Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 17’ê Cotmehê de li navenda Dersimê li dijî herêma Kaxperî ji aliyê artêşa dagirker bi helîkopterên kobrayan hatiye bombebarankirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 17’ê Cotmehê de li Dersimê li dijî herêmên Anafatma, Veraniş û Milê ji aliyê artêşa dagirker a tirk bi daxistinan operasyonek hatiye lidarxistin. Operasyona li herêmê hîn jî berdewam dike.
- Ayrıntılar
Mirov ji tiştekê dişewite. Lê ger ji yekê zêdetir be, dikeve ser zimanan û mayîn de dibe. Dibe roman, dibe efsan e, dibe helbest, dibe stran, dibe xet… Di çiyayên ku bê navber enstrûmana orkestraya dengê jiyana azad lê bilind dibe de bi rêhevalên xwe re jiyan kirin, bi wateyekê cuda weke şerîda filmekê li ber çav rojên hatine jiyan kirin derbaz dibe. Di çavan de, hestên tolgirtinê diçirisîne.
Rojek ji rojên payîzê bû. Keske mêrgên Botan ê, êdî dinava amedekariya demsaleke nû dene. Pelçimên biharê her çiqasî naxwaze awaza xwe ya vê xakê bi xeml û xêz dike berde û biçe, lê li gorî dualiteya gerdunê, êdî bi dilnizmî wê dorê ji demsalên din re jî bihêle. Ne di wê astê de ye ku ezezitiyê bike. Ji lewra bêyî navber, weşîna pelçimên daran dibaliviya. Li kêlekên wê firindeyên lîsên xwe çêkiribûn, ji wê xakê koç dikirin bêyî ku refên wan ji asîmanên jorîn kêm bibin. Her du werzên salê jî (bihar û Payîz) bi hevdu bedew in. Ji ber çi kêm û çi jî zêde, herdu yan jî gelek law û keçên welatê min di hemêza xwe de veşartiye, bêyî agahiya celadên botreş.
Di vê kêliyê de, xweza ewqasî bedew e hêjaye ku hemû peyv mirov ji xweşikbûna wê re bikarbîne. Ji ber sedemê xweşikbûna wê ya balkêş li ber çave, bi mîsgorî di hinek hêlan de mirov dikare bi hinek pênaseyan vê bedewiyê bilêv bike. Ev aliyekê vê xweşikbûna xwezayê ye. Ya rastîn jî, yê dihêle bala mirovan ewqasî biçe li ser bedewiya vê xwezayê, jiyan kirina bi rêhevalên me yên delal, yên parçeyeke ji canê me ne. Car bi keyfxweşî û car bigirî, car zehmet û car rojên hêsan…. Hemû jî bi wateyekê zindî di hizir û bîrhatiyên me de bi cih dibe.
Dema dor tê gernasên wê jî, dinava herikandina vê bedewiyê de weke nepeniyekê xwe vedişêrin û ji xwe gihandina vê nepeniyê re, pêdivî bi hêzê dibîne. Ji lewra pênûs nikare hêza îfade kirinê bide nîşandan. Ji bo îfade kirineke bi hêz, teqez bi xwe gihandina prensîbên wan re wê mumkîn be.
Vê carê geryan û hestên min wê di nepeniya Cudî de, ji bo du lawên lêv biken ku di heman rojê de bûn mêvhanê welatê stêrkan, di zeryana peyvan de here û were. Ji bo ku peyvên bi qasî nepeniya Cudî bedew bibîne. Di vê gerê de qudum li min şkestine, ji westînê gûrmîna lêdana beled û bruskên zîz, li nava mejiyê min dikevin. Matmayî maye kîjan hest û peyvan hilbijêre. Dudiliya wê berê xwe bide kijan bêjeyan jiyan dike.
Agahiyekê hebû. Lê li himberî vê agahiyê, li aliyekê bêdengiyeke fena stêrkan dinava hevalan de serdest e û dihêla din de jî liv û lebatekê fena zivirîna stêrkan jî heye. Di hewla vê agahî dana veşartinê debûn. Di aliyekê de pir keyfxweş im ku dinava wê xwezayê de, li nava cîhana pevyan digerim. Di aliyê din de jî, Kêla Memê, Helana Pîr, Cudiyê Mirada wê serbilindahiya xwe diparastin û weke ku wê rê li pêşiya hemû bager û bablîsokên bêhna jehrê jê tên bisekinin, serî hildane jor û bi heyeta xwe disekinin.
