Cemîl BAYIK
Hêzên Azadî û Demokrasiyê yên Kurd, mîna pêwîstiyeke nêzîkbûneke biberpirsiyartî, beriya hilbijartinên herêmî biryara ‘bêçalakîbûnê’ standin û ji raya giştî re aşkera kirin ku li gorî vê biryarê dê tevbigerin. Her wiha têkildarî Konferansa Navneteweyî ya Kurd de ku niha mijara guftûgoyê ye û tê plankirin li dar bikeve de jî nerînên xwe anîn ziman.
Têkildarî vê mijarê tu hêz û derdor nikarin bêjin ku nêzîkatiya berpirsiyar ya dikeve ser milê Hêzên Azadî û Demokrasiyê yên Kurd nehatiye bicihanîn. Lê tevî rastiya heyî jî hewldanên wê bixin muxatabê nêzîkatiyên eniya dijber. Di nûçe û şîroveyên di organên çapemenî û ragihandinê de ev nêzîkatî tê nîşandan. Diyar e ku ev yek encamên erênî bi xwe re neyne û wê xizmetê ji aloztirkirina rewşa heyî re bike.
Di nêzîkatiyên beriya hilbijartinên herêmî pêk werin hatin nîşandan de jî ev yek bi rengekî vekirî hate dîtin. Tevkujiya li Koşuyolu ya Amedê ji aliyê kê pêk hatiye baş tê zanîn, hewldanên ji bo bixin stûyê PKK’ê; di 2’yemîn îdianameya doza Ergenekonê de hewldana têkildarkirina Ergenekon û PKK’ê; gotegotên der barê konferansa tê gotin li Hewlêrê dê pêk were û biryarên qaşo der barê PKK’ê de werin standin mînakên herî berbiçav in. Xwediyê van nêzîkahiyan dixwazin çi bikin êdî ev li ser teqdîra raya giştî û derdorên demokratîk yên histiyar maye.
Ji bo pêkanîna aştiyeke mayinde û di konferanseke navbera kurdan de babetên ku pêwîst e li ber çavan bêne girtin û destnîşankirin beriya niha mîna pîvanan ji aliyê Rêber Apo ve hatibûn destnîşankirin. Di vê çarçoveyê de ji bo aştiyeke mayinde ya li Tirkiyeyê ev pîvan hatibûn destnîşankirin: 1-Agirbesta Dualî; 2- Komîsyona Lêkolîna Rastiyan û Edaletê; 3- Destûreke Bingehîn a Sivîl. Ji bo konferanseke di navbera kurdan de jî ev pîvan destnîşan kiribûn: 1- şer û Aştî; 2- Yekitî; 3- Pîvana Demokratîkbûnê; 4- Mafên Çandî; 5- Siyaset, Civakî, Aborî ya Demokratîk.
Destnîşan kiribû ku ev xal dikarin ji aliyê her kesî ve bêne qebûlkirin. Tevî ku pêwîst dikir tiştên bi esasî girtiba dest û di nêzîkahiya ji bo PKK’ê de li ber çavan hatibana girtin ev bin jî, balkêş e mîna ku ev tişt nehatine gotin tevdigerin û hin şert û mercên ku pêwîst e hişyarî bêtir hebe tên afirandin. Sedemên mafdar ên tevgereke wisa pêwîstî bi hişyariyê dibîne hene: Daxuyaniyên Serokomarê Tirkiyeyê Abdullah Gul ên di dema serdana Iraqê û piştî serdanê, Peyamên ku Serokomarê Iraqê Celal Talabanî piştî hevdîtina bi Serokomarê Tirkiyeyê re dan çapameniyê, Sewqiyata leşkerî ya Artêşa Tirk a li ser sînorê başûrê Kurdistanê û tevgera leşkerî dibin sedemên fikarên bi vî rengî. Her wiha divê planên DYA’yê yên tasfiyekirina PKK’ê jî li van bê zêdekirin.
Plana tasfiyeya PKK’ê ya beriya niha ji Serokê DYA’yê Barack Obama hatibû pirsîn û ji aliyê Nûnerê Taybet yê Iraqê Henri J. Barkey ve hatibû amadekirin di hin organên çapamenî û ragihandinê de hatibû guftûgokirin. Têkoşîna Azadî û Demokrasiya Kurd jî têkildarî mijarê helwesta xwe nîşan dabû. Girîng e ku di rapora Henri J. Barkey pêşkêşî Barack Obama kir de bi rengekî vekirî tasfiyekirina PKK’ê û ji bo wê yekê ketina dewreyê ya DYA’yê ji aliyê leşkerî ve tê pêşniyarkirin. Ev tev dibin sedem ku ji her demê bêhtir hêzên Azadî û Demokrasiya Kurd bi baldarî û hestyarî tevbigerin. Lewma mafê tu kes an derdorê tune ye ku bêje Hezên Azadî û Demokrasiya Kurd, ‘çima hûn wisa nêzîk dibin’.
Beriya her kesî û herî zêde Têkoşîna Azadî û Demokrasiya Kurd dixwaze li Tirkiyeyê aştiyeke mayinde pêk were û konferanseke yekitiya neteweyî di navbera kurdan de pêk were. Tiştekî berovajî vê yekê ne kes dikare bêje ne jî îdia bike. Ji ber ku delîlê vê yekê li berbiçavan hene. Ji bo li Tirkiyeyê aştiyeke mayinde pêk were ji sala 1993’yan heta niha gelek caran agirbestên yekalî hatin îlankirin û pêvajoyên bêçalakîbûnê hatin îlankirin. Ji bo di navbera kudan de konferansek pêk were gelek caran biryar hatin girtin, bang hatin kirin û hewldan pêk hatin. Di hemû kongre û konferansên PKK’ê yên piştî salên 1990’î di vê çarçoveyê de biryar hatin girtin û ji raya giştî re hatin aşkerakirin. Hêzên Azadî û Demokrasiya Kurd îro jî nêzîkbûneke bi heman rengî diparêzin.
Lê divê ev nêzîkahî bersiva xwe jî bibînin. Nezîkbûn û gavên yekalî yên heta niha hatin avêtin mîna tê xwestin nehatin bersivandin, her wiha ev yek berovajî hatin şîrovekirin û mîna zeîf an jî lawaziyê hatin dîtin.
Bi vê yekê jî sînor neman û xwestin vê rewşê li dijî Hêzên Azadî û Demokrasiya Kurd bikar bînin. Komploya Navnetewî ya li dijî Rêber Apo jî di demeke wisa de pêkanîn. Bêguman mafê kesî tune ye van tiştan bijî û bi gelê me bide jiyîn. Gelê me nîşan da ku ew ê careke din destûrê nede ku tiştekî wisa bibe û heman tiştan bijî.
Raperina Demokratîk ya gelê me ji 15’ê Sibatê da destpêkirin, bi pîrozbahiyên Newrozê gihand asta herî bilind, tevî hemû astengî û hîleyan bi îradeya xwe ya di sindoqan de nîşandan ev helwesta xwe bi rengekî zelal raxiste ber çavan.
Gelê me bi tekoşîna demokratîk a bilind kiriye nîşan daye ku li Tirkiyeyê aştiyeke mayinde û konferanseke di navbera kurdan de wê çawa pêk were û bi xwedîderketina Rêber Apo û pîvanên wî nîşan da ku ev yek çawa dikarin pêk werin.
Heger bi rastî tê xwestin li Tirkiyeyê aştiyeke mayinde saz bibe û konferanseke di navbera kurdan de pêk were û encam bê bidestxistin ji bicihanîna van pîvanan pêde ne tiştekî werê kirin heye ne gotineke bê gotin maye.