Son zamanlarda gençlik çok tartışılıyor. Daha önceleri genç olanlarda bu tartışmaya giriyor. Anılar tazeleniyor. Kiminde romantizm duyguları kabarıyor, kiminde nostalji, hayranlık karışımı bir duygu. Ve kiminde ise devletçi zihniyetlerin binyıllarca savundukları ve herkese kabul ettirmek istedikleri: gençtir bilmezler, gençtir sıcakkanlıdırlar, düşünemezler, gençtir yanlışlıklar yapabilirler ancak aşırıya kaçmamalıdırlar gibi oldukça küçümseyici, hakaret edici ve de onur kırıcı yaklaşımları görüyoruz.
Gençlerin ezelden beri tarihi en ileriye devindiren bir güç olduğu unutulur. Gençliğin çok sıcakkanlı, duygu yüklü, manipüle edilmeye açık yanları elbette vardır, ancak birde yeniliğe hep özlemlidir, boyun eğmeyi kabul etmez, adalet arayışları yüksektir, dik duruşuyla tanınır, iki yüzlülükler yerine dobra karakteri ile bilinir. Özcesi birkaç düzeltilmesi gereken yönü olsa da toplumu ileri taşırmada en insani talepleri sürekli yüreğinde taşıyan bir kesimdir. Ve ağırlıklı olarak ele alınması gerekenlerde bunlar.
Birkaç gencin haksızlıklara, adaletsizlikler başkaldırışı –kaldı ki taleplerin çoğu direk kendileriyle ilgili yani ekonomik sosyal talepler olmasına rağmen bu kadar büyük saldırılarla karşılaştılar. Demek ki gençliğin asıl karakteri olan kendisini ileri insanlık için feda eden yönleri biraz öne çıksa sadece meydanlarda coplamayacaklardır, alenen infaz edeceklerdir. Denizlere yaptıkları gibi idam sehpalarında sallandıracaklardır, Kızıldere’de yaptıkları gibi acımasızca infaz edeceklerdir ve 1 Mayıs olaylarında gördüğümüz gibi kurşunlara dizeceklerdir.
Evet, gençlik ekonomik ve sosyal talepler için bu kadar hedef gösteriliyorsa demek ki copları kullananların, coplarla vuranlara talimat verenlerin, sözde aydın geçinipte kalemleriyle saldırarak akıl verenlerin, siyaset kürsülerinde gençlere “yaptığınız faşizmdir, akıllanın, yumurtalar omlet yapın yiyin” diyenlerin bir bildikleri var ki gençlere saldırıyorlar. Akıl vermelerde ve tehdit etmelerde hızını alamayanlar dünyayı en ileriye taşıyan devrimci direniş hamlesine dil uzatarak, karalamalarda geri durmuyorlar. 68’li yılların küresel çapta kapitalizme kafa tutarak, farklı bir yaşam ya da “farklı bir dünya mümkündür” umudunu yarattığını unutarak saldırıyorlar.
Onlar saldırsınlar, biz onların niçin saldırdıklarını biliyoruz. Onlar deli dolu olan, bildiğini okuyan güzel ve adil bir yaşam isteyen, özgürlüklere ket vurulmasını asla tahammül etmeyen, ortakçılığı savunan, boyun eğmeyen ve tüm boyun eğdirmelere karşı duran bir gençlik istemiyorlar. Onlar güdümlenmeye açık, höt dediğinde hizaya geçen, kendi ırkçı-milliyetçi ve militarist politikalarını uygulamak için uydu bir gençlik istiyorlar. Onlar sadece kendini bencilce düşünen, inekleyen, topluma karşı sorumsuz, “köşeyi dönen kaptandır” özdeyişinde ifade edildiği gibi sadece ve sadece çıkarcı, bireyci, menfaatçi ve evetçi bir gençlik istiyorlar. Biz bunun için bunları anlıyoruz. Anlamaktan zorlanmıyoruz.
Ancak asıl zorlandığımız bu kadar katı faşizme doğru hızla yürüyen bir dikta rejimine karşı neden gençlerin sessiz kaldığıdır. Bu kadar hakaret yağdırılacak ancak gençler sessiz kalacaktır. Bunlar kabul görecek hususlar olmamalıdır.
Şunu herkes ama herkes görmelidir, özel de gençlik görmelidir: Yüksekova’da az bir şey aktivite göstermiş bir genci, Sedat Karadağ’ı, siyasal bilinç yaratan bir genci, sokak ortasında infaz etmekten geri durmayan bir zihniyetle karşı karşıyayız. Arabayı durdurup bir kısmını ayrıştırmak ardından da bir genci katletmeye kalkışmak sadece ve sadece bilinçli yapılan bir infaz girişimidir. TSK sitesinin yayınladığı gibi “genç kendi kafasına sıkmıştır” sadece bir safsatadır. İstanbul’da herkesin gözünün önünde, anne olacak gencecik bir kızın karnına kuduzlar gibi vurarak çocuğu katleden bir zihniyetle karşı karşıyayız.
İşte bunun için gençliğin yapması gereken işleri vardır. Zaman kenetlenme zamanıdır. Zaman ortaklaşma zamanıdır. Zaman tüm gençliğin siyasal bilinç edinerek topyekûn ve faşist zihniyete karşı durma zamanıdır. Zaman ileriye atılarak Türkiye’nin dört parçasındaki gençlerle ittifak kurma zamanıdır.
Evet, zaman gençliğin ortaklaşarak meydanlarda birleşme zamanıdır.
Kasım Engin
- Ayrıntılar
KCK’nin eylemsizlik kararını Haziran 2011’e kadar uzatmasından sonra AKP’nin Özel Savaş Karargahı tarafından bir tartışma başlatılmış ve devam ediyor.
Her ne hikmetse, bu konuda Katı-Türk ırkçılığının medyası Doğan Medya ile Yeşil-Türk ırkçılığının medyası AKP’li Yandaş Medya ile Fetullahçı Medya aynı terminolojiyi kullanıyor.
Doğan Medya’ya ait Radikal gazetesi de bir kampanya başlatmış.
Kampanyanın ismi “Savaşma Konuş”.
Kampanyada kullanılan simge önemli.
Bir keleşin namlusunu eğmişler. Namluya mikrofon bağlamışlar.
Kalaşnikof gerillanın direniş simgesi olduğu için kalaşnikofu simge seçmişler.
Bununla esas olarak, saldırıda bulunan ve savaş çıkaranın gerilla olduğunu zihinlere kazıyorlar.
Böylece savaşın esas sorumlusu olarak gerillayı gösteriyorlar.
Bununla Türk devleti ile ordusunun tüm kurum ve kuruluşlarıyla Kürdistan’ı işgal etmesini meşruluk kazandırıyorlar.
Türk ordusunu mazlum, HPG gerillalarını ise zalim ve işgalci konuma sokuyorlar.
Gerçek tam tersidir.
Kürdistan bizim ülkemiz.
Kürt halkı bizim halkımız.
Her türlü soykırımdan geçirilen bizleriz.
Bebekleri, çocukları, gençleri, anneleri, babaları, dedeleri ve nineleri katledilen bizleriz.
Tüm zenginlikleri talan edilen bizleriz.
Kürdistan’ı işgal eden ve bunları yapan kim?
Türk devleti.
Türk ordusu.
AKP hükümeti.
Gerçek böyle iken Kürdistan’dan defolması gereken kimdir?
Türk devletidir.
Türk ordusudur.
Türk polisidir.
AKP hükümetidir.
Tüm Türk kurum ve kuruluşlarıdır.
Buradan şu sonuç çıkıyor.
Radikal gazetesi kilaşnikof yerine ya bir Türk tankını ya da bir topunu simge seçmesi gerekiyor.
Tankın ya da topun namlusunu eğip, namlunun ucuna mikrofon takması gerekiyor.
Çünkü Kürdistan’ı işgal ederek, savaş yürüten Türk devletidir.
Savaşı bırakması gerekende Türk devleti ve AKP hükümetidir. Dünyanın her yerinde kim işgalci ise O suçludur. O savaş suçlusudur. O soykırımcıdır. O işgalciye karşı direnen kimse O haklıdır ve O’nun direnişi meşrudur.
HPG’nin de yaptığı budur.
HPG gerillaları, Türk devletinin Kürdistan’ı işgal etmesine karşı direnen özgürlük savaşçılarıdr.
Hakikat böyle iken, HPG gerillalarının direniş simgesi olan kalaşnikofun ucuna mikrofon bağlamak Türk işgalini meşrulaştırmaktır.
Kürtler bu kampanyaya karşı, karşı kampanya başlatmalıdır.
Aynı şekilde gerillayı tartışmaya sokan, gerilla silahsızlansın diyen, gerilla Güney Kürdistan’a çekilmesinin tartışmasını sürdüren her kim oluyorsa olsun onlara karşı çıkılmalıdır. Bu tartışmayı ağırlıkta AKP’li yeşil kont-gerillacı medyasının yazarları ve siyasetçileri yapmaktadır.
Bunlar padişah vakanuvusçüleri gibidirler. Padişah gibi gördükleri Erdoğan ve AKP’ye palyaçoluk yapmaktan başka yaptıkları bir şey yoktur.
Kürtçe’nin Zazaki lehçesinde bu gibilerine ilişkin güzel bir söz vardır.
O söz şöyledir. “Kûtik verê berê wayîre xo de lawen o”. Türkçe anlamı ise “Köpek kendi sahibinin kapısı önünde havlar”. AKP’den yemlenen devşirme Kürtler ile yeşil kont-gerillacı Türk yazarların durumu bu söze tıpa tıp uygundur.
Kürt halkı ve herkes bilmelidir ki, bunlar leşkargaları gibi Kürdistan üzerine üşüşen eli kalemli katillerdir. Gerillanın yarattığı değerler ve açtığı özgürlük alanları üzerinden kendini yaşatan parazitlerdir.
Esasında Yeşil Faşist AKP’nin Kürdistan’da katliam yapmasını meşrulaştıran bu tiplerdir.
Onlar olmadan, AKP’nin Özel Savaş Karargahı bir hiçtir.
Bunlar liberal maskesiyle AKP’nin yeşil Türk ırkçılığını ve soykırımını, Kürdistan’da sürdürmesine neden oluyorlar.
Bunlara şu söylenmelidir.
Gerilla Kürdistan halkının ve tüm insanlığın en kutsal direniş gücüdür. Fedaileşmiş ölümsüzler örgütüdür.
Gerilla sayısı ne kadar artarsa, gerillaya katılımlar ne kadar artarsa, Kürdistan özgürlüğü de o kadar yakınlaşacaktır.
Gerilla Kuzey Kürdistan’da ne kadar mevzilerini güçlendirirse, barış umudu o kadar artacaktır.
Ve şöyle cevap vererek devam edilmelidir.
Türk ordusu Kürdistan’dan çekilmelidir.
Türk polisi Kürdistan’dan çekilmelidir.
AKP, Kürdistan’dan defolmalıdır.
Tüm Türk kurum ve kuruluşları Kürdistan’dan çekilmelidir.
İşgalci Türk devletinin ordusu ve polisinin yerini HPG gerillaları ile Kürdistan halkının öz savunma güçleri yer almalıdır.
Tüm Türk kurum ve kuruluşlarının yerine Kürt kurum ve kuruluşları yer almalıdır.
Tartışmanın bu şekilde yürütülmesi ve denilenlerin yerine getirilmesi eylemsizliğin çözüm sürecine evrilmesini sağlar.
Özgür Bilge
- Ayrıntılar
Bazı tarih kaynaklarına göre Sezar zamanında kendi elçilikleriyle gerçekleştirdiği haberleşmede kendine has algoritma kullanıyormuş. Latin alfabesi üzerinde yazılan notta, kendinden sonraki harfler kullanılarak metin bu durumdan haberdar olmayanlardan gizleniyormuş.