Law û keçên welatê min yên di hundirê vê xwezayê de jiyan dikin, ji heybet û sekna wan fêrî serî rakirin û berxwedaniyê bûne. Ji loma her ku roj derbaz dibe, bi xuhdan û xwîna xwe parçeyên çiyan li pey xwe dihêlin û bi bedewiyekê diherikin nava rûpela dîrokê de.
Hevalê Cudî Goyî, Xemgîn Rojhilat. Du nemir û lawên Cudiyê Mirada, du lawên bagerê çiya, du lawên ji hêrsa tofana hilweşîna Keştiya Nuh. Hîn di bihara ciwantiya xwe debûn, dema dest bi gav avêtina meşa azadiyê kirin. Temen biçûk, lê yên dilê wan fireh û weke elenda sibehê bi şox, li kendavan di awazên heyamên bêdemiyê de deng vedidin ji kurahiya dilê xwe. Du lawên mirov xwe tawanbar didît ku li bedewiya weciyên wan binêrîbaya. Bi nêrîn û ciwantiya xwe, ne mumkîn bû mirov ji eşqa dilê wan sermest nebibûna û pêre ne herîkabana bêdawitiyê.
Ji vê çendê bû bi coşa xwe ya dinava hevalan de dihatin nas kirin. Bêyî ku ti rawestgehan nas bikin, di hemû waran de çalakbûn. Ji ber vê nêzîkatiyên xwe dinava rêhevalên Cudî de, du hevalên ku heskirina xwe di quncika dilê her hevalekê de dabûn çandin. Kî bû ku ji wana hes nedikir? Ew kî bû ku şahidî ji rûgeşî û keyfxweşiya wan re nekiribû? Di şer de şerker, di berxwedaniyê de helwest, di jiyanê de mînak bûn di hemû hêlan de.
Ji lewra bi gelek taybetmendiyên xwe yên ku kevneşopiya bav û kalan bi bîrdianî dihatin nas kirin.
Yek ji wan jî, ne hevalê Cudî devoka xwe ya goyîkî ji bîr kiribû û ne jî hevalê Xemgîn yê xwe. Bi ruxmê di metropolên dagikeran de mezinbibûn, dest ji çand û kevneşopiya gel, bav û kalên xwe bernedabûn. Her çiqasî bi hesreta dîtina welatekê azad jî çûn cîhana nemiran, lê bi lewadiyekê xwezayî, xendeyên li ser lêvên her duyan derketin bi heman awayî bû. Rastiya xwe bi tevlîbûna xwe ya ji jiyan û pevçûnê re selmandin. Fixanên herî xweş di lat û quntarên Cudî de rêsandin.
Ew dinava hevalên xwe yên ku tenê xwedî hevalên xwe ne, bi vî rengî di hatin heskirin. Lê ji bîr nekin, gernasên bi vî rengî yên dinava jiyana me de dipijin, ji bo dijminê dil reş û ya ku hertimî bi zimanê koremara bi me re dixavin, ji vê sekinandinê dihesidin. Dilê wan napejirîne ku dengê azadiyê ji navsera çiyayan biherike berbi bajar û gundên bêyî ku tirsê bizanin, serî li himberî zordestiyê radikirin.
Ji vê çendê, ji bo yek rêhevalên me ji me bigirin, hemû teknîk û derfetên xwe seferber dikin.
Dîsa jî, di elenda sibehekê ku dilên bê wijdan hawirdorê bi xefka dagirkeran dagirtibû, di encam de hevalê Cudî şehîd dikeve, hevalê Xemgîn jî li pêşiya wê bi çend seatan şehîd ketibû.
Hîn wê bi hevre nivîsandibana çîroka evîndar û dildarên azadiyê. Wê bi hevre bi rêsandina heskirina xwe ya ji nepeniya Cudî re. Wê bi hevre bibûna rêwî, di hemû qadên tekoşînê de. Lê cardin jî dibêjim, xefk bêbext e heval. Wê kengê û li kuderê çi bike nediyar e.
Belê rêhevalên delal, bawer bikin ez ê we bi çi rengî ifade bikim nizanim.
Lê vê dizanim, piştî agahiya li ser şahadeta we min bihîst, kela agirê veqetîna we dilê min sot û tenê ji nav lêvên min axînekê kûr derket û kizînî bi dilê min ket. Viziniya bayên lerzok li ser bedena min jan da. Ji ber çûyîna we ya di heman rojê de êşekê pir giran e ku di ti demî de neyê îfade kirin, we li pey xwe hêla.
Êdî çiyayên ku şahidî ji vê bûyerê re kiribû, nedikarî vê êş û janê di hundirê xwe de bi hewîne. Neçare ku êdî parve bike.
Demsal li ser demsal derbazbûn bêyî we. Li ser şahadeta we ma dil man ku di hesret û bêrî kirina dîtina we de nesotibe? Ma wê kî rondikên bi xîsar yên li ser vê êşa şahadeta we, bide rawestin din? Ma di nivîsandinê de, kîjan bêje kor e ku nabîne rastiya we nayê bilêv kirin? An jî, di torikê xwe de berze nebûbe? Belê, ne mumkîne evan rastiyan hemû were piş çav kirin. Lê, dîsa jî pêdivî pê heye ku hemû tişt dibin venêrînê debe. Ji ber ku şer û şahadet tenê bi hestan rêve naçe. Rastiya wê hîn dijwartir e. Ji lewra nikarim bi qasî mafê wê bidimê, we bilêv bikim.
Soza me wê pêkanîna xeyalên we be. Wê xwe gihandina armanc û bidest xistina azadiya Rêber APO û ya gelê Kurd be.
Li ser bîranîna hevalê Cudî Goyî û Xemgîn Rojhilat ku di Cotmeha sala 2006 an de li Cudî şehîd ketine
Bêrîtan Hilal
- Ayrıntılar
Gelo bi kîjan peyv, wêne û bi kîjan zimanî ez hinek rastiyan bînim ziman, yên ku hestên min bixwînin wê di van rastiyan de xwe bidin qenaetkirin. Ji bona gelê Kurd dibêjin heyanî tiştan bi çavê xwe nebîne bawer nake, lê belê ez jî dibêjim gelê Kurd ji hinek rastiyan nedûre û bedewbûna welatê xwe dizan e. Bi qasî ku têxwestin li ser pîrozbayî û bedewbûna Kurdistanê nehatiye nivîsandin, lê belê hunermendên Kurd di zargotinên xwe de ev bedewbûn bi lêvkirine. Dayîk û bavên Kurd bi rondikên çavên xwe, zarokên Kurd bi hêviyên xwe bedewbûna vê xakê anîne ziman, ez jî dixwazim bi hestên xwe vê bedewbûnê bi lêvbikim. Berî ku ez destpêbikim ez dixwazim ji were mînaka kalikê xwe bidim. Kalikê min ji ber dijmin dev ji xaka xwe berdabû û berê xwe dabû xerîbiyê, lê belê ti carî nikarîbû jibîr bike. Di quncikan de rondik ji çavên wî dihatin xwarê û gava li stranên gelêrî guhdar dikir axînî bi dilê wî diket. Eger her sal neçûbane ziyareta Mardînê hedan û sebra wî nedihat. Gava ku diçe ser dilovaniya xwe çavên wî vekirî dimînin. Em gelekî ji van rastiyan biyanî bûn û me wate nedida êşên ku bav û dayîkên me dikişandin. Her ku ez rastiya çiyan nasdikim ew roj têne ber çavên min û ez bi hurmet nêzî wan bîranînan dibim.
Em li mijara xwe vegerin û ez destbi gotine hinek rastiyan bikim. Ev çend salin ez beşdarî nava refên gerila bûme, lê belê min herdem hinek pirs ji xwe dipirsîn “gelo çima ez nikarim bi çav û dilê bav û dayîkên xwe li Kurdistane binêrim? Gelo zîhniyete pergala sermeyedar destor nade min ku ez bedewbûna çiyan bibînim û jidil hembêz bikim? Piştî ku min bi salan di çiyan de têkoşîn kir û bedewbûna jiyanê dît, wê demê ew hestên welatparêziyê di min de pêşketin û cihê her perçekî Kurdistane û mirovên ku tê de jiyandikin di dilê min de çêbû. Gava ku ez geriyam min ew biyanîbûna ji welat di çavên ciwanên Kurd de dît. Ez çûme ziyarete herêma Heftenîn min gelek ciwanên ku rastiya welatê xwe nasnakin, dîtin. Dibe ku hûn bipirsin te di çi de ev rastî dîtin? Ezê bibêjim min di çav û sîmeyên wan de ev rastî dît û hîskir. Her kolaneke ku ez tê de digeriyam min ciwanên Kurd didîtin, dilê wan gelekî germ bû û bi coş bûn, lê belê hesabê pêşerojê nedikirin, ji xwe re nedigotin dijmin dixwaze vê xakê dagirker bike, gelo em çibikin? Gava ku dihatin ziyareta goristana şehîd Cîger, mîna cihekî şahiyê li goristanê dinêrîn, lê belê ji xwe nedipirsîn wê çawa xwedî li xwîna van mirovên ku di bin axê de ne, derbikevin. Yan jî meraq nedikirin her hevalek çawa şehîd ketiye û xwedî kesayetekî çawa bû?
Di demên bihûrî de gava ku zarok diber goristanekê re derbas bûbane fatîhek dixwendin, digotin gunehe em nexwînin, lê belê wê rojê ciwanên me li ber gorên hevalên me yên şehîd wêne dikişandin. Tenê dayîk û bavan fatîhe dixwendin. Min dîmenekî gelekî bi êş dît, ew dîmenê dayîkeke ku li ser goristana hevalên me rondik dibarandin. Ew dîmen gelekî li zora min çû ji ber ku li ser goristana şehîdan rondik nayên rijandin, lê belê soza têkoşîne tê dayîn. Berî ku ez jibîr bikim ez dixwazim ji were bêjim gava ku min ew ciwan didîtin, rojên min yên ciwanî û nezaniyê dihatin bîra min. Nezanî di kîjan wateyê de ez didim bikaranîn; di wateya dîroka xwe nenaskirin û ji nirxên civaka xwe dûr jiyankirin de, ez didim bikaranîn.
Di goristana Şehîd Cîger de gorên gelek hevalên şehîd hebûn, gava ku ez diber re derbas dibûm çokên min direcifîn û dihate bîra min wane canê xwe fedayî vê jiyanê kiriye, lê belê ezê çawa fedabikim? Jidilê min dihat ez fatîhekê bixwînim. Sebra min bi wana dihat û min her dixwest ez li gel wana birûnim.
Rastiya ku min dixwest ez we tê de bidim qenaet kirin eve; pêwîst nake ku em vegerin dema bihûrî heyanî em dîrokê nasbikin, mîna Rêber APO gotî “dîrok di roja me ya îro de veşartî ye” lê belê kîjan mejî û dil wê vê dîrokê bibîne, ew girîng e.
Dunya Cemîl
- Ayrıntılar
Carna vegotin dibe karê herî giran. Hevokê di turikê mirov de têrê nake ku mirov rastiyan bîne ziman. Carna jî awirek an jî wêneyek hemû rastiyan radixe ber çavan. Rûpelê dîrokê hemû tiştî nanivisîne, bêhna serpêhatiyê serdesta jê tê. Ji ber vê jî di lêgerîna heqîqetê de rûpelên dîroka fermî nabe rêbazeke rast. Di lêgerîna heqîqetê de ji bilî rê û rêbazên şaristaniya serdest, heqîqetên xwezayê û rastiya gelan heye. Temenê mirovan zêde dirêj nîne, lê hin kesayet hene ku di temenekî kurt de nîrxên pir pîroz avakirine. Bi sedan mînakên bi vî rengî di dîroka kurdan de heye. Bi taybet jî di dîroka 38 salê borî de bi derketina tevgera azadiyê gelek mînakên bi vî rengî hatiye jiyandin. Di zindana Amedê de yên hişmendiya bindestiyê hilweşandin, çend ciwanên leheng bûn. Mazlûman, Xeyrîyan û Kemalan bi berxwedana xwe ispat kirin ku vîn û baweriya mirov dikare neyarê herî xedar jî bin bixîne. Cardin Zîlan di temenê xwe yê ciwan de, di dil û mejiyê neyarê nîrxê pîroz de bû wolqan û teqiya.
Bi sedan mînakên bi vî rengî di dîroka vî gelî de heye. Herî dawî Yilmaz Piling ê bi navê Mazlûm Erencî di temenê xwe yê ciwan de jiyaneke dagirtî, bi wate û bi rûmet çawa tê jiyîn bi tekoşîn û berxwedana xwe nîşan da. Jiyaneke bi tekoşîn û berxwedan, bi wate ji bo nîrxên pîroz ji bo azadiya çand, ziman û gelê xwe riya tekoşînê ji xwe re hilbijart. Ji xwe herî dawî li di 29’ê Pûşpera 2011’an de Çemîşgezeka Dersimê di pevçûnekê de tevlî nava refên pakrewanên azadiyê bû. Ew remza nemirinê bû, şopdarê Alî Çîçeka – Stêrka Sor a Kurdistanê- bû. Ne hevok têrê dike ku mirov lehengîn mîna wî vebêje, ne jî rûpelên pirtûkan têrê dike. Yekane rê ew e ku mirov bîr û baweriya wan, hezkirin û girêdanên wan bide jiyankirin û wan di dil û mejiyan de her zindî bihêle.
Hevalê Elî Hemze jî yek ji wan lehengan bû. Çavê xwe di heyameke ku înkara kurdan di asta herî jor de bû û tevgera azadiyê weke rojê li ser welatê pîroz hildihat de vedike. Di temenê xwe yê biçûk bi dilê xwe yê zelal van rastiya dibîne û biryara xwe dide ku ji bo nîrxên pîroz jiyan bike û dibe lêgerînvanên heqîqetê. Min hevalê Elî Hemze dema diçû zaningehê naskir. Hîn di bihara ciwaniya xwe de bû. Ji ciwanên der û dora xwe cûdatir, lêgerînên wî ne tiştên ji rêzê bû. Jiyaneke bi wate û rûmet wê çawa were jiyîn, li wê digeriya. Evîndarê çiyayên azad bû. Dizanîbû ku çiyayên azad ê welatê wî bi hezaran sal e gelê kurd parastiye û hîn jî diparêze. Bûye qada tekoşînê, bûye parezgeh, stargeh bûye wargeh ji bo leheng û ciwanên Kurdistanê. Me di heman demê de biryara rêwitiya ber bi çiyayên azad dabû. Ji ber ku me dizanîbû, cîhê herî nêzî azadiyê, stargehên Kurdistanê ye. Hêvî di bilindahiyan de, li asoyên herî nêz ê rojê de veşartibû ji bo me. Rêwîtiya ber bi çiyayên azad, wargehên pîroz wusa destpêkir. Konaxa yekemîn bi dawî bibû û em gihîştibûn wargehên pîroz.
Ji bo me qadeke nû bû, çandeke cûda bû, ji lewra bîr û baweriyên di dibistanên serdestan de fêrî me kiribûn, çanda li ser me ferz kiribûn berovajî vê bû. Di demeke kurt de bandoreke mezin li ser me kiribû. Ji bo ku em xwe ji bandorên pergala serdest rizgar bikin hewldan û lêgerînên cûda pêwîst bû. Hevalê Elî Hemze pir zû bi vê rastiyê hisiya û xwe ji bo famkirina rastiyan, ji bo şoreşa zîhniyetê ava bike, tekoşîneke mezîn nîşan da. Di her kêliya ku vala dima, destê xwe diavêt pirtûkan û dest bi xwendinê dikir. Her dem di tûrikê wî de pirtûkeke bixwîne hebû. Fam kiribû ku ji bo xwe ji bandorên pergala serdestan rizgar bike divê bibe mêvanê bexçeyên ronahiyê û rêwîtî ya wî ya di deryaya ronahiyê de destpêkiribû.
Ked nîrxê herî pîroz e. Mirovê ji kedê bêpar be nikare wateyê bide jiyanê û ji bo jiyaneke azad û rûmet biafirîne, nikare bibe şopdarê jiyana azad. Ev rastî dîtibû, ji bo vê jî her dem di kar de li pêş bû, di karê herî zehmet de, di rêwîtiyên herî dirêj de xwe pêşniyar dikir û li herî pêş dimeşiya. Di kesayeta xwe de zanebûn û ked bi hev re hûnandibû. Ji ber wê bû him ji xwendinê pir hezdikir û him jî xwedî kedeke mezin bû.
Ji bo jiyana xwe watedartir bike her dixwest tiştên giranbûha jiyanbike, çawa di xwendin û keddayinê de her dixwest li peş be, di tekoşînê jî dixwest li pêş be. Gelek caran pêşniyarê wî çêbû, da ku li bakur tekoşînê bimeşîne. Herî dawî dema pêşniyara wî hatibû pejirandin û rêwitiya wî ya ber bi Amanosan destpêkir, mirov digot qey bê bask difire. Gaveke din nêzî xeyalê xwe dibû, gaveke din nêzî neyarê xwe dibû, da ku tola xwe jê hilîne. Kîn û hêrsa wî mezin bû, ji ber ku ew neyaran bi salane li ser gelê kurd, li ser ziman û çanda wî êrîşeke dijwar dimeşîne. Dixwaze wî tune bike, hemû hebûna wê dixwaze tune bike. Hevalê Elî Hemze jî heta temenekî bi zaravayê kurmancî nikarî bû biaxife. Piştî tevlê bûna nav refê gerîla bi çoş û heyecaneke mezin ji bo fêrî kurdî bibe kedeke mezin da.
Ew rêhevalê Ozgur Ronî û Heqiyan bû.
Hevalê Ozgur (Derviş Koşker) ê di îlona 2008’an de li Çewlikê tevlî refê nemiran bibû û Hevalê Heqî (Senar Mete) yê di cotmeha 2010’an li Kelareşê şehîd ketîbû jî rêhevalên wî bûn. Me bi hev re di bihara 2006’an perwerde dîtibû. Ji şahadeta wan pir bandor bibû û ji bo tolhildana wan xwesteka wî ya çûyina bakur zêdetir bibû. Riya wan kiribû rêberê xwe û heta pakrewaniya xwe jî li pey şopa wan bê dudilî meşiya. Min dixwest li ser hevalê Ozgur û Heqî binivîsanda, lê hevokê min têra vegotina wan nake. Lê heta heta yê weke deynekî di stuyê min de mayin nedibû. Bi vê mebestê van lehengên van pakrewanan jî bi rêzdarî bibîrtinim.
Herî dawî di 13’ê Cotmehê de li bajarokê Denîzcîler ya bi ser Îskenderûnê bi cangorî êrîşî ser neyaran kir û di wê pevçûnê de tevlî nava refên pakrewanan bû. Li nav stêrkên asîmanan li kêlaka Ozgur û Heqiyan dibişire û ji me dixwaze em tola wan hilînin. Em jî şopdarê wan kesayetan e, em deyndarê wan lehenganin. Xwediyê nîrxên hatiye avakirin ew in. ji bîr kirina wan mirina me ye, ji lewra ji bîr kirin a wan ÎXANETe. Wê tekoşîna me ispata pêkanîna xeyalên wan be, wê berxwedana me her berdewam bike û em dizanin ku weke Rêhaval Mazlûm Dogan dibêje; Radestî mirov dibe îxanetê, berxwedan jî digihîjîne serkeftinê. Wê berxwedan a me berdewam bike….
Memyan Jiyanda
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 15’ê Cotmehê de di navbera saet 17.00-18.00’an de di navbera Dersim – Erzinganê li herêma Zagê ji aliyê gerîla yê me ve çalakiyeke rêbirînê hatiye lidarxistin. Gerîla yê me nêzî 100 wesayitî dane sekinandin û cerdewanên di 26’ê Îlonê de ji aliyê gerîla yê me ve hatibû girtin û dadgeha cerdewan Îsmaîl Gurbuz li beramberî gel hatiye kirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. . Di 15’ê Cotmehê de di navbera saet 04.00-05.00’an de li Herêmên Parastina Medya li dijî Neqeba Çinar, Gundên Dê û Şetanûs, Geliyê Notê, sêgoşeya Avaşîn û Basya ku bi ser Zagrosê ye ji aliyê artêşa dagirker a tirk êrîşeke havan, obus û topan hatiye lidarxistin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 13’ê Cotmehê de di saet 17.30’an de di navbera Îdirê û navçeya Agirî Bazidê de li nêzî Gundê Gevvro li dijî leşkerên dijmin ê ewlekariya gir digire ji aliyê gerîla yê me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama çalakiyê de 4 leşkerên dijmin ji aliyê gerîla yê me ve hatiye kuştin, du panzêr û wesayiteke akrep a bi zirx hatiye derbekirin.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 12’ê Cotmehê de di navbera saet 22.00-23.00’an de li Herêmên Parastina Medya li dijî Zinarê Kêstê, Kanî Guzê û herêma Qaşûra ku girêdayî Metîna ye ji aliyê artêşa dagirker a tirk bi balefirên şer êrîşek hewayî hatiye lidarxistin. Di encama êrîşê de rez, zevî û kewarên mêşan ê gundiyan zirar dîtiye.
- Ayrıntılar
Ji çapemenî û raya giştî re!
1. Di 11’ê Cotmehê de di saet 17.00’an de li navçeya Şemzînanê ya bi ser Colemergê li dijî girê qereqola Helenayê ji aliyê gerîla yê me ve çalakiyek hatiye lidarxistin. Di encama çalakiyê de 1 jê rayedar 2 leşkerên dijmin ji aliyê gerîla yê me ve hatiye kuştin.
- Ayrıntılar