Li Kurdistan ê, her ku roj derbaz dibin komkujiyên AKP yên li Kurdistan ê jî zêdetir dibin.
Bê guman, ev komkujiya ku îro li Navçeya Qileban, gundê Roboskî û Bêcûhê hukumeta AKP pêkaniyî, ne ya yekê ye. Mirov nikare tenê bi wê kêliya pêkhatî re jî bigre dest. Ji ber dema mirov geryanek di nava dîroka Tirkiyê de dide çêkirin, mirov bi awayekê vekirî dibîne ku ka çend hezar komkujî, girtin, qetil kirin, êşkence, koçberî, talan kirin, dagirkerî û kiryarên daqurtîna mirovan… li Kurdistan ê ji aliyê dewleta Tirkiyê de hatiye pêkanîn. Ewqasî zêdene ku nayên jimartin.
Ji bo wê jî mirov dikare bibêje dewleta Tirkiyê, dewleteke li ser hîmê tevkujiya mirovan hatiye ava kirin. Kuştin û nêçîr kirina mirovan, di Tirkiyê de bûye kevneşopiyekê. Ev kevneşopî ji Serokwezîr derbazî Wezîr, ji Wezîr derbazî rayedarên dewletê dibe. Heya roja îro jî, ev her bi vî rengî hatiye.
Bi çi rengî ev kevneşopî heya roja îro hatiye, di kiryarên hukumeta AKP, rayedar û artêşa wî, di tevkujiya Roboskî û Bêcûhê de bi awayekê vekirî xwe nîşan dide. Ji bo wê ger mirov bibêje, hukumeta AKP û hevkarên wê ji bo nêçîra mirovan hatiye ava kirin, wê ne pênaseyekê şaş be. Tirkiye welatê komkujiyan e. Ji xeynî vî navî, ti navên din li hukumeta AKP nayê.
Ev komkujiya îro li Qilebanê pêkhatî, mirov nikare ji komkujiya Dersim, Geliyê Zîlan, Maraş, Mêrdîn, qetil kirina 36 gerîllayên Kurd, 33 guleyan qut bigre dest. Ti ferqa vê komkujiyê ji komkujiyên din tine ye. Ji bo tine kirina gelê Kurd ev komkujiyeke bi plan hatiye kirin. Kes nikare girêdana vê bi îstîxbarata şaş re bide girêdan. Ji ber her kesê dizanî bû ku ji bo debara xwe a jiyanê bi salane gelê Roboskî derbazî sinirên başurê Kurdistanê dibe. Ji her kesê bêhtir jî, dewleta Tirk ji vê bi agahî bû. Berpirsyarên vê komkujiyê hukumeta AKP, cemaata Gulen û rayedarên dewleta Tirkiyê ne. Erdoğan fermana vê tevkujiyê da, kordînatorê wê Nejdet Özal jî pêkanî.
Bi daxuyaniyekê erzan, bi gotinên bêwijdan, weke ku ti tişt çênebûye, xwestin li ser qetil kirina sih û pênç ciwanên Kurd bigrin. Ev ne daxuyaniyekê exlaqiye. Bi vê daxuyaniyê kuştina mirovan çiqasî di Tirkiyê de erzan bûye, careke din da nîşandan. Ev daxuyanî bi ti awayî wijdanê mirovan rihet nake. Daxuyaniyên Huseyîn Çelîk û Erdogan ne têrker e. Ji bo wê jî di vê gelê me vê daxuyaniyê nepejirînin û hesabê vê tevkujiyê bipirsin.
Hukumeta AKP û cemaata Gulen, biryara qirkirina gelê Kurd daye. Li ser Rêbertiya me êrîşekê pir dijwar heye û Rêbertiya me dinava tecrîdeke giran deye. Li qadên leşkerî, siyasî û civakî bêyî navber êrîşên hewayî, yên bejayî û operasyonên li ser bingehê tine kirina Kurdan tê meşandin. Hukumeta AKP konsepteke qirkirina Kurdan daye destpê kirin. Ji bo qirkirina gelê Kurd, serî li hemû rêbazên kirêd û ji derveyî mirovahiyê jî dide.
Huseyîn Çelîk di daxuyaniya xwe de dibêje, ‘‘istîxbarata ku grubek PKK yî ye hatiye girtin, ev êrîş pêkhatiye’’. Ma gerîllayên tevgera azadiya gelê Kurd jî ne ewladên vî gelîne?... Çi ferqa van 35 ciwanên Kurd û gerîllayên Kurd hene?... Tu ferqa wan nîn e. Her du jî yek in. Ji asîmanan dane ketine. Pergal û dewleta Tirkiyê deriyekê ku gelê Kurd têde nefes bigre ne hêlaye, fetisandiye. Ger derfetên jiyan kirinê di Tirkiyê de hebana, îro ciwanên Kurd berê xwe nedidan çiyayên Kurdistan ê.
Yek jî Huseyîn Çelîk di daxuyaniya xwe de derketina gel ya qadan weke sor kirin (tahrik) binav dike û dibêje; ‘‘ger hun dakevin qadan, ev ê rê li ber mirinên din jî vebike’’. Bi van daxuyaniyan diyar dibe ku AKP û artêşa wê di nava amedekariyên tevkujiyeke din dene. Li himberî van daxuyaniyan di vê gelê me bêdeng nemîne, şiyar be. Di vê gelê Kurd biherike qadan û ala serhildanê hîn bilintir bike. Pêdivî bi ruhê serhildana Cizîra Botan, Nisêbîn’an ya 1992’an heye.
Kes nikare encamên vê bûyerê, PKK weke bahane bide nîşandan. 35 cenazeyên kesên sivîl, kesên bêçek li holê ye. Mirovên ji vê bûyerê filitîne hene. Wijdan û dilê mirovan nikare li hevokên wehşeta şeva bûyer pêkhatî guhdar bike. 35 cenaze, bûne hezar parçe. Yê ji vê bûyerê berpirsyar hukumeta AKP ye.
Di vê gelê me baş bizane ku, artêş û hukumeta Tirk tu nesîbê xwe ji erdemên mirovahiyê negirtiye. Di Tirkiyê de tiştekê binavê hukuk tine ye. Berovajî, dema dibêjin dewleta Tirk, zulum, êşkence, dagirkerî, bişavtin, komkujî… bi bîr tîne. Ger di Tirkiyê de huquq hebûya, wê pirsgirêka gelê Kurd ne di vê astê debana. Wê 35 ciwanên Kurd ne spartibana axê. Wê bi hezar zarok û ciwanên Kurd nehatana qetil kirin.
Dewleta Tirk li aliyekê lêborîna xwe ya ji komkujiya Dersimê re didin, li aliyê din jî komkujiyê li Qileban ê pêktînin. Hemû daxuyaniyên rayedarên Tirk pûç û vala ne. Hemû jî bingehê xwe ji derewan digre.
Ger Huseyîn Çelîk qala hukuka dewleta Tirkiyê dike, tu çima hukuka feryad, êş, rondikên çavên dayîkên Kurd dirije nabînî. Dengê êş, janên ji qirika dayîk, bav, zarok û ciwanên Kurd yên bêguneh digihe asîmanan. We Xewnên zarokên Kurd bi zordarî û çewisandinê dagirkiriye. Zarok û ciwanên Kurd îro di nava gula xwînê de ketine pey xeyalên xwe yên bihuştî. Tu bi çi rûyê qala hukuka dewleta Tirk û hukumeta faşîst a AKP dike.
Di welatekê ewqasî zulum têde xwe dide pêş qala demokrasî, hukuk kirin dirûtî û şermeke mezin e. Bi van gotinan durutiya hukumeta AKP dîsa derket holê. .
Bangawaziya min di serî de ji bo gelê me yê Amed, Botan, Gever, Batman û ji hemû bajar û navçeyên Kurdistan û Tirkiyê re heye ku biherikin qadan. Ger neherikin qadan, wê sibe tevkujiyên mezintir jî di Kurdistan ê de pêkbên. Duh Helepçe bû, îro Qileban bû.
Di vê gelê me yê Botan ê bizanibe, bi çi rengî şeytana nehêlaye Lawikê Xerîb bigihe miradê xwe, îro jî şeytanên hemdem yên weke hukumeta AKP li ser kar e.
Weke keçeke Qilebanî, bangawaziya min bi taybet ji bo gelê Qileban ê heye ku biherike qadan. Xwedî li derketina şehîdên xwe, ewladên xwe, rûmeta xwe, sekneke watedar û giranbûha ye.
Vejîna ruhê 35 ciwanên Kurd ji bo me peywireke li ber me radiwest e. Beriya her tiştî, di vê ciwanên Kurdistan ê bi awayekî rast li vê peywîrê xwedî derbikevin. Bi ruhê pêngava berxwedana netewî, em ê dewleta Tirk a dagirker pûç bikin.
Bi vê mebestê, sersaxî yê ji hemû gelê Kurd û bi taybetî jî ji Qileban gundê Roboskî û Bêcûhê re dixwazim û dibêjim, wê bi helwesta we ya demokratîk kiryarên hukumeta AKP pûç bibe. Hêza me ya berovajî kirina, konsepta kirêd a Tirkiyê heye. Hêviyên me yên serkeftinê ji her demî bêhtir bi hêz in û em ê di doza xwe ya mafdar de bi serbikevin.
Herî dawî jî ez, lanet li hukumeta AKP, dewleta wê ya qirêj û li hemû xebatkarên çapemeniya Tirk ya guhê xwe ji vê tevkujiyê re girt û berovajî kir tînim. Lanetê li hemû mirovahiya ku bêdengiya xwe hîn jî diparêz e tînim û ji ber ku ROJ TV bû dengê rast yê tevkujiya Qileban ê û xwedî lê derket, keda hemû xebatkarên wê silav û pîroz dikim.
Hindistan Penaber
- Ayrıntılar
Kurdistan Bindest e!
Hir tişt bi vê peyvê despekiri bû.
Bi vê peyvê me xwe naskir. Bi vê peyvê me zanî ku em çend bi nîrxin. Bi vê peyvê me naskir bê dijmin û dost kiye? Bi kurtasî bi vê peyvê em bûn mirovên rastîn û azad.
Hêza peyv, ne tenê li ser mirovekî-ê bandor kir. Lê belê ji bo hemû mirovan heman bandor kir. Ev bandor dihêle îro mirovên azad li ser wê xake bijin. Ev bandor dihêle hemû Kurdên bi şeref û xwedî wicdan dikarin dijminên xwe bikin dîn û har.
Le bele hêza peyvê ji wê zedetîr nîşan dide.
Ev rastiya bindest bûyina Kurdîstanê hîn jî didome. Dagirkirina dewletên netewa faşîst wek Tirkiyê, Îran, Iraq û Surî li ser Kurdîstanê didome. Her roj di kolan û taxan de mirovên li ser şopên mirovê azad dimeşin têne kuştin. Her roj ji cihekî nûçeyên linçkirina Kurdan tê. Her roj di derheqe neheqiyekê li hember Kurdan, an jî buyerekî sosret rudide. Her roj kuştin, her roj bêedaletî, her roj dijûn. Xwîna axa me mêtin, hemû dewlemendî û pîroziya welatê me firotin, kuştina xweza jî li ber çave.
Ev ne bese, di ser de jî me tevanbar dikin. Bi hov mayinê, bi cehaletê, bi terorê me bi nav dikin. Ew mirovên peşketî, zana, xwedî nirx û pîvan, em mirovên paşketî, cahîl, bepîvan, bênirx û bê ol in.
Bê gûman van gotinan di dewê wan de bûye benîşt. Divê mirov li ser zêde nesekine jî. Ji ber em kî, çi kesin baş dizanin.
Lê divê em vê rastiyê tu carî ji serê xwe dernexin. Rastiya dijminê xwe naskirin tiştekî erzan nîne. Lê ji bîrkirin tiştekî hêsanê. Bi salan êş û azarên me kişandiye nîşan daye bê dijmin çiye. Ji xwe ji bo ku em wê ji bîr nekin çi ji destê wê tê dike.
Li gel vê, hest û fikrên me bi dijmin ev qas tijiye ku em yekser dixwazin jê rizgar bibin. Him fêrbûyinên kesayetê me de, him jî kîn, hêrs û hestên me yê tolhildanê hizirê me de cihekî pir mezin girtiye. Ev jî dihêle ku em di yek carî de dijmin ê xwe xilasbikin. Bandora dijmin li ser me û li ser cîhana me hilveşînîn. Ev xwestek, yanî jiyaneke bê dijmin xwestin ne tiştekî xirabe. Lê rêbaze wê dîtin tiştekî pir hêsan nîne.
Ji bo vê hizirandin, dahûrandin, biryareke tuj, israr, vîn, sebr û hestên xurt pêwîste.
Piştî Rêbêr Apo ev du peyv anî ser ziman tiştek nîşan da. Dema bindestbuyina Kurdîstanê bi lêv kir,dizanî bû ji bo ev bindestî bi dawî bibedivê mirov çi bike? Gotinekî ji rêzê nebû. Bi qasî mezinbûna peyvê, pratîk jî divê mezin bûya. Ji xwe ew tekoşîna tevgera azadiyê ya ji sih sale zedetir didome vê yekê nîşan da. Gotineke rast, biryareke di cih de, rêbazên rast çawa xwe gihand tekoşîneke ev qas mezin me bi hev re jiyankir.
Piştî rastiya dijmin derkete zanebûnê divê mirov tekoşîna li himber dijmin yekser bide destpêkirin. Ne wiha be, wê pir tiştên xirab rû bide. Dema mirov dibîne ku li ser rastiyeke nikare bandorê bike jê ditirse. An baweriya xwe dişkîne, an dev ji tekoşînê berdide, an jî xwe teslîmî rastiyên pergalê dike. Her çi be, encam bi heman rengî pêk tê.
Ji bo vê hêrsa me ya li hember dijmin divê bi hest û dîtînên toldar neyên derbaskirin. Çi dibe bila bibe di serî de divê em hestên xwe bi rêxistin bikin. Ger em xwesteka xwe ya tolhildane bi rêxistin nekin wê rojekê bizîvire me. Refleksên demî, girî, xwe bêçare hîskirin, xwesteka hin tişta kirin dihêle ku em yekser bikevin nava pratîkên bi lêz. Hin caran weke serhildanên li hember komkujiya Roboskî pêwist bibe jî, ew refleksên derdikeve pêş divê mirov bi rêxistin bike û nehêle dijmin û kîryarên dijmin ji serê me derkeve.
Ger em wiha nekin rastiya dijmin rojekê, demekê di serê me de pir cih bigre û piştre jî em ê jibîr bikin. Lê ger em hestên xwe yê tolhildane, xwestekê xwe yê bêdijmin jiyankirin bi rêxistin bikin û di nava rexistinê de xebateke xurt bimeşînin wê ne tenê wê xwestekên me bi cîh verin, wê ji vê zedetir bandor bike.
Wê demê em dikarin him bandora dijmin, him jî dijmin bi xwe dikarin ji nav dilê welatê xwe biqewitinîn(biqewirînin). Jiyaneke azad tenê dema mirov li himber dijmin tekoşîneke dijwar bimeşîne gengaz (mimkun) dibe.
Bi heviyên jiyan û welateke bê dijmin, ez sersala hemû heval û hogiran, gelê me yê welatparêz, dayikên şehîdan pîroz dikim.
Pîr Kemal
- Ayrıntılar
Di demeke ku Destura Bingehîn ya Tirkiyê, di Komsiyona parlamentoya dibin wesayeta cemata Gulende tê amade kirin, li Şirnexê komkujiyek pêk hat.
Komkujiya li Şirnexê piştî civîna Konseya Ewlekariya Dewletê pêk hat û bi 4 balafirên F-16, piştî nîvê şevê saet di 21.20an de pêk hat. Medya Tirk jî, piştî medya cîhanê, bi çend saetan derdorê saet 10.00an da.
Serfermandariya Artêşa Tirk jî, mikur hat û hajê wan ji komkujiyê heye. Gotinên wan ku gotin, “koma gundiyan wek gerila hatin zanîn û li cihê bûyerê sivîl nînin” nikare bibe sedema komkujiyê. Demagojî û bincilkirina bûyerê ye. Lê çavdêrê komkujiyê ku yek ji kesê di nava komê de bû û hawar daxist û gundî ji komkujiyê agahdar kirin; tiştekî din dibêje.
Li gorî agahiya gundiyê ji komkujiyê xelas bûye; esker koma ku ji Başûrê Kurdistanê hatin û xestin biçin gundên xwe dane rawestandin û balafiran şer jî, piştre koma gundiyan bombarduman kirin. Ev jî dide xuya kirin ku esker, ji hatina koma gundiyan agahdar e, di heman demê de Serfermandariya Artêşa Tirk jî, ji koma gundiyan agahdar e û li gorî seyrûsefea çûn û hatina gundiyan planek amade kiriye.
Serfermandariya Artêşa Tirk, komkuji plan kiriye û ferman daye eskerên herêmê. Li gorî planê Serfermandariya Artêşa Tirk, eger koma gundiyan îro ne hatibane, sibe, sibe ne hatibane, dusibe wî planê komkujiyê bikin pratîkê.
Wilo xuya dike ku kêr ji hestî derbas dibe û bawerî, qinyat û yeqîniya gelê kurd ya li hemberî dewleta Tirk têk diçe. Ev tê wateya ku Kurd wê mecbur bibin li riyên cûda bigerin. Ev tê wateya ku siyastemedarên kurd jî, rewşa xwe, siyaseta xwe ji nû de dibin çavan re derbas bikin. Ev tê wateya ku Haraketa Kurd jî wê mecbur bînine ku rewşa xwe û siyaseta xwe dibin çavan re derbas bike.
Bêguman dive ku rewşenbîrên Kurd, nivîskarên Kurd jî xwe dibin çavan re derbas bikin û xwe ji rehaweta, “bêalîtî”yê xelas bikin. Di rewşeke wiha ku, gelê kurd kom bi kom tê kuştin de, bê terefî û dûr-rawestandina ji siyasetê, xwe xapandin e û ji pîvanên etîkî dûr e. Di vê komkujiyê de 24 kes ji yek malbatê hatin kuştin. Ev tefandina ocaxekê ye. Û tefandina ocaxan jî, di çaçroveya sucê mirovahiyê de tê nirxandin.
Pêwiste qelemşorên Kurd ku li dora AKPê jî kom bûne, hinekî din bi vijdan tevbigerin û AKPe û Cemaeta Gulen jî weke pêşengên guhertina li Tirkiyê nîşan nedin. Ji ber ku guhertina Tirkiyê li ser qirkirin û tunekirina gelê Kurd tê rûnandin. Gelek ji wan qelemşoran, bi baweriyek bêşermî, guhertina li Tirkiyê ji bingeha pîramîdê didine xuya kirin û serê cemawer tevlîhev dikin. Tuuuuu!...
Ew kes xwe dixapînin, bila komên gel nexapînin.
Ji ber ku zihniyeta Ittîhat û Terakî di kirasê kesk de li ser desthilatdariyê ye. Serokê Cemaeta Gulen Fetullah Gulen, wek şeyhulîslamê osmaniyan, wek xelîfê ola îslamî haraket kir û li darî çavên cîhanê fetwa qirkirina gelê Kurd da. Yek qelemşorê li dora AKPê li dijî bextreşî û gunehkariya Fetullah Gulen derneket. Vijdanê we hewqasî reş bûye gelo? Mixabinî ye gidîîîîî !.....
Qelemşorên li dora AKPê, li ser Filîstînê, li ser Somalî û hwd. dinivîsin, lê dema ku mijar dibe Kurdistan, komkujiya gelê kurd, kuştina zarok û ciwanên Kurd, dibe komkujiya sivîlan û bikaranîna çekên kimyewî, zimanê xwe yê biçûk diqurpînin. Bila werê zanîn ku biqasî Erdogan, Naim Şahîn, Sadullah Ergun, biqasî Nejdet Ozelê kimyewî, biqasî rayedarên Emerîka, ew qelemşor jî di qirkirina gelê kurd de gunehkar in. Bêdengiya li hemberî komkujiya gelê kurd, li hemebrî dîrokê , li hemberî civakê jî suc e.
Bila werê zanîn ku qelemşorên li dora AKPê, li hemberî herka dîrokê avjeniyê dikin û weke Çûkê Neamê, serê xwe kirine bin zibil û quna xwe bellelotk kirine.
Komkuji sucê mirovahiyê ye û dewleta Tirk û desthilatdariya AKPê vî suc mirovahiyê dikin. Di rewşeke wiha de, gelo amadekirina destura Bingehîn wê çiqasî diakribe demokratîk be û bersiva daxwazên gleên li Tirkiyê bidin. Tu kes nikare bêdengiya li hemberî komkujiyên li dijî gelê kurd, bi bawerî, qinyat û yeqîniya guhertin û gavên vekirinan bînavbike. Naaaa, kes nikare bikevê nava bexilî û bextreşiyek wiha gemarî.
Eger hinek kes hebin jî, bê exlaqiyê dikin.
Medenî Ferho
- Ayrıntılar
Dem dema nîvro bû, saet duwazde bû. Tav tam lî ser serê çiyayê me bû. Dera ku em lê disekiniyan derekê pir bilind bû. Te destê xwe dirêj kiribana ewrê ku li cem tavê, te karîbû bigrê… Derdorê me her wisa bilind e. Ew tam bîst rojin em li wir in. Her tişt xweş e. Tav xweş e, roj xweş e. Ya girîng jî moralê me xweş e, lê ger qutbûn nebana.
Piştî xwarina êvarî, me bi dilşadî agirekê mezin li sahê kir. Ew dem, dema jî hevdu qutbûnê bû. Her kes û her tişt bû rengê xemgînî. Derdorê me tevahî bû rengê zer. Bêdengî desthilatdar bû. Peyvan xwe veşart, dil çimlisî, çav tijî bûn. Hinek girîn, hinekan jî rondikên çavê xwe di dil de herikandin. Xweşbûn, ma dibin siha xemgîniyê de. Dîlan li bin stêrkên çiyayî de, ket tarîbûna şevê. Bi stranên ku gerîlla di gotin, şev ronî bû. Wê şevê yê ku rêwîbûn serê govendê kişandin û ne berdan. Yek ji wan jî, rêhevala min Zozan bû.
Zozan Tolhildan, Keçekî ji Colemêrgê bû. Mîna çiyayê Zagros an dêrîn bû. Bejna wê weke Çarçêlla xweşik û li levhatî bû. Pora wê, weke şîve rêya ku diçe Cîlo, xelek û şemitok bû. Yek jî çavên wê, her çar suruşt tanîn cem hevdu. Wê şevê jî ronahiya agir pirtir, şewqa çavên wê xweşikbûna wê diyar dikir. Ger helbestvanan wê bidîtana, wê siruşt bi girtana ji rûyên wê.
Rêhevala min Zozan, (Zozan Tolhildan) di sala 1985’an li Colemêrg ê di nava malbateke welatparêz de, çavên xwe li cîhanê vedike. Di malbatê de zarokê herî mezin bû. Di sala 2002’an de, ew û dotmama xwe bi hev re tevlî refên gerîlla dibe. Navê dotmama wê jî Eylem bû.
Eylem, hem dotmam, hem hevala wê ya zarokatiyê û hem jî rêhevala wê ya tekoşînê bû. Dewreya bingehîn a şervanên nû bi hevre dibînin. Piştî bi dawîbûna perwerdeya wan, Eylem çû Behdînan, Zozan jî çû Qendîl ê. Dema ji hevdu qutbûn, soza ku wê li Botan ê li ser xaka ku ji dayîkbûne hevdû bibînin, ji hev re dabûn. Wê demê Zozan, bi himêz kirinê xatir ji Eylem xwest. Bi qasî dilê xwe Eylem maç kir. Ne hezar car, dehezar caran Eylem mêze kir, maçkir û rondik barandin lî ser şîve rêyen gerîlla.
Zozan Tolhildan, (Colemêrg) şeş salan li qada Qendîlê dimîne. Tevlî pêngava yekê Hezîran ê bû. Di her milî de xwe pêşxisti bû. Bi taybetî jî di warê leşkerî de. Zozan weke welatê xwe reng bi reng bû. Her rengê di dilê xwe de himêz dikir. Ji her rengê hes dikir. Qada ku Zozan lê bimaya, ew qad bihar bû. Bi xwe re şînatî dianî, dara bişkoj didan. Kulilkên çiyayên Kurdistan ê, bêhne pora wê, jî xwe re digirtin. Payîz bû, bêhna hevalên xwe herdem bi xwe re digerand. Weke miska bihuştê. Zivistan bû. Bi germbûna ruhê xwe, destên ku li nava berfê dicemidiyan, germ dikir. Havîn bû, eşka tava dijwar bû. Siya li ser rûyê hevalê xwe bû.
Rêhevala min Zozan, keçekî ji derve de pir hişk di xuya. Lê belê, ger ku te naskiribana, weke baranê nerm û dilovan bû. Kesayeta wê û erdê Zagros ê weke hevdu bû. Ma Çarçêlla jî wisa ye!
Zozan, di sala 2007’an de, piştî ji akademiya leşkerî derket, bi israra xwe derbasî qada Botan ê bû. Zozan, berê ku derbazî qada Botan ê bibe, bi tirs bû. Ji ber ku Eylem berê wê derbazî Botanê bibû. Derbazbûna Eylem a ji qada Botan ê re, ji bo Zozan asteng bû. Zozan herdem di got; ‘‘di vê heval nizanibin ez û Eylem dotmamın. An jî min naşînin Botan ê’’.
Zozan bi israra xwe çû Colemêrg ê. Eylem jî çû Cudî. Her du yan jî, soza ku ji hevdure dabûn, pêkanîn. Lê mixabin, Eylem weke straneke dengbêjiyê bi ser lêvên dayîkan de bû lorînek. Zozan, li cihê ku çavên xwe li cîhanê vekirî û zarokatiya xwe lê derbaz kirî, li cihê ku destê dayîka xwe digirt û diçû ber tenurê, cihê ku hemû keyfxweşî, êş û xemgîniyên xwe yên destpêkê lê jiyan kirî, bihuşta wê Kato Marînos bû. Zozan, li wir çêbû, li wir mezin bû û li wir şer kir. Li cihê ku çavên xwe lê vekirî û her tişt ji wir fêr bûyî, li wir jî şehîd ket.
Bû binefşa Kato. Weke navê xwe, Zozan bû. Binefşa herî xweşik li ber avê çêdibe. Ava herî pir ji li zozanên Colemêrg ê hebû. Ji bo wê, ez dibêjim tu û Çarçêlla weke hev lihevhatî û xweşik bûn.
Zozan, di sala 2011’an da li Colemêrg ê di encama êrîşa balafiran de jiyana xwe ji dest dide.
Zîn Koçer
- Ayrıntılar
Dewleta Tirk û çeteyên AKPê û Cemaeta Gulen di nava sala 2011an de, ji bilî kîna siyasî, komkujî, çekên kimyewî, propagendeya bi nîq û teşqele, tiştekî din radestî gelê Kurd nekirin.
Dewleta Tirk, çeteyên AKPê û Cemaeta Gulen, di dawiya salê de û di destpêka sala 2012an de jî, bi komkujiya li gundê Roboski, xelata şînê radestî gelê Kurd kirin.
Gelê Kurd xwe hemwelatiyên Tirkiyê binavdikin û bi têkoşîneke 40 salan jî, dixwazin ku li Tirkiyê demokrasî sazkar bikin; dewletek huquq pêşbixin û hemwelatiya Destura Bingehîn derbixin pêş. Kurd, li dijî siyaset û zihniyeta yek-yekan, komara demokratîk, siyaseta demokratîk, netewa demokratîk, Destura Bingehîn ya demokratîk dixwaze. Gelo ev xwestek çima dibe toqê gunehkariyê û dikevê stuwê gelê Kurd?
Aliyek nijadperestiya kujerî dixwaze, aliyek jî demokrasiya gel dixwaze.
Balkêş e ku aliyê nijadperestiya kujerî dixwaze, li tevahiya cîhanê piştgiriyê dibîne. Gelo ev naye wateya ku tevahiya cîhanê, yanî hêzên global, li dijî demokrasî û aştiyê ne? Wilo xuya dike ku demokrasî û aştî ne li gorî berjewendiyên wan e.
Demokrasî û aştî ne li gorî berjewendiyên AKPê ye jî.
Eger ne wisa be, vijdanê raya giştî ya cîhanê çima şiyar nabe? Kanî, digotin vijdanê raya giştî ya cîhanê şiyar e? Sîstema kapîtalîst û faşîzma reş û veşartî, vijdan kuştiye. Dema vijdan mirî be, raya giştî jî nîne, hêz heye.
Ji tevahiya cîhanê, Tunus (daxuyaniyek balkêş da û kokmujî bi tundî şermezar kir) ne di nav de, bi giştî Ewropa, ku xwe derguşa şaristaniyê û çavkaniya mafên mirovan dibîne jî li hemberî komkujiya li Qilebanê bêdeng e. Gelo ev ne sosret e, ne bextreşî û bewicdaniya mirovahiyê ye?
Lê dive werê zanîn ku, li Qilebanê, dewleta Tirk careke din bivir/tevir li ingê xwe da û da diyar kirin ku zihniyeta li dijî mirovahiyê, yanî faşîzm li Tirkiyê serdest e. Doh wesayeta eskerî bû, îro wesayeta cemaetê ye.
Her du wesayet jî li dijî demokrasî ne, li dijî cemawer in û zordestiyê diparêzin. Her du wesayet jî, siyaseta şûr, ku her du aliyên wê tuj in diparêzin. Ev jî tê wateya “faces” heye.
Faşîzm ji gotina Italî “faces” derketiye û ji bo dar û kamçiyê di destê parêzvanên emperetorê Roma re dihate gotin. Faces di heman demê de, hêza emperetor û otorîteya emperetor temsîl dike. Hêz û zordestî!...
Îro, li Tirkiyê jî, ji bedêla dar û kamçi, çekên napalm, kimyewî û topên obus û hewanê; polîs, jop, bombeyên gazê, wesaîtên zirxî û ava şidih cih girtine. Hêza Erdogan, hêza Fetullah Gulen, hêza Org. Necdet Ozelê kîmyewî, “faces”ên Roma ne.
Van hêzên ku hevdûtin temam dikin û ji bo tesfiye kirina Haraketa Azadiya Kurd û qirkirina gelê Kurd, koalisyonek sazkar kirine, 3 argumend kirine bingeha faşîzma xwe.
Yek, hêza eskerî û polîs... Du, hêza dîplomatîk.... Sê, hêza olî...
Sed sal in ku gelê Kurd, bi dorpêçana van sê argumentan tê qirkirin. Lewma komkujiya li Qilebanê, bi komkujiya li Dêrsim, Sason, Koçgirî, dema Şêx Seîd, Agirî, Eleqemşê, Helepçê û komkujiyên dema Saddam re têne beramberî hev.
Dive em zanibin ku ev qirkirin teva, encama siyaseta navneteweyî ye. Doh hêzên navneteweyî emperyalîst bûn û komkujî dikirin; îro jî hêzên kapîtalîst û global in û siyaseta komkujiya li dijî gelê Kurd dikine pratîkê. Helbet ev hêz, komkujiyên li dijî gelê kurd bi destên xwe nakin, lê çawuş û cendermeyên wan yên li herêmê komkujiyan dikin.
Êdî eşkere bûye ku, komkujiya li Qilebanê biryara dewletê ye û di Konseya Ewlekariya dewletê de hate qebûl kirin û plansaziya wê jî, ji aliyê Serfermandariya Dewletê ve hate amade kirin û eskerên li ser sinor û balafirên şer yên F-16 planê komkujiyê kirin pratîkê.
Serokwezîrê Tirkiyê Erdogan, ji bo hemwelatiyê Tirkiyê ku di nava hêzên Baasê li Iraqê ji aliyê hêzên Emerîka ve hate kuştin, sersaxî xwest û wek şehîd îlan kir, li hemberî komkujiya li Qilebanê dengê xwe dernexist.
Lê Tayyip Erodgan bi ferman dayina kuştina jin û zarokên Kurd navdar e. Bi vê mebestê gelê kurd bendeyî Erdogan û sersaxiya komkujiya 35 kesan namîne. Eger, mîna rûreşên Serfermandariya Atêşa Tirk sersaxiyê bixwaze jî, ji aliyê gelê kurd ve nayê qebûl kirin.
Pêwiste werê zanîn ku, gelê Kurd gelek komkujî himbêz kirin û rondikên êş û azarê niqutandin derya dilê xwe, wê êş û azara komkujiya Qilebanê jî biniqutînin derya dilê xwe û şîna dawiya sala 2011an û destpêka sala 2012, bi maqulî himbêz bikin.
Gelê Kurd, xelata desthilatdariya AKPê, Cemaeta Gulen û Serfermandairya Artêşa Tirk, jibîr nake û di salnameya bûyerên drametîk ya îsal de qeyd kiriye.
M. Bagok
- Ayrıntılar
Her serre newe bi xo ra serre verenî ana vîre însan. Însan vano ere ere serrek seyî vîyert.
Ma na serre de seyî raver şîye, ma çi kerd û çi nîkerd.
Wextê ke yew hina bane û serre 2011 seyî veyîrta ma eşkenî ser na serre qise biker.
Serre 2011 bi kilî nalî destpêkerd.
Rojhilatê mîyanîn de welatê Tunîs de serhildan destpêkerd, dima ra Misir ra vila bîya. Her di welatan de îktîdarê verenî ame rijnayîş. Dîktator şîye la pergalek demokratîk zî nîvirazîye.
Lîbya de bi mudahele NATO, bi rêbazek wehşî îktîdarê Kadafî ame rijnayîş.
Bahreyn û Yemen serhildan bîye, la ver îhtîmale tesîrê Îran xurt bibo, ver na semede Rojava û Erebîstanê Suîdî piya mûdahale kerd na welatan û zedê vuyernayîşek nîbi.
Surî zî serhildan he dewamkena.
Wextê ke Rojhilatê Mîyane de na çîye bene, Kurdîstan de xo ra serhildane ke 30 serra esta, 2011 zî dewam kerd.
Vakur, Başur, Rojava û Rojhilat de na serhildan nîvinet û dewam kerd.
Vakurê Kurdîstan de vecînayîş bi, vejînayîş de Bloka Azadî û Ked serkewtinek gird girewt. 36 wekîl vet. La Ergenekonê Kewe sey AKP û Fetullahîyan 6 wekîle Kurd zîndan de girewt.
Hetê bîn ra qirkerdişê sîyasî û e bîn zî da dewamkerdiş. Hemverê no çîye, hem berxwadanê şarê Kurd hem zî e gerîlayanê Kurd zaf zede bi.
Şerê Kandîl de gerîlyanê HPG û HRK şerêke hina kerd ke, bi no şerrî arteşê Îran felç kerd û îttîfaka ke beyntarê Îran, Iraq û Tirkiye virazîya bi, o îttîfak xirab kerd. Bi no îttîfake, waştenê ke KDP û YNK zî hemverê Tevgera Azadî bidenê şerkerdiş, bi berxwadanê gerîlla na deq û dom zî ame xirabkerdiş.
Berxwedanîyek hina bibi ke, Îran mecbur mend ke Tevgera Azadî ra peyman virazo.
Vakurê Kurdîstan de zî gerîllayên HPG gamek pawtişê xurt da despêkerdiş. Arteşa Tirk kewt hina hale ke, tebere teknîk de neeşka yew erîş bikero.
Bi paşt girewtişê keşîfê Emerîka erîşên hewayî virazeno. Bi na erîşan zî nîeşkeno netîce bigero.
Bi çalakîye Çelê zî cesaret û ruhê şer e arteşa Tirk hema hema nîmend, ma eşkenê vaje ke binkewt. Seba ke no binkewtinê xo binimno, çekên kîmyeyî Gelîyê Teyara de da şixulnayîş.
Hetê bîn ra seba ke no binkewtinê xo şarê Tirk û Kurd, rayîrê pêronî ra nîdo dîyarkerdiş, giranî da şerrê teybet û psîkolojîk.
Nika AKP, wazenê bi şerrê teybet û psîkolojîk xo serkewtî nişanbido.
Her roj bi desan zurran bi medya yê xo vila kena.
Nî vana ehlaq nî vana vîcdan. Xora civak zî lîşin kena.
Zordarî ya ke ser Rêberê Şarê Kurd Abdullah Ocalan de ramnena çika şina zede kena. Nîverdana awuqatanê ey , ey ra pêdîyayîş virazenê.
Wazenê ke bi na zordarî, Tevgera Azadî û Şarê Kurd teslîm bigero. La Rêberê Şarê Kurd A.Ocalan pêdîyayîşê xo peyînî de eşkera vatibi ma fek azadî û berxwadanîye ra veranîdanî.
Hukimatê Ergenekonê Kewe AKP û Fetullahî nayê zordarî bes nîvînenê. Wazene ke, ver rewşa Surî, mudahalê Başurê Rojava zî bikerenê. Tersenî vane ke, eger Başurê Rojavaye Kurdîstanê de statûyek Kurdan bivirazîyo, tesîrê xo ser Vakurê Kurdîstan zî keno û bi no halî de rejîme Tirkiye kewno tengî. Seba nayê tim û tim zordarî kenî.
AKP, ABD, AB û Îsraîl ra peyman virazena, vana ma seba Surî û Îran destek danî şima la şima zî seba qirkerdişê Kurdan destek bidenê ma.
Hina asena ke, Rojhilatê Mîyan de hemê çîye ser bazarîye Kurdan yeno ramitiş.
La Kurd zî veng nîvinenî.
Seba îttîfaqê netewî, waştişê hemê rexistin û şarê Kurdan çika şina biquwwet bena. Herkes hewceyî îttîfaqe netewî vîneno.
Rojavayê Kurdîstan de, rêxistenkerdişê Kurdan her roj xurt bena.
Rojhilatê Kurdîstan de, şerrê Qandîl dimara tesîre PJAK hina quwettir bi.
Başurê Kurdîstan de, hîşyarîye şarê Başur berz bena.
Vakurê Kurdîstan de, game ke newe ameya destpêkerdiş. Name na game, “Game Berxwedanê Netewî” ya.
Bi na game berxwadanîye Kurdan pêl bi pêl raverşina. Hina asena ke, no zimistanê de pêşengî e şarê Kurd bikero.
Zobî, emser beşdarîye gerîla zî her çar parçe Kurdîstan ra hetê humar da, gorê serre binan zede biya.
Kenê û lajê Kurdan azadîya raştî koyanê Kurdîstan de vînenê, kewne ser reyê Koyan.
Seyî bav û kalanê ma vato ke “Ça koyek bibo o koye Kurdan o”, kêne û lajê Kurdan zî ver xo danî Koyanê Kurdîstanî.
Nika ra ez wana serre newe şarê Kurdan ra bibo serre ke serkewtin û serre newe e şarê Kurd pîroz kena.
Ozgur Bîlge
- Ayrıntılar
Xwedawendên şer, Tayyip Erdogan ji livîna nexweşiyê rakirin û fermana şer pê dane gotin.
Tirkiye, li dijî gelê Kurd di şer de ye û di vî şerî de, hêzan teva bikartîne. Ji Ramazanê û vir ve, li dijî Haraketa Azadiya Kurd û li dijî gelê Kurd teva, seferberî hatiye îlan kirin.
Di vî şerê seferberî de, hêzên hewayî û bejahî, çekên kimyewî jî di nav de her cûre amûrên şer bikar tîne û êrîşî gerîla û gelê Kurd dike.
Di vî şerê seferberî de, hêza polîs, di qirkirina siyasî de bi kar tîne.
Di vî şerê seferberî de, hêza medya, di çarçoveya herî bê exlakî û şerê psîkolojîk de bikartîne.
Dîse hêza dadgeriyê, wek kûra dojehî bi kar tîne û ha ha ji pîşeyên cûda yên civakî, kom bi kom, xwendekar û zarok jî di nav de, dikişîne nava zikê aşê hêrtinê û dixwaze tune bike.
Bi çar hêzan re, faşîzma kolanan jî di nava pratîkê de ye. Aliyekî wê ola Îslamî û “Artêşa Melleyan” e, aliyê din jî faşîstên kujer, yan jî kontrayên sergerde ne.
Îcar em vekirî bêjin ku ev hêz teva, ji kar û xebatên maqul bêhtir kuştinê dikin; ji tevgera demokratîk zêdetir karên otorîter û faşîzan dikin; ji karên kanunî û huquqê wêdetir karên asimilasyon, dewşîrme û êşkencê dikin.
Wek mînak, li dijî gerila çekên kimyewî bikar tînin.
Wek mînak, êşkencê li cesedên gerila dikin.
Wek mînak, gerila sax, yan jî birîndar digirin, dikujin
Wek mînak, li kolanan zarokan dikujin.
Wek mînak, li kolanan ciwanan, xendekaran dikujin.
Wek mînak, li dadgehan zimanê zikmakî qedexe dikin.
Wek mînak, li girtîgehan operasyonên komkujiyê pêktînin.
Wek mînak, li kolanan gel gulebaran dikin. Û hwd.
Ev teva didine xuya kirin ku, Tirkiye dibin serokatiya Erdogan de sucê mirovahiyê dike. Lê vijdanê raya giştî ya cîhanê razayî ye.
Û pêr, yanî di 15ê Kanunê de serokwezîrê Tirkiyê Tayyip Erdogan ku serkêşiya vê pêvajoyê dike, ji nava livîna nexweş rakirin û birin Enqerê. Tayyip Erdogan serokatiya Şûra Bilind ya Eskerî kir û fermana şer da.
Biryara Şûra Bilind ya Eskerî ku ji raya giştî re hate eşkere kirin, ayan-beyan eşkere kir ku, Artêşa Tirk, eskerê sermayeya global ya li Rojhilata Navîn e û di demeke kin de, ewê “heyûla talana sêva sor – haydin kizil elma ye” bidin destpêkirin.
Ji aliyekî ve, êrîşên hewayî û bejahî, bi karanîna çekên kimyewî, operasyonên KCK û parêzerên Ocalan, ji bo lewaz kirina eniya Kurd bû. Armanca wan lewaz kirina, eniya herî mezin û dijwar ya li pêşiya Artêşa Tirk bû.
Hevdîtinên bi Apo re jî bi vê armancê dihatin kirin. Piştî ku Apo ne hate lîstika wan, tecrîda giran, di rewşeke anormal de dane destpêkirin. Li hemberî vê anormaliyê, gelê Kurd li ser lingan e, jinên Kurd, ciwanên Kurd li Ewropa li ser lingan e û qiyametê radikin. Dîse jî, raya giştî ya cîhanê kerr û lal e. Balkêş e ku, girtina 36 parêzeran jî nebû teqîna volqanî û vijdanê raya giştî ya cîhanê şiyar nekir.
Baroya Parîsê dengê xwe kir, lê mîna zengilê di stikura peza li pêşiya keriyê pez, zêde deng dernexist. Çima? Ji ber ku Hêzên Global şerê sêyemîn yê cîhanê, di navenda cîhanê xaka Kurdistanê de dimeşînin û baskên ahtapotiya dizaynkirinê li herêmê bela dikin.
Di encamnameya Şûra Bilind ya Eskerî de, yekemîn car behsa sinoran tê kirin. Tehdîda Îran û Suriye tê dikirandin. Tê zanîn ku, Tirkiyê demeke dirêj e berê topên xwe yên eskerî, siyasî û dîplomatîk dane Suriye.
Bêguman ev plan mezin e û di çarçoveya Projeya Mezin ya Rojhilata Navîn tê meşandin. Her çiqasî ev plan dereng ketibe jî, hêzên global bi sebr in û ecele nakin. Ji ber ku plan demdirêj e û ji bo bingeha hukumraniya nû ya sîstema modernîteya kapîtalîst hatiye amade kirin. Armanca vî planê demdirêj piralî ye. Lê xalên herî giring: Parastina çavkaniyên enerjiyê, riyên herka enerjiyê, parastina bazarê û parastina Kendava Basra ye. Ji bo parastina van 4 xalan, berteref kirina muxalifên alternatîf mercê sereke ye.
Erdoganê ku weke derî zaman û mekan, weke dehayê sedsalê derxistin pêş jî, li herêmê ji bo lehengiya vê projê hate bijartin. Erdoganê ku, zimanê wî helbestên şoreşgeran dilorandin, lê dilê wî ala kesk dibalivand; bi saya Xwedawendên şer desteka Cemaeta Gulen jî girte pey xwe û wek makyawelîstekî pêşeng û li dijî diyalektîka hêzên siyasî dest bi tirat û pîkolê kir.
Erdoganê îro jî, ji Sezarîzm û Bonapartîzmê wêdetir haraket dike. Aliyekê xwe bi ol û polîs, aliyê din jî bi hêza global û eskerî pêça ye. Yanî aliyek otorîteya siyasî, aliyek otorîteya olî, aliyê din jî otorîteya eskerî ye. Yanî faşîzma ku amûrên dewletê û eniyên cûda teva bikar tînê ye.. Dive em zanibin ku Erdogan, niha serkêşiya faşîzma li Kurdistan û Tirkiyê dike û berê xwe daye tevahiya herêmê.
Ew hêzên global ku, riya Asya dur girtine, riya Qafqazê girtine, dergehê çavkanyên enerjiyê Bendava Basrayê kontrol dikin, li pêşiya xwe yek hêza alternatîf dîtin û dixwazin wê berteref bikin. Ev hêza alternatîf jî, îdeolojiya Apo ye.
Di demeke ku, hêzên dewletî û altarnatîf hatine berteref kirin de; eniya karkeran û îdeolojiya Marx hatiye bereteref kirin de; îdeolojiya Apo derkete pêş.
Îdeolojiya Apo, ji bedêla eniya karkeran eniya gelan derxiste holê, ji bedêla dîktatoriya karkeran, ji bedêla hiyerarşiya burokratîk û rêxistiniya li ser bingeha engizisyona kuştina gelan; demokrasî parast, civaka demokratîk, parast; ji bedêla navendî ademiyet, di çarçoveya xweseriya demokratîk de rêvebiriya herêmî û rêxistiniya demokratîk a gel parast.
Medenî Ferho
- Ayrıntılar
Êvarî ez û du hevalên xort me pîlanema xwe çêkir ji bona ku em di berbange sibehê de têkevin rê de. Me texmîn nedikir ku berf bibare, lê belê carekê me biryar dabû ku em têkevin rê de, me got çidibe bila bibe emê pîlanema xwe pêkbînin û emê têkevin rê de. Min tedbîrê xwe girt û kopalek girte destê xwe, Hevalê Hayder û Şiyar jî pêwîst nedîtin ku tedbîrê xwe bigirin. Araziiyê Heftenîn jî yan dolin, yan jî hilkişadine giran e. Heval jî herdem li cihên bilind disekinin. Ji bona ku ez di rê de nemînim, min tedbîrên xwe girtin. Bi qasî ku me texmîn nedikir berf dijwar dibariye, me hesabê berfa li ser pelçimên daran jî kir. Em di daristanên himbiz de dimeşiyan, her carekê berf bi tundî li ser serê me dihate xwarê, em bi rewşa xwe dikeniyan. Hevalê Hayder di vê mijarê de fedakar bû, di pêşde dimeşiya, lê belê bejna wî kurt bû, ji ber vê yekê berfa li ser pelên daran para hevalê Şiyar bû. Te carekê didît hevalê Şiyar serê xwe li çiqilê darekê da û berf hemû li ser serê me hate xwarê. Di demên wisa zor de anceq tu bikene û moralê te bilind be. Me tedbîrên xwe yê xwarine girtibû û heya em gihîştin yekîneya şehîd Xwînrêj me alîkarî û moral da hevdû. Dibe ku di rê de em dişemitîn, ling û destên me gelekî cimidîbûn, lê belê moralê me bilind bû. Rêka ku em tê de dimeşiyan, rêkekî zehmet bû, hemû lat û zinar bû. Di wezîfeyên weha zor de tişta herî bedew bîranînên wê ne, ji ber ku ti carî nayên jibîrkirin.
Me cihê hevalan nizanîbû, carne me gazî wan dikir û carne jî me şopên wan çavdêr dikirin. Di wezîfeyên weha zor de hakîmiyeta li ser arazî gelekî girîng e. Eger tu ji arazî fêmneke yan jî mentiqê hevalan yê arazî nizanibe tuyê wendabibe. Lê belê şopên hevalan em ji vê xeteriyê xilas kir. Em gihîştin ser kaniyê, ava wê kaniyê gelekî germ bû, em jî gelekî têhnî bibûn. Di rêkan de pêwîste tu ti carî berfê nexwê, yan jî tuyê ji taqet bikeve û nema bikarbe bimeş e. Hevalê Şiyar ev rêzikên gerila dîqet nekir û berf xwar, ji ber vê yekê di rêkê de bê hîlet ma. Şensê hevalê Şiyar hebû, jiber em gihîştin yekîneya şehîd Xwînrêj. Heval ji hatine me ya di vê berfê de gelekî matmayî man û kêfxweş bûn. Gava ku me ew dîtin em jî ji rewşa wan matmayî man, jiber ku serma berfê nexema wan bû, di bin berfê de agir dadabûn û çayê vedixwarin. Yekîneya şehîd Xwînrêj hemû hevalên ciwanin û hinek heval jî nû beşdarî nava refên gerila bibûn. Ev piratîka wan ya yekem e û heyecana wê jiyandikrin. Gelek heval di wê berfê de çûbûn wezîfeyên dûr. Hîna em xwarin dixwin gurûpek heval ji wezîfeyê hatin. Dengê wan ji dûr ve dihat. Bi berfê dileyîstin û serma nexema wan bû. Gihîştin me, hinekî westiyabûn, lê belê piştî ku hevalan çayê da wan û xwarina xwe xwarin bi ser xwe ve hatin û ketin nava suhbetên germ de. Behsa pêkanînên xwe yên di rê de kirin û piştre li nûçeyan guhdar kirin. Hemû heval li bendê ne ku hevdîtin bi Rêber APO re çêbibe. Gava ku dijmin destor nade hevdîtin bi Rêbertî re çêbibe, kîneke mezin di dilê hevalan de çêdibe û destbi şîroveyên siyasî dikin. Hemû heval dibêjin “dijmin bi zanebûn dixwaze Rêbertî ji gel û gerila bide dûrxistin. Destor nedayîna hevdîtin bi Rêbertî re, kirine amrazekî şerê taybet, lê belê bila xema wan nebe ew nikarin bigihîjin armancê xwe. Emê hesabê van rojan ji wana bixwazin. Ew newêrin destbi operasyona xwe bikin, diçin pey van polîtîkayên gemar dikevin. Hêza wan nîne ku li nêrînên Rêbertî guhdar bikin. Dizanin gotineke Rêbertî ji bona gel û gerila moralekî herî mezin e.”
Roxmî hemû şert û mercên zor hevalan xebatên xwe berdewam dikirin. Di wê berfê de heval di cihê xwe de nedisekinîn. Her ku ling û kincên wan şildibûn dihatin xwe ziwa dikirin û dîsa diçûn karê xwe berdewam dikirin. Gerila her karekî ku dike bi kêfdike. Me nedixwest ji hevalan qutbibin. Yekîneyeke bi ruhê ciwana yê germ hatibû xemilandin. Birastî wezîfeya me gelekî bi şad derbas bû.
Dunya Cemîl
- Ayrıntılar
Ger tu lehengan bîne ser ziman dibe karê herî zehmet… Îro 4’ê Kanûnê ye; rojeke reş, bi xemgînî…Lewra weke îro beriya niha bi 5 salan lehengê Kurdistanê, fermandareke mezin, şervanê Hevalê Agît bû tevlî nava refê nemiran bû.
Di temeneke hîn biçûk de di sala 1987’an de bi çend hevalê xwe re tevlî nava refê gerîla bûye û bûye rêhevalên Agîdan, Erdalan (Mustafa Yondem) û Saadetan… Beriya tevlî nava gerîla bibe Hevalê Agît dinase û jê bandor dibe. Li Cûdiyê mirada dest bi jiyana xwe ya gerîlatiyê dike û di demeke kurt de di dilê hevalê xwe de cîh digre. Wextek zêde derbas nabe dibe alîkarê fermandariya Cûdiyê.
Tevî ku hîn di temeneke biçûk de bû hestê Kurd û Kurdistanê di asteke jor bû. Îdeolojiya PKK’ê nedinasiya lê bihîstibû ku hin kesên bi navê Apocî ji bo Kurd û Kurdistanê têdikoşin bê ku şik û gûmanan jiyan bike, tevlî tekoşîna wan dibe.
Ji ber ku xwedî kedeke mezin bû, Rêber Apo jî navê wî bihîstibû. Dema di sala 90’î de diçe akademiyê, li vir Rêber Apo ji wî re dibêje; “Min navê te bihîstibû, lê min nizanîbû tu wusa temen biçûk e, çawa ev wezîfeya giran dane te.” Ji lewra hîn di 17 saliya xwe de fermandariya bolukê dike. Ji ber vê zîrekiya wî Rêber Apo pê ewle dibe û di perwerdeyan de mînaka wî dide. “Ya girîng, ne temene, zîrek bûn û baweriye.” Heval Adil ji Rêber Apo, ji tarzê wî, ji nêzîkatiya wî ya jiyanê pir bandor dibe û girêdaneke pir xurt pêş dikeve.
Piştî perwerdeya li akademiyê heta 97’an li gelek deveran tevlî xebatê dibe. Ew qas birîndar dibe ku Heval Adil dibêje “Hejmara birîndariyê min nayê bîra min” Ji ber ku di her çalakiyê de li pêş bû. Pêşeng bû, şerker bû, fedaî bû, binkeftin tu car qebûl nedikir..
Piraniya jiyana xwe li Botanê derbas kir Rêheval Adil, ji xwe li gelek herêmên din ên Behdînanê jî xwedî kedeke mezin bû. Lê him demeke dirêj li Botanê ma him jî ji Botanê, ji gelê wê gelek bandor bibû.
Di jiyana xwe ya bi berxwenê derbas bûye, gelek lehengên nemir naskir, li gel Ahmet Repo, Cûmayê Bilikî, Piling, Rojhat Bilûzerî û bi sedan lehengan re rêhevaltî kir…
Di 20 sal tekoşînê de tu car bêhêvî nebû, herdem çavkaniya wî ya jiyanê hêvîyên wî bû. Baweriya wî ya bi serkeftinê bû. Girêdayî hevalê xwe bû. Di her şahadeta hevalek xwe barê wî girantir dibû. Hêvî û daxwazên wan hevalên xwe dikir hêvî û daxwazê xwe û hîn bêhtir tekoşîn dikir. Her dem digot “ez tu car şahadetên hevalê xwe ji bîr nakim”
Gabar Adil e, Adil jî Gabar…
Herî zêde li Gabarê tekoşîn meşand Hevalê Adil, herî dawî jî li wan xakên pîroz jiyana xwe ji dest da. Girêdana wî ya bi Rêber Apo û şehîdan bê şik bû. Ji xwe di hevpeyvîn a xwe ya dawî de wiha digot Hevalê Adil; “Ji bo mîlîtanekî-ê sal nayên hejmartin. Heta tu jiyan dike, tê tekoşînê berdewam bike. Ev ne karê salane. Lê hin sal jî hene mohra xwe li dîrokê dixe. Van salana jî ji bo me bi vî rengî ye. Xeyala min a herî mezin jî ji bo Rêbertiyê bibim mîlîtaneke baş. Yek jî kesê herî zêde deyndarê Rêbertiyê ye jî ez im. Ya pêwîst bû bê dayîn Rêbertî da min. Min jî heta roja îro tevî kêmasiyan jî tu carî dudilî jiyan nekir, min xwe bi paş de nekişand. Ji niha û şûn ve jî wê nebe. Lê di salê pêşiya me de tiştê pêwîste di xeta Rêber Apo de were kirin ez ê bikim. Weke mîlîtanekî weke rêveberekî armanca min a herî mezin, wendahiyên li Botanê tê jiyandin kêm bikim, di xeta Rêber Apo de him di aliyê leşkerî de him jî di aliyê jiyanî de xeta Rêber Apo temsîl kirin e. Qêrînên Heval Viyan hîn di guhê min de ne. Cardin gelek hevalên hêja di vê salê de şehîd ketin. Weke hevala Yildiz û Sorxwîn. Ji bo em bibin layiqê van hevalan çi ji dest me were em ê bikin. Xurtkirina şer, xwedî li xeta Rêbertiyê derketin pêwîste. Ev jî bi gotinê nabe, divê pratîka wê bê nîşandan. Me ev sond da Rêbertiya xwe. PKK partiya şehîdane. Em ji şehîdbûnê natirsin, lê girînge ku mirov di cihê pêwîst de şehîd bikeve. Di warê teqtîkî de, jiyanî de, felsefî de pêwîste li gor van pîvana jiyan bikin. Ez ê hewl bidim bi vî rengî tevbigerim. Serkeftin armanca min a serekeye. Ji lewra di tevgera me de ne gengaze ku mirov bê serkeftin jiyan bike. “
Ma piştî van gotinên Hevalê Adil gelo hîn jî vegotin pêwîst dike…
Memyan Jiyanda
- Ayrıntılar
Ev çend rojin li Îrlandayê li Dûblînê ji bo nîqaşkirina çareseriya Îrlandayê hin rojnamevan û çend parlementêrên Tirkiyê li wir tevlê hin rêzebernameya dibin. Mixabin çareseriyê li cihê dûr digerin. Pirsgirêkê gelek welatan û netewan hene, di gelek aliyan de bişibin hev û dû jî di cewher de ji hev cûda ne.
Di pêvajoyeke ku gelek kes bangawaziyê çekberdanê dikin, dibêjin heyama çekan derbas bûye jî çavê xwe li rastiya Tirkiyê û Kurdistanê digirin. Ji ber vê jî nîqaşên erênî pir zêde pêş nakeve, ji lewra sedeman nabînin, lê li encama dinerin. Çiye?
Vayê gelek astengiyên li pêşiya kurdî rabûya, pêşketinên erênî hene û hwd. Lê ev pêşketin ji xweber pêşneketina. Ya divê were dîtin jî ev e. Ger tekoşîna azadiyê ya PKK 34 salan nemeşandiba, berdêlên gelek mezin nehata dayîn, lehengiyên bêhempa nehata nîşandayîn, gelo wê ev pêşketin çêbibûye? Eşkereye ku beriya niha 40 salî çawa ku li ser pirsgirêk û hebûna kurdan pelek jî nedihejiya, wê di roja me ya îro jî heman rewş berdewam bikira. An jî wê li ser navê kurd êdî tu tişt nema bûya.
Rastiyeke din jî ku van qaşo pêşketinên heyî jî tenê ji bo nixumandina ser rastiyane.
Ji lewra ji aliyekî dibêjin bila çek raweste, bi rê û rêbazên dîplomatîk ev pirsgirêk çareser bibe. Lê di aliyê din de jî bi hezaran siyasetmedar, rewşenbîr, ciwan û jinên kurd bi hiccetên vala û pûç xistine girtîgehan.
Dibêjin hemû astengiyên li ser ziman û çanda kurda rabûye, lê dia aliyê din de jî ji ber ku bi kurdî axifîne bi sedan kes girtine. Ji ber ku kurdin hîn jî êrîşên nijadperest berdewam dikin.
Heta demê dawî jî tu kesî nikarî bû bigota ez Elewî me, îro qaşo serokwezîr ji bo ku dijberê xwe lawaz bike, dibêje li ji ber tiştê li Dersimê hatiye kirin, li ser navê dewletê pêwîst be ez ê lêborînê bixwazim. Bi gotin xweşe, lê dema jiyanîkirinê de hemû gotin vala, derew û pûç derdikeve.
Heta doh pêr wan bi xwe nameyên Rêberê Gelê Kurd ji Tevgera Azadiyê re rêdikirin, îro jî qaşo parêzer name û talîmatên Rêberê Gelê Kurd ji rêxistinê re dibe.
Rojekê derdikevin dibêjin, ji bo girtiyê din çi maf hebe, ji bo Rêberê Gelê Kurd jî heye, lê dema dinerin ev çend mehe malbat hevdîtin nekiriye, dotira rojê demildest hevdîtineke lidardixin.
Ev çend mehe bi Rêberê Gelê Kurd re hevdîtin bi sedemên pûç û vala tê astengkirin lê dema dilê wan dixwaze rojên şemiyê jî rê li ber hevdîtinan vedikin.
Qasidên aştiyê bi bangawaziya Rêberê Gelê Kurd çûn, di heman rojê de serokwezîr gote ma kî dikare ji van dîmenan kêfxweş nebe. Piştê demeke kurt, ziman qulipand û dest bi gotinên faşîzan derket.
Di lîteraturan de ji kesên dibêjin û tiştê dibêjin pêk naynin re oportînîst tê gotin. Her hal mirov vê bêjeyê dikare ji bo wan kesan bikar bîne. Na na oportînîst dibe ku sivik be; gotina munafik hîn guncav tir e.
Qaşo misilmanin, ew û seydayê xwe yê bêmirêz fermana qirkirina kurdan dane. Lê bi vegotinên hostayî, niyetên xwe yê rastî vedişêrin û qaşo başî û qenciya kurdan dixwazin.
Kesên munafik ji bo berjewendiyên xwe dikarin hemû tiştan bikin, û ji xwe bi hişmendiya bazirganiyê ji bo berjewendiyên xwe dikarin hemû nîrxan binpê bikin.
Ma gelo wê ev hewldanên li derveyî welêt, li hin parzemînên din li çareseriyê gerandin wê çi biguhere. Ger pîvanên exlaqî û dilsozî nebin, wê bi teqlîdê karibin çi çareser bikin?
Em xwe nexapînin; Gerry Adams ê serokê Sinn Feînê dibêje “xwezî me çek bi kar neanîba, lê çek nebûye jî wê ev pirsgirêk çareser nebûye.” Kesên dibêjin bila PKK çekan berdin, diçin li parzemînên din jî digerin lê cardin rastî heman tiştî dibin.
Ger îro hin pêşketin hebin, ev bi ronahiya tekoşîna PKK’ê bûye. Ji xwe êdî PKK’yek gel piştewaniya wê dike, bi milyonan sempatîzanê wê hebe, bi riyên şer û pevçûnê nayê bidawî kirin.
Çiqas rê û rêbazên dij-mirovahî, dij qanûnên şer bikar anî bin jî, li gel hemû teknîk û çekên teknolojîk ev 30 salin nikarin PKK’ê binpê bikin, ma di rê û rêbazên şer de israr kirinê wê ji niha û şûn ve qet nikaribin çareser bikin û tune bikin.
Salar Mendo
- Ayrıntılar