Di dîroka tevgera şoreşger û civakî ya cîhanî de roja 9’ê Kewçêrê rojeke wisa ye, ku pêwîst dike hemi kesayet, tevger û partiyên azadîxwaz baş li ser bifikirin û encamên girîng û mezin jê derbixînin. Heger ku ev kesayet û tevger bixwazin sîstema cîhanê ya dewletperest û hovane nasbikin, pêwîste vê rojê baş nasbikin û baş binirxînin, lewra heger ku ev roj bi hemî ziraviyên xwe neyê naskirin, ne li Rojhilata Naverast ne jî li Amerîka Latînî têkoşîna azadiyê û demokratiyê nagihê armanca xwe.
Rêber APO û Ernesto Che Gîvara vê rojê bi wateyeke kûr û dûr parve dikin, 9’ê Kewçêrê bi navê bêbextiyê li dijî Che Gîvara û Rêber APO tê naskirin.
Che Gîvara di salên pêncî û şêstî de yên sed sala bîstan, dibe sembol û nîşana kesayet, civaka şoreşger, azadîxwaz, serhildêr û têkoşer. Berî her tiştî Che Gîvara, bi sîstema dewletperestî û koledar razî nabe, her weha piştî ku şoreşa Koba bi ser dikeve, Che Gîvara qîma xwe bi kar û xebata bîroqratîk ya dewleta Kobayê nayîne. Ew berê xwe dide Cezayîr, pişt re jî Kongo, pişt re jî berê xwe dide Bolîvya, ji ber ku armanca wî ewe ku li her cihekî agirê şoreşê û azadiyê li dijî sîstema cîhanê ya koledar(ango Amerîka û hevalbendê wê) geş bike û xurt bike. Li ser vî bingehî Che Gîvara dibe raman, giyan, manewiyet û stêrka sor ya têkoşîna hêzên civaka bindest û gelên bindest li seranserî cîhanê. Ew dibe kesayeteke ku hemî kîn û hêvî, gazî û hewara mirovahiyê li dijî sîstema sermayedar ya xwînmij di dilê xwe de parastiye û avdaye. Che Gîvara wê demê weha dibêje: ji bona min ya herî girîng eve; divê ku dengê çekan ji bone azadiyê nesekine, da ku ev cîhan bi hemi giraniya xwe li ser singê bindestan ranezê, her weha ne girînge li kîjan deverê û kîjan rojê emê bimirin.
Bê guman ji bona Che…; ol, zayend, netewe, ziman û çand ne mijara danûstandinê ye, lewra ji bona wî mirov û mirovahî esase û pîvana bingehîne.
Ew ne tenê fermandarekî gerilla ye, di heman demê de gerillayekî xwedî raman, xeyal û xewnên herî azad, paqij û xweşike. Ji ber vê sedemê ew bi sosyalîzma Sovyetê, Çînê, Koba û sîstema dewleta netewperest nabe yek. Her weha her gav wan rexne dike. Ji ber vê sedemê Che Gîvara dibe destan, helbest, raman û mûzîk e. Piştî şehadeta wî li ser destê sîxurên CİA di dilê mirovahiyê de şax û rehên xwe berdide.
Taybetî ji bona gelê Amerîka Latînî, Che Gîvara dibe sembola yekîtiya vî gelî li dijî Amerîka û sîxurên wê. Dema ku Che.. li ser destê sîxur û çeteyên CİA Amerîka hate şehîd kirin, wê demê stêrkek geş li asîmanê cîhanê geşbû, lewra Che…. Nemiriye û di dilê hemî azadîxwazên cîhanê de mîna kulîlkek sor ya hêviya azadiyê şîn hatiye. Bêbextiya ku li Bolîvya li dijî Che… hatî pêkanîn di 9’ê Kewçêrê de sala 1967’an ya sedsala bîstan de û di 9’ê Kewçêrê de sala 1998’an de li Rojhilata Naverast li dijî Rêber APO pêkhat.
Li ser destê Amerîka, Îsraîl, Îngilîz û sîxurên wan dîsa ev bêbextiya li dijî mirovahiyê û tevgera şoreşa azadiya cîhanî hate dubare kirin. Bi şêwazekî kûr û fireh hate nûkirin.
Çima û ji ber çi 9’ê Kewçêrê? Çima û ji ber çi Che Gîvara û Rêber APO?
Bê guman Nemrûd, Firewn û celadên vî zemanî ku Amerîka û hevkarên xwe(Siyonîzm, toranîzm û yên wekî wan) temsîla wan dikin, dixwazin hemi hêvî, îrade û hêza têkoşînê de dil û mejiyê civaka mirovahiyê de tunebikin. Ji ber vê yekê kesayetên mîna Che… Patrîs Lomombe(Şoreşgerekî Afrîqiye) û Rêber APO bi awayekî qirêj, gemar û bêbext bûne armanca lîstûk û pîlansaziyên istixbaratên Amerîka, İsraîl, Îngilîz û hevkarên wan li seranserî cîhanê.
Hilbijartina 9’ê Kewçêrê 1998’an mîna despêka pîlansaziya bêbext li dijî Rêber APO ne tiştekî rasthatine(tesadufe), her weha hêzên sîstemê xwestin ku vê roja reş reştir bikin, ango xwestin ku peyamekî wisa bidin tevgera azadiya cîhanê û mirovahiyê: “Em nahêlin ku ew kesayetên ku ji bona azadiya we bibin Rêber, li ser ruyê dinyayê jiyan bikin, me jehra mirinê da Soqrat, me Îsa êxist çarmixê, me Manî parçe- parçe kir. Me Che Gîvara li çiyayên Bolîvya da ber guleyan, va ye îro jî em Rêber û zanyarê we bindestan yê ku navê wî APO’ye terkedinya dikin, per û baskên wî dişkînin, em Nemrûdin, em Sultanin, em Ferewnin, ev dinya milkê me ye, hûn nikarin ji koletî û zincîrên wê rizgar bibin. Emê hêviyên we û evîna we ya azadiyê tune bikin”
Belê peyam û mesaja sîstema cîhanî ya xwînmij di roja 9’ê Kewçêrê de, eve. Bê guman di kesayeta Rêber APO de, hêviyên azadiyê yên gelê Kurdistanê û Rojhilata Naverast û civaka mirovahiyê bûn armanca lîstûkên Amerîka û hevalbendên wê. Xwestin ku bînin bîra me ka çawa Che Gîvara jî bi heman şêwazî û bi heman lîstûkan tunekirin! Lê belê ewan tiştek ji bîr kiribûn, lewra Rêber APO ji dîroka têkoşîna azadiya mirovahiyê dersên girîng û mezin derxistibû, ji ber vê yekê cara yekemîn bû ku xwînxwarên cîhanê negihîştin armanca xwe, lîstûkên û bêbextiya 9’ê Kewçêrê ya duyemîn jî vala derket.
Rêber APO ji şehadet û têkoşîna Che…. Û Mahir Çayan û Denîz Gezmîş.. û yên dine dersên mezin derxist. Xap, derew, dafik û siyasetên sîstemê bi hişmendiyeke azad û demokratîk derveyî bandore saziya dewletê nirxand û ev lîstûk vala derxist. Ev rastî piştî 15’ê Roşemiya 1999’an bi awayekî zelal û eşkere derket holê. Her weha jinemêra Nemrûdî “ Madlîn Olbrayît” weha got “ birastî me Ocalan girt, lê belê me nizanîbû ku ewqas bandore xwe ya siyasî di asta cîhanî de çêkiriye”
Belê ev rastî ji me re dide xuyakirin ku, heger mirov bixwazê lîstûkên sîstemê vala derxîne, divê ku mirov heta dawî hêza gel û civakê esas bigire, ango şoreşgertiya sosyalîzma hilweşiyayî têrê nake, hişmendiya nûjeniya demokratîk û civaka demokratîk pêwîst dike. Jiber vê yekê tê xwestin ku hemî têkoşerên azadiyê vê rojê û serboriya(tecrûbeya) Rêber APO bi hemî ziraviyê wê baş bixwînin û fêmbikin.
Huseyîn Şawîş
- Ayrıntılar
9’ê Cotmeha 1998’ an ku min hewl dida di ser Atînayê re derkevim Ewropayê û piştî wê, ew îflas bû ku bergeha paradîgmaya nûjenparêz di kesayetiya min de dihate jiyandin. Tevî hewldanên min ên veguherîna binkeya jîrekatiya min a teng û fikarmend, lê ji ber ku min di nav welêt de negihande hêza azadiya serkeftî, di vî alî de astengên li pêşiya min, eşkere ye ku hiştine derketina min a Ewropaya ku xwedî hêzeke kamil a temsîlkirina şaristaniyê ye, neçar bibe. Ev rasteqîn bi wateyekê jî, mûkir hatina bêbaweriya hêza xwe ya puxteyî ye. Li ser navê dîrok, heyam û şûnewar wê nabosa kûr diderbirand. Hewldanên min ên Rojhilata Navîn ku nêzîkî bîst salan bûn (1979-1999) tevî ku ji pêşketinên girîng re rê dabûne vekirin jî, mînanî ku civakên Rojhilata Navîn di hundirê de gêr dibin, têr nekirin ku wê korgirêkê bigihîne çareseriyeke mayînde.
Ji wan her du rêyên ku li pêşiya min vedibûn yek ji wan ber bi “şerê çiyê” ve çûyîn derfetek bû. Lê ji ber pir derengmayîna min, him jî pîrozbûna hêzên çekdarî bila li vir bimîne, ji ber ku dejenere bûbû, dema ku min dît yên tên bêrîkirin vedigerin berovajiyên xwe, li vê navendê hêviya min a çareseriyeke kurt û hêsanî ku dikir. Yek jî di sengergirtina hêzên heyî de ji çareseriyeke hêsanî zêdetir ew hînbûyînên ku wijdanê ku dikin û li çengelê “bimire û bikuje” eliqî mabûn, di bingeh de weke rewiştî û felsefîk datanî rastê ku takekes çewt dimeşin. Ber bi çiyê ve çûna min dibe ku di wateya teknîk û taktîk de dikaribû ji hinek durûstkirinan re rê bide vekirin. Lê şikbar bû ku dê karibe rê vebike ji çareseriyeke stratejîk û dumahîkî re. Bêtir bi hêza xwe ya ronakbîr biewle bûm û wê çavkaniya hîs û besta ku tim pêwîst dikir rolê xwe wisa bileyizim, hildigirtim. Min, rastîna nav civaka Kurd û Rojhilata Navîn a ku bi zêde xwîn rijandinê hewl dide pirsgirêkan çareser bike, şûna vê de baweriya xwe ya ku pêdivî bi derçûnên ronakbîr ên rehdar heye qet wenda nekir. Erêna di navbera van her du wilfan de bû. Her wekî ku pîvanên xwînê û pîvanên çerxî yên ronakbîr bi min re di nav pevçûnekî de bûn. Ger fersendekî piçûcik jî dîtibama, qet gumana min tinebû ku ezê giranî bidim derçûna polîtîk a ronakbîr. Bi taybetî kengê ku nabosên dihatin jiyandin di kêşeya Filistîn û Îsraîlê de bi min bêwateyiya şîdeta kor dane eşkerekirin, “şîdeta felsefeyê” ji nû ve dahûrandin hate rewşa jênerevînê. Ew çemka çetegeriyê ku PKK’ê dijiya û hema bibêje hatibû rewşa nayê astengkirinê, wilfa min a di vî aliyê de xurtir dikir. Li paş vê rasteqînê jî ew baweriya ku hemû pirsgirêk û rêyên çareseriyê yên nûjen ku çavkaniya xwe ji Ewropayê digirin, pêwîstiya lêgerînê di ser Ewropayê de dida sepandin. Her wekî bi diduyan ve parçe dibûm. Weke encam ji ber ku derfet hate dayîn ji bo hilkeftina min a Atînayê re û her ku zextên rêveberiya Tirkiyeyê li ser Suriyeyê giran bûn, rê da vekirin ji wê derçûna tê zanîn re.
Eşkere bû ku ew serboriya di ser Atîna, Moskova, Roma û cardin di ser Atînayê re li Naîrobiya Kenyayê bidawî bû, hiştiye ku ez biafirandinekî nû ve rû bi rû bimînim. Li virê parastina puxteya xwe, mebesta xwe ya pak û hewldanên xwe yên mezin kirin, weke takekesî zêde wateyekê naderbirîne. Encamê ku derketiye holê; tenê ne înfazek, kişandina çarmixê ye. Weke ku min di serî de diyar kir, hema di cî de tewanê bi ser rêveberiya Tirkiyeyê ve avêtin û wê rola ku ji hêla sîstema cîhanê ve ji Tirkiyayê re hatibû dayîn bi kûrahî û di nav hemû wergeriya dîrokî de nenirxandin, mînanî ku hêzên komploger yên yekser û neyekser ku dihizirin, dê wateya xwe veşartina wan jî hilgire. Ji ber vê yekê min hewl da ku di parêznameya xwe ya ji bo Dadgeha Mafên Mirovan a Ewropayê de zelal bikim ka roja me ya îroyîn sîstemeke cîhanî ya çawa ye. Parêznameya min bi xwe armanc raberdikir ku wê hebûnî û kirûya Kurd ku hema hema di hundirê şaristaniya civaka hiyerarşîk de di rewşeke helandinê de ye, di nav dîrokê de û bi hemû aliyên xwe ve daxîne holê. Bi wê zanebûna ku daxistina pirsgirêkê nîvê çareseriyê ye, min vê hewldan li dar xist. Ev hewldan, weke ku di nimûneya dagirkeriya dawî ya İraqê de hate dîtin, tenê bi teşeyekî şahane erêkirina pêşbîniyên min ve nema, him derfetên dibetî yên çareseriyê zêde kir û him jî anî rewşa eşkertiyê. Azîneya sîstemê ya kişandina çarmixê û bi rengê Prometheûs li latê mîxkirin, nedişibiya wê encama klasîk ango ya di çerxên mîtolojîk de. Li dijî “êrîşkariya gilobal” a sîstema cîhanê ya kapîtalîst, derfet dihatin rewşa peydabûnê da ku lêgerîna “demokrasiya gilobal” a gelan bê xurtkirin û rêyên çareseriya pirsgirêka Kurd jî bêne wergirtin.
Bi taybetî pêvojaya min a li girtîgeha yek kesîn a Îmralî, li dijî wê rizandina hînbûyî ya di dirêjahiya dîrokê de, dida peyitandin ku çareseriyeke zanistî him felsefîk, him pratîk tenê ne ji bo kesayetiya min û gelê Kurd, dikare ji bo tevahî mirovahiyê derçûnê peyda bike. Lewra hemû raboriya xwe tewanbarkirin weke ku ne rast e, di xwe de parastina peydabûna puxteyekê zindî û mafdar aliyê dîtir ê rastînê bû. Her wiha hindek babetên girîng ku di wesfa temamkirina parêzname û ragihandinên min de ne, vekirina wan xwedî girîngiyeke mezin e. Ezmûnekirina dahênanên min ên teorîk li ser rastîna Helen, Tirk û Kurd dê bêtir bibe ronîker.
Xwestin min jî wekî kozekî bikarbînin. Komploya li ser min ne gel, ne PKK, ne jî dewletê fêmnekiriye. Lê belê YDA’yê baş têgihiştiye, plana wî xweş bi cih tê. Dê ti tiştî nede Kurdan. Ji ber nijadperestên hov rola emîrberê wî dixebitin, dikarin dewletokekê sazkin. Kurdên nijadperest dikarin heta demekê bi YDA’yê re bimeşin lê belê di Rojhilata Navîn de bi YDA’yê re bûyin dê rê ji çi re veke? Ermenî 50 salî bi Îngîlîz û Fransiyan re, Îyonî jî 100 salî bi Îngîlîziyan re meşiyan lê belê ji vê xakê hatin tinekirin. Li Nînovayê Asûrî û Suryanî hebûn, ew jî li dû hev ji holê hatin rakirin. Wê Kurd bibin xwediyê dewletokê, lê belê mirov çiqas dikare bi vê bawer bike? Gelo wê bibe wek Îsraîleke duyemîn? Gelo dê Kurdan bajo nav şerekî, ev jî ne diyar e. Bi destê Tirkan kuştina Kurda di zemanê Îngîlîzan de destpêkir, lê niha Kurd jî hinekî hêzdar bûne. Min ev tişt fêmkirin. Gelo dewlet çiqas ji van peyamên min têdigihêje? Fêmbike jî êdî dereng maye.
Ev rewşenbîrên Tirk çima komployê nanivîsinin? Ne ji bo min, bila ji bo gelê xwe binivîsînin. Min di serî de jî got, ne ji ber ku ez ji dardakirin û mirinê ditirsim, divê em vê komployê çareser bikin. Li vê derê dardakirina min, kuştina min û rizandina min rizandina Tirkiyê ye jî. Rewşenbîrên wê jî, çepgirên wê jî, îslamparêzên wê jî tênagihêjin. Ne ji îslamdariyê, ne ji welatparêziyê ne jî ji biratiyê fêmdikin.
Pêvajo ji bo tevahî hêzan teşe û zayineke nû ferz dike. Ji dewletê heta aboriyê, ji siyasetê heta hiqûqê, ji rêwişt heta hunerê tevahî qadên jiyanê tên hejandin, qeyran û aloziyan dijîn û pê re li çareseriyan digerin. Pêvajoya min a Îmraliyê tê wateya lezkirina vê rastiyê.
Spot 1: Eşkere bû ku ew ser boriya di ser Atîna, Moskova, Roma û cardin di ser Atînayê re li Naîrobiya Kenyayê bidawî bû, hiştiye ku ez bi ji nû ve afirandinekî ve rû bi rû bimînim.
Spot 2: Komploya li ser min ne gel, ne PKK, ne jî dewletê fêmnekiriye. Lê belê YDA’yê baş têgihiştiye, plana wî xweş bi cih tê, wê ti tiştî nede Kurdan.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 8’ê cotmehê de li Amed li dijî Geliyê Gudarnê, Cêmakê, Hindesê, Şerîma û Malagir ku di sêgoşeya Ferqîn, Hezro û Pasûrê ye bi maşînên zirx ên Artêşa TC’ê bi tevlêbûna cerdewanên Sedeka, Şînê û Şêgeldî operasyonek hatiye destpêkirin. Operasyon hîn jî bi keşif û kemîn avêtina yekîneyên veşartî berdewam dike.
- Ayrıntılar
Ji serokatiya partiyê re!
Nav-Paşnav: Güler OTAÇ
Navê Şoreşgerî: Bermal
Cih û dîroka dayîkbûnê: Gundê Yolağız / Batman, Saşa1967
Dîroka tevlêbûna têkoşînê:1988, Batman
Cih û Dîroka Şehîdbûnê: 29 Cotmeh. 1996, Navenda Bajarê Sîwas’ê Çalakiya Fedayî.
Serokê min ê hêja, ez dixwazin di destpêaka rapora xwe de xwe bidim nas kirin û hinek jî behsa dema borî bikim. Ez di sala 1967'an de li gundê Yolağı'yê ku girêdayiyê Batman ye hatime dunyayê. Navê min ê rastî Guler Otaç e. Rewşa malbata min ji aliyê aborî ve normal e û ji berê ve malbateke welatparêz îi demokrat e. Ji ber vê yekê, min ji biçûkatiya xwe ve hişyarbûn û zanabûna netewî ji malbata xwe girt û hîn bûn.
Di nav salen 1987-1988 an de ez ketim nav xebata partiyê. Ez di sala 1989'an de li Amedê hatim girtin. Piştî demeke hatim berdan. Di vê demê de, di bin tehdîtên kontr gerîla de min xebata xwe domand. Ji ber sedemên aborî di sala 1989'an de di fabrîkayeke tekelê de min dest bi kar kir. Nêzîkî çar salan min li wir kar kir û piştre rewşa min ji aliyê polîs ve dîyar bû û ez ji herêmê derketim. Di wê demê de birayê min ê mezin Fakir Kodad û pismamê min Çetîn Ababay ji aliyê kontr gerîla ve hatin şehîd kirin. Ez jî di bin tehdîdeke dijwar de mam. Min biryara xwe da û di Nîsana 1993'an de li eyaleta Garzanê beşdarê nav refên gerîla bûm. Ji wir hevalan ji bo xebata nav gel, ez şandim bajarê Edenê. Di Tebaxa 1995'an de, ez dîsa çûm herêma Dersimê û beşdarê nav refên gerîla bûm. Dema min barbariya dijmin ya bê sînor li dij gelê xwe dît, kîn û nefreta min hezar carî zêde û tûjtir bû. Ji bo bersivdana polîtîka dijmin a îmhakar û kîn û nefreta gelê me ya hezar salan ez bînim zintêt~ îi têkoşîna me ya bi mafdar bi dumyayê bidim nas kirin, min pêwîstiya çalakiyeke întîharî dît.
Ez ancax dikarim bi çalakiyeke weha girêdayîn û se deqeta xwe ya li hember gel, partî û serokatiyê bidim îfade kirin.
Serokê min ê heja; ev gelê min ê ku ji hezar salan vir de ye, di bin zordarî û çawsandineke dijwar û giran de ye, her çiqasî dereng be jî, xwediyê hebûneke wek serokatiya we, ji wan re şanseke mezin e. Ji ber vê yekê jîyari û dîroka we ya heyî, ji bo dijmin ne carek, hezar carî mirin e. Yê ku heta dawiyê îdeolojiya sosyalîst temsîl dike û rastiya wê diparêze dîsa hûn in. Ev şerekî weha ye ku heta dawiyê li dij pîsîtî û bê heqîyê û însanetiyê ye. Hêjabûna we jî, ji vir derdikeve holê û tu kes nikare vê yekê bi qasî gelê Kurditanê vekirî û zelal bibîne û fêm bike. Hebûn îi derketina we, vejandin û jîyandina gelê Kurdiştanê ye. Heta îro jina Kurd him ji alïyê çarçoveya fikirên feodalî Ci him jî ji aliyê sîstema dijminên dagîrker ve bûbû kole û belengaz. Bi saya têkoşîna we îro jina Kurd gehîştiye azadiya xwe. Heger îro jina Kurd bi awayekî din him li dij hêzên dagîrker û him jî li dij hêzên paşverii têkoşîneke bê hempa dide, ev jî, ji çarçove û perspektiva serokatiya we tê. Jina ku dixwaze wek însan bijî, dixwaze şerefa xwe biparêze, enerjî û baweriya xwe divê ji we bigire.
Serokê min ê hêja; ez hemû hêz û hebûna xwe, ji gelê xwe re bikim gorî jî, dîså li he.mber ked û xebata we ne tu tişt e. Xwezî ji bo vê têkoşîna pîroz ji can û laşê min hêjatir tiştekî rnin ê din jî hebûya û min bidan. Daxwaza min a herî mezin. yek jê ew bû ku min ji perwerdeya we ya pîroz par û kelk bigirtan. Mixabin ji bo min îmkaneke weha çênebû. Lê, bi talîmat û perspektîvên we, min tim xwe nêzîkî we hîs kir. Ji bo we şanaziyeke mezin e ku di bin serokatiya we de, bi hezaran kes çavên xwe ji mirinê nakutin û xwe di vê rê de feda dikin. Em xwediyê serokatiyekî weha ne ku li dij neheqî û zordariyê, li hember dijminekî herî xedar û dijwar ku li darê dunyayê nehatiye dîtin,şer dikin.
Ji hemû kesên nîştîmanperwer, şoreşger û demokrat re !
Gelê min ê dilovan, ez wek keçeke Kurd ji nav we derketim, bi kul û keserên we baş dizanim, ji ber wê yekê min di nav têkoşînê de cîhê xwe girt. Ez wek zaroka gelê ku heta îro hebûna wî hatiye înkar kirin, zordestî û çewsandin dîtiye, biçûk hatiye dîtin, ji bo sedeqat û girêdana gelê xwe, ez xwe ji vê wezîfeyî re amade dibînim. Di kûrahî û dûrahiya dîrokê de, li lvember daxwazên gelê Kurdên ji bo jîyanê yên herî biçûk û mafdar tim zordestî, zixt û çewsandin hatine kirin û bersivên komelkujî hatine dayîn. Komara Tirkiyê ya faşîst tehamûlê axavtina zimanê me nake. Di vî warî de jî, polîtîka xwe ya dijwar pêk tîne. Îro jî jin, zarok nabêje li her aliyê welatê me însanên me di êşkence û kotekande derbas dike û bi awayeki vekirî însanên me li meydanan dikuje. Ew dixwaze bi komelkujî û jenosîdê gelê me ji holê rake.
Ew axa mirî ya ku bi salan e reşandine ser gelê Kurd, bi awayekî dîrokî û şoreşgerî PKK û serok Apo wê yekê qebûl nekirin û sîstema wê ji binîve hejandin. Tovên wê li çiya, deşt, gund, bajar, dibistan û li girtîgehan her ku çû zîlda û şîn bû. Di dîrokê de cara yekem gelê Kurdistanê xwe nas kiriye û êdî xwediyê baweriyeke xurt e. Dijmin ji vê yekê ditirse. Ji ber vê yckê, vî şerî hebûna me bi cîhanê da nasandin. Bi milyonan însanên Kurd bi şeref û serbilindî, bi ciwan, jin, mêr, kal û pîrên xwe ve beşdarên şer bûn û dibin. Heger ev şer têk here, êdî di dîrokê de carekê din bi navê Kurd kesekî li ruyê erdê narnîne. Dijmin dixwaze bi carekê de, me hemûyan ji navê rake. Di demeke weha de, li hember dijminê barbar, pêwîst e ku em bi baweriyeke mezin li ber xwe bidin û têbikoşin. Pêwîst e ku em hêza xwe ji serok Apo bigirin û li hember vî dijminê barbar şer bikin.
Gelê min ê hêja, di kûrahî û dûrahiya dîrokê de car caran em di bin bandora çînên serdest de mane û jîyane. Hemû mafên mirovahiyê ji destên me hatine standin an jî girtin. Ji derî rondikên çavan tişteke din li paş nemaye. Ji derî zincîrê koletiyê tu tişt ji me re layîq nedîtine. We bi hezaran zarokên xwe di riya vê têkoşînê de şehîd dane. Di demeke weha de wek keçeke we min biryar da ku kîn û întîqama xwe di laşê xwe de bikim bombayek û di nav dijmin de biteqînim. Ez dikarim li hember gelê xwe vê wezîfeya xwe bi cih bînim. Heger ku tiştekî me tune be em bidin vê têkşîna pîroz, em dikarin bi bawerî laşê xwe û ruhê xwe yê êrîşkar bikine bomba û bi ser dijmin ve biteqînin. Ew bawerî, baweriya bi gel e. Ew bawerî, baweriya partiya PKK û serokê wê yê pîroz e. Heger mirov bibe xwediyê. vê baweriyê, êdî tu asteng û kosp nikarin li pêş mirov rawestin. Ji şer revîn, da nîşandin ku di dîrokê de tu serkeftin bi destê me neketiye û ji vir bi şîtn ve jî dê nekeve. Em bi şeref, bi vîyan, bi bawerî, heta dilopa xwîna xwe ya dawî dê têbikoşin û bi serbikevin.
Heger destkeftin û serkeftina îroyî armanceke me ya hevpişk û hevpar be, wê demê pêwîst e ku her kes li gor hêz û giraniya xwe wezîfe û berpirsîyarî bigire ser milê xwe. Ev wezîfe pîroz e. Ev wezîfe dîrokî ye. Hevalên me yên berê ku gehîştin vê merheleyê, qet çavên xwe ji mirinê nekutan, bi laş û xwîna xwe ve beşdarê vê têkoşînê bîm. Ez jî ji bo ku sedeqat û girêdayîna xwe bidim nîşandan, biryara pêkanîna çalakiyeke weha didim.
Do di pêşengiya serok Apo de têkoşînê ji sifirê dest pê kir, îro têkoşîna me ya ji bo rizgariyê, di pêşengiya îdeolojîk û polîtîka partiya me de, gehîştiye bi milyonan kes û arîfeya serketinê de ye. Heger em naxwazin têk biçin û wenda bibin û têkoşînê wenda bikin, pêwîste ku em bi fikir, bi xwîn, bi sedeqet û bi her tiştên xwe ve di nav vî şer û têkoşînê de cîhê xwe bigirin. Bi tenê em bi têkoşîneke weha dikarin bi serfirazî serkeftinê bi dest bixin.
-Her bijî têkoşîna gelê Kurdistanê ya ji bo rizgariyê!
-Bijî partiya me PKK û serokê netewî Apo!
-Bila bimire Komara Tirk a faşîst û hevalbendên wê!
25. 10. 1996
- Ayrıntılar
Di van rojên ku em werza payîzê jiyan dikin û li çiyayên Kurdistanê baranên destpêkê silav dan me, gerîla li her deverên Kurdistanê di nava liv û tevgerê de ne û ji bona parastina gelê xwe amadekariyan dikin. Piştî têkoşîneke dijwar û biêş a sî salî têkoşîna Tevgera Azadiya Kurd xwe gihandiye qonaxeke nû û dîrokî. Tevgera Azadiyê hem di warê leşkerî de xwe daye selmandin hem jî di warê siyasî û polîtîk de bi referandûma dawîn vîna xwe nîşan da. Ev rewş jî dijminên gelê kurd tengav kir û neçar hişt ku gavan bavêje.
Ji bona şerê gerîlatiyê berê demsalên bihar, havînê û çend mehê yê payîzê, demsalên liv û tevgeriyê bûn. Lê ev tarza gerîlatiya klasîk bû. Gerîlatiya wan deman li gorî Şerê Demdirêj ê Gel tanzîm dikir. Bes di şerê gerîla de, wê êdî werz an demsal ne girîng bin. Pozîsyongirtina gerîla êdî li gorî her werzê ye. Li çiya nebû li bajêr, payîzê nebû zivistan. Yanî kengê pêwîst bike, parastina gel û bersivdayîna dijmin wê bê kirin.
Di şerê me yê berê de, bi riya têkoşîneke çekdarî gihîştina encamê zêde zêde li pêş bû. Bes piştî Pêngava 1’ê Hezîranê HPG derbasî pêvajoya Gerîlatiya Nûjen bû. Di gerîlatiya nûjen de jî, hemû pîvanên berê yên gerîlatiyê xwe diparêzin. Bes zihniyet û nêrandin cuda ye. Êdî her çalakî an livbaziya ku gerîla dike, divê di xizmeta siyasetê û berjewendiyên civaka exlaqî û polîtîk de be. Li gorî stratejiya têkoşîna siyasî ya gerîlatiya nûjen, gerîlatiya belavbûyî û kûr bingeh tê girtin. Dema ku pêwîst kir wê gerîla asta şer bilind bike, pêwîst bike wê asta şer daxîne. Li gorî pêşketinan wê asta şer derxîne ya topyekûn. Ev jî şerê hebûn û tunebûnê ye. Lewre gerîla ev 5-6 sal in xwe li gorî vê tanzîm dike û hewl dide bibe xwedî pratîkeke wisa. Digel vê yekê di teqtîk de, di fermandartiyê de û di warê bikaranîna teknîk de jî guherînên mezin hene. Fena berê tenê bi qilêş, biksî û roketavêjek di şerê gerîlatiya nû de têr nake. Ji ber vê yekê, gerîla li gorî pêşektinên teknîkî yê dijmin, xwe di warê teknîk de jî dixemilîne û gihandiye asteke berbiçav.
Di van rojên ku Tevgera Azadiyê biryara bêçalakîbûnê mehek dirêj kir, bingeha xwe ji vê nêzîkatiya me ya şer digire. Ku siyaset li pêş be, hevdîtin hebe, wê demê gerîla disekine. Dema xitimandin destpêkir gerîla dikeve dewrê. Dîsa pêvajo çi dibe bila bibe, peywrireke sereke parastina gel e û ji êrîşên dijmin hesap pirsîne.
Di pratîk û polîtîkayên dijminên gelê kurd ku di serî de dewleta tirk tê, bi qasî misqalek di zihniyeta wan de guherîn nîn e. Jixwe dewletên sûrî û faris jî dûviktiya van polîtîkayên tunehesibandinê û qirkirinê dikin. Lê têkoşîna gelê kurd van hêzan neçar dihêle ku gavan bavêjin. Em vê rastiyê baş dizanin. Îro derfet bikeve dest dewleta tirk û efendiyên wan, wê me di kulmek avê de bifetisînin. Ji ber ku ev sî sal in nikaribûn vê bikin, niha jî hebûna kurdan qebûl dikin û hevdîtinan hem bi Serokatiya me û legalîteya kurd re dikin.
Tevgera Azadiyê di pêşengiya Rêber Apo de dest pê kir û bi kedeke dehan salan xwe gihand van rojan. Em tevgereke rêbertiyê ne. Em bi Rêber Apo çêbûn û îro jî em bi Rêber Apo hene. Lewre ji bona gerîla her nirxandin, tespît û şîroveyeke Rêber Apo ferman e û tu caran nîqaşa vê nayê kirin û ji bona pêkanînê ne. Lewre bi Rêber Apo re hevdîtin kirin, bi me re hevdîtin kirine, bi gelê kurd re hevdîtin kirine. Di şerê ku em li dar dixin de, di vê oxirê de me bi sedan rêhevalên xwe şehîd dan, da ku ji bona çareseriyeke birûmet û aştiyane, diijmin neçarî Serokatî bimîne. Îro jî ev pêk tê. Dijmin neçar e ku Rêber Apo mûxatab bigire û digire jî. Ji ber yekê hetanî ku bi awayekî tendirist bi Rêber Apo re hevdîtin çêbin, dibe ku ji hêla gerîla ve gavên wekî bêçalakîbûn çêbin. Ev nêzîkatiyeke îdeolojîkî û stratejîk e.
Dema ku gerîla bêçalakîbûn îlan kir, divê şaş neyê fêmkirin. Ev nayê wateya ku em sekinî ne û em ji dijmin bendewar in. Yên ku herî zêde ratiyê dijmin nas dikin em in. Em tu carî ji dijmin bendewar nîn in. Jixwe karê aştiyê, nekarê me ye. Em hêzeke çekdarî ne û karê me yê sereke parastina gel û nirxên gel û astengiyên li hember siyaseta demokratîk a kurd rakirine.
Ji ber vê yekê, gerîla li her çiyayên Kurdistanê, di nava liv û tevgerê de ye. Xwe amade û perwerde dikin. Hem di şerê bajaran de hem jî di şerê çiya de, hewl dide xwe bigihîne asta profesyonelbûnê. Wisa fena ku dijmin dij-propaganda dike, ji bakurê Kurdistanê jî xwe vekişandin jî derewên dijmin in. Heta ku zihniyeta dijmin ev be û artêşa xwe ya sed hezaran li Kurdistanê di rewşeke dagirkirinê de bihêle, em ê tu caran ji çiyayên bakurên Kurdistanê venekişînin û têkoşîna xwe çekdarî nedine seknandin. Ji ber ku rastiya dijmin li holê ye. Dijmin xwedî zihniyeta dewletparêz e û ev zihniyet xwe bi derew û şerê qirêj li ser piya dihêle. Loma jî di vê mehê de, di çarçoveya şerê parastina rewa û bikaranîna mafê misîleme de, wê her êrîşên dijmin, hem li hember me hem li hember gel bê bersiv nemînin. Em bi vî awayî baranên payîzê pêşwazî dikin
Egîd Nûcan
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî!
1. Di 7’ê Cotmehê de ji nîvro heta saetên êvarî li navçeya Colemergê Çelê li dijî gundê Talîsê û Kepê Mirîşka ji aliyê Artêşa TC’ê operasyonek hatiye destpêkirin. Operasyon hîn jî berdewam dike.
Ji çapemenî û raya giştî re!
Mardin’de TC Ordusu Tarafından Pusulama
Ji 1’ê cotmehê û vir ve li navçeya Mêrdînê Sitewrê li dijî gundên Barman û Girê Şêran bi tevlêbûna cerdewanan ji aliyê yekîneyên veşartî yên Artêşa TC’ê li herêmê bi dizî tevdigerin û kemînan diavêjin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Ev demeke li navçeya Amedê Lîcê li dijî gundên Cînezer û Hanyê ji aliyê Artêşa TC’ê kemîn tê avêtin.
2. Di 5’ê îlonê d li navçeya Mûşê Gimgimê li dijî herêmên Tatar û înalê ji aliyê Artêşa TC’êoperasyonek hatiye lidarxistin. Operasyona ku kemîn jî dihat avêtin di heman rojê de bê encam paşde zîviriye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 2’ê Cotmehê li di danê sibê de li dijî Aşûtê ku bi ser navçeya Şirnex Qilabanê ye û li dijî gundên Pinyaniş û Zavîtê ku bi ser navçeya Colemergê Çelê ye ji aliyê Artêşa TC’ê operasyonek hatiye destpêkirin. Operasyon di 3’ê cotmehê de (îroj) bêencam paşde zîviriye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 3’ê îlonê de li Amedê li dijî gundê Şelê û Goma Şelê ku bi ser Hênê ye ji aliyê Artêşa TC’ê operasyonek hatiye destpêkirin. Di çerçove ya operasyonê de li ser mala de girtine piştî lêgerînan bê encam paşde zîvirîne.
- Ayrıntılar