Cemîl BAYIK
Çûyina qasidên aştî û çareseriya demokratîk a Tirkiyeyê bû sedem ku rojeva siyasî bi rengekî lezgîn bipêş bikeve. Ji 19’ê mijdarê heta niha, vê mijarê rojava Tirkiyeyê diyar kiriye. Hemû komên siyasî û derdor şîrove û nirxandinên xwe li gor vê yekê dikin û di navenda polîtiyayên xwe de çûyina komên aştî û çareseriya demokratîk dane rûniştin. Jixwe nêzîkatiyeke ji vê cudatir ne mumkûn bû.
Piştî hilbijartinên herêmî rojeva siyasî ya Tirkiyeyê rojeva ji aliyê Hêzên Azadiya Kurdistanê ve hate diyarkirin û di navenda vê rojevê de jî mijara çareseriya demokratîk ya ji bo aştî û pirsgirêka kurd cî girt. Bi vê yekê bû rojeva bingehîn a Tirkiyeyê ku tê niqaşkirin. Hema hema hemû derdorên siyasî her çiqas ji navendên cûda tevgeriya bin jî pêwistî dîtine ku li ser vê mijarê nerîna bînin ziman û helwesthe nîşan bidin. Encama ku derkete holê jî ewbû ku mîna heta roja niha hatî daxwaz heye pirsgirêka kurd bêçareserî bihêlin. Bi vî rengî li Tirkiyeyê piştî hilbijartina 29’ê Adarê û bi taybetî jî piştî 13’ê nîsanê lêpirsîna rayagiştî ya di asta referandûmê de hate kirin. Di vê lêpirsînê de bi giranî meyldariya bi rêbazên aştiyane û demokratîk çareseriya pirsgirêka kurd derketiye holê. Amadekirina Nexşeya Rê ya Rêber Apo û daxwazkirina nêrîn û pêşniyaran a ji hemû komên siyasî, partî û kesayetan ji bo afirîna atmosfereke bi vî rengî rola diyarker lîst. Ev rola ku Rêber Apo lîst, bu sedem ku înîsiyatîfa siyasî di destê Hêzên Demokrasî û Azadiya Kurd de be, her wiha yên xwedî siyaseta klasîk a înkar û tinekirinê jî xistin tevgerê. Ev hêz jî ji bo înîsiyatîfê careke din bigirin, dest bi serîlêdana provokasyonan kirin. Operasyonên li dij qada yasayî ya demokratîk û girtin, zextên li ser xabatên weşan û ragihandinê; qedexekirin û girtina saziyan, êrîşên tinekirinê yên li dij gerîla di vê çerçoveyê de hatin zêdekirin.
Yên di siyaseta klasîk a înkar û tinekirinê de israr dikin bi van rêbatan xwestin piştrast bikin ku zimanê pêvajoyê ne aştî û çareserî ye, berovajî rêbaza derdikeve pêş dijwarî ye. Bi vê yekê re jî dixwazin meyldariya ji bo çareseriya pirsgirêka kurd a aştiyane û demokratîk ya piştî 29’ê Hezîranê derkete pêş asteng bikin û lêgerînên ji bo çareseriyê vala derxin. Di vê çerçoveyê de jî gavên xeternak avêtin. Guftûgoyên piştî şandina Qasidên Aştî û Çareseriya Demokratîk Tirkiyeyê ya di 19’ê Cotmehê de vê yekê piştrast dikin. Kom, derdor û kesayetên cûda yên alîgir çareseriya demokratîk an yên herî kêm erênî li mijarê mêze dikin bûn xwedî nirxandinên ku careke din derfeta aştiyê ji dest tê revandin.
Li ser banga Rêber Apo çûyina qasitên aştî û çareseriya Demokratîk a Tirkiyeyê ev atmosfera neyînî ji hev belakir û careke din bû sedem ku meyldarî û daxwaziya ji bo çareseriya demokratîk a pirsgirêka kurd bihêz bibe. Piştî 19’ê Mijdarê rojeva siyasî ya Tirkiyeyê di vê çerçoveyê de bipêş ket. Vê yekê jî hem ji bo paşeroja siyasî ya Tirkiyeyê hem jî ji bo çareseriya demokratîk a pirsgirêka kurd derfeteke dîrokî afirand. Lê belê ev derfeta ku derkete holê, careke din ji ber yên di siyaseta klasîk a înkar û tinekirinê de israr dikin xwestin PKK’ê û Rêber Apo derveyî pêvajoyê bihêlin û tasfiye bikin û bi êrîş û provokaysonên wan re rû bi rû ma.
Di dema aşkerekirina çûyina qasidên aştî û çareseriya demokratîk a Tirkiyeyê de firîna balafirên şer yên di ser Qada Parastina Medyayê re, li tevahiya sînor topbarankirin, berdewamkirina operasyonan nîşaneya vê yekê ye. Di rastiyê de ev êrîş û operasyon di wateya bersiva şandina qasidên aştî û demokrasiyê de ne. Yên di rêbazên klasîk yên siyaseta înkar û tinekirinê de israr dikin bi van jî bi sînor neman. Êrîşên xwe berfirehtir kirin û ketin nava hewldana pêvajoya ku Rêber Apo û PKK pêşiya wê vekirin careke din wergerînin pêvajoyeke ji bo tasfiyekirina Rêber Apo û PKK’ê. Xwestin vê yekê jî bi rengekî gelkî vekirî pêk bînin. Tiştên di rewşa niha de tên jiyîn jî di vê çerçoveyê de bipêş dikevin.
Dixwazin atmosfera siyasî ya ku bi hatina Qasidên Aştî û Çareseriya Demokratîk derketiye holê bidin jibîrkirin û dixxwazin rojevê biguherînin. Bûyera Dursun Çîçek ji ber vê yekê balkêş e. Di pêvajoya ku di raya giştî dê çareserkirina pirsgirêka kurd a bi riyên demokratîk tê nîqaşkirin de bûyera Dursun Çîçek xistin rojevê. Bêguman hêzên ku di nava dewletê de dixwazin bibin desthilatdar û li ser vê bingehê dixwazin hevdu tasfiye bikin û têkçûna wan a li hemberî Têkoşîna Azadiya Gelê kurd ev bûyera Dursun Çîçek derxist holê. Lê ev bûyera Dursun Çîçek ji bo guhertina rojeva bingehîn a Tirkiyeyê jî tê bikaranîn.
Bi vî rengî dixwazin rojeva bingehîn a Tirkiyeyê biguherînin. Li aliyê din Rêber Apo û PKK’ê jî dixwazin derveyî pêvajoyê bihêlin. Her wiha planên tasfiya, înkar û îmhayê jî bi awayeke din xistine dewreyê. Di serî de jî rêbazên şerên psîkolojîk tê bikaranîn. Bi rêbazên şerê psîkolojîk xwestin bandora hatina Qasidên Aştî û Çareseriya Demokratîk berovejî bikin. Bi riya plana Amerîkayê xwestin di bin kontrola hikûmeta AKP’ê de hatina koman wekî teslimbûn nîşan bidin. Bi vê yekê re jî neman û malbatên leşkerên ku hatine kuştin bi kar anîn û derûdorên faşîst xistin nava tevgerê. Ev yek jî bes nedîtin û bi gotinên “em ê vegerin destpêkê” tehdît kirin. Ligel van tiştan rêbazên cuda jî xistin dewreyê. Vê jî wekî duwarekî dixin navbera PKK’ê û gel nîşan didin. Bi van rêbazan tê xuyakirin ku dixwazin vegerin polîtîkayên tasfiyekirinê yên destpêka salên 2000’an.
Di serê sala 2000’ê de plana tasfiyekirina PKK’ê xistin dewreyê. Wê demê jî pêvajoya aştiyê ya Rêber Apo daye destpêkirin pûç kirin. Dema ev plana tasfiyeyê xistin dewreyê bi tu awayî hebûna kurdan qebûl nekirin. Niha jî diyar bûye ku bi ferqekê dixwazin vê planê dîsa bixin dewreyê.
Di plana sala 2000’ê de armanc dikirin ku PKK’ê û Rêber Apo ji dewreyê dexînin û wan tasfiye bikin. Lê vê carê hêmayeke nû li vê planê zêde kirine. Armanca planê; “Lêkirina dîwarekê qalin di navbera PKK’û gelê kurd de ye”. Ji bo ku dîwar bixin navbera PKK’ê û gelê kurd kurdên xayîn û dijminên sondxwarî yên PKK’ê tên bikaranîn. Sedema dawetkirina Tirkiyeyê ya Kemal Burkay û yên wekî wî ji aliyê hikûmeta AKP’ê ve, ev rastî ye. Dîsa sedema têkiliya AKP’ê û kesên xayîn ên ji Tevgera Azadiya Kurdistanê veqetiyayî ne ev e. Ji bo vê planê dixwazin wan bibin Tirkiyeyê.
Di sedsala 20’emîn de dema serdestan li hemberî têkoşîna azadiya gelan nekariye bi ser bikeve rê û rêbazên cuda yên têkbirin û tepisandinê ceribandine. Wan her tim wekî riyeke têkbirinê li hemberî hêzên azadiyê hêzên kontra xistine dewreyê. Van hêzên kontra zêdetir ji hêzên ku xiyanet li qewmê xwe kirine ava dikin. Heta niha bi vî rêbazê ku hemberî gelê kurd û PKK’ê hatine ceribandin tu encam negirtine. Ligel vê rastiyê û têkçûna şerê taybet jî ev rêbaz her tim ceribandine û hê jî bi israr diceribînni. Niha jî dixwazin vê helwdanê derxînin pêşiya Tevgera Azadiya Kurdistanê û Hêzên Têkoşîna Demokrasiyê. Lê vê carê bi ferqekê vê planê dimeşînin. Beriya niha çek didan destê hêzên kontra û ew bi kar tanîn. Niha jî ev hêmayên bêserober her wekî aliyekê çareseriyê ne derdixînin meydana siyasetê. Ango niha kontrayê siyasî tên bikaranîn.
- Ayrıntılar
Rêber Apo
Ev ne lîstok e, pêwîst e mirov cîdî be. Pêwîst e rêz werin nîşandan. Karê aştiyê karekî cîdî ye, rêz dixwaze. Hertişt hatiye fêmkirin. Hatina van koman û li hemberî vê xwedî derketina gelê Kurd a birûmet û helwesta wî, niyet û rûyê rasteqîn ê hukimetê derxistiye holê. Plana hukimetê vala derket. Yên ku çûne wir ne tenê sempatîzanên DTP û PKK’ê ne. AKP’yî jî çûn. Tişta ku hukimetê ditirsîne jî ev e. Ji windakirina dengên/rey xwe tirsiya. Lê ev rewş ne rewşeke wisa ye ku bi hesabên dengan were meşandin. Aştî cîdiyetê dixwaze. Ez ji tevahî hevalên ku li gorî bangawaziya min tevgeriyan û hatin re spasiyên xwe dikim. Bi vî rengî dilsoziyên xwe bi min re nîşan dane. Em gihiştin armanca xwe. Me bi hatina van koman û bi helwesta gelê Kurd nîşan da ku em alîgirê aştiyê ne. Gelê Kurd vîna xwe ya aştiyê bi rengekî aşkere daniye holê. Lê li hemberî vê yekê hukimet bi awayekî cîdî nêzîk nebûye.
Ev bi vî rengî nabe. Li milekî wezîrê karê hundirîn tiştekî dibêje, lê li milê din jî van malbatên şehîdan bi armanca îstîsmarkirinê dikevin Meclîsê, bi Serokê Meclîsê re hevdîtinê çêdikin. Bi awayekî bê rêz tê axaftin, heqaret tê kirin û dibêjin teror û meror. Ev bê rêzî ye û wisa nabe.
AKP di vî karî de necîdî ye. Dibêjin ku dibe di nava meha Mijdarê de hinek tişt çêbibin, lê emê bibînin. Vana ne tenê gel dixapînin, her wisa dewletê jî dixapînin. Siyasetmedarên ku berjewendiyên xwe yên rojane dihizirin, zirar didin dewletê jî, îtîbar û rêza dewletê dixin bin gûmanê. Zilamtiya dewletê cîdiyetê dixwaze. Di Osmanî de zilamtiya dewletê hebû, cîdiyeta dewletê hebû, lê di vana de ew jî nîne. Aştî karekî cîdî ye, AKP ne samîmî ye, vana aştiyê naxwazin. Ji ber vê yekê xala dawî ku pêvajo hatiyê dîsa “alavere dalavere bila Mihamedê Kurd biçe nobetê (Alavere dalavere Kürt Mehmet nöbete) ye! Dîsa hewl didin gunehê hertiştê biavêjin ser Kurdan. Qaşo wê min jî li vê derê bixapînin û bikin aletê xwe. Nêzîkatiya vana tê wateya hewldana xapandina keçeke panzdeh salî. Hewl didin li vir vê nêzîkatiyê li min bikin. Lê wê nikaribin encam bigrin. Dibêje emê pêvajoyê ji nû ve binirxînin û hwd., lê wisa nabe. Ez Erdogan dawetî cîdiyetê dikim. Wê ji niha û pê ve kom û mom jî neyê, bila neyên. Pêwîstî bi hatina wan nema. Êdî pêwîst nake ji Ewrûpa jî kom bên.
Tê çi wateyê ku dibêjin emê ji hertiştî ji serî ve bigrin dest (sil baştan)? Çi dikin bila bikin. Ji xwe niyeteke wan a weke aştiyê jî nîne. Vana di aştiyê de necîdî ne, ne samîmî ne. Yekane armanca van tasfiyekirin e. Dev ji CHP û MHP’ê berdin, ji xwe vana aştiyê naxwazin. Yek ji wana faşîsta neteweparêz e ya din jî faşîsta neteweperest e. Ji xwe evana şer dixwazin. Wisa xuya dike ku nêzîkatiya Bulent Arinç hinekî erênîtir e. Ez ji vê derê bang li birêz Arinç dikim. Ev tişta ku AKP dike ne li gorî olê ye, dibêje ev hezar sal in bira ne, lê ne li gorî biratiyê ye û ne jî li gorî demokrasiyê ye. Birêz Bulent Arinç hun dizanin, hun dîroka Îslamê dizanin; Şerê Uhud, şerê Bedîr, şerê Hendek wê bê bîra te. Dibêjin pênc hezar leşker û pênc hezar cerdevan mirin û dibêjin çil hezar kes jî yên me mirin, tevahî pêncî hezar kes. Eger pêncî hezar kes miribin wê demê li wir şer heye. Dibêjin teror, eger teror jî be, dîsa li holê şerek heye. Dema şer hebe li holê du alî hene. Û aştî jî di navbera herdu aliyan de çêdibe.
Mafê serokwezîr nîn e ku bihestiyarî tevbigere. Ev deh sal in ku ez li vir di rewşa mirovê herî tenê yê cîhanê de tême girtin, lê ez di kêliya herî zehmet de jî bihestiyarî tevnagerim. Pêvajoya aştiyê bi fikara dengan nikare were meşandin. Vana hîn jî di derdê qoltixa xwe de ne. AKP ne samîmî ye. Bi hatina vê koma aştiyê bi awayekî eşkere derket holê ka AKP hewl dide çi bike. Ji xwe armanca min a bangkirina komê jî ev bû. Vana qaşo dihesiband ku wê min li vê derê bikarbînin û pirsgirêkê li gorî xwe çareser bikin. Lê nikarin min bi vê armancê bikarbînin.
Helbet vebûn mebûn çîrok e, armanca wan tasfiyekirina PKK’ê ye. Ezê vê heftê bersiv bidim nivîsên Îsmaîl Bêşîkçî û Baskin Oran ku di rojnamê de derketine. Î. Beşîkçî di nîvîsa xwe de dibêje çil mîlyon kurd hene û pêwîst e dewleteke kurdan jî hebe. Bi rengekî dewletparêz nêzîkî bûyerê dibe. Ez wî fêmdikim, niyeta wî baş e û durist e. Peyam dide min ku divê ez dewletekê bixwazim. Lê tam fêmnake ka ez dixwazim çi bêjim. Dikare hevdîtin pê re were çêkirin, ez silavên xwe jê re radigihînim. Aliyê min jî yê civaknasî (sosyolojîk) xurt e. Beşîkçî jî civaknas e, lê nikare dewletê baş tehlîl bike û nikare vê biser bixe. Eger van parêznameyên min ên dawiyê bixwîne, wê ramanên min ên di mijara dewletê de fêm bike. Dewlet ji gelan re azadiyê nayne.
- Ayrıntılar
Piştî mehên dûvedirêj ên havîn û xopana payîzê, erd û ezman dinehwirin di nava şîrqeşîrqa brûskan de. Xumexuma dolên kûr, bi xwe re çavikên kaniyan diteqînin û bi xwe re hêviyan diseridînin û tevlî lehiyan dibin. Heyv, her çiqas ji ber barîna baranê nikaribin wê bibînin jî, di bin xêliya tarî ya ewran de, bi hîskirina bişirînin wê yên şermokî de, li ser rûyê wê giravan neqş dikin, da ku her dem rênîşanderê me be.
Her ku diçe payîz xatirê xwe ji me dixwaze û darên berû û maziyan pelên xwe diweşînin da ku şopên me û ew şiverêyên ku ji ber şopên me fena marekî dixuyîn vedişêrin. Ji bilî darên xaçê, darên dîtir nîv bi nîv pelên xwe hişk kirine û bêyî ku li benda yên din bimînin xwe bi axê re dikine yek.
Şîrqeşîrqa ewran fena wênekêşek, di şevên tarî zilûmat de, ji nişka ve her der ronî dike û pê re xurmîniyekê ji axê û ji dar û beran tîne. Di vê kêliyê de ku te naylonê xwe vekiribe û bi sikên zexm ewle kiribe yan jî di bin tahtekî de, bêyî ku ji heft qatên jorîn neyê dîtin tu agirekî vêbixî û bi koza wê hewl bidî ricifîna dil û hinavên xwe hefsar bikî û pê re çaydankê xwe yê tîr tenî bikelînî, tu bi siûd î.
Di van rojan de, li her devera welatê me, li her quntar û kimtên çiyayên welatê me, bi coş û azweriya moriyan, gerîlayên ku heval û hogirên dayîka xwezayê ne, bi hezar zehmetî hazirî û amadekariyên zivistanê dikin. Gotin di cî de be, em bi siworiyan re ketine pêşbaziyê. Piştî demeke dirêj a meselokên “vebûnên xapînok”, piştî ku em qampên xwe çêbikin, qutê xwe yê zivistanê temîn bikin, em ê dest bi perwerdehiyên xwe yên bîrdozî, ramyarî û leşkerî bikin, da ku em xwe ji bihareke rengîn, hêç û delûdîn re amade bikin, da ku bi şînbûn û vebûna pelan re, em jî ji bona ku hêvî, daxwaz, dirûşm, bendewarî, daxwaz, xeyalên gelê xwe şîn bikin û fena vebûnên pelan ev dijminê har, fena rastiya xwezayê bînin ser xeta vebûnên rastîn, xwe amade dikin.
Ji dîroka mirovantiyê bigire, heta têkoşîna me ya azadiyê, gelek encam û tecrûbe ji me re mîrate mane. Ji ber vê yekê, piştî ewqas bedeldayînan, li gorî rêzik û zagonên xwezayê, em ê jî rêgeha xwe diyar bikin. Geh em ê fena teyrê baz wan bi pencikê xwe jar bikin, geh em ê fena pezkoviyek ji latek xwe bipengizînin latekî din; geh em ê fena marekî bi sebr û bêdeng bin, geh em ê fena pilingekê diranên xwe di qirikê de biçikînin. Bila neyê gumankirinê ku, heta ku ew destên qirêj û kotî neşkên, heta ku ew sinc, dirî û striyên ku di navbera Ameda mazlûman, Qamişloka evînan, Mehabada qaziyan û Hewlêra dilbirînan de hatiye çandin neyên birîn, destê me li ser tetikê wê tu carî dostaniya me û heyv û stêrkan re, hevalbendiya me bi baz û eyloyan re, pêşbaziya me bi pevkovî û siworiyan re, cîrantiya me bi xilt û kormişkan re neqede....
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Ji 21’ê adara 2009’an pê ve ku ji hêla tevgera me ve biryara yekalî ya bêçalakbûnê hatibû girtin û hêzên me li gorî vê tevdigerin, digel vê yekê di meha cotmehê de ji hêla Artêşa TC’ê ya dagirker ve 35 operasyonên bi armanca tunekirinê hatine li dar xistin û di van operasyonan de ji ber pejinkariya gerîlayên me tenê di 4 operasyonan de di navbera hêzên gerîlayên me û leşkerên Artêşa TC’ê de pevçûn hatine jiyandin. Di vê demê de ji hêla gerîlayên me ve tu çalakiyek nehatiye li dar xistin.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 28’ê cotmehê de danê sibehî saet di navbera 09:00-10:00’an de ji hêla artêşa dagirker a TC’ê ve li Qadên Parastina Medya li hember qada Çiyareş ku girêdayî Zapê ye êrîşeke bi obûs û hawanan hatiye li dar xistin.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 24’ê cotmehê de ji hêla Artêşa dagirker a TC’ê ve li hember qada Şehîd Xebat ku di navbera navçeyên Azarpêrt(Adakalı), Gêxî(Kixi) û Çêrme(Yedîsû) bi ser Çewlikê ve girêdayî ne operasyoneke berfireh hatibû li dar xistin.
- Ayrıntılar
Rêber Apo
Min di Nexşeya xwe ya Rê ya 160 rûpelî de van hersê rêyan jî, bi awayekî berfireh, vegotibû. Di nexşeya min a rê de pêşgotineke dîrokî heye. Pêşgotineke pir muazam e. Min nêrînên xwe yên ka wê çareserî çawa dikare pêşbikeve vegot. Min di nexşeya xwe ya rê de jî pênc rehendên (boyut) di derbarê pergala KCK’ê de diyar kir: aborî, civakî, siyasî, huqûqî û dîplomatîk. Qada civakî, mijarên weke rêxistinkirina perwerdeya xwe di nava xwe de dihewîne. Qada navnetewî ew tişt e ku em weke qada dîplomatîk binav dikin. Ew ramana Davutoglu ya avakirina Konseya Stratejîk li herêmê ji Konfedarasyona Demokratîk a Rojhilata Navîn, ku min berê diyar kiribû, hatiye girtin. Pêkanîneke wê ye.
Lê ji ber nexşeya min a rê di destê wan de ye, AKP ji wê sûd werdigire. Denîz Baykal mijarê hinekî dizane, dibêje “AKP nexşeya rê ya Îmralî pêktîne”. Ev tespîta Baykal rast e. Lê belê AKP nikare nexşeya min a rê pêkbîne. Lê ji nexşeya min a rê sud werdigirin. Davutoglu li derve, Erdogan jî li hundir jê sûd werdigirin. Dema ez di nexşeya xwe ya rê de jî çareseriyên demokratîk ên li Rojhilata Navîn diyar dikim, min Konfederalîzma Demokratîk a Herêma Dîcle-Firat pêşniyar kiribû. Davutoglu niha bi Îran û Surî re hevdîtinên vê yekê dike. Rast e, nexşeya min a rê didizin. Niha AKP ketiye nava lez û bezê. Ji axaftina wan a li Agirî jî ev tê fêmkirin.
KCK, li ser bingeha azadiyê de rêxistingeriya demokratîk a civakê ye. Rêxistingeriyek e ku ne li ser bingeha dewletê ye, ne jî li ser bingeha federalîzmê ye. Ew yek e ku civak xwe li derveyî dewletê rêxistin dike. Xwe rêveberiya civakê ya demokratîk e. Ew tişta ku em jê re dibêjin xweseriya demokratîk jî ew e. Dibe ku têgeh ji hev cudatir bin, lê cewher heman e. Dikare bi navê min ev pergala KCK, bi riya sûdwergirtina ji nivîsên min ên berê, bi awayekî berfireh ji çapemenî re were dayîn.
Komên ku hatine qasidên aştiyê ne. Ez ji bo komên ku hatine spasdariyên xwe pêşkêş dikim. Bila vana ji niha û pê ve di xebatên aştiyê de cîh bigrin û bixebitin. Dikarin di Meclîsên Aştiyê de bicîh bibin.
Yên ku wê ji Ewrûpa jî bên, dikarin werin. Eger rewş neguhere, ezê ti bangawazî nekim ji bo ku ji niha û pê ve kom werin, ev ne rast e jî, ev pispayeyî ye û bêrûmetî ye. Lê eger dewlet biçe bi PKKê re hevdîtinan çêbike û pê re lihevbike û eger PKK bi xwe koman birêke ez nikarim ji vê re tiştekî bêjim. Ev biryarek e ku ewê bi xwe bidin, ev biryar min girê nade û nabe biryara min. Wê teqez careke din ji aliyê min ve bangawaziya koma aştiyê çênebe. PKK wê bi xwe were yan neyê, ev karekî ku ew bi xwe dizanin. Wê biryara xwe, xwe bi xwe bidin.
Armanca min a ku min ji van koman re bangawazî kir ev bû: dewletê xwest cerbandinek bike. Xwest biceribîne ka dilsozê min in an na û çiqas dilsozê min in. Min jî got “ wê guhdariya min bikin, gelê min guhdariya min dike.” Diviyabû bihata diyarkirin jî ku dilsozê min in. Min bangawazî kir him ji bo pêşiya siyaseta xetimandî were vekirin û him jî ji bo ku ez vê yekê nîşan bidim; wan jî guhdarî kir û hatin û dilsoziya xwe nîşan dan. Ez ji hemûyan re spas dikim û spasdariyên xwe pêşkêş dikim. Yên di 99an de hatin, bê amadekarî hatin. Me hinekî neheqî li wan kir. Nediyariyek hebû. Me wê demê wisa texmîn dikir ku wê dewlet vê firsetê binirxîne, lê me wê demê nekarîbû dewletê tam tehlîl kiriba, me wê tam nasnekiribû.
Ji niha û pê ve ji bo çareseriyê sê qonax pêwîst in, min vana di nexşeya xwe ya rê de diyar kiribû. Ev dikare bi awayekî nivîskî û devkî jî were diyarkirin. Qonaxa yekemîn, wê dewlet tevahî mafên Kurdan têxe bin ewlehiyê. Wê di vê mijarê de ewlehiyê bide min. Wê min îqna bike. Emê jî ji dewletê re îspat bikin ku em ne cûdaxwaz in. Emê îlan bikin ku em ne dabeşkar û cudaxwaz in. A duyemîn, emê îlan bikin ku em tundiyê weke rêbaz esas nagirin. Emê rêbaza tundiyê ji dewrê derxînin. Wê di vê qonaxê de dorhêla nepevçûnê were avakirin. Wê tundî-pevçûn neyên jiyîn. Wê dewlet jî çareseriya demokratîk bipejirîne û wan pênc rehendên Kurdan ku min hijmart bigre dîqetê. Wê derfet bide ku Kurd xwe bi xwe birêve bibin. Lê ji bo ku vana bikaribin çêbibin, pêwîst e pêşiya min were vekirin. Pêwîst e mirov tevahiya van tiştan pir biberfirehî nîqaş bike. Dema ku min berî niha gotibû ku pêwîst e ez aliyê wê yê leşkerî 90 roj û aliyê wê yê ewlekariyê 45 rojan muzakare bikim, ez qala vê yekê dikim. Ev wisa ne hêsan e.
Eger ev pêk were, weke qonaxa duyemîn, wê xwe vekişîna derveyî sînoran pêkwere. Weke qonaxa sêyemîn jî wê dewlet ew ewlehiya ku bide di huqûqê de bide xuyakirin; wê destûra vê ya bingehîn, zagonên wê û rêziknameyên wê çêbike. Wê di mewzûata heyî de guherînan çêbike. Di rêjeya ku dewlet vana pêkbîne de, wê paşve vegerîn çêbibe.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
Di 24’ê cotmehê de ji danê sibehî pê ve ji hêla firokeyên kobra yên Artêşa TC’ê ve qada Şehîd Xebat ku girêdayî Çewlikê ye bi awayekî gûrahî hatiye bombebarankirinê. Piştî vê êrîşa ku hetanî danê êvarê berdewam kiriye, eydî Artêşa TC’ê li qadê yekîneyên biçûk ên kontra bi armanca keşifkirin û kemînavêtinan li qadê hiştine.
25 Cotmeh 2009
Navenda Ragihandina Çapemeniyê ya HPG’ê
- Ayrıntılar
Gotinek heye, dibêje ku; “Ku em ji hesin bitirsiyana, em ê li trênê siwar nebûyîna” Li hember tehdît û hereşeyên dewleta tirk encax gotineke wisa ciyê xwe bigire. Ku tirseke vî gelî hebûna, li hember faşîzma wan, wê ji zû ve dev ji têkoşînê berdana û bi deh hezaran şehadetî nedana ber çav. Ku têkoşîna me heta roja îroyîn li ber xwe dabe û her diçe mezintir bûbe, girêdana gelê kurd a azadiya xwe ye.
Ev heft heşt meh in, pirsgirêka kurd di rojevê de ye û her diçe çareseriyek berbiçav sîstema TC’ê neçarî gavavêtinê dike. Di demeke ku siyaset ber bi xitamandinê ve diçû û hêdî hêdî hêvî kêm dibûn û me şûrên xwe ji kalanên xwe derdixistibûn, ji hêla Rêber Apo ve gavên dîrokî hatin avêtin. Komên aştiyê bi tevlî bêhna zinar û latan, gul û kulîlkan, hêvî û bendewarî, barût û xwêdanê li ser banga Rêber Apo berê xwe dan bajarê xewna me û silavên me hemû gerîlayan ji bircê Amedê û ji çemê Dîcle re birin. Kevirên kurisandî yên bircên Amedê, bi hatina zarokên xwe yên çiyayî kesera bi sedan salan ji ser xwe avêt.
Belê bandora hatina komên aştiyê, pêşwazîkirina gelê me ya mehşerî, fena Berxwedana Zapê bandor li sîstemê kir û hemû saziyên dewletê serûbûn bûn. Dewlet hê jî di nava şoqekê de ye, loma wisa tehdîtên eletewş dikin. Lewma ji bona hatina koma aştiya ya Ewropayê, encax dikaribûn bi pêşîlêgirtinê asteng bikin. Ji ber ku dijmin baş dizane ku çi dibe bila bibe, dixwaze bila komkujî bike, wê digel her tiştî gelê me bi serbilindî ew pêşwazî bikin. Jixwe ev tiştek sembolîk bû û ya dawîn bû. Armanc dilsoziya me ya aştiyê û li hember banga Rêber Apo selmandina girêdana me bû. Nexwe hatin û nehatin ne mesele ye.
Dîmenên pêşwazîkirina şervanên azadiyê, hesreta azadiyê ya gelê kurd û girêdayîna bi gerîla re bi hemû dijminan da çespandin. Di rêgeha şervanên azadiyê de, ji Silopyayê heta Ameda rengîn, gel bû PKK, PKK bû gel. Ma çima nebûna? Ji ber ku ew parçeyek wan bû. Zarokên wan, sembolîk be jî, wekî Qasidên Aştiyê bi serbilindî hatin û gel jî li gorî vê ew kirin taca serê xwe. Li hember vê, gotina ku bê gotin û kiryariya ku bê kirin, ji bona vî gelî em hezar caran şehîd bikevin wê têr neke.
Mijareke din, gotinên fena “radestbûn”, “wê hê werin”, “di însiyatîfa me de ev bûn”, “wê hê werin”li hember xwedîderketin û coşa gel acizî, dirûtî û derewkariya dewlet û AKP’ê ye. Ji hela Rêber Apo ve bi zelalî hate diyarkirinê. Loma bila tu kes û derdor ji me yekalî gavan hêvî neke. Divê destpêkê mafên kurdan bikin bin ewlehiyê û ev bawerî bide me. Bi vî awayî zirûfên bêçalakîbûnê dibe ku bidome. Dîsa ji bona çareseriyeke mayinde, divê Rêber Apo bigihê azadiya xwe. Em tu carî siyasetek, diyalogeg û çareseriyeke bê Rêber Apo qebûl nekin û em ê tê de cî negirin.
Mirov dikare bibêje, têkoşîna dehan salan a gelê kurd hêdî hêdî fêkiyên xwe dide. Îro ku dijmin gavan davêje, hemû ji neçarî ye. Ev hemû bi saya Rêber Apo, şehîdên me û têkoşîna gelê me pêk hat. Tevgera azadiyê neçar dihêle ku sîstem xwe biguhere. Her gava ku AKP davêje jî, tu têkiliya xwe demokratîkbûn û misilmanbûna AKP’ê nîn e. Piştî ku dewleta tirk digel hemû piştgiriya dinyayê li hember PKK li ser neket, ji hêla efendiyan wan ve ev erk û peywir ji AKP’ê re hatiye dayîn. AKP piyoneke bêrûmet û bêrêgez e û pragmatîst e. AKP hem hesabê deshilatiya xwe dike -ji ber ku li pêş me hilbijartin hene-, hem jî li gorî planên sermayeya kûresel a ku di şexsê Emerîka de li Rojhilata Navîn de bi pêş dikeve tevdigere. Berjewendiyên sermayeya kûresel vê ji Tirkiyê dixwaze. Tirkiye neçar e daxwazên sermayeya kûresel bîne cî. Lewre Tirkiyeyeke ku hemû hêza xwe li hember kurdan dimezxîne, bi kêrî van hêzan nayê. Loma niha beşeke dewletê ku AKP di nav de ye, ji neçarî çareseriyeke bi pêş dixin. Di vê çareseriyê de, AKP hewl dide hem desthilatiya xwe biparêze hem jî daxwazên sermayeya kûresel bîne cî. Yanî bi vî awayî, sermayeya kûresel Tirkiyê qebûl nake. Loma naverok çi dibe bila, rêbaz çi dibe bila, wê dewlet here hinek biryaran. Ev dibe mîna Srîlankayê be, dibe ku fena Îspanyayê be, dibe ku fena Îsraîliyan be yan jî tenê kurdan li derdora dewletokekê civandin be.
Niha jî di şexsê AKP’ê de dewleta tirk, heta dawiya salê plan û sekna xwe diyar bikin. Lê AKP naxwaze lez bike. Çareseriyeke ku desthilatî ji dest neçe digere. Jixwe ku bi ser nekeve, wê dawiya wan ji hikûmetên berê xerabtir bibe. Ew jî di vê ferqê de ne.
Ji ber vê yekê, dibe pirsgirêka bi şîdet bidome bi riyên demokratîkî be, tu gelek û civakek bêparastin nabe û bê polîtîka û siyaset nabe. Lewre ne ji gerîlayên azadiyê be, ne jî ji bi hezaran şehîdên me bûna û ne ji siyaseta me ya demokratîk be, wê dijmin navê me jî qebûl nekirina. Rastî ev e ku, hetanî ku kurd li çar parçeyên Kurdistanê tam negihên azadiya xwe û Kurdistaneke xweser û azad di bin ewlehiya hêzên parastina kurdan de nîn be, wê erk û misyona gerîla tu carî neqede û ji bona ku ev erk û misyon bê berdewamkirinê jî, divê her ciwanek kurd were di nava refên gerîla da ku em siyaseta kurd li parçeyên Kurdistanê misoger bikin.
- Ayrıntılar
Ji gelê me û rayagiştî re!
1. Di 23’yê cotmehê de danê êvarî saet di navbera 16:30-17:00’an de ji hêla Artêşa TC’ê li Qadên Parastina Medya li hember qada Çiyareş ku girêdayî Zapê ye êrîşeke bi hawan û obûsan hatiye li dar xistin.
- Ayrıntılar