwe di qada sivîl de birêxistin kirine. Her çiqas beşeke ji vanan hatibin girtin jî hêza xwe diparêzin. Vaye, Dalan û yên din li Emerîkayê ne. Vanan diceribînin. Ku derfet bidîtana wê desthilatiyê bixistana dest. Dema ku fêm kirin ku desthilatiyê nikarin bixin dest xwe, wê demê kaosek afirandin. Ger ku Eniya Demokratîk serkeftî be, wê eniya netewparêz, netewperest û faşîst qels bibe. Berevajî vê, ku Emerîka piçek destek bide vanan, wê bikaribin derbe jî bikin. Ez, nabêjim di artêşê de her kes wisa ye. Di artêşê yên ku vanan dizanin û kesên ku dixwazin çareseriyê bi pêş bixin hene. Vaye Hîlmî Ozkok dibêje ku bila qada siyasî bê vekirin. Ji Hêzên Deryayî Salîm Derwîşogluyê teqawid û yên din mijarê dizanin û fêm dikin. Lê vanan qels in. Bi taybet di van demên dawîn de, pêwîst e ku em ji bîr nekin ku alman li ser CHP gelek bandor in.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 1’ê pûşperê de de danê sibehî saet di navbera 04:00-06:30’an li hember qadên Petkûk, Kinyaniş, Bogaşîkar û Şehîd Ozgûr ku girêdayî qada Zagros ku li Qadên Parastina Medyayê ye, ji hêla artêşa TC’ê ve êrîşa bi hawan û obûsan li dar ketiye.
- Ayrıntılar