Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 23 Îlonê de di navbera saet 19.00-21.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî girê Partîzan û quntarên Xantûrê ku bi ser Heftenînê ye ji aliyê Artêşa TC’ê êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 21’ê Îlonê de di navbera saet 11.30-12.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî gundiyên Aşûtê ku bi ser Hefteninê ye tevî ku ji qereqolên Artêşa TC’ê destûr girtibûn ku biçin zozanan ji aliyê Artêşa TC’ê li dijî gundiyan êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin. Herweha bi çekên ferdî jî gundiyên Aşûtê ji aliyê Artêşa TC’ê hatiye gulebarankirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 20’ê îlonê de di navbera saet 10.00-11.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî gundê Mirganiş ku bi ser Zapê ye ji aliyê Artêşa TC’ê êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 19’ê îlonê de di navbera saet 23.00-24.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî Girê Partîzan û herêma Alaniş ku bi ser Heftenînê ye ji aliyê Artêşa TC’ê êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 18’ê Îlonê de di navbera saet 19.40-21.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî tevahiya Zapê ji aliyê balefirên şer firîneke tacîzê hatiye lidarxistin lê bombebaran nehatiye kirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 16’ê îlonê de li Şirnex li dijî Girê Hirmo û gundên Şaxo û Hewlê ku bi ser Cûdî ne ji aliyê Artêşa TC’ê operasyonek hatiye lidarxistin. Di çerçoveya operasyonê de li dijî herêmê ji aliyên Artêşa TC’ê bi helîkopterên kobra û tankan hatiye bombebarankirin. Di encama bombebarana de şewata li herêmê destpê kiriye hîn jî berdewam dike.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 17’ê îlonê de di navbera saet 10.00-13.00’ande li Herêmên Parastina Medya li dijî Gundên Heftenîn, Bêtalma û herêma Şeşdara ku bi ser Heftenînê ye ji aliyê Artêşa TC’ê êrîşeke havan û obusan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Helbet peywendiya mezin axaftinê bi guhdarvanî û şagirtîbûna mezin re heye. Heya hêza guhdarkirin û têgihiştina şagirtan lewaz be, axaftina me yan pir zêde wateyek venabêje, yan jî ji qîmeta xwe pir tişt wenda dike. Pirsgirêka di navbera me de yek jê eve.
Çalekiya ku partî bi rê ve dibe gelek mezin e, lê yên jı vê yekê têdigihijin pir biçûk in an jî yên di rewşa têgihiştin û şer kirinê de jî wekî cûcene. Helbet di vir de guneh ne yê kesayetê ye. Ev yek jêdera xwe di rastiya neteweyî û civakî de dibîne. We ev ewqas bê angaşt û wate kiriye ku rexneyên me tev encam nadin. Pirsgirêk ne niyeta baş an jî ne baş e, pirsgirêk ne cesaret kirina şer e yan jî her tiştê xwe dayîne jî. Pirsgirêk mezin afirandin, mezin têgihiştin û yê heyî ti carî ne ecibandin, hîn zêdetir hizirîn, xwestin û pêkanîn e.
Li gel me, ger şoreş misoger wisa be wê bighîjê serkeftinê. Yan jî feraseta we ya bi heyî ve bes mayîn, bi roxmî hemû dildarî û canfedayî ya we, bi binkeftinekî nebaş re encam girtin, jê ne revîn e. Nebûna mirovê çalekiyê ya ku mezin diafrîne, bê şansî û belengaziya we ya mezin e. Her ku mirov li we dinêre diêşe. Ew lewazbûn û neçariya we ya di warê îdabûnê de qîr qîr di qîre; dibêje “ ez ewqas im, ji min pir hêvîdar nebin”. Di van tevan de niyeta we ya pir baş, xebatan hîn zêdetir trajîk dike û tîne rewşekî dilê mirov pê biêşe. Mînak hûn dikarin bi min re heyecan bigrin, divê di ramanên we de, hêviyên we û ruhê we de, derfeta jiyanê bê dîtin. Lê bi roxmî ku bi hezaran ji we li hemberî min in, lê heyecaneke mezin min nagre. Ji ber ku angaştekî, hêrsek û çalekiyekî we ya rê li ber vê veke nîne. Helbet ev jî trajediya min e. Tengaviya min pir mezin e, em bêjin jiyana biêşe, ez neçarim ku bi xwe bi xwe re bes bibim. Ez neçarim xwe bikim xwediyê çareseriyê û xwe bi rêve bibim. Şer tenê ne bi dijmin re, neçarim ku bi serkeftî li hember xwe jî şer bikim.
