Gava ku rêheval Ş. Berxwedan Sêrt ber bi Botanê ve dikeve rê nêrînên xwe wisa aniye ziman:
Navê min Berxwedan Sêrt e. Ji paşnavê min jî diyar dibe ku ez ji Sêrtê me. Di 2002’yan de ji Stenbolê tevlî refên azadiyê bûm. Beriya niha li qadên Xakûrkê, Xinerê, Qendîl, Heftenîn û Metînayê mam. Di vê pêvajoya nû de, di wê baweriyê de me ku li bakur ez ê bêhtir bi kêrî têkoşînê bêm. Min bi vê yekê bawer kir, pêşniyara xwe bi pêş xist û hat pejirandin.
Pir hestiyar im ango gelekî kêfxweş im. Di wê baweriyê de me ku; dê him daxwazên Serokatî, yê gel û him jî yê pêvajoyê û her wiha ji boyî pêkanîna binetarên paradigmaya nû li bakur dê bihêztir tevlî bibim. Ji ber kelecaniya xwe ez nikarim zêdetir hestên xwe bînim ziman.
Li Botanê di pêvajoya çêkirina qampê de rêheval Ş. Berxwedan Sêrt nêrînên xwe bi van gotinan aniye ziman:
Di 2006’an de hatim Botanê û hîna saleke min neqediyaye. Bakur li gorî herêmên gerîla yên din pir cuda ye. Nêzî dijmin jiyîn û di wan şert û mercan de jiyana xwe domandin ji min re gelekî balkêş hat. Jiyana li vir pir xweş e, bi taybetî di mile rêhevaltiyê de zahf xweş e. Piranî li milê Herekolê min pratik meşand. Ji aliyê erdnîgariya xwe ve Herekol herêmeke zozanî ye. Piştî ku berf li vê herêmê dihele xebatên pratîkî jî destpê dikin. Her çiqas ji aliyê gerîlatiyê ve dijwariyên xwe hebin jî herêmeke gelekî xweş e. Mirov dikare bêje ku ew herêm bi dijwariyên xwe ve bedew e. Cara yekemîn e ku zivistanê li qampeke bakur derbas dikim. Qampên bakur ji yên başûr gelekî cuda ne. Li bakur di mijara ewlekariyê de hemû heval bêhtir hişyar in. Liv û tevger sînordar e, lê belê ewlekarî girîngtir e. Hemû heval di milê roniya mangan de zahf hişyar in. Di her siharê de şopên şiverêyan tên girtin. Tevî van hemûyan, di perwerdehiya tê dîtin de jî her hevalek xwedî lêhûrbûneke xurt e.
Di esasê xwe de hatina 2007’an ji 2006’an ve diyar e. Mirovên ku pêvajoyê dişopînin kêm zêde dizanin ku dê sala li pêş çawa derbas bibe. Dijmin hîn bêhtir wê li xezebê bigere. Ango dijmin di sala 2007’an de wê berê xwe hîn bêhtir bide li ser gele kurd û herêmên gerîla. Em jî him ji aliye bîrdozî ve û him jî ji aliye leşkeri û pratîkî ve xwe amade dikin. Dikarim bêjim ku niha bi her awayî ve xwe ji boyî şer amade dibînim. Tişta herî girîng a ji boyî me ew e ku; her heval divê bibe xwedî pratîkeke layiqî Serokatî, gel û rêhevalan. Tiştên ku karibim bêjim ev in. Ji hemû rêhevalan re serkeftinê dixwazim.
Rêhevaleke bi navê Dîcle Kardelen bi gotina ‘‘rêwîtiya nîvco mayî’’ destpê dike û ji me re behsa rêheval Berxwedan Sêrt dike. Rêheval Dîcle Kardelen, Ş. Berxwedan beriya tevlîbûna refên azadiyê nas dike û dizane ku çawa berê xwe daye çiyayên azad. Lê dema behs dike hemû hestiyariya xwe jî tevlî dike. Her wiha helbestekê jî ji boyî bîranîna rêheval Ş. Berxwedan dixwîne. Ş. Berxwedan bi helbestê re dibe yek û dîsa li gir, zozan, şiverê û çiyayên Botanê digerîne. Rêheval Berxwedan di vê gerê de dibe têkoşîn, şer û li qada cengê dadide dijminê xwe. Şerê wan ne ji wan şerê yek bi yek bû. Şerê wan li hemberî hemû hêzên dijmirovahiyê bû.
Ji boyî ji te silavekê bigrim
Her bihar ji xwezayê dipirsim
Ji Bestayê silava te digrim
Ji Botanê tê denge te
Mergumar nivîn
Besta lihêfa û
Herekol jî bûye balîfa te
Navê te li navnîşa Zarokên Botanê hat nivîsîn
Ji ber ku te li dayikê îxanet nekir, tu hatî rûmetdarkirin
Vê rûmeta te em silav dikin
Demsala Biharê, te li evîna welatê min dinivîse
Stranên azadiyê li lûtkeya Herekolê têne ziman
Dengê çekan ji Mergumarê tên
Ev deng,
Mizgîniya gihandina te ya Rojê dide me
Garisa bêriya te dike
Rêhevalên te, navê te li dil dinivîsin
Mirovahî evîna te li sedsalan
Û li rûpelên dîrokê dinivîse
Zarokên siberojê
Gul û çîçekan li rêya te direşînin
Û ez ji Cûdiyê bi kevokan
Hêviyên xwe yên hesretî
Û silavên xwe ji te re dişînim
Belê, ew ji bo rêwîtiya nîvcomayî ketibûn rê. Û rêwîtiya rêheval Berxwedan jî di nêvî de mabû. Rêheval Berxwedan hîna pir ciwan bû û ji boyî rûmeta gelê xwe dixwest têkoşînê bimeşîne û bilind bike. Heta jê hat erka milîtaniyê di têkoşîna xwe de pêk anî, lê wek me anî ziman rêwîtiya wî nîvco ma.
Di esasê xwe de ev rastiyeke PKK’ê ye. Kesayetên ku xwedî hêviyên pir mezin, gelekên ji wan di şerê rûmetê de, di nêviyê rê de dimînin û digihên şehadetê. Ev mertebeya herî bi rûmet e. Gihandina vê mertebeyê gelekî zehmet e, lê ewqasî jî ji nedî ve tê. Lê bi qasî ku ji nedî ve tê, mirovan digihîne bilindahiyê jî. Dema li dû xwe dinihêrim bi hezaran hevalên me tevlî karwana şehîdan bûne. Ji wan hindekan hîna xwe negihandin coş û kelecana van çiyayan, bûn stêrk û ber bi ezmanan ve çûn.
Rêheval Berxwedan jî wisa bû. Ez wî ji malê nas dikim. Di nav wê jiyanê de jî nêzîkatiyên ji rêzê qebûl nedikir. Jiyana wî ne ji rêzê bû. Ji ber vê yekê berê xwe dabû çiyayên bilind. PKK ji boyî wî wateya jiyanê bû. Rêheval Berxwedan hetanî hilma xwe ya dawî ji vê jiyanê tawîz neda.
Daxwaza wî ya sereke bi tenê carekê dîtina Serokatî bû. Ji bilî vê tiştekî nedixwest û her tim bi vê xwestekê jiya. Heta kêliyên xwe yên dawî bi dirûşmeya ‘‘Bijî Serok APO’’ fîşekên xwe bi ser dijmin de reşand.
Rêheval Berxwedan di sala 2007’an de tevlî gelek çalakî û pevçûnan bûbû. Herî dawî li herêma Garisa di çûyîna peywirekê de, navnîşan ji wan re şaş hatiye gotin û di encamê de dikevin kemîna dijmin. Di vê kemînê de rêheval Berxwedan Sêrt, tevî sê hevalên xwe yên bi navê Welat, Merwan (Menan Çaçan) û Egît (Serbest Oren) bi têkoşîneke bêhempa tevlî karwana şehîdan dibe.
Rêhevalên Wî Yên Têkoşînê