Günümüz dünyasında wikileaks adıyla gerçekleştirilen operasyondan sonra, birçok çevrenin tartışmaya başladığı bu konularda ortaya daha nelerin çıkacağı ise başlı başına bir muamma olmaktadır.
Sıkça denildiği gibi diplomasi adına eğer dünya “11 Eylül’ü” yaşıyorsa, o zaman; BSUİL IJD CIS ŞFZ FŞLJŞJ HJCJ ÖMNBZBÇBL!
Diplomatik ve uluslar arası ilişkilerde zamanın durduğu bir anı yaşıyor bütün dünya. Ortaya dökülenler, saçılanlar ve birbiri ardına gerçekleştirilen açıklamalar. En basit bir deyimle; kuyuya taş atıldı, bütün dünya bunu çıkarmaya çalışıyor.
Çeşitli senaryolar oluşturuluyor ve mümkün olduğu kadar bu depremden, tsunamiden en az hasarla kurtulmak isteniyor.
Birçok çevrenin mutabık olduğu nokta ise ortaya çıkan ve bu kadar etki yapan bu belgelerin, aslında buzdağının görünen kısmı olduğu ve bundan sonrasında ortaya nasıl bir görüntünün çıkacağıdır!
Belgelerde Türkiye’nin resimlerinin ve resmi karikatürlerinin çok geniş yelpazede çiziliyor olması ise başlı başına önemli olmaktadır.
Gerçi şu ana kadar ihtiyatlı açıklamalarıyla birlikte, adı geçen kurumun güvenilirliğine yönelik bir tedhiş harekâtının başlatıldığını da anlayabilmekteyiz.
Fakat birçok farklı konuda olduğu gibi böylesine dünyayı sarsan belgeler karşısında dahi Türkiye’nin ve mevcut kamuoyunun bu kadar cılız tepki vermesi, hatta tepkinin yerine sanki bir kenetlenme havasını teneffüz etme ihtiyacını arıyor görünmesi oldukça şaşırtıcı olmakta.
Belki de bu konu üzerine en gerçekçi açıklamayı Erdoğan yaptı!
Erdoğan; “eteklerindeki taşları döksünler” diyerek, kendi eteklerinin de nasıl zil çaldığını hiç istemediği halde göstermek zorunda kaldı.
Eteklerdeki taşlar dökülmeden, tutuşan eteklerin zil çalıyor olması kimsenin dikkatini çekmemekte.
Hatta bunun da ötesine gidilerek yandaş basın başta olmak üzere, birçok kesimin “yarabbim şükür” demeye hacet etmeleri, pişkinliğin bu kadarı da mı olur diye insanı düşündürtüyor.
Demek ki; bazı erdemler mayada olmak zorunda. Aksi halde sözü edilecek insan kalitesini yükseltme ayarlarının, Erdoğan ve çevresinde pek de olmadığı görülmekte ve olamayacağı da anlaşılmaktadır.
Öteden beri Türkiye toplum nezdinde, ABD’ye yönelik; stratejik dostluk, müttefiklik gibi söylemler hep dile getirilmişti. Belki de bunlar soğuk savaş yıllarının diplomasisi ve siyaseti gereği yürütülmüştü.
Hâlbuki “büyüyen/değişen ve kirlenen bir dünya” söz konusu olmaktaydı.
Berlin duvarının yıkılmasından bu yana 21 yıl geçtiği halde Türkiye’nin bu politikada ısrarcı olması elbette siyaseten kendisine yönelik geliştirdiği bir harakirinin dışında başka bir anlamı olmayan yaklaşımdır.
Ortaya çıkan belgelerde de görüldü ki; ABD’li diplomatlar veya başka kesimler Türkiye hakkında ve Türk siyasetçiler hakkında resmen sıvama yapmışlar. Çok ilginç tespitlere gitmişler.
Bu kadar yoğun araştırmaların ya da puslu konuların net bir şekilde dile getirilmesinin ardından, Türkiyeli yetkililerin gösterdiği yaklaşım ise akıllara durgunluk vermekte.
Yüzlerine tükürüldüğü halde, yarabbim şükür demeyi marifet saymaktalar.
Hatta utanılması gerekildiği halde bundan da bir keramet çıkar, yüce mevlam gibisinden söylemlere başvuranlar da çıkmıyor değil hani.
Bu konuya ilişkin önümüzdeki dönemde elbette önemli gelişmelerin yaşanacağı açıktır. Fakat önemli olanın, gelişen ve değişen dünyanın içinde Türkiye’nin nerede olduğunu ve nerede durduğunu herkesten, her kesimden çok Türkiye’nin görmesi ve tahlil etmesi gerekecektir.
Toprak Cemgil
- Ayrıntılar
Hayatın ne anlama geldiği konusunda her insanın düşünce ve kültür yapısı bağlamında kendi tanımları vardır. Anlamının yanında hayat, kavramsal ve tanımsal olarak da birçok farklı yaklaşımla ele alınıyor. Günümüz insanlığı açısından hazır kalıplar ve ezberler çerçevesinde oluşturulan tanımlar ise en çok rağbet gören ve insanlığı etkileyen sonuçlar yaratıyor.
Hayatı yaşayan fakat anlamları hakkında tam anlamıyla bilgi sahibi olmayan insan pratikleri, birey-toplum, birey-birey ilişkilerinde yaşanan çelişkiler, her gün kendini tekrarlayan sorunların çözüm arayışları ise büyük bir kaçışın, uzaklaşmanın cezp ediciliğinde tüketiliyor. Düşünce gücünden koparılan, verilenlerle yetinen, arayışlarını ve sorularını büyütmeyen koca insan toplulukları kendisinin merkezinde yer aldığı ve çözümünde sorumluluk sahibi olduğu toplumsal ve insan olmaktan kaynaklı sorunlar karşısında kaçışı çözüm olarak algılıyor.
Günümüzün egemen güçleri olarak tanımladığımız elit kesimlerin özellikle her gün karşımıza çıkarılan yeni pratikleriyle yaşamdan nefret edilecek düzeyde bir algı ve düşünce ortamı yaratması boşa değil. Liberal kültür ve onun toplumlar için hazırlanmış popüler kültür öğeleri ile yüklü karmaşası da ölçüleri, kabul ve retleri alt üst etmesi itibariyle sonuç olarak buna hizmet ediyor.
Sonlarla örülü, sınırları önceden belirlenmiş yaşam planları, gelecek tasarılarıyla insana şekil vermeye çalışıyor. Geleneksel, halkların yaratımı ölçü ve kurallar gün geçtikçe rant ve çıkar dünyasının pusunda kayboluyor. Yeni şekillenen insan bu nedenle daha çok tüketime hizmet ettiği, iktidarı ve gücü kutsadığı oranda anlam ve rağbet buluyor.
Böylesi bir dünya gerçeği içinde gerçeğe ait, insanın kendine ait olana dair ölçü ve kurallar da bu anlamıyla silinmekle yüz yüze. Toplumu yürüten kurallar bütünü olarak ahlak yozlaştırıldıkça, toplumun her alanında çözüm gücü olarak oynadığı rol yıpratıldıkça insan yaşamının daha da kötüye doğru gidişinin önünün alınamayacağı da açık bir gerçek.
32 yıllık mücadelesi içinde PKK’nin toplumsal sorunların çözümü için belirlediği en önemli ölçü olan ahlak ilkelerinin yaşamsallaştırılması inanılması güç, mucizevî gelişmeler yaratmış, çağın alıklaştırıcı, aptallaştırıcı etkisine rağmen yarattığı bilinç dünyasıyla insan topluluklarının kendisine anlam vermesi ve güven duymasının önünü açmıştır. PKK’nin yaratmış olduğu toplum ve insan kendi emeği ve geleneğiyle, inanç ve kararlılıkla insan olmaktan kaynaklı haklarını elde edebilmiştir. Bir kazanım olarak tanımladığımız Kürt halkının toplumsal örgütlenmeleri, yarattığı demokratik kültür geleneği bu 32 yıllık mücadelenin yaratımları olarak en son yaşanan kutlamalarda görüldüğü gibi kutsallık derecesinde sahiplenmiştir de.
Buna rağmen kimi politikaların PKK ile özdeşleşmiş Kürt halkının bu değerlerine yönelik saldırıları, çalma çabaları hiç eksik olmamıştır. En son noktaya kadar da bu çabaların sonuçlanmayacağı ve Kürt halkına ait olan ve bin bir türlü emek ve çabayla yaratılmış değerlerin, şehitlerin kanıyla sulanmış değerlerin derdest edilmeye çalışılacağı, başarılamadığı takdirde de içinin boşaltılmaya çalışılacağı rahatlıkla görülebiliyor.
Türkiye ve dünyada tüm özgürlük hareketlerine yönelik tezgâhlanan oyunların en bildik ve tanıdığı ise hareket içinde görüş ayrılıklarının yaratılmasıdır. Görüş ayrılıkları eğer ortak amaca hizmet ediyor ve eleştiri eksenli gelişiyorsa şüphesiz bu değeri daha da yüceltecek, değere değer katacaktır. Ortak amaca ve kullanılan araçlar çerçevesinde geliştirilen görüşler geçen 32 yılda olduğu gibi bundan sonra da ancak birliği güçlendirir ve her türlü zorluğa, saldırıya karşı direnç geliştirir.
Önderliğimizin en son görüşme notlarında da değindiği gibi kapitalist tekellerin PKK’nin Ortadoğu ve Kürdistan’daki etkisini kırabilmek için parçalamaya çalışmaktadır. Parçalanma riskinin en fazla yaşandığı bir dönem olarak gösterdiği 2003-2004 sürecinin Önderliğimiz tarafından gösterilmesi de bu dönemde yaşananlardan ders çıkarılmasını istediğini göstermektedir. PKK hareketi olarak bu sürece yönelik kendi iç sorgulama ve yargılamalarımızı güçlü gerçekleştirerek en son gerçekleşen PKK 10. Kongresiyle kapsamlı bir özeleştiri sürecini yaşanmıştır.
Bu süreçten çıkarılması gereken dersler olarak en öncelikli olarak ele alınması gereken nokta PKK’nin yaratmış olduğu ve Kürt halkının sahiplenerek büyük kazanımların yaratılmasına zemin kıldığı toplumsal ahlakın zayıflatılması çabalarıydı. Kendi bireysel çıkar ve gelecek tasarılarını halkın çıkarlarından daha önde tutan bir kesimin küçümsenemeyecek etkiler yarattığı bilinen bir gerçek. Yenilenme ve reform hareketi olarak kendilerini adlandırmalarına rağmen amaçlarının yıllarca türlü fedakârlık ve bedellerle yaratılmış olan değerlerin üzerine oturarak birey güdülerine dayalı bir yaşam yaratmak olduğu şu anda bulundukları yerlerden de anlaşılıyor.
Çok güçlü çözümlemelere konu olabilecek bu geri ve bencil çıkar arayışı şüphesiz salt bireylerin kendi hedefleri doğrultusunda değerlendirilemez. Günümüz dünyasının her türlü değeri yok saydığı, salt bireyci çıkarlara izin verdiği dünya gerçeğinin bir tezahürü, yansımasıydı. Çarpık hak anlayışı, emekten uzak kişilik yapıları, küçük gelecek hesapları peşinde gidenlerin varlığı kimi dönemlerde düşmana umut olmuştur.
Zora karşı direnişi, yokluğa karşı yetinmeyi katık yaparak yürütülen 32 yıllık mücadele içinde yaratılanların böylelikle üç beş ‘Zik mezin’e peşkeş çekilmesi hedeflendi. Hem önderliğimizin öngörü ve ideolojik mücadelesi, hem her türlü zorlanmaya rağmen halkımızın desteği ile atlatılan bu süreçte her parti kadrosu kendi yetmezliklerini de görerek doğru ve kararlı bir mücadeleyle bu yanlış yaklaşım ve anlayışları mahkum ederek PKK’nin yaşam anlayışını bir kez daha zafere taşımıştır.