Hûn şer çi dihesibînin? Birastî jî hûn nikarin di kêleka şer re jî derbas bibin û ev jî jêdera xemgîniyekî hîn mezintir e. Ez rewşa we bi deh saliya xwe re dipîvim; ez we hîn bê tevgertir, bê heyecan, bê xwastek dibînim. Divê em vê sirê vekin. Ev ne çarenûsek e. Pêwîst e em jı her tiştê ku hûn anine rewşekî weha, hesab bixwazin. Dibînim ku hûn ji rastiya xwe pir ditirsin. Binêrin hûn di rewşekî ewqas bê naverok, heşifî, bêhal û bê berhem de ne ku hûn nikarin hêza li xwe nêrandinê bidin nîşandan. Li ser vê re jî bi derewan hatiye pêçandin. Bala xwe bidine felsefeya we a civakî hêvîdarim ku hûn dê dersa felsefê bi rastbînî bi şixulînin, ev e; xwe ji rastiya xwe ya heyî cûda dayîna nîşandan, heta bi rastiyê re di nava peyveke pir berovajî de jiyan kirin! Belê, ev di we de taybetmendiyekî herî felsefîk ya bingehîn e. Di me de felsefe wekhevî bi xwe karîna cûda dayîna nîşandan e. Ev felsefeyek bê şens û pir talûkeye. Di rastiyê de mirov dikare ji vê re bêje bê felsebûn jî. Ji kesê ku nêzîkatiyekî wi/wê yê pir bi hêz ji jiyanê re nîne, mirov dikare bêje ku ji nêrîna cîhanê jî xizan e.
Gava dixwazim we bandor bikim, ez xwe hertimî di lêpirsînê re derbas dikim. Ez divê dûnyayê de çima heme? Divê ez hebû xwe bispêrim çi? Sedemên min ên heyînê çî ye? Heya ku ez vana nehizirim ne gengaze ku ez bijîm. Lê xwe bihizirin, hûn pir zûde ketine nava înkara. Ji ber hûn ji lêpirsîn kirinê direvin, bi derewan, xapandinan, xefletan ser girtin ango pêçan jî hûn weke felsefeyekî jiyanê destdigrin. Hûn di bingeh de dibe ku ji ber ji feraseta felsefeyek sexlem dûr in wenda dikin. Ew feraseta felsefeya ji were tê ferz kirin ji ber gişt bavikseleri ye ku ev jî di me de bi temamî jêdera ketina civakî ye. Dîsa dibin hemû cûre bandorên kolekirinê ya serdestiyên biyanî de kesayetek stuyê xwe tewankere. Ev jî heşifîn û ji afirandinê bi temamî bingehî qûtbûna ferasetekî ye.
We ji bo azadiyê nêrîna xwe ya bingehîn di bingeh de wenda kiriye. Her wekî hûn bê felsefe hatine xwedî kirin û felsefeya we ya dijmin e. Divê ez eşkere bêjim ku çalekiya min a herî mezin, hê di bîra min de ye ku hîn min xwe nasnekirî, li hember nêzîkatiya bi talûke ya li dijê cewherê mirov, min nerazîbûna xwe da nîşandan. Di têkiliyê min yê bi zarokan re, bi malbatê û her çû bi civaka gund re, min hema nakokî jiyan kir. Min got divê ez weke van nebim û bi xwe cûda dayîna nîşandan re min despêkir. Gava hemû kesî hewilda bi yê din re baş bijîn, texlîtê bavikselerî û sazûmanê dibûn, ez ketim nava lêpirsînekî pir mezin de. Gava em dixwazin li ser vê bingehê avabikin, lê hûn li berovajiyê vê, pergal çi dixwaze, pergala bavikseleriyê çi ferz dike we xwe di wê de razand.
Encam, ha îro bi we re ew kesayete ku em pêre şer dikin, a nayê partîbûnê, artêşbûn, serkeftinê, nayê jiyanê û kesayeteke nayê xweşîkbûnê dibe; ev hatina rewşeke pir bipevçûn, nakokî û girêka kor dibe. Ger qelsiyên we ên pir mezin neba, ji xwe di rastiya we ya şer û civakî de ewqas lewazî nedihat jiyîn. Ger kesayetên we yên saxlem heba, ma hûn dê ketibana rewşekî ewqas dilşewat de? Wê karên partî û têkoşînê ewqas bi xeletiyan derbas biba? Lê a herî nebaş jî xwe wisa pejirandin e. Wekî ku ez bi roxmî vê şerê mezin jî, hîna xwe naecibînim, ji bo ezê xwe çawa bikarim biserkeftî bikim jî di nava lêkolînekî kûr de me. Lê hûn ji difna xwe mûyek jî nakşînin.
Dê çi bibe? Bi vê pîvana ecibandinê re bibe nebe, berê li hemberê Îslamiyetê, li hember herî şoreşa mezin ji perestina pûtan, ji birina pût perestên baş ên biçûk wirdetir hûn nikarin biçin. Li gorî we hûn ketine meydana şer, lê bi dîtina min hîn cesareta ketina meydana mêraniyê jî, heta baweriya wî, peyvên wê ên despêkê jî hîna hûn nikarin bixin devê xwe ango bînin ziman. Her dihizirim dibêjim riyekî çawa ji van re xêz bikim û divê bimeşînim, ji ber vê jî ez xemgîn im. Ji ber hûn jiyanê li ser lingan wenda dikin. Di vê mijarê de bi hinek kirêtiya xwe, rebeniya xwe û bi binkeftinên xwe, wenda dikin.
Ji derve de zextandinê re, zorandinê re û bi teşwîq kirinê re kesayeteke bihêz dernakeve holê. Kesên di ramanê wan de mijulbûnên pir mezin nebin, di ruhê wan de tengavî û hêrsên mezin nebin, ên çavê xwe bernadin hedefên mezin, ji derve de ti dehfandin û berjewendiyan re nakevin riyekî pêşketinê. Ji bîr nekin ku bi we re her kêlî bandorkerên me ên pêşdeçûnê wisa sivik, ji derve de dehfandin û bi teşwîqan dibe. Misogere ku li ser vê bingehê ji mişekarekî klasîk wêdetir hûn bibin kedkarek jî, bibin kardêr jî, kesayeta we jî ji wê wirdetir pêşnakeve.
Gava hûn felsefê nîqaş dikin, dibêjim xweziya we bizanîba nîqaş bikin. We xwe di feraset de zincîr kiriye. Temenek tev jî, sedsal jî bidome, em di qatê wê jî ser zêde bikin, bi vê felsefeya girêkor re, bi vê feraseta xwe ya jiyanê re misogere ez bê hêvî nabim. Ez her çend hewldidim we bandor bikim jî encam, ji ber vê sedema girêkor a felsefê re, xebatên herî binirx jî ji bê wate kirinê wêdetir naçe. Helbet taybetiyekî vê ya girîng jî pir xwe parastbûn e. Di bin vê bûyera kêfiyet, ezezî, dîsa ji xwe heskirinê de pesendkirina felsefeya xwestina herî kêm, a herî bê hêz, helbet di encam de ya herî binkeftî ye. Herî kesayetekî we yê bijare, mînak gava rayeyekî partiyê girt, ji ber sedema nêrîna we ya min di vir de gotibû di demeke kin de ji xistinê wêdetir naçe.
Di rastiya PKK’ê de bingehekî felsefî heye. Çiqasî were înkar kirin û hûn negihijin pêwîstiyên wî jî, bi hewldanekî pir mezin ew nêrîna felsefîk a em dixwazin serwer bikin û teşe dayînekî li gorî wê heye. Lê yên xwe xistine nava vî, ketine nava raye ya vî û yên xwe xistine bin berpirsyariya vî de, di bingeh de ji ber lihevbûna wan ê felsefîk nîne, di wateya ku min aniye zimên de hîn rastir jî em dikarin bêjin ezezî bi ezeziyekî bê naverok re ji ber xwe ferz dikin, di demeke kin de xurumîn a (aşinma) ji partiyê derdikeve holê. Tunebûna pêşengtiya partî tê jiyîn.
Ya rastî di PKK’ê de felsefeyeke bingehîn a ferasetê heye. Ger tu xwe bi wî re ewqas biezezî ferz bikî, hîn piçek pêşketinên dijmin çênebibe jî tu dê wenda bikî. Bi vê felsefeyê re ancax di hundir de bi navê dijmin hûn qelê fetih bikin. Hûn dê dawiya vî bi kûrahî fêmbikin. Êdî bi vê felsefeya kesayetê re a li ser civaka me desthilatdar dibe, dikare sîxuriyekî herî baş a objektîf bike. Bal bidinê, civaka me di bin dorpêçkirina rojane ya dijmin de wenda nake. Di ruhê wî de, mejiyê wî de qaşo feraseta jiyanê ya tê de hatiye çandin sedema herî bingehîn a binkeftin û wendakirina wî ye. Civaka me ne tenê hatiye fetihkirin, piçûpiç bûye, pir xalên kêm ên sparek ma ye.
Gelo birastî jî hêzekî we ya felsefeya partî fêmbikin heye? Ev pir girîng e û pirsgirêkekî pir mezin e. Nebêjin felsefeye û derbas bibin, divê hûn şer li vir bidin. Hîn tê bîramin, perwerdeyekî min yê cidî yê felsefê nebû. Bez bi agahiyên felsefê yên parçe-parçe re mijûl dibûm, dîsa ewqas zêde agahiyên min ên olî jî nebû. Lê min hindek bandorî dijiya. Demeke wisa bû ku êdî min xwe pir zehmet li ser piyan digirt. Bê baweriyekî pir mezin û dudiliyê ewqas hundirê min diqewirand ku hêza tu kesî ya bikare min li ser piyan bigre nebû. Ez ji kî bawer bikim ? Xwe bispêrim çi û bijîm gotinê re xilasbûm, hema-hema ez çûm.
Salên lêgerîna min a felsefî heya pileya dawî bi êş bû. Wekî min gotî hem hêza min a têgihiştinê lewaz bû, hem jî min çiqas hewla hûrkolînê dabe jî asta min a çandî dest nedida. Wê demê dema min eleqeyek bi sînor ji sosyalîzmê re dida nîşan, helbet ev lêgerîn bes nedikir. Ji bo felsefe were têgihiştin xwedan tenê jî bes nake. Pêwendiya vi ya bijiyanekî pratîk a pir alî ve heye. Ji xwe jiyana pratîk bi xwe wê te bibe felsefê. Wê te bibe feslefeya erênî yan neyînî, yan azadî yan jî koletiyê. Wisa texmîn dikim ku şerekî we yê felsefî çênebûye. Hîn rastirîn, bê ku têkevin ferqa pergala desthilatdar de, wekî çi daye we, we jî ya wî pejirandiye, belku jî dibin zihniyeteke ji dema koletiya kevn hîn zêdetir talûke de, we teşe girtiye. Ji lewma jî hûn pêdiviya felsefeya azadiyê nabînin. Ev ferasetekî temamî ji serî de bi we dide wendakirin e. Niha çima nîqaşên mezin ên raman ango hizir nayêkirin? Ji ber hîn di we de bingehekî ne siyasî, ne leşkerî, ne jî felsefî nîne, di nêrîna we ya bingehîn ji cîhanê re ji ber nêrîna xwe têrkirinê hîn nehatiye rûnişkandin, hûnê qet nikaribin ji zanistiya polîtîk û askerî fêmbikin, fêmkirina we jî ger bibe heya pileya dawî ji agahiyên ziwa wêdetir naçe.
Rêbertî kirina min ji pêşketinên siyasî û askerî ya heyî re jî ji nêz de pêwendiya xwe bi nêzîkatiya min a felsefî re heye. Ger ferasetekî min yê bingehîn a felsefîk nebe, nikarim çareseriya ewqas pirsgirêkên giran ên siyasî û askerî bigrim ser xwe, nikarim vî şerî jî bidim meşandin. Lê di we de tam berovajiyê vê, bi navê raman û felsefê nabêjim xurimîn jî, felsefe ne rewşeke heyîna xwe ye. Heta partî hinek fikrên partî ferzbike, ji wî ya jî rev û bi vî awayî qaşo hûn bûyîna mirovê çalekiyê dihilbijêrin. Kes, çiqasî ji raman qût be, wê di nava pir nêzîkatiyên bi talûke de be. Xwe pejirandina we mijara gotinê ye. Bala xwe bidinê, di her şoreşeke mezin de pevçûnên pir mezin ên fikrî, olî û mezhebî hene. Ev pevçûnên feraseta ne. Yên li ser bingeha feraseta xwe şerekî bi hêz nade, di pêvajoya piştre de jî bi hêz nabe û serkeftî jî nabe.
Di rastiyê de bi dersa felsefê re bi misoger emê hewla îspatkirina vê tiştê bidin. Îro, bi hêz nêzîk nebûna we ya ji pirsgirêkên siyasî û askerî re, mezin nîqaş ne kirina we, çênekirina civînan jî bingehê xwe ji hejarbûna we ya felsefê digre. Bi vê rewşa xwe ya heyî re her gavekî we yê pratîkî yê hûn bavêjin ji xetimandin û korbûnê wêdetir ti encam nade. Ji lewre jî rêya çareseriyê, biqandî avêtin ango xwe ji felsefeya koletiyê xilaskirinê, ji nêrîneke bingehîn a rast ji cîhanê re jî derbas dibe. Ev di wateyekî çors (kaba) de, di şêweyekî ku prensîbên koletiyê de nabêjim. Felsefe, bi taybet jî klasîk di pirtuka G. Polîtzer de aniye ziman, min xwend, lê hindek agahîbûn. Lê wekî ku min daye diyarkirin şerê eslî bi daraziya civakî re û şer re me da despêkirin. Ne ku mirov nikare ji pirtûkan sûd bigre, lê pirtûka bingehîn ango ya esas, a jiyanê ye.
- Ayrıntılar
Dema tê gotin heftê pûşperê; an jî dema li bîr tînim ji bo min bîranîneke hem bi êş hem jî bi wate derbaz dibe, ji ber ku ev roja şehadeta kulîkeke ji kulîlkên Bidlîsêye. Roja şehadeta fîdaneke ji fidanên azadiyê di çiyan de ye. Roja şehadeta jina ku xwe bi ala azadiyê dixemiland. Lewra ev roj ji bo min roja ku bi giranî ser min de tê, her wiha lewra dixwazim bi boneya rojvegera şehadeta hevala Gulan kêm be jî pêdivî bi dana naskirina kesayetiya wê dibînim.
Nivîsandin û dananaskirina hevala Gulan xwedî girîngiyeke mezine di dîroka tevgera azadiya jin de. Hevala Gulan keça Bidlîsê a ku li bajarên biyanî (Enqerê) mezin bu. Dema ku qala zaroktiya xwe ji bo me dikir, wê demê têgihiştina çawaniya dijraberî û serhildêriya (isyancı) kesayeta wê weke keçeke Kurd ne zehmet bu, her wiha ne zehmet bu em fêm bikin ka çendîn bi wate û bi ked jiyaye rêhevala Gulan. Hevala Gulan zaroka Kurd a li Enqerê di nav malbateke xwedî zîhniyeteke feodal a ku nêzîkatiyên girîngî ne dayîna xwendekariya jin xwe ferz dikir li gel wan, her wiha nêzîkatiyên cûr be cûr raber dike li hember jin, lê belê li rexmî van nêzîkatiyan hemuyan hevala Gulan diçe qeyda xwe ya dibistana seretayî dike di wê temenê xwe yê piçûk de. Ev dihêle ku malbata wê ji mecburî vê rewşê bipejirîne heya ku hevala Gulan dibistana xwe ya seretayî diqedîne. Piştî dibistana seretayî diqede vê care bavê wê hewl dide ku hevala Gulan asteng bike lê belê hevala Gulan dîsa diçe qeyda xwe ya dibistana navîn jî dike û dîsa dihêle malbat têkeve rewşa rastîn ku ew nikarin rêya keça xwe ji bo xwendinê bigrin bi vî awayî. Hevala Gulan dibistanên xwe bi serkeftî derbaz dike, heya ku dibistan lîseyê û zanîngehê dixwîne, ev nêzîkatiya hevala Gulan yek ji mînakên kêm ên welatê me ye bi taybetî di wê qonaxê de. Yanî pir kêm dihate dîtin ku keçek li dij kevneşopiyên civakê rabe û bi dijwarî red bike, lê belê hevala Gulan hîna di temena xwe ya biçuk de vî tiştî dike û hîna di heft saliya xwe gelek tiştên serbixwe dike ku ev jî nîşana kesayeta jin a Bidlîsê raberî me dike, kesayeta serhildêr bi awayekê pir ber bi çav radixe ber çavan.
Di pêvajoya zanîngehê rêxistinê nasdike û ji nêzve baldar dibe bi rêxistinê re heya ku bîryara beşdarbunê dide. Di sala 1992’an de bi komeke ji hevalên xwe berê xwe didin Serhedê bi armanca beşdarbûnê lê bê şans dibin di vê rêwîtiya xwe ji ber ku têne girtin ji aliyê polîsên dewletê ve, di zîndanê de jî ji ber sedema ne buna delîlan ew serbest têne berdan. Piştî serbesta berdana wan; hevala Gulan bi germahiyeke hîna mezin tevlî xebatên ciwanan a zanîngehê dibe. Di 1993’an de dîsa cara duwem tê girtin, di zîndanê de rastê îşkenceyên gelek mezin tê di her du carên hatiye girtin de, lewra vê carê sonda ku nezîvire û çi dibe bila bibe ji bo hatina çiyan bi îsrar dibe. Ji bo xwe bigihîne refên azadiyê gelek bi xiroş bu (heyecan). Beriya şehadeta xwe bi du rojan qala van îşkenceyên ku di zîndanên dijmin de dîtiye kir û rastiya wan raxiste berçavan ji bo ku dixwest me baştir têxe rastiya xedariya (acımasız) dijmin û pêkanînên wî a ser gelê Kurd.
Hevala Gulan piştî ku beşdarî refên geîlla dibe; vê carê derbazî saha serokatî dibe û li wir pêvajoyê perwerdeyê re derbaz dibe, div ê qada perwerdê de jî xwe bi lezgînî bi bîrdoziya Rêber APO’ re yek kir ûpiştî vê perwerdê derbazî saha pratîk ya çiyan dibe. Salên 1994-1998’an di qadê çiyan de jî li qadên wek Amed, Garzan û demeke kin li Botanê dimîne bi mebesta derbazbuna qadên başûrê welêt. Van salên tekoşînê ên dijwar de hevala Gulan qadên gerîlla li bakurê Kurdistanê derbaz kir, di qadên bakur de jî sekineke bi rûmet û qehreman raber dike li hember êrîşên dijmin, nêzîktiyên çewt ên zilam ên paşvero ku jin kêr nehatî dibîne radiweste û bi tundî red dike. Bi van re jî ti caran sekine jin a neçar nedipejirand, herdem di vê fikrê de bu ku jin di qadên çiyayên azadî de pêwîste azadiyê di kûr de bijî û hîs bike. Lewra li hember nêzîkatiyên jin jî ên paşverû bi tûndî tekoşîn dike, di serî de di kesayeta xwe de piştre derbazî kesayeta rêhevalên xwe ên jin dike, her wiha fermandariya xwe jî bi wateya wê ya herî baş pêk anî, lewma hevala Gulan bi serweriya ( hikmet) xwe û bi tekoşînvaniya xwe bibû weke nimûneyeke hêja ji bo rêhevalên xwe.
Naskirina me ji hevala Gulan re di komcivîna (kongre) şeş’an de 1998’an pêkhat. Wê demê hevala Gulan wek nûnereke ji qada Amedê hatibu hilbijartin. Di wê birahê (atmosfer) kongrê a bi şêniya ( kalabalık) mezin hevala Gulan gelek balkêşiya xwe nîşan dida, cihê xwe di dîwanê kongrê de jî girt. Ger şaş nebim hevala Gulan wê demê bi Serokatî re jî axivî û rêveçuyîna komcivînê veguhest (aktardı) Serokatiyê ku Serok wê demê li Romayê bu. Hevala Gulan di vê komcivînê de jî gelek baldar bu û ji nav hemû hevalên ji qadên bakur hatî de balkêşiyeke wê ya cuda hebû, di dîwana komcivînê de jî kesayeta xwe ya bi helwest hember nêzîkatiyên çewt gelek baş radixiste ber çavan ji ber bi pîvanan gelek girêdayî bu.
Piştî rewşa dîlgirtina Rêber APO a di15’ê Reşemî 1999’an dîsa hevala Gulan ji wan hevalên li pêş bun ji bo beşdarbuna çalekiyên tolhildanê û di demekî pir kin de li hember vê rewşa dilgirtina Rêber APO saziya H.T hate sazkirin, di nava wê saziyê de jî hevala Gulan weke fermandarekê rol xwe li refên herî pêş pêk anî, her wiha yek ji wan hevalên pêşeng bu ji bo çûyina ser erkê cangorî de, ku di vir hêjaye mirov hevalê nemir Şehîd Nemrud jî bi bîr bîne ji ber ku wê demê hevalê Nemrud tevî hevala Gulan çû bun ser erkê xwe ya cangorî yê, lê ji ber bangaweziya Rêber APO a ji bo çareseriya demokratîk û banga wî a ku ti kes çalekiyan neke ji ber wê herdu heval tên vekişandin ji wê derê û li gorî bangê tevgeriyan. Di qadên çiyan de jî hevala Gulan fermandarî û rêvebirtiya xwe di asta herî bilind û pêşeng da kir. Di çiyan de hevala Gulan herdem azwera pêşxistina vê saziyê bu ji ber bawer dikir ku ji bo azadiya Rêber APO pêdivî bi mirovên cangorî yê heye, lewra herdem digot ku ‘’ em H.T serkanên(kurmay) Rêber APO ne, ji bo em Rêber APO azad bikin em hatin vê saziyê, lewra ti tiştek nikare têkeve navbera pêşketina me û girêdana me ya bi armancê xwe re ‘’. Bi rastî hevala Gulan herdem ev wêrekî û heterdariya (ısrar) dadixiste holê, di mijara rêgezan gelek dijwar bu, ji bona wê bi rêgez jiyana kirin erka herî bilind ya mirovê tekoşere, lewma bi hetedarî diçû ser ji bo xwe û ji bo hevalên dîtir jî, li gel wê jiyan bi rêzkarî(dispilin) derbaz dibu, ji ber van sedeman herdem hevala Gulan xwedî cihê rêzê û heskirinê bu di nav hevalên xwe de.
Pîvan û rêgezên jina azad bi awayekî pir bilind û bi hêz diçand di kesayeta xwe de û di azadiya Rêber APO de xwe kilîtkirî bu, ji bona afiradina pîvanên bê tawîz xwedî hewleke mezin bu, di heskirin û pîvanên xwe yên hevaltî jî nimûne bu ji bo rêhevalên xwe, bi drûstî û pakiya wê yê hevaltiyê herdem xwedî cihê bawerî û heskirinê bu ji aliyê giştî hevalên xwe. Şehîd Gualn her çend ji bo pêkanîna van pîvanan tund bu, lê belê di rêbazên dane pejrandina van pîvanan jî pir- pir dewlemend bu, gelek caran bi katjimêrên dûr dirêj, bi rojan û şevan, bi deman hevala Gulan şopdara pêkanîna van rêgezan bu, ji bo îqnakirinê jî gelek bi tebat û sebir bu, hemû kesên pêre dayî – standî gelek bi aram bun ji ber ku dizanî bun ku hevala Gulan kesa pêkanîna rêgezên pak a hevaltiyê ye.
Fermandariya hevala Gulan jî weke fermandareke jin herdem di nava hevalan de bu, ji katjimêra rojbaşê heyanî katjimêra xewê di nav liv û xebatê de bu. Fermandereke ku dike û dide kirine, dibêje û dike, fermandereke xwedî cihê bawerî, heskirine, lewra hevala Gulan hem hevale -fermandare- pêşnge, ji ber vê hevala Gulan ji bo giştî hevalan heval û fermandara ku dihate heskirin û rêz jêre dihate dayîn, di dil û mejiyê wan de jiyan dike, nirx û wate jêre tê dayîn, ew dem jî – îro jî hevala Gulan li bîr bu, bi şehadeta xwe jî bi temamî bu xweşewîsta giştî hevalan. Ji ber vê yekê hevala Gulan her dem digot ‘’ pêwîste em bîst û çar demjirêran bi Rêber APO re jiyan bikin, kesê ku vê nekê nikare xwe bighîne pîvanên azadiyê ‘’, di rastî de hevala Gulan ev di kesayeta xwe pêk anî bu di hemu astan de, şev û roja xwe bi vê armancê girêdida, li gel wê ev mezine ev piçuke, ev cûdaye nîne, bi giranî bi hevalên ku zorahî dikşîne re bu, her dem dihizirî ku çawa alîkar bibe û zorahiyên wan bide derbazkirin û tekoşînê bilind bike di kesayeta van rêhevalên xwe de, ji her kesî re alîkarî, hêzek bu.
Pariznameyên Rêber APO ya AHÎM ya herî bi lez fêmkir û têgihişt hevala Gulan bu, bi lez û bez di çarçove û ronahiya pariznameyên Rêber APO de gûhertin û vegûhertin di kesayeta xwe de pêk anî, li ser vê hîmê jî perwerde da hevalan, evna bi awayekî pir zelal di kesayeta hevala Gulan roj bi roj derdikete hole. Gelek dixwend, tiştê fêm dikir di serî de di kesayeta xwe de pêk dianî piştre bi hewldorê xwe dida fêmkirin û pêkanîn, lewra mirov çiqas hevala Gulan vebêje û binivîsîne têrê nake û her kêm dimîne, ji ber pênûsa mirov qedandina peyvan dijî li hember vegotina vê hevala delal, lêvên mirov lerizîn û tevzûnekiyê dijî li ber danasîna wê. Mezin bun û rûmetiya xwe di jiyana xwe de pêk anî bu, di şehadeta xwe de jî asta vê ya herî bi nirx jiyan kir, lewma mirov dikare bê guman bêje hevala Gulan xwendin rêgeza cangorî xwedine, wê fêmkirin rêbaza bîst û çar demjimêran bi Rêber APO re jiyan kirin fêmkirine. Cangoriya rast di kesayeta xwe de dabû rûnişkandin bu, heta komcivîna ku têde şehîd buyî de jî birqîna (yansma) vê dikir, bandoriya xwe jî heya roja îro li ser tevayî hevalên pêre jiyankirî heye, ji bo vê hevala Gulan bu armanca dijmin û neyaran, tasfiyekaran û xayînan, ji ber pêşenga bîrdoziya azadiya jinê bu, pêşenga xêza cangoriya Rêber APO bu ên ku di roja me ya îro de jî dibin canfedayên Rêber APO. Lê belê hevala Gulan bi şehadeta xwe hîna mezintir rol dileyîze di nav refên me de, ev rol leyîstina wê jî bi rika dijmin û xayînane, yanî bi rika wan vê hevalê dane jiyankirin di nav refên me de bersiv herî bi rûmete ji bo bîranîna hevala Gulan, pêşeng hevala Gulan dane jiyan kirin weke Zîlanan, Semayan, Bêrîtanan, Şîlanan, Viyanan û bi hezaran ji şehîdên rehber ên jin ancex bi berxwedanî jiyankirinê de derbaz bibe, hevala Gulan digot ku ‘’ ez dixwazim rihê hevala Zîlan, Sema û Bêrîtanan di kesayeta xwe de bi afirînim ‘’.
Heftê Pûşperê ji ber vê sedemê weke roja hemu şehîdên saziya fedaî hate îlan kirin. Ji bo em bikaribin hevala Gulan bi bîr bînin pêdivî bi kûrbuna di rastî û taybetmendiyên giştî şehîdên vê xetê heye, ji bo em çêtir û baştir wate bidin rastiya Rêber APO û zêdetir fêm bikin lêgerîna şehîd Gulan û di kesayeta wê de giştî şehîdan nimûneya vê ya herî diyar û zelale. Bi Rêber APO re bi temamî jiyan kirin, pir sade di nimûneya şehîdan dertê holê, ji ber vê pêdivî heye em tevayî hevalên şehîd di kesayeta hevala Gulan de bi bîr bînin û bidine jiyan kirin, her wiha soz xwe di şopa wan de nû bikin.
Em wek rêhevalên şehîdan; xwîna wan germ girtin erka me ya herî serekeye ev jî di rêbaza bîst û çar katjimêran bi Rêber APO re jiyan kirin re derbaz dibe,bi bilindkirina tempoya kar û lez dayîna wê re derbaz dibe, bi awayî herî baş û bê dudilî beşdarbuna karên rêxistinê (rêxistina Şehîdan) taybetmendiya hevala Gulan bu lewra bi teşeya (şekil) wê beşdarbun û karkirin erkê her kesê xwe tekoşerê şehîdan û Rêber APO dibîneye.
Zelal Cîger
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 15’ê îlonê de di saet 07.20’ande di navbera navçeya Colemergê Şemzînanê û girêdayî Şemzînanê qereqola Girana yê li dijî konvoyeke leşkerî ya girêdayî Artêşa TC’ê di dema derbasbûnê de li dijî maşîneke akrep ji aliyê gerîla yê me çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar