Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 28'ê Nîsanê de saet di 12:00 de hêzên me yên gerîla li hemberî leşkerên artêşa TC a li ser rêya Colemêrg-Çelê kontrol dikirin, çalakiyeke sabotajê pêk anîn
- Ayrıntılar
Jineke ku bi aliyên xwe yên erenî yan jî neyînî li ser tevgera jina azad bandor kiriye jî dayika min e. Îro salvegera yekemîn a mirina dayika min e.
Rastiyeke ku pêwîste em di Kurdistanê de li ser bisekinin jî rastiya dayikê ye. Dayik di giştî de raveya zayînekê ye. Wateya herî ketûber di nava me de ya dayikê welidandina gelek zarokan û berdewam kirina nifşê xwe ye. Ez di serî de li hemberî vê derketim. Mirov dikare bibêje bersiva herî tund min bi xwe da dayika xwe. Weke dayikeke hemû mafên xwe yên li ser min bi welidandina min ve girêdayî derdixiste pêş. Min ji digot, “tu vê mirîşkê û çêlîka wê dibînî? Mirîşk ji çêlika xwe re çiqasî dayik be, tu jî ji bo min ew qasî dayik î.” Ev şibandineke gelekî çors bû, lê belê min ev kir. Heta min nêzîkbûneke di wateya “şûna ku zarokên te yên wiha hebin, qet nebin baştir e.” Her dem min anî ziman. Ji ber ku ew dayikeke ji rêzê bû, ez jî zarokekî ji rêzê bûm. Zarok weke ku dixwaze nikare bijî, dayik jî dixwaze xwe bi zaroka xwe ve bidomîne. Ev nakokiyek e.
Dayika Uweyş nezan û bêplan bû. Lê belê li gor xwe dayika serîhildanê bû. Di heman demê de jineke ku zêde neketibû kontrola zilam. Bêguman têkîliya xwe ya bi min re cuda bû. Ez nebawerim ku dayika min bizanibe ku çi dixwaze. Ji bo min dihizirî ku “dê bibe karsaz hindekî pereyan bi dest bixe ji bo ku çend metre paç, çend cilan bikire.” Ev xwestekên zêde xwedî naverok nebûn. Tiştê ku ji ewladê bixêr behs dikir hindekî feraset nîşandana vê rewşa wê di wateya madî û manewî de hindekî bersiv dayîn bû. Zarokek jî di vê wateyê de bersivê dide dayika xwe. Ji bo bibe kur an jî keça baş a dayika xwe baldar dibe. Rastiya we jî bi giranî hindekî wiha ye.
Di her tiştî de berovajîbûn di vir de destpê kir. Gelo cihêtiya nebûna zarokekî wiha ye, yan jî bişensî yan jî bêşensiya wê hûn dibêjin em vî tiştî fêrbûn. Min li gor xwe hê ji zû ve li hemberî dayikê şerekî wiha kir. Gelo ma mirov li hemberî dayika xwe şer dike? Me kir. Ez gelekî kêm ketime rewşa zarokê ku dayika wî gelekî jê hez dike. Dayika ku zaroka wê jê hez dike. Gelo bi vî rengî bûyîna me tawanek bû? Ya rast a we ye yan jî ya min e? Hêjaye mirov li ser vê yekê raweste. Em li vir ji pêvajoya zarokatiyê teoriyekê dernaxin. Lê belê psîkolog diyar dikin ku teşegirtina ji zarokatiyê ve hemû pêşketinên piştre bandor dike. Em jî pê ewle ne ku ev tişt wiha ye. Ev rastiyeke dîrokî ye. Ger tekoşeriya wê demê nebûya, tekoşeriya pêvajoya piştre jî nedibû. Gelo ez gelekî biaqil bûm, an jî biryar gelekî guhertî bû ku ev tekoşerî ferz kir? Ev jî mijareke cihê ye. Di vir de pêwîst nake ku mirov rewşên gelekî taybet ên awarte behs bike. Ev rewşeke ku di her têkîliyên dayik û zarok de tên jiyîn. Lê belê pêvajoyên ku me destpê kiriye, pêvajoya ku nakokî hindekî zelal dibe ye. Ev di temênên zû de tê wê wateyê. Em hesabxwestinê gelekî zû destpê dikin. feraseteke wê ya serdestiyê heye. Li gor xwe dê hindek kevneşopiyên malbatê serdest bike. Hindek xwestekên min ên azadiyê hene. Ezê jî wan ferz bikim. Kevneşopiyên malbatê, tiştên ku ew fêrbûye ye. Tiştê ku ez weke azadiyê fêr bûme jî, li hemberî serdestiyeke gelekî paşverû şerê azadiyê ku pêş dikeve ye.
Di vir de xala girîng bandora bav zêde serdest nîne. Mirov dikare balê lê bikişîne. Ger desthilatiyeke bihêz a bav hebûya misoger dê rewş bihata guhertin. Ger bav malbat ji hemû aliyan ve bixista bin kontrolê û ew bêbandor bihişta dê li ser min jî hindek encamên wê çêbibana. Mînak dibe ku min vê rewşa binakok nedîta. Dibe ku nakokiya dayik û bavê derfet dide ku ez di vir de gavan biavêjim. Bavekî bêbandor lê belê dîsa jî dixwaze baviktiya xwe yan jî zilamtiya xwe bimeşîne. Naxwaze vî tiştî bi hêsanî berde lê belê li aliyekî din jî jineke ku dixwaze xwe ber bi pergala dayiksalar ve bibe, yan jî jineke dayiksalar û weke dayikekê dixwaze cihekî di malbatê de peyda bike. Di vê mijarê de jî li gor xwe mijûlbûneke xwe heye. Ev bi rastî jî nakokiyeke girîng e. Ev nakokî hindekî derfetan ji min re ava dike. Di wateyekê de di pêvajoyên piştre de sudgirtina ji nakokiyan cara yekê ez di vê malbatê de fêr dibim. Ango ez li hemberî desthilatiya bav bi têgeha ku jê re hêza dayikê tê gotin nas dikim.
Ev di malbatê de rê li ber bêbandoriyê vedike. Ji ber ku rê li ber vedike, ez jî xwe bi xwe dibêjim di temenekî zû de dikarim azad nêzîk bibim. Ger dayika min li hemberî bavê min derdikeve, gelo ji bo çi ez li hemberî hindekan dernekevim? Li gor jinên din dayikeke wiha him wêrekiyê dide û him jî dihêle ku ez hindekî din serbest û li gor xwe nêzîk bibim. Weke ku mirov bibêje dema du hêz bi hev re mijûl dibin, dibe ku rewşa pêşketina hêza sêyemîn bibe mijara gotinê. Dema ku ev wiha bi hev re mijûl dibin, weke ku hev bêbandor dihêlin hêza sêyemîn a zarokekî dikare pêşketinekê nîşan bide. Ev rewş misoger li ser me bi bandor dibe. Ez hindekî ji vê bandor dibim. Rewşa heyî bêyî ku ez zêde bikevim desthilatiya dayik û bav jî gengaz dike ku ez xwe bibînim û xwe hindekî din azad hîs bikim.
Gelek caran şerkirina dayik û bavê bi hev re nehiştina vî tiştî rihetî û aramiya di malê de zêde cih neda têgehên weke himbêza dayikê û parastina bavê. Di rastiyê de tu nikarî di nava vê de ji xwe re cihekî peyda bikî. Tu nikarî li parastinê bigerî û hezkirinê peyda bikî. Ez dihizirim ku ev jixwe her cureyê bêrêziyê li hev ferz dikin. Mirov nikare baweriyê bi vê rewşê bîne. Yan jî bi vê rewşa xwe ve bawerî pê nayê anîn. Bi vî rengî hê ji zû ve nebawerkirina malbatê û li hemberî nirxên malbatê guman bi pêş dikevin. Jixwe piştre hate fêmkirin ku ev çawa watedar û girîng e. Ji ber ku bi rastî jî bandora malbatê li ser zarokan diyarker e. Mirov dikare diyar bike ku hîn jî gelek ji we zarokên malbatê ne. We bi malbatê re nirxên darezînê yên malbatê re şer nekir û mezin nebûn. Ez hîn jî ji bo ew şaşiyên ku we ji wan girtiye sererast bikim dixebitim. Ger hûn bînin ber çavên xwe min ew nirxên ku kole dike, dinepixîne, dike diz û xwe bi rengekî gelekî sexte dixe şûna mirovan çawa zelal kiriye û bi van nirxên darezînê re çawa her roj şer kiriye, dê rastiya we ya malbatê xwe hindekî din zelal bike.
Îhtimala ku hûn hemû “zarokê baş ê malbatê” mezinbûne bilind e. Ez tiştekî ji vê re nabêjim, lê belê di nava vê şêwaza mezinbûnê de di asta herî jor de girêdayîbûn, koletî, qirêjî û nepixandin heye. Hûn encamê vê yê biêş û ku nayê qebûlkirin tînin nava partiyê. Gelek ji we dibêjin, “ez partiyê weke malbatê dibînim.” Hûn diyar dikin ku têkîliyên weke yên malbatê di nêvenga partiyê de digerin, xwe jî weke zarokekî baş ê malbata partiyê dinirxînin. Mînakên vê derdikevine holê. Ger hûn partiyê weke rêxistina malbatê bibînin hûnê bibin belaya serê partiyê. Malbat saziyeke hov e. Ger hûn nirxên vê saziyê bi nirxên netewî û siyasî ve tevlîhev bikin, ezeziyeta di wir de, jiyana erzan û bêked a di wir de ji partiyê jî hêvî bikin, ew hezkirin û rêzdariya ku we di wir de dîtiye, bêyî ku kedê bidin di nava partiyê de jî bigerin hûnê bibin bela seriyan. Jixwe beşeke ji we bela seriyan e. Ji ber ku rastiya we ya malbatê di we de gelekî xirab rûniştiye. Hîn jî hûn nikarin ji bin vê rewşa bela seriyan derbikevin. Encameke girîng a ji wir derbikeve ev e.
Ez nirxeke mezin didim tiştê ku malbatê daye we, hûn mezin kirine heta mezinkirina we ya dayikekê. Ev mezinbûneke gelekî zehmet e. Ango ez dibêjim bila xwedê bi min her karekî bide kirin lê belê karê mezinkirina zarokekî ya dayikê nede min. Mezinkirina zarokekî karekî zehmet e. Ez nikarim di wan mercan de bi wî rengî tehemûlê mezinkirina zarokan bikim. Bêguman ez dijberî zarokan nînim. Weke ku ez pesnê xwe nedim, lê belê bi zarokan re yê herî zêde weke hevalekî mijûlbûnê ez didomînim. Ez dixebitim ku nêzîkbûneke ji bo zarokekî weke zarok na, weke mirovekî ku yê pêş bikeve bi rengekî cewherî derbasî jiyanê bikim. Lê belê dîsa jî rojekê li hemberî girîn û qarîna zarokan berxwedayîn ne gengaz e. Dayik gelekî balkêş ber xwe didin. Bêguman ev berxwedan wan jî dixe û mehf dike. Ev paşdemayîna dayikan hindekî jî ji rûyê van zarokan e.
Ev nakokîyên gelekî cuda ne û mirov dikare gelekî cuda bidest bigre. Ango di nava rastiya Kurd de şêwazê mezinbûna di malbatê de rê li ber encamên gelekî giran vedike. Hûn çiqasî bi naz û derveyî kedê hatine mezinkirin? Rexmî ku malbat feqîr jî bûn, wan hûn weke paşeyekî mezin kirin, ev nakokiya mezin e, pirsgirêkeke mezin e. Jixwe zarok her dem bi gotinên “kurê min mezin dibe, dibe paşe” tên mezinkirin. Di encama vê de jî hûn weke generalekî sexte ku qet ked nedaye li beramberî me disekinin. Ev encamekî şêwaza mezinkirina we ye. Hûn wisa fêr kirine. Gotine “zarokê min ê herî baş e, herî xweşik e, herî yê paşe ye” bêyî hûn qet kedê bidin, ji kêleka pêşketineke bi hewldaneke teorîk û pratîk a dijwar derbasnebûna we û ev paye layiqî xwe dîtina we milîtanî layiqî xwe dîtina we bi şêwazê mezinbûna we ve girêdayî ye. Başbûneke min ez tevlî şêwazeke wiha ya mezinbûnê nebûm. Min bi şensî yan jî bêşensiya mezinbûneke wiha nejiya.
Tê wê wateyê ku rewşa min a nakok di nava malbatê de û gelekî zû derketina vê nakokiyê li ser pêşketinên piştre çêbûne bandoreke diyarker kiriye. Ew gumanên ku min ji vê saziyê dikirin, hişt ku ez li hemberî kevneşopiyan parastinan û piştdayîna wan ve xwe li ser piyan hiştinê jî gumanan bikim. Jixwe her kes dibêje dê bavê wî yan jî dayika wî çawa wan biparêze û wisa mezin dibin. Bêyî ku xwe bispêre dayik an jî bavê xwe ne gengaze ku zarokek mezin bibe. Lê belê bi rengê ku me jiyaye, me ev tişt zû dîtin û gelekî zû qutbûn, ev jî ji bo serbixwebûna me ya piştre piştgiriyeke mezin dide. Ji bo fêmkirina me, nakokiyên di civakê de ne li gorî nirxên malbatê li gorî nirxên netewî û civakî zirav nêzîkbûna me derfet dide, min ji bo vê hê jî zû ve vekirî dihêle.
Pêwîste ez înkar nekim ku van ez parastime. Pêwîste ez vê jî bi bîr bînim, dibe ku ez bibama zarokekî ku stûyê xwe ditewîne jî. Dayika min li gor nakokiyên xwe ber bi şervantiyekê ve çûyînê de gelekî bibandor bû. Heta ez dikarim bibêjim, terbiyeya herî mezin min ji wir girt. Ango min helwestên dayika xwe de ev tişt dît. Ger tu dijminên xwe ve mijûl nebî, tu nikarî nan bixwî yan jî tu carî nikarî bijî! Dibe ku ev taybetmendiyeke girîng a perwerdê ye. Ji ber ku dayika min li hemberî ewê ku wê li gorî xwe dijmin dizanî tekoşer bû. Mînak dema ku zarokekî sîleyek li min bidaba û min tola xwe nestendiba û ez hatibama wê ez diqewitandim û digot, “tu yê herî, teqez tu ye jî bersivê bidî.” Ez şerê ku min bi hindek zarokan re kiriye tînim bîra xwe, ev pevçûn misoger bi ferzkirina wê ve çêdibûn. Ger ji min re bimaya dema ku zarokan li min didan, ezê bigîriyama û biqêriyama, min dê bixwesta ku min biparêzin. Minê ji dayik an jî ji bavê xwe re gotiba biçe tu tola min hilbigre. Jixwe min wisa jî dikir. Rewşa hemû zarokan wiha ye. Ango dema ku lêdan xwarin û zirarek gihişte wan digrîn dibezin, destpêkê diçin gel bavên xwe, piştre dayika xwe himbêz dikin, dixwazin bersiveke wisa bidin dayîn. Di vir de bersiveke wisa ne mijara gotinê bû. Digotin “ew jî zarokek e, tu jî zarokek î tu yê biçî bersivê bidî.” Dibe ku ev şêwazeke rast a perwerdê be, ji aliyekî din ve jî dayika min bi xwediyên wan zarokan re şer dikir. Digot, “ger zarokê te wiha kiribe, ez jî wiha dikim.” Lê belê bi me jî dida kirin.
Dayika min bi min hesteke wiha da qezenckirin. Bi xwespartina min ve her dem ji min piştgirî girtinê ve, alîkarî dîtinê ve wisa bi girînê ve bi taybet wiha nêzîkbûnê ve tu nikarî bijî. Teqez pêwîste bersiveke te hebe! Gelekî hov be jî weke tolhildanekî yan jî hesteke mezinbûnê ye. Aliyê bavê di şer de xwedî hêzê nebû. Aliyê dayikê zêdetir xwedî hêz bû. Li aliyê bav jî şerkeriyek hebû, lê belê aliyê dayikê hîn diyarkertir bû. Ev taybetmendiyeke dema jiyînê tekoşerbûyîn e. Dayika min zêde me neda perçiqandinê. Ji ber ku di wan şerên bi wan zarokan re dibe ku em bihatana perçiqandin. Zarokên hember hîn xwedî hêzbûn û zêdetir bûn. Di wir de hêza xwe parastinê hebû. Şerekî xweparastinê yê dijwar dihate dayîn. Ango ev tişt dida hîskirin. Ez wisa stûyê xwe natewînim. Ezê şerekî mezin bikim. Ezê qiyametê rabikim! Di gund de jî dayika min a herî navdar bû. Tofaneke serîhildanê bû. Di qîjandinê de, di dujûndayînê de kesek di ser re nebû. Zilam be, jin be kê dibe bila bibe bêtirs diçû ser. Ango kesayeteke balkêş bû. Hindekî jî ji aliyê parastinê ve me bi hev re hindek tişt parve kirin. Naxwe dibe ku em bibana yekî lewaz jî. Weke ew dibêjin, gengaz bû ku ez bibama zarokekî lewaz ku stûyê xwe ji her tiştî re ditewîne. Di vê wateyê de pêwîste mirov nirxê wê teqdîr bike. Derveyî vê tiştekî ku bidine me tunebû. Piştî ku pêvajoya dibistanê destpê kir, tiştekî ku ez ji dayikê fêr bibim nemabû. Ev pêvajoyeke qutbûnê bû û dê bidomiya.
Gelo ji dayikan qutbûn çiqasî rast e? Ew zarokên mînak ên dayikên xwe, dema derfet û pereyên wan çêdibin giştî diyariyan ji dayika xwe re dikirin. Min serî li rêbazeke wisa neda. Di rastiyê de pereyên min jî hebûn. Rexmî ku min hindek pere qezenc dikir jî, ez nehizirîm ku ji bo xizmên xwe, ji bo dayika xwe diyariyekê bikirim. Dibe ku wan ev tişt baş nedîtibin, dibe ku ez di vê mijarê de bi înkarî nêz dibûm. Lê belê li gor min pêwîst bû ku kurbûn cuda bûya. Li gel ku ez weke kurê ku wan dixwest nebûm, di min de lêgerîna bûyîna kurekî baş ê hîn cudatir hebû. Ez ti caran bi diyariyên erzan ve nêzîkî têkîliyên dostaniyê nebûm. Ez hîn jî wisa me. Min ji bo we diyar kir ka ez çiqasî bi hevaltiyê ve girêdayî me, di temenên zû de çiqasî lêgervanekî mezin ê hevaltiya zarokan bûm. Ji bo ku ez bi wan re bim, min çiqasî hewl dida. Heta ji bo hevaltiyên wisa ava bikim, hêzeke çawa mezin min bi dest xist. Min didît ku ev bi diyariyên erzan ve çênabe û di rastiyê de min diceriband ka ev diyariya erzan çi ye? Min hindek tiştên ku balê bikişînin nîşan dida, ev zêde balkêş nedibûn. Ji bo pêşketina têkîliyên xwedî hêz û avakirina hevaltiyên xwedî hêz derfet nedidan. Ji bo wê jî hîn di temenên biçûk de ez li riyên cuda yên girêdana mirovan hizirîm. Ez xebitîm ku riyên mezinbûna girêdaniya malbatê yên guhertî bihizirim.
- Ayrıntılar
Dîrokê her tim mirovên leheng afirandiye. Dîroka gelê me de jî yên wekî Egît, Erdal, Zîlan û Berîtan û bi hezaran şehîdên bi rûmet, erdnîgariya Kurdistanê afirand û ev erdnîgarî qehremanên bênav dide jiyîn. Lê dîroka wan nedihate nivîsîn.
Serheda dilbirîn gelek xort û ciwanên xwe dan vê axê. Hinek ji wan yên vê xakê bûn. Dilê gel de kulîlkên berfînê bûn. Şîn dibun di binê keviyên berfê de. Serî radikirin ji bona jiyana vî gelî. Bedena xwe dikirin mertal. Ciwan û zarokên heviya Ehmedê Xanê, wek çîroka Mem û Zînê evîneke bêhempa dijiyan. Ev ciwanana li çiya û zozanan dibûn rêhevalên şiverê berf û serma û seqemê… Dibûn bersiva evîna Ehmedê Xanê.
Heval Berxwedan bûbû ewrek biharê û ev ewrê jiyanê ji Xerzanê berê xwe dida Serhedê. Rêheval Berxwedan Koçer di sala 1996’an de dest bi gerîlatiyê dike. Li Botanê û Serhedê karê xwe dimeşîne. Naskirina me di 2006’an de li Tendurekê çêbû. Gava min wî dît, min moralekî mezin jê girt. Ew gerîla bû, di cihê xwe de nedisekinî û hevalekî pir hişyar bû. Disiplîna wî nedihişt ku mirov bikeve nav kêmasiyan. Ji xwe bawer bû. Ji her tiştî re wêrek bû. Ew sekna wî ya bi heybet i carî serî neditewand. Rê û rêzikên gerîla her pêk dianî. Di meş û jiyana wargehê de her tim şiyar bû. Carinan mirov xwe bi xwe digot rêheval Berxwedan razaye, lê gava ku me dengekî biçûk jî derdixist pê re çavê xwe vedikir. Rêheval Berxwedan di milê leşkeri de ti carî tawîzan nedida.
Rojekê em li Geliyê Zîlan bûn. Em çend hevalên bi navê Ş.Berxwedan, Ş.Karker, Ş.Gabar (Koçer), Ş.Sîpan, Ş.Brûsk û çend hevalên din li gel hev bûn. Berdestê siharê em gihaştin qampê.. Di nav qampê de keviyên berfê jî hebûn. Em li qampê rawestiyan lê xewa me yekî jî nedihat. Cih zozan û derdor jî ripîrût bû. Ji boyî ku ti kes me nebîne, pêwîst bû beriya roj hilbe me ava xwe bianiyana. Me ava xwe ji keviyên berfê peyde dikir. Çend şaşal û reşoyekî me hebû. Lê tiştekî ku em bişewitînin nebû. Ne gunî û ne jî kemre. Me reşo girtibû ku ji boy em çayê çêkin. Lê emnikaribûn serî bi sermaye re derxin. Tahma rêwîtiyê di çayeke kelî de heye lê çaya me jî çênedibû. Sisê an jî çar şevên me hebûn.Êdî roj hilabû û xewa kesî ji me nedihat. Ji boyî ti kes me nebîne em ji nav kebiran dernediketin.
Di wê navberê de Ş. Berxwedan çend bîranînên xwe ji me re vegot. Bîranîna wî li ser çay çêkirinê bû. Di ber re jî digot; ‘‘tahma gerîlatiyê hindeki jî di çêkirina çay de ye’’ pê re jî; ‘‘Hûn jî dizanin ku me ev çaydan li ser pişta xwe ji Başûr hetanî vir vala vala neaniye, ger em çayekê ji vî çaydanî venexwin qet nabe.’’
Bîranîneke xwe ya dî jî wisa dianî ziman; ‘‘Em li qada çaran, nêzî çiyayê Allah û Ekber bûn. Dîsa ne gunî û ne jî kemre hebûn ango tiştekî ku em pê agirê xwe geş bikin nebû. Wê demê min şiveke hişk kir çar parçe. Pişt re min çewalekî naylon bi kêra xwe veçirand. Ew çewalî li şivan pêça û bi sê keviran kuçikekî çêkir. Çaydan tije av kir û danî ser kuçik. Agir bi naylonê li şivan pêçayî xist û bi vî awayî parçeyên şive jî şewitîn. Hemû hevalan got; ‘‘ew çaydan bi çar parçên şivikê re dê çawa bikele?’’ Lê Ş.Berxwedan got; ‘‘Ev naylon û parçeyên şivikê wê çaydan zû bikelîne. Ji ber ku min kuçik gelekî nizm kiriye û têna agir hemû li bine çaydan dide. Dê ev çaydan zû bikele û hetanî êvarê em bê çay namînin.’’
Gerîla li ku be jî divê cihê wî neye zanîn. Dema mirov di çeperan de be, bêdengî gelekî girîng e. Dema mirov din av kevir an jî dolekê de be, dûyê agir mirovan deşîfre dike. Ew roj bi van gotinan tecrûbeyên xwe ji me re vedigot. Ew roj bi çar parçên şivikan û naylon hetanî berêvarê ji me re çar caran çay çêkir. Şevê gava dimeşiya her tim çeka xwe di destê xwe de digirt. Nediavêt milê xwe. Ji bo pevçûnan her dem amade bû. Saet 12’ê şevê bû. Em ketibûn cihekî xeter. Gund û zomên çaşan bûn. Em bêdeng û pir veşartî dimeşiyan. Ew li pêş bû ez jî li pey wî bûm. Em ketin nava newaleke biçûk. Ew beziya ez jî li pey wî beziyam. Çawa derket li ser lêva dolê dengê fîşengekê hat. Hevalên din re qîr kir got; ‘‘xwe biavêjin erdê’’. Her hevalek xwe avêt erdê lê ez li ser ling mam. Paşî min jî xwe avêt erde. Wê şeve em li dolekê man. Li derdora me bi tenê majyak ango qirşik hebûn. Heyanî evarê em di nav wê dolê de man. Şivanek sibê heyanî evarî li derdora me diçû û dihat lê me nedît. Lê şivanekî din bira pêzê xwe wenda kiribû û li bira xwe digeriya. Berêvarê bi rasthatinî ber bi me ve dihat. Me xwe baş veşartibû. Zilam hetanî ser serê me jî hatibû. Ş. Berxwedan rabû û zilam pêşwazî kir. Jê re got rûne, zilam rûnişt û ketibû şoqê. Vile vila wî bû û nezanîbû çi dibêje. Ş. Berxwedan ew teselî kir. Zilam piçek ser hişe xwe ve hat. Lê dîsa ditirsiya. Ş. Berxwedan riya xwe berdabû û dirêj bûbûn, ji ber vê jî zilam jê pir ditirsiya. Ş. Berxwedan me bi şivan da nasîn. Zilam hêdî hêdî bi ser xwe ve hat. Me zilam li cem xwe hişt heyanî tarî baş kete erdê pişt re jî me şivan berda. Zilam dema ji me veqetiya giriya û bi vî awayî ji me dûr ket.
Gava em di rê de dihatin cihê ku Ş. Berxwedan lê derbas bûbû bi me dida nasîn. Ji ber ku berê li van dera mabû bîranînên xwe jî ji nû ve bi bîr dianî. Pişt re ji me re behsa birîndariya xwe kir. Di 7’ê Tîrmeha sala 98’an de li Sînekê ketibûn pevçûnekê. Pişt re got
Nên xwe wisa domand; ‘‘em li qampê bûn. Dijmin berdestê sibê derdorê li me girtibû. Bi tang û panzêran ve bi ser me ve dihatin. Di ber destê sibê de şer destpê kir. Li cihê ku em lê bûn kevir qûçek(qelaç) hebû. Ev qûç li hawirdora xwe cihê herî serwer bû. Bi hêsanî me çeperên xwe girtin. Di pevçûnê de du hevalên me şehit ketin. Hevalê Nûman Amed û hevalê Akîfê ji Başûrê biçûk bû. Ji bilî vê sê heval jî birîndar bûn.Ez ji ling û pişta xwe ve birîndar bûbûm. Dema tarî ket min xwe ji cihê pevçûnê dûr xist. Roja dîtir, dijmin hatibû hetanî nêzî min. Heta êvarê li ber min çûn û hatin lê ez nedîtim. Hevalên din, birîndarên me biribûn û ez ji wan veqetiyabûm. Nikaribûm li ser linge xwe bimeşim ji ber vê jî min xwe li erdê dikişkişand. Bi giştî du rojan wisa li ser zik min xwe kişkişand. Piştî du rojan min xwe gihand zomekê. Yên li wir li min xwedî derketin û birîna min derman kirin. Piştî mehekê ez bi ser xwe ve hatim û min gelekî bêriya rêhevalên xwe kiribû. Lê min hay jê nîn bû ku, dijmin gotiye me PKK’yîyekî bi birîndarî girtiye û her roj em bi xwe re digerînin. Ev kesê di deste me de her kesî dinase û wê navê we hemûyan ji me re bêje. Ji ber vê yekê gundî ditirsiyan û ji hevalan acis bûbûn. Ew zoma ku ez lê bûm, mirovên li wir jî dixwestin rojek berî rojekê ez baş bibim û ji gel wan biçim. Hevalên me di destpêkê de ji van gotinên dijmin bawer nedikirin. Lê piştî agahiyekê jin negirtibûn êdî ew jî bi van gotinan bawer dikirin. Lê hîna jî min nikaribû xwe li ser lingan bigirim. Ne darek û ne jî gopalek hebû. Ji neçarî min qarnasa xwe ji xwe re kiribû gopal. Paşî min ji wê zomê xatir xwest û ez ji wir dûr ketim. Ez ketim rê û ez li hevalan digeriyam. Ez difikirîm, gelo ezê hevala li ku bibînim. Min berê xwe da Sînekê berêvarê bû û min xwe nezî zomekê kir. Ez çûm zomê ji min bawer nekirin. Gotin em hevala nas nakin qet nehatine vir. Dema ku min xwest derheqê hevalan de ji wan agahî bigrim gotin hinek mirov tên. Min ji wan pirsî ew kîne? Gotim em nas nakin. Min xwe da kêlekê ku çi bibinim, heval ber bi malê ve dihatin. Xwediyê malê çû ew pêşwazî bike hîna wan fêm nekirî min qîr kir û ji keyfa xwe avête hevalan. Min ew hemêz kirin. Heval matmayî bûn lê dema min ew hemêz kirin ew jî neçar man û ez hemêz kirim. Hevala despêkê bi balkêşî li rûyê min nêrîn. Dest dan guhê mink u bê kah atine jêkirin an na. Pişt re heval fêm kirin ku di derheqê min de tiştên ku dijmin belav kirine yek jî nerast e. Bi wê kêfxweşiyê em çûn cem hevalên din jî. Çawa hevalan got hevalê Berxwedan hat, hevalê Yaşar û hevalê Delîl jî ji çeper derketin derve ew jî gelekî kêfxweş bûn. Wê carê jî me hevdû sax dîtibû. Ji ber wê jî ez pir hestiyar dibim.’’ Dema ku rêheval Berxwedan bîranînên xwe dianî ziman te digot qey ji nû ve wan dijî. Niha her sê heval jî şehîd ketine. Ş.Berxwedan, Ş. Yaşar, Ş.Delîl…
Yên zindî mane jî em in. Ew bîranîna zindî mirov dibe demên kûr û dûr. Mirov bi hevalê Berxwedanra her tim zindî bû. Mirov digirt dibir dixist nav deryaya jiyanê. Her behsa bîranînên xwe dikir û hevalên pê re jî dibûn kesayetên di nav wan bîranînan de. Rêwîtiya bi rêheval Ş. Berxwedan re pir xweş û bi tahm bû. Me jî dixwest em bi te re bibin Hemze, Şoreş, Birûsk û me jî xwest ku bibin şervanên te. Li benda te ye hevalê Seyfî bi hesreta dîtina Çaran, Şoreş bi hesreta dîtina warê bav û kalan. Hevalê Şoreş hîna wê vê axa pîroz maç bikirana û wê gundê xwe dîtibana. Hemzeyê pêlewan xwe ji tolê re deyindar dihesiband. Ew ken yê hevalê Sîpan bû ku çemê Arasê bêdeng dikir û dibû pirek ji dile pak ê rêhevaltiyê re. Ma birûsk nebû yê deste xwe dihejand. Û digot ne tenê niha piştî xwe jî ava bikin. Pênc hêvî bûn avek û xwe ji çemê Sîdar bi xuşînî berdan li nav çemê Arasê. Her tim di dile wan de bû rakin ala pîroz û li ser sere çiyayê Allah û Ekberê biçikînin. Ma ne şehîd digotin ku; li ser gora me dile gelê me heye û bo vê jî em dilaram in.
Di sala 2008’an de hevalê Berxwedan û çend hevalê xwe wê ji Çemçê derbasî herêma Çaran bibûna. Hevalên me ji boyî çemê arasê derbas bikin, diçin cihekî nêzî Qaqizmanê. Lê her pênc heval jî di 20’ê Avrêla 2008’an de bi encama komployekê dikevin pevçûnê. Rêheval Berxwedan hetanî êvarê li ber xwe dide û ji ber ku hevalên dinê şehîd ketine ew jî paşvekişînê ji xwe re qebûl nake û hetanî fîşenga xwe ya dawî şer dike. Pişt re bi qehremanî tevlî karwana şehîdan dibe. Pêkanîna hêvî û xwestekên Ş. Berxwedan, Ş.Hemze, Ş.Birûsk, Ş. Sîpan û Ş. Şoreş erka me ye. Ji me re ala deste xwe hiştin û vê alê li lûtkeya çiyayan çikandin deynê stûyê me ye.
23.02.2010/ Çemçê
Dem Agırî
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 27’ê Nîsanê de saet 16:00’an de hêzên gerîlayên me li hember leşkerên TC yên ku li derdora Girê Kûroşîno yê li ser sînorê Navçeya Qilaban a Şirnex’ê, çalakiyek a sabotajê li dar xistin
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 26’ê Nîsanê de saet 13.00’an hêzên gerîlayên me li hember leşkerên artêşa TC ên li nêzî gundê Kûlvarî yê navenda Dêrsim’ê çalakiyek li dar xistin. 2 çeperên leşkerên artêşa TC bi bandor hatin derbkirin û li vir
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Hevalê Gever ê li Şengalê di şerê berxwedanê ya li dijî faşîzma DAIŞ’ê de di komên yekemîn de bi fedakariyek mezin cihê xwe girt û têkoşiya, bi sekna xwe ya kedkar û wêrek bûye hevalekî mînak û tevlîbûnek xurt nîşan daye
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 23'ê Nîsanê, artêşa TC li bejahiya navçeya Amed Licê dest bi operasyonê kir. Li hemberî leşkerên artêşa TC ên hewl didan xwe berdin qada Sîsê ya Licê, hêzên me yên gerîla çalakiyek pêk anîn
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Li dijî êrîşên faşîzan ên dewleta Tirk li Kurdistanê dimeşîne ji bo bîranîna şehîdên berxwedanê, gerîlayên me li Mêrdînê çalakiyek berfireh a sabotajê li dar xistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 22'ê Nîsanê de saet di 09:00 de, li ser rêya Elezîz-Dêrsim’ê li nêzî herêma Goktepe ya ser bi navçeya Mazgêrdê, gerîlayên me li hemberî maşîneke leşkerî ya zirxî ya bi tîpa Kobra çalakiyek sabotajê pêk anîn
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di roja 21'ê Nîsanê de saet di 15:15'an de, li hemberî artêşa TC a li ser sînorê navçeya Şirnex Qilaban’ê û girê Şehîd Lezgîn ê li herêma Metîna’yê bi cih bûn, gerîlayên me çalakiyek pêk anîn
- Ayrıntılar