Belê heval baş dizanim li hemberî şehîdan û mirovên wekî we pîroz, yê ku ji şerbeta şahadetî vexwarine, nivîsandin û axaftin wê zor be û kêm bimîne, lê belê mirovên xweşik, bedew û bi jêdert nivîsandin wekî erkekî xwedî derketina xatê wane, û dibe wekî berpirsiyartîyekî vîcdanî û bi cî anîna daynê xwe yê li hemberî wan hevalane. Nivîsandina hevalên şehîd wekî nivisandina dîrokekî ne hatiye nivisandin ji ber ku şervanên heqîqatê di dîrokê de nehatine bibîranîn û nivîsandin, lewra bi bîranîna şerwanên heqîqetê bi navkirin wekî erkekî exleqî pîroze ku heyecan û moral dide mirov. Dema mirov bixwaze hevalên şehîd yên jin dest bigre û binirxîne divê mirov nirxê ku Rêber Apo dide jinê tu caran ji bîr neke. Ji ber ku Rêber Apo sembola asta mezinbuna zanistî, bîryarbun û vîna her jinekê ye, û jin aniye asta bêdewî ê gulekî ku bi strîyê xwe hatiye xemilandin. Dema ku mirov temaşe dike dibîne ku jin bi qasî bedewî ya xwe dibe hêza parastin û şerkirinê ji bo hebun, jiyan, rûmet û azadi ya xwe û jin digihije asta ku mirovên mezin Rêber Apo dibêje “jin kevirê esasi yê koşeya felsefeya mine” belê wekî jin di rojhilata navînde jiyan kirin em bi tevahî dizanin ku pir zor û zehmete, dîrok û roja jin bi kuştun, tecawiz, destavêtin derbas dibe li hemberî wan hemu leyistik û bê exlaqî yên pergala dest qirêj, jina PKK’yî bi keda Rêber Apo kariye, wê jiyana zor ya ku jiyan têde çûye ser merzela mirinê zivirandiye. Ji bo jiyan kirina jiyane kî bedew, û tevî zorahiyên vê jiyanê ev jiyan bi serxistiye û em wekî jin û mîlîtanê PKK’ê û şervanên heqîqatê yê Rêber Apo em bun biryardar û xweragirt ên jiyane kî her çiqas bi êş be ewqas bedewe û her çiqas zor be ewqas xweşe jiyan.
Di despêke de dema meşa şehit Çavrê û terzê wê ya têkoşînê dinirxînim, ji aliyekî de mîna trajedî ya bi êş ku hemu jinên rojhilata navin û jina Kurd, û Şehit Çavrê weke jineke Kurd u jineke rojhilata navin, di terzên xwe yên têkoşinê de, li hemberî rastiya pergalê karibû serbixe lê belê şehadeta heval Çavrê ya di demekî kurt de mîna heyamekê bu ji bo tevahî rêxistinê, cara destpêkê min heval Çavrê li Zağrosê naskir, naskirina heval Çavrê, meşa wê terzê jiyan û têkoşîna wê, bi qasî ku ji wê fêrbûme, û min famkiriye ezê hewl bidim ji bo we bidim naskirin. Heval Çavrê bi navê xwe yê rastî Fadîme ji Mêrdînê beşdarî rêxistinê dibe. 2006 de tevlîbûyîna wê ji refên têkoşînê re, û hatina wê ya ji çiyan re çêdibe, û li xakurkê perwerdeya şervanên nû dibîne, 2007’an de derbasî Zağrosê dibe. Di serîde beşdarbuyîna heval Çavrê ya ji tekoşinê re hindek milên xwe yên xweser hene, ji ber ku heval Çavrê ji aliyê dijmin de tê rêkirin wakî sixur tê amade kirin, û peştre wê dişînin çiyan. Em hemû dizanin siyaseta dijmin ya ku li ser civaka me, ciwan û jinan tê meşandin çawaye. ji milekîde xizan dike û bi her awayî bê çandî, bê exlaqî û bê çareserî yê li ser civaka me ferz dike, û bi wî awayî dest davêjine jinan