Günümüzde bu örneğin bir de toplumsal alan üzerinden değerlendirilmesi, toplumun gözeneklerinde yer etmiş kapitalist liberal düşüncelerin yaşam tarzları açısından da görülmesi ve tedbirlerinin geliştirilmesi gerekmektedir. Yaşamı anlamsızlaştırmak için elinden gelen her şeyi yapan sistem, Kürt halkının kendi iç örgütlülüğü ve ahlaki yapılanmasını yıpratmak için var gücüyle çalışıyor. Küçük hesapları uyandıran, güdüsel bir yaşam planını popülerleştiren, ahlaki kuralları yozlaştıran, mücadelesizliğe sevk eden, kaçışı ve uzaklaşmayı bir çözüm yolu olarak belleten bir anlayış ve yaklaşım Kürt halkı üzerinde uygulanmaya çalışılıyor.
Kürt halkının, başta da direkt bu saldırıların hedefinde olduğundan kadın ve gençliğin böylesi çarpıtmalarla dolu algılardan uzaklaşması ve PKK öncülüğünde Kürt halkının yaratmış olduğu demokratik komünal yaşam değerlerine yönelmesi gerekmektedir. Tek başına hiçbir çözümün olmadığını sanırım yaşanan Kürdistan ve dünya gerçeklerinde görmek mümkündür. Kürt halkı olarak yürüttüğümüz onurlu mücadelede yaşamın gerçek tanımları yaratılmış, oluşturulmuştur. Uğruna yitip giden binlerce parçamızla yücelen doğru yaşam sadece düşüncelerinde değil, birey olarak yaşamlarında da ispatlayan nice şehidimiz oldu. Her biri kahramanca direnerek şahadete ulaştıklarında arkalarına bakmadan ilerlemelerinin tek nedeni vardı. O da yaratımı için uğrun kendini feda ettiği değerlerin her zaman kazanacağına dair olan inancıydı.
Biz yaşamı böyle öğrendik. Bir mücadele alanı, bir emek alanı olarak gördük, yaşadık ve yaşıyoruz. Hayatın tanımları kendi içinde gizlidir. Ve bu tanımlara ulaşmak her insanın, her bireyin kendi arayışları sonucu elde edilebilecek ayrı bir mücadele alanıdır. Anlamı yüceltmek ve yeni anlamlar katmak ancak böyle mümkün olabilecektir. Unutmayalım, yaşam ona emek harcandıkça, düşünce ve duygu dünyalarında anlamlandırıldıkça değer kazanır.
Pir Kemal
- Ayrıntılar
Tarihin sonu tezlerini ortaya atanlar acaba neler yaşıyorlardır, neler söylüyorlardır. Şimdilerde birilerinin sistemin bilgisi dahilinde olup biten bir oyun olduğunu söylediğini duyuyoruz. Ne de olsa küresel süper sistemin başında bulanan gücün kuyruğu sıkışmış durumdadır.
Binlerce belgeyi bir şekilde ele geçiren ve kendilerini adaletin yerini bulması, şeffaflığın kök salmasının savunucuları olarak görenler, kendilerini belgelerinde: “Çalışmalarımız basın ve yayın özgürlüğü prensiplerine dayanır. Bizim için önemli olan gerçeklerin tarihsel kaydını tutmak ve insan haklarını geliştirerek yeni bir tarih oluşturma” olarak tanıtıyorlar.
Wikileaks’in böyle olup olmadığını bize tarih gösterecektir, ancak şimdiden açığa çıkarttıkları belgeler küresel sistemi nasıl tehdit ettiği ayan beyan ortadadır. Dünyanın diğer sahalarında olup bitenlere gitmeden, yanı başımızda yaşanan depreme bakaraktan da olup biteni anlıyoruz. Kaldı ki piyasaya sürülen belgelerin sayısı halen sınırlıdır. Halen biz var olan o sınırlı sayıda ki belgelerin Türkçesini de görmüş değiliz. Özcesi birkaç belge bu yıkılmaz, tarihin sonuna kadar gidecek olan bu sistemi sarsıyorsa, orada biraz durup sonuçlar çıkarmak önemli olacaktır.
Biz kendimizi bu kapitalist modernist sistemin karşısında, karşıt kutbunda duran kişiler olarak tanımlıyoruz. Devletçi, iktidarcı, tahakkümcü sistemin retçileriyiz. Devletin, iktidarın ve bunun yarattığı tahakkümün insanlığı kirlettiğini her zaman söyledik. Ve öyle görülüyor ki söylemeye de devam etmemiz gerekir. Devletçi sistemin ne kadar kirli bir sistem olduğunu biz sadece bir devletin diplomatların yazdıklarından dahi görebiliyoruz. Yan yana geldiklerinde birbirine gülenleri, sahte sevgi gösterilerinde bulunanları, olgun yaklaşımların, karşılıklı güvenlerin tümünün sahte olduklarını yine bu yazılanlardan görüyoruz. Biz devletçi ve iktidarcı sistemin sadece ve sadece yalan ve ikiyüzlülük yarattığını söylüyoruz. Ve bunun ne kadar doğru olduğunu bu yazılanlardan alenen görüyoruz.
Özcesi anti devletçi, anti iktidarcı ve anti tahakkümcü olmamamızın çok fazla nedenleri vardı. Şimdi ise bu nedenlere daha da fazla nedenler eklenmiştir. Bundan böyle de her türlü biriktirmeci kültüre karşı bu antiliğimizi daha da güçlendirerek savunacağız.
Bu Wikileaks belgelerinde çıkaracağımız önemli bir sonuç budur. Diğer önemli bir sonuç ise: antiemperyalist mücadelemizin başarısının kaçınılmazlığıdır. Yer yer emperyalist sistemin, küresel süper güçlerin askeri, siyasi, ekonomik, teknolojik üstünlüğüne bakarak değil ki geri adımlar atılmamıştır. Ve hatta devasa sistem karşıtı ya da sistem alternatifi örgütlerin yıkıldıklarını da görmüşüzdür. İnançsızlıkları çokça gördük. Emperyalist Yankee babalara teslim olanları da gördük. Liberalizmin kuyruğuna takılanlarda az olmamıştır. Uzlaşma adı altında devrimcilikten ve onun romantizminden kaçanları da çok gördük. Ve hatta kendi devrimci geçmişine sövenleri gördük. Tüm bu olumsuz yaklaşımların nedeni: Yıkılmayacak bir emperyalist sistem inancıydı.
Ancak Wikileaks belgeleri bize yeni bir şey göstermiştir; emperyalist sistem yıkılabilir. Denilecek ki çok fazla hayali yaklaşım içerisindesiniz. Belki söyledikleriniz yanlış değildir diye biz cevap veriyoruz. Ancak bu belgelerin açığa çıkarılması ardından sallanan küresel sistem ise bizim çocukluk hayallerimizin ne kadar doğru ve haklı olduğunu gösteriyor, ispatlıyor.
Kaos aralığı diye bilimsel bir gerçeklik vardır; geçiş süreçlerinde, momentumu geldiğinde bir hareket kelebek etkisini yaratabilir. Yani bir kanat çırpma devasa dalgalar yaratabilir. O meşhur gözlemleyen, gözlemleyen teorisi işte tamda bu anlarda hayat bulur. Yeter ki kendimizi örgütlemesini bilelim, yeter ki o an’a hazırlıklı girelim ve yeter ki sistem karşıtları olarak bu sistemin yıkılabilineceğine inanalım. Gerisi sadece ve sadece yürü ya kulum dedikleri tarih adımlardır.
Evet, tarihi bir anı yaşıyoruz. Yıkılmayacak sandıkları bir sistemin nasıl debelendiğini gördüğümüz günleri yaşıyoruz. Hiç şüphe yoktur ki bu belgeler sistemi götürmeyecektir. Ancak sistemin nasıl vurulacağına dair bir ilham kaynağı olduğu ve olacağı kesindir.
Evet, sistem sallanıyor, yeter ki biz bu sallanmalara kendi cephemizde itelemeleri eklemesini bilelim. Yeter ki sallanan bu küresel emperyalist sistemin yerine halkların komünal olan, temiz, adaletli ve şeffaf olan yaşam kültürünü dünyanın her yerine yayalım. Yeter ki biz kendi sistem karşıtı alternatif yaşam modelimiz bu kaos aralığında geçerken daha güçlü örgütleyelim, gerisi dediğimiz gibi sadece ve sadece yürü ya kulumdur.
Hayri Engin
- Ayrıntılar
Destan sözcüğünü biz :”Ağızdan ağza anlatılarak süregelmiş bulunan olağanüstü nitelikli öykü. Batı dillerindeki karşılığı mit. Yunanca söz ve öykü anlamındaki, Mythos türetilmiştir. Destan ya da efsane deyimi gerçek bir olayın olağanüstü anlatılışı için kullanıldığı gibi doğasal olayların açıklanması” içinde kullanırız.
Yaratılış destanları bize yabancı değildir, bu destanlarda yaratılışın görkemli öyküsünü hep birlikte okuruz. Okudukça da büyüleniriz. Büyülendikçe de kendimizden geçeriz. Bize anlatılanların dili ne kadar mitolojik olursa olsun, oralarda bir hakikatin ne kadar büyük zorluklarla yaratıldığını hep birlikte görürüz. Arada bin yıllar geçmiş olsa da, bin bir hileyle gerçeklerin üstü örtülmeye çalışılsa da, birileri olup bitenleri kendi lehine çevirmeye çalışsa da, ortada öyle bir gerçek var ki onu da kimse saklayamaz, gizleyemez, değerini küçümseyemez. Tabii ki istedikleri kadar yalana başvursalar da bugüne gelmesinin önünü alamazlar. Bu ise yaşanmış olan gerçekliktir.
Lafı çok uzatmadan: insanlık için yaratılış destanları neyse Kürt halkı için 27 Kasım odur. Yeniden yaratılışın öyküsü ve destanı…
27 Kasım’ın üstünde henüz 32 yıl geçmiştir, biz 33.üncü yılına gireceğiz. Şimdiden yazılanlar ve çizilenler ciltler dolusudur. Ancak bizde yaşayan bir tarihin canlı tanıkları olarak, şunu her gün yeniden yaşayarak görüyoruz ki: tarih yazılamıyor. Tarihi yazmak için öncelikli olarak tarihi yaşamak gerekiyor. Tarihin ancak bir kesiti yazılabiliyor ki, tarih ilerledikçe yaşanmış olanın yeniden yeniden ele alınarak yazılması ihtiyacı doğuyor.
Biz tarihi belki de en hızlı yaşayan bir halkın evlatlarıyız. Öyle ki binyıllarda oluşmuş olan karabasan bir tarihi, adeta ışın hızıyla gün yüzüne çıkararak yeniden yazılmasının günlerini yaşıyoruz. Tarihen yaşamasını hak edenin, cezasının verilmesi ya da yaşamaması gerekenin verildiği tarihi bir kesiti yaşıyoruz. Buna tarih: alt üst oluş günleri diyor. Buna tarih yeniden yaratılış yılları diyor. Ve tarih buna bir halk yaratılışa kalkmışsa yürü ya kulum an’ı diyor.
İşte 27 Kasım günü bir halkın yürü ya kulum dediği tarihi kesitin başlangıcıdır. Kimisi buna ok’un yaydan çıktığı an diyor. Ve kimisi zorlu olan maraton yürüyüşünün başlaması diyor.
Kürt halkı bu maraton yürüyüşünü çok görkemli bir şekilde başlatarak sonuca, hedefe başka bir deyimle menzile götürmek üzeredir.
27 Kasım gününü tarih, biz Kürtler için tarihin ileri yıllarında bir milat olarak değerlendirecektir. Kürtler için bir 27 Kasım günü öncüsü olacaktır, birde 27 Kasım günü sonrası olacaktır. Tarih yaşanırken herkesin bu tarihi günün hak ettiği kadar değer vermesini ister, ancak bunun böyle olmadığını, herkesin her zaman yeniden yaratılışmış olanı derinlikli ele alamadığını, almadığını tarihi bize hep göstermiştir.
Bir İsa’nın çarmıha gerilmesinin insanlık için neler getirdiğini, biz bugün biliyoruz. Ancak o zamanlarda bu gerilişin ve direnişin sadece birkaç avuç sayısı kadar insanın gerilişi ve isyanıydı.
Bir Hz. Muhammed’in Mekke’den Medine’ye yürüyüşü sadece bir yürüyüştü ya da sadece bir kaçıştı, ancak tarihin seyrini bu yürüyüşün nasıl değiştirdiğini biz biliyoruz.
Fransız devrimi Bastille hapishanesinin basılmasıyla başladı ve bu sadece birkaç “baldırı çıplağın” bir baskınıydı. Ancak biz de biliyoruz ki bu “baldırı çıplakları” aşan bir isyan olarak bugünlere kadar gelen devasa bir devrimin kendisiydi.
Böyle tarihi olaylar, milat olarak kabul edilen yaratımlar hep önceleri böyle ele alınmışlardır. Kimileri bu olay ve olguları ellerinde geldiğince küçümsemek için her şeyi yapmışlardır. Ancak derler ki “güneş balçıkla sıvanmaz.” Tarihi olaylar ve yaratılışlar gün gelir güneşin aydınlığı gibi kendisini herkese kabul ettirir. Çünkü hiç kimse ama hiç kimse tarihin akışını durduramaz. Tarihi karartamaz. Tarihi çarpıtamaz.
Hele hele birde kendi tarihini kendi elleriyle yaratanlar var oldukça bu tarihi durdurmalara, karartmalara, çarpıtmalara asla ve asla kimsenin gücü yetmez.
Halkımızın yeniden yaratılış destanın başlangıç günü olan 27 Kasım günü halkımıza ve insanlığa kutlu olsun.
Kasım Engin
- Ayrıntılar
Bazen söz denizi daralır, tıkanır, anlatamaz yaşanmış, yaşanan ve yaşanacak olanları. Söz, yaşanmış olan gerçekliklerin soylu büyüklüğü ve derinliği karşısında dil olmakta zorlanır.
Bir halkın ölümden yaşama dönmesine köprü olan bir hareketi anlatmak şüphesiz kolay olmazsa gerek. Bir hareket ki doğuşuyla, bir halka dayatılan ölümden beter yaşamı yenilgiye uğratıyor. Bir hareket ki, damarlarında öz yaşam suyu tüketilmiş bir halkın damarlarına yaşamın öz suyunu yeniden akıtıyor.
Bu hareket, tarihin karanlığına tutulmuş bir meşaledir. Aydınlığın karanlık ile savaşında, karanlığın halklar ve kadınların yaşamlarında ördüğü tuzakların boşa çıkartıldığı soylu direnişin adı ve gerçeğidir. Bu hareket, tarihin tanıdığı en büyük diriliş, direniş partisi PKK’dir. Gıdasını genelde insanlık, özelde Ortadoğu’nun soylu direniş geleneğinden almaktadır. PKK, herkesin kendisinden bir parça bulduğu bir yaşam zenginliğidir. PKK, insanlığın soylu değerlerinden kopmamanın inadı, ısrarı, tutkusudur.
Doğuşunu yirminci yüzyılın son çeyreğinde gerçekleştiren partimiz PKK, doğduğu günden bu güne kadar ideallerine olan bağlılığını bir an bile yitirmeden günümüze kadar gelmeyi başarmıştır. Nefes nefese yaşanmış her yılı büyük bir direnişle karşılayan partimiz, özgürlüğün nasıl yaratılacağını, bu yolda nasıl bir yürek ve beyinle yaşanılabileceğinin somut örneği olmuştur. Özgürlüğün kolay olmadığını, büyük bedel istediğini tarihinin görkemli dersleriyle dünya insanlığına göstermiştir.
Yakın tarihin hakkında en fazla konuştuğu hareket olan partimiz PKK, kendi hikâyesini yürüttüğü soylu mücadeleyle anlatmıştır. Partimiz kendi özgürlük türküsünü çalıp söylemiştir. Bu türkü, ezilenlerin binlerce yıldır bastırılan özlem ve hayallerinin yeniden canlandırılıp, ayaklandırıldığı yaşam türküsüdür. Bu türkü, tarihte yüreği ve beyni insanlığın soylu özgürlük davası için çarpanların bu çabalarının dün olduğu gibi bu gün de insanlığı var eden temel gerçek olduğu iddiasıdır. Bu türkü, tarihin tanık olduğu en güzel ezgi olan tanrıçaların, inkâr edilip, tarihten silinmek istenen sesinin yeniden en güzel rengi ve coşkusuyla canlandırılmasıdır.
Herkesi cezbeden bu güzel türkünün notalarını yazanlar kuşkusuz ki, ruhunu, yüreğini ve fikrini uygarlığın kirlerine bulaştırmayanlardı. Onlar uygarlığın yaşamı katleden gerçeğini görüp, modernitenin sunduğu sanal yaşamlara inanmayanlardı. Onlar yeni özgür yaşamların mimarıydılar. Onlar bakir ruhlu, özgürlüksüz bir yaşamı, yaşamsızlık hali olarak yorumlayanlardı. Onlar yaşam olacaksa özgür olmalı diyenlerdi. Amaralı bilge ruhlu insanın izinden gidenler insanlığın en soylu evlatlarıydılar. İnsanlığın güzelliğini, erdemini, özgünlüğünü ve özgürlüğünü tüm evrene haykıranlardı. Modernitenin yarattığı insan taslaklarına karşın onlar, gerçek insan olmanın ifadesiydiler. Modernitenin kötürümleşmiş yaşamlarına tenezzül etmeyenlerdi. Onlar PKK’nin yaratıcılarıydılar. Önce birdi bu sayı. Sonra on oldu, yüz oldu, bin oldu, milyon oldu. Bu toprakların soylu savaşçısı Öcalan yoldaşla başlayan bu soluksuz mücadele, herkesin kendi içinde gömdüğü özgürlük istemini ayaklandırdı.
Bizler Kürt kadınları olarak bugünlerin değerini en iyi bilenleriz. Çünkü köleliğin kahrını en fazla yaşamlarımızda yaşayanlarız. Tarihte biz kadınlar kadar zulüm, baskı gören, acı çeken bir canlı türü yoktur. Egemen erkek düzenlerinin zulmü altında yaşamaya mahkûm edilen bizler, tarihin kirli gerçeği ve yüzünün en büyük kurbanları olduk. Bir insana yapılabilecek en büyük kötülük elinden özgürlüğünü almaksa, bizler iliklerimize kadar bu acıyı yaşadık. Özgürlüksüz yaşamların kahrını onursuzluğunu, değersizliğini binlerce yıl boyunca yaşadık. Ölümden beter yaşamlarda kadınlık ve insanlık onurumuz değersizleştirildi. Kendi yaşam zenginliğimiz olan değerlerimize karşı yabancılaştırıldık. Bugün PKK ile kendimiz olma yoluna girdik. O yüzden diyoruz ki, her koşulda PKK ile yaşama, var olma ve mücadele etme gerçeği özgür kadın olma gerçeğinin adıdır.
Bugün bu gerçeğe saldıran kapitalist modernite, PKK’nin gün yüzüne çıkardığı kadın gerçeğini yeniden nesneleştirip, değersizleştirme gayreti içerisindedir. Ülkemizde ve dünyanın her bir tarafında kadına karşı geliştirilen her türden saldırının özünde bu gerçek yatmaktadır. Bir enkaz haline gelen uygarlık, tüm kirli özünü doğa ve toplum üzerinde geliştirdiği kölelikle temellendirdi. Partimiz PKK bugün bu enkaz haline gelen uygarlık gerçeğini özgür Kürt ve özgür kadın kişiliğini geliştirerek temellerinden dinamitlemektedir.
Bin yılların direniş geleneğine sahip çıkarak kölelik tarihinden intikam alırcasına her tarafta devrim çalışmalarına en ön saflarda koşan kadınlar bugün sistemi kendi varlığından endişe duyar hale getirmiştir. O yüzden tırmandırılan kadın saldırılarıyla sistem kendi varlığını güvenceye kavuşturmak istemektedir. Bunu sağlamak için en soysuz, en çirkin savaş yöntemlerine itibar eden devletçi iktidarcı düzenlerin iktidarları kadının şahsında uyanan özgür insanlığı yeniden boğmak, iradesizleştirmek ve tecavüz gibi çirkin saldırılarla teslim almak istemektedir. Saldırıların bu kadar densiz ve insanın ahlak sınırlarını zorlar hale gelmesi, egemen devletçi güçlerin çaresizliğinin de somut göstergesi olmaktadır. Zamanını dolduran bu hayırsız sistemin insanlığın ufkundan silinmesi gerekmektedir. Biz halklar ve kadınlar için her anı kâbus olan bu sistemin şerrinden kurtulmada, PKK bize umut, aşk, bilinç, cesaret, eylem gücü ve iradesi kazandırmıştır. Bugün gelinen aşamada tarihin uzun yürüyüşünde sahip olamadığımız bir olanağa kavuşmuş bulunmaktayız.
Anısı belleklerden silinmeyen Neolitik çağdan bu yana, tüm zamanlarda hakim olan egemen güçler olmuştur. Kendi saltanatlarını ezilenlerin emek ve yaratımları üzerinden inşa eden lanetli egemen güçler hiçbir biçimde ezilen toplumsal kesimlerin kendilerini ifade etmelerine müsaade etmemiştir. Biz ezilenlerin payına düşen bu sistemin cefasını çekmek olmuştur. Bize kader olarak dayatılan gerçeğe başkaldıran PKK, bu gerçeğin kaderimiz olamadığını biz kadınlara ve halklara direnişiyle göstermiştir. Artık zamanın çehresinde tıpkı toplumsallaşmanın şafak vaktindeki gibi yeniden aşkla, özgürlükle yüklü beyin ve yüreklerimizle kendi yaşam düzenlerimizi inşa edeceğiz.
PKK gerçeğinin biz ezilen toplumsal kesimlere sunduğu en büyük armağan olan Demokratik konfederal yaşam sistemi kendi özgürlüğümüzü ilmik ilmik öreceğimiz, bizim olan yaşam sistemi olacaktır. Artık egemen düzenlerin kahrını, sömürüsünü yaşamaya mahkûm olmaktan kurtuluyoruz. Çünkü deyim yerindeyse, eril aklın sapkınlıklarıyla bizim olmaktan çıkartılan dünyamızda tekrardan özgürce yer alacağımız yaşam düzenlerimizi inşa etme şansına, onuruna eriştik. Demokratik Konfederal düzenler, özgür kadın çağı olarak da insanlığın havsalasında yerini alacaktır. Bizler kadınlar olarak PKK’nin araladığı yaşam yolunda özgür nefes alıp verebileceğimiz zamanlara kavuştuk.
Kanla, emekle, direnişle, ısrar ve büyük özgürlük iradesinin ürünü olarak yaratılan birikimi kalıcılaştırmak bugün hepimizi bekleyen en acil görevdir. Tarih her zaman bu fırsatları tanımaz. Kendisiyle oynanmayı kabul etmeyen olguların başında toplum ve tarih olgusu gelmektedir. Bugün tarih ve toplumsallığımız bizden özgür demokratik düzenlerimizi inşa etmemizi emretmektedir. Bunu savsaklamak, gelecek zamanlara ertelemek olmaz. Bugünün işini yarın da yaparım demek olmaz. Bugün başarılmayan inşa işleri, bize yarın katmerleştirilmiş kölelik şeklinde yansıyacaktır. Bunun olmaması zikrimize, fikrimize ve eylem gücümüze bağlı olacaktır. Şanıyla, yaratımlarıyla büyük onur duyduğumuz Partimiz PKK’nin kuruluş gününü coşkuyla kutladığımız bu günlerde yaşadığımız sevinci, gururu tüm zamanlarda yaşamak ve yaşatmak için daha güçlü görevlerimize sarılmalıyız. Tüm gücümüzü, enerjimizi ayaklandırarak kendi özgür zaman, mekân ve düzenlerimizi kurmalıyız.
Otuz ikinci yıldönümünde bu kutlu hareketin doğuşunda canları, kanları ve emekleriyle yer alan değerlerimizi saygı ve minnetle anıyorum. Bu doğuşta saf tutan halkımızın özgürlükten öte hiçbir seçeneğe geçit vermeyen kavgasını selamlıyorum. Bu sevdanın ateşinde büyüyen, direnen APOCU çağın çocukları olan ve şu anda birçoğu özgürlük mahkûmu olarak zindanlarda direnen çocuk yaştaki APOCU’ları selamlıyorum. Ve kadınlar! Uygarlığın buzlu patikalarında en fazla ezilen, en fazla karanlığa mahkûm edilen ilk sınıf, ilk ulus ve ilk ezilen cins olan kadınlar! Bugün PKK’nin yaktığı ateşte kendini arındırma şansına erişen, hiçe sayılan onuruna yeniden erişen, soylu Kürt kadınlarının tüm dünya kadınlarına örnek ve ilham oluşturan özgürlük mücadelesini selamlıyorum.
Onur günümüz olan 27 Kasım’ı direnen bir kadın gerilla olarak bu duygu ve düşünce yoğunluğuyla karşılıyorum. Bizler özgürlükten öte yaşamlar tanımayan gerillalar olarak bu yolun sadık militanları olarak halkımızın ve kadınlarımızın mutlak özgürlükleri yaratılıncaya dek bu yolda beklenen görevleri aşkla, neşeyle ve zaferle yürüteceğiz. Özgürlük umudumuzun, bilincimizin bilendiği bu günlerde özgür dağlarımızdan cesur halkımızın görkemli kutlamalarını selamlıyoruz. Sizin gibi özgürlüğüne tutku ile bağlı bir halkın evlatları olduğumuz için mutluyuz, gururluyuz. Yılmayan, meydanları kendi eylemleri ile şenlendiren halkımız özgürleşinceye dek durmayacağımızı belirtiyor, bu temelde bir kez daha partimiz PKK’nin kuruluşunu tüm özgür insanlığa, halkımıza, kadınlarımıza, gençlerimize ve çocuklarımıza kutlu olsun diyorum.
Şilan Dilara
- Ayrıntılar
1973’lerde Önderliksel bir yürüyüş olarak başlayan ve 78’de Amed’in Fis köyünde, yirmi iki kişilik bir grubun kendisini örgütleyerek Parti olarak ilanı, elbette ki Kürdün Özgürlük davasında yeni bir aşamayı ifade etmektedir. Parti, klasik anlamda her ne kadar iktidar odaklı, devletin bir uzantısı olarak bir parça veya bölümü ifade etse de, Kürdün özgürlük davasında çok farklı bir yere ve anlama sahiptir. Çıkış koşullarından da anlaşılacağı üzere, kendi gerçekliğinden utanç duyan, hücrelerine kadar parçalanmışlığı ve bir araya gelmeyi ihanet korkusuyla ele alan, inanç-iddia düzeyinden yoksun bırakılmış bir halk gerçekliğinin, özgürlüğe dair umut ve inanç doğuşunun hareketi olmuştur PKK.
Bu parti davası, sonunun ne olacağı çokta belli olmayan, iki kelimelik “Kürdistan Sömürgedir!” sözlerinin yarattığı heyecanın, büyük inanç ve iddia gücüne dönüşerek, günümüze kadar binlerce kadro, milyonlarca halkın yüreği ve beyni durumuna gelen destansı bir mücadele sürecinin yaşanmışlığının ifadesidir. Sözün anlam bulması ve yaşamsallaşması için büyük bir mücadele gücü ile ağır bedel ödemeyi gerektiren uzun bir tarihi serüveni gerektirmiştir. Kürdün tarihi, onlarca isyan ve başkaldırıya tanıktır ama hiçbirisi birkaç aydan öteye gidememiş ve yenilgiyle sonuçlanmaktan kurtulamamıştır. Bu anlamda PKK’nin farkı, bir halkı örgütleyerek bugün tüm insanlığın özgürlük ütopyalarını seslendirerek haykırabilmesindeki başarı düzeyidir. Başarının sırrı kuşkusuz ki, Önderliksel gücün müthiş bir biçimde kendisini örgütlü bir güce dönüştürmesinde yatmaktadır.
Partileşmenin kendisi de öncülük ve örgütlenmedir. Öncülük milyonların beyni ve ruhu olabilme kabiliyetini gösterirken, kendi dava arkadaşlarını yaratabilme gücünü ifade etmektedir. Öyle bir arkadaşlık ve dostluk anlayışı ki, karşısına hep vereceği şeyleri olan ve karşılıksız verebilme gücünü gösterme yürekliliğine sahip olma yetisidir. Bu düzey, Önder APO şahsında somutlaşan bir hakikati ifade eder. Önder APO, “arkadaşlarım ve dostlarım ben ihanetim dediğinde bile, sen yaşanılacak kadar güzel olabilirsin” diyerek güven duymaktan hiçbir zaman çekinmedi ve kendi dönüştürebilme gücüne inandı. Bu anlayış ve yaklaşımla dava arkadaşları olan Haki, Kemal Pir, Zilan ve Beritan gerçekliğini ortaya çıkardı. Bu dava arkadaşlığı, hiç tanımadığı dilini bilmediği bir ülkeye, iki kelimelik sözün ardından yastığını, yorganını alarak harekete geçmeyi, kendisini bomba yaparak düşmanda patlatma gücünü ve ihanete teslim olmamak için kendisini uçurumlardan atma yürekliliğini sergilemekten çekinmeyen bir duruş olarak somutlaşır. İşte PKK’nin Önderlik ve öncülük hakikati budur aslında.
Örgütlenme hususu da, partileşme ve başarmanın en temel şartıdır. Örgütlenme amaca yürümeyi, birey olarak değil bir toplulukla yola koyulmayı ifade eder. Amaç bir toplumun, halkın özgürleşmesi ise, bu hedefe ulaştıracak yolun da özgürlük ilkeleriyle, ahlakıyla ve topluluğun gelenekleriyle bağdaşması gereklidir. Davalar, belirlenen yola baş koymayı ve adanmışlığı gerektirir. Mesele Kürdün özgürlük davası olunca “ser vermek” yetmez. Büyük bir zihniyet gücü, özgürlük ahlakı ve ilkeleriyle büyük bir yürek ve mücadele azmi, iradesi şarttır. Parti çatısı altında böyle yola girmiş kadro gerçeği örgütlenip eyleme geçiyorsa partileşilebilir. PKK böylesi bir örgütlülüğün somutlaşmış ifadesidir.
PKK’yi özgürlüğe ve zafere yakın kılan en önemli yanı ve özgünlüğü de, toplumsal özgürlüğü hedeflerken, toplumun özgürlük ve kölelik düzeyini belirleyen kadın sorununa stratejik yaklaşımıdır. Tabi bu stratejik yaklaşım Önderliksel bir yaklaşım olup, Önder Apo’nun kendi şahsında erkek egemenlikli zihniyeti yıkması ve cins mücadelesini PKK hareketinde tüm sorunların çözümü için kilit önemde ele alarak başatlaştırmasıyla somutlaşmaktadır. Bu anlamda PKK bir kadın partisi olma özgünlüğüne sahiptir. Kadın sorununda Önderlik mücadelesi, hakikat olan aşk ve özgür yaşama ulaşmanın mücadelesidir. Kendisi ve şehit arkadaşların mücadelesini de, hakikat arayışçıları olarak aşkın işçiliğini yapmak olarak tanımlamaktadır.
Kuşkusuz ki, kadın tarihte ilk ezilen cins, sınıf ve ulustur. Uygarlık tarihinin toplumu ilk köleleştirme eylemi kadın üzerinden gerçekleştirilmiştir. Bütün kölelikler de bunun üzerinden geliştirilmek istenmiştir. Bu anlamda kadın, 5000 yıllık erkek egemen zihniyetinin baskıları altında yaşamaya mahkum edilirken, erkek de kendi köleliğinin farkında olmadan kadın üzerinde kurmuş olduğu egemenliğiyle adeta kendisinin özgür olduğu kandırmacasıyla yaşamaya çalışmıştır. Adına yaşam denilirse tabi. Kadının köleleştirilmesinin ilginç yanı odur ki, kadının kendisinin bu durumu doğal bir yaşam kanunu gibi kanıksaması ve kaderin cilvesi gibi ele alışıdır. PKK, 5000 yıllık uygarlık tarihinin bu gidişatına dur deme hareketi olurken, uygarlıkla çelişki halinde olan ve sürekli bir direniş potansiyeli taşıyan toplumun özünü ve direniş geleneğini açığa çıkarma ve canlandırma hareketidir. Bunu da en başta kadın sorununa yaklaşımında göstermiştir. Toplumsal özgürlüğü hedefleyen, toplumun geleneklerini ve özünü dönemsel gelişmelere göre de yeniden inşa etmeye çalışan bir hareketin bu sorunu başat ele alışı ve özgün yaklaşması, işin doğası gereğidir. Toplumu ele alırken başat rolde ki kadının konumu ve kadın şahsında topluma dayatılan kölelik biçiminin aşılması da, kadın sorunu gözetilmeden gerçekleşemez.
Bir taraftan kadına dayatılan bu kölelik düzeyinin yol açtığı özüne yabancılık, diğer taraftan kadının uygarlık öncesi neolitik dönemde kadının özü ve doğasında var olan adalete, özgürlüğe, eşitliğe yakın özellikleriyle tanrıça-bilgelik kültürünün etkileri söz konusudur. Mevcut bu özü açığa çıkarmak ve köleliğin derin izlerini aşarak toplumsal özgürlüğü gerçekleştirmek, ciddi bir mücadele düzeyini gerektirmektedir. En başta kadının bu mücadeleyi geliştirmesi önemli olmaktadır. Bunun içindir ki, kadın kendi özgürlüğünü ve mücadele zeminini PKK’de görmekte ve bu anlamda Önderlikle buluşmayı gerçekleştirerek özgürlüğünü sağlama mücadelesi vermektedir.
Kadına dayatılan kölelik biçimi, genel özgürlük mücadelesinin içerisinde kendi özgürlüğünü gerçekleştirmeye yeterli gelmemektedir. Kendi özünü açığa çıkararak toplumun özgürleşmesi lehine mücadeleye sevk ederse, ciddi bir özgürlük potansiyeli taşımak kadar, dayatılan kölelik düzeyini her yönüyle çözerek özgünlüklerini ele alıp, kendi örgütlemesi ve partileşmesini gerçekleştirmezse, genel mücadele zemini açısından tehlike potansiyeli de içermektedir. PKK tarihi bu ikileme tanıktır. Bunun için kadının kendi özüyle buluşarak özgürlük potansiyelini açığa çıkarması ancak özgün örgütlülüğüyle mümkündür. Özgün örgütlülüğün geliştirilmesi, kadının gerek kendi içerisinde gerekse de erkek egemenlikli zihniyetin etkilerine karşı cins mücadelesini geliştirmesiyle mümkündür.
Uygarlık tarihi boyunca dayatılan erkek egemenlikli zihniyet ve sistemin günümüzde kendisini daha da örgütlü kılarak dayattığı tecavüz kültürü, kadın şahsında tüm toplumu yozlaştırmayı hedeflemektedir. Aslında gerçekleştirilmek istenen, tecavüzün zihniyetten tutalım fiziki boyutlara kadar her yönüyle öncelikle kadın şahsında geliştirilerek, toplumun karılaştırılmasıdır. Yani sorunun kendisi, kadının cins sorunu olmasının çok ötesinde bir durumdur. Bu uygulamalara karşı, kadının öncülüğünde ve kadın partileşmesiyle mücadele edilirse, tecavüz kültürü ve erkek egemenlikli sistem aşılabilir. Kadının partileşmesi, kadın cinsinin özgürleştirilmesi için gerekli olduğu kadar, toplumun özgürlüğü için de zorunludur.
Kürt kadını öncülüğünde geliştirilen kadın partisi PAJK’ı da, böylesi bir amaca adanmış kadının örgütlü gücü olarak görmek önem taşımaktadır. Tabi ki PKK içerisinde, kadının bu partileşme düzeyine kendisini ulaştırmasının uzun bir tarihi serüveni vardır ve büyük bedellerle gerçekleştirilmiştir. En başta Kürt kadınının toplum olarak yaşadığı Neolitik dönemin kültürel izleri, bunun zamanla düşman karşısında direnişe dönüşen direnişçi yanın Kürt isyanlarında ihanete karşı bir duruş olarak, gerektiğinde teslim olmamak için saç örüklerini birbirine bağlayıp topluca kendisini kayalıklardan atabilen direniş kültürü ve özü, PKK içerisinde mücadele zeminini oluşturmaktadır. PKK içerisinde özgürlük mekanı olan dağlarda silahlı bir güç olarak özgürlük mücadelesini sürdürmesinin oluşturduğu güç ve iradenin ideolojik bilinçle de birleşerek örgütlenmeye dönüştüğü, yaşanan bir hakikattir. Bu hakikati Önder APO, “dağa çıkan kızların özgürlük hikayesi” diye adlandırdı. Özgürlük mekanı olan dağlarda savaşarak, kendi gücünün farkına varan kadında oluşan kendine güven ve inancın örgütlenerek ordulaşması ve ardından Önder APO’nun kadın kurtuluş ideolojisi perspektifi ile partileşme süreci yaşanmıştır. Yaşanan bu süreç hakikat arayışçıları olan Ronahi ve Berivan’ların kendisini ateşlerde cayır cayır yakması, Sema’ların kendi küllerinden kendisini yaratması, Zilan’ların kendini bomba yaparak düşmanda patlatması ve Beritan’ların ihanete teslim olmamak için kendini uçurumlardan atarak özgürleşme yoluna girmeleri, PKK’de kadın partileşmesine yol açtığı gibi, partililik düzeyinin temsiliyetini de pratik olarak göstermektedir. Bu aslında kadının kendi özüne kavuşması ve tanrıça-bilgelik kültürünü de şahsında canlandırmasıdır. Önder APO, kadın partileşmesini ve kadrolaşmasını bu nedenle tanrıçalıkla özdeşleştirdi. “PAJK’ta ısrar tanrıça bilgeliğine, melek saflığına ve Afrodit güzelliğine ulaştırabilir” biçiminde tanımladı.
Bugün PAJK çatısı altında örgütlenen kadın militanlar olarak, tarihi geleneğimize sahip çıkmanın, mevcut partileşme düzeyini daha da geliştirerek, partililik esaslarına göre kadrolaşmayı ve pratik gereklerini yerine getirme sorumluluğuyla karşı karşıya bulunmaktayız. PKK’nin kuruluş yıldönümü vesilesiyle, kuruluşun anlam bulması da bununla gerçekleşebilir. Böylesi bir anlam gücü ile bugünü karşılamak, zafere yaklaştığımız bu dönemde başarmanın temel garantisi olacaktır.
Bu temelde hangi alanda olursak olalım tüm kadınların yarınları özgürce ve onurluca yaşaması bugüne mücadele ve eylem coşkusuyla sahip çıkmaktan geçmektedir. Tüm kadınların özgür ve onurlu yarınlarda buluşması için, kurtuluş mücadelesinde öncülük bayrağını yükseltmesi mücadelesini selamlarken, bütün Kürt Halkının Kuruluş Bayramını kutluyoruz.
Delal Amed
- Ayrıntılar
Hamaset siyaseti almış başını gidiyor. Ağzına gelenleri kulaklar duymadan söyleniyor. Öyle ki kim ne kadar büyük söylerse büyük olunuyormuş gibi laf ebeliği yapılıyor. Ve tuhaf ama bunu yapanlar lafı eveleyip geveleyip üzerimize getiriyorlar. Bizim böyle yaptığımızı, söylediğimizi kızarmadan söylüyorlar.
Bir kere yiğitlik temelinde konuşmak bunu yaşayanlara mahsus olmalıdır. Bunda yanlışlık yok ancak yiğitlik yapmış diye ikide bir bunu başkalarını bastırmak için ele almak çokta şık bir davranış biçimi değildir. Neysen o’sundur ve böyleysen zaten hakkın teslim edilir. Ne var ki böyle bir şeye başvurma ihtiyacı duymadığımız halde özel savaşın bir özel politikası olarak, ar perdesi düşmüş bazı tipleri ekranlara getirerek bize saldırtılıyorlar.
Yapılanlar bununla sınırlı değildir. Birde nasıl vesayetçi bir siyaset güttüğümüzün hikâyesi saat başı ekranlara medya ve sözde siyasetçilerin ağzıyla pompalanıyor. Sözde, sergilenen yiğitlikler bazılarını baskılamak için kullanıyormuşuz. Başkalarının iradelerine hükmetmek istiyormuşuz ve bunun için kimsenin konuşmasını istemiyormuşuz. Ve bize yakın, özgürlükçü, kendine güvenen, olup bitene onay vermeyen, gerektiğinde restini çeken, gerektiğinde sokaklara dökülen bu insanları arka perdeden yönetmeye çalışıyormuşuz. Ve daha da böyle abuk sabuk bir sürü şeyi sıralayabiliriz.
Bir kere şunu açıkça ve alenen söyleyelim: biz bir avuç gerilla olarak dünyanın tümüne kafa tutmuş bir hareketin evlatlarıyız. Ve tüm dünya da üzerimize gelse tek bir adım geri atmayacak bir gelenekten geliyoruz. Kelle koltukta yürüyenler olarak biliniyoruz. Ve bunu yaparken tek bir menfaat istemeden halkımızın fedaileri olarak yaşıyoruz. Böyle de yaşayacağız. Kimilerin bir lokma bir hırka diye destanlaştırdıkları yaşamı, binlerce gerillayla dağlarda yaşıyoruz. Bunun için büyüklük lafları etmenin gereğini hiç duymuyoruz. Duymadık. Bundan böyle de duymayacağız.
Ve şunu da alenen söyleyelim: Biz kitlesel olarak bir direniş kültürünü ve kendine öz güveni yaratmak için ilk günden beri inanılmaz çabalar sürdürdük. Ve tüm çabamız yine bu olacaktır. Hareket ve gerillalar olarak tüm çalışmamız kendini bilen, kendisine güvenen, kendisi olmuş bir insan tipi yaratmaktır. Kimseye ama kimseye boyun eğmeyen bir tip ortaya çıkardığımız an misyonumuzun gereklerini yerine getirmiş olacağız.
Ekranlarda özel savaşın bilmem neyin karşılığı özgürlük hareketine saldırmalarının kuyruk acısının özü, esasen ortaya çıkan bu iradedir. Kürt artık kendisi olmanın erdemini giderek daha fazla yaşıyor. Kürt giderek artık birilerine öykünmüyor. Kürt artık katline aşık olmuyor. Kürt özgürlük ruhunu artık tatmaya başlamıştır. Ve kimse ama hiç kimse onu bu ruhu tatmaktan vazgeçiremez.
Tekrar konuya dönelim: hamaset siyasetin en sahtesini cümle cemaat kendilerine güveni yitirmiş bu özel savaş sistemi yaşamaktadır. Bu özel savaşın hem de çok özel seçerek öne çıkardıkları bir elin parmak sayısı kadar olan bu tipler kendilerine güvenlerini yitirmişlerdir. Kişilik olarak erozyona uğramışlardır. Neyin karşılığı olarak özgürlük hareketine saldırdıklarını bilmeyen yoktur. Hangi kanala geçerseniz geçin piyasaya sürülenler bu tiplerdir. Özelde “Kürt” cephesinde öne sürdükleri kesinlikle böyle olanlardır. Bir Mehmet Metiner, Ümit Fırat, Muhsin Kızılkaya böyle olanlardır. Büyük laf üzerine büyük laf üretmek büyüklük olmuyor. Literatürde bunların bazılarına eğer özel bir görevle konuşturulmuyorlarsa, boş boğaz diyorlar.
Kendine bu kadar yabancılaşmış, kendilerine ihanet etmiş bu tipler ısrarla işte Kürt özgürlük hareketinin vesayetçi siyasetinde bahsediyorlar. Kürtlerin ve aydınlarının nasıl bir iradesizliği yaşadığını pişirip pişirip dile getiriyorlar. Özgürlük hareketine karşı çıkmaları için tahrik üzerine tahrikler yapıyorlar.
Beyler, hem de özel savaşın en özel beyleri boşuna uğraşmayın. Kürt özgürlük hareketi sadece birkaç gerillayla sınırlı değildir. O sizin ısrarla parçalamaya ve bölmeye çalıştığınız Kürt aydınları ve siyasetçilerin tümü özgürlükçüdür, hem de Kürt özgürlük hareketinin kendileridir. Mal çalan mağribi gibi çalmalarınız beyhudedir. Boşunadır.
Sizin son zamanlarda ağzınıza doladığınız vesayet siyasetinden en çok siz nemalanıyorsunuz. Türk devletinin ve onun sahte partisi olan AKP olmazsa kaç dakika daha konuşabilirdiniz onu bir kendinize sorun.
Ve eğer vesayet siyasetini madem bu kadar eleştiriyorsunuz o zaman Kürdistan’da cümle cemaat TC devletine ait güvenlik güçlerini çekmeyi bir dile getirin bakalım. O zaman kimin ne olduğunu göreceksiniz. Biz kendimize düşen payı uygulamaya hazırız. Kendimizi tümden geri çekmeye de hazırız. Peki, bu devletin güvenlik güçleri Kürdistan’da çekilecek mi? İşte asıl soru budur.
Şunu alenen size ve size bel bağlayan TC devletine ve onun hükümetine alenen söyleyelim: öyle bir halk ve öyle bir irade yaratılmış ki yeter ki siz kan emmici güçlerinizi bir geri çekin. O zaman Kürdistan’da Kürt halkı size ne kadar oy verir ya da sizi burada ne kadar kabul eder o zaman görürsünüz.
Hodri meydan…
Kasım Engin
- Ayrıntılar
Yeni bir doğum günümüze doğru gidiyoruz.
Biyolojik olarak doğumlar vardır, kutlanır. Siyasal olarak doğumlar vardır, anılır. Kültürel olarak doğumlar vardır, kutsanır. Felsefik olarak doğumlar vardır, yaşanılır…
Biz PKK’yle yeniden doğduk hem kutluyoruz, hem anıyoruz, hem kutsanıyoruz hem de yaşıyoruz.
PKK bir insanı tepeden tırnağa yeniden yaratma eylemidir. Hele hele bu insan sömürge statüsüne dahi alınmayan bir halkın evladıysa bu yeniden yaratım daha yakıcıdır.
Bir arkadaşımızın deyimiyle “devrim düşürülmüş, düşmüş insanların yeridir”. Çünkü özgürleşmek için mücadele edenler, konumlarından memnum olmayan insanlardır, toplumlardır. Yani düşürülmüş insan ve toplumlardır. Bunun içindir ki özgürlük mücadelesine düşürülmüşlükten kurtulmak isteyenler gelir.
Kendi halinde memnun olanların arayışları yüksek olmaz. Memnun edilmişlerin çok fazladan alıştırılmışlıkları söz konusudur. Öyle olunca yenilere yelken açmak akıllarına gelmez. Gelmez, gelemez çünkü onlar var olanın içine, kenarına, yanına monte edilmişlerdir. Başka bir deyimle sisteme entegre edilmişlerdir. Bu düşürülmüşler içinde geçerlidir
PKK dünyanın en statüsüz halkı olan Kürtler içerisinden bir müjde hareketi olarak doğdu: “sen özgür olabilirsin, bu lanetli konumdan çıkabilirsin, kendin olma mücadelesine atıldığın andan itibaren onure edilirsin” müjdesi. İşte, PKK bunun için düşürülmüş bir toplumu bir halkı dünya insanlık arenasına görkemli yeniden doğum yaptırma hareketi ve müjdesidir. PKK bu bağlamda bir toplumsal statüyü alt üst etmenin de adıdır. PKK bir halka reva görülen boyunduruğu parçalamanın ta kendisidir. PKK karanlık günleri yırtarak geleceğin aydınlık günlerine yelken açmanın bizatihidir.
PKK Martı Jonathan misali yükseklerde tüm tehlikelere rağmen seyretmeye cesaret etmenin de ifadesidir. PKK ezilenlerin sesi olan İsa gibi gerektiğinde çarmıhı göze alarak dağların doruklarına tüm insanlığın günahlarını sırtına alarak çıkarak haykırmanın da adıdır. PKK geriliklere, köhnemişliklere, hakaretlere, zincirlemelere, prangalara, kötülüklere, çirkinliklere, ikiyüzlülüklere, zulme karşı yeni için, hoşgörü için, onurlu olmak için, köleliklerden kurtulmak için, iyilikler için, güzellikler için, dürüstlük ve adalet için yola çıkanlara ses olmanın da adıdır. Bir şeyler yapmak isteyipte yapamayanların, rahatsız olupta bir tavır alamayanların, bir şeyler söylemek isteyipte söyleyemeyenlerin, konuşmak isteyipte dilleri kesilenlerin, haykırmak isteyipte Hallaç gibi derisi yüzülenlerin, insanca Mani gibi yaşamak isteyipte taşlarla bağlananların seslerini, haykırışlarını, tavırlarını, çığlıklarını tokça, gürce hiç bir şeyden çekinmeden yaşama ve eyleme dökebileceğimizi söyleyen müjdenin kendisidir.
Kürdistan tarihi ihaneti bol olarak bilinen bir tarihtir. Hiç şüphe yoktur ki bugüne kadar yaşamasını bilebilmiş ise kahramanlıkları da bol olan bir tarihtir. Özcesi Kürdistan tarihi denildiğinde ilk akla gelen; bu iki karakterdir. Kürdistan tarihinde ihanet edenin, düşmanlarıyla işbirliğine girenin, kendi halkını tutsaklığa götürenin, işgalcilerin yanında yer alarak ülkeyi işgale peşkeş çektirenin, devşirilenin, Mangurt olanın, kendisini inkâr edenin ve inkârcılığı geliştirenin neredeyse hesabı hiç sorulmamıştır, sorulamamıştır. Nedeni ise Kürdistan tarihinde ihanetin, işbirlikçiliğinin neredeyse her zaman galebe çaldığı gerçekliğidir. Öyle ki Kürdistan’da ihanet öyle egemenleri tarafından kanıksanmıştır ki artık ihanet eden, hainlik eden, işbirlikçilik eden dahi bunu farkında bile olmaz. Çünkü öyle ihanete genleri yatmış ki olup biteni adeta “normal” görür. Nedeni ise dediğimiz gibi ihanetin ve işbirlikçiliğin hesabının sorulamamasıdır.
PKK işte bu hesap sormamaya son vermenin adıdır. İhanete, işbirlikçiliğe, hainliğe inan darbedir. Haki Karer yoldaş “pırıl pırıl bir 18 Mayıs günü al kanlara boyandı”'ğında mücadele durmamıştır. Tersine önce Haki yoldaşın katilleri bulunarak hesabı sorulmuştur, peşinden ise Haki yoldaşın anısına-madem düşmanları bu kadar yok etmek istiyor-inadına mücadeleyi daha yükseltmek gerekiyor. Bunun adı da partileşmektir; yani PKK’yi kurmaktır. Dahası; PKK, Şairin söylediği o “İhanetin Göğsüne Hançer Gibi Saplandı” cümlesi, tarihi bir tespittir. Yapılması gereken bundan sonra deşifre olmuş olan İhanete, İşbirlikçiliğe ve Hainliğe karşı sağlam bir yaşam duruşunun sergilenmesidir. Ve bu duruşun adı işte PKK’dir. PKK’li olmaktır.
PKK bir başkaldırı ve isyan hareketi olarak en çok toplumu tutsak alan geriliklere karşı düşünce ve eyleme geçmedir. Kürdistan’da gericilik denilirken ilk akla gelen feodal geriliklerdir. Daha doğrusu feodal komprador gericiliktir. Kürdistan, feodalizmin boyunduruğu altında inim inim inlemiş ve adeta insanlığı kapatmıştır, insanlığa kapatılmıştır.
Öyle ki Kürdistan bir avuç derebeyin, ailenin, ağanın eline kalmış ve istediklerini topluma dayatan bir yapılanma hakim olmuştur. Bir adım ötesinde işgalcilerle el ele, Kürdistan toplumunu tutsak alan, nefes aldırmayan bir kompradorluk. Bu bir yön, önemli bir yön.
İkinci yön ise belki de daha önemli olanı feodalizmin yarattığı toplumsal karakterdir. Feodalizm özü itibariyle donukluktur. Donmuşluktur. Soğukluktur. Başka bir deyimle doğmalarla yaşamadır. Yaratılan ön yargılarla o toplum içerisinde yaşayan insanları tutsak almaktır. Öyle kalıplar oturtulur ki insanlar karşı çıkamaz olurlar. Bu bir sistem olarak böyledir. Feodalizm tepeden tırnağa tahakkümdür. Hiyerarşidir. Tekçiliktir. Renksizliktir. Kendi dışında olanı rettir. Küçümsemedir. Kendisini her şeyin merkezinde görerek etraflıca bakamamaktır. Darlıktır, körlüktür. Feodalizm kapalılıktır. Kendine dönük yaşayarak dünyayı, geçmişi ve geleceği kendinde öldürmedir. Öyle ki ufuksuz olmaktır. Ufuk’u varsa da dar olan feodal ufuktur. Bu ise oldukça sığ olan aile, akraba, kabile, aşiret sınırlarına takılarak yaşamaktır. Özcesi feodalizm hiçbir görüşe, yaşam biçimine yaşam şansı tanımayan hoşgörüsüzlüktür. Kendisini yaşatabilmesi içinde müthiş feodal kalıplar oluşturmadır. İlkelliktir. (İlkelliği kapanmışlık ve gericilik olarak ele alıyoruz. ) Böyle bir sistemde, feodal değer yargıların hakim olduğu toplumlarda, ortamlarda başkaldırmanın yeri olamaz. Çünkü feodalizm özünde sinmişliği toplumun tümüne yayma ve hakim kılmanın da kendisidir.
Böyle bir sistemde alışılmış olanlara karşı durmak en büyük günah sayılır. Günahı işleyen ise aforoz edilir. Böyle bir sistemde ya boyun eğerek el öpersin ya da boyun eğdirirsin el öptürürsün. Başkasına da yer yoktur. İnsanın insanca, onuruyla kendi iradesiyle yaşamasına şans tanınmaz. Böyleleri çıkmışlar ise onlar ilk elden taşlanmalıdır. Böyle bir sistemde ayrı görüşlere yer olmaz. Farklılıklar suçtur. Yeni düşünceler suçtur. Çokluk suçtur. Özcesi demokrasi burada askıdadır. Demokrasi suçtur. Böyle bir sistemde dediğimiz gibi kadına yer yoktur. Böyle bir sistemde sadece egemenlerin söz hakkı vardır. Diğerleri ise marabadırlar, yani kurmançtırlar. Söz hakkı olanlar geleneksel bilinen ailelerdir. Şeyhlerdir, beylerdir, ağalardır, kompradorlardır, işbirlikçilerdir, devletin kapısında, meclisinde yer alan tayfalardır. Ve bunlara karşı çıkmak ölüm fermanını imzalamaktır.
İşte PKK Kürdistan’da demokratik bir toplum yaratmak isterken ilk elden yapacağı bu köhnemiş sisteme karşı durmak olmuştur. Toplumun bağrına bir ur gibi saplanan bu hastalık tedavi edilmeden, bu hastalık aşılmadan Kürdistan’da bir devrimin yapmanın hiçbir anlamı olamazdı. Yani eğer Kürdistan’da demokratik bir yapı oluşturulmak isteniyorsa ilk elden bu feodal komprador işbirlikçi ağ tümden parçalanmalıydı. Başka da yolu olamazdı. PKK bu bağlamda feodalizme, feodal kompradorlara, gerici çitlere, iç parçalanmışlığa, işbirlikçi aileciliğe karşı gelişen bir başkaldırı hareketi olarak doğmuştur.
Kürt halkı dünyanın en kadim halklarındandır. Ortadoğu’da geçmişi en köklü olan Aryen bir topluluktur. Tarihte bilinen ilk yerleşimleri kuranların ardıllarıdırlar. İlk köyleri kuranlardır. İlk ekimi yapanlardır. İlklere çok imza atmış olanların bugün yaşayanlarıdır. Neolotizmin oluşumunda başat rol oynamışlardır. Tarihe çok farklı isimlendirmelerle geçen bu kadim halk 1970’lere geldiğimizde yok olmayla, silinmeyle, erimeyle, özümlemeyle bitme noktasına doğru hızla yuvarlanmaktaydı. Bu bir durum tespitidir. Ancak burada Kürt halkına eleştirinin de ötesinde işgalci ve sömürgeci güçlerin inkârcı ve imhacı politikalarının ne kadar güçlü ve etkili devrede olduğunu söyleme vardır. Reber Apo’nun “biz sıfırdan alıp getirdik” dediği durum budur. Lakin durum sıfırında da altındadır. Değerli Ape Musa’mız önderliğin bu sözüne atfen; “doğrudur, ama bizde sıfırın altından sıfıra getirdik” diyecek kadar bir erime söz konusudur. Eğer PKK anlaşılmak isteniyorsa öyle çok büyük teorik, ideolojik, felsefik açılımlara gerek yoktur. Ape Musa’mızın “bizde sıfırın altından sıfıra getirdik” sözü yeterlidir.
Yok, olmakla yüz yüze bırakılmış, eritilmeyen bir yanı kalmamış, Türklüğün kültürel yayılma alanı olarak kültürü hem talan edilmiş hem de çalınmış, insanları kendilerinde kaçmaya başlamış, resmi ideolojinin en tortu ham maddesi olarak “kırolaştırılmış”, alay konusu olarak sinema ve sanat sahasında işlenmiş, Kürtlüğünden nefret etmeye başlayarak devletin kapısında bir memurluk için yüz takla atmış, bio-iktidarlar adeta nefes alış verişi kontrol altına alınmış bir Kürt ve Kürdistan bugün tek bir kelimeyle; ayaktadır. Hem de dipdiri. Utanılan Kürt’ten bugün kıymetlenmiş bir Kürt yaratılmıştır. Kendisinden kaçan Kürt’ten kendisiyle övünen bir Kürt yaratılmıştır. Kültürü talan edilen bir Kürt'ten bugün gürül gürül akan ve kültürünü serpen bir Kürt yaratılmıştır. Dili neredeyse unutulan bir Kürt'ten bugün 10 yaşındaki kızların Kürtçe dersi verecek kadar gelişme potansiyeli gösteren bir Kürt yaratılmıştır. Tarihi silinen, inkâr edilen, yok sayılan bir halkın ne kadar köklü bir tarihi olduğu gerçekliği yaratılmıştır. Siyaseten eritilen bir halktan bugün siyasetinin en dinamik öznesi olan bir halk yaratılmıştır. Örgütsüzleştiren, dumura uğratılan bir halktan bugün Ortadoğu’nun belki de dünyanın en örgütlü halkı yaratılmıştır. Ürkek, korkak, tereddütlü olan ve böyle yaşayan bir Kürt’ten kendisine olağanüstü güvenen bir Kürt yaratılmıştır. Kısacası; ölüm döşeğinde komalık olarak yaşayan, bitkisel bir hayat sürdüren Kürt’ten bugün bağışıklık sistemi en güçlü olan bir Kürt yaratılmıştır.
Eleştiri öncelikle beğenmeme durumudur. Olanı yeterli bulmamadır. Beğeni ölçülerine sahip olmadır. Her şeye evet dememesini bilmedir. Ve her şeyden önce verili olanı ret ederek daha güzeli ve iyiyi arama gerçekliğidir. Kürdistan adeta cendereye alınarak sürekli bir işkencehane olmasına rağmen insanlarının ağırlıklı bir bölümü bu durumu görmezden gelerek kendilerinden memnun bir yaşamı sürdürmeye devam etmiştir. Horlanmasına rağmen, küçük görülmesine rağmen, dilliyle kendisiyle alay edildiği halde o bunu görmekten çok uzaktır. Çağının dışına itilmesine rağmen o bunu fark etmeden bir halkın birliğinin yaratacağı enerjiyi düşünmeden ailesel çıkarlar ve aşiretsel çıkarlar peşinden koşturulmuştur. Tuhaf gelecek ama Kürt kendi kendisinin düşmanı ettirildiği halde bu iç düşmanlaşmada neredeyse keyif duyacak ve bu keyif duymayı da meşrulaştıracak hale getirmek için elinde geleni yapacaktır.
İşte böyle bir Kürt’tü sen eleştiremesin. Kaldı ki feodal toplumda eleştiri yerine hakaret, küçük düşürme ve dedikodu vardır. Önyargılar vardır. Birde bunun tersi olan kendisinden razı, kendisini beğenen ve de birilerine methiyeler yakmak vardır. İşte PKK tümden bu durama bir müdahale hareketi olarak doğmuştur. Öncelikle var olanı beğenmedi. Kabul da etmedi. Ret etti. Verili olana savaş açtı. Başkaldırı esasen buradan başladı. PKK’nin, ilk işi eleştiri oldu. Bir halkı överek popülizm yapmadı. Şişirerek kendisine yandaş aramadı. Bir insanı, bir halkı sevmenin ilk yolunun onun iyi olmayan yanlarının değiştirilmesi için kavga vermenin gerektiğinin bilinciyle hareket ederek eleştiri geliştirdi. PKK, ulusal birliğin önünde kim engelse onu ya da onları-rütbesi ne olursa olsun, ismi ne olursa olsun-topa tutmuştur. Ulusal birliği sağlamak için ise ulusal bütünlük önünde ne kadar engel ve engelleyici unsur varsa topa tutmuştur. PKK Kürt halkını eleştirmiş, ancak Kürt halkına karşı sonsuz sevgisini de hep beslemiştir. Sevgi esasen derinlikli bir kavramdır. Sadece değer vermeyi ifade etmez. Aynı zamanda beğenmediğin yönler ya da yanlar varsa bunları değiştirmeyi de öngörür.
Kürdistan toprakları daha önce kadının yükseklerde seyrettiğini çok tanıklık etmiştir. Bir anlamda kadının görkemli tarih sahnesine çıktığı topraklar bu topraklardır. Ne var ki tarihin çarkı üçlü kurnaz ittifaklıyla değiştirilmiştir. Çarpıtılmıştır. Kadın görkemliliğinden her gün bir şeyler kaybederek erkeğin sadece sürülecek tarlası olana kadar gelmiştir. Üçlü kurnaz ittifak diye bilinen-askeri şef, yaşlı kurnaz erkek ve kadından tüm sırları çalan şaman ya da rahip-kadının yarattığı komünal değerlere dayalı adaletli, eşitlikçi, özgürlükçü, merhametli, paylaşımcı ve ortakçı yaşamı kendi kirli emelleri için el atarak adım adım ortada kaldırmıştır. Ve giderek bunun yerine kendi çıkarları için, var olan artı değerlere el koyarak, hiyerarşik, tahakkümcü bir sistemi adım adım geliştirmiştir. Bu ise beraberinde sınıfların oluşmasına, yani ezenle ezilenleri, sömürenle sömürenleri, çalışanla çalıştıranları yaratarak insanlığı kirletmiştir. Bununla da kalınmamıştır; ilk sömürge ulus olarak kadını tümden muhalif olmaktan çıkarmak için kadına müthiş yüklenmiştir. Adeta yaşamın her safhasında kadının o görkemli yaşam sisteminin bir daha gelmemesi için kadına ne kadar kötülük varsa yakıştırmıştır. İlk elden; şeytani özellikler ona atfetmiştir. Kadın, cennette yasak meyveyi yediği için cennette kovulmanın sorumlusu olarak tutulmuş ve dünyanın en çirkin ve kötü özellikleri ile tanımlanmıştır. (Parantez açarsak; kadın eğer var sayılan yasak meyveyi yememiş ya da yedirmemiş olsaydı acaba bugün bu dünya olacak mıydı diye sormadan da gerçi insan edemiyor ya!)
İşte 27 Kasım günü kadının öteleştirilmesine dur demenin de adı olmuştur, kadının mal olmakta çıkarılmasının da adıdır. Kadının kadın yapılması değil kadının kadın olarak kendisine bilinç ekmesinin de günüdür. Bugün Kürdistan’da en ön saflarda kadın yürüyor, gerillaya en çok kadın katılıyor, etkinliklerde en çok kadın öndedir, en çok etkili renk kadın rengidir, siyasete-yani kamusal alana-en çok kadın ilgi duyuyor, kültürel sahada en etkili sima yine kadınlı olanıdır, savaşın en kızgın ortamında komutanlık yapan yine kadındır, siyasetin yönlendirenlerin başında kadın gelmektedir, Dağlarda kadın en başat olan öncüdür. PKK kendisini kadın partisi olarak isimlendiriyor ve PKK içerisinde en etkili bireyler kadınlardır. Daha da ekleyelim; sıkıysa PKK’nin etkili olduğu yerlerde kadına dönük yamuk ağız konuşulsun. PKK tarihi baştan beri bir kadın tarihidir. Kadının renginin hep geliştirildiği, geliştirilmek istendiği bir tarihtir. Ve bunun için diyoruz ki; herkesten daha çok 27 Kasım günü kadının günüdür. Ve diyoruz ki; 27 Kasım PKK’nin doğum günü aynı zamanda Kürdistan’da kadının da doğum günüdür.
27 Kasım gününün başka bir anlamı da tüm bu tarih silmelere, belleksizleştirmelere dur demenin de başlangıcı olmasıdır. Kahramanlıkları bugüne sadece taşımak değil, ölümsüzleştirmenin de dili oldu 27 Kasım günü. Yazılmamış olanları yazan, gün yüzüne çıkmamış olanları gün yüzüne çıkaran, hak ettikleri yeri almayanları hak ettikleri yere yerleştirirken de, hak etmeyenleri de deşifre ederek teşhirini iyi yapan bir gün olmuştur 27 Kasım. Kim Humbaba’yı, kim Key Akser’i, kim Şergo’yu, kim Ahmed’e Xani’yi ve nice bugünlerde isimleri ağızlarımızda düşmeyenleri gün yüzüne taşırarak tüm dünyaya, tüm Kürtlere götürdü diye soracak olursak, 27 Kasım günüyle başlayan bir süreç olduğunu rahatlıkla söyleyebiliriz. Denilecek ki bunlar eskidende biliniyordu. Evet, bunlar eskiden de biliniyordu. Ama tarihin karanlık ve tozlu raflarında bu tarihi belgeleri indiren 27 Kasım’dır. Bu unutulmayacaktır. Geçmişte Kürtler kıymetsizlendirilmişlerdi. Düşmanlar, sömürgeciler Kürt’le o kadar alay etmiş ve rencide etmişlerdi ki Kürt bizatihi kendisiyle alay eder ve Kürtlüğünden kaçarak aslında kendinden kaçardı. Ancak 27 Kasım günü ile başlayan kürdün kıymetlenmesi söz konusudur. 27 Kasım ile giderek gelişen PKK mücadelesi kendisini dağlara çıkararak dağlarda bir direniş kültürünü yeniden yaratmıştır. Kürt özgürlük savaşçıları dağlarının doruklarında tüm zorluklara inat bir halkı yeniden yaratırlarken elbette onlar kıymetleneceklerdir. Elbette kıymetlendirileceklerdir çünkü insanın en önemli varlığı olan yaşamını feda etmeyi görkemli başardılar. İnsanın en sevdiği canı bir halk için müthiş bir özveri ile ortaya koyarak vermesini-hem de hiç bir şey istemeden-bildiler. Hem de yaşamı uğruna ölecek kadar sevdiler. Bunu yapanların ağırlıklı bir bölümü bu halkın bağrından çıkan, en seçkin evlatlar olmalarından kaynaklı da, halkımız onları yaratanların nasıl bireyler olduğunu bilerek kıymetlendirmiştir. Dahası, 27 Kasım günü ile başlayarak gelişen kendisini bir halkın derdine derman etme girişimi giderek gürbüzleşerek Kürdistan tarihinde olmayan bir kültürü kalıcılaştırdılar. Kahramanlık kültürünü… Halkımızın diliyle; Onur Savaşçıları Kültürünü.
27 Kasım sonrası Kürt cesaretli olan Kürt’tür. Bugün eğer 7 yaşındaki çocuklar taşlarla düşman panzerlere saldırıyorlarsa, 70’lik analar mücadelenin en ön cephesinde kavga ediyorlarsa ve tabii ki bir ana oğlu şehit düştüğünde eline kına sürerek bir nevi damat kılıp evlendiriyorsa, yani bir ana olarak en kutsal ve mutlu gününü yaşıyorsa orada artık bir halk tümden en güzel yönleriyle yaratılmıştır. Bir ülkede analar artık tümüyle cennete girmeyi hak ediyorlarsa orada güzelleşen bir halktan söz etmek çok fazla yerindedir. Kürdistan’da analar, çocuklar, gençler, güzel körpecik kızlar ve çınarlık meleler çoktan cennetlik olmuşlarsa orada tümden bir halkın güzelleşmesi söz konusudur. 27 Kasım günü işte bir halkı tümden güzelleşmesine doğru götüren en önemli adımlardan bir tanesidir. “PKK İle Kürtlük güzeldir” derken onurlu olmuş bir halkın, başkasına boyun eğmeyen bir halkın, insanlığın her zaman güzel olacağı kesindir. Ve Kürt halkı çoktan güzelleşmiştir. Çünkü Kürt artık bir şehit yoldaşımızın deyimiyle;”Roman gibi yazılmak, Şiir gibi okunmak, Efsanevi dillerde eylemde konuşmak, Eylemle yaşamak ve yaşamı aşk tutkusuyla sevmek” gibi özgürlüğü ve güzelleşmeye doğru hızla ilerliyor.”
Kasım Engin- Ayrıntılar