Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 16'ê Tîrmehê de di saet 01.00'an de li navçeya Îskenderûna Hatayê li nêzî Gundê Akarca ocaxeke kîrecê ya girêdayî Febrîqeya Hesin-Pola ya Îskenderûnê ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama vê çalakiyê de 3 dozer ji aliyê gerîlayên me ve hatiye şewitandin û rûxandin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 11'ê Tîrmehê de li navçeya Oltiya Erziromê greydereke bi armanca xebatên leşkerî rê çêdikir ji aliyê gerîlayên me ve hatiye şewitandin û rûxandin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 12'ê Tîrmehê de li navçeya Tetwana Bedlîsê li dijî derdora gundên Ez, Kurtuka, Eleman, Xizrokê û gundên nêzî çiyan ji aliyê artêşa dagirker a tirk ve hewldanên kemîn vedanê yên hatiye destpêkirin hîn jî berdewam dike.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 13'ê Tîrmehê de di saet 22.00'an de li navçeya Çelêya Colemergê di navbera leşkerên artêşa dagtirker a tirk ên di navbera qereqolên Marûka û Êrîş de derketine operasyonê û gerîlayên me de pevçûnek qewimiye.
- Ayrıntılar
Ew koviya çiyan bû
Navê kod: Silav Koçer
Nav û paşnav: Layle Pedek
Dîroka şehadetê cî: 28- Hezîranê 2008 Tendûrek
Ezê keça dilovan, çeleng û Koçer vebêjim. Min ŞEHÎD SİLAV di sala 2002’yan de naskir, heta sala 2008’an hema bije em her qada têkoşînê bi hevere man. Min di kesayeta Şehîd silav de pirsa ji xwe kir evbû. Gelo, çiya çiqas mirovên bedew diafirîne? Afrandina van bedewiyan tenê me berbi rastiyeke ve dibe, me berbi çîrok û destanên di xeyalande hatin dirsandin dibe, ew çîrok û destanên dayîka xwedevendane. Ew çîrok û destan serpêhatiya keçên çeleng û şerker bi me dide nasîn. ŞEHÎD SİLAV yek ji zaroka di nava van çîrok û destanande ji dayîk dibe û çavên xwe li jiyanê vedike. Bi eslê xwe ji sêrtê bû. Di nava malbetek koçber de mezin dibe û li koçeriyê li peyî jiyanê ve bazdide. Di nava nêvenga koçeriyê de xwe dibînê û dest bi pirsan dike koviya çiyan. Pirsên xwe weha dixe rêzê û pêde diçe keça çeleng. Jiyan çiqas bedel dixwaze, çiqas zorî û zehmetiyan dixwaze? Tişê dihêle ku ew ber bi van pirsan ve biçe hene, ewjî evin. Ew gelek rojên ber germahî, şilî, seqemî, bager, bahozan ve tije jiyan dike. Ew rojên tîbûn, birçîbûn, pê xasî, hwd li peyî xwe dihelê û dengê qêrîna Zîlan wê bi ber xwe ve dikişîne. Biryara xwe li ser du hîmên esasî dide. Yek dîlgirtina Rêbertî û ya din jî çalekiya Şehîd Zîlan e. Jiyana mirovên li Koçeriyê jiyan dikin, ji bandora pergalê qut û serbixwene. Di kesayeta Şehîd silav de kesayeta serbixwe hebû. Ew di nava hembêza zozanan de weke ew kulÎlka ne bahoz, ne bagerê dinase serê xwe bilind dike û mezin dibe. Şehîd Silav li hember hemû bager û bahozên civakî serî radike û bawer dike çiya warê evÎnê, hebûnê ye. Sala 2000’an tevlî nava tevgera azadî dibe. li gelek qadên têkoşînê dimînê û îsrara xwe ji bo çûna qadên bakur e. Ji bo ku derbasî qadên şer têde xorte bibe gelek hewildan dide û herî dawî roja li hêviyê bû ew roj hat keça Koçer ber bi bayê zozanan ve dikeve rêwîtiyê. Piştî perwerde di Akedemiya Şehîd Bêrîtan dibîne û düzenlema wê ji bo qada Dêrsimê çêdibe. Êdî bihara 2006’an dibe bihara hêvî û daxwazên rêheval û keça çeleng. ŞEHÎD SİLAV bi rêhevalên xwe re dikeve rêwîtiya buye xewna tevahî hevalan û berê xwe dide ava munzuran. Lê ji ber hinek sedeman heta herêma Serhedê diçe û li wir cardin vedigerin başur. Ev vegerandin gelek bandora xwe li ser ŞEHÎD SİLAV dike. Lê ji bo ku careke din xwe amede bike hêviyên xwe qut nake û di bihara 2007’an de vê carê xwe ji çûna herêma serhedêre amede dike. Her çiqas di quncikê dilê xwede Dêrsim dabû pêçandin jî lê li ser esasê pêwîstiyê tevgerê xwe amede dibîne ji bo herêma Serhedê. Bi taybet çiyayê tendûrekê evîna xwe di dilê keça çeleng de dineqişîne. Em bi hevre ketin rêwîtiya zozanên Serhedê. Zozanên di her dengbêjiyê de xwedî bedewî û hêjayî dîtinê ne. Tevî ku xwendina ŞEHÎD SİLAV nînbû lê roja min ew naskir û şûnde ti roja xwe bê xwendin û nivîsandin derbas nedikir. Ji ber ku heyrantiya wê ji bo xwndin û nivîsandinê hebû. ŞEHÎD SİLAV çiyayên kurdistanê Ji bo xwe ne tenê kiribû dibistana xwendin û nivîsandinê, berûvajî vê çiya ji bo ŞEHÎD SİLAV çavkaniya hemû bedewiyên jiyanê bû. Gelo çine ev bedewiyê jiyanê? Hevaltî, diristbûn, bêhesab tevlîbûn, heskirina mirovan û mirovan xwe kedê re hunandine. Lê netenê evbûn bi hezaran peyîvên di nava xwede çawa jiyankirinê dide fêrkirin hatibun rêzkirin di dil, hest û hişmendiya ŞEHÎD SİLAV de. Em di nava têkoşîndê de gelek salan bi hevre man û gelek rojên tiji heskirin me bi hev dane nivîsandin. Lê rojên ku hîne li benda mebûn jî di nîvîde man. Ji ber ku êdî ŞEHÎD SİLAV biryara li xakirina ala ku li ser milan di bin tilîliyên dayîkdan de li ba dibe dabû. Li ser vî esasî di sala 2008’an de di encama operasyonê de li gel Ş. Sîdar û Dicle tevlî nava karwanê şehîdan dibe. Ew bi Zîlan re bû heval bû girêdan, bû dengê dilê zarokên welatê xwe. Kuviya çiyan navê xwe li ser kevirên ji pêtên agir çêbûne nivîsand û gulek din li ser xaka welatê min hate çandin. ŞEHÎD SİLAV wê her tim di dilê min de weke kuviya çiyan, weke kulîlka zozanan, weke keça koçer, weke tiyê evîndara çiya, weke Silava rojê silav dike, weke hevalên xwe silav dike, weke silava hevaltiyê di her dîtinekê de di her veqetînêke de û di her hevdîtinêke de jiyan bike. Bila çavê te li pişt nemîne, bila dilê te bi şabûna xakêre bikene, ji ber tu di bin dengê tilîliyên dayîkan de û bi hezaran destên ji bo te li jor de rabubunde hate veşartin li xaka jê dayîk bubu rêhevala min Silav Koçer Dêrsım.
Şarisatan Nurhaq 24- hezîranê 2012.
- Ayrıntılar
Tecrida li dijî Birêz Abdullah Ocalan, ber bi 12 mehan diçe. 14ê Temmuzê jî, Kurd wê li Amedê dibin slogana “ji bo Ocalan azadî” kom bibin û mitingekê lidarbixin. Pêwist e her Kurd, di mitinga dîrokî de cihê xwe bigire.
-----------------
14ê Temmuzê navê destanekî ye û biqasî destanê Troya navdar e.
Di paşerojên mirovahiyê de, wê wek qanaxeke dîrokî ya sedsala bîstan û bîstûyekê, di dîrok û ansiklopediyan de cih bigire û di dersên dîrokî de, di anfiyên zanîngehan de werê nîqaş kirin. Ji ber ku senfoniya şaristaniyên di himbêza cografya Kurdistanê teva diqîre û nasnameya qedîm ya mirovahiyê diparêze.
14ê Temmuzê li dijî zihniyeta îttîhadî destpêka berxwedanê ye û pêxistina agirê Kawa li dijî Dehaqên hemdemî ye. Zihniyeta îttîhadî ne tenê li Tirkiyê, li tevahiya Rojhilata Navîn bûye bingeha nijadperestiya faşîzan. Ev faşîzm bûye xeleka fetisandin û dardekirina gelê Kurd û gelên din teva. Lewma destpêka şerê li dijî kelih û bircikên vê zihniyeta “yek-yekan” giring e, dîrokî ye û destpêka destanekî nû û hemdemî ye. Ji ber ku, da xuya kirin ku mirin û kuştin, talan û dagirkerî ne destînî ye.
Zihniyeta îttîhadî, nirx û pîroziyên mirovahiyê red dike, talan dike, qirr dike. Bi vê sedemê 14ê Temmuzê navê destanekî nû û hemdemî ye. Ji ber ku, li dijî hovîtiyê, dengê hawara aştî û parastina jiyanê ye. Îro jî wek senfoniya qedîm kulturên Mezopotamya, wek nasnameya têkiliya mirov û dîrokê, girêdana mirov û axê derketiye holê.
Her destan, bi rengên taybet tê hunandin û aliyê xwe yê civakî, aborî, cografî û huquqî heye. Gerdûniya wna ji vê tê… 14ê Temmuzê jî, di van aliyan de xwedî nirxên pîroz e û roleke gerdûnî dilîze. Bi vê mebestê em dikarin pirsa “destpêka felsefê” di bûyera 14ê Temmuzê de bînin ziman… Çima ev buyer pêk hat? Gotina “çima” bersiva tevger û guhertina bûyerê ye. Çima; ji ber ku bûyera 14ê Temmuzê xwedî giraniyek tevger û guhertinî ye. Bandora wê jî, mina şerê Qerteca û Truwa bandor li herêmê teva kir.
14ê Temmuzê xwedî aliyekî mistîkî ye; Promethuse bi agir ve girêdayî ye, Kawa bi agir ve girêdayî ye, 14ê Temmuzê jî bi agir ve girêdayî ye. Agir guhertin e û şoreşa herî mezin ya mirovahiyê ye, bûye bingeha diyalektîkê û bi mirovahiyê re dijî.
Diyalektîk, li dijî metafîzîkê rastî ye. Rastiya civaka Kurd jî 14ê Temmuzê ye. Dagirkerî û zihniyeta îttîhadî jî bi erênî-neyînî navê vê diyalektîkê ye. Çalekiya 14ê Temmuzê jî sirr û razên li pişta neynikê û di nava fulyonê de veşartî eşkere kirin. Xeta navbera zilm û zordestiyê, dagirkerî û azadiyê, xeta navbera jiyan û berxwedanê, xeta di navbera demokrasî û faşîzmê, di navbera reş û spî de, di navbera dîrok û mirov de, di navbera ademî û hovîtiyê de eşkere kir.
Di qonaxa îro de, 14ê Temmuzê bi zelalî û di wateya xwe ya diyalektîkî de hatiye zanîn, hatiye dîtin û fêmkirin. Çima; ji ber ku darmêwe, kulîlk mezin bû û mêwe dide. 14ê Temmuzê bû çavkaniya çemê dîrokê û di vê herka çemê dîrokê de, pêşketin û guhertineke civakî derkete holê.
Mixabin hîna romana vê bûyera destanî ne hatiye nivîsandin. Roman, neynika dema xwe ye û zimanê gel e. Rengê dahatuya civaka xwe ye, lê bi têrahî ne hatiye nivîsandin. Beltikên magazîna edebiyata Kurdî, di vê babetê de hîna vala ye. Dabaşek dîrokî ye lê ne hatiye nivîsandin, dabaşek desînî ye û ev destînî bi cografya Kurdistanê ve girdayî ye, lê ne hatiye nivîsandin. Hejmara tiştên hatine nivîsandin, gelo çend beltikan dadigirin û çiqasî dabaşên dîrokî anîne ziman?
Erê “kurdên îttîhadî” hene û wek kurmê di birîna mûmarî de kar jî dikin.
Dîsa jî pêwiste romana vê cenagaweriya destanî û gelek bûyerên din werin nivîsandin. Nivîskarên Kurd, di her demûdewran û heyaman de, dibin her cure hoy û mercên giran de, li dijî zihniyeta îttîhadiyan, li dijî kurdên îttîhadî ligel gelê xwe cih girtine û şer kirine.
Elîşer û Zarîfe, mînaka vê dîroka bextewar û serbilind e. Îro jî bi hezaran Elîşêr û Zarîfe li serê çiyan, li kolanan, li girtîgehan mînaka vê dîroka bextawer û serbilind hene. Ji girtîgehan hindik bin jî, berhemên mezin derdiekvin.
Piştî 3- 4 rojên din salvegera vê bûyera destanî ye.
Gelê kurd, vê roja destanî 14ê Temmuzê de, li Amedê wê xelekên destanê dîrokî temam bike. Çima; ji ber ku ciwanên kurd 30 sal in xelekên vî destanê dîrokê dinivîsin û çavkaniya herka çemê jiyana gelê kurd bi pîrozî û nirxan dewlemend dikin. Gelê kurd jî, bi canfedayî van xelekên dîrokî, bask û beşên destanan hûrik hûrik di tevna jiyana dahatû de dihune. Destîniya kor û jiyan bi destê hêzên global, bi destê hêzên dagirkerên xaka Kurdistanê hatiye reş kirin. Sed sal in, çavkaniya jiyana gelê Kurd hatiye wêran kirin. Lewma xelek, û beşên destanê 14ê Temmuzê û hunandina jiyana paşerojan berdewam dike.
Ev beşên destanên dîrokî, bendeyî Homerosên Kurd, Ehmedî Xaniyên nû ne.
14ê Temmuzê li Amedê û mitinga dibin slogana “ ji bo Ocalan azadî” de giring e û xwedî rol û misyoneke dîrokî ye.
Divê Kurd, di vê roja dîrokî de, li tevna jiyana paşerojan de damistonka xwe deynin û di wê rojê de, biçin Amedê û agirê 14ê Temmuzê bi slogana “azadî” dengê xwe bilind bikin. Dive ku di 14ê Temmuza sala 2012an de, dengê gelê kurd yê “azadiyê” li çar aliyên cîhanê bela bibe û wek ala serketinê di ezmanê Rojhilata Navîn de bibalive.
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Tecrida li dijî Birêz Abdullah Ocalan, kete roja 343an. 343 roj in ku, vijdanê razayî yê raya giştî şiyar nebûye. Lê gelê kurd, li hundir û derve, li dijî tecrîda komplokeran., li dijî vijdanê razayî di nava têkoşînê de ye. Dive ku, civanê kurdan teva di 14ê Temmuzê de li Amedê be.
-----------------------------------
Keliha derewan, çavkaniya şiltaqî û bêbextiyan desthilatdariya AKPê, ji bo ku careke din Kurdistanê dagir bike, çar hêz kirine nava tevgerê: Romî û çete, cemaet û ol, burokrasî û dadgehên taybet û çapemenî. Her hêzek ji van, stûnek ji îdeolojiya fermî ya dewleta Tirk e û bi tevahî faşîzmeke taybet ku menendê wê li cîhanê peyde nabin e.
Berî çend rojan nûçeyeke ku zihniyet û helwesta AKPê ya li hemberî pirsgirêka Kurd datîne berçavan di çapemeniya Tirk de cih girt. Nûçe derbarê “qereqolên super” de bû. Digot: Di sala 2012an de wê li Kurdistanê 300 “qereqolên super” werin çêkirin. “Qereqolên super” yek ji xelatên AKPê ya ji bo gelê Kurd e.
Ji sedema ku xelatên AKPê, ji bo gelê kurd gelekî zêde ne, min got yek ji xelatan e!...
Dewleta Tirk balkêş e û kiryarên wê jî biqasî wê balkêş in. Di dîroka mirovahiyê de tiştên wiha balkêş kesî ne dîtine û ne bîna ne. Dikujin û dikine stuwê hemberên xwe. Yan jî li ser termê kuştiyan rondikan dibarînin. Dibêjin û mandele dikin. Dema ku derewê wan, yan jî kiryarên wan eşker dibinn, dest bi şiltaqî, şentaj û melaqiyan dikin.
Çar tiştên ku di dagirkeriya Kurdistanê de, ne hatine guhertin hene: Bac û bêş, siyaset, dadgehên taybet, burokrasî, romî, yan jî eskerên reş û cil şînik... Siyaset, reng biguhere jî her dem şêş tîr in. Eskerên reş û yên cil şinîk jî, her dem bûne kulihên bejik û êrîşî îradeya gelê Kurd kirine. Di her demê de, ji erd û ezman qotik barandine. (1) Dadgehên taybet û burokrasî jî, meşrû kirina her cure kuştin, tunekirin, inkar û kiryarên faşîzan in. Doh û pêr jî wilo bû, îro jî wilo ye!...
“Eskerên reş”, nave eskerên di qijleyan de ye. “Cil şînîk” jî cendirme ne. Ji her du basikan re “romî” tê gotin. Çi eskerên reş, ji cendirme, dema ji qijle û qereqolan derketin, weke kulihên bejik bi ser cihûwaran de digir in û her tiştî kafûkûn dikin, weke amûrên afûr û nafûra dojehî, tofana waweylê radikin!...
Gotina “ROM” jî, ji bo dewleta Tirk tê bikaranîn.
Dewlet, dema kujer be, çete be û komkujiyan pêkbîne, înkarê bike, siyaseta demagojî û şiltaqiyan, şantaj û rehîn-girtinê li hemberî hemwelatiyên xwe bikar bîne; kiryarên rûreşî weke, bêbextî, telaqreşî , hovîtî, barbarî dets pê dike. We ku ewropî dibêjin, dewlet bi xwe faşîst dibe.
Navê ROMê, tê wateya dagirkeriya metîngerî, bêbextî, çete û kontra.
Ev teva, stunên bingehîn yên faşîzma reş in. Dîrekt civakê, malbat û kesan hedef digire. Faşîzma li Kurdistanê jî, di nava demê de reng di guherê. Dîsa jî, bi yek armancê haraket dike. Bêzarî, perîşanî, xizanî û neçariyê pêktîne, bend û berberiya birakujî, paşverûtiyê, xeşîmî û bêzariyê pêşdixe.
Ev siyaseta taybet e û rezaleta ku mirov bi waqa-î sosyolojîk bi nav bikê ye.
Lê mijara me “qereqolên super” e.
Dagirkeriya faşîzan, dibin pêşengiya AKPê de bi rengekî cûda û dijwar li Kurdistanê tê meşandin. Piştî şerê 30 salên dijwar û berdêlên giranbiha, Kurdistan di aliyê zihnî, bedenî, civakî û îradî de hate rizgar kirin. Lê AKPê bi riya “eskerên reş” , “romiyên cil şîn” û “faşîzma kesk”, dixwaze car din Kurdistanê dagir bike. Ji bo vê jî, serî li her cure riyên derî exlaqî û derî insanî dide.
Li gorî ragihandina çapemeniya Tirk; Desthilatdariya AKPê, biryar daye ku, di sala 2012an de, 300 “QEREQOLÊN SUPER” ava bike. Heta îro, 60 qereqol jî hatine çêkirin.
Balkêş e ku berê, Kurdan avaniyên xwe saxlem û li hemberî topên dewletê bi hêz çêdikirin. Yek ji van gundan Mizîzexê ye. Piştî ku cara yekemîn top çû ser gund û xaniyê gundiyan (Qesrê) xerab kirin; kesên ku piştî demekê xaniyê xwe çêkirin, navbera dîwarên taqên xanî, derdora 70-80-100 cm. fereh çêkirin û “risim”a wê jî bi kils û keviran dagirtin. Banê xanî jî, bi du rêz keviran kemberî ava kirin. Cara duyemîn û ya sêyemîn ku, car din top çû ser gundê Mizizexê, xanî bi hêsanî ne hatin hêrivandin. Mînaka wê jî, hinek ji qesrên ku hîna li ser lingan mane ne. Gundiyan digot: “berê topê bandor li xaniyê (….) ne kir.”
Lê niha, yanî piştî şerê 30 salî, ne gundiyên Kurd, dewleta Roma Reş qereqolên xwe “super” çêdike. Ev jî dide xuya kirin ku faşîzma reş, şîn û kesk, li Kurdistanê têk çûye. AKPê, wargehên hêzên dagirkerên eskerên reş û romiyên cil şîn çêdike û Cemaeta Fetul-munkîr polis, burokrasî û saziyên “munkîrî” ava bike jî, xêr nake.
Balkêş e, ji roja ku Komara Tirkiyê hatiye damezrandin û heta îro, her bajarekî Kurdistanê qijleyek lê hatiye ava kirin, her navçeyek jî qereqolek. Li hinek ji navçeyan, yan jî gundan qijle lê hatine avakirin. Mînak Midyad e, gundê Nisêbînê Bawerdê ye. Pirraniya van qijleyan, di dema Osmaniyan de, cihê hêzên seyar bûn û ji bo biavêjin ser Kurdan hatibûn çêkirin. Desthilatdariya AKPê, li van qijle û qereqolan 300î din zêde dike. Heta îro 60 “qereqolên super” jî hatine çêkirin. Her qereqol tê wateya gorên komî û betonkirî.
Bajarên Kurdistanê 24 in, hejmara navçeyên Kurdistanê jî, kêm zêde 194 in.
Li gorî hejmara qijle û qereqolan, li her taxa bajarên biçûk û mezin, li her gundê Kurdistanê qereqolek dikeve.
Piştî şerê Têkoşîna Azadiya Kurd, zêdetir ji 100 hezar qorucuyan, çete û kontra jî li vê hêza qotikê hatine zêde kirin. Hejmara polîsên li Kurdistanê jî 600 hezar in. Yanî hêzên çekdar yên tirk, ku li Kurdistanê hatine cîwar kirin, ne biqasî şêniya Kurd be jî, jê ne kêmtir e. Derdorê 2 milyonan e…
Di dîroka kolonyalîzma cîhanê de; ji dema Emperetoriya Roma û Skenderê Mekedonî jî di nav de, kesî tiştekî wiha ne dîtiye.
Li gorî agahiyan dayin, dîwarê “qereqolên super” 20 cm. qalind e û li hemberî rokêtan bi hêz e. Divê were zanîn ku dîrok dûbare nabe û dem jî paş de venagere. Dem û dewran jî ne demûdewrana şerê yekêmîn yê cîhanê ye, Kurd jî ne Kurdên berê ne.
Dive em tiştekî din li 4 tiştên ku di dagirkeriya Kurdistanê de ne hatine guhertin zêde bikin. XIYANET.
Dema ku min MARÊ DI TUR DE nivîsî, êrîşî min kirin, Wilo xuya dike ku dive ez cildê duyemîn û sêyemîn yê xiyaneta Kurd binivîsim. AKPê xiyaneta Kurd jî zêde kiriye. Ew birîna mûmarî ya gelê kurd e. Ji ber ku her qereqol, her qijleya li Kurdistanê çavkaniyên xiyanetê zêde dikin, qedexe, asimilasyonê dijwartir dike û xelekek ji ya qirkirin û komkujiyên li Kurdistanê ye.
Divê werê zanîn: Ne “qereqolên super”, ne jî kes û derdorên bi hefsar û gergunk, ku li dora AKPê bûne xazûlka berjewandiyan dikarin têkçûna dewlet û desthilatdariya AKPê li Kurdistanê bidin rawestandin.
-----------------------
1. –Qotik: Weba
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Tecrîda li dijî Birêz Abdullah Ocalan, kete meha 12an, gelê Kurd jî li welat û derveyî welat, di nava tevgerê de ye. Pêwiste rewşenbîrên kurd jî, di vê pêvajoya dîrokî de bêdneng nemînin.
----------------------------
Di demeke ku dewleta AKPê, bi armanca valakirina hundirê siyaseta kurdan ketiye nava tevgereke giştî; tecrîd dike, dikuje, digire, red û înkar dike de gelê kurd jî ketiye nava çalekiyên dijber. Lingek ji yê çalekiyên gelê kurd li Ewropa ye, lingek jî li welat e.
Di vê pêvajoya ku cîhana me, di pêvajoyeke şerê cîhanî de ber bi rewşeke germ diçê de, belgeyên dewleta AKPê derketin holê û hate xuya kirin ku tevahiya kurdan bi çi dijminekî hov, çi zihniyeteke kujer re rû bi rû ne. Car din derkete holê ku KT, ideolojiya dewşîrmetiya kujer û klasîk ji destên xwe bernedaye. Car din hate xuya kirin ku, ne demokrasî, ne mafên mirovan, ne exlak, ne ademiyet û ne huquqê gerdûnî ligel wan giring e.
Divê werê zanîn ku destdirêjiyên Tirkiyê, ya li Suriye jî tenê yek parçe ji siyaseta gemarî ya dewleta AKPê ye. Dîsa komkujiya Roboskî û li Qendîlê jî, tenê yek parçe ji vê siyaseta qirêj û kirêt in. Piştî ku BELGEYÊN VEŞARTÎ derketin holê, êdî tevahiya parçeyên ideolojî û siyaseta dewleta AKPê eşkere bûn û rastiya dewleta AKPê jî baş hate fêm kirin. Armanc tunekirina gelê Kurd e.
Gotina min ya “FÊM KIRINê”, ji bo kesên sêyemîn e.
Belgeye veşartî ya KT wiha ye:
VEŞARTÎ YE
TC. WEZARETA KARÊN DERVE
JI AGİMê Û SAZIYÊN GIRÊDAYÎ wê AİGY Û GİGY re
JI BO VAN SAZIYAN BI DEST Û VEŞARTÎ
JI BO KÊ: JI BO KONSOLOSXANEYA ERBÎL - IRAQê
RENG: JI BO SAZIYÊN PÊWENDÎDAR Û BÊ HEJMAR
MIJARA BELGÊ: İHALA-8214TKL-TAR
MIJAR: Ji bo pêşketinên nû li herêmê, ewlekariya hundir û derve, di polîtîqeya derve de, aamdekariyên ji bo konseptê û gavênw erin avêtin
JI BO SAZIYÊN PÊWENDÎDAR;
Di vê belgê de, karûxebatên dibin sîwana Wezareta Karên Derve ya Tirk de, ku li herêmê têne meşandin têne destnîşan kirin. Planên veşartî yên karûxebatên hatine kirin û werin kirin jî cih girtine. Ev belge, ji Konsolosxaneya Tirk ya Hewlêrê re hatine şandin û neynika KT, ya karûxebatên provakasyonî yên li Başûr, Rojava û herêmê ye. Di heman demê de siyaseta Tirkiyê ya li Suriye jî eşkere dike. Navend û baregeha konseptê jî Hewlêr e, hedef jî Kurdên li rojava ne.
AGIM: Navenda Ewlekarî û Lêkolînan ya Wezareta Karên Derve ya Tirkiyê ye. Girêdayî vê saziyê, AİGY û GİGY hene. Ev jî baskên saziya karûxebatên provakasyonan e û ji aliyê îstîxbarata Tirkiyê ya eskerî û sifîl ve têne meşandin. Belge dide xuya kirin ku, Komara Tirkiyê ji bo têkbirina Kurdên Rojava, Hewlêr û Başûrê Kurdistanê weke baregeh bikar tine.
Komara Tirkiyê rejîma Suriye dike hincet û ji bo tesfiye kirina PKKê û Kurdên li Rojava polîtîkeya kujerî dike pratîkê. Komara Tirkiyê di belgê de, di pêşketina li Suriye de, Kurdên Rojava wek faktora sereke dinirxîne û bi nav dike. Li gorî vê tespîta giring jî, rê û şivîleyên werin dîtin û gavên bên avêtin jî tespît dike. Dibêje:
Gava yekemîn: Li dijî bandore PKKê ya li ser Rojavayê Kurdistanê, şarê psîkolojîk wê werê kirin. Dibêje: Di nava gel de bela bikin ku PKK rejîma Suriye diparêze. Bi rêjîmê re li hev kiriye, gelê kurd ji bo parastina rejîmê dike qurban..
Ji bo vê siyasetê bikin pratîkê jî, PDKê û rêvebiriyên herêmê dikine amûrên xwe û kar jî didine wan. Dîsa didine xuya kirin ku ji bo vê siyasetê, erêniya dewletên rojava jî hatiye standin. Di heman hewldanê de, hinek kesên ji Kurdên Suriye jî weke lîder têne tespît kirin. Di belgê de wiha tê gotin: Ji kesayetiyên Suriye mirov werin tespît kirin û derbixin pêş, wek lîder lanse bikin û misyonekê bidin wan, bi hêzên din re bidin naskirin û wan bînin cem hev, dibin pêşengiya wan de yekîtiyan çêbikin, hevkariyan bidin destpêkirin. Ev siyaset li gorî berjewendiyên me ye.
Di xala duyemîn de, misyona ji bo PDKê jî heye, dibêje; (…)
“Hêz û bandore rêxistina cihêkar ya Kurdên li Suriye (PYD) têk bibin, lewaz bikin û pêgiha tevgera wê teng bikin, dawî tesfiye bikin. Ji bo vê jî xeta PDKe serdest bikin û destek bikin.”
Di belgeyên VEŞARTî yên KT de, provakasyonên li Rojavayê Kurdistanê jî cih girtine. Dibêje; pêwiste, nijadperestên Ereb, dijberên li dijî rejîmê dibin pêşengiya îstixbarata Tirk de bikevin nava tevgerê.”
Balkêş e ku KT ji bo vê jî, hemwelatiyê Suriye Kurdê ku wek leheng û pêşengekî siyaseta Kurdên li Suriye tê naskirin, nam-i deger Selahê Bedrê yanî Selahaddîn Bedredîn bijartiye.
Xala 4. mîn jî dibêje:Di pêvajoya şer de, Kurdên li Suriye ber bi Tirkiyê bidin koçber kirin; beşekî jî ber bi Bakurê Iraqê, herêmên dibin hegemonya PDKê de bidin koçber kirin. :
Bêguman agahiyên divan belgeyan de ne ev bi tenê ne.
3 daxuyaniyên dawî yên rêvebirên Artêşa Azad ya Suriye û hedef girtina Afrînê, vê konjektura bêbext û bextreş jî ku çawa kirine pratîkê, baş eşkere dike.
Medneni FERHO
- Ayrıntılar
Mirov dikare çend pirsan ji bo berxwedana 14'ê Tîrmehê bibêje. Heval Xeyrî, Kemal û hevalên din jî wexta biryar dan ji bo birçîbûna mirine, çi dikirin armanc? Dijmin bi rastî yanî dihat ku di tengahiyêde vana bifetisîne, xwe înkar bikine, Kurdayetiyê înkar bikine, baweriya partiyê înkar bikine, partiyê înkar bikine. Digot, heta hûn înkar nekin ji were jiyan tune. Wexta dijmin bi her awahî, bi her îşkenceyê xwest ku van tiştan li ser wana bimeşîne wana jî got, mirin ji mere jiyane, wiha ne jiyana însanan, ne jiyana ku em ji bo gelê xwe qebûl bikin, em înkarbûna partiyê qebûl nakin. Înkarbûn mirina tewra xerabe û ji bo vê jî ji me can tê xwestin emê bidin. Wiha qirar dan birçîbûna mirinê û dest pê kirin. 14'ê Tîrmehê bi rastî gaveke mezinbû. Gaveke di cihdebû. Vaya çi gav bu? Di cihekî de ku mirin ji me tê xwestin, mirov xwe bide, mirov vê qirarê bide, çiqas bi zehmetîbe jî mirov bide û dan.
Ew qirara wana bû qirara partiyê, bû qirara gel. Dema me gava 15'ê Tebaxê avête jî bêhtir me got mîrov vê qirarê bimeşine, ne qirareke biçûke, qirareke rê dide însanîyetê, dide jiyanê, Tarîx, însaniyet, jiyan nuh çêbûye. Tabî mirov ji bo vê qirarê her tiştî dike. Wexta ev qirara hevalan gihaşte me, me livir karê xwe şidand, me Kongreya duduyan çêkir, me qirara xwe ya vegerandina welat da, di wan rojên bi zahmetide me xwe gihande welat, li ser bîranîna wan hevalan. Û li ser wê 15'ê Tebaxê, û li ser vê qirarê jî sal bi sal şehîdên me daye bûne qirar, bêhtir şer bilind bû. Wexta hevalê Egîd 28'ê Adarê (sala 86'an) şehîd bû, me dîsa qirar da, me got sala tê, saleke din emê refên gerîlla di pir aliyên welatde bimeşînin. Di '77'ande me bêhtir xwe di Kurdistanê'de meşand. Pir şehîd çêbûn, me pir qirar dan, her şehîdek bû qirar û '88, '89, '90, '91 me bêhtir kirin sala şer. Destpêka vê jî heye; wexta heval Haqî şehid bû, me dîsa ev kir qirara şer. Yek heval şehîd bû me got ev qirar, li ser vê emê xwe bi partîkin, partiyê bi partiyeke şerkin. Sala çû heval Xelîl Çawgûn şehîd ket me got emê vana jî bi qirarkin, di Hilvanê'de emê bi serhildankin. Meşiya. Sala din me partî îlan kir, li ser bîranîna wan şehîdan, mesûliyet giran bû, me wiha li dor xwe nêrî rê li kuye, cih likuye me xwe avête ser, bi nefes bi nefes me xwe gihande derve. Di dudyê vê mehêde wexta me xwe bi vê hêlê xistiye, dîsa me qirareke mezin da. Ku ne ew qirar bûya, dîsa her tişt disekinî, di çend mehande wê bisekiniya. Ew qirara me daye, di cihde bû, ji bo mirinê mirov bi jiyanke, qirareke wiha bû. Qirardayîn tenê ne bese. Qirardayîn şûnde deqqe bi deqqe li ser kar, nefes bi nefes ji bo karê partiyê, ji bo ev şer nesekine divê mirov xwe bide ser. Wexta em bahsa van tiştan dikin, ji bo hûn netîceyan jê derxin. Em tenêbûn, tiştek tûnebû, bes tiştên biçûk jî me dikir em pir pêre bûn, em pê bawerbûn. Netîce hûn dizanin li Başûr yek dostê me tunebû, niha bi milyonan dost bi merene. Ne wekê we xwe tev li şerkin nîv saetekê guh nedinan ser me, ew partiyên sexte ewqasî hebûn û niha sedî not tev bûne bi şerre, bi partiyêre bi merene. Malekê em bi mêvandarî qebûl nedikirin, niha hemû mal malên mene. Va bi çi awahî çêbû? Bi qirara me, bi jiyana ne çêbû.
Wekî din ji me pir qirar dan. Her qirara me daye em bêhtir pêre man, me mureqebe kir dimeşe nameşe, pir kesan bi navê hevaltiyê jî lîst, bawer nedikirin wana winda kirin tev ketin. Lê yê xwe pir şidandiye karê me bi xwe mezin bû. Ku hed û hudûdên xwe nas bikin, li ser qirara xwe durust bin, bipîvin û bimeşin, roj û şev li ser bin netice eve ku ne mumkune mirov tiştên şaş bike, li gori îmkanên xwe mirov her gavekê di cihde çêbike, va jî dibe serkeftin, bûye serkeftin. Fikra rast, qirara rastkarê rast, însanên xwe heta dawiyê bibîne, netice insanên bi ser dikeve çêdibe. Ji tevanre jiyan hebû, ji minre tunebû, ji her tiştîre bawerî hebû, ji vê gavêre tunebû, niha ji tevanre jiyan nîne, ji me re heye, ji tu gavanre meş tune, ji vê gavêre meş heye. Ez bawerim ku em çend salên din wiha bimeşin ne munkune yek li pêşiya me bêje ez heme. Wekê lehiyê wê herkes xwe tevlî bike. Çima? Heqiqeta însanîyetê di vê gavêdêye, rastiya mezin têdeye. Kî wê li pêşiyê bisekine? Her tişt ji bo welat, her tişt ji bo gel, her tişt ji bo jiyaneke bi namûse. Ku tu bi xwe neleyize, bê namûsiyê nekê her tişt wê bi ya tebe û ya gelê tebe. A gelbe, dibe ya te, ya te be dibe ya gel. Niha jî ya îspat bûye vaye. Yanî ku imkan hebe jivê şûnde jî em karê xwe wiha bidomînin ew tiştên maye ji, ew tiştên kêmasi têde ji wê tev rabe. Ew însanê dibêje em tunebûne, ew însanê dibêje ji me her tişt çûye, çênabe, niha dinêrin a mirov digihêne tişta eve, ji mirov tiştên bi xêr çedibe, tiştên baş çêdibin. Mirov dikare xwe çebike, bi însanke. Mirov hîn li ser xwe bisekine dikare bêhtir xwe bi însanê başke. Gelê Kurd gelê di alemêde windabûyî ku tunebûn dihate hesibandin, niha alem her roj dibêje Kurd û Kurd. Ku em şere gel hîn bişîdînin, alem wê bêje ev gel çi gele? Tu di welatê xwede xwe bi serxîne wê bêje ev gel ê tewra mezine. Bi deste xweye, bi destê gel bixweye. Tu şerê xwe xurt bike, xwe xurt bimeşînin hûnê wiha bikin. Heta niha tiştê îspat bûye îmkanan tê de dibine, va tiştina wihaye, wiha dibin, wiha bi serdikevin. Tecrûbeya di van salande min dîtiye eve, ya şere 15'ê Tebaxê, ya girara berxwedana 14'ê Tirmehê û derketina der û di vê sehayêde û heta îroj a îspat bûye ev tiştin û ne hindikin. Alîkariya em ji were, ji însanên xwe tevre bikin ev xebate. Ne mumkine mirov bi pereyan, bi rehetiyê, bi destê xwe û ji mere jî qet ne başe.
A mirov rehet bike, têr bike ev kare. A reva mezin bisekinîne, berê te bi welêtgihîne ev kare. A te ji hemû xelkêre ji dijminre bi peyake, bi leşkerke li pêşyê bisekine, te ji bo xwe peyake, bi leşkerke ev kare. Ên welatê xelkê ji xwere cennet dihesibandin, ji bo vê her tişt difirotin û direviyan, li hember bisekinin; welatê xwe bi cennetkin, xwe bi rûmmetkin dîsa ev kare. Û yên weke we betal bêkar xwe bi karkin, bi karekî zêrînkin, ev kare. Tev dibêjin em betalin em bê karin, karê zêrîn, karê mirov digihîne her tiştî eve. De xwe bi serdin, îlla girî, îlla xerabî ne ji bo însanên binamûse, însanên xerab wiha dikin, însanên ketî wiha dikin. Di serê van salande mirov xwe ji van tiştên xerab dûrxe. Niha hûn jiyaneke, tarîxeke bi lanet ji mere wiha çêbû, me îmkan dît em xwe ji vê dûr dixin, tarîxa bi lanet, jiyana bi lanet dikin bin erdê, ya bişeref, bi rûmet radikin. Bi vî karî wiha çêdibe. Ez bawerim ku di vê nîvê salêde hîn tiştên mezintir emê çêbikin, heta niha ev panzde salin û di van panzdeh salande tiştên hezar sali me nikarîbû çêbikraya bi şer di vê salêde çêbikin. Karê me yê mezin niha çêdibe, hemû gel têdeye. Bi rastî min ji tunebûnê xwe gihand vir, ji bo gel cejna mezin eve, ji bo yên wekê we xort jî îmkanên mezin eve. Wekîdin jiyan qute. Hebe jî tu qîmeta xwe tuneye. Hûn hemû xwe tev lî bikin. Ji bo vê em dibejin, karê artêşa gel, karekî mezine. Karê gerîlla şerê gerîlla dimeşîne, karekî mezine. Hûn di artêşa gelde, artêşa gel di şerê gelde jiyanê bi destê xwe ji bo xwe bj kêfa xwe çêdike. Tişta tewra mezin mirov bide we eve. Gelê me, dijmin çiqas wî bikuje, qirkirinê çêbike, bêjin ji mere cejne, wiqas bêhtir xwe dikiyê, cesaretê mezin dike divî şerîde. Dibê ji bo me ye, jîyan di virdeye dijmin be çareye. Gelekî wiha rabûye, partiyeke wiha serokiyê dike, şervanekî wiha şer dike wê dijmin li hember çibike nikare. Dîsa bixwaze wekê berê xwînxwarîyê bike, lakîn her roj li paş dikeve. Tu çiqas xwe bi yekke, bişidîne bi serde here tu wiqas wî li paş dixe û di demeke kinde jî mirov ji vî welatî vî dijminî derxe. Wê çaxê tê bêje ev jîyana raste, serxwebûn û azadî heqîqeta însane, însanê bi şerefe. Ev ji bo weye jî û me xwe gihandiyê, me xwe gihande jîyana xwe. Karê partiyê, karê serokiyê heta niha ev bû. Dîsa em bi karê xwe xwe digihîninê, em xwe winda nekin, ne xwe giran dikin, ne pir acele dikin. Di cihîde bi çi awahî divê, em gava wiha çe dikin, usûl çiye em wiha bi serde dimeşin. Di cihê de mirin tê xwestin, dimirin; di cihêde lêxistin tê xwestin, lê dixin, çi tê xwestin, wî dikin, biserdixin. Vaye usûla PKK'ê, jiyana PKK'ê.
Emê salê wiha tam bi ya xwekin, ne tenê salê, jîyana ji vê şûnde dimeşe emê bi ya xwe kin. Û emê bi karê xwe bi ya xwe kin, hûnê ji bo jiyaneke wiha xwe rakin xwe tevlê bikin, xwe çêbikin. Ku we çiqasî xwe çêkir hûn partiyê çêdikkin, we çiqwas parti çêkir arteşa gel xwe çêdike artêşa gel, şerê gel çiqas çêdibe gel bixwe çêdibe, gelê wiha çêdibe, wiqas serxwebûn û azadiyê çêdike, welat çêdike. Armanca me, kerê me eve û serkeftin ji bo vî karî, serkeftin ji bo we tevan bi vî karî.
Li ser vê dîsa vê dewreya we ya Şehîdên Tolhildanê em pîrozdikin. Bi rastî şehîdên Tolhildan şehîdên mezinin mirov bi navê van şehîdan jî vê dewreyê xurt bike, di demeke bêhtir di aliyê şerde nuhbûniyê çêbike, kêmasiyên insanên me rake, ew însanên di hemû zor û zahmetiyêde li her xwe didin, va însana çêdike. Bi kevinperestiyê, bi lîskên dijmin ê mirov hiltînin, mirov li ser wan bisekine, wana rake û nekeve lîska, li derveyî parti, hundurê partiyêde nekeve lîska, li ser bîranînên şehîdên wiha çêbuyî mîrov wana temsil bike xwe wiha bi quwetke ji bo partiyê, ji bo şer, sozên me daye şehîdan mirov pêkbîne.
Li ser van rastiyan em ji bo we serkeftinê dixwazin, dîsa em ji bo hemû, gelê xwe jî di vî şerîde û di nîvê vê salê şûnde serkeftinê mezin dixwazin. Ku em wiha rast kar bikin, şerê xwe wiha rast xwe bidin ser ku dunya bi yekbe, nikare me ji serkeftinê dûrxe. Dîsa em her car pir dibêjin, em ji serkeftinê dûr tiştekî qebûl nakin û ji bo me jî mecbûriyete, dîsa ev dewreya we bi serkeve û ji bo we tevan pîrozbe.
hevalên bi tecrube hene. Hevalên zindanê hene, ji çiyê hatine hene, yên 15, yên 20 salî tev hene, dersan didine we, guhê xwe hebeki vekin, mejiyê xwe vekin bigrin. Ji xwe hûn genî bûne, hûn kufukî bûne, hûn tev mahf bûne, bigrin ji hevalan û paşyê di welatde xwe biçînin, hişîn bibin. Ji bo we firsendeke mezine, jê îstîfade bikin. Hevalên me zû dikevin, zû winda dibin. Xwe wiha çêbikin ku hun çûn cihê xwe mîrov bi we bawer bike. Mirov bêje, van hevalan zû nakevin, nav hevalan tişt ji dest tên der. Di virde mirov îkna bikin, dema mirov we rêdike welat mirov bêje vana di şerde di çiyêde dikarin jiyanê bimeşînin, dikarin mesûliyetê bigrin, bi dijmin dikarin, ji usûla şer re çi tê xwestin, dikarin pêre bimeşin, dijminê xwe bixînin. Me wiha îkna bikin, rojekê pêşde mîrov dikare we bişîne. Diherin zû dikevin, heyfe, pir bi qirarên şaş dikevin, pir li dijî usûlê şer dikevin. Ji bo vê heta dawiyê livir bielimin. A eyb, ne elimandine. Ji alî şerde xwe
çêbikin, çi ji were lazime, bixwînin pirtûk hene. Heval jî pir tiştan didin we, wexta hûn çûn welat, mirov bawer bike ku ji destên we hinek tişt tên der.
Bi salan li hember dijmin di welatde hûn dikarin şer bikin. Em ve ji we dixwazin. Sozên hûn didin em wiha qebul dikin. Bi rastî angu sozên we dane em wiha pêrene. Wekîdin sozên hûn bidin, tu qimeta xwe nîne. Sozên mirov bide ku li hember dijmin xwe bihêle li hember dijmin şerzaniyê bike, biser bibe. Ji bo partiyê nebe muşkule, bîlakîs pir tiştan hilîne. Bibe însanekî baş, ji hevalên xwere, çû ku mirov başiyê temsîl bike. Ji bo vê ez dibêjim xwe çêbikin. Başe, hûn alîkarîya van hevalan jî digrin, bi rastî jî li ser xwe bisekinin. Viqas sale ez her roj li ser xwe disekinim, her roj xwe çêdikim, her roj me wiqas bar rakiriye, rojekê min negotiye ez westiyame, nikarim bikim. Çi hate ber çavê me, em li ser sekinîn. Çi ji me hate xwestin, me jî li gor quweta xwe da ser. Hûn dibînin ku tiştên mezin çêdibin, hûn jî çêbikin. Ji we ên werin xwestin evin. Heta ku hûn wiha çênekin, xwe efû nekin. Hûn zanibîn ku partî jî we efû nake. Partî, însanê bisernekeve, însanê di her cihîde nemeşe, nikare pêre bimeşe. Mirov di nava partiyêde li ser hevalan xwe neke bar. Mirov xwe bihêle ji bo bar rake, ne bike bar. Barê gel sivik bikin, ne xwe li ser gel bi barkin. Bawerim hûn wiha partiyê fêhm dikin, wiha li ser disekinin. Em dîsa ji we tevanre serkeftinê dixwazin.
Serokatiya Partiyê
15 Tîrmeh 1993
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 10'ê Tîrmehê de di saet 05.00'an de li navçeya Şemzînana Colemergê li nêzî Qereqola Bezelê ji aliyê artêşa dagirker a tirk operasyonek hatiye destpêkirin. Operasyona li herêmê heman rojê piştî nîvro paş de vekişiyaye.
- Ayrıntılar