û ciwanan. Rêheval Çavrê bi hevkariya xal û dayika wê ya ku bi dewletê re kar dikin wê tehdit dikin, û ev têkîlî bi rêka birayê wê û bavê wê tê çêkirin û bi vî rengî dewleta TC dixwaze heval Çavrê bike sixor, û bi vî awayî bahaneyên ku me diyar kiribu. Dijmin dixwaze heval Çavrê bê deng bike, lê hevala Çavrê ji alî istixbarata MİT’ê ve tê perwerdekirin û wê dişînin çiyan bi armancên ku dijmin dixwaze têçêkirin, û ji bo ku dewleta TC ajantî bi heval Çavrê bide pejirandin. Pir bi hêz siyaseta reşkirina tevgera PKK ê û rastiya jiyana wî dide kirin, lê piştî demeke kurt heval Çavrê sûcên ku navdeye ji rêxistinêre bi mikur tê. Pişti ku rastiya jiyanê bi çavên xwe dibîne, û bi taybetî ji terzê têkîlî û hevaltî ya PKK’ê û fedakartiya hevalan pir bandor dibe. Tişta ku hîşt heval Çavrê li sûcên xwe mikur were aliyê wê a jina paqij ku ti caran gemar nebuye, û lêgerîna wê ya jiyana azad ya ku bi sedsalane mîna her jinekê ku, mehrum mabu û heza ya vijdanî piştî dîtina hindek rastiyan bi çavên xwe ji hevalanre dibêje “rastiya min eve” ger ku hesabê wê mirin be jî ez amade me divê astêde li xwe mikur hatin hêz dixwaze. Li xwe mikur hatina heval Çavrê mîna vereşandina hemu gemarîyên pergala dagirker û mêtîngere. Em demekî dirêj di nava pratîkê de bi hevdira man her dem tevlî buyînekî bi moral û kelecan hebu, di heval Çavrê de xwesteka xwedî derketîna li Rêbertiyê û şehîdan di warê pratikî de hebu, wekî kesayet li gori tevlibuyîna xwe ya demekî kurt xwedi seknekî ji pêşketinê re vekirîbu, pirtûkên Rêbertî dixwand û li gorî wê xwe di ber çavanre derbas dikir, pivanê tekoşîn û xwe pêşxistinê bi rêbaza guhdarkirina ji minakê pir hevalên şehîd re çêdibû û hewl dida kesayetiya xwe bi rêgezên milîtantî pêşbixe. Pir caran stran gotina wê ya “Beritana min” û strana Dino ya “Oy yare û oy hevalê” heskirina wê ya ji jiyanê re, hevaltîyê re û şehîdan re bilêv dikir. Pir caran heskirina wê ji nîqaşkirinê re û buyina wê yek bi xwezayêre û heskirina wê ya ji zinarên bilind re sekîna Şehid Beritan di anî bîra mirov. Beriya heval Çavrê Şehid bikeve raporekî xwe nivisandi bu. Li ser bingehê ditina perwerdeyekî ekademîk ji bo naskirina Rêbertî, rêxistin û şehîdan bi rengekî kûr û jiyan kirina xeyalên xwe yê çunduna Gabarê pir caran ji hevalan ra digot “ezê biçim GAbarê û ezê ji wera silav û notên xwe binivisim” lê bele ew xeyal û xwestekên heval Çavrê pêk nehatin û wekî hesreteki man, pişti demeki kurt bi şahadete kî bê siûd û ne laîqî wêbe çêbû. Dema ku şehîd ket li pey xwe rojane xwe hîştibû, û piranî jî di rojane xwe de di serê her nivîsekî xwe de serokatî muhatap girtibu. Dema ku heval Çavrê şehîd ket xwendina rojanaya xwe wê ji milê hevalan de hat çêkirin. Di wê demê de herkesi famkir ku naskirina heval Çavrê û terzê wê têkoşinê û lêgerina wê em pir kêm mane. Beriya ku şehîd bikeve pir caran şahadeta xwe hîskiri bu. Gelek caran dema çunduna me ya görevan dihat çêkirin heval Çavrê digot “gereke ew cî û ew kaniyên ku heyî bi navê min bin dema ku ez şehid ketim” pişti ku şehîd jî ket ew kanî yên ku ew wesiyet kiribu hevalan navê wê li wê kaniyê kirin. Şahadeta heval Çavrê li Zağros li ber Avaşîn bi hatina wan ya göreve ew hîna di rê de bun ji xum xuma avê tu denge nabihîzin. Bi qazana balafirê şehid ket. Dema ku şehîd ket despêkê de hevalan nedizanibun ku şehîd ketiye, heta demekî heval lê geriya bun digotin “belki xwe li cihekî veşartiye” ji ber ku tu şopên cenazêyên wê jî nebû. Pişti wê heval ketin gumana ku cenazeya wê li ber Avaşîn çuye. Ketin şopa avê le bele cenaze peyda nekirin. Pişti wê heta demekê hevalan ciyê ku qazan lê dabu kolan digotin belki cenaze çu be neva axê û winda bûbe. Pişti dû rojan şahadeta heval Çavrê cenazeya wê li milê din yê avê hat peydakirin, Ji ber ku çewsa qazanê ew firandi bu. Pir hevalên ku nava şer da jî mabun serpêhatiyekî ewqas ecêp hêvî nedikirin. Piştî dîtina cenaza heval Çavrê li kêleka Avaşîn goristana wê hat çêkirin. Beriya ku şehîd jî bikeve heskirinêkî wê pir mezin ji Avaşîn ra hebu. Pir caran dema ku weha çêdibu digihişt ciyê ku lê şehîd ketiye qîr dikir û bi navê azadî yê bang dikir. Wakî ku bizanibe wê li wir şehid bikeve. Dema ku ez herî dawî ji Zagrosê derketim em di ciyê ku heval Çavrê şehid ketibu de hatin li ber Avaşin re derbas bun wê demê hevalan cenazeya wê derbasî şehitlika giştî kiribun. Dema ku şehîd ket heval çubun li ser cenazeyên wê ji basincê hemu li ser cepxaneyê wê teqiyabun. Li rext heta çek. Cenazeyên wê jî pir xira bibu. Dema heval çun pora wê şekirin û cenazeya wê xwestin ku xweşik bikin. Cihê ku heval Çavrê le şehîd keti li ber şikefta Qehreman, kaniya esasi ya Avaşîn nêzî segoşeya Basya û Avaşîn ye. Niha ev şikeft bi nave Şehit Çavrê tê naskirin. Roja şahadeta wê 16 ê tebaxê di sala 2008 de bû. Roja şahadet û tevlîbuyîna wê di êynî rojê de bû, û ji hevalan re jî gotibu “Ez di roja ku tevlê bûme di wê rojê de ezê şehîd bikevim” bi rastî jî wisa derket…
Peyman Hesekê
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 30'ê Tîrmehê de di saet 16.30'an de li navçeya Şemzînana Colermergê li dijî leşkerên artêşa dagirker a tirk ên xwestiyê ber bi Neqeba Nîrkola û Neqeba Masîro ve biçe ji aliyê gerîlayên me ve du çalakî hatine lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji Çapemenî û raya giştî re!
1. Di 29'ê Tîrmehê de di saet 05.30'an de li navçeya Şemzînanê li dijî leşerên artêşa dagirker a tirk ên dixwestin derkevin çiyayê Gûmanê ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama vê çalakiyê de 2 leşkerê dijmin hatiye kuştin leşkerek jî birîndar bûye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 29'ê Tîrmeh3e de (îroj) di saet 06.00'an de li navçeyaŞemzînana Colemergê di navbera leşkerên artêşa dagirker a tirk ên xwestine li dijî Girê Gumokê operasyonê lidarbixîne û gerîlayên me ve pevçûnên dijwar qewimîne.
- Ayrıntılar
Tecrîda Imralî salek temam kir. 12 meh, 52 hefte û 366 roj, 8.784 saet; bi hendesyariya matemetîkî jî ev tîrenda “faşîzma reş” ku bandroeke çaw ali mêjî û bednea mirov dike nikare hesab bike. Ji ber ku hesbaê vê kiryarê tenê bi rojan, bi satena û şev û rojê nayê hesab kirin. Her kêlî û dema vê kiryarê qonaxek cûda ya êşkencê ye. Ev êşkenceya psîkolojîk, di hewayê de, pêjna dewsên potînên esker de, di dengê muzîkê de, di vekirin û darana derî û penceran de, di stranan de, di awira mirovan de, xwe cûda nîşan dide.
Lewma tecrîda li Imralî, xwedî teybetmendiyek cûda ye û di dîroka mirovahiyê de menendê wê nine. Ne faşîzma reş ya sedsala navîn, ne êşkenceya gîyotîna di xeşîmên qesr û qonaxên Frensa de, ne qazoxên Roma, têra vegotina êşkenceya tecrîdê dikin. Tecrîd îzolekirin e, ji jiyanê qutkirin e, bê par hiştin e, rizandin, pûç kirin û mirina li demê bela kirin a sîstematîk e.
Salek derbas bû û rewşa Birêz Abdullah Ocalan, tenduristiya wî ji aliyê kesî ve nayê zanîn. Berê jî nexweşiyên çav, herka bêhvilê, êşa serî hebû. Gelo ev nexweşî pêşketine yan na. Hovîtiya dewleta Tirk û AKPê, eger salekê tecrîdê, di vî rengî de bidomîne, guhên xwe ji her cûre bang û dijberiyan re bigire, huquq, exlak, ademiyetê neyîne bîra xwe, mirov bendeyî wan û tiştekî baş jî namîne. Ji ber ku ji nirxên ademî û exlak bê par in, êdî mirov bendeyî wan û tiştekî erênî namîne.
Desthilatdariya Erdogan, weke bergîlê şemûs e, mirov li pêşiyê bimeşe wê gezan bide, mirov li pey bimeşe wê pihînan bide. Mînaka Rojavayê Kurdistanê li ber çavan e. Çend roj in bûne xwê û ketina agir.
Tecrîda bi vî rengî demdirêj, rewşa dijminê mirov û kîndariya tolhildanê destnîşan dike. Kesên ku tecrîda bi vî rengî dikine pratîkê, ne normal mirov in û di çarçoveya patalojiya psîkolojîk de têne nirxandin. Desthilatdariya AKPê û Erdogan jî, di rewşeke patalojiya psîkolojîk de ne. Patalojiya psîkolojîk nexweşiyek şîzofrenî ye û tedawî kirina wê jî zor e. Ev nexweşiyet reşbînî ye û ji bilî xwe kesî qebûl nake; her cure haraket û hewldanann li dijî xwe dibîne û erênî neyînî red dike. Axaftinên dawî ya Erdogan ku êrîşî Kurdên Rojavayê Kurdistanê kir jî nîşaniya vê nexweşiya şîzofrenîk bû. Ji bilî helwesta AKPê ya nexweşiya kronîk ya li dijî PKKê, li dijî Ocalan, li dijî Kurdên Rojavayê Kurdistanê; rewşa wezîrê karên hundir Îdrîs Naim Şahîn bi tenê jî, nîşaniya vê nexweşiyê ye.
Erdogan û wezîrê karên edaletê, mikur hatin ku, tecrîd biryara wan e û ew desturê nadin ku parêzer û malbata Ocalan kubiçin Imralî. Mirovên feodal, mirovên kîndarê tolhildana bendûberberiya gund û eşîran dikarin helwesteke wiha nîşan bidin. Dema ku, mijar dibe huquq, dibe edalet, dibe karên dewletê; Erdogan jî, wezîrên wî jî, di tifikê de xweliyê nahêlin; her gotina wan dibe piffek tofanî û toz û dûmanê li peyx we dihêlin. Geh modela herêmê ne, geh dewleta herî pêşketî ya cîhanê ye, geh li hemberî heft duwelan berxwedanê dikin. Lê, di tecrîda li ser Ocalan de, eşkere dibe ku ne dewlet, ne jî desthilatdaryek hemdemî ne, li derî sedsalê ne… Ne huquq nas dikin, ne edaleteke ademî bela dikin.
Rewşa Dewleta Tirkiyê û desthilatdariya AKPê ev e û gotina Erdogan kanun e. Li dewleteke wiha, huquq di gotinê de dimîne, edalet li gorî desthilatdariyê tê bela kirin. Dewlet jî, rayedarên dewletê jî nexweş in.
Kîna tolhildanê, kujerî ye û dewleta Tirk vê kujeriya tolhildanî dike bingeha siyaseta xwe. Ev jî suc e. Erdogan û desthilatdariya AKPê suc dikin.
Wezîrê karên hundir Îdrîs Naîm Şahîn, weke mirov û zihniyet şaşiyek e, ne normal mirov e. Cihê mirovên wisa îzolekirina ji civakê ye, lê ew wezîrê dewletê ye û gelên li Tirkiyê rêve dibe; fermanan dide, kiryaran erê û na dike. Erdogan ev mirovê şaş û xelet, aniye ser kar û kiryarên wî jî dibîne, erê dike; bi dehan kesî û medya Tirk, Erdogan şiyar kirin û gotin “vî mixloqatê ne normal ji kar dûr bike”, dîsa jî li ser kar dihêle. Ya duyemîn: Erdogan heta îro bersiveke rast nedaye komkujiya li Roboskî. Wajî vê, malbatên kesên di komkujiya Roboskî de jiyana xwe ji dest dane tehdîd kirin, girtin, di jiyana rojane de şepirze kirin.
Di encamê de mirov dikare bêje ku, Erdogan û desthilatdariya AKPê bi nexweşiya Ocalan û PKKê ketine. Ev nexweşiya ku berî niha “li ku herema cîhanê be, li serê kijan çiyayê Efrîka be, çadireke kurdan were vedan jî em qebûl nakin”, îro weke nexweşiya Ocalan û PKKê veketiye. Ev jî dide xuya kirin ku, têkoşîna 40 salan ya Ocalan û PKKê, kurd gihandin qonaxeke ku dijmin mecbur ma kurdan qebûl bike. Ocalan jî PKK jî, xwe feda kirin.
Ev xwe fedakirin, çil sal e didome. Ocalan û PKKê, çil sal in, bi fedekariyek destanî ji bo azadiya gelê kurd têkoşînê dikin. Dîroka ku bi destanên cengaweriya ciwanên PKKyî hate nivîsandin, dibin pêşengî û serokatiya Ocalan de giha vê qonaxê. Di encamê de sîstemek, civakek rêxistinkirî, îradeyek siyasî, civakî û eskerî derxiste holê.
Gelê Kurd nasnameya xwe bi mohra PKKê û Ocalan nas dike û bi vê mohrê jî, têkoşîna xwe ya şoreşgerî didomîne.
Eger em bi çavên Erdogan û AKPê, bi çavên bazirganiya siyasî li pirgirêka kurd nenêrin; bi çavên mêjiyekî têgihiştî û dilsozî li qonaxên têkoşîna gelê Kurd û merhaleyên hatine derbas kirin binêrin; eger em ji Zindana Amedê û heta weke îro, ji 15ê Tebaxê û heta weke îro, ji Zapê û heta weke îro, ji Komploya Navneteweyî û heta weke îro, ji hilbijartinên 29ê Hezîranê û heta weke îro, ji tecrîda Imralî û heta weke îro li destketiyên gelê Kurd û gihiştina qonaxa îro binêrin, hingî emê rastiya têkoşîna demdirêj, ku îro weke şoreşeke herêmî derketiye holê û herka çemê dîroka gelan bi coşûxuroş diherikîne bibînin û fêm bikin.
Dewleta Tirk û desthilatdariya AKPê, her çiqasî nexweşên şîzofrenîk bin jî, yek hedef dane ber xwe; tefsiye kirina Ocalan û PKKê. Tê zanîn; nexweşên şîzofrenîk, bi berçavikên bergîlan li cîhanê û pêşketinên civakî dinêrin; ji bilî rastiya wan rastî nine û hedefa xwe jî xelasiya mirovahiyê dibînin.
AKPê, dewleta Tirk û alîgirên wan, di demên dawî de Ocalan û PKKe kirine hedefa xwe û heta ji wan tê, gotina “PKKe cûda, Ocalan cûda pirgsirêka kurdan cûda”. Lê di esasê xwe de hedefa wan wiha ye: “Eger Ocalan û PKKê tesfiye bibin, emê kurdên cîhanê teva, car din di gora betonî de meftûn bikin.” Pirsgirêka nexweşiya şîzofrenîk jî ev e: Ji ber ku ew nabînin, fêm nakin ku bi sedan Apo derketine holê û PKKe jî ne tenê li Bakurê Kurdistanê, ne tenê li Qendîlê, ne tenê li Ewropa, ne tenê li Rojavayê Kurdistanê, li her cihê ku kurd lê dijîn heye. PKKe, mohreke jiyana azad ya rastiya gelê kurd e. Ne dewleta nexweş, ne Erdoganê şîzofrenîk û ne nexweşên kronîk dikarin vê mohrê ji nasnameya gelê kurd xerab bikin.
Ev ne çîrok e, ne darbimesel e; destanekî ku ji demûdewranên, ji heyam û çeqûberka felekê bi veravtina dilopên xwîna ciwanên çar parçeyên Kurdistanê hatiye nivîsandin e û di hevokên Ehmedê Xanî de, di pênûsa Heredot de, di rûpelên Şahnameya Firdewsî de cih girti ye.
Aliyekê wê Kawa ye, aliyekî wê Rustemê Zalê ye… Aliyek jî rastiya gelê kurd û qonaxa îro ya zindîbûna îradî ye.
Ev her du alî, li dijî tecrîda Îmralî tekoşînê dikin. Îsal, yanî sala 2012an sala finalê ye. Fînal, “azadiya Ocalan û xweseriya Kurdistanê” ye.
Cîhan ji xweşên şîzofrenîk re nabûye mêrga helezî û nabe jî.
Medeni FERHO
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 26'ê Tîrmehê de di danê êvarî li Elbaka Wanê li dijî Gundê Qaraçî ji aliyê me çalakiyeke serdegirtinê hate lidarxistin. Li vir 2 kesên bi navê Aslan Bayer û Ayhan Taş ê bi artêşa dagirker a tirk re hevkariyê dikin û ji bo wan dixebitin hatine binçavkirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 25'ê Tîrmehê de li navçeya Dara Hênê ya Çewlikê li ser riya Bawanê di navbera gerîlayên me û leşkerên artêşa dagirker a tirk ên derketibû operasyonê de pevçûnek qewimiye. Di encama vê pevçûnê de havalê Bawer Bedlîs - Adil Guven bi lehengî şer kiriye û gihîştiye şahadetê.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Di 19'ê Hezîranê de li navçeya Geverê li dijî qereqolên Şitaza û Oramarê çalakiyên befireh hatibû lidarxistin û di encama vê çalakiyê de ji 100'î zêdetir leşkerên dijmin hatibû kuştin. Di vê pevçûnê de 14 rêhevalên me jî bi lehengî şer kiribûn û gihîştibûn şahadetê. Di vê çalakiya berfireh de Rêhevalê me Dijwar jî birîndar bibû û tevî hemû hewldanan me nekarî rizgar bikin û hevalê Dijwar jî tevlî nava refê nemiran bûye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
Hêzên Parastina Gel di 24'ê Tîrmehê de li Şemzînanê tevgereke berfireh daye destpêkirin. Gerîlayên m e di 23 û 24'ê Tîrmehê de li ser riya Şemzînan-Gerdiyayê du rojan rê kontrol kirine.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 25'ê Tîrmehê de di navbera 16.00-16.30'an de li navçeya Şemzînana Colemergê li nêzî Qereqola Giranayê li dijî leşkerên di avakirina qereqolê de dixebitîn ji aliyê gerîlayên me ve çalakiyek